Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) transakcji sprzedaży nieruchomości oraz określenia podstawy opodatkowania w związku z ww. transakcją. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W pierwszej kolejności wskazuje Pan, że wraz z małżonką A. B. jesteście Państwo właścicielami nieruchomości - działki zabudowanej o nr ewidencyjny 1 położonej w (…), gmina (…), województwo (…), o pow. (…) ha. Nieruchomość ta darowana została Państwu (…) r. i po dokonaniu darowizny nie prowadził Pan na niej działalności.

Począwszy od (…) r. dla celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - (…) wzniósł Pan budynek usługowy do świadczenia usług turystycznych i służy on do prowadzenia działalności gospodarczej przez Pana we wskazanym zakresie - tj. zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego.

Na wskazanej działce o powierzchni (…)m2 został posadowiony budynek usługowy (zawierający w sobie kwatery) - powierzchni zabudowy - (…)m2, na działce znajduje się parking służący temu budynkowi - (…) m2 oraz droga dojazdowa do budynku (…) m2 - łącznie budynek wraz z infrastrukturą zajmuje (…)% powierzchni działki. Wskazana inwestycja ukończona została ukończona (…) r. kiedy to Państwowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w (…) udzielił Panu pozwolenia na użytkowanie ww. budynku usługowego do świadczenia usług turystycznych. Wzniósł Pan wskazany budynek i infrastrukturę dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - jest Pan czynnym podatnikiem VAT.

W najbliższej przyszłości zamierza Pan dokonać sprzedaży nieruchomości wraz z budynkiem usługowym przeznaczonym do świadczenia zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego i powziął Pan wątpliwość odnośnie konieczności opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości i zakresu opodatkowania tej transakcji odnośnie całości nieruchomości bądź tylko jej części.

Pytanie

1. Czy w opisanych przez Pana okolicznościach związanych z planowanym przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz innej osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, bądź na rzecz przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą niezależnie od formy prawnej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w opisanym zdarzeniu przyszłym stanowić będzie dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u., podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.? A jeżeli tak to czy na podstawie art. 29a ust. 8 u.p.t.u. do podstawy opodatkowania transakcji podatkiem VAT powinna wchodzić wartość odpowiadająca całemu gruntowi na którym posadowiony jest budynek, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza i infrastruktura służąca temu budynkowi, czy wartość odpowiadająca jedynie powierzchni gruntu zajętej przez budynek i infrastrukturę według zasad proporcjonalnych.

Pana stanowisko w sprawie

W pierwszej kolejności podkreśla Pan, że w niniejszej sprawie najistotniejsze znaczenie powinny mieć przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (dalej u.p.t.u) w tym art. 2 pkt 22 u.p.t.u. stanowiący, że sprzedaż to m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., zgodnie z którym podatnikami w podatku od towarów i usług są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym zakresie posiłkować można się również art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm., dalej - Dyrektywa VAT), zgodnie z którym „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Interpretacja wskazanych przepisów pozwala na uznanie, iż aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej.

Jest zatem widocznym, że prowadzi Pan na nieruchomości nr 1 położonej w (…), gmina (…) działalność gospodarczą w postaci usług turystycznych. Do wykonywania tej działalności służy wzniesiony na działce budynek oraz infrastruktura - parking wraz z drogą dojazdową. Wobec tego, w Pana przekonaniu sprzedaż wskazanej wyżej nieruchomości - gruntu (pomimo iż stanowi ona nieruchomość prywatną małżonków otrzymaną w drodze darowizny) na której wzniesiono budynek będzie stanowiła transakcję powodującą konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług - zgodnie z zasadą, iż przedmiotem przeniesienia własności może być grunt i to co z gruntem trwale związane (zasada superficies solo cedit).

Niemniej jednak wskazuje Pan, że nie całość nieruchomości na której posadowiony został budynek wraz z infrastrukturą powinna stanowić podstawę opodatkowania. Według Pana, skoro bowiem nieruchomość o powierzchni (…) m2 wykorzystywana jest do prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej jedynie w około (…) %, gdyż pod budynek, drogę oraz parking zajęte jest (…) m2 gruntu, to nieruchomość jedynie w takim zakresie służy Panu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 29 ust. 8 u.p.t.u. dotyczącym kwestii opodatkowania sprzedaży gruntu, na którym położone są budynki lub budowla i ich części, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Podstawą opodatkowania powinna być zatem przy sprzedaży gruntu kwota należna z tytułu sprzedaży budynków i budowli trwale związanych z gruntem wraz z ceną gruntu. W konsekwencji do sprzedaży gruntu zastosowanie będzie miała taka sama stawka VAT jak do sprzedaży budynku, budowli i części trwale związanych z gruntem.

Z powodu braku w przepisach podatkowych metod związanych z przypisaniem wartości gruntu do podstawy opodatkowania sprzedawanych budynków, możliwym jest obliczenie podstawy opodatkowania podatkiem VAT poprzez proporcjonalne przypisanie wartości działki do poszczególnych budynków w oparciu o powierzchnię poszczególnych obiektów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Takie stanowisko zdaje się również zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych, gdzie przyjmuje się, że przepisy nie zawierają regulacji dotyczącej sposobu przypisania wartości sprzedawanego gruntu do ceny budynków i budowli na nim posadowionych, w przypadku gdy część z nich podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego należy przyjąć, iż dopuszczane są różne rozwiązania w tym zakresie m.in. klucz powierzchniowy - udział powierzchni budynków i budowli podlegających opodatkowaniu w ogólnej powierzchni gruntu (por. interpretacja indywidualna z 29 maja 2013 r. ITPP2/443-64/13-4/EK Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy).

W innym wypadku, konieczność ustalenia w podstawie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości całości wartości gruntu, bez względu na to, iż tylko część jego służy prowadzeniu działalności gospodarczej, prowadziłaby do opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezwiązanej z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady :

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

W świetle art. 31 § 1 powyższej ustawy,

z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z treścią art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,

oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W konsekwencji ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

„podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Jeżeli przedmiotem dostawy jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje czynności opodatkowanych we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast, jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży ww. działki spełniać będzie definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy. Dostawa ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Pana działania są realizowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przestawił Pan informacje, z których wynika, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego. Razem z małżonką posiada Pan działkę nr 1, którą otrzymaliście Państwo darowizną w (…) roku. Od (…) r. dla celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wzniósł Pan budynek usługowy do świadczenia usług turystycznych i służy on do prowadzenia działalności gospodarczej przez Pana we wskazanym zakresie.

Powyższe okoliczności wskazują, że działka nr 1, którą zamierza Pan sprzedać stanowi składnik majątku służący prowadzeniu działalności gospodarczej, z tytułu której jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Bez znaczenia dla powyższego pozostaje fakt, otrzymania ww. nieruchomości w postaci darowizny pierwotnie do majątku prywatnego. Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie wynika, aby wykorzystywał Pan nieruchomość gruntową również do celów poza działalnością gospodarczą.

Zatem sprzedaż przez Pana działki nr 1 będzie stanowiła dostawę dokonaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa ww. działki będzie przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikiem związanym z Pana prywatnym majątkiem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

A zatem, skoro w analizowanej sprawie jest Pan podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży nieruchomości, tj. działki nr 1 wraz z posadowionym na niej budynkiem oraz infrastrukturą w postaci parkingu i drogi dojazdowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Przechodząc natomiast do kwestii opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały ww. naniesienia w postaci budynku oraz parkingu i drogi dojazdowej, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepis ten określa, że przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, to dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione również podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione. W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż gruntu, z którym związany jest budynek oraz parking i droga dojazdowa, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Przy czym należy zaznaczyć, że do podstawy opodatkowania powinien Pan wliczyć wartość gruntu stanowiącego całość działki ewidencyjnej nr 1, nie jak Pan twierdzi wyłącznie (…)% jej powierzchni. W analizowanym przypadku jak wskazano we wniosku przedmiotem sprzedaży jest działka nr 1 jako całość, a nie jedynie jej zabudowana część, zatem w tym przypadku nie ma konieczności stosowania jakiejkolwiek proporcji przy ustalaniu podstawy opodatkowania Transakcji sprzedaży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pana przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).