Interpretacja dotyczy sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej, dla której wydano decyzję o warunkach zabudowy. Organ podatkowy uznał, że ta nieruchomość nie kwalifikuje się do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ została przeznaczona pod zabudowę zgodnie z wydaną decyzją. W związku z tym, sprzedaż tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Organ potwierdził również, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów określonych w ustawie o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
31 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia przy sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lutego 2022 r. (wpływ 3 marca 2021 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Dnia 1 grudnia 2021 r. doszło przed notariuszem (…) do zawarcia w formie aktu notarialnego umowy przedwstępnej sprzedaży (repertorium A Nr (…)) pomiędzy (…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w (…) (dalej zwany: „Wnioskodawca” lub „Nabywca”– zainteresowanym będącym stroną postępowania) a "A" prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą X z siedzibą w (…), ulica (…), NIP (…), REGON (…), wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej oraz "B", syna (…) PESEL (…), zamieszkałego: (…), ulica (…), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Y z siedzibą w (…), adres: (…), ulica (…), NIP (…), REGON (…), wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej i "C", córki (…), PESEL (…), zamieszkałej: (…), ulica (…) (dalej zwany: „Sprzedawca”).
Zgodnie z ww. umową Sprzedawca zobowiązał się zawrzeć umowę sprzedaży (umowę przyrzeczoną), w której sprzeda Wnioskodawcy w stanie wolnym od wszelkich obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich nieruchomość położoną w miejscowości (…), gmina (…) powiat (…), województwo (…), w jednostce ewidencyjnej: (…), obręb ewidencyjny (…), identyfikator działki (`(...)`), utworzonej z niezabudowanej działki nr 3/38 o powierzchni (…)ha, dla której Sąd Rejonowy w (…), Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…), za ceny w kwotach po (…)zł., powiększone o należny podatek od towarów i usług VAT (podatek od towarów i usług) w stawce 23%, tj. za ceny w kwotach po (…)zł. brutto, tj. za cenę w łącznej kwocie (…) zł. brutto (dalej zwana: „Nieruchomość”) w następujący sposób:
część ceny sprzedaży w kwotach po (…) zł., tj. w kwotach po (…) zł., tj. łącznie kwota (…) zł. brutto, przelewem na rachunki bankowe wskazane przez Sprzedającego w terminie do 2 (dwóch) dni licząc od dnia zawarcia tej umowy, przy czym strony postanawiają, że kwoty z chwilą uznania na wskazanym rachunku bankowym stanowić będą zadatek w rozumieniu art. 394 kodeksu cywilnego oraz, że brak zapłaty tych kwot w terminie do 3 (trzech) dni licząc od dnia zawarcia niniejszej umowy, skutkować będzie rozwiązaniem niniejszej umowy, bez konieczności składania oświadczenia o odstąpieniu od umowy przez którąkolwiek ze stron (postanowienie wykonane przez Wnioskodawcę),
pozostała część ceny sprzedaży w kwotach po (…) zł. netto, tj. w kwotach po (…) zł. brutto, tj. łącznie kwota (…)zł., przelewem na rachunki bankowe wskazane przez Sprzedającego – w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży.
Obecnie, w dziale (`(...)`) ww. księgi wieczystej nr (…) jako współwłaściciele wpisani są "A", syn (…), w udziale wynoszącym 1/2 (jeden łamane przez dwa) część oraz "B", syn (…) oraz "C", córka (…), w udziale wynoszącym 1/2 (jeden łamane przez dwa) część, na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 24 czerwca 2014 roku, Rep. A Nr (…), w dziale (`(...)`) wpisane jest roszczenie o zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości, na rzecz Spółki pod firmą Z Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w (…), zaś dział (`(...)`) wolny jest od obciążeń.
Przy czym, przy zawarciu ww. umowy przedwstępnej sprzedaży (repertorium A Nr (…)) Sprzedający przedłożyli oświadczenie o wyrażeniu zgody na wykreślenie z działu (`(...)`) księgi wieczystej (…) roszczenia o zawarcie przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości wpisanego na rzecz Spółki pod firmą Z Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w (…), złożone przez Spółkę pod firmą Z Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w (…), pod którym podpis poświadczyła (…), notariusz w (…) w dniu 20 stycznia 2020 roku, Rep. A Nr (…).
Przedmiotowa Nieruchomość nie jest zabudowana.
Ww. Nieruchomość jest oznaczona w rejestrze gruntów według użytków i klas jako tereny przemysłowe (symbol Ba).
Gmina (…) nie posiada obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Wójta Gminy (…) w dniu 11 października 2021 roku, znak: (…)).
Dnia 7 grudnia 2017 r. Wójt Gminy (…), na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1 i ust. 2, art. 60 ust. 1, oraz art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2017 r., poz. 1073) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2017 r., poz. 1257 ze zm.) wydał decyzję o warunkach zabudowy, znak sprawy: (`(...)`), zgodnie z którą ustalił sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji: Budowa budynku handlowo usługowego wraz z niezbędną infrastrukturą na działce nr ewid. 3/38 oraz przebudowa linii napowietrznej (`(...)`) na działkach nr ewid. 3/39, 3/38, 3/47 i 3/14 przy ulicy (…) obręb (…).
W uzasadnieniu ww. decyzji organ wskazał, że teren objęty decyzją nie jest przewidziany pod realizację ponadlokalnej inwestycji celu publicznego.
- Teren objęty decyzją posiada dostęp do drogi publicznej,
- Istniejące uzbrojenie zapewnia niezbędny dostęp do infrastruktury technicznej,
- Teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Działki nr 3/38, 3/47 i 3/14 oznaczone w ewidencji gruntów jako Ba,
- Teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Na działce nr ewid. 3/39 nie nastąpi zmiana w użytkowaniu gruntów.
Działka nr 3/38 położona w obrębie (…), znajduje się na terenie:
- Strefa komunikacji i infrastruktury technicznej – linie elektroenergetyczne napowietrzne,
- Strefa rolniczej przestrzeni produkcyjnej – grunty o największej przydatności rolniczej (II i III klasa bonitacji), zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy (…), zatwierdzonym Uchwałą nr (…) Rady Gminy w (…) z dnia 11 kwietnia 2002 roku.
Gmina (…) nie posiada utworzonej Specjalnej Strefy Rewitalizacji, o której mowa w rozdziale 5 ustawy z dnia 9 października 2015 roku o rewitalizacji, a działka nr 3/38 nie jest położona na obszarze rewitalizacji, o którym mowa w art. 8 ustawy o rewitalizacji (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 485);
Przedmiotowa nieruchomość nie była i obecnie nie jest wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej.
Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 z znaczkiem 1 kodeksu cywilnego, jak również nie stanowi jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1) w zw. z art. 2 pkt 27e) ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
Sprzedaż Nieruchomości dokonywana jest w ramach prowadzonej przez Sprzedających działalności gospodarczej, podlegającej przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685).
"A" i "B" są w rozumieniu przepisów tej ustawy podatnikami, niekorzystającymi ze zwolnienia od podatku od towarów i usług VAT, a sprzedaż Nieruchomości opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług.
Udział w Nieruchomości "A" stanowi jego majątek osobisty, bowiem w dacie jego nabycia i obecnie pozostawał w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej małżeńskiej, zaś udział "B" i (…) małżonków (…) stanowi ich majątek wspólny.
Nieruchomość zostanie nabyta przez Wnioskodawcę w celu realizacji na niej obiektu budowlanego wraz z infrastrukturą towarzyszącą, tj. budynku handlowo – usługowego o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż (…)m2 wraz z parkingami, dojazdami, ciągami komunikacyjnymi, wjazdami i wyjazdami, strefą dostaw, dostępem do mediów (prąd, woda, gaz, kanalizacja, kanalizacja deszczowa, teletechnika) pylonami/masztami reklamowymi, oświetleniem zewnętrznym (dalej zwane: „Planem inwestycyjnym” lub „Obiektem”), zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy wydaną przez Wójta Gminy (…) w dniu 7 grudnia 2017 roku, znak (…).
W związku z powyższym Strony przedmiotowej umowy ustaliły, że warunkami zawarcia umowy przyrzeczonej są:
uzyskanie ostatecznej, wykonalnej, a w razie jej zaskarżenia również prawomocnej, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, z której wynikać będzie możliwość zrealizowania na Nieruchomości Obiektu,
teren Nieruchomości będzie miał prawnie zapewniony bezpośredni dostęp do drogi publicznej, tj. ulicy (…), konieczny do realizacji i prawidłowego funkcjonowania Obiektu na zasadzie prawo i lewoskrętu (tj. pełnej relacji skrętów), wjazdu i wyjazdu z terenu Nieruchomości na drogę publiczną, dla pojazdów o masie do 26 t. (dwadzieścia sześć ton) i długości nie mniejszej niż 12 metrów (dwunastu metrów),
uzyskania wszelkich wymaganych prawem decyzji i uzgodnień właściwych organów umożliwiających przebudowę sieci energetycznej (kolidującej z Planem Inwestycyjnym), przy czym w takim przypadku koszt przebudowy nie będzie wyższy niż 200.000,00 zł. (dwieście tysięcy złotych),
wyniki przeprowadzonych badań i analiz inżynieryjnych, geologicznych, topograficznych i ekologicznych, w tym badań nośności gruntu itp., dotyczących Nieruchomości, potwierdzą brak negatywnych cech geotechnicznych gruntu, w tym brak zanieczyszczeń i skażeń skutkujących koniecznością rekultywacji oraz potwierdzą możliwość realizacji Obiektu na Nieruchomości przy zastosowaniu bezpośrednich metod fundamentowania i tradycyjnych technologii budowlanych. Koszty związane z dokonaniem czynności niezbędnych do ziszczenia się ww. warunków poniesie Wnioskodawca.
Strony przedmiotowej umowy postanowiły, że umowa przyrzeczona zawarta zostanie w terminie do dnia 31 sierpnia 2022 roku.
Nabycie przedmiotowej Nieruchomości nastąpi w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, podlegającej przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zmianami).
Wnioskodawca jest w rozumieniu przepisów ww. ustawy czynnym podatnikiem VAT i posiada numer NIP (…).
W uzupełnieniu na zadane przez Organ pytania wskazali Państwo:
a) Czy przedmiotowa nieruchomość była/jest wykorzystywana na cele działalności gospodarczej?
Odp. Przedmiotowa nieruchomość nie była i obecnie nie jest wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej.
b) Czy przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek firmy?
Odp. Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 z znaczkiem 1 kodeksu cywilnego, jak również nie stanowi jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1) w zw. z art. 2 pkt 27e) ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
Sprzedaż Nieruchomości dokonywana jest w ramach prowadzonej przez Sprzedających działalności gospodarczej, podlegającej przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685). "A" i "B" są w rozumieniu przepisów tej ustawy podatnikami, niekorzystającymi ze zwolnienia od podatku od towarów i usług VAT, a sprzedaż Nieruchomości opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług.
Ww. informacje wynikają wprost z oświadczeń Sprzedawcy zawartych w umowie przedwstępnej Nieruchomości.
Nieruchomość została nabyta przez Sprzedawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Nieruchomość nie była aktywnie wykorzystywana przez Sprzedawcę, tj. m in. nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.
Czy planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości powinna nastąpić w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług bez uwzględniania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy tj. z naliczeniem należnego podatku od towarów i usług, a w związku z powyższym Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT zapłaconego jako część ceny (podatku naliczonego)?
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2021 r., 685 t.j. z dnia 14 kwietnia 2021 r.) (dalej również jako: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c. art. 83, art. 119 ust. 7, art 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4., wynosi 23%.
Jak wynika z ww. przepisów ustawy o VAT, grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art 41 ust. 1 tej ustawy.
Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.
Gdy dana działka gruntu jest niezabudowana, wówczas jej reżim opodatkowania oceniany jest przez pryzmat zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W myśl ww. przepisu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Przez tereny budowlane – zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C–468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Stosownie do art. 59 ust. 1 ustawy dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2021 r., 741 t.j. z dnia 22 kwietnia 2021 r.), zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Przepis art. 50 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Na podstawie § 8 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 27 lipca 2021 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U 2021 poz. 1390), użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:
grunty rolne,
grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione,
grunty zabudowane i zurbanizowane,
grunty pod wodami,
tereny różne.
Zgodnie z § 9 ust. 3 pkt 2 ww. Rozporządzenia, grunty zabudowane i zurbanizowane, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 3, dzielą się na tereny przemysłowe, oznaczone symbolem Ba.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomość niezabudowaną, dla której brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ale została wydana w dniu 7 grudnia 2017 r. decyzja o warunkach zabudowy, w której Wójt Gminy (…) ustalił sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji: Budowa budynku handlowo usługowego wraz z niezbędną infrastrukturą na działce nr ewid. 3/38 oraz przebudowa linii napowietrznej (`(...)`) na działkach nr ewid. 3/39, 3/38, 3/47 i 3/14 przy ulicy (…), obręb (…).
W uzasadnieniu decyzji podano, że działka zakwalifikowana jest jako grunty Ba – teren przemysłowy, co również wynika z rejestru gruntów.
Powyższe prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości gruntowej nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Z analizy treści art. 2 pkt 33 ustawy wynika, że nakazuje on oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Należy przy tym zauważyć, że przepis powyższy nie różnicuje rodzaju terenu (przeznaczenia gruntu) ze względu na przedmiot inwestycji, w związku z którą wydana została decyzja o warunkach zabudowy. Ustawodawca nie uzależnił też charakteru terenu od głównego celu, jaki spełniać ma teren będący przedmiotem opodatkowania VAT.
Zatem, skoro organ administracji – Wójt Gminy (…) – wydał dla przedmiotowej działki decyzję o warunkach zabudowy, oznacza to, że uznał rodzaj robót określonych w tej decyzji za roboty budowlane skutkujące zmianą zagospodarowania terenu. Jednocześnie należy zauważyć, że działka ta – co wynika z uzasadnienia ww. decyzji – stanowi teren przemysłowy o symbolu Ba, a takie grunty zgodnie z powołanymi przepisami rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii zakwalifikowane są do gruntów zabudowanych i zurbanizowanych.
Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przewidziane zostało dla gruntów, dla których brak jest możliwości dokonania jakiejkolwiek zabudowy (tzn. nie można na nich posadowić budynków, budowli, urządzeń budowlanych). Z racji tego, że wskazana we wniosku działka stanowi grunt z możliwością jego zabudowania (na co wskazuje charakter gruntu określony w decyzji o warunkach zabudowy i fakt wydania samej decyzji), a tym samym teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, transakcja sprzedaży tej działki nie może podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Wobec powyższego planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
W uzupełnieniu z dnia 28 lutego 2022 r. we własnym stanowisku wskazali Państwo:
Wobec powyższego planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości powinna nastąpić w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług bez uwzględniania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy tj. z naliczeniem należnego podatku od towarów i usług, a w związku z powyższym Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT zapłaconego jako część ceny (podatku naliczonego).
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy
przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Według art. 2 pkt 22 ustawy
Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).
Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:
Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.
Stosownie do art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
W myśl art. 198 ustawy Kodeks cywilny:
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:
„podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:
Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.
W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:
Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.
Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:
Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że sprzedaż nieruchomości dokonywana jest w ramach prowadzonej przez Sprzedających działalności gospodarczej, podlegającej przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685). "A" i "B" są w rozumieniu przepisów tej ustawy podatnikami, niekorzystającymi ze zwolnienia od podatku od towarów i usług VAT, a sprzedaż Nieruchomości opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług.
Ww. informacje wynikają wprost z oświadczeń Sprzedawcy zawartych w umowie przedwstępnej Nieruchomości.
Nieruchomość została nabyta przez Sprzedawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Nieruchomość nie była aktywnie wykorzystywana przez Sprzedawcę, tj. m in. nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt -25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Dowodzi to, że Sprzedający w stosunku do tej transakcji występują jako podatnicy co zostało przez nich potwierdzone w oświadczeniu sprzedających zawartym w umowie przedwstępnej.
Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny.
Zgodnie z art. 535 ustawy Kodeks cywilny:
Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.
Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.
Zgodnie z art. 389 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.
Stosownie do art. 389 § 2 ustawy Kodeks cywilny:
Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.
Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.
Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.
W tym miejscu należy również zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia.
Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT
Zwalnia się od podatku (…) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane;
Przy czym przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy –
rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;
Z powołanej regulacji wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503), art. 1 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy wskazują:
zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
– przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
Natomiast art. 3 ust. 1 ustawy:
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 powołanego przepisu:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.
Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie o VAT dokumentów prawa miejscowego.
Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy, w przypadku terenów niezabudowanych nie korzystają ze zwolnienia te tereny, które są przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku, prowadzi do wniosku, że istotne jest każdorazowe, kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej sprawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że w dniu 1 grudnia 2021 r. podpisali Państwo umowę przedwstępną w formie aktu notarialnego, w wyniku której chcą Państwo nabyć Nieruchomość o identyfikatorze działki (`(...)`), utworzonej z niezabudowanej działki nr 3/38.
Przedmiotowa nieruchomość nie jest zabudowana, jest oznaczona w rejestrze gruntów według użytków i klas jako tereny przemysłowe (symbol Ba).
Nieruchomość nie posiada obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Natomiast w dniu 7 grudnia 2017 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy, zgodnie z którą ustalony został sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji: Budowa budynku handlowo usługowego wraz z niezbędną infrastrukturą na działce nr ewid. 3/38 oraz przebudowa linii napowietrznej (`(...)`) na działkach nr ewid. 3/39, 3/38, 3/47 i 3/14 przy ulicy (…), obręb (…).
Nabycie przedmiotowej Nieruchomości nastąpi w ramach prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, podlegającej przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Jesteście Państwo jak zostało wskazane we wniosku w rozumieniu przepisów ww. ustawy czynnym podatnikiem VAT.
Nieruchomość zostanie nabyta przez Państwa w celu realizacji na niej obiektu budowlanego wraz z infrastrukturą towarzyszącą, tj. budynku handlowo – usługowego, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy wydaną przez Wójta Gminy (…) w dniu 7 grudnia 2017 roku, znak (…).
Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą możliwości skorzystania z odliczenia podatku naliczonego przy przedmiotowej transakcji zakupu.
Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku przedmiotowa nieruchomość nie spełnia warunków umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia, gdyż jak wynika z opisu sprawy – w dniu 7 grudnia 2017 r. wydana została decyzja o warunkach zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości. W decyzji tej ustalony został sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji – Budowa budynku handlowo usługowego wraz z niezbędną infrastrukturą.
Nie zostaną wiec spełnione warunki do objęcia przedmiotowej transakcji zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W związku z tym, przedmiotowa transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.
Odnośnie natomiast kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działki należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2 – ust. 6l ustawy.
Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Jak wynika z okoliczności sprawy, Kupujący jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana będzie w działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług – budowa budynku handlowo usługowego wraz z niezbędną infrastrukturą
Zatem, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, wskazać należy, że skoro dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, to Państwu – czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług – wykorzystując zakupioną przedmiotową nieruchomość do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.
Zauważyć przy tym należy, że uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego Kupujący będzie mógł zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.
Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z opisem sprawy przyjęto, że przedmiotowa nieruchomość stanowi teren niezabudowany.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili