Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe w kwestii objętej pytaniem nr 1

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług, w kwestii objetej pytaniem nr 1, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia czy otrzymanie przez Wnioskodawcę zwrotu w wysokości 192 360,34 zł stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy w związku z umową leasingu lub porozumieniem (dot. pytania nr 1).

Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 18 stycznia 2022 r. W wyniku uzupełnienia przesłaliście Państwo pełnomocnictwo oraz dokonaliście wpłaty od wniosku ORD-IN.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka K. Group sp. j. (dalej określana jako Wnioskodawca albo Leasingobiorca) ma siedzibę działalności gospodarczej w Polsce i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce.

W lutym 2020 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu ze spółką S. (dalej określaną jako Leasingodawca). Przedmiotem umowy leasingu był samochód osobowy. W umowie leasingu przewidziano, że w czasie jej trwania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, zgodnie z właściwymi przepisami o podatku dochodowym, dokonuje Leasingodawca. Podstawowy okres trwania umowy leasingu został określony na 48 miesięcy. Umowa leasingu przewidywała, że:

- wartość ofertowa przedmiotu leasingu to 742 804,44 zł (netto),

- suma rat leasingowych to 518 789,29 zł (netto), z czego 446 679,46 zł to suma rat kapitałowych i 72 109,83 zł to suma rat odsetkowych,

- skorygowana wartość końcowa to 296 124,98 zł (netto).

W lipcu 2021 r. pomiędzy stronami umowy leasingu zostało zawarte porozumienie, na podstawie którego Leasingobiorca zrezygnował ze świadczonej przez Leasingodawcę usługi leasingu. Zgodnie z porozumieniem umowa leasingu została uznana za rozwiązaną z przyczyn leżących po stronie Leasingobiorcy. Na podstawie porozumienia Leasingobiorca zobowiązał się kupić od Leasingodawcy przedmiot umowy leasingu za cenę sprzedaży wynoszącą 781 600 zł (netto).

W lipcu 2021 r. Leasingodawca wystawił na Leasingobiorcę fakturę dokumentującą sprzedaż samochodu osobowego za kwotę 781 600 zł (netto). Wnioskodawca zakończył wcześniej umowę leasingu, ponieważ po zakupie samochodu osobowego miał zamiar go sprzedać. We wrześniu 2021 r. Leasingobiorca otrzymał od Leasingodawcy dokument zawierający rozliczenie umowy leasingu. Z dokumentu tego wynika, że:

- zadłużenie kapitałowe na dzień rozwiązania umowy leasingu to 587 676,13 zł,

- opłata za przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu to 1 000 zł,

- odsetki od aktualnego zadłużenia to 563,53 zł,

- suma ww. kwot to 589 239,66 zł

- kwota rozliczeniowa to 192 360,34 zł (kwota rozliczeniowa to cena sprzedaży netto minus suma ww. kwot, czyli 781 600 zł minus 589 239,66 zł).

Zgodnie z porozumieniem cena sprzedaży samochodu osobowego netto otrzymana przez Leasingodawcę zostanie rozliczona w ten sposób, że zostanie zaliczona na poczet kwoty rozliczeniowej, a jeśli w wyniku tego zaliczenia:

a) powstanie nadpłata, to Leasingodawca zwróci Leasingobiorcy kwotę tej nadpłaty,

b) powstanie niedopłata, to Leasingobiorca zapłaci Leasingodawcy brakująca kwotę.

W związku z tym, że w wyniku zaliczenia ceny sprzedaży netto na poczet kwoty rozliczeniowej powstała nadpłata, to we wrześniu 2021 r. Leasingodawca zwrócił przelewem na rachunek bankowy Leasingobiorcy kwotę tej nadpłaty, czyli 192 360,34 zł.

Zwrot ten nie został przez Leasingodawcę udokumentowany fakturą lub fakturą korygującą, ponieważ w jego ocenie zwrot ten nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Samochód osobowy, zarówno w czasie trwania umowy leasingu, jak również po jego zakupie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących raty leasingowe i z faktury dokumentującej zakup.

Poprzez złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca zmierza do ustalenia, czy i jakie konsekwencje na gruncie podatku VAT ma zwrot otrzymany od Leasingodawcy, a w szczególności czy może ono być uznane za wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług przez Leasingobiorcę albo czy wiąże się z koniecznością skorygowania podatku naliczonego przez Leasingobiorcę.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku nr 1)

1. Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę zwrotu w wysokości 192 360,34 zł stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy w związku z umową leasingu lub porozumieniem?

Państwa stanowisko w zakresie podatku towarów i usług

Ad. 1

Zasady opodatkowania podatkiem VAT określają przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem VAT podlega „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.t.u. „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`)”.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`)”.

Na gruncie podatku VAT świadczenie usług jest definiowane szeroko, jako każde świadczenie które nie jest dostawą towarów, czyli nie wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W celu lepszego zobrazowania, co należy rozumieć przez „świadczenie usług” do celów podatku VAT należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej w skrócie TSUE). W wyroku z 5 lutego 1981 roku (sygn. C-154/80) Trybunał stwierdził, że podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi „jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę i że usługa jest tym samym opodatkowana tylko, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem". W wyroku z 8 marca 1988 roku (sygn. C-102/86) stwierdzono, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługą.

Natomiast w wyroku z 3 marca 1993 roku (sygn. C-16/93) uznano, że świadczenie usługi za wynagrodzeniem ma miejsce, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, w ramach którego świadczący usługę uzyskuje świadczenie wzajemne, przy czym otrzymane przez niego wynagrodzenie stanowi wartość przekazywaną w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Z przytoczonego orzecznictwa TSUE można wyprowadzić wnioski dotyczące uznania czynności za odpłatne świadczenie usług. Po pierwsze, musi istnieć usługa, a więc określone zachowanie usługodawcy na rzecz usługobiorcy. Po drugie, usługa musi mieć beneficjenta (konsumenta). Oznacza to, że usługa musi wiązać się z powstaniem określonej i bezpośredniej korzyści po stronie usługobiorcy. Po trzecie, musi istnieć odpłatność, czyli wynagrodzenie za usługę. Istotne przy tym jest, aby istniał bezpośredni związek między zapłaconym wynagrodzeniem a wykonaną usługą.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie dochodzi do świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy. Wynika to z faktu, że nie istnieje żadna usługa wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy w związku z umową leasingu lub porozumieniem. Wnioskodawca nie był zobowiązany do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Leasingodawcy. Wnioskodawca był jedynie zobowiązany do zapłaty rat leasingowych oraz do zapłaty ceny sprzedaży, co jednak nie stanowi świadczenia usług na gruncie podatku VAT. W związku z umową leasingu, jak również w związku z porozumieniem to Wnioskodawca jest beneficjentem działań Leasingodawcy, ponieważ Leasingodawca świadczył na rzecz Wnioskodawcy usługę leasingu, a później dostawę towaru w postaci samochodu osobowego.

W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro nie istnieje usługa wykonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy, to nie istnieje również beneficjent takiej usługi, a zwrot w wysokości 192 360,34 zł nie może być uznany za wynagrodzenie za świadczenie takiej usługi.

Tym samym nie można mówić o „świadczeniu usług” w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. Reasumując: otrzymanie przez Wnioskodawcę zwrotu w wysokości 192 360,34 zł nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy w związku z umową leasingu lub porozumieniem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku, w kwestii objetej pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie, w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w lutym 2020 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu. Przedmiotem umowy leasingu był samochód osobowy. W umowie leasingu przewidziano, że w czasie jej trwania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, zgodnie z właściwymi przepisami o podatku dochodowym, dokonuje Leasingodawca. Podstawowy okres trwania umowy leasingu został określony na 48 miesięcy. Umowa leasingu przewidywała, że:

- wartość ofertowa przedmiotu leasingu to 742 804,44 zł (netto),

- suma rat leasingowych to 518 789,29 zł (netto), z czego 446 679,46 zł to suma rat kapitałowych i 72 109,83 zł to suma rat odsetkowych,

- skorygowana wartość końcowa to 296 124,98 zł (netto).

W lipcu 2021 r. pomiędzy stronami umowy leasingu zostało zawarte porozumienie, na podstawie którego Leasingobiorca zrezygnował ze świadczonej przez Leasingodawcę usługi leasingu. Zgodnie z porozumieniem umowa leasingu została uznana za rozwiązaną z przyczyn leżących po stronie Leasingobiorcy. Na podstawie porozumienia Leasingobiorca zobowiązał się kupić od Leasingodawcy przedmiot umowy leasingu za cenę sprzedaży wynoszącą 781 600 zł (netto).

W lipcu 2021 r. Leasingodawca wystawił na Leasingobiorcę fakturę dokumentującą sprzedaż samochodu osobowego za kwotę 781 600 zł (netto). Wnioskodawca zakończył wcześniej umowę leasingu, ponieważ po zakupie samochodu osobowego miał zamiar go sprzedać. We wrześniu 2021 r. Leasingobiorca otrzymał od Leasingodawcy dokument zawierający rozliczenie umowy leasingu. Z dokumentu tego wynika, że:

- zadłużenie kapitałowe na dzień rozwiązania umowy leasingu to 587 676,13 zł,

- opłata za przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu to 1 000 zł,

- odsetki od aktualnego zadłużenia to 563,53 zł,

- suma ww. kwot to 589 239,66 zł

- kwota rozliczeniowa to 192 360,34 zł (kwota rozliczeniowa to cena sprzedaży netto minus suma ww. kwot, czyli 781 600 zł minus 589 239,66 zł).

Zgodnie z porozumieniem cena sprzedaży samochodu osobowego netto otrzymana przez Leasingodawcę zostanie rozliczona w ten sposób, że zostanie zaliczona na poczet kwoty rozliczeniowej, a jeśli w wyniku tego zaliczenia:

a) powstanie nadpłata, to Leasingodawca zwróci Leasingobiorcy kwotę tej nadpłaty,

b) powstanie niedopłata, to Leasingobiorca zapłaci Leasingodawcy brakująca kwotę.

W związku z tym, że w wyniku zaliczenia ceny sprzedaży netto na poczet kwoty rozliczeniowej powstała nadpłata, to we wrześniu 2021 r. Leasingodawca zwrócił przelewem na rachunek bankowy Leasingobiorcy kwotę tej nadpłaty, czyli 192 360,34 zł.

Wątpliwości dotyczą ustalenia czy otrzymanie przez Państwa zwrotu w wysokości 192 360,34 zł stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT wykonywane przez Państwo na rzecz Leasingodawcy w związku z umową leasingu lub porozumieniem.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśniliście Państwo że otrzymaliście od Leasingodawcy dokument zawierający rozliczenie umowy leasingu. Z dokumentu tego wynika, że:

- zadłużenie kapitałowe na dzień rozwiązania umowy leasingu to 587 676,13 zł,

- opłata za przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu to 1 000 zł,

- odsetki od aktualnego zadłużenia to 563,53 zł,

- suma ww. kwot to 589 239,66 zł

- kwota rozliczeniowa to 192 360,34 zł (kwota rozliczeniowa to cena sprzedaży netto minus suma ww. kwot, czyli 781 600 zł minus 589 239,66 zł).

Ponadto w zamian za otrzymaną kwotę nie wykonaliście Państwo żadnej czynności na rzecz Leasingodawcy.

Zatem analiza przedstawionych we wniosku okoliczności prowadzi do wniosku, iż w przypadku przedwczesnego rozwiązania umowy leasingu nie świadczyliście Państwo żadnej usługi na rzecz Leasingodawcy. Wypłacona kwota przez Leasingodawcę powstała wyniku zaliczenia ceny sprzedaży netto na poczet kwoty rozliczeniowej i została zwrocona jako nadpłata.

Wobec tego Państwa Spółka nie wyświadczyła usługi na rzecz Leasingodawcy, z którą można by powiązać otrzymywane przez Państwa środki pieniężne. Zatem ww. nadpłaty nie można uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi.

Tym samym, skoro jak wynika z wniosku, między Państwa Spółką a Leasingodawcą nie doszło do wyświadczenia żadnej usługi, to otrzymane przez Państwa środki pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wynagrodzenie z tytułu odpłatnego świadczenia usług na rzecz Leasingodawcy. Opis sprawy wskazuje, że między stronami nie zachodzi stosunek prawny, w ramach którego wpłacona kwota odpowiadałaby realnej wartości świadczenia.

Wobec powyższego w świetle powołanego stanu prawnego w zaistniałej sytuacji otrzymane przez Państwa Spółkę środki pieniężne wypłacone przez Leasingodawcę, jako nadpłata, nie stanowią płatności z tytułu świadczenia przez Państwa usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko w kwestii objętej pytaniem nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że ocena Państwa stanowiska w kwestii objętej pytaniem nr 2 jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).