Co zawiera interpretacja VAT 0112-KDIL1-3.4012.23.2022.1.KK?

Interpretacja indywidualna potwierdza, że dostawy (WDT) udokumentowane przez Spółkę w wariantach I-III powinny być opodatkowane stawką VAT w... Pełna interpretacja podatkowa VAT z 2022 roku.

Kiedy została wydana ta interpretacja podatkowa?

Interpretacja została wydana w Marzec 2022 roku przez Krajową Informację Skarbową.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

„W”. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski w zakresie produkowanych na zamówienie rozwiązań hydraulicznych. Od kilkudziesięciu lat produkuje wysokiej jakości cylindry, bloki sterownicze, systemy kierownicze i systemy zawieszenia, zawory i agregaty dla mobilnych maszyn roboczych, pojazdów użytkowych i obrabiarek oraz narzędzi ratowniczych.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: „UE”), zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej (dalej: „Kontrahenci”). Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów)”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm., dalej jako „ustawa VAT (podatek od towarów i usług)”).

W każdym z niżej opisanych przypadków dostawa będzie dokonana na rzecz Kontrahentów, tj. podmiotów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W każdym z niżej opisanych przypadków, transport towarów w ramach WDT organizowany jest przez Kontrahentów, a miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski (siedziba Spółki), a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE.

W każdym z niżej opisanych przypadków, Spółka będzie wykazywać dokonane WDT w składanych informacjach podsumowujących VAT-UE.

Spółka, w celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska.

Wariant I

(zdarzenie przyszłe, Spółka rozpoczyna dokumentowanie w niżej opisanym wariancie)

Wnioskodawca w celu dokumentacji WDT zamierza każdorazowo gromadzić kopię faktury zawierającą dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Równocześnie Spółka zamierza gromadzić dalszą dokumentację, potwierdzającą wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE, tj.:

· oświadczenie Kontrahenta potwierdzające odbiór poszczególnych towarów, wymienionych w załączniku, pobierane z portalu należącego do Kontrahenta. Takie oświadczenie zawierałoby m.in. dane Spółki, dane Kontrahenta, datę wystawienia, imię i nazwisko osoby wystawiającej oświadczenie. Powyższe oświadczenie Spółka będzie mogła uzyskać z portalu minimum raz w miesiącu. Natomiast na samym portalu ujawniana będzie ewidencja towarów wysłanych przez Spółkę, a które wpłynęły do Kontrahenta wraz z datą ich otrzymania,

· zbiorcza lista przygotowywana przez firmę spedycyjną wyznaczoną przez Kontrahenta, na której zostanie potwierdzone, że do Kontrahenta została w danym okresie dostarczona określona partia towarów. Takie potwierdzenie zawierałoby indywidualny numer dostawcy, miejsce dostarczenia towarów, okres, za jaki zostało sporządzone potwierdzenie, daty dostawy, nr dowodów dostawy. Powyższa lista będzie przesyłana jako załącznik do wiadomości e-mail.

Wariant II a)

W innym przypadku, Spółka, oprócz kopii faktury zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, będzie dysponować e-mailem odbiorcy potwierdzającym otrzymanie towarów, jak również skanem podpisanego (zarówno przez odbiorcę, jak i przewoźnika) listu przewozowego (CMR) potwierdzającego odbiór towaru.

Wariant II b)

W innym przypadku, Spółka, oprócz kopii faktury zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, będzie dysponować e-mailem odbiorcy potwierdzającym otrzymanie towarów, jak również skanem listu przewozowego (CMR) potwierdzającego odbiór towaru, przy czym w tym wariancie może się zdarzyć, że dokument CMR nie będzie zawierał podpisu odbiorcy.

Wariant III a)

Może się również zdarzyć sytuacja, w której Spółka, oprócz kopii faktury zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, będzie posiadała e-mail od przewoźnika potwierdzający rozładunek, jak również skan lub oryginał podpisanego (zarówno przez odbiorcę jak i przewoźnika) listu przewozowego (CMR) potwierdzającego odbiór towaru.

Wariant III b)

Może się również zdarzyć sytuacja, w której Spółka, oprócz kopii faktury zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, będzie posiadała e-mail od przewoźnika potwierdzający rozładunek, jak również skan lub oryginał listu przewozowego (CMR) potwierdzającego odbiór towaru, przy czym w tym wariancie może się zdarzyć, że dokument CMR nie będzie zawierał podpisu odbiorcy.

Pytania

1. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie I powyżej powinny być opodatkowane 0% stawką VAT?

2. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II a) powyżej powinny być opodatkowane 0% stawką VAT?

3. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II b) powyżej powinny być opodatkowane 0% stawką VAT?

4. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III a) powyżej powinny być opodatkowane 0% stawką VAT?

5. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III b) powyżej powinny być opodatkowane 0% stawką VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1. W ocenie Spółki, dostawy (WDT) udokumentowane w sposób wskazany w opisie zdarzenia przyszłego w Wariancie I, w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3, art. 42 ust. 11 ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia UE 282/2011, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

2. W ocenie Spółki, dostawy (WDT) udokumentowane w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego w Wariancie II a), w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3, art. 42 ust. 11 ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia UE 282/2011, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

3. W ocenie Spółki, dostawy (WDT) udokumentowane w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego w Wariancie II b), w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3, art. 42 ust. 11 ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia UE 282/2011, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

4. W ocenie Spółki, dostawy (WDT) udokumentowane w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego w Wariancie III a), w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3, art. 42 ust. 11 ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia UE 282/2011, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

5. W ocenie Spółki, dostawy (WDT) udokumentowane w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego w Wariancie III b), w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3, art. 42 ust. 11 ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia UE 282/2011, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

A. Definicja WDT w świetle przepisów ustawy VAT

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy VAT, przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 niniejszego przepisu.

Na podstawie ust. 2 cytowanego powyżej artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest: m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając na uwadze, iż dostawy towarów będące zapytaniem Spółki w ramach złożonego wniosku odbywają się w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy VAT, przez ich wywóz z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego oraz są one dokonywane na rzecz nabywców będących m.in. podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju – spełniają one ustawową definicję WDT.

B. Stawka podatku VAT właściwa dla WDT

Spółka wskazuje, iż transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według stawki VAT 0%. Niemniej jednak, art. 42 ust. 1 ustawy VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT, tj.:

dostawa musi zostać dokonana na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,

podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,

podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, musi być zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, nie budzi wątpliwości, iż zarówno warunek z ww. punktu 1 jak również warunek z ww. punktu 3 zostały spełnione. Spółka dokonuje bowiem dostaw na rzecz kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez właściwe państwo członkowskie, a także jest ona zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Spółka wykazuje również transakcje te w informacji podsumowującej.

Natomiast szczególnym warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw jest warunek posiadania przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały przez Spółkę wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (stosownie do treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT).

C. Dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju oraz dostarczenie do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego

Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2021 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 2011.77.1, dalej jako „Rozporządzenie UE 282/2011”)

W myśl art. 45a ust. 1 Rozporządzenia UE 282/2011, domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy,

b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1 (art. 45a ust. 2 Rozporządzenia UE 282/2011).

W myśl art. 45a ust. 3 Rozporządzenia UE 282/2011, do celów ust. 1, następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów:

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia:

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Stąd, co do zasady dokumenty uprawniające do skorzystania z powyższego domniemania można podzielić zasadniczo na dwie grupy:

· Grupa A – dokumenty wskazane w art. 45a ust. 3 pkt a) Rozporządzenia UE 282/2011, odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak np. podpisany list przewozowy (CMR),

· Grupa B – dokumenty wskazane w art. 45a ust. 3 pkt b) Rozporządzenia UE 282/2011 jak np. polisa ubezpieczeniowa.

Generalnie, podatnik powinien być w posiadaniu co najmniej dwóch dokumentów z grupy A lub jakiegokolwiek pojedynczego dowodu z grupy A oraz jakiegokolwiek pojedynczego dowodu z grupy B.

Dodatkowo w sytuacji, w której transport jest organizowany przez nabywcę – poza posiadaniem powyższych dokumentów – sprzedawca powinien również gromadzić pisemne oświadczenie, zawierające odpowiednie dane wymagane przepisami prawa, potwierdzające, że towary zostały przetransportowane.

Ustawa VAT

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy VAT, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, są następujące dokumenty:

· dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

· specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Jednocześnie art. 42 ust. 4 ustawy VAT zawiera szczególną regulację w sytuacji, gdy wywóz towarów dokonywany jest bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy. Jednakże, jak wskazano w stanie faktycznym, taka sytuacja nie występuje.

W tym miejscu Spółka podkreśla, że zgodnie z dominującym podejściem zarówno organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest wymagana do zastosowania stawki 0%. Co za tym idzie, jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. nazwa i ilość), to taka faktura jednocześnie jest również specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w objaśnieniach podatkowych wydanych przez Ministerstwo Finansów z 17 grudnia 2020 r. dot. dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług (dalej jako „Objaśnienia”), w których wskazano, że: „Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku o której mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT stanowi pewnego rodzaju wyliczenie, które podatnik może sporządzić zarówno w formie odrębnego dokumentu, jak i którym może dysponować w ramach wystawionej faktury”.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy VAT, w przypadku, gdy dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 42 ustawy VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie, należy podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż Wnioskodawca ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim także innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy VAT dokumentami.

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się szerokim zakresem dokumentów, które łącznie będą potwierdzać fakt wywiezienia towarów będących przedmiotem WDT. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 ustawy VAT powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”.

Podobnie również wskazano w Objaśnieniach, a mianowicie: „W art. 42 ust. 11 ustawy o VAT zostały wymienione jedynie przykładowe dokumenty uzupełniające, co oznacza, że podatnik może posługiwać się także dokumentami innego rodzaju, przy czym istotne jest, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy w innym państwie członkowskim”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT, nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy VAT (bądź też innymi dowodami, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Warto również zaznaczyć, że – w ocenie Spółki – przepisy art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie WDT gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe przyjęły formę elektroniczną, bądź też były Spółce przesłane w formie elektronicznej.

Powyższe potwierdza również interpretacja indywidualna z 1 sierpnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.293.2019.2.PR, w której wskazano, że: „Przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. (`(...)`) dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy”.

Wzajemna relacja przepisów Rozporządzenia UE 282/2011 a ustawy VAT

Jak wskazano już w powyższej części złożonego wniosku, art. 45a ust. 1 Rozporządzenia UE 282/2011 wprowadził domniemanie, że jednym z warunków zwolnienia (stawka 0%) dla WDT polegający na tym, aby towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium UE – uznaje się za spełniony w przypadku dysponowania przez podatnika odpowiednimi dokumentami.

Natomiast nieposiadanie odpowiednich dokumentów wskazanych w Rozporządzeniu UE 282/2011 nie pozbawia automatycznie możliwości zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.

Mianowicie, jak wskazano w Objaśnieniach: „Niespełnienie przez podatnika warunków domniemania wprowadzonych w art. 45a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011 nie oznacza jednocześnie, że zostanie on pozbawiony możliwości zastosowania stawki 0% z tytułu dokonanej WDT. W takiej sytuacji podatnik, będzie musiał udowodnić zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT (art. 42 ust 3-5 i 11), że warunek zastosowania stawki 0% polegający na tym, aby towary zostały dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim, został przez niego spełniony. Innymi słowy, jeżeli podatnik nie spełni warunków określonych w art. 45a ust. 1 lit. a) lub b) Rozporządzenia 282/2011 i domniemanie nie znajdzie zastosowania, sytuacja podatnika pozostaje taka sama jak przed wejściem w życie art. 45a Rozporządzenia 282/2011”.

Podobnie również wskazano w wydanych przez Komisję Europejską notach wyjaśniających. Mianowicie, niespełnienie warunków określonych w Rozporządzeniu UE 282/2011 nie oznacza, że nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia (stawki 0%) z tytułu WDT. W takim przypadku, warunki zwolnienia należy udowodnić zgodnie z wymogami organów podatkowych.

Reasumując, mając na uwadze treść wskazanych Objaśnień, podatnik może posługiwać się dokumentami określonymi w art. 45a Rozporządzenia UE 282/2011 i w tym zakresie korzystać z domniemania. Jednocześnie, w celu zastosowania stawki 0%, podatnik nadal może przedstawić dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, na zasadach określonych w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 42 ust. 3-5 i art. 42 ust. 11 ustawy VAT.

Stanowisko to potwierdzają również aktualne interpretacje indywidualne, można tu wskazać:

· Interpretację indywidualną z 10 sierpnia 2021 r. sygn. 0114-KDIP1 -2.4012.265.2021.1.PC, w której wskazano: „niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca może udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione”.

· Interpretację indywidualną z 6 sierpnia 2021 r. sygn. 0114-KDIP1 -2.4012.263.2021.2.PC, w której wskazano: „niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca może udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione”.

· Interpretację indywidulaną z 15 lipca 2021 r. sygn. 0113-KDIPT1 -2.4012.391.2021.1.KT, w której również wskazano: „niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca może udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione”.

Odpowiednio tak również m.in. w:

· Interpretacji indywidualnej wydanej 7 lipca 2021 r. sygn. 0111-KDIB3 -3.4012.182.2020.1.PJ,

· Interpretacji indywidulanej wydanej 14 czerwca 2021 r. sygn. 0112-KDIL1 -3.4012.175.2021.1.KK,

· Interpretacji indywidualnej wydanej 10 czerwca 2021 r. sygn. 0112-KDIL1 -3.4012.165.2021.1.KK,

· Interpretacji indywidualnej wydanej 6 kwietnia 2021 r. sygn. 0112-KDIL1 -3.4012.34.2021.2.MR,

· Interpretacji indywidualnej wydanej 22 lutego 2021 r., sygn. 0112-KDIL1 -3.4012.466.2020.1.JK.

D. Analiza przypadków opisanych przez Wnioskodawcę

Uwagi ogólne

Analiza powyższych regulacji dotyczących transakcji WDT pozwala na wskazanie warunku dotyczącego aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia, od spełnienia którego uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. W związku z tym, istotne jest, aby ww. dokumenty zawierały łącznie informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego.

Jak wynika z przedstawionych przez Spółkę wariantów dokumentacji WDT, Spółka będzie każdorazowo posiadać fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W niektórych przypadkach Spółka posiadać będzie również podpisany przez odbiorcę towaru list CMR. Mogą zdarzyć się jednak przypadki, w których Spółka nie będzie posiadała tego dokumentu – w związku z tym Wnioskodawca zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (różnego rodzaju dowody niewymienione wprost w art. 42 ust. 11 ustawy VAT).

W ocenie Spółki, posiadane przez nią dokumenty, w przypadku każdego z przedstawionych Wariantów, będą potwierdzać jednoznacznie dokonanie dostawy towarów do Kontrahenta na terytorium innego państwa UE. Analiza przypadków występujących w Spółce w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym:

Wariant I

W tym wariancie Spółka będzie gromadzić kopię faktury zawierającą dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Wnioskodawca dodatkowo zgromadzi następujące dokumenty:

· oświadczenia Kontrahenta potwierdzające odbiór poszczególnych towarów, wymienionych w załączniku, pobierane z portalu należącego do Kontrahenta. Takie oświadczenie zawierałoby m.in. dane Spółki, dane Kontrahenta, datę wystawienia, imię i nazwisko osoby wystawiającej oświadczenie. Powyższe oświadczenie Spółka będzie mogła uzyskać z portalu minimum raz w miesiącu. Natomiast na samym portalu ujawniana będzie ewidencja towarów wysłanych przez Spółkę, a które wpłynęły do Kontrahenta wraz z datą ich otrzymania,

· zbiorcze listy przygotowywane przez firmę spedycyjną wyznaczoną przez Kontrahenta, które potwierdzą, że do Kontrahenta została w danym okresie dostarczona określona partia towarów. Takie potwierdzenie zawierałoby indywidualny numer dostawcy, miejsce dostarczenia towarów, okres, za jaki zostało sporządzone potwierdzenie, daty dostawy, nr dowodów dostawy. Powyższa lista będzie przesyłana jako załącznik do wiadomości e-mail.

Samo otrzymanie zbiorczych oświadczeń, tj. nie rzadziej niż raz w miesiącu, nie ma wpływu na kwestię prawidłowego udokumentowania WDT. Istotne jest bowiem to, że na podstawie oświadczeń Spółka będzie mogła dokonać jednoznacznej identyfikacji danej dostawy.

Warto zaznaczyć, że kwestia zbiorowych oświadczeń wystawianych przez nabywcę była przedmiotem również Objaśnień. Mianowicie: „W świetle przepisów Rozporządzenia 282/2011 należy dopuścić możliwość posługiwania się oświadczeniem nabywcy, które w sposób zbiorczy potwierdza, że w danym okresie, towary zostały przetransportowane przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, pod warunkiem, że oświadczenie to zawiera wszystkie niezbędne dane (odrębnie dla każdej z dokonanych dostaw, jednak bez konieczności powielania na jednym dokumencie danych wspólnych wszystkim dostawom)”.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie powyżej wymienione formy potwierdzenia odbioru określonych towarów przez Kontrahenta jednoznacznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Natomiast samo otrzymanie wyraźnego oświadczenia Kontrahenta będzie stanowić bowiem formę aktywnego potwierdzenia odbioru przez niego towarów w innym państwie członkowskim.

Powyższe zostało również potwierdzone na gruncie interpretacji indywidualnej z 24 września 2020 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.298.2020.1.TKU: „Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty, na które składają się opisane w: (`(...)`) Wariancie II, tj. kopie faktur zawierające dane Kontrahenta oraz specyfikacje poszczególnych sztuk załadunku wraz z potwierdzeniem odbioru towarów pobranym z portalu Kontrahenta (`(...)`) stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie dla każdego z Wariantów będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”.

Stąd, w ocenie Spółki, zarówno oświadczenie Kontrahenta dostępne na portalu, jak również zbiorcze listy przygotowywane przez firmę spedycyjną wyznaczoną przez Kontrahenta spełniają przesłanki uznania ich za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Elektroniczne potwierdzenie faktycznie otrzymanych dostaw (tj. oświadczenie) pobrane z portalu Kontrahenta oraz zbiorcze listy przygotowywane przez firmę spedycyjną jednoznacznie potwierdzają fakt otrzymania przez Kontrahenta towaru na terenie państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski. Stąd, wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku powyższe dokumenty są wystarczające do zastosowania stawki 0%.

Wariant II a)

W tym wariancie Spółka będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) dokumentującą dokonane WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz podpisany przez przewoźnika oraz odbiorcę międzynarodowy list przewozowy (CMR).

Dodatkowo Spółka będzie również gromadzić potwierdzenie odbioru towarów przesłane przez Kontrahenta w wiadomości e-mail. Na podstawie tego potwierdzenia będzie możliwe zidentyfikowanie konkretnej dostawy. Co za tym idzie na podstawie tych danych Spółka przyporządkuje dostawy do numerów faktur. Dodatkowo takie potwierdzenie będzie zawierało datę dostawy.

Jak wskazano w Objaśnieniach: „Dokumentem przewozowym w rozumieniu art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT jest co do zasady list przewozowy, który określa warunki umowy o przewóz przesyłek towarowych. W zależności od rodzaju transportu może to być w szczególności: (`(...)`) Samochodowy List Przewozowy (CMR) stwierdzający fakt zawarcia umowy o przewóz drogowy”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku Spółka posiada komplet dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, z których jednoznacznie wynika, iż towary będące przedmiotem dostawy dotarły do kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego. Spółka dysponuje bowiem zarówno dokumentem przewozowym potwierdzającym wywóz (podpisany dokument CMR), jak i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku ma on prawo do zastosowania stawki 0%.

Mimo spełniania warunków z art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 ustawy VAT, Spółka będzie posiadała dodatkowo potwierdzenie odbioru towarów przesłane przez Kontrahenta w wiadomości e-mail. W ocenie Spółki, takie potwierdzenie spełnia przesłanki dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. W związku z tym, w przypadku wątpliwości co do jednoznacznego potwierdzenia dokonania WDT przez dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, Spółka będzie posiadała dodatkowe potwierdzenie WDT przesyłane przez Kontrahenta w formie wiadomości e-mail.

Wariant II b)

W tym wariacie Spółka będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku – Spółka nie będzie natomiast posiadała międzynarodowego listu przewozowego CMR podpisanego przez odbiorcę.

W związku z tym, że – w ocenie Spółki – dokument ten nie spełnia samodzielnie wymogów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, Spółka uzupełni swoją dokumentację innym dowodem potwierdzającym jednoznacznie dostarczenie towarów do Kontrahenta znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego (innego niż terytorium kraju).

W tym celu Wnioskodawca otrzyma potwierdzenie odbioru towarów przesłane przez Kontrahenta w wiadomości e-mail. Na podstawie tego potwierdzenia będzie możliwe zidentyfikowanie konkretnej dostawy. Co za tym idzie na podstawie tych danych Spółka przyporządkuje dostawy do numerów faktur. Dodatkowo takie potwierdzenie będzie zawierało datę dostawy.

Natomiast, jak wskazano w interpretacji indywidualnej z 29 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.298.2017.1.IG: „Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku VAT (`(...)`) jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał co najmniej fakturę dokumentującą transakcję, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz otrzyma informację zwrotną od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości e-mail”.

W ocenie Spółki, powyższe potwierdzenie odbioru towarów spełnia wymogi wynikające z art. 42 ust. 11 ustawy VAT, tj. stanowi jednoznaczne potwierdzenie dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do Kontrahenta znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W szczególności wskazuje na to fakt, że potwierdzenie to jest Spółce przesyłane i zawiera informację o dacie dostawy towarów.

Mając na uwadze, iż Spółka będzie w posiadaniu specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, która łącznie ze zgromadzoną dodatkową dokumentacją (tj. e-mail od Kontrahenta potwierdzający otrzymanie towaru) – w oparciu o art. 42 ust. 11 ustawy VAT – będzie stanowić jednoznaczne potwierdzenie dokonanej dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, Spółce zatem będzie przysługiwało prawo do zastosowania 0% stawki VAT do dokonywanej transakcji WDT.

Wariant III a)

W tym wariancie Spółka będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, jak również skan lub oryginał podpisanego listu przewozowego (CMR) potwierdzającego odbiór towaru.

Dodatkowo Spółka zgromadzi również e-mail od przewoźnika potwierdzający rozładunek. E-mail zostanie przesłany z oficjalnego konta poczty elektronicznej przewoźnika, a dane wskazane w tym e-mailu będą pozwalały na jednoznaczną identyfikację dostaw. Co za tym idzie na podstawie tych danych Spółka przyporządkuje dostawy do numerów faktur. Dodatkowo takie potwierdzenie będzie zawierało datę dostawy.

Należy wskazać, że powyższy przypadek jest analogiczny jak opisany w Wariancie II a), tylko potwierdzenie otrzymania towaru zostałoby przesłane zamiast przez Kontrahenta, to przez przewoźnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku Spółka posiada komplet dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, z których jednoznacznie wynika, iż towary będące przedmiotem dostawy dotarły do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego. Spółka dysponuje bowiem zarówno dokumentem przewozowym potwierdzającym wywóz (podpisany dokument CMR), jak i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku ma on prawo do zastosowania stawki 0%.

Mimo spełniania warunków z art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 ustawy VAT, Spółka będzie posiadała dodatkowo potwierdzenie odbioru towarów przesłane przez przewoźnika w wiadomości e-mail. W ocenie Spółki, takie potwierdzenie spełnia przesłanki dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. W związku z tym, w przypadku wątpliwości co do jednoznacznego potwierdzenia dokonania WDT przez dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, Spółka będzie posiadała dodatkowe potwierdzenie WDT przesyłane przez przewoźnika w formie wiadomości e-mail.

Wariant III b)

W tym wariancie Spółka będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Jednocześnie otrzyma list przewozowy (CMR), ale nie zostanie on podpisany przez odbiorcę.

W związku z tym, że w ocenie Spółki dokument ten nie spełnia samodzielnie wymogów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy VAT, Spółka uzupełni swoją dokumentację innym dowodem potwierdzającym jednoznacznie dostarczenie towarów do Kontrahenta znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego (innego niż terytorium kraju).

Stąd, Spółka zgromadzi również e-mail od przewoźnika potwierdzający rozładunek. E-mail zostanie przesłany z oficjalnego konta poczty elektronicznej przewoźnika, a dane wskazane w tym e-mailu będą pozwalały na jednoznaczną identyfikację dostaw. Co za tym idzie na podstawie tych danych Spółka przyporządkuje dostawy do numerów faktur. Dodatkowo takie potwierdzenie będzie zawierało datę dostawy.

Należy wskazać, że powyższy przypadek jest analogiczny jak opisany w Wariancie II b), tylko potwierdzenie otrzymania towaru zostałoby przesłane zamiast przez Kontrahenta, to przez przewoźnika

Powyższe zostało również potwierdzone na gruncie wydanej interpretacji indywidualnej z 10 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.265.2021.1.PC: „w Wariancie II: (i) faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz (ii) uzyskanego od przewoźnika zbiorczego potwierdzenia dostaw dokonanych w danym okresie czasu, które może przyjąć następujące formy: załącznik do wiadomości e-mail przesyłanej z oficjalnego konta poczty elektronicznej przewoźnika (`(...)`) Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że posiadane przez Spółkę dokumenty we wskazanym Wariancie I, II, III i IV stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej łącznie potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do Kontrahenta na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Mając na uwadze, iż Spółka będzie w posiadaniu specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, która łącznie ze zgromadzoną dodatkową dokumentacją – (tj. e-mail od przewoźnika potwierdzający otrzymanie towaru) – w oparciu o art. 42 ust. 11 ustawy VAT – będzie stanowić jednoznaczne potwierdzenie dokonanej dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, Spółce zatem będzie przysługiwało prawo do zastosowania 0% stawki VAT do dokonywanej transakcji WDT.

Podsumowanie

W ocenie Wnioskodawcy, dostawy (WDT) udokumentowane w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego/zdarzeniu przyszłym, w wariantach I- III w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3, art. 42 ust. 11 ustawy VAT oraz art. 45a Rozporządzenia UE 282/2011 powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: „UE”), zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej (dalej: „Kontrahenci”). Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy VAT.

W każdym z niżej opisanych przypadków Spółka będzie wykazywać dokonane WDT w składanych informacjach podsumowujących VAT-UE.

Wariant I

(zdarzenie przyszłe, Spółka rozpoczyna dokumentowanie w niżej opisanym wariancie)

Wariant II a)

Wariant II b)

W innym przypadku, Spółka, oprócz kopii faktury zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, będzie dysponować e-mailem odbiorcy potwierdzającym otrzymanie towarów, jak również skanem listu przewozowego (CMR) potwierdzającego odbiór towaru, przy czym w tym wariancie może się zdarzyć, że dokument CMR nie będzie zawierał podpisu odbiorcy.

Wariant III a)

Wariant III b)

Może się również zdarzyć sytuacja, w której Spółka, oprócz kopii faktury zawierającej dane Kontrahenta oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, będzie posiadała e-mail od przewoźnika potwierdzający rozładunek, jak również skan lub oryginał listu przewozowego (CMR) potwierdzającego odbiór towaru, przy czym w tym wariancie może się zdarzyć, że dokument CMR nie będzie zawierał podpisu odbiorcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie I, Wariancie IIa, Wariancie IIb, Wariancie IIIa oraz w Wariancie IIIb powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony)
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów)) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy uprawnia do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca będzie dysponował następującymi dokumentami:

- Wariant I:

· kopią faktury zawierającą dane Kontrahenta,