📖 Pełna treść interpretacji
WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)
Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 8 października 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 25 i 26 listopada i 1 grudnia 2021 r. (data wpływu) o wydanie wiążącej informacji stawkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.
Przedmiot wniosku: towar (świadczenie kompleksowe) – system magazynowania wraz z transportem i montażem
Opis towaru: kompleksowa dostawa systemu magazynowania, składającego się z elementów wyposażenia hal magazynowych wraz z ich transportem i montażem
Rozstrzygnięcie: CN 73
Stawka podatku od towarów i usług: 23 %
Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy
Cel wydania WIS: na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług oraz określenia stawki podatku od towarów i usług
UZASADNIENIE
W dniu 8 października 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek, uzupełniony w dniach 25 i 26 listopada i 1 grudnia 2021 r. w zakresie sklasyfikowania towaru: „system magazynowania” według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług oraz określenia stawki podatku od towarów i usług.
W treści wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru – świadczenia kompleksowego.
(..).
Przedmiotem przeważającej działalności (..) jest sprzedaż regałów metalowych, systemów przechowywania i ich części. (..) zajmuje się sprzedażą regałów i systemów regałowych, które służą profesjonalnemu przechowywaniu dokumentów, narzędzi oraz innych przedmiotów. Regały i systemy przechowywania sprzedawane przez (..) przeznaczone są do użytkowania wewnętrznego. (..) sprzedaje produkty składające się z komponentów (elementów), których jest właścicielem. Produkty sprzedawane są na zasadzie umowy sprzedaży poprzedzonej np. pisemnym, mailowym, telefonicznym zamówieniem - w zależności od wartości i skomplikowania zamówienia. Paleta produktów oferowanych przez (..) obejmuje m.in.: (…).
W ramach dostawy wielkogabarytowych systemów regałów stalowych mieści się również usługa montażu na miejscu ich przeznaczenia, która wykonywana jest przez podwykonawców (..), jednak to dostawa rozwiązań magazynowania stanowi przeważającą działalność (..).
Przedmiotem wniosku jest dostawa przez (..) kompletnych systemów regałów magazynowych wysokiego składowania, których (..) jest producentem, przygotowanych na indywidualne zamówienie klienta.
Dostawa objęta wnioskiem obejmuje następujące czynności:
‒ zaprojektowanie kompletnego systemu magazynowania dla określonego obiektu magazynowego wg indywidualnej specyfikacji klienta,
‒ produkcja komponentów systemu magazynowego w zakładzie (..), po zatwierdzeniu projektu przez klienta,
‒ dostarczenie komponentów systemu na miejsce montażu (w tym za- i wyładunek na miejscu montażu),
‒ montaż i odbiór techniczny wraz z przekazaniem instrukcji bezpiecznego użytkowania systemu.
(..) projektuje i produkuje kompleksowe rozwiązania magazynowe pod konkretne zapotrzebowanie swoich Klientów. W ramach dostawy rozwiązań magazynowych, (..) za pośrednictwem podwykonawców dokonuje ich montażu w miejscu przeznaczenia. System magazynowania składa się z indywidualnych, wykonanych na zamówienie regałów magazynowych i/lub antresol. System magazynowy mocowany jest do podłogi i innych elementów konstrukcyjnych budynku magazynowego. Złożony jest on z następujących elementów konstrukcyjnych:
(..).
Realizacja ww. świadczeń odbywa się na podstawie umowy, zgodnie z którą:
‒ (..) odpowiada za dostawę i montaż regałów, antresol lub innych zaprojektowanych i wyprodukowanych przez siebie elementów wyposażenia magazynów;
‒ (..) produkuje w/w elementy we własnym zakładzie produkcyjnym;
‒ (..) w celu dokonania montażu regałów, antresol lub innych produkowanych przez siebie elementów wyposażenia magazynów korzysta z podwykonawców - wyspecjalizowanych monterów tego typu elementów;
‒ (..) za pośrednictwem podwykonawców zapewnia jedynie montaż wyprodukowanych przez siebie elementów wyposażenia magazynów. (`(...)`) w żaden sposób bezpośrednio ani za pośrednictwem podwykonawców nie ingeruje w roboty budowlane związane ze wzniesieniem magazynów. Na montaż systemu magazynowego nie jest wymagane pozwolenie budowlane;
‒ (..) odpowiada zarówno na wyprodukowane przez siebie elementy wyposażenia magazynów jak i za ich montaż;
Wynagrodzenie za system magazynowy określane jest w oparciu o wartość systemu i nie zawiera wyodrębnionej pozycji związanej z montażem lub transportem na miejscu montażu.
(..).
(..).
(..).
Na dostarczone magazynowe systemy składowania, (..) udziela (..) gwarancji.
(..).
Mając na uwadze powyższe, zdaniem (..), dostawa magazynowego systemu wysokiego składowania wraz z ich montażem na miejscu stanowić będzie świadczenie złożone, gdzie elementem dominującym jest dostawa rozwiązania magazynowego i w efekcie uznawana będzie za dostawę towarów opodatkowaną podstawową 23% stawką podatku i nie będzie klasyfikowana jako usługi budowlane, w szczególności roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych sklasyfikowane pod symbolem 43.99.50.0 PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług), lecz sklasyfikowana będzie jako dostawa rozwiązań magazynowych pod symbolem PKWiU 31.09.11.0 „Meble metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.
Przedmiotem wniosku jest świadczenie kompleksowe „system magazynowania”.
(..) projektuje i produkuje kompleksowe rozwiązania magazynowe pod konkretne zapotrzebowania swoich klientów. System magazynowania składa się z indywidualnych, wykonanych na zamówienie regałów magazynowych i/lub antresol. System magazynowy mocowany jest do podłogi i innych elementów konstrukcyjnych budynku magazynowego.
Złożony jest on z następujących elementów konstrukcyjnych:
(..).
(..) odpowiada za dostawę i montaż regałów, antresol lub innych zaprojektowanych i wyprodukowanych w swoim zakładzie produkcyjnym elementów wyposażenia magazynów.
W celu dokonania montażu ww. elementów, (..) korzysta z podwykonawców – wyspecjalizowanych monterów.
Wynagrodzenie za system magazynowy (..) określa na podstawie wartości systemu i nie wyodrębnia pozycji związanej z jego montażem lub transportem.
W uzupełnieniu (..) doprecyzowała informacje o czynnościach, które składają się na świadczenie:
1. Zaprojektowanie systemu magazynowania dla określonego obiektu magazynowego wg indywidualnej specyfikacji klienta, wykonanie rysunków koncepcyjnych;
2. Akceptacja rysunków przez klienta, zmiany wg wytycznych klienta;
3. Sporządzenie listy materiałowej;
4. Produkcja komponentów systemu magazynowego w zakładzie produkcyjnym (`(...)`) oraz zamówienie pozostałych komponentów systemu magazynowego u zewnętrznych dostawców;
5. Dostarczenie oraz rozładunek komponentów systemu regałowego na miejscu montażu,
6. Montaż kompletnego systemu magazynowego zgodnie z dokumentacją montażową zrealizowany przez firmę montażową;
7. Odbiór techniczny zakończony protokołem odbioru.
W uzupełnieniu (..) wskazała, że przedmiotem wniosku jest „system magazynowania” przygotowany dla (…). Umowa obejmuje wykonanie następujących elementów:
(..).
System magazynowy jest przeznaczony do składowania dóbr i towarów wewnątrz hali magazynowej. Obsługa systemu odbywa się przy użyciu wózków widłowych oraz
kompletacji ręcznej.
System jest przystosowany do umieszczenia na posadzce magazynowej poprzez utwierdzenie za pomocą (…).
Opis systemu: (…)
Podsumowanie. Przedmiotem świadczenia są następujące czynności:
‒ dostawa elementów wyposażenia w halach namiotowych (…) plus wiata i hali magazynowej (…) (system magazynowania);
‒ usługa montażu;
‒ usługa transportu.
Uzasadnienie proponowanej klasyfikacji przez (..).
W jej ocenie należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.
Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.
Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Z kolei czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.
Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie złożone (kompleksowe), obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego (kompleksowego).
Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej
Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, (..) wskazała również, że:
‒ w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT (podatek od towarów i usług). W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),
‒ w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku). w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r w sprawie C-18/12 Mesto Źamberk Trybunał wskazał, że w odniesieniu do istnienia jednego złożonego świadczenia w postępowaniu głównym należy przeanalizować, czy sprzęt znajdujący się w danym parku wodnym tworzy całość w taki sposób, że wstęp do tej całości stanowi jedno świadczenie, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. W tym względzie, jeśli - jak w niniejszej sprawie - jeden rodzaj biletu wstępu oferowanego dla parku wodnego uprawnia do wstępu do całego kompleksu, bez jakiegokolwiek rozróżnienia w zależności od rodzaju faktycznie używanych urządzeń, sposobu i czasu trwania ich używania przez okres ważności biletu wstępu, okoliczność ta stanowi istotną wskazówkę na istnienie jednego świadczenia złożonego (pkt 32 wyroku).
‒ Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).
(`(...)`) w podsumowaniu stwierdziła, że powyższe, świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, zdaniem (`(...)`) uznać należy, że świadczenie polegające na zaprojektowaniu i dostawie przez (`(...)`) rozwiązań magazynowych wraz z ich montażem jest świadczeniem złożonym, w którym świadczeniem głównym jest dostawa wyprodukowanych przez (`(...)`) systemów magazynowych.
Świadczenie dodatkowe polegające na montażu w miejscu przeznaczenia rozwiązań magazynowych, nie jest celem samym w sobie i należy traktować je jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie, w którym dostawa rozwiązania magazynowego ma charakter świadczenia głównego. Potwierdza to nie tylko fakt, że montaż rozwiązania magazynowego zdeterminowany jest przez jego nabycie, ale również ciężar ekonomiczny świadczenia - wartość rozwiązania magazynowego stanowi znaczącą większość ceny świadczenia kompleksowego, a w ramach wynagrodzenia nie wyodrębnia się usługi montażu. Wreszcie, fakt, że nabywca zawiera umowę z wnioskodawcą, obejmującą dostawę, w tym zaprojektowanie i wytworzenie rozwiązania magazynowego, jego montaż na miejscu w przygotowanym do tego przez nabywcę miejscu, potwierdza, że elementem zasadniczym i determinującym naturę świadczenia jest z perspektywy nabywcy zakup funkcjonującego rozwiązania magazynowego, podczas gdy czynności montażu (powierzane podwykonawcom (`(...)`)) mają charakter pomocniczy, a ich wydzielenie z całości świadczenia byłoby działaniem sztucznym.
Uzasadnienie klasyfikacji usługi wg (`(...)`).
Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.
Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.). Również Załącznik nr 15 do Ustawy o VAT, zawierający wykaz towarów i usług, które objęte są mechanizmem obligatoryjnej podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108e i nast. Ustawy o VAT, posługuje się klasyfikacją PKWiU 2015.
Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.
Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).
Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:
‒ niniejszych zasad metodycznych,
‒ uwag do poszczególnych sekcji,
‒ schematu klasyfikacji.
Natomiast schemat klasyfikacji - jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych - stanowi wykaz grupowań i obejmuje:
‒ symbole grupowań,
‒ nazwy grupowań.
Stosownie do pkt 5.2.1. w PKWiU 2015 w zakresie wyrobów opracowano, uwzględniając właściwości fizyczne oraz strukturę wyrobów. Ma to swoje potwierdzenie w przyjętych podstawowych kryteriach podziału (por. 5.1.5.). Na podstawie tych założeń zbudowane są również międzynarodowe klasyfikacje handlu zagranicznego; Zharmonizowany System Oznaczenia i Kodowania Towarów (HS) oraz nomenklatura Scalona (CN).
W celu maksymalnego zharmonizowania międzynarodowych klasyfikacji wyrobów na potrzeby badań statystycznych z zakresu produkcji z wcześniej opracowanymi międzynarodowymi klasyfikacjami towarów na potrzeby handlu zagranicznego - przy opracowywaniu klasyfikacji wyrobów posłużono się jako "blokami konstrukcyjnymi" pozycjami Nomenklatury Scalonej (CN).
Z tych względów, w PKWiU 2015 zakres rzeczowy większości grupowań obejmujących wyroby jest określony zakresem rzeczowym odpowiednich pozycji CN, to znaczy, że grupowanie PKWiU 2015 odpowiada z reguły całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN.
Z kolei zgodnie z pkt 7.5. ze względu na ścisłe uzależnienie zakresów rzeczowych grupowań PKWiU 2015 od Nomenklatury Scalonej (CN) (por. pkt 5.2.1) przy zaliczaniu wyrobów do poszczególnych grupowań PKWiU 2015 należy stosować „Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)” zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.
Stosownie natomiast do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.
W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:
‒ grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,
‒ usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,
‒ usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.
Co więcej, zgodnie z pkt 5.3.4 zasad metodycznych, roboty instalacyjne i montażowe, wykonane przez producenta wyrobu własnymi siłami są klasyfikowane tam, gdzie sklasyfikowany jest wyrób.
Mając na uwadze powyższe, w tym okoliczność, że dostawa rozwiązania magazynowego wraz z jego montażem stanowi świadczenie kompleksowe, w którym świadczeniem głównym jest dostawa rozwiązania magazynowego (z przyczyn wskazanych wyżej), to w ocenie (…), biorąc pod uwagę ww. zasady klasyfikacyjne, wskazać należy że dostawa rozwiązania magazynowego wraz z jego montażem powinna być klasyfikowana w grupowaniu właściwym dla wyrobu, a nie usługi, tj. PKWiU 31.09.11.0 Meble metalowe, gdzie indziej niesklasyfikowane. Kompleksowość świadczenia wykonywanego przez producenta nie daje podstaw do wyodrębnienia robót instalacyjnych klasyfikowanych jako usługi, zatem ani jakakolwiek część, ani tym bardziej całość objętego wnioskiem świadczenia nie spełnia kryteriów właściwych dla usług, w szczególności objętych pozycją PKWiU 43.99.50.0 „Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych”, wymienioną w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług.
Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2, 5.3.4 i pkt 7.6 tych zasad.
Mając powyższe na uwadze, zdaniem (`(...)`), do dostawy rozwiązania magazynowego wraz z montażem nie będzie mieć zastosowania art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, a co za tym idzie (`(...)`) nie będzie miała obowiązku oznaczania wystawianych z tego tytułu faktur jako podlegających obligatoryjnemu stosowaniu mechanizmu podzielonej płatności.
Do wniosku załączono: (…).
Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego.
W przypadkach, w których występuje kilka czynności, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie świadczeń. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Można tu przywołać np. wyroki TSUE, które zapadły w sprawach C-111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket i C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV, z których jednoznacznie wynika, że w sytuacji, gdy „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej”.
Na świadczenie złożone (kompleksowe) składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.
Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenia nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.
Ww. kryteria zostały ponownie przeanalizowane i podsumowane przez TSUE w wyroku z dnia 4 marca 2021 r. w sprawie C-581/19.
Trybunał powołując się na dotychczasowe orzecznictwo stwierdził, że pierwszym kryterium, które należy wziąć pod uwagę rozpatrując świadczenie pod kątem jego kompleksowości, jest brak samodzielnego celu świadczenia z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Zatem świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samo w sobie, lecz środek, dzięki któremu można lepiej skorzystać z usługi głównej. Drugie kryterium, które stanowi w rzeczywistości wskazówkę istnienia pierwszego, dotyczy uwzględnienia wartości każdego ze świadczeń składających się na transakcję gospodarczą, przy czym jedna z nich jest minimalna, a nawet marginalna w stosunku do drugiej.
Jak wynika z przedstawionych przez (`(...)`) w uzupełnieniu załączników (…) przedmiotem świadczenia na rzecz kontrahenta będzie:
1. zaprojektowanie „systemu magazynowania”;
2. sporządzenie listy materiałowej;
3. produkcja komponentów „systemu magazynowego” przez (`(...)`),
4. zamówieniu pozostałych komponentów „systemu magazynowego” u zewnętrznych dostawców;
5. dostawa oraz rozładunku komponentów systemu regałowego na miejscu montażu;
6. montaż kompletnego „systemu magazynowego” zgodnie z dokumentacją montażową zrealizowany przez firmę montażową;
7. odbiór techniczny zakończony protokołem odbioru.
Dodatkowo wskazać należy, że (`(...)`) odpowiada zarówno za wyprodukowane przez siebie elementy wyposażenia magazynów, jak i za ich montaż.
Z przedstawionej w załączniku do uzupełnienia oferty wynika, że (`(...)`) uwzględnia w cenie wszystkie koszty niezbędne do wykonania całości świadczenia. Koszt transportu oraz montażu zwiększają wynagrodzenie (`(...)`)i za wykonanie dostawy „systemu magazynowania”.
W odniesieniu do powyższego należy uznać, że przedstawione przez (`(...)`) elementy składają się na świadczenie złożone, gdyż wszystkie czynności wykonane w ramach umowy z kontrahentem są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.
Usługa transportu oraz usługa montażu są ściśle powiązane z dostawą „systemu magazynowania”, stanowią element uzupełniający oraz niezbędny do realizacji w ramach jednej umowy na rzecz kontrahenta. Należyte wykonanie świadczenia wymaga przetransportowania wyprodukowanego „systemu magazynowania” do kontrahenta. Usługa montażu wykonywana jest – jak wskazano we wniosku - przez podwykonawców. Natomiast wchodzi w skład całego wynagrodzenia (`(...)`) z tytułu realizacji jednej umowy.
Zatem w opisanym przypadku elementem dominującym jest dostawa systemu magazynowania, natomiast jego montaż oraz transport nie stanowi celu samego w sobie, lecz umożliwia realizację świadczenia głównego.
W związku z powyższym, w dalszej części decyzji organ określi klasyfikację/stawkę podatku dla świadczenia głównego, w tym przypadku dostawy towaru – „systemu magazynowania”.
Uzasadnienie klasyfikacji towaru
Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy - towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.
Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej Nomenklatura scalona obejmuje:
a) nomenklaturę Systemu Zharmonizowanego;
b) wspólnotowe podpodziały do tej nomenklatury nazywane „podpozycjami CN” w tych przypadkach, gdy określona jest odpowiadająca stawka celna;
c) przepisy wstępne, dodatkowe uwagi do sekcji lub działów oraz przypisy odnoszące się do podpozycji CN.
Jednolitemu stosowaniu zarówno Systemu Zharmonizowanego (HS), jak i Nomenklatury scalonej (CN) służą Noty wyjaśniające.
Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednego i tego samego działu, pozycji i podpozycji z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.
Reguła 1. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.
Z kolei reguła 3(b) ORINS wskazuje, że mieszaniny, wyroby złożone składające się z różnych materiałów lub wytworzone z różnych składników oraz wyroby pakowane w zestawy do sprzedaży detalicznej, które nie mogą być klasyfikowane przez powołanie się na regułę 3(a), należy klasyfikować tak, jak gdyby składały się one z materiału lub składnika, który nadaje im ich zasadniczy charakter, o ile takie kryterium jest możliwe do zastosowania.
Noty wyjaśniające do HS do reguły 3(b) wskazują ponadto m.in. (pkt X), że „określenie »towary pakowane w zestawy do sprzedaży detalicznej« powinno odnosić się do towarów, które:
a) składają się co najmniej z dwóch różnych artykułów, które na pierwszy rzut oka są możliwe do zaklasyfikowania do różnych pozycji (…);
b) składają się z wyrobów lub artykułów pakowanych razem, aby zaspokoić określoną potrzebę lub służyć do określonych działań; i
c) są pakowane w sposób odpowiedni do sprzedaży bezpośrednio użytkownikom bez przepakowywania (np. w pudełka lub skrzynki lub na paletach) (…)”.
Wyjaśnienia do tej reguły wskazują, że czynnik, który rozstrzyga o zasadniczym charakterze towaru będzie różny dla różnych rodzajów wyrobów. Zależeć może, np. od właściwości materiału lub składnika, jego wielkości, ilości, masy lub wartości, lub od roli, jaką odgrywa zasadniczy materiał przy zastosowaniu towaru.
Na potrzeby niniejszej reguły towary złożone, wykonane z różnych składników, będą oznaczały nie tylko takie, w których składniki są ze sobą trwale złączone, tworząc praktycznie nierozerwalną całość, ale także takie, w których części składowe można rozdzielić, pod warunkiem że są one do siebie dopasowane, wzajemnie uzupełniające się i tworzące razem całość, i których zazwyczaj nie można zaoferować do sprzedaży jako oddzielnych części.
Jak już wyżej wskazano towar – system magazynowania - z jakim mamy do czynienia w niniejszej sprawie należy traktować jako jeden towar, któremu zgodnie z regułą 3(b) ORINS zasadniczy charakter nadają – elementy metalowe konstrukcji systemu magazynowania.
Zgodnie z tytułem w sekcji XV Nomenklatury scalonej mieszczą się „Metale nieszlachetne i artykuły z metali nieszlachetnych”.
Zgodnie z tytułem działu 72 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Żeliwo i stal”.
W świetle uwagi 1. do działu 72, „W niniejszym dziale oraz w zakresie uwag d), e) i f) w całej nomenklaturze, następujące wyrażenia posiadają przypisane im znaczenia:
(…)
(d) Stal
Materiały zawierające żelazo, inne niż wymienione w pozycji 7203, które (z wyjątkiem niektórych rodzajów produkowanych w postaci odlewów) są ciągliwe i które zawierają 2 % masy lub mniej węgla. Jednakże stal chromowa może zawierać więcej węgla.
(e) Stal nierdzewna
Stale stopowe zawierające 1,2 % masy lub mniej węgla i 10,5 % masy lub więcej chromu, z innymi pierwiastkami lub bez nich.
(f) Inne stale stopowe
Stale niespełniające definicji „stali nierdzewnej” i zawierające jeden lub więcej następujących pierwiastków, w podanych proporcjach:
(…)”.
Z Not wyjaśniających do działu 72 Nomenklatury scalonej wynika, m.in. że „Wyroby przetworzone, takie jak odlewy, odkuwki itp. oraz obudowy, kątowniki spawane, kształtowniki i profile, materiały konstrukcyjne torów kolejowych lub tramwajowych oraz rury klasyfikowane są do działu 73. lub, w pewnych przypadkach, do innych działach”.
Zgodnie z tytułem działu 73 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Artykuły z żeliwa lub stali”.
Natomiast stosownie do treści Not wyjaśniających - Uwagi ogólne - do HS do działu 73 „Niniejszy dział obejmuje pewne ściśle określone artykuły, wyszczególnione w pozycjach od 7301 do 7324 oraz w pozycjach 7325 i 7326 grupę artykułów niewyszczególnionych lub nieobjętych działem 82. lub 83. i nieobjętych innymi działami nomenklatury, z żelaza (włączając żeliwo zdefiniowane w uwadze 1. do niniejszego działu) lub stali”.
Powołana przez Wnioskodawcę pozycja 9403 CN „Pozostałe meble i ich części” zawiera m.in. wyłączenie, że: niniejsza pozycja nie obejmuje:
(a) (…)
(b) Drabin i stopni schodów, kozłów, ław stolarskich i tym podobnych niemających charakteru mebli; są one klasyfikowane według materiału, z którego są wykonane (pozycje 4421**, 7326** itp.).
(…)
W Notach wyjaśniających do pozycji 7326 CN „Pozostałe artykuły z żeliwa lub stali” wskazano m.in., że:
Niniejsza pozycja także wyłącza:
(…)
(g) Regały o dużych rozmiarach do zamontowania na stałe w sklepach, warsztatach, magazynach itp. (pozycja 7308) oraz meble z półkami objęte pozycją 9403.
Pozycja 7308 CN obejmuje - Konstrukcje (z wyłączeniem budynków prefabrykowanych objętych pozycją 9406) i części konstrukcji (na przykład mosty i części mostów, wrota śluz, wieże, maszty kratowe, dachy, szkielety konstrukcji dachów, drzwi i okna oraz ramy do nich, progi drzwiowe, okiennice, balustrady, filary i kolumny), z żeliwa lub stali; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki, profile, rury i tym podobne, przygotowane do stosowania w konstrukcjach, z żeliwa lub stali (+).
Niniejsza pozycja obejmuje kompletne lub niekompletne konstrukcje metalowe, jak również ich części. W rozumieniu niniejszej pozycji konstrukcje te charakteryzują się tym, że raz zmontowane - zwykle pozostają w tym położeniu. Są one zazwyczaj zbudowane ze sztab, prętów, rur, kątowników, kształtowników, profili, blach grubych i cienkich, szerokich elementów płaskich, włączając tzw. płyty uniwersalne, bednarki, taśmy, odkuwki lub odlewy elementów tworzących konstrukcje połączone przez nitowanie, skręcanie śrubami, spawanie itp. Takie konstrukcje często zawierają wyroby objęte innymi pozycjami, jak panele z siatki drucianej lub rozciąganego metalu objęte pozycją 7314. Części konstrukcji obejmują także zaciski i inne urządzenia, zaprojektowane specjalnie w celu łączenia elementów konstrukcji o kołowym przekroju poprzecznym (elementy rurowe i inne). Urządzenia te mają zwykle zgrubienia z otworami gwintowanymi, w które podczas montażu wkręca się śruby, mocujące zacisk na rurze.
Oprócz konstrukcji i części konstrukcji wymienionych w niniejszej pozycji, pozycja ta obejmuje również wyroby takie, jak:
Wieże wyciągowe do szybów kopalnianych; stojaki nastawne lub teleskopowe, belki o zmiennej długości do grodzi, podpory rurowe, rusztowania rurowe i podobne elementy; wrota śluz, przystanie i mola, konstrukcje latarni morskich; maszty, pomosty, szyny, grodzie itp. konstrukcje okrętowe; balkony i werandy; żaluzje, wrota i bramy przesuwne; zmontowane tory i ogrodzenia; zapory i szlabany; konstrukcje szklarni i ramy dociskowe; regały dużych rozmiarów przeznaczone do zamontowania na stałe w sklepach, warsztatach, magazynach itp.; stojaki i drabinki; bariery ochronne autostrad wykonane z tłoczonych metalowych blach, kątowników, kształtowników lub profili.
Niniejsza pozycja obejmuje również części takie, jak wyroby walcowane płaskie, „wyroby płaskie szerokie”, włączając tzw. płyty uniwersalne, taśmę, pręty, kątowniki, kształtowniki i rury, które zostały przygotowane (np. wykonano w nich otwory, zostały wygięte lub pokarbowane) do zabudowy w konstrukcjach.
W świetle powyższego, skład i rodzaj materiału, z którego wykonany jest towar „system magazynowania” oraz jego rozmiar wyklucza klasyfikację towaru do pozycji 9403 CN.
Uwzględniając powyższe, przedmiotowy towar „system magazynowania” spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych pozycją CN 73.
Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami reguł 1. i 3 (b) Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.
Uzasadnienie klasyfikacji towaru na potrzeby stosowania art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług
Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.
Natomiast w myśl z art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.
Z treści powołanych przepisów wynika, że mechanizm podzielonej płatności znajduje zastosowanie do dostawy towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 ww. ustawy. Wymienione w ww. załączniku towary i usługi zostały zindywidualizowane przy użyciu nazwy i symbolu PKWiU.
Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).
Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).
Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:
‒ niniejszych zasad metodycznych,
‒ uwag do poszczególnych sekcji,
‒ schematu klasyfikacji.
Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:
‒ symbole grupowań,
‒ nazwy grupowań.
Stosownie do pkt 5.1.5 usystematyzowanie poszczególnych grup produktów w PKWiU 2015 następuje na podstawie następujących podstawowych kryteriów klasyfikacji:
w zakresie wyrobów:
‒ kryterium pochodzenia wytwórczego (przemysłowego) wg rodzajów działalności,
‒ kryterium surowcowe,
‒ kryterium technologii wytwarzania,
‒ kryterium konstrukcji wyrobu,
‒ kryterium przeznaczenia.
Podstawowym założeniem budowy PKWiU 2015 jest powiązanie klasyfikacji produktów (wyrobów i usług) z klasyfikacją rodzajów działalności gospodarczych (PKD 2007) tak, aby każdy produkt był klasyfikowany przede wszystkim w zależności od rodzaju działalności, w wyniku której powstaje. A zatem: każdy produkt (wyrób, usługa) powinien być zaliczony wyłącznie do jednego rodzaju działalności gospodarczej określonego w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007).
Stosownie do pkt 5.2.1 zasad metodycznych - PKWiU 2015 w zakresie wyrobów opracowano, uwzględniając właściwości fizyczne oraz strukturę wyrobów. Ma to swoje potwierdzenie w przyjętych podstawowych kryteriach podziału (por. 5.1.5).
W PKWiU 2015 zakres rzeczowy większości grupowań obejmujących wyroby jest określony zakresem rzeczowym odpowiednich pozycji CN, to znaczy, że grupowanie PKWiU 2015 odpowiada z reguły całej pozycji, części pozycji lub stanowi agregat kilku pozycji CN.
Zgodnie z pkt 5.3.4 zasad metodycznych roboty instalacyjne i montażowe wykonywane na miejscu przeznaczenia są klasyfikowane również w ramach działu 33 grupa 33.2, z następującymi zastrzeżeniami:
‒ roboty instalacyjne i montażowe, wykonane przez producenta wyrobu własnymi siłami, są klasyfikowane tam, gdzie jest sklasyfikowany wyrób,
‒ budowlane roboty instalacyjne i montażowe, włączając instalowanie (montaż) stolarki budowlanej własnej produkcji, klasyfikuje się w dziale 43,
‒ roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, są klasyfikowane tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu 47.
Instalowanie sprzętu, który stanowi integralną część budynku lub podobnych konstrukcji, np. wykonywanie okablowania elektrycznego, instalowanie schodów ruchomych lub systemów klimatyzacyjnych – sklasyfikowane jest w odpowiednich podklasach sekcji F Budownictwo.
W pkt 7.5 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania wyrobów. Ze względu na ścisłe uzależnienie zakresów rzeczowych grupowań PKWiU 2015 od Nomenklatury Scalonej (CN) (por. pkt 5.2.1) przy zaliczaniu wyrobów do poszczególnych grupowań PKWiU 2015 należy stosować „Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej (CN)” zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.
Zgodnie z tytułem, Sekcja C Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje „Produkty przetwórstwa przemysłowego”.
Sekcja ta obejmuje m.in.: metalowe wyroby gotowe, włączając broń i amunicję.
Wyroby niekompletne lub niegotowe zalicza się do grupowań obejmujących wyroby gotowe kompletne pod warunkiem, że mają zasadnicze cechy wyrobu kompletnego i gotowego. Analogicznie zalicza się wyroby niezmontowane lub zdemontowane.
W sekcji C PKWiU mieści się m.in. dział 25 – „Wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń”. Dział ten obejmuje: wyroby wykonane w całości z metalu (takie jak: części, pojemniki, konstrukcje) mające zazwyczaj charakter statyczny i nieprzemieszczalny w przeciwieństwie do wyrobów z działów 26-30 obejmujących wyroby metalowe połączone lub montowane (czasami z innymi materiałami), w wyrób bardziej złożony, elektryczny, elektroniczny, optyczny lub zawierający części ruchome,
W dziale 25 PKWiU zawarta m.in. klasa 25.11 „Konstrukcje metalowe i ich części”. W kategorii 25.11.2 mieszczą się „Konstrukcyjne wyroby metalowe oraz ich części”.
Grupowanie to obejmuje m.in.: konstrukcje i części konstrukcji, z żeliwa lub stali, wyłącznie lub zasadniczo z arkusza; balustrady, barierki, metalowe elementy ogrodzeń.
Pozycja 25.11.23.0 obejmuje „Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium”.
Uwzględniając powyższe „system magazynowania”, który jest przedmiotem analizowanego świadczenia kompleksowego spełnia kryteria i posiada właściwości charakterystyczne dla wyrobów objętych pozycją 25.11.23.0 PKWiU.
Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.1.5 i 5.2.1 tych zasad.
Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług
W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.
Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:
-
kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
-
wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.
W związku z powyższym, ponieważ przedmiotowy towar klasyfikowany jest do działu73 Nomenklatury scalonej (CN) oraz nie został objęty obniżoną stawką podatku od towarów i usług, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.
W celu potwierdzenia czy dla towaru będącego przedmiotem wniosku istnieje (nie istnieje) obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności, Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.
Informacje dodatkowe
Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.
Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:
‒ podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),
‒ towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).
Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).
Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.
POUCZENIE
Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.
W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).