Gmina realizuje projekt, w ramach którego mieszkańcy (grantobiorcy) otrzymują granty na dostawę i montaż mikroinstalacji OZE wykorzystujących energię słoneczną. Granty pochodzą ze środków zewnętrznych. Gmina nie odpowiada za wybór wykonawcy ani za realizację instalacji; jej zadaniem jest jedynie rozliczenie dotacji przyznanej grantobiorcom. W związku z tym projektem Gmina nie podejmuje żadnych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Organ podatkowy uznał, że dotacja otrzymana przez Gminę na wypłatę grantów mieszkańcom nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ Gmina nie świadczy usług ani nie dostarcza towarów mieszkańcom. Wypłata grantów nie jest czynnością opodatkowaną. Dodatkowo, Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu, gdyż wydatki te nie są powiązane z czynnościami opodatkowanymi.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
27 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
· określenia czy otrzymana dotacja stanowi podstawę opodatkowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz
· prawa od odliczenia i zwrotu podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z realizacją projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Treść wniosku jest następująca:
Gmina (…) (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, do zakresu działania której należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Gmina jest czynnym podatnikiem VAT.
Gmina realizuje zadanie pn.: „(…)”. Przedsięwzięcie polega na udzieleniu mieszkańcom (grantobiorcom) grantów na dostawę i montaż mikroinstalacji OZE wykorzystujących energię słoneczną do produkcji energii elektrycznej i cieplnej zużywanej przez mieszkańców w budynkach mieszkalnych znajdujących się na terenie Gminy. Projekt zakłada budowę 48 instalacji fotowoltaicznych (do 5 kW każda) oraz 15 instalacji kolektorów na potrzeby własne budynków mieszkalnych znajdujących się na terenie Gminy.
Granty udzielane będą ze środków (…). Gmina nie jest odpowiedzialna za wybór wykonawcy ani za wykonanie instalacji. Rolą Gminy jest rozliczenie dotacji przyznanej przez (…) na rzecz grantobiorców. W związku z projektem Gmina nie wykonuje żadnych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wykonane instalacje stanowią własność mieszkańców. Wysokość dofinansowania będzie uzależniona od liczby wykonanych instalacji OZE.
Do obowiązków grantobiorcy należy przede wszystkim: przeprowadzenie rozeznania rynku i wybór wykonawcy, uzyskanie od wykonawcy faktury VAT lub rachunku w zakresie wykonanych czynności zgodnie z zawartą umową, skompletowanie przedmiotowej dokumentacji oraz wystąpienie o wypłatę grantu.
Gmina, w związku z realizacją projektu grantowego, nie wykonuje żadnych czynności, tj. dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz mieszkańców Gminy. Faktury za zakup i montaż instalacji OZE wystawiane są na rzecz grantobiorców.
W ramach projektu Gmina powołała dwóch inspektorów nadzoru inwestorskiego (z odpowiednimi uprawnieniami związanymi z instalacjami fotowoltaicznymi oraz solarnymi), których opłaci z własnych środków. Konieczność zawarcia umów z inspektorami wynika z faktu, iż odbiór prac musi zostać przeprowadzony przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia, a Gmina nie posiada takich pracowników. Usługa nadzoru inwestorskiego nie będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w tym zakresie. Nabyta przez Gminę usługa nie będzie wykorzystywana do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
1. Czy w związku z otrzymaniem przez Gminę środków finansowych (dotacji) na realizację projektu na wypłatę grantów mieszkańcom, dotacja ta będzie stanowiła podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.)?
2. Czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu?
Ad 1.
Otrzymana dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zdaniem Gminy, nie wystąpi konieczność odprowadzania podatku VAT należnego z tytułu otrzymanej dotacji z UE w ramach omawianego projektu, gdyż otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą.
Zdaniem Gminy, na żadnym etapie realizacji projektu nie wystąpi świadczenie usługi/dostawy towarów na rzecz mieszkańców ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Udzielenie dotacji celowej mieszkańcom (osobom fizycznym) nastąpi na podstawie umowy oraz dokumentów rozliczeniowych.
Gmina uważa, iż okoliczność przekazania grantu dla mieszkańca przez Gminę nie generuje skutków podatkowych w podatku VAT ani dla mieszkańca, ani też dla Gminy.
Mieszkaniec otrzyma z Gminy grant w wysokości 65% poniesionych wydatków za zrealizowane przedsięwzięcie. Gmina wypłaca mieszkańcom (grantobiorcom) dotacje w formie grantu i pełni rolę pośrednika z (…).
Ad 2.
Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.
Projekt realizowany jest w formie grantów. Grantobiorcami są osoby fizyczne – mieszkańcy gminy, którzy zamontują/zamontowali instalacje OZE na potrzeby mieszkaniowe niezwiązane z działalnością gospodarczą i nie mają możliwości odliczenia podatku VAT. Usługi w tym zakresie nie będą/nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Gmina nie pobiera żadnych opłat od grantobiorców z tytułu udziału w projekcie. W związku z powyższym, podatek VAT nie może zostać odzyskany zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy i będzie stanowił w całości wydatek kwalifikowany w projekcie. Gmina, ponosząc wydatki w ramach projektu, nie ma możliwości odzyskania podatku VAT. Wydatki na inspektorów nadzoru uznano w całości jako wydatek kwalifikowalny.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.
Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), z treści którego wynika, że:
W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.
Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.
W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).
Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).
Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Gmina realizuje zadanie pn.: „(…)”. Przedsięwzięcie polega na udzieleniu mieszkańcom (grantobiorcom) grantów na dostawę i montaż mikroinstalacji OZE. Granty udzielane będą ze środków (…). Rolą Gminy jest rozliczenie dotacji przyznanej na rzecz grantobiorców. Do obowiązków grantobiorcy należy przede wszystkim: przeprowadzenie rozeznania rynku i wybór wykonawcy, uzyskanie od wykonawcy faktury VAT lub rachunku w zakresie wykonanych czynności zgodnie z zawartą umową, skompletowanie przedmiotowej dokumentacji oraz wystąpienie o wypłatę grantu. Gmina nie jest odpowiedzialna za wybór wykonawcy ani za wykonanie instalacji. W związku z projektem Gmina nie wykonuje żadnych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT – Gmina nie wykonuje żadnych czynności, tj. dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz mieszkańców Gminy. Faktury za zakup i montaż instalacji OZE wystawiane są na rzecz grantobiorców. Wykonane instalacje stanowią własność mieszkańców. W ramach projektu Gmina powołała dwóch inspektorów nadzoru inwestorskiego, których opłaci z własnych środków. Usługa nadzoru inwestorskiego nie będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nabyta przez Gminę usługa nie będzie wykorzystywana do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy w związku z otrzymaniem przez Gminę środków finansowych (dotacji) na realizację projektu na wypłatę grantów mieszkańcom, dotacja ta będzie stanowiła podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy.
Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że otrzymane środki finansowe (dotacja) na wypłatę grantów mieszkańcom w związku z realizacją projektu – polegającego na udzieleniu mieszkańcom (grantobiorcom) grantów na dostawę i montaż mikroinstalacji OZE – nie stanowią dopłaty do ceny tych mikroinstalacji, gdyż Gmina nie weszła w rolę dostawcy, co za tym idzie – nie świadczy usług ani nie dostarcza towaru na rzecz mieszkańców biorących udział w projekcie.
Jak wskazał Wnioskodawca, Gmina nie jest odpowiedzialna za wybór wykonawcy ani za wykonanie instalacji. Wykonane instalacje stanowią własność mieszkańców. Do obowiązków grantobiorcy należy m.in. skompletowanie dokumentacji oraz wystąpienie o wypłatę grantu. Natomiast rolą Gminy jest rozliczenie dotacji przyznanej na rzecz grantobiorców. Gmina nie wykonuje dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz mieszkańców Gminy.
Należy zatem uznać, że rozliczenie dotacji przyznanej na rzecz grantobiorców (wypłata grantów mieszkańcom) nie stanowi świadczenia usług. Jak wynika z opisu sprawy, Gmina nie wykonuje żadnych czynności na rzecz mieszkańców Gminy. To do obowiązków grantobiorców należy m.in. przeprowadzenie rozeznania rynku i wybór wykonawcy oraz uzyskanie od wykonawcy faktury VAT lub rachunku w zakresie wykonanych czynności.
Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Gmina jest Grantodawcą i nie jest odpowiedzialna za wykonanie instalacji.
Zatem jeżeli faktycznie – tak jak wynika to z opisanego stanu faktycznego – rolą Gminy jest rozliczenie dotacji przyznanej na rzecz grantobiorców i w związku z projektem nie wykonuje ona żadnych czynności na rzecz mieszkańców Gminy (dostawy towarów lub świadczenia usług), to wypłata grantów mieszkańcom nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Otrzymanych przez Gminę środków finansowych (dotacji) na wypłatę grantów mieszkańcom nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru) w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zatem, stwierdzić należy, że otrzymana przez Gminę dotacja na wypłatę grantów mieszkańcom, w części przekazanej mieszkańcom w formule grantowej, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym czynności polegające na wypłacie grantów mieszkańcom nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, w związku z otrzymaniem przez Gminę środków finansowych (dotacji) na realizację projektu na wypłatę grantów mieszkańcom, dotacja ta nie stanowi podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.
W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi: suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: nabycia towarów i usług.
Przepis art. 87 ust. 1 ustawy mówi, że:
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.
Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Nadmienić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z treści powołanych przepisów wynika, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek wszelkie czynności, które mają charakter cywilnoprawny i spełniają ww. definicję działalności gospodarczej.
W świetle przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach projektu Gmina powołała dwóch inspektorów nadzoru inwestorskiego, których opłaci z własnych środków. Usługa nadzoru inwestorskiego nie będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nabyta przez Gminę usługa nie będzie wykorzystywana do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W konsekwencji wydatki Gminy poniesione w związku z realizacją projektu nie uprawniają Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT. Nie została bowiem spełniona podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek dokonywanych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust.1 ustawy.
Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 80 ze zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik powinien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia ww. warunków rozporządzenia, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.
Podsumowując, Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.
Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili