Spółka świadczyła usługi budowlane dla inwestora, korzystając z usług podwykonawcy XYZ. W sierpniu 2015 r. XYZ wystawił fakturę końcową, której wartość oraz zakres robót Spółka zakwestionowała jako niezgodne z rzeczywistością. W związku z tym Spółka odesłała fakturę do XYZ i nie ujęła jej w ewidencji VAT. Sprawa trafiła do sądu, który w wyroku z 30 marca 2021 r. uznał, że XYZ wykonał roboty w innym zakresie, a ich wartość była niższa niż ta wskazana na fakturze końcowej. 28 kwietnia 2021 r. Spółka otrzymała duplikat faktury końcowej oraz fakturę korygującą. Organ podatkowy stwierdził, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury końcowej wygasło z powodu przedawnienia, a Spółka nie ma możliwości dokonania odliczenia w okresie, w którym otrzymała duplikat faktury oraz fakturę korygującą.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturze końcowej wystawionej przez XYZ w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała duplikat faktury końcowej wraz z fakturą korygującą. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) prowadzi działalność w branży budowlanej, polegającą w głównej mierze na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz na innych robotach budowlanych. Swoje usługi świadczy zarówno jako główny wykonawca, ale również jako podwykonawca inwestycji budowlanych. Podczas świadczenia swoich usług wykorzystuje również usługi innych podmiotów jako podwykonawców. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).
W roku 2015 Spółka świadczyła na rzecz inwestora usługi budowlane w ramach większej inwestycji. Przy wykonywaniu usług postanowiła skorzystać z usług zewnętrznego podmiotu (zwanego dalej XYZ) - zlecając mu wykonanie części usług budowlanych jako podwykonawcy. XYZ to podmiot posiadający siedzibę działalności na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz będący czynnym podatnikiem VAT.
XYZ za wykonanie części usług wystawił na podstawie protokołów odbioru wykonanych prac faktury, które zostały zaakceptowane i opłacone.
Następnie w sierpniu 2015 roku po wykonaniu całości prac XYZ wystawił jednostronny protokół odbioru wskazujący większość prac objętych wynagrodzeniem ryczałtowym oraz roboty dodatkowe, nie objęte umową ani jakimkolwiek zamówieniem Spółki, a także na jego podstawie fakturę (faktura obejmująca większość wykonanych robót, dlatego zwana dalej fakturą końcową), która w tym samym miesiącu wpłynęła do Spółki. Spółka nie zgodziła się jednak ani ze stwierdzeniem wykonania robót w podanej w protokole i fakturze ilości ani z kwotą otrzymanej faktury uznając ją jako niezgodną z zawartą umową i zakresem wykonanych prac przez XYZ. Spółka stwierdziła, że faktura nie dokumentuje rzeczywistej transakcji handlowej. Spółka nie wprowadziła faktury do obrotu prawnego, została odesłana do kontrahenta jako niezgodna z zawartą umową.
W międzyczasie Spółka wystawiła faktury na rzecz podwykonawcy XYZ dotyczące zużycia przez XYZ materiałów budowlanych zakupionych przez Spółkę a wykorzystanych w ramach wykonywanych prac przez XYZ. Część faktur została uznana przez XYZ, który dokonał potrącenia części wzajemnych należności i zobowiązań. Do zapłaty z tytułu faktury końcowej wystawionej przez XYZ nadal pozostawała znaczna jej część.
Spółka kwestionując fakturę końcową otrzymaną w sierpniu 2015 roku od XYZ nie ujęła jej w swojej ewidencji VAT nie odliczając z niej podatku naliczonego uznając, że wprowadzenie faktury do ewidencji VAT stanowić będzie potwierdzenie zarówno wykonania robót, jak i wysokości wynagrodzenia wskazanego na fakturze. Podobnie postąpiła w aspekcie podatku dochodowego nie ujmując tej faktury w kosztach uzyskania przychodów dotyczących 2015 roku. Ponieważ Spółka nie zapłaciła za otrzymaną fakturę w terminie 150 dni, XYZ dokonał korekty podstawy podatku VAT.
Ostatecznie 20 maja 2016 roku sprawa trafiła do sądu. Sąd w I instancji 16 marca 2020 roku rozstrzygnął sprawę na korzyść XYZ uznając kwotę z faktury wystawionej przez XYZ. Spółka odwołała się od wyroku i sąd apelacyjny rozstrzygnął sprawę 30 marca 2021 roku. W wyroku uznano, że XYZ wykonał roboty w innym zakresie budowlanym przez co ich wartość była niższa niż w wystawionej przez niego fakturze końcowej oraz uznał, że potrącenie dokonane przez XYZ na wzajemne należności i zobowiązania było skuteczne.
Dodatkowo Spółka została obciążona kosztami postępowania sądowego oraz odsetkami. Wyrok jest prawomocny.
28 kwietnia 2021 roku Spółka otrzymała duplikat faktury końcowej wraz z fakturą korygującą wystawioną w oparciu o prawomocny wyrok, przez co nie sporządzano dodatkowych protokołów. W tej dacie faktura końcowa została wprowadzona do obiegu prawnego. Została ona zaksięgowana, dokonano również zapłaty za zobowiązanie wynikające z faktury końcowej, pomniejszone o wartość faktury korygującej.
Pytanie
Czy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze końcowej wystawionej przez XYZ powstało w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała duplikat faktury końcowej wraz z fakturą korygującą, tj. w kwietniu 2021, co miało miejsce po rozstrzygnięciu sprawy przez sąd apelacyjny i akceptacji przez Spółkę ustalonej przez sąd wartości faktury?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze końcowej wystawionej przez XYZ powstało w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała duplikat faktury końcowej tj. w kwietniu 2021 roku, co miało miejsce po rozstrzygnięciu sprawy przez sąd apelacyjny i akceptacji przez Spółkę ustalonej przez sąd wartości faktury. W kwietniu 2021 roku Spółka ujęła fakturę końcową i fakturę korygującą w swoich księgach rachunkowych.
Artykuł 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) mówi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114. art 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 86 ust. 10b. pkt 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.
Ust. 11 tego samego artykułu stanowi, iż jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
Natomiast ust. 13 art. 86 wskazuje na możliwość korekty już złożonych deklaracji umożliwiając odliczenie podatku VAT naliczonego, dla którego wskazany wyżej termin już minął. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.
Należy przede wszystkim wskazać, że nabywane usługi od XYZ, z których nabyciem podatek został naliczony, były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednak z uwagi na fakt, że wystawionyprzez XYZ protokół odbioru, a co za tym idzie faktura końcowa w ocenie Spółki podawały kwoty i zakresy robót budowlanych niezgodne z rzeczywistością została zakwestionowana i odesłana do XYZ. Brak prawidłowości okoliczności stwierdzonych protokołem i fakturą potwierdził sąd powszechny.
Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż:
· faktura została odesłana przez Spółkę kontrahentowi XYZ, w związku z czym kontrahent był w posiadaniu obu egzemplarzy faktury,
· faktura nie dokumentowała rzeczywistości gospodarczej (nie wystąpiło świadczenie usług o wartości podanej na fakturze),
· informacja o zakwestionowaniu wartości faktury i jej nieprzyjęciu została niezwłocznie przekazana do kontrahenta,
· faktura nie została ujęta w księgach rachunkowych Spółki (co jest równoznaczne, że nie została ujęta również w deklaracji VAT oraz w wyniku podatkowym),
należy dojść do wniosku, że nie doszło do wprowadzenia takiej faktury do obrotu prawnego (nawet jeśli faktura taka czasowo znajdowała się przed zwrotem w posiadaniu Spółki). Dalej prowadzi to do wniosku, że jeżeli faktura nie została skutecznie wprowadzona do obrotu prawnego dokumentując przy tym częściowo zakres czynności, które nie miały miejsca, to nie mogło powstać u podatnika (Spółki) prawo do odliczenia.
Kluczowym momentem w opisywanym stanie faktycznym jest prawomocny wyrok sądu apelacyjnego z 30 marca 2021 r. W wyroku uznano, że XYZ wykonał roboty na mniejszą kwotę niż w wystawionej przez niego fakturze końcowej (co potwierdza, że faktura nie dokumentowała rzeczywistości gospodarczej) oraz uznał, że potrącenie dokonane przez XYZ na wzajemne należności i zobowiązania było skuteczne.
Spółka zgodziła się z wyrokiem sądu apelacyjnego akceptując wskazaną przez sąd wartość wykonanych robót. Faktura korygująca została wystawiona przez XYZ 30 marca 2021 roku i wpłynęła do Spółki 28 kwietnia 2021. Faktura korygująca doprowadziła wartość wykonanych robót wykazanych na fakturze pierwotnej do zgodności ze stanem faktycznym.
Zarówno faktura pierwotna jak również faktura korygująca zostały ujęte w księgach rachunkowych pod datą 28 kwietnia 2021. W ocenie Wnioskodawcy to właśnie w okresie za kwiecień 2021 roku powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury końcowej. Również w kwietniu Spółka otrzymała fakturę korygującą w związku z czym powinna ją uwzględnić w ewidencji i deklaracji VAT właśnie w kwietniu 2021 roku i obniżyć podatek naliczony w kwietniu o podatek VAT wykazany na fakturze korygującej.
Stanowisko Spółki jest zgodne ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych. Niewprowadzenie dokumentu (faktury) do obrotu prawnego może mieć miejsce:
· gdy faktura nie zostanie wysłana do kontrahenta;
· gdy faktura zostanie wysłana, ale nie zostanie odebrana przez kontrahenta;
· gdy faktura zostanie wysłana i odebrana, a następnie odesłana przez kontrahenta (w taki sposób, że podatnik posiada oba egzemplarze faktur - oryginał i kopię dotyczące - a kontrahent nie uwzględnił faktury w swoich ewidencjach).
Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2015 r., IPPP1/4512-809/15-2/BS, LEX nr 296032. czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 stycznia 2016 r., IPTPP3/4512-488/15-2/BM. LEX nr 294882.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy o VAT:
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
W myśl art. 86 ust. 11 ustawy:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.):
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.
Jak stanowi art. 86 ust. 15 ustawy:
Do uprawnienia, o którym mowa w ust. 13, stosuje się odpowiednio art. 81b Ordynacji podatkowej.
Na podstawie art. 81b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Uprawnienie do skorygowania deklaracji:
ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
przysługuje nadal po zakończeniu:
a) kontroli podatkowej,
b) postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
Z powołanych przepisów wynika, że podatek nierozliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Odliczenie podatku, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy będzie możliwe wyłącznie poprzez korektę deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.
W myśl art. 86 ust. 19a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):
W przypadku obniżenia podstawy opodatkowania, o którym mowa w art. 29a ust. 13, lub stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze, o którym mowa w art. 29a ust. 14, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały uzgodnione z dostawcą towarów lub usługodawcą, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego warunki te zostały spełnione. W przypadku gdy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały spełnione po upływie okresu rozliczeniowego, w którym warunki te zostały uzgodnione, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki te zostały spełnione. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.
Zasady stosowane od 1 stycznia 2021 r. dla obowiązku pomniejszenia podatku naliczonego w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem oznaczają, że dla powstania obowiązku pomniejszenia VAT naliczonego ważny jest nie sam moment otrzymania faktury korygującej, a moment uzgodnienia warunków obniżenia podstawy opodatkowania oraz moment spełnienia tych uzgodnionych warunków – analogicznie jak ma to miejsce w odniesieniu do ustalenia momentu, w którym po stronie sprzedawcy wystąpi prawo do dokonania korekty podstawy opodatkowania lub podatku należnego.
Według przywołanego na wstępie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, jednym z warunków dokonania odliczenia podatku VAT jest posiadanie przez podatnika faktury dokumentującej zakup związany z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.
Zatem otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie tego prawa. Należy w tym miejscu wskazać, że duplikat faktury jest ponownie wystawioną fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną słowem „duplikat”. Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze co faktura „pierwotna” i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.
Podkreślić przy tym należy, że decydujące znaczenie – dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji – ma fakt czy podatnik otrzymał (a jeśli tak, to kiedy) fakturę pierwotną oraz data otrzymania duplikatu faktury pierwotnej.
W sytuacji, gdy podatnik otrzymał fakturę pierwotną, ale ją zagubił, obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik ma prawo dokonać po otrzymaniu duplikatu faktury dokumentującej zakup, w rozliczeniu za okres, w którym nastąpił wpływ faktury pierwotnej, przez złożenie korekty deklaracji podatkowej. Jednakże w sytuacji, gdy podatnik nie otrzymał faktury pierwotnej, odliczenia podatku naliczonego może dokonać w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał duplikat lub za dwa następne okresy rozliczeniowe (art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy).
Kwestie dotyczące faktur uregulowane są w przepisach Działu XI ustawy o VAT (art. 106a – 108).
Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
· sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem (pkt 1),
· otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 (pkt 4).
W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.
Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem dostawy określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.
Zasady dotyczące wystawiania faktur oraz faktur korygujących zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.
Stosownie do przepisu art. 106e ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2021 r.):
Faktura powinna zawierać m.in.:
datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
(…)
W świetle art. 106f ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):
Faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:
dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
otrzymaną kwotę zapłaty;
kwotę podatku wyliczoną według wzoru:
KP = (ZB x SP) / (100 + SP)
gdzie:
KP – oznacza kwotę podatku,
ZB – oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,
SP – oznacza stawkę podatku;
Na podstawie art. 106l ust. 1 pkt 1 ustawy:
W przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:
a) na wniosek nabywcy - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
b) zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy.
Według art. 106l ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):
Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.
Z powyższego wynika, że duplikat faktury jest ponownie wystawioną przez sprzedawcę na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze pierwotnej, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat". Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze co faktura „pierwotna” i co do zasady, stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.
W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy.
Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):
W przypadku, gdy po wystawieniu faktury
udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
– podatnik wystawia fakturę korygującą.
W myśl art. 106j ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):
Faktura korygująca powinna zawierać:
wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
Natomiast w myśl ust. 3 tego artykułu (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):
W przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:
powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca w systemie VAT ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie.
Należy jeszcze raz podkreślić, że faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym.
Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario, nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami.
Elementy formalne faktury, wymienione w przepisie art. 106e ust. 1 pkt 1-7 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Natomiast braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.
We wniosku przedstawili Państwo informacje, z których wynika, że:
W opisanej przez Państwa sprawie, odnosząc się do okresu w jakim powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego, należy wskazać, że z przepisów art. 86 ust. 10b wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstało w momencie otrzymania faktury końcowej. Przy czym podatek nierozliczony w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych mogli Państwo rozliczyć w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.
Dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji decydujące znaczenie ma fakt czy podatnik otrzymał (a jeśli tak, to kiedy) fakturę pierwotną. W opisanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy podatnik w sierpniu 2015 r. otrzymał fakturę pierwotną, jednak zanegował jej wysokość i odesłał do wystawcy. We wskazanych okolicznościach faktycznych sprawy wyjaśnienia wymaga kwestia, czy w tej sytuacji nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego, na które to zobowiązanie składa się podatek należny i podatek naliczony.
Przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego. Stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Stosownie do art. 70 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:
od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
Art. 70 § 6 ustawy Ordynacja podatkowa:
Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem:
Art. 70 § 7 ustawy Ordynacji podatkowa:
Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się, a po zawieszeniu biegnie dalej, od dnia następującego po dniu:
prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności;
uprawomocnienia się orzeczenia sądu powszechnego w sprawie ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
wygaśnięcia decyzji o zabezpieczeniu;
zakończenia postępowania zabezpieczającego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
doręczenia stronie opinii Rady wydanej po wystąpieniu przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści, lub po dniu upływu terminu na wydanie tej opinii.
Art. 70 § 8 ustawy Ordynacja podatkowa:
Nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym, jednakże po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki lub zastawu.
Zgodnie z instytucją przedawnienia w odniesieniu do okresu, który uległ przedawnieniu nie mogą być dokonywane żadne czynności ani zwiększające zobowiązanie podatkowe, ani zmniejszające zobowiązanie podatkowe. Podatnik nie jest tym samym zobowiązany do posiadania dokumentów oraz ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku za okresy, które uległy przedawnieniu.
Termin przedawnienia zobowiązania podatkowego zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności, czyli z pierwszym dniem następnego roku, a kończy się z upływem 5 lat. Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia podatkowego wyznacza termin płatności tegoż zobowiązania (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).
Przedawnienie oznacza, że po upływie określonego czasu od momentu powstania zobowiązania podatkowego zobowiązanie to wygasa, a organ podatkowy, po upływie terminu przedawnienia, nie może domagać się uregulowania (nie ma możliwości wyegzekwowania) należnego świadczenia. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.
Z okoliczności sprawy wynika, że nie wystąpiły okoliczności przerywające lub zawieszające bieg przedawnienia przewidziane przez przepisy prawa podatkowego. Na powyższe nie ma także wpływu toczące się przez Sądami postępowania zarówno Sądu I instancji, jak i Sądu Apelacyjnego.
Zatem skoro nie wystąpiły żadne okoliczności przerywające lub zawieszające biegu terminu przedawnienia w analizowanej sprawie, to XYZ nie miał prawa do wystawienia po 31 grudnia 2020 r. duplikatu faktury oraz faktury korygującej do faktury objętej okresem przedawnienia.
W konsekwencji nie można uznać, że obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze końcowej należy dokonać za okres, w którym otrzymaliście Państwo duplikat faktury końcowej wraz z fakturą korygującą. Należy przy tym zauważyć, że opisane zobowiązanie uległo przedawnieniu. W konsekwencji nie mają Państwo prawa do odliczenia podatku naliczonego udokumentowanego fakturą pierwotną, gdyż minęło już 5 lat od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.
W odniesieniu do przytoczonych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych: z 30 października 2015 r., IPPP1/4512-809/15-2/BS oraz z 7 stycznia 2016 r. IPTPP3/4512-488/15-2/BM należy wskazać, że dotyczą one możliwości anulowania wystawionej faktury, zatem z uwagi na odmienny przedmiot wniosku nie znajdują one zastosowania do przedstawionej we wniosku sprawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili