Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odzyskania podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego od wydatków związanych z realizacją Inwestycji.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 lutego 2022 r. (wpływ 17 lutego 2022 r.) oraz pismem z 7 marca 2022 r. (wpływ 7 marca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina posiadająca zdolność prawną i zdolność do wykonywania czynności prawnych będzie realizować zadanie inwestycyjne pn. „(…)”, w ramach regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 i traktuje powyższą inwestycję jako zadanie własne Gminy o zadaniu publicznym z ramienia ochrony środowiska i zaopatrzenia w wodę i energię cieplną, do których to zadań Gmina została m.in. powołana.

Przedmiotem inwestycji jest wykonanie zestawów instalacji fotowoltaicznych przez mieszkańców indywidualnych gospodarstw domowych (osoby fizyczne, dla których instalowane będą instalacje) w Gminie. Wyprodukowana energia elektryczna będzie wykorzystywana na potrzeby własne mieszkańców Gminy (…) nieprowadzących działalności gospodarczej (Grantobiorców). Przedmiotem umowy jest powierzenie Grantobiorcy grantu na realizację zakupu i montażu mikroinstalacji OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej. Podpisanie umowy zobowiązuje osoby fizyczne (właściciela nieruchomości) do poniesienia kosztów niekwalifikowanych stanowiących różnicę pomiędzy całkowitą wartością przedsięwzięcia, a wartością powierzonego grantu. Grant przekazywany jest na podstawie refundacji poniesionych przez niego wydatków po uprzednim złożeniu wniosku o jego refundację. W tym wypadku występuje brak faktury sprzedażowej wystawianej przez Gminę (`(...)`) i zakupowej (Grantobiorca zobowiązuje się do zakupu i montażu indywidualnie.)

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, ponadto art. 7 ust. 1 pkt 1, 3 powołanej ustawy stanowi, iż zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych Gminy – w szczególności zadania te obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę , kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwienia odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług). Jest to pierwszy argument przemawiający za brakiem możliwości odzyskania podatku VAT.

Zakończona inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Gmina nie będzie ponosiła żadnych wydatków związanych z utrzymaniem i obsługą tych instalacji i nie będzie pobierała żadnych opłat, w związku z czym nie występuje związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi. Zatem Gmina (`(...)`) składając wniosek o dofinansowanie realizacji projektu traktuje VAT jako wydatek kwalifikowalny, gdyż nie zamierza ubiegać się o jego zwrot w Urzędzie Skarbowym ze względu na brak związku z czynnościami opodatkowanymi. Jest to drugi argument przemawiający za brakiem możliwości odzyskania podatku VAT.

W związku z licznymi stanowiskami izb skarbowych odnośnie prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku tożsamych projektów, Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa (…) zobowiązała Beneficjenta – Gminę (…) do potwierdzenia kwalifikowalności podatku VAT poprzez uzyskanie interpretacji indywidualnej.

W piśmie z 17 lutego 2022 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca podał następujące informacje:

1. Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Faktura za nadzór inwestorski w związku z realizacją projektu została wystawiona na Gminę. Faktury za zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych w ramach realizowanego projektu pn. „(…)” wystawione są na mieszkańców Gminy.

3. Wójt Gminy podaje do publicznej wiadomości zarządzenie o realizacji projektu grantowego i regulamin naboru. Zainteresowani mieszkańcy wyrażają chęć udziału w projekcie poprzez złożenie deklaracji (rozumie się przez to oświadczenie Grantobiorcy o woli przystąpienia do udziału w Projekcie sporządzone w formie pisemnej, zawierające między innymi informacje na temat preferowanej instalacji) oraz ankiety dotyczącej instalacji OZE składaną razem z deklaracją chęci udziału w projekcie. W projekcie mogą uczestniczyć osoby fizyczne będące właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości położonej na terenie Gminy (`(...)`) (na której wykonana ma być mikroinstalacja OZE). Po pomyślnej procedurze złożenia kompletnych dokumentów zgłoszeniowych i ocenie formalnej wniosków Gmina zawiera z mieszkańcami umowy o powierzeniu grantu.

4. Gmina występuje w przedmiotowej sprawie jako Grantodawca. Dysponuje i przekazuje dofinansowanie na podstawie uprzednio złożonych wniosków o refundację na rzecz Beneficjentów.

Pytanie

Czy w związku z realizacją inwestycji pn. „(…)” Gminie przysługuje prawo do odzyskania naliczonego podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W związku z realizacją inwestycji pn. „(…)”. Gmina stoi na stanowisku, iż nie może odzyskać naliczonego podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,

2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np.: w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy o samorządzie gminnym:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Wykaz zadań własnych gminy określa art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina (zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług) będzie realizować zadanie inwestycyjne pn. „(…)”, w ramach regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020 i traktuje powyższą inwestycję jako zadanie własne Gminy o zadaniu publicznym z ramienia ochrony środowiska i zaopatrzenia w wodę i energię cieplną, do których to zadań Gmina została powołana. Przedmiotem inwestycji jest wykonanie zestawów instalacji fotowoltaicznych przez mieszkańców indywidualnych gospodarstw domowych w Gminie. Wyprodukowana energia elektryczna będzie wykorzystywana na potrzeby własne mieszkańców Gminy (…) nieprowadzących działalności gospodarczej (Grantobiorców). Gmina występuje w przedmiotowej sprawie jako Grantodawca, tj. dysponuje i przekazuje dofinansowanie na podstawie uprzednio złożonych wniosków o refundację na rzecz Beneficjentów. Gmina zawiera z mieszkańcami umowy o powierzeniu grantu na realizację zakupu i montażu mikroinstalacji OZE w postaci instalacji fotowoltaicznej. Podpisanie umowy zobowiązuje osoby fizyczne (właściciela nieruchomości) do poniesienia kosztów niekwalifikowanych stanowiących różnicę pomiędzy całkowitą wartością przedsięwzięcia, a wartością powierzonego grantu. Grant przekazywany jest na podstawie refundacji poniesionych przez mieszkańców wydatków. Faktury za zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych w ramach realizowanego projektu wystawione są na mieszkańców Gminy. Natomiast faktura za nadzór inwestorski w związku z realizacją projektu została wystawiona na Gminę. Zakończona inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Gmina nie będzie ponosiła żadnych wydatków związanych z utrzymaniem i obsługą tych instalacji i nie będzie pobierała żadnych opłat, w związku z czym nie występuje związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy wskazać, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Jednocześnie obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W omawianej sprawie, związek taki nie występuje. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, realizowany projekt polega na udzieleniu przez Gminę grantów, które mieszkańcy Gminy (osoby fizyczne) przeznaczą na zakup i montaż mikroinstalacji OZE. Wyprodukowana energia elektryczna będzie wykorzystywana na potrzeby własne mieszkańców Gminy nieprowadzących działalności gospodarczej (Grantobiorców). Faktury za zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych w ramach realizowanego projektu wystawiane są na mieszkańców Gminy, natomiast faktura za nadzór inwestorski została wystawiona na Gminę. Ponadto Gmina wskazała, że zakończona inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Gmina nie będzie ponosiła żadnych wydatków związanych z utrzymaniem i obsługą tych instalacji i nie będzie pobierała żadnych opłat, w związku z czym nie występuje związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym, warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy uprawniające do odliczenia nie są spełnione. Tym samym Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją Inwestycji.

Gminie nie przysługuje także prawo do odzyskania (zwrotu) różnicy podatku (w całości lub części), o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, w związku z realizacją Inwestycji pn. „(…)”, Gminie nie przysługuje prawo do odzyskania naliczonego podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Gminy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).