Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

· obowiązku wykazywania w pliku JPK_V7M sprzedaży na rzecz Klientów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska) – pytanie oznaczone we wniosku nr 1;

· możliwości wykazywania ww. sprzedaży na rzecz Klientów w pliku JPK_V7M dokumentem zbiorczym, który należy oznaczać „WEW”, wskazując jako kontrahenta: sprzedaż detaliczna do poszczególnych krajów Unii Europejskiej – pytanie oznaczone we wniosku nr 2;

· obowiązku wykazywania w pliku JPK_V7M w kwocie netto faktur wystawianych na rzecz Klientów, z których podatek VAT (podatek od towarów i usług) jest odprowadzany w innym kraju UE – pytanie oznaczone we wniosku nr 3.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lutego 2022 r. (wpływ 7 marca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

X (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) z siedzibą w Y (Niemcy) w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi i zarządza siecią sklepów (`(...)`) w Niemczech. Spółka prowadzi tę działalność jako członek Grupy, której podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna (`(...)`) na terenie całej Europy. Towary sprzedawane są również w ramach handlu e-commerce.

Działalność detaliczna Spółki offline (poprzez tradycyjne sklepy stacjonarne) prowadzona jest poza granicami Polski, natomiast działalność online (sprzedaż na odległość w ramach kanału e-commerce) i sprzedaż do klientów indywidualnych odbywa się zarówno w różnych krajach Unii Europejskiej (dalej: UE), w tym w Polsce, jak i do klientów indywidualnych spoza Unii Europejskiej (w szczególności w Szwajcarii).

Spółka jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT (status spółki zagranicznej, Spółka jest zarejestrowana na cele podatku od wartości dodanej również w kilku innych krajach UE) oraz uzyskała polski numer identyfikacji podatkowej.

Spółka rozszerzyła zakres prowadzonej działalności gospodarczej w celu wsparcia tzw. „Strategii Online” całej grupy, tj. rozwoju sprzedaży towarów przez Internet. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży swoich towarów za pośrednictwem własnego sklepu internetowego lub w przyszłości również za pośrednictwem zewnętrznych platform e-commerce.

W związku z powyższym, Spółka magazynuje towary m.in. na terytorium Polski (dalej: Magazyn w Polsce lub Magazyn), co pozwoliło jej na zwiększenie i zdynamizowanie sprzedaży internetowej Wnioskodawcy w kraju i za granicą.

Spółka dostarcza towary własne do Magazynu w Polsce w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (o którym mowa w art. 11 ust. 2 Ustawy o VAT) lub w ramach zakupu towarów od kontrahentów (w tym w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT). Możliwe są też przemieszczenia towarów z Magazynu w Polsce na teren innego kraju UE w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Towar znajdujący się w Magazynie w Polsce jest wykorzystywany co do zasady do realizacji sprzedaży internetowej na rzecz konsumentów mających siedzibę w Polsce albo w innych krajach. W szczególności dokonywane są transakcje sprzedaży towarów z ich wysyłką z Polski do klientów indywidualnych w innych niż Polska krajach UE (tj. osób które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej, względnie nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o jakim mowa w art. 9 Ustawy o VAT; dalej: Nabywcy lub Klienci). Innymi słowy, z Magazynu w Polsce nie jest i nie będzie realizowana co do zasady sprzedaż na rzecz podmiotów występujących jako podatnicy VAT w ramach tej transakcji.

Spółka wskazuje, że transakcje na rzecz Klientów dokonywane z terytorium Polski (tj. gdy następuje wysyłka towarów z Magazynu w Polsce) co do zasady opodatkowane są podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysłanych towarów (tj. miejsca, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do Nabywcy) – dzieje się tak z uwagi na fakt przekroczenia limitów wskazanych w stosownych regulacjach (tj. art. 22a ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2021 r.). Przykładowo: towar wysłany z Magazynu w Polsce dostarczany do Klienta w Niemczech opodatkowany jest niemieckim podatkiem od wartości dodanej według lokalnej stawki.

Spółka dokumentuje każdorazowo sprzedaż na rzecz Klientów stosowną fakturą VAT.

Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży towarów do klientów indywidualnych w Polsce. Transakcje takie rozliczane są w pliku JPK_V7M jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

W oparciu o art. 86 ust. 8 Ustawy VAT, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabyć związanych z dostawą towarów poza granicami kraju, ponieważ Spółka prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (względnie podatkiem od wartości dodanej).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W niektórych krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska) Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej (albo podatku o podobnym charakterze), jedynie ze względu na nałożony na nią obowiązek rozliczenia podatku w danym kraju. W innych krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska – np. Niemcy) Spółka prowadzi działalność gospodarczą.

W ocenie Spółki, posiada ona w Polsce stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej. Niemniej w tej sprawie został złożony wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego aktualnie będący przedmiotem rozstrzygnięcia Dyrektora KIS.

Pytania

1. Czy w pliku JPK_V7M ze względu na objaśnienia do P_11 i K_11 należy wykazywać w części deklaracyjnej i ewidencyjnej pliku sprzedaż na rzecz Klientów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska)?

2. Czy taką sprzedaż na rzecz Klientów w części ewidencyjnej pliku JPK_V7M można wykazywać dokumentem zbiorczym, który należy oznaczać „WEW” i jako kontrahenta można wskazać: sprzedaż detaliczna do poszczególnych krajów Unii Europejskiej?

3. Czy faktury wystawione na rzecz Klientów, z których podatek VAT jest odprowadzany w innym kraju UE należy w pliku JPK_V7M wykazywać w kwocie netto czy kwocie brutto, zawierającej zagraniczny podatek od wartości dodanej?

Państwa stanowisko w sprawie

1. W świetle zaprezentowanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego prawidłowe jest stwierdzenie, że Spółka powinna wykazywać w pliku JPK_V7M (w zakresie P_11 i K_11) sprzedaż na rzecz Klientów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska).

2. Spółka ma możliwość wykazania w części ewidencyjnej pliku JPK_V7M sprzedaży na rzecz Klientów dokumentem zbiorczym, który należy oznaczać „WEW” i jako kontrahenta możne ona wskazać: sprzedaż detaliczna do poszczególnych krajów Unii Europejskiej.

3. Faktury na rzecz Klientów, z których podatek VAT jest odprowadzany w innym kraju UE powinny w pliku JPK_V7M być wykazywane w wartościach netto (tj. bez kwoty zawierającej zagraniczny podatek od wartości dodanej).

SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY DO PYTANIA NR 1

Ustawa o VAT reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2. eksport towarów,

3. import towarów na terytorium kraju,

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zaś w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c Ustawy o VAT.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach (art. 99 ust. 11c Ustawy o VAT).

W myśl art. 109 ust. 3 Ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1 Ustawy o VAT, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b Ustawy o VAT.

Od dnia 1 października 2020 r., kwestie danych jakie należy wykazywać w składanych deklaracja reguluje Rozporządzenie.

Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, które stanowią o upoważnieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego:

· szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy (zgodnie z treścią art. 99 ust. 13b Ustawy o VAT),

· szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (w myśl art. 109 ust. 14 Ustawy o VAT).

Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT.

Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. poz. 576) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Zgodnie z treścią § 2 ww. Rozporządzenia deklaracje zawierają:

1. oznaczenie urzędu skarbowego, do którego jest składana deklaracja;

2. dane identyfikacyjne podatnika;

3. oznaczenie rodzaju rozliczenia:

a) miesięczne – w przypadku deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, albo

b) kwartalne – w przypadku deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 2 i 3 ustawy;

4. oznaczenie okresu, za który jest rozliczany podatek od towarów i usług, zwany dalej „podatkiem”:

a) miesiąc i rok – dla deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, albo

b) kwartał i rok – dla deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 2 i 3 ustawy;

5. oznaczenie wersji (kodu) deklaracji składanej na podstawie:

a) art. 99 ust. 1 ustawy albo

b) art. 99 ust. 2 i 3 ustawy;

6. oznaczenie daty sporządzenia;

7. wskazanie celu złożenia deklaracji – złożenie deklaracji albo korekta deklaracji;

8. dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego;

9. dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego;

10. dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku lub zwrotu podatku wraz z oznaczeniem sposobu dokonania tego zwrotu;

11. dodatkowe dane dotyczące rozliczenia.

Na podstawie § 4 pkt 1 i pkt 2 Rozporządzenia, dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują:

1. wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-m – także wysokość podatku należnego, z tytułu:

a) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku;

b) dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, w tym odrębnie z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy;

c) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 0%, w tym odrębnie z tytułu dostawy towarów, o której mowa w art. 129 ustawy;

d) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 5%, oraz korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy;

e) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 7% albo 8%, oraz korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy;

f) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 22% albo 23%, oraz korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy;

g) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

h) eksportu towarów;

i) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

j) importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy;

k) importu usług, z wyłączeniem usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy;

l) importu usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy;

m) dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy;

2. łączną wysokość podstawy opodatkowania stanowiącą sumę wysokości podstaw opodatkowania określonych w pkt 1, z wyłączeniem wysokości podstaw opodatkowania z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, oraz dostawy towarów, o której mowa w art. 129 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że w deklaracji podatkowej należy wykazać m.in. sprzedaż która ma miejsce poza terytorium kraju.

W Rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług dodano załączniki będące objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c Ustawy o VAT.

W pkt I załącznika „Objaśnienia do deklaracji” wskazano w pkt 4.1., iż w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że w deklaracji i ewidencji JPK_V7M przewidziano dwa pola w których wykazuje się sprzedaż opodatkowaną poza terytorium kraju, tj. K_11 i P_11.

W polu K_11 wykazuje się wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju. W polu tym podaje się wartość netto dostaw towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, w każdym przypadku, gdy w odniesieniu do nich przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Natomiast w polu P_11 wykazuje się zbiorczą wysokość podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju – wykazaną w K_11.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Spółka winna wykazać w polu K_11 i P_11 deklaracji i ewidencji JPK_V7M dostawę towarów dokonaną z Magazynu poza terytorium kraju na rzecz Klientów. Przy czym winny być wykazane tylko dostawy towarów w stosunku w stosunku do których przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 Ustawy o VAT.

SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY DO PYTANIA NR 2

Drugie pytanie Spółki dotyczy możliwości wykazania dokumentem zbiorczym, oznaczonym symbolem „WEW” – opisanej powyżej sprzedaży – w którym zostanie wykazany kraj sprzedaży i status nabywcy.

Z § 10 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia wynika, że ewidencja zawiera dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego, m.in. wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju.

W § 10 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia stwierdza się, że poza danymi, o których mowa w ust. 1, ewidencja zawiera następujące dane z faktur dokumentujących dokonanie przez podatnika czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w ust. 1 pkt 1,2 i pkt 7 lit. a i b, oraz z faktur lub innych dokumentów związanych z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5 i pkt 7 lit. c-e:

a) numer, za pomocą którego nabywca, dostawca lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, zapisywany poprzez wyodrębnienie kodu kraju oraz kodu cyfrowo-literowego;

b) imię i nazwisko lub nazwę nabywcy, dostawcy lub usługodawcy, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 7 lit. b;

c) numer odpowiednio faktury lub dokumentu albo faktury korygującej;

d) datę wystawienia odpowiednio faktury lub dokumentu albo faktury korygującej;

e) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

f) datę upływu terminu płatności lub datę dokonania zapłaty w przypadku korekt dokonanych zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy.

Jak wynika z § 10 ust. 5 Rozporządzenia, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:

1. „RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;

2. „WEW” – dokument wewnętrzny;

3. „FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

Poza ww. przepisem ustawodawca nie uregulował kwestii wystawiania dokumentów wewnętrznych na gruncie podatku VAT. Należy mieć na uwadze art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Tym samym, zdaniem Spółki, należy uznać, że nie ma przeciwskazań, aby transakcje dla osób fizycznych nieprowadzących działalności będących Klientami z UE, Spółka wykazywała dokumentem zbiorczym – oznaczonym symbolem „WEW”, sporządzonym na podstawie wystawionych faktur – w którym zostanie ujęta sprzedaż dokonana w poszczególnych państwach dla określonych grup nabywców. Jednocześnie Spółka może również wykazywać taką sprzedaż na podstawie poszczególnych faktur (zamiast na podstawie dokumentu zbiorczego oznaczonego „WEW”), jeśli wybierze taki sposób.

Powyższe zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.167.2021.2.PK, który uznał, że istnieje możliwość wykazania w sposób zbiorczy takich transakcji w sposób wskazany powyżej.

SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY DO PYTANIA NR 3

Odnośnie kwestii kwoty, którą należy wykazać w JPK_V7M z tytułu sprzedaży towarów poza terytorium kraju – z których podatek VAT jest odprowadzany w innym kraju, zdaniem Spółki, w świetle brzmienia przywołanych powyżej przepisów Rozporządzenia, w polach K_11 i P_11 podaje się wartość netto dostaw, bez wykazywania podatku od wartości dodanej, który podlega rozliczeniu w państwach dostaw. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 2 pkt 22a ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość – rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy, który jest:

a) podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c) podmiotem niebędącym podatnikiem

– pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1a ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl z art. 22a ust. 1 ustawy:

Przepis art. 22 ust. 1 pkt 1a nie ma zastosowania, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dostawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby – stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium jednego państwa członkowskiego;

2. towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1;

3. suma całkowitej wartości dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 2, oraz całkowitej wartości usług, o których mowa w art. 28k ust. 1, świadczonych na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 28k ust. 2 pkt 2, pomniejszona o kwotę podatku lub podatku od wartości dodanej, nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego ani w poprzednim roku podatkowym kwoty 10.000 euro lub jej równowartości wyrażonej w walucie krajowej państwa członkowskiego, o którym mowa w pkt 1, przy czym w przypadku dostawcy posiadającego siedzibę działalności gospodarczej, a w razie braku takiej siedziby - stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, tylko na terytorium kraju, wyrażona w złotych równowartość kwoty w euro wynosi 42 000 zł.

Zgodnie z art. 22a ust. 3 ustawy:

Dostawca, do którego ma zastosowanie przepis ust. 1, może wskazać jako miejsce dostawy miejsce, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1a. Dostawca, którego towary w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, wskazuje miejsce dostawy przez złożenie zawiadomienia o takim wyborze w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wyboru, na zasadach określonych w art. 28p.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 7c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Jak stanowi art. 99 ust. 11c ustawy:

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3. kontrahentów;

4. dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Od dnia 1 października 2020 r., kwestie danych jakie należy wykazywać w składanych deklaracja reguluje rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988, ze zm.) – dalej: „rozporządzenie”.

Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, które stanowią o upoważnieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego:

· szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy (zgodnie z treścią art. 99 ust. 13b ustawy);

· szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (w myśl art. 109 ust. 14 ustawy).

Zatem od dnia 1 października 2020 r. dotychczasowe deklaracje VAT-7 i VAT-7K i informacja o ewidencji zostały zastąpione przez przesyłany łącznie jeden dokument elektroniczny JPK_VAT, w formie JPK_V7M lub JPK_V7K. Oznacza to, że za okresy od dnia 1 października 2020 r. nie ma możliwości składania deklaracji VAT-7 i VAT-7K oraz ewidencji w inny sposób niż w formie nowego JPK_VAT. Elementy nowego JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 1 kwietnia 2020 r. (Dz. U. poz. 576) oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2020 r. (Dz. U. poz. 1127) oraz opracowane na jego podstawie wzory struktury logicznej JPK_VAT, w formie JPK_V7M i JPK_V7K.

Zgodnie z treścią § 2 ww. rozporządzenia:

Deklaracje zawierają:

1. oznaczenie urzędu skarbowego, do którego jest składana deklaracja;

2. dane identyfikacyjne podatnika;

3. oznaczenie rodzaju rozliczenia:

a) miesięczne – w przypadku deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, albo

b) kwartalne – w przypadku deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 2 i 3 ustawy;

4. oznaczenie okresu, za który jest rozliczany podatek od towarów i usług, zwany dalej „podatkiem”:

a) miesiąc i rok – dla deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, albo

b) kwartał i rok – dla deklaracji składanej na podstawie art. 99 ust. 2 i 3 ustawy;

5. oznaczenie wersji (kodu) deklaracji składanej na podstawie:

a) art. 99 ust. 1 ustawy albo

b) art. 99 ust. 2 i 3 ustawy;

6. oznaczenie daty sporządzenia;

7. wskazanie celu złożenia deklaracji – złożenie deklaracji albo korekta deklaracji;

8. dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego;

9. dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku naliczonego;

10. dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku lub zwrotu podatku wraz z oznaczeniem sposobu dokonania tego zwrotu;

11. dodatkowe dane dotyczące rozliczenia.

Na podstawie § 4 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia:

Dane niezbędne do obliczenia wysokości podatku należnego, o których mowa w § 2 pkt 8, obejmują:

1. wysokość podstawy opodatkowania, a w przypadkach określonych w lit. d-f oraz i-m – także wysokość podatku należnego, z tytułu:

a) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, zwolnionych od podatku,

b) dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, w tym odrębnie z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy,

c) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 0%, w tym odrębnie z tytułu dostawy towarów, o której mowa w art. 129 ustawy,

d) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 5%, oraz korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy,

e) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 7% albo 8%, oraz korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy,

f) dostawy towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 22% albo 23%, oraz korekty dokonanej zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy,

g) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

h) eksportu towarów,

i) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,

j) importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy,

k) importu usług, z wyłączeniem usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy,

l) importu usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy,

m) dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy;

2. łączną wysokość podstawy opodatkowania stanowiącą sumę wysokości podstaw opodatkowania określonych w pkt 1, z wyłączeniem wysokości podstaw opodatkowania z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, oraz dostawy towarów, o której mowa w art. 129 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że w deklaracji podatkowej należy wykazać m.in. sprzedaż która ma miejsce poza terytorium kraju.

W rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług dodano załączniki będące objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z art. 109 ust. 3b i 3c ustawy.

W pkt I załącznika „Objaśnienia do deklaracji” wskazano w pkt 4.1., iż w części deklaracji dotyczącej obliczenia wysokości podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu (wysokość podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego), dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który jest składana deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w tym okresie. Dotyczy to również czynności wykonywanych poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

Z cytowanego zapisu wynika, że w odniesieniu do wykonanych poza terytorium kraju dostaw towarów uprzednio przemieszczonych przez polskiego podatnika z Polski na terytorium innego kraju członkowskiego UE lub terytorium kraju trzeciego istotne będzie to, jaki charakter miało to uprzednie przemieszczenie towarów poza terytorium Polski.

Jeżeli to przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa, można uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na podstawie art. 13 ust. 3 lub eksport towarów na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy, wówczas prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego nie powstanie w związku z dostawą dokonaną na terytorium innego kraju, lecz w związku z dokonanym przez podatnika (poprzedzającym dostawę) przemieszczeniem towaru poza terytorium kraju.

W takim przypadku, następującym po wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub eksporcie towarów, dostawy towarów realizowane na terytorium państwa innego niż Polska, dokonywane są w ramach prowadzonej w tym państwie działalności gospodarczej i podlegają opodatkowaniu według obowiązujących tam zasad. Tego rodzaju dostawy nie powinny być wykazywane w polach P_11 i K_11 dokumentu JPK_VAT. Dotyczy to także sytuacji, w których samo przemieszczenie towarów z Polski na terytorium innego kraju członkowskiego UE lub terytorium kraju trzeciego nie stanowi WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów) lub eksportu, lecz dostawa następująca po tym przemieszczeniu będzie uznana za dokonane przez tego podatnika WDT na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy lub eksport towarów.

W pozostałych przypadkach, gdy podatnik w kraju dostawy zarejestrowany jest do VAT jedynie z uwagi na obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu dokonanych w tym kraju dostaw towarów i nie prowadzi w tym kraju działalności uznawanej na podstawie obowiązujących tam przepisów za działalność gospodarczą, powinien wykazać dane o takich dostawach w polach P_11 i K_11 JPK_VAT.

Warto przy tym zaznaczyć, że fakt zarejestrowania się podatnika dla celów podatku VAT w państwach, w których dokonywana jest dostawa towarów, nie jest tożsamy z prowadzeniem działalności gospodarczej na terytorium tego kraju.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z siedzibą w Niemczech. Spółka jest zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT (status spółki zagranicznej, Spółka jest zarejestrowana na cele podatku od wartości dodanej również w kilku innych krajach UE. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży swoich towarów za pośrednictwem własnego sklepu internetowego lub w przyszłości również za pośrednictwem zewnętrznych platform e-commerce. W związku z tym Spółka magazynuje towary m.in. na terytorium Polski (Magazyn w Polsce lub Magazyn). Spółka dostarcza towary własne do Magazynu w Polsce w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (o którym mowa w art. 11 ust. 2 Ustawy o VAT) lub w ramach zakupu towarów od kontrahentów (w tym w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT). Możliwe są też przemieszczenia towarów z Magazynu w Polsce na teren innego kraju UE w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Towar znajdujący się w Magazynie w Polsce jest wykorzystywany co do zasady do realizacji sprzedaży internetowej na rzecz konsumentów mających siedzibę w Polsce albo w innych krajach. W szczególności dokonywane są transakcje sprzedaży towarów z ich wysyłką z Polski do klientów indywidualnych w innych niż Polska krajach UE (tj. osób które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej, względnie nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o jakim mowa w art. 9 Ustawy o VAT (Nabywcy lub Klienci). Innymi słowy, z Magazynu w Polsce nie jest i nie będzie realizowana co do zasady sprzedaż na rzecz podmiotów występujących jako podatnicy VAT w ramach tej transakcji. Transakcje na rzecz Klientów dokonywane z terytorium Polski (tj. gdy następuje wysyłka towarów z Magazynu w Polsce) co do zasady opodatkowane są podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysłanych towarów (tj. miejsca, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do Nabywcy) – dzieje się tak z uwagi na fakt przekroczenia limitów wskazanych w stosownych regulacjach. Spółka dokumentuje każdorazowo sprzedaż na rzecz Klientów stosowną fakturą VAT. Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży towarów do klientów indywidualnych w Polsce (transakcje takie rozliczane są w pliku JPK_V7M jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju). W oparciu o art. 86 ust. 8 ustawy, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabyć związanych z dostawą towarów poza granicami kraju, ponieważ Spółka prowadzi działalność podlagającą opodatkowaniu podatkiem VAT (względnie podatkiem od wartości dodanej). W niektórych krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska) Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej (albo podatku o podobnym charakterze), jedynie ze względu na nałożony na nią obowiązek rozliczenia podatku w danym kraju. W innych krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska – np. Niemcy) Spółka prowadzi działalność gospodarczą. Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii obowiązku wykazywania w pliku JPK_V7M sprzedaży na rzecz Klientów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska) – pytanie oznaczone we wniosku nr 1.

Należy zauważyć, że w deklaracji i ewidencji JPK_V7M przewidziano dwa pola w których wykazuje się sprzedaż opodatkowaną poza terytorium kraju, tj. K_11 i P_11.

W polu K_11 wykazuje się wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju. W polu tym podaje się wartość netto dostaw towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju, w każdym przypadku, gdy w odniesieniu do nich przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Natomiast w polu P_11 wykazuje się zbiorczą wysokość podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju – wykazaną w K_11.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – dokonywana na rzecz Klientów sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w krajach UE (innych niż Polska) oraz od nabyć związanych z dostawą towarów poza granicami kraju przysługuje Spółce, na podstawie art. 86 ust. 8 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ma on obowiązek wykazywać taką sprzedaż w pliku JPK_V7M.

Obowiązek ten dotyczy jedynie dostawy do Klientów w państwach, w których Wnioskodawca nie prowadzi faktycznej działalności gospodarczej, a jedynie zgodnie z przepisami rozlicza podatek należny od dokonanych transakcji. Natomiast nie wykazuje się w pliku JPK_V7M sprzedaży opodatkowanej poza terytorium kraju dokonywanej w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej na podstawie odrębnych przepisów na terytorium innego państwa, bowiem rozliczenie podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze następuje w kraju, w którym zarejestrowano działalność gospodarczą.

Podsumowując, Wnioskodawca powinien wykazać w polu P_11 i K_11 w części deklaracyjnej i ewidencyjnej pliku JPK_V7M sprzedaż na rzecz Klientów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska) – krajach, w których nie prowadzi on działalności gospodarczej. Natomiast nie powinien wykazywać w JPK_V7M sprzedaży na rzecz Klientów, w których krajach prowadzi działalność gospodarczą.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać jako nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ponadto kwestii możliwości wykazywania ww. sprzedaży na rzecz Klientów w pliku JPK_V7M dokumentem zbiorczym, który należy oznaczać „WEW”, wskazując jako kontrahenta: sprzedaż detaliczna do poszczególnych krajów Unii Europejskiej – pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Z § 10 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia wynika, że:

Ewidencja zawiera dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku należnego, m.in. wysokość podstawy opodatkowania wynikającą z dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju.

W § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia stwierdza się, że:

Poza danymi, o których mowa w ust. 1, ewidencja zawiera następujące dane z faktur dokumentujących dokonanie przez podatnika czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i pkt 7 lit. a i b, oraz z faktur lub innych dokumentów związanych z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, o których mowa w ust. 1 pkt 3-5 i pkt 7 lit. c-e:

a) numer, za pomocą którego nabywca, dostawca lub usługodawca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, zapisywany poprzez wyodrębnienie kodu kraju oraz kodu cyfrowo-literowego,

b) imię i nazwisko lub nazwę nabywcy, dostawcy lub usługodawcy, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 7 lit. b,

c) numer odpowiednio faktury lub dokumentu albo faktury korygującej,

d) datę wystawienia odpowiednio faktury lub dokumentu albo faktury korygującej,

e) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury,

f) datę upływu terminu płatności lub datę dokonania zapłaty w przypadku korekt dokonanych zgodnie z art. 89a ust. 1 i 4 ustawy.

Jak wynika z § 10 ust. 5 rozporządzenia:

Ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:

1. „RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;

2. „WEW” – dokument wewnętrzny;

3. „FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

Poza ww. przepisem ustawodawca nie uregulował kwestii wystawiania dokumentów wewnętrznych na gruncie podatku VAT.

Należy mieć na uwadze art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym:

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Jak wynika z treści wniosku, Klienci to konsumenci – z innych niż Polska krajów UE, na rzecz których dokonywane są przez Spółkę transakcje sprzedaży towarów z ich wysyłką z Polski – tj. osoby, które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej, względnie nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Pomimo, iż Spółka dokonuje dostaw również na rzecz innych podmiotów, przedmiotem jej zainteresowania w ramach złożonego wniosku są jedynie konsumenci (co wynika z opisu sprawy oraz potwierdza własne stanowisko Wnioskodawcy).

Należy zatem uznać, że nie ma przeciwskazań, aby transakcje dla Klientów, Spółka wykazywała dokumentem zbiorczym – oznaczonym symbolem „WEW”, sporządzonym na podstawie wystawionych faktur – w którym zostanie ujęta sprzedaż dokonana w poszczególnych państwach dla określonych grup nabywców. Spółka może również wykazywać taką sprzedaż na podstawie poszczególnych faktur (zamiast na podstawie dokumentu zbiorczego oznaczonego „WEW”), jeśli wybierze taki sposób.

Podsumowując, Spółka może wykazywać w części ewidencyjnej pliku JPK_V7M sprzedaż na rzecz Klientów dokumentem zbiorczym, który należy oznaczać „WEW” i jako kontrahenta może ona wskazać: sprzedaż detaliczna do poszczególnych krajów Unii Europejskiej. Możliwość ta dotyczy jedynie sprzedaży na rzecz Klientów w krajach, w których Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Spółka nie ma natomiast takiej możliwości w odniesieniu do sprzedaży na rzecz Klientów, w krajach w których prowadzi ona działalność gospodarczą.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 należało uznać jako nieprawidłowe.

Odnośnie kwestii kwoty którą należy wykazać w JPK_V7M z tytułu sprzedaży towarów poza terytorium kraju, z których podatek VAT jest odprowadzany w innym kraju (pytanie oznaczone we wniosku nr 3), to jak zauważono powyżej, w polach K_11 i P_11 podaje się wartość netto dostaw, bez wykazywania podatku od wartości dodanej, który podlega rozliczeniu w państwach dostaw.

Podsumowując, faktury na rzecz Klientów, z których podatek VAT jest odprowadzany w innym kraju UE powinny w pliku JPK_V7M być wykazywane w wartościach netto (tj. bez kwoty zawierającej zagraniczny podatek od wartości dodanej). Dotyczy to jedynie sprzedaży na rzecz Klientów w krajach, w których Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Sprzedaży na rzecz Klientów, w krajach w których Spółka prowadzi działalność gospodarczą – jak już rozstrzygnięto powyżej – nie wykazuje się w pliku JPK_V7M w ogóle.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało uznać jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

· stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

· zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być rozpatrzone.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jesteśmy ściśle związani przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Państwa w złożonym wniosku.

Wydając przedmiotową interpretację oparliśmy się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), w szczególności na stwierdzeniu, że Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i że w innych krajach Unii Europejskiej (innych niż Polska – np. Niemcy) Spółka prowadzi działalność gospodarczą.

W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego co do zasady wydawane są w indywidualnych sprawach, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).