Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będąca czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność w branży handlu hurtowego i detalicznego. Planuje wniesienie do nowo utworzonej spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa, z wyłączeniem niektórych składników, takich jak nieruchomość, umowa rachunku bankowego, środki pieniężne, zobowiązania kredytowe oraz część zobowiązań pracowniczych. Wnioskodawca pyta, czy takie wniesienie przedsiębiorstwa z wyłączeniami stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, która nie podlega przepisom ustawy o VAT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, stwierdzając, że wniesienie przedsiębiorstwa z wyłączeniami do spółki kapitałowej jest transakcją zbycia przedsiębiorstwa, która nie podlega VAT, ponieważ pozostałe składniki przedsiębiorstwa po wyłączeniach wciąż tworzą zorganizowany zespół umożliwiający prowadzenie działalności gospodarczej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
4 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci Przedsiębiorstwa z Wyłączeniami (a także uwzględniając możliwość dokonania Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń) za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, które nie podlega przepisom ustawy.
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży handlu hurtowego oraz detalicznego przede wszystkim w zakresie sprzedaży produktów na rynku systemów (…), a także w zakresie kompleksowej obsługi klientów detalicznych oraz inwestycji.
Wnioskodawca posiada (…). Prowadzi działalność poprzez (…) punkty hurtowej sprzedaży oraz (…) Salony Sprzedaży zlokalizowane na terenie całego kraju. Na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w tym w związku z prowadzeniem Centrum Logistycznego, punktu sprzedaży hurtowej, Centrali firmy oraz Salonu Sprzedaży, wykorzystywane jest prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami o funkcji handlowo-magazynowej, zlokalizowanej w (…) (dalej: Nieruchomość).
Nieruchomość jest przy tym wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej jedynie w części, natomiast w pozostałym zakresie jest wynajmowana na rzecz innego podmiotu. Ponadto, na potrzeby działalności prowadzonej w innych lokalizacjach Wnioskodawca wykorzystuje również nieruchomości niestanowiące jego własności, a jedynie użytkowane na podstawie umów najmu lub dzierżawy zawartych z podmiotami trzecimi.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, na który składają się w szczególności:
‒ oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo;
‒ wykorzystywana w działalności gospodarczej Nieruchomość;
‒ własność ruchomości, w tym licznych środków trwałych i zapasów;
‒ wierzytelności, w szczególności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług;
‒ środki pieniężne;
‒ tajemnice przedsiębiorstwa;
‒ księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej
(zwany dalej łącznie jako: Przedsiębiorstwo).
Ponadto, w ramach Przedsiębiorstwa Wnioskodawca zatrudnia obecnie zespół (…) pracowników zajmujących się przede wszystkim obsługą administracyjną, obsługą klientów, realizacją zakupów, obsługą magazynu oraz realizacją innych funkcji związanych z przedmiotem działalności Wnioskodawcy.
Wnioskodawca planuje wniesienie Przedsiębiorstwa w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki kapitałowej (dalej: Spółka kapitałowa), w której posiadać będzie status wspólnika. Zgodnie z założeniami biznesowymi Wnioskodawcy, przedmiotem wkładu do Spółki kapitałowej będzie Przedsiębiorstwo z wyłączeniem:
1. Nieruchomości.
2. Umowy rachunku bankowego oraz kwoty środków pieniężnych niezbędnych w celu obsługi bieżących potrzeb finansowych Wnioskodawcy po aporcie, w tym uregulowania zobowiązań publicznoprawnych. Należy mieć bowiem na uwadze, że w wyniku aportu na Spółkę kapitałową nie przejdą prawa i obowiązki publicznoprawne (w szczególności podatkowe), ze względu na fakt, że zgodnie z Ordynacją podatkową aport przedsiębiorstwa z jednej spółki kapitałowej do innej spółki kapitałowej nie wiąże się z sukcesją podatkową.
3. Zobowiązania w zakresie kredytu inwestycyjnego przeznaczonego na modernizację Nieruchomości, w szczególności w zakresie rozbudowy Centrum Logistycznego.
4. Część zobowiązań w zakresie tzw. odpraw menedżerskich, będących umownymi zobowiązaniami Wnioskodawcy do cyklicznych wypłat świadczeń finansowych dla byłej kadry menedżerskiej Wnioskodawcy, z którą kontrakty zostały rozwiązane, przy czym wartość takich zobowiązań będzie miała marginalne znaczenie z perspektywy ich wartości w stosunku do ogółu zobowiązań Wnioskodawcy przenoszonych do Spółki kapitałowej w ramach aportu (dalej łącznie jako: Wyłączenia).
Cele planowanej transakcji mają charakter biznesowy z perspektywy właścicieli Wnioskodawcy, w szczególności w zakresie dywersyfikacji prowadzonej działalności poprzez podział na część nieruchomościową, która będzie kontynuowana przez Wnioskodawcę oraz część operacyjną (sprzedaż detaliczna i hurtowa produktów na rynku (`(...)`)), która będzie kontynuowana przez odrębny podmiot − Spółkę kapitałową.
Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, tak ukształtowana struktura jest atrakcyjniejsza pod względem zainteresowania potencjalnych inwestorów, którzy są bardziej zainteresowani zaangażowaniem się w działalność Wnioskodawcy o charakterze operacyjnym.
Wnioskodawca jednak podkreśla, że ze względu na fakt, iż na moment składania wniosku realizacja procesu jest na etapie przygotowawczym, Wnioskodawca nie może obecnie wykluczyć, że dodatkowo z przedmiotu aportu konieczne będzie wyłączenie:
1. Wierzytelności dochodzonych przez Wnioskodawcę na drodze postępowania sądowego − jeśli na dzień realizacji aportu zostanie to uznane za konieczne lub zasadne z uwagi na przepisy regulujące zasady prowadzenia postępowania cywilnego, wierzytelności te również mogą zostać wyłączone z przedmiotu aportu, przy czym wartość takich wierzytelności będzie miała marginalne znaczenie z perspektywy ich wartości nominalnej w stosunku do ogółu wierzytelności Wnioskodawcy przenoszonych do Spółki kapitałowej w ramach aportu.
2. Praw i obowiązków z umów, w odniesieniu do których kontrahenci nie wyrażą zgody na ich przeniesienie na rzecz Spółki kapitałowej. Nie można wykluczyć sytuacji, w której niektórzy kontrahenci nie wyrażą zgody na przeniesienie umów, których stroną jest Wnioskodawca na rzecz Spółki kapitałowej. Wystąpienie takiej sytuacji byłoby niepożądane z biznesowego punktu widzenia, dlatego przed aportem podejmowane będą rozmowy z każdym z kontrahentów w celu uzyskania niezbędnej zgody, przy czym brak jej uzyskania nie będzie skutkował odstąpieniem od realizacji procesu aportu. Formalnie jednak Wnioskodawca zmuszony jest przewidzieć sytuację, w ramach której przedmiot aportu będzie ograniczony o prawa i obowiązki z niektórych umów
(dalej łącznie jako: Dodatkowe Ewentualne Wyłączenia).
Należy jednak podkreślić, że dokonanie Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń nie będzie wpływało w jakikolwiek sposób na możliwość kontynuowania działalności operacyjnej przez Spółkę kapitałową, ponieważ Dodatkowe Ewentualne Wyłączenia nie mają istotnego znaczenia z perspektywy funkcjonowania Przedsiębiorstwa.
Również fakt, że w skład przedmiotu aportu nie będą wchodziły Wyłączenia, pozostanie bez wpływu na możliwość kontynuowania działalności Przedsiębiorstwa przez Spółkę kapitałową. Wyłączenia nie wpłyną na funkcjonalne związki pomiędzy pozostałymi składnikami wchodzącymi w skład Przedsiębiorstwa, które pozwolą na prowadzenie dotychczasowej działalności gospodarczej przez Spółkę kapitałową.
Ponadto, po aporcie prawo do korzystania z Nieruchomości zostanie ustanowione na podstawie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką kapitałową długoterminowej umowy najmu lub dzierżawy. Jednocześnie, jak zakłada Wnioskodawca, biorąc pod uwagę wymogi instytucji finansowych, po aporcie Wnioskodawca zobowiązany będzie do poręczenia kredytu obrotowego, którego stroną będzie Spółka kapitałowa jako podmiot kontynuujący działalność Przedsiębiorstwa.
W związku z aportem Przedsiębiorstwa dojdzie również do przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę (tj. Spółkę kapitałową) w rozumieniu art. 23(1) Kodeksu pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.), w wyniku którego Spółka kapitałowa stanie się pracodawcą w odniesieniu do całego zespołu pracowników zatrudnianych na moment aportu przez Wnioskodawcę.
Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wniesienie do Spółki wkładu niepieniężnego w postaci Przedsiębiorstwa z Wyłączeniami (a także uwzględniając możliwość dokonania Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń), stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT (podatek od towarów i usług), w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom Ustawy VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wniesienie przez Wnioskodawcę do Spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego w postaci Przedsiębiorstwa z Wyłączeniami (a także uwzględniając możliwość dokonania Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń) stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom Ustawy VAT.
Transakcja zbycia przedsiębiorstwa jako czynność niepodlegająca Ustawie VAT
Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: Ustawa VAT), przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wskazuje powyższy przepis, wyłączona z opodatkowania VAT jest czynność zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Z uwagi na fakt, że na Spółkę kapitałową przejdą co do zasady wszelkie składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład Przedsiębiorstwa, w celu ustalenia czy czynność wskazana przez Wnioskodawcę w zdarzeniu przyszłym polegająca na wniesieniu aportu w postaci Przedsiębiorstwa, z wyłączeniami wskazanymi w opisie zdarzenia przyszłego, do Spółki kapitałowej jest wyłączona z opodatkowania VAT, kluczowe jest określenie czy aport Przedsiębiorstwa stanowi „zbycie przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.
Rozumienie terminu „zbycie” na gruncie Ustawy VAT
Pojęcie „zbycie” jest pojęciem szerokim i obejmuje zarówno czynności o charakterze odpłatnym, jak i nieodpłatnym, które skutkują przeniesieniem własności przedmiotu zbycia. Biorąc pod uwagę stanowisko doktryny i judykatury, pojęcie „transakcji zbycia” wynikające z art. 6 pkt 1 Ustawy VAT należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, w związku z czym „transakcja zbycia” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, jak również przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego.
Przykładowo, jak wskazują przedstawiciele doktryny: „ustawodawca nie użył żadnego pojęcia definiowanego bądź dookreślonego w ustawie (jak np. sprzedaż czy dostawa), co oznacza, że nie jest istotna forma, lecz samo zadysponowanie przedsiębiorstwem w taki sposób, że dochodzi do jego zbycia. Zbycie należy rozumieć jako jakąkolwiek czynność prowadzącą do przeniesienia własności” (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 13, Warszawa 2017). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, w związku z czym może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w ramach wkładu niepieniężnego.
Tak więc, w ocenie Wnioskodawcy, wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci Przedsiębiorstwa z Wyłączeniami (uwzględniając możliwe dokonanie Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń) do Spółki kapitałowej będzie stanowiło „zbycie” w rozumieniu Ustawy VAT.
Definicja „przedsiębiorstwa” na gruncie Ustawy VAT
Ustawa VAT nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwa”. Zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem, pojęcie „przedsiębiorstwo” na potrzeby Ustawy VAT należy rozumieć zgodnie z definicją przyjętą przez ustawę z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j.: Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dalej: KC), która w art. 55(1) definiuje przedsiębiorstwo jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Należy wskazać, iż zgodnie ze stanowiskiem doktryny „wyliczenie zawarte w art. 55(1) KC ma charakter przykładowy i oddaje jedynie intencję ustawodawcy uznania za przedsiębiorstwo składników funkcjonalnie i organizacyjnie powiązanych tak, aby przy ich wykorzystaniu można było prowadzić określoną działalność. [`(...)`] termin »przedsiębiorstwo« w rozumieniu art. 6 pkt 1 VATU obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służący do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu” (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 13, Warszawa 2017).
W wyroku z 28 kwietnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1767/10, WSA w Warszawie uznał, że: „Każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55(1) KC. Takie rozumienie definicji przedsiębiorstwa spełnia wymogi art. 19 dyrektywy 2006/112, a w związku z tym definicja ta może być stosowana przy wykładni pojęcia „przedsiębiorstwo” ujętego w art. 6 pkt 1 VATU”.
Podobnie WSA w Warszawie w wyroku z 7 lutego 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 934/07 stwierdził, że: „[`(...)`] każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego − bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci zakładu czy też oddziału − będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55(1) KC. Takie rozumienie definicji przedsiębiorstwa spełnia wymogi art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy i art. 19 Dyrektywy 112, a w związku z tym definicja ta może być stosowana przy wykładni pojęcia »przedsiębiorstwo« ujętego w art. 6 pkt 1 VATU. W świetle powyższego Sąd przyjął, że użyte w art. 6 ust. 1 VATU pojęcie »przedsiębiorstwo« obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu”.
Biorąc pod uwagę powyższe, podstawowym wymogiem jest więc to, aby przedsiębiorstwo stanowiło zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych. Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiącymi przedsiębiorstwo, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.
Ponadto przedsiębiorstwo musi stanowić funkcjonalną całość oraz obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.
Z treści powołanych przepisów wynika, że przedsiębiorstwo tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest pozostawanie własnością jednego podmiotu gospodarczego.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo. Oznacza to, że przedsiębiorstwo nie jest sumą poszczególnych składników, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.
Składniki majątkowe i niemajątkowe składające się na Przedsiębiorstwo, pomimo dokonania Wyłączeń (oraz Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń), pozostaną funkcjonalnie i organizacyjnie powiązane w sposób umożliwiający Spółce kapitałowej prowadzenie działalności gospodarczej, w związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, spełniają one definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy VAT, a tym samym transakcja zbycia Przedsiębiorstwa nie powinna podlegać przepisom Ustawy VAT.
Transakcja zbycia Przedsiębiorstwa z Wyłączeniami a Ustawa VAT
Zgodnie z art. 55(2) KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Przedsiębiorstwo obejmuje więc z mocy prawa wszelkie składniki materialne, jak i niematerialne wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. majątek obrotowy, środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, prawa wynikające z zawartych w ramach przedsiębiorstwa umów), chyba że strony czynności prawnej postanowią odmiennie.
W związku z powyższym strony transakcji dysponują swobodą w zakresie określenia, które składniki przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, a które z jej zakresu wyłączyć.
W doktrynie również przyjmuje się, że przepis art. 55(2) KC zezwala stronie dokonującej czynności prawnej (stronom umowy), na wyłączenie określonego składnika przedsiębiorstwa, a − jak zauważył Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 8 stycznia 1997 r. sygn. akt I ACr 527/96 (opubl. OSA nr 5/97, poz. 32) − „Wyłączenie z przekazania poszczególnych składników jego mienia nie oznacza, że czynność prawna nie obejmuje zbycia przedsiębiorstwa [art. 55(2) KC]”.
Zakres ewentualnych Wyłączeń ograniczony jest do głównej „substancji” przedsiębiorstwa co oznacza, że z transakcji dotyczącej zbycia przedsiębiorstwa można wyłączyć jedynie te elementy, które nie stanowią jego kluczowych i najistotniejszych składników. W przypadku bowiem wyłączenia z przedmiotu transakcji elementów przedmiotowo istotnych dla tego przedsiębiorstwa, traci ono swój byt.
W literaturze prawnej panuje zgodność co do tego, że w przedsiębiorstwie, jako pewnym kompleksie majątkowym, można wyróżnić składniki podstawowe i podrzędne, a zbycie przedsiębiorstwa musi obejmować owe elementy istotne, podstawowe. Ze względu na funkcjonalną jedność elementów składających się na przedsiębiorstwo, czynność prawna winna się odnosić przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność.
Tak więc, dla zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu przedmiotowo-funkcjonalnym konieczne jest zbycie podstawowych składników tego przedsiębiorstwa oraz stworzenie nabywcy możliwości dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa za pomocą tych składników, wraz z pozbawieniem zbywcy przedsiębiorstwa takich możliwości.
Przyjmuje się więc, że decydujące znaczenie ma tu nie ilość i wartość objętych zbyciem składników, lecz ich znaczenie funkcjonalne dla tożsamości i zdolności do dalszego działania przedsiębiorstwa. W rezultacie, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa z pewnymi Wyłączeniami, o ile agregat zbywanych elementów przedsiębiorstwa − nadal i pomimo Wyłączeń − może funkcjonować jako przedsiębiorstwo i prowadzić działalność gospodarczą, należy uznać, że dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa w myśl art. 55(1) i art. 55(2) KC, a co za tym idzie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.
Powyżej przytoczony pogląd znajduje szerokie potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA). W wyroku wydanym 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11 NSA podkreślał, że niezwykle istotne przy ocenie, czy mamy do czynienia z dostawą przedsiębiorstwa jest to, aby dostarczany zespół majątku spełniał swoje funkcje, tzn. by mogła być za jego pomocą prowadzona działalność gospodarcza. Sąd w wyroku wskazał, że: „Pojęcia »przedsiębiorstwo« i »zorganizowana część przedsiębiorstwa« zawarte w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy”.
O tym, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa, decydują zatem okoliczności faktyczne.
W analizowanej sytuacji trzeba zatem rozważyć, czy zbywane składniki majątkowe mogą stanowić i łącznie współtworzyć niezależnie działające przedsiębiorstwo.
Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy podstawowy substrat działalności gospodarczej, w tym kluczowe aktywa oraz zatrudnieni pracownicy są przenoszone do Spółki kapitałowej, a wyłączone składniki (Wyłączenia oraz Dodatkowe Ewentualne Wyłączenia) nie są funkcjonalnie niezbędne do prowadzenia bieżącej działalności, nie ma przeciwskazań by tak określony zespół składników uznać za przedsiębiorstwo.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, planowane dokonanie Wyłączeń z przedmiotu aportu oraz możliwe dokonanie Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń, z uwagi na specyfikę działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę nie pozbawi zespołu składników, który ma być przedmiotem wkładu niepieniężnego, statusu „przedsiębiorstwa” w rozumieniu KC, a tym samym również w rozumieniu Ustawy VAT.
Wszystkie pozostałe składniki majątkowe (przedmiot aportu) stanowią bowiem same w sobie funkcjonalnie i organizacyjnie zorganizowaną całość, za pomocą której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wskazanym przez Wnioskodawcę.
Fakt, że w skład aportu nie wejdą Wyłączenia (uwzględniając również możliwe dokonanie Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń) nie spowoduje zatem, iż Przedsiębiorstwo nie będzie mogło realizować celów, do jakich zostało powołane i straci charakter przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) KC, a tym samym Ustawy VAT.
Co więcej, prawo do korzystania z Nieruchomości, która wykorzystywana jest obecnie nie tylko na potrzeby Wnioskodawcy, ale również wynajmowana jest podmiotom trzecim, zostanie ustanowione na podstawie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką kapitałową długoterminowej umowy najmu lub dzierżawy. Wykorzystywanie nieruchomości na podstawie umów najmu lub dzierżawy jest już obecnie praktykowane w przypadku salonów prowadzonych w lokalizacjach, co w żaden sposób nie wpływa na możliwość prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że zakres Wyłączeń z aportowanego Przedsiębiorstwa w żaden sposób nie wpłynie na sposób funkcjonowania Przedsiębiorstwa − funkcjonalnie stanowić będzie ono nadal całość i będzie mogło samodzielnie funkcjonować i prowadzić działalność w niezmienionym zakresie.
Podsumowanie stanowiska Wnioskodawcy
Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym wniesienie do Spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego w postaci Przedsiębiorstwa z Wyłączeniami (uwzględniając możliwe dokonanie Dodatkowych Ewentualnych Wyłączeń) stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom Ustawy VAT.
Interpretacje indywidualne potwierdzające stanowisko Wnioskodawcy
Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe w podobnych stanach faktycznych, np.:
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 września 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.369.2020.1.DS;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 grudnia 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.477.2019.3.DM;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 listopada 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.556.2018.1.JF;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 czerwca 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.317.2018.1.AD;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 grudnia 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.760.2017.2.PS;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 kwietnia 2017 r., sygn. 2461-IBPP1.4512.10.2017.2.AW;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2 grudnia 2016 r., sygn. 0461-ITPP2.4512.724.2016.1.AGW;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 kwietnia 2015 r., sygn. ILPP1/4512-1-95/15-4/AS;
‒ Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 marca 2015 r., sygn. IPPP1/4512-231/15-2/EK.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi:
Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili