Nieruchomość, która ma być sprzedana, została nabyta przez Wnioskodawczynię w celu prowadzenia działalności gospodarczej i od momentu zakupu w 2003 roku jest wykorzystywana wyłącznie w tej działalności. Nieruchomość ta nie była przedmiotem pierwszego zasiedlenia, a od jej nabycia minęło ponad 2 lata, co oznacza, że planowana sprzedaż będzie objęta zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
18 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek wspólny z 14 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:
działania Pani jako podatnika VAT (podatek od towarów i usług) przy sprzedaży nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym oraz udokumentowaniu tej transakcji fakturą VAT.
Uzupełniła go Pani – pismem z dnia 10 marca 2022 r. (wpływ 14 marca 2021 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
(…)
(…)
W dniu 16 grudnia 2021 r. Wnioskodawcy będący współwłaścicielami nieruchomości na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej zawarli umowę przedwstępną sprzedaży zabudowanej nieruchomości (dalej: Umowa), tj. działki nr ewidencyjny 1, o pow. (…) m2 (dalej: Nieruchomość), objętej księgą wieczystą nr (…), prowadzoną przez Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych.
Zgodnie z Umową, jedynym warunkiem podpisania umowy przyrzeczonej jest uzyskanie przez kupującego kredytu na zakup Nieruchomości.
Przedmiotowa Nieruchomość jest działką zabudowaną dwoma budynkami o łącznej pow. (…) m2 oraz budowlami i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.
Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z ewidencją gruntów stanowi teren usług – istniejących i proponowanych.
Nieruchomość będąca przedmiotem Umowy została przez Wnioskodawców nabyta na podstawie umowy sprzedaży z dnia 1 lipca 2003 r., a jej nabycie było zwolnione z podatku VAT.
Nabycie Nieruchomości, zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawców złożonym w w/w umowie sprzedaży, było przeznaczone na prowadzoną przez Wnioskodawczynię będącą strona postępowania działalność gospodarczą, i sfinansowane było częściowo z kredytu inwestycyjnego udzielonego jej przez bank.
Nieruchomość od momentu jej nabycia do chwili obecnej wykorzystywana jest przez Wnioskodawczynię będącą strona postępowania do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie produkcji odzieży i zarówno działka gruntu, jak i budynki oraz budowle na niej posadowione stanowią majątek firmy wykorzystywany w całości przez Wnioskodawczynię będącą strona postępowania w prowadzonej działalności gospodarczej.
W okresie od początku 2019 r. do momentu sprzedaży Wnioskodawczym będąca stroną postępowania (jak również Wnioskodawca niebędący stroną postępowanie) nie poniosła i nie poniesie na posadowione na Nieruchomości budynki i budowle żadnych wydatków na ich ulepszenie.
Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania nie prowadzi działalności rolniczej, lecz prowadzi opisaną wyżej działalność gospodarczą w zakresie produkcji odzieży (szwalnia) i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
Wnioskodawca niebędący stroną postępowanie nie prowadzi ani działalności rolniczej, ani działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
Nieruchomość nie była przez Wnioskodawców wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej, lecz jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię będącą stroną postępowania.
Wnioskodawcy pragną zaznaczyć, iż Wnioskodawca niebędący stroną postępowanie występował jako strona w przywołanej wyżej umowie sprzedaży z dnia (…) 2003 r. oraz umowie przedwstępnej z dnia (…) 2021 r. (Umowa), jak również wystąpi przy podpisaniu przyszłej umowy przyrzeczonej, wyłącznie z przyczyn formalnych wynikających z łączącej Wnioskodawców ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej.
W odpowiedzi na wezwanie udzieliła Pani odpowiedzi na zadane przez Organ pytania.
1. Czy w momęcie nabycia nieruchomości w 2003 r. przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku VAT?
Odp. W momencie nabycia nieruchomości nie przysługiwało mi prawo do odliczenia podatku VAT-zakup był zwolniony z podatku.
2. Na jakiej podstawie użytkuje Pani w działalności gospodarczej udział w nieruchomości przypadający na małżonka?
- Jeżeli na podstawie umowy – wskazać jakiej oraz czy umowa ta była/jest odpłatna?
Odp. Nieruchomość jest przeze mnie użytkowana bezumownie – stanowi ustawową współwłasność majątkową małżeńską.
3. Czy w którymkolwiek momencie doszło do rozliczenia kosztów zakupu nieruchomości pomiędzy małżonkami jeśli tak to:
- kiedy?
- w jaki sposób?
Odp. Nigdy nie doszło do rozliczenia kosztów zakupu nieruchomości pomiędzy mną a małżonkiem.
4. Czy nieruchomość stanowi od momentu zakupu środki trwałe w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej?
Odp. Nieruchomość stanowi środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej od momentu zakupu.
5. Od kiedy dokładnie wykorzystuje Pani zakupione zabudowania w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej?
- wskazać oddzielnie do każdej zabudowy.
Odp. Wszystkie zabudowania posadowione na zakupionej nieruchomości wykorzystywane są przeze mnie w prowadzonej działalności gospodarczej od momentu zakupu nieruchomości, tj. od (…) 2003 r.
6. Czy wszystkie budynki i budowle wykorzystywała/bądź wykorzystuje Pani w prowadzonej działalności gospodarczej?
Odp. Wszystkie budynki i budowle posadowione na zakupionej nieruchomości wykorzystywane są przeze mnie w prowadzonej działalności gospodarczej.
Pytania
1. Czy wyłącznie Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości będzie działała jako podatnik VAT?
2. Czy w przypadku, gdy Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania będzie działała jako podatnik VAT przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości, sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT?
1. Wyłącznie Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości będzie działała jako podatnik VAT.
2. W przypadku, gdy Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania będzie działała jako podatnik VAT przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości, sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców
Ad 1)
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem wykorzystywanie składników majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, status podatnika podatku VAT wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest dla tej transakcji podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a nie rozporządza jedynie majątkiem prywatnym. Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.
Z powołanego wyroku wynika, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.
Jak wynika z przestawionego stanu faktycznego sprzedaż Nieruchomości nie można uznać za sprzedaż majątku prywatnego wykorzystywanego wyłącznie w celu zaspokojenie potrzeb osobistych, albowiem Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania nabyła przedmiotową Nieruchomość na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (szwalnia) i od momentu jej nabyciu do dnia sprzedaży wykorzystywała i będzie wykorzystywać Nieruchomość na potrzeby tej działalności.
Jednocześnie stwierdzić należy, iż Wnioskodawca niebędący strona postępowania występował przy nabyciu Nieruchomości i zawarciu umowy przedwstępnej, oraz wystąpi przy sprzedaży Nieruchomości jedynie z przyczyn formalnych wynikających z łączącej Wnioskodawców ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej, i sam nie wykorzystywał Nieruchomości w żaden sposób.
Zatem należy stwierdzić, że w związku z tym, iż przedmiotem planowanego zbycia nie będzie majątek prywatny, oraz że Wnioskodawca niebędący strona postępowania nie wykorzystywał Nieruchomości w żaden sposób, to wyłącznie Wnioskodawczyni będący strona postępowania przy sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.
Podsumowując, wyłącznie Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości będzie działała jako podatnik VAT.
Ad 2)
Mając na uwadze wnioski wynikające z argumentacji przedstawionej w ad. 1 powyżej należy wskazać, że dokonując sprzedaży prawa własności przedmiotowej Nieruchomości, wyłącznie Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub,
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.
W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.
Tak więc, w ocenie NSA, mając na uwadze wykładnię językową, jak i celowościową systemu VAT należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze opisany stan faktyczny sprawy, stwierdzić należy, że doszło do pierwszego zasiedlenia budynków i budowli posadowionych na Nieruchomości, bowiem po dacie ich nabycia, tj. od dnia 1 lipca 2003 r., były, są nadal i będą użytkowane przez Wnioskodawczynię będącą stroną postępowania aż do momentu sprzedaży Nieruchomości, a tym samym użytkowane są przez okres ponad 2 lat.
Również, co wynika z przedstawionego stanu faktycznego, od początku 2019 r. w stosunku do posadowionych na Nieruchomości budynków i budowli nie zostały poniesione żadne wydatki na ich ulepszenie.
W związku z powyższym, sprzedaż budynków i budowli posadowionych na Nieruchomości, a tym samym sprzedaż gruntu przyporządkowanego do tych budynków i budowli, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.
Podsumowując, w przypadku gdy Wnioskodawczyni będąca stroną postępowania będzie działała jako podatnik VAT przy sprzedaży opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości, sprzedaż Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy,
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Według art. 2 pkt 22 ustawy,
Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:
- po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
- po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
W świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.
Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.
Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu,
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.
Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego, ze względu na charakter udziału,
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.
W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Artykuł 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.
Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.) mówi:
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
a) określone udziały w nieruchomości;
b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.
Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359),
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W myśl art. 35 cyt. Kodeksu
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku
Art. 36 § 1 Kodeksu wskazuje, że :
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
Art. 36 § 2 Kodeksu
Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Natomiast art. 37 § 1 pkt 1
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania:
W opisie sprawy wskazała Pani, ze małżonek niebędący stroną postępowanie występował jako strona w przywołanej wyżej umowie sprzedaży z dnia (…) 2003 r. oraz umowie przedwstępnej z dnia (…) 2021 r., jak również wystąpi przy podpisaniu przyszłej umowy przyrzeczonej, wyłącznie z przyczyn formalnych wynikających z łączącej Państwa ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej.
Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy,
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle powyższego należy stwierdzić, iż podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości zabudowanej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.
W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Ponadto, z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.
Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, ze. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, itp. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość została przez Panią i małżonka nabyta na podstawie umowy sprzedaży, a jej nabycie było zwolnione z podatku VAT.
Nabycie Nieruchomości, zgodnie z oświadczeniem złożonym w w/w umowie sprzedaży, było przeznaczone na prowadzoną przez Panią działalność gospodarczą oraz sfinansowane częściowo z kredytu inwestycyjnego udzielonego przez bank.
Nieruchomość od momentu jej nabycia do chwili obecnej wykorzystywana jest przez Panią do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie produkcji odzieży i zarówno działka gruntu, jak i budynki oraz budowle na niej posadowione stanowią majątek firmy wykorzystywany w całości w prowadzonej działalności gospodarczej.
W okresie od początku 2019 r. do momentu sprzedaży ani Pani (ani Wnioskodawca niebędący stroną postępowanie) nie poniosła i nie poniesie na posadowione na przedmiotowj nieruchomości budynki i budowle żadnych wydatków na ich ulepszenie.
Jak zostało przez Panią wskazane nie prowadzi działalności rolniczej, lecz prowadzi opisaną wyżej działalność gospodarczą w zakresie produkcji odzieży (szwalnia) i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość nie była przez Panią również wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej.
Wnioskodawca niebędący stroną postępowanie nie prowadzi ani działalności rolniczej, ani działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pani wątpliwości dotyczą kwestii uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości zabudowanej pozostającej we współwłasności wraz z mężem oraz udokumentowania tej czynności stosowną fakturą VAT.
Odnosząc zatem przedstawiony wyżej opis sprawy do powołanych w tym zakresie przepisów prawa, stwierdzić należy, że dokonując nabycia nieruchomości do majątku wspólnego, Państwo, jako małżeństwo, mogli zadecydować, że nieruchomość będzie wykorzystywana do prowadzenia Pani działalności gospodarczej. Na tą okoliczność nie została sporządzona po miedzy małżonkami żadna umowa ani też nigdy nie nastąpiło rozliczenie kosztów zakupu po między Panią i małżonkiem.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.
W rozpatrywanej sprawie, po mimo że Pani wraz z mężem nabyli nieruchomość w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak składniki majątku były przeznaczone i wykorzystywane przez Panią do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Powyższe oznacza, ze to Pani prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o część składników majątku wspólnego, miała nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.
Jak wskazano wyżej, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą. Skoro nieruchomość zabudowana budynkami była przez cały okres jej posiadania wykorzystywana przez Panią w ramach prowadzonej przez Nią działalności, to należy stwierdzić, że to Pani w sensie ekonomicznym jest właścicielem tej nieruchomości i to Pani dokona w efekcie dostawy nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.
Uwzględniając powyższe w kontekście analizowanej sprawy należy stwierdzić, że to Pani jako prowadząca działalność gospodarczą, dokonując sprzedaży nieruchomości, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W konsekwencji dostawa tej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostaw towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczy bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. nieruchomości – budynków stanowiących składniki majątkowe Pani przedsiębiorstwa oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.
Zatem dokonując sprzedaży nieruchomości zabudowanej nie będzie Pani korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, a związanym z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Ta okoliczność cechuje Panią jako podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości.
Reasumując, planowana przez Panią sprzedaż nieruchomości, będzie stanowić działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z przyszłą dostawą ww. nieruchomości nie będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że wypełni Pani przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż będzie Pani występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, to przedmiotowa sprzedaż będzie podlegała – po Pani stronie – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania 1, należało uznać za prawidłowe.
Kolejnym nurtującym Panią zagadnieniem jest możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT.
Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności oraz zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.
Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane
przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Należy również mieć na uwadze art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym
w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług, jak opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy
zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 ust. 14 ustawy,
rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;
Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak
i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.
W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy
zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
a) stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z tym przepisem
zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT
i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe
kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość została zakupiona w roku 2003 a jej nabycie było zwolnione z podatku VAT. Na przedmiotową nieruchomości zabudowaną od 2019 r. do momentu sprzedaży nie były i nie będą ponoszone dodatkowe nakłady na jej ulepszenie. Od momentu zakupu do dnia dzisiejszego przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pani wątpliwości dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej.
Kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej jest określenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków na niej posadowionych i jaki okres upłynął od tego momentu.
Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku doszło do pierwszego zasiedlenia budynku znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości, gdyż jak wynika z opisu sprawy – budynek został przez Panią zakupiony i od początku wykorzystywany był na rzecz prowadzonej działalności. W konsekwencji pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku a planowaną sprzedażą minie okres dłuższy niż 2 lata.
Spełnione zostaną więc warunki do objęcia przedmiotowej transakcji zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W związku z tym, że dostawa budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Dostawa gruntu zabudowanego tym budynkiem także będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.
Podsumowując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.
Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania 2, należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła oraz stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
(…) (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili