Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i w celu jej kontynuacji w dodatkowym stałym miejscu przy ul. B. wyodrębnił część składników niematerialnych i materialnych ze swojego majątku. Wyodrębnienie obejmowało m.in. prawo własności środków trwałych, prawo dzierżawy nieruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów z kontrahentami, wierzytelności, zobowiązania bieżące, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi rachunkowe. Wnioskodawca zamierza zbyć tę wyodrębnioną część majątku. Organ podatkowy uznał, że przedmiot sprzedaży będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, co oznacza, że do transakcji zbycia nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w konsekwencji uznania, czy do transakcji jego zbycia stosuje się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
20 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 17 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania przedmiotu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w konsekwencji uznania, czy do transakcji jego zbycia stosuje się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 16 lutego 2022 r. (wpływ 22 lutego 2022 r.) oraz z 2 marca 2022 r. (wpływ 8 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca prowadzi w (`(...)`) działalność gospodarczą pod firmą (…). Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są roboty związane z budową (`(...)`). Stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawcy znajduje się w (`(...)`) przy ul. A. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą za pomocą zespołu składników niematerialnych i materialnych.
W dniu (`(...)`) czerwca 2021 r. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy nieruchomości przy ul. B., obejmującej pomieszczenie biurowe i plac, które jest od tego też dnia jego dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności gospodarczej w dodatkowym stałym miejscu, wyodrębnił ze swojego majątku część składników niematerialnych i materialnych. Wyodrębnienie objęło w szczególności:
· prawo własności środków trwałych, za wyjątkiem prawa własności nieruchomości przy ul. A. oraz prawa własności dwóch samochodów osobowych, a także prawo własności materiałów i towarów, które Wnioskodawca posiadał na dzień wyodrębnienia,
· prawo dzierżawy nieruchomości położonej przy ul. B. w (…),
· prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu samochodu osobowego,
· prawa i obowiązki wynikające z umów ze wszystkimi kontrahentami Wnioskodawcy,
· wierzytelności, tj. przede wszystkim te, które wynikają z umów z kontrahentami,
· zobowiązania bieżące związane z wykonywaniem działalności w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności, tj. czynsz, opłaty, koszty pracownicze, itp.,
· tajemnice przedsiębiorstwa,
· księgi rachunkowe związane z prowadzeniem działalności w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności - prowadzona jest osobna podatkowa księga przychodów i rozchodów, rejestr VAT (podatek od towarów i usług), lista środków trwałych, dokumentacja kadrowo-płacowa.
Wnioskodawca zatrudnia także pracowników. Ich stosunki pracy zostały również powiązane z dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności.
Nieruchomość przy ul. B., oprócz tego że służy za dodatkowe stałe miejsce wykonywania działalności, zastąpiła także nieruchomość przy ul. A. jako miejsce przechowywania środków trwałych, materiałów i towarów objętych wyodrębnieniem oraz jako miejsce pracy dla wszystkich pracowników Wnioskodawcy.
Poza ww. wyodrębnionymi składnikami do majątku Wnioskodawcy należy tylko nazwa przedsiębiorstwa, prawo własności nieruchomości przy ul. A., (`(...)`) samochody osobowe, księgi rachunkowe związane z prowadzeniem głównego miejsca wykonywania działalności i zobowiązania bieżące z tym związane (opłaty za energię, telefon itp.), zobowiązanie kredytowe wynikające z umowy o kredyt w rachunku bieżącym działalności gospodarczej.
Wnioskodawca planuje zbyć poprzez sprzedaż tą część swojego majątku, która jest powiązana z dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej przy ul. B., tj. ww. składniki, które zostały wyodrębnione wraz z prawem dzierżawy nieruchomości przy ul. B., a także wszystkich pracowników, których przejęcie przez nabywcę ma nastąpić w trybie art. 231 Kodeksu pracy (k.p.). Nabywcą ma być spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której Wnioskodawca nie jest ani wspólnikiem, ani członkiem zarządu. Za pomocą składników nabytych od Wnioskodawcy nabywca ma zamiar prowadzić działalność gospodarczą, tożsamą z działalnością Wnioskodawcy.
Zakres działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę przy ul. A. nie pokrywa się z zakresem działalności gospodarczej prowadzonej przez Niego przy ul. B. Pod adresem A. wykonywana jest działalność PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 71.12.Z – doradztwo techniczne w oparciu o ogromne doświadczenie i wiedzę z zakresu gazownictwa.
Pod adresem B., wykonywana jest pozostała część działalności gospodarczej, tj. PKD 42.21.Z – roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych, PKD 43.21.Z – wykonywanie instalacji elektrycznych, 43.22.Z – wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych, 43.29.Z – wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych, 43.99.Z – pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane.
Majątek będący przedmiotem zapytania jest wyodrębniony organizacyjnie na podstawie decyzji Wnioskodawcy, potwierdzony dokumentem księgowym – Przekazanie środka trwałego (symbol TPT). Ewidencja księgowa jest prowadzona przez biuro rachunkowe w programie komputerowym (`(...)`) w oparciu o Podatkową księgę przychodów i rozchodów (KPiR). Szczegółowość ewidencji pozwala na wyodrębnienie i przypisanie przychodów i kosztów do odpowiedniego miejsca prowadzenia działalności, tj. na ul. B. lub ul. A.
Zapisy księgowe pozwalają na ustalenie wyniku finansowego dla każdego z tych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.
Zestawienie należności i zobowiązań nie jest prowadzone w programie komputerowym (`(...)`), gdyż nie są prowadzone księgi handlowe a uproszczona księgowość w postaci Podatkowej księgi przychów i rozchodów (PKPiR). Należności i zobowiązania Wnioskodawca prowadzi we własnym zakresie.
Nabywca deklaruje, że będzie prowadził działalność przy pomocy wszystkich wyodrębnionych we wniosku składników. Jest to sprzęt specjalistyczny, niezbędny do prawidłowej realizacji kontraktów z głównym zleceniobiorcą usług – (`(...)`).
Nabywca będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności w oparciu o składniki nabyte od Wnioskodawcy.
W pismach z 16 lutego 2022 r. i 2 marca 2022 r., będącymi uzupełnieniem do wniosku, doprecyzował Pan opis sprawy o następujące informacje:
1. Zespół składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem sprzedaży nie będzie stanowił w momencie sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c., lecz zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
2. Przedmiot sprzedaży w momencie sprzedaży będzie posiadał potencjalną zdolność działania jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone działania gospodarcze.
3. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład wydzielonej części przedsiębiorstwa pozostają ze sobą we wzajemnych relacja w taki sposób, że można mówić o zespole pewnych elementów.
4. W zespole składników majątkowych i niemajątkowych składających się na wydzieloną część przedsiębiorstwa, która zostanie sprzedana po wyłączeniu wskazanych w opisie sprawy elementów, zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.
5. Zespół składników majątku wydzielonej części przedsiębiorstwa nie spełniając na moment sprzedaży definicji przedsiębiorstwa, będzie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.
6. Na moment sprzedaży składniki wydzielonej części przedsiębiorstwa podlegające sprzedaży stanowić będą zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisanych przedsiębiorstwu i kontynuowaniu określonej działalności przez ich nabywcę.
7. Wydzielona część przedsiębiorstwa będzie mogła kontynuować działalność gospodarczą w zakresie, w jakim była realizowana dotychczas, profil działalności zakładu będzie zbliżony do profilu działalności przedsiębiorstwa.
8. W ramach umowy zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania związane z majątkiem wydzielonej i sprzedawanej części przedsiębiorstwa.
9. Dla kontynuowania działalności nie będzie konieczne angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz podejmowanie dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.
Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot sprzedaży będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a w konsekwencji do transakcji jego zbycia nie będzie miała zastosowania ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. W związku z tym należy odwołać się do definicji zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 551 k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, które obejmują w szczególności następujące składniki: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnioną część (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Fakt, że pewne elementy związane z działalnością gospodarczą zostaną wyłączone z transakcji sprzedaży nie pozbawia przedmiotu transakcji charakteru przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c.
Istotne jest także, że nabywca całości lub części majątku zbywcy powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.
Tak jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której w pełni wyodrębnił część składników niematerialnych i materialnych, które służą mu do prowadzenia działalności w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności przy ul. B., tj. prawo własności środków trwałych (za wyjątkiem prawa własności nieruchomości przy ul. A. i dwóch samochodów osobowych), prawo dzierżawy nieruchomości przy ul. B., prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu samochodu osobowego, prawa i obowiązki wynikające z umów ze wszystkimi kontrahentami Wnioskodawcy, wierzytelności w szczególności te wynikające z umów z kontrahentami, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności (podatkowa księga przychodów i rozchodów, rejestr VAT, lista środków trwałych, dokumentacja kadrowo-płacowa). Ewidencja księgowa prowadzona dla Wnioskodawcy przez biuro rachunkowe w programie komputerowym (`(...)`) w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów (PKPiR) jest szczegółowa i pozwala na wyodrębnienie i przypisanie przychodów i kosztów do odpowiedniego miejsca prowadzenia działalności, tj. na ul. B. lub ul.A.
Zapisy księgowe pozwalają na ustalenie wyniku finansowego dla każdego z tych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.
Zestawienie należności i zobowiązań nie jest prowadzone w programie komputerowym (`(...)`), gdyż nie są prowadzone księgi handlowe, a uproszczona księgowość w postaci podatkowej księgi przychów i rozchodów (PKPiR). Ewidencję należności i zobowiązań Wnioskodawca prowadzi więc we własnym zakresie.
Jak wynika z opisu stanu sprawy, Wnioskodawca w każdym z dwóch miejsc prowadzenia działalności gospodarczej prowadzi inny rodzaj działalności. Przedmiotem zbycia będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa obejmująca tylko jeden rodzaj działalności.
Nieruchomość przy ul. B., która jest dodatkowym stałym miejsce wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawcy, służy Jemu do przechowywania ruchomości objętych wyodrębnieniem, a także jest miejscem pracy wszystkich dotychczasowych pracowników Wnioskodawcy.
Wyodrębnienie obejmuje także zobowiązania Wnioskodawcy, głównie te związane z bieżącym prowadzeniem działalności w ramach dodatkowego stałego miejsca wykonywania działalności, tj. czynsz, opłaty, koszty pracownicze itp.
Zbycie ww. wyodrębnionej części obejmuje także przejście zakładu pracy w trybie art. 231 k.p., który ma objąć wszystkich pracowników Wnioskodawcy.
Po zbyciu ww. składników zostanie Wnioskodawcy jedynie prawo własności nieruchomości przy ul. A., prawo własności dwóch samochodów osobowych, księgi rachunkowe związane z prowadzeniem działalności w głównym miejscu, zobowiązania bieżące i zobowiązanie kredytowe związane z umową o kredyt w rachunku bieżącym oraz nazwa przedsiębiorstwa.
Nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki majątkowe (zorganizowaną część przedsiębiorstwa), deklarując taki zamiar. Nabywca deklaruje, że będzie prowadził działalność przy pomocy wszystkich wyodrębnionych we wniosku składników związanych z miejscem prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej przy ul. B. Składniki te to m. in. specjalistyczny sprzęt, niezbędny do prawidłowej realizacji kontraktów z głównym zleceniobiorcą usług – (`(...)`).
Wszystkie składniki, które mają zostać zbyte, stanowią niemalże cały majątek Wnioskodawcy związany z prowadzeniem przez Niego działalności gospodarczej. W oparciu o te składniki Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą przez wiele lat.
W ocenie Wnioskodawcy, zespół składników, który zamierza zbyć, jest zorganizowany i funkcjonalnie ze sobą powiązany. Nie ulega więc wątpliwości, że wyodrębniona część Jego majątku może być przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych przez nabywcę oraz że będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo albo co najmniej zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Należy także podkreślić finansowe wyodrębnienie ww. części majątku Wnioskodawcy, także w zakresie przychodów i kosztów (tak jak zostało już wspomniane prowadzona jest odrębną podatkowa księga przychodów i rozchodów, rejestr VAT, lista środków trwałych oraz dokumentacja kadrowo-płacowa), pozwoli na to, by nabywca za pomocą nabytych składników mógł, zgodnie ze swoim zamiarem, prowadzić działalność gospodarczą tożsamą z działalnością Wnioskodawcy.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnione składniki Jego majątku (związane z miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przy ul. B.), stanowią zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych służący do prowadzenia działalności gospodarczej, czyli przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c.
Biorąc jednak pod uwagę, że zbyciu nie podlegają wszystkie składniki majątku Wnioskodawcy, lecz jego wyodrębniona część, która jest organizacyjnie i finansowo niezależna od pozostałej części majątku Wnioskodawcy, przedmiotem transakcji będzie nie całe przedsiębiorstwo, lecz jego zorganizowana część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług.
Wniosek ten jest tym bardziej zasadny, gdy weźmie się pod uwagę, że w skład wyodrębnionej części wchodzą także zobowiązania oraz że ta wyodrębniona część mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.
W konsekwencji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług do transakcji zbycia przedmiotowej zorganizowanej częścią przedsiębiorstwa nie będzie miała zastosowania ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego m.in. z dnia : 25 kwietnia 2018 r. sygn. akt I FSK 1204/16; z dnia 28 stycznia 2019 r. sygn. akt I FSK 239/17 oraz z dnia 27 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1265/17, a także interpretacje indywidualne m. in. z dnia 13 stycznia 2010 r. znak ILPP1/443-1301/09-2/KG, z dnia 25 stycznia 2010 r. znak IPPP1-443- 1225/09-3/MP, z dnia 27 maja 2019 r. znak 0112-KDIL2-2.4012.113.2019.2.MŁ, z dnia 29 listopada 2019 r. znak 0114-KDPI1-3.4012.429.2019.2.ISK.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie uznania przedmiotu sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w konsekwencji uznania, czy do transakcji jego zbycia stosuje się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.
Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:
Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dalej: Kodeks cywilny):
Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje ono w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Przepis art. 552 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” – wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).
Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.
Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy. Zgodnie z treścią ww. przepisu:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla tego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej.
Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.
Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Ponadto, przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:
· zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
· faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.
Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji.
W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.
W wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10, Schriever, TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Nawet jeżeli charakter tej działalności wymaga użytkowania określonych pomieszczeń, mogą one zostać udostępnione nabywcy w drodze dzierżawy. Nabywca może także sam dysponować odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i kontynuować działalność gospodarczą. W takich przypadkach dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa będącego poza zakresem VAT. Nawet sprzedaż zapasu towarów i wyposażenia sklepu może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa niepodlegające VAT, jeżeli nabywca ma możliwość kontynuowania działalności zbywcy.
W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 NSA zauważył, że „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.
O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, Wnioskodawca prowadzi w (`(...)`) działalność gospodarczą. Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są roboty związane z budową (`(...)`). Stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawcy znajduję się w (`(...)`) przy ul. A. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą za pomocą zespołu składników niematerialnych i materialnych.
(`(...)`) czerwca 2021 r. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy nieruchomości przy ul. B. w (`(...)`), obejmującej pomieszczenie biurowe i plac, które jest od tego też dnia jego dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności gospodarczej w dodatkowym stałym miejscu, wyodrębnił ze swojego majątku część składników niematerialnych i materialnych. Wyodrębnienie objęło w szczególności:
· prawo własności środków trwałych, za wyjątkiem prawa własności nieruchomości przy ul. A. oraz prawa własności dwóch samochodów osobowych, a także prawo własności materiałów i towarów, które Wnioskodawca posiadał na dzień wyodrębnienia,
· prawo dzierżawy nieruchomości położonej przy ul. B. w (`(...)`),
· prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu samochodu osobowego,
· prawa i obowiązki wynikające z umów ze wszystkimi kontrahentami Wnioskodawcy,
· wierzytelności, tj. przede wszystkim te, które wynikają z umów z kontrahentami,
· zobowiązania bieżące związane z wykonywaniem działalności w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności, tj. czynsz, opłaty, koszty pracownicze, itp.,
· tajemnice przedsiębiorstwa,
· księgi rachunkowe związane z prowadzeniem działalności w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności - prowadzona jest osobna podatkowa księga przychodów i rozchodów, rejestr VAT, lista środków trwałych, dokumentacja kadrowo-płacowa.
Wnioskodawca zatrudnia także pracowników. Ich stosunki pracy zostały również powiązane z dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności.
Nieruchomość przy ul. B., oprócz tego że służy za dodatkowe stałe miejsce wykonywania działalności, zastąpiła także nieruchomość przy ul. A. jako miejsce przechowywania środków trwałych, materiałów i towarów objętych wyodrębnieniem oraz jako miejsce pracy dla wszystkich pracowników Wnioskodawcy.
Poza ww. wyodrębnionymi składnikami do majątku Wnioskodawcy należy tylko nazwa przedsiębiorstwa, prawo własności nieruchomości przy ul. A., (`(...)`) samochody osobowe, księgi rachunkowe związane z prowadzeniem głównego miejsca wykonywania działalności i zobowiązania bieżące z tym związane (opłaty za energię, telefon itp.), zobowiązanie kredytowe wynikające z umowy o kredyt w rachunku bieżącym działalności gospodarczej.
Wnioskodawca planuje zbyć poprzez sprzedaż tą część swojego majątku, która jest powiązana z dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej przy ul. B., tj. ww. składniki, które zostały wyodrębnione wraz z prawem dzierżawy nieruchomości przy ul. B., a także wszystkich pracowników, których przejęcie przez nabywcę ma nastąpić w trybie art. 231 Kodeksu pracy (k.p.). Nabywcą ma być spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której Wnioskodawca nie jest ani wspólnikiem, ani członkiem zarządu. Za pomocą składników nabytych od Wnioskodawcy nabywca ma zamiar prowadzić działalność gospodarczą, tożsamą z działalnością Wnioskodawcy.
Zespół składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem sprzedaży nie będzie stanowił w momencie sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c., lecz zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
Przedmiot sprzedaży w momencie sprzedaży będzie posiadał potencjalną zdolność działania jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone działania gospodarcze.
Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład wydzielonej części przedsiębiorstwa pozostają ze sobą we wzajemnych relacja w taki sposób, że można mówić o zespole pewnych elementów.
W zespole składników majątkowych i niemajątkowych składających się na wydzieloną część przedsiębiorstwa, która zostanie sprzedana po wyłączeniu wskazanych w opisie sprawy elementów, zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.
Zespół składników majątku wydzielonej części przedsiębiorstwa nie spełniając na moment sprzedaży definicji przedsiębiorstwa, będzie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.
Na moment sprzedaży składniki wydzielonej części przedsiębiorstwa podlegające sprzedaży stanowić będą zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisanych przedsiębiorstwu i kontynuowaniu określonej działalności przez ich nabywcę.
Wydzielona część przedsiębiorstwa będzie mogła kontynuować działalność gospodarczą w zakresie, w jakim był realizowana dotychczas, profil działalności zakładu będzie zbliżony do profilu działalności przedsiębiorstwa.
W ramach umowy zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania związane z majątkiem wydzielonej i sprzedawanej części przedsiębiorstwa.
Dla kontynuowania działalności nie będzie konieczne angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz podejmowanie dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.
Wątpliwości Pana dotyczą ustalenia, czy przedmiot sprzedaży opisany w przedstawionym stanie faktycznym stanowić będzie przedsiębiorstwo, jeżeli tak to czy jest to całość przedsiębiorstwa, czy jego zorganizowana część, a w konsekwencji, czy do transakcji jego zbycia stosuje się przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że Nabywca nie nabędzie wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego tworzą przedsiębiorstwo, ponieważ w ramach transakcji – jak sam wskazał Wnioskodawca – zespół składników materialnych i niematerialnych mających być przedmiotem sprzedaży nie będzie stanowił w momencie sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c.
Tym samym, przedmiotu opisanej we wniosku transakcji nie można uznać za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych stanowiący przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. W konsekwencji transakcja ta nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy. W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do uznania przedmiotu transakcji jako zorganizowana część przedsiębiorstwa.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Przedstawione we wniosku okoliczności wskazują, że zespół składników majątku wydzielonej części przedsiębiorstwa nie spełniając na moment sprzedaży definicji przedsiębiorstwa, będzie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.
Istotny jest również fakt, że – jak wynika z treści wniosku – na moment sprzedaży składniki wydzielonej części przedsiębiorstwa podlegające sprzedaży stanowić będą zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisanych przedsiębiorstwu i kontynuowaniu określonej działalności przez ich nabywcę.
Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania wyodrębnionego zespołu składników majątku, mających stanowić przedmiot zbycia, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.
Na opisanej we wniosku zespół składników materialnych i niematerialnych – wydzieloną część przedsiębiorstwa – składać się będą:
· prawo własności środków trwałych, za wyjątkiem prawa własności nieruchomości przy ul. A. oraz prawa własności dwóch samochodów osobowych, a także prawo własności materiałów i towarów, które Wnioskodawca posiadał na dzień wyodrębnienia,
· prawo dzierżawy nieruchomości położonej przy ul. B. w (`(...)`),
· prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu samochodu osobowego,
· prawa i obowiązki wynikające z umów ze wszystkimi kontrahentami Wnioskodawcy,
· wierzytelności, tj. przede wszystkim te, które wynikają z umów z kontrahentami,
· zobowiązania bieżące związane z wykonywaniem działalności w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności, tj. czynsz, opłaty, koszty pracownicze, itp.,
· tajemnice przedsiębiorstwa,
· księgi rachunkowe związane z prowadzeniem działalności w dodatkowym stałym miejscu wykonywania działalności - prowadzona jest osobna podatkowa księga przychodów i rozchodów, rejestr VAT, lista środków trwałych, dokumentacja kadrowo-płacowa.
Wnioskodawca planuje zbyć poprzez sprzedaż tą część swojego majątku, która jest powiązana z dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej przy ul. B., tj. ww. składniki, które zostały wyodrębnione wraz z prawem dzierżawy nieruchomości przy ul. B., a także wszystkich pracowników, których przejęcie przez nabywcę ma nastąpić w trybie art. 231 Kodeksu pracy (k.p.). Nabywcą ma być spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której Wnioskodawca nie jest ani wspólnikiem, ani członkiem zarządu. Za pomocą składników nabytych od Wnioskodawcy nabywca ma zamiar prowadzić działalność gospodarczą, tożsamą z działalnością Wnioskodawcy.
Na moment sprzedaży składniki wydzielonej części przedsiębiorstwa podlegające sprzedaży stanowić będą zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisanych przedsiębiorstwu i kontynuowaniu określonej działalności przez ich nabywcę.
Wydzielona część przedsiębiorstwa będzie mogła kontynuować działalność gospodarczą w zakresie, w jakim była realizowana dotychczas, profil działalności zakładu będzie zbliżony do profilu działalności przedsiębiorstwa.
W ramach umowy zostaną przeniesione wszystkie zobowiązania związane z majątkiem wydzielonej i sprzedawanej części przedsiębiorstwa.
Dla kontynuowania działalności nie będzie konieczne angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz podejmowanie dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.
Tym samym przedstawione przez Pana okoliczności sprawy wskazują, że część przedsiębiorstwa będąca przedmiotem transakcji stanowi organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych, tak jak niezależne przedsiębiorstwo, i stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Zatem opisana transakcja zbycia przez Pana składników majątku stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy i jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, przedmiot sprzedaży opisany w przedstawionym stanie sprawy stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a w konsekwencji, do transakcji jego zbycia nie będą miały zastosowania przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług**.**
Tym samym, Pana stanowisko jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili