Wnioskodawca, prowadzący działalność w obszarze obrotu paliwem gazowym i energią elektryczną, zamierza zawrzeć umowę współpracy z Zainteresowanym, który zajmuje się m.in. przerobem ropy naftowej oraz produkcją paliw. Umowa ma na celu wspólną realizację przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego obowiązku Narodowego Celu Redukcyjnego (NCR), określonego w ustawie o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw. W ramach umowy Wnioskodawca udostępni Zainteresowanemu, za wynagrodzeniem, wolumen sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG) do wykorzystania w transporcie, co ma na celu wspólną realizację NCR. Dodatkowo, Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za złożenie rocznego sprawozdania, zgodnie z wymogami ustawy. Organ podatkowy uznał, że odpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę wolumenu gazu CNG oraz LNG w ramach współpracy z Zainteresowanym w celu realizacji NCR stanowi świadczenie usługi, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany, jako nabywca tej usługi, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile spełni pozostałe warunki odliczenia.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 5 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 listopada 2021 r. (data wpływu 5 listopada 2021 r.) na wezwanie Organu z 29 października 2021 r. (doręczone 29 października 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności na podstawie zawartej Umowy o współpracy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
16 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności na podstawie zawartej Umowy o współpracy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 5 listopada 2021 r. (data wpływu 5 listopada 2021 r.) na wezwanie Organu z 29 października 2021 r. (doręczone 29 października 2021 r.).
We wniosku złożonym przez:
- Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
- Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
B. Spółka Akcyjna
przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):
A. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie obrotu paliwem gazowym i energią elektryczną oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi sprzedaż: gazu ziemnego (wysokometanowego i zaazotowanego), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), energii elektrycznej, a także produktów dodatkowych, stanowiących uzupełnienie oferty.
B. S.A. (dalej: „Zainteresowany”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie przerobu ropy naftowej, produkcji paliw silnikowych i paliw opałowych, handlu hurtowego i detalicznego paliwami silnikowymi. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca oraz Zainteresowany są na gruncie Ustawy z 25 sierpnia 2006 roku o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 roku poz. 133 z późniejszymi zmianami) (dalej: „Ustawa”) podmiotami zobowiązanymi do realizacji Narodowego Celu Redukcyjnego (dalej: „NCR”), o którym mowa w art. 30b ust. 1 i 2 Ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.
NCR, zgodnie z Ustawą, to minimalna wartość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej lub wodoru stosowanych w transporcie oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, w przeliczeniu na jednostkę energii. Spółka i Zainteresowany planują podjęcie współpracy zgodnie z art. 30d Ustawy, w ramach której wspólnie będą realizować obowiązek dotyczący NCR.
W tym celu Spółka oraz Zainteresowany planują zawrzeć Umowę o współpracy w zakresie wspólnej realizacji obowiązku Narodowego Celu Redukcyjnego (dalej: „Umowa”). W ramach Umowy Spółka będzie udostępniała Zainteresowanemu, za wynagrodzeniem, wolumen sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG) w zakresie zastosowania ich w transporcie do wspólnej realizacji NCR z Zainteresowanym i wykonywała czynności związane ze złożeniem sprawozdania, wynikające z Ustawy.
Wynagrodzenie za przedmiotową usługę jest wyliczane jako iloczyn ustalonej stawki handlowej i wolumenu udostępnionego niskoemisyjnego paliwa (CNG, LNG) - ilość wyrażona w tonach.
Ujęcie wyżej opisanego wolumenu gazu CNG oraz LNG w sprawozdaniu rocznym umożliwia Zainteresowanemu, przy spełnieniu odpowiednich warunków, zgodnie z mechanizmem przewidzianym Ustawą oraz pod warunkiem spełnienia wymagań dotyczących wolumenu gazu CNG oraz LNG, zwiększenie procentu realizacji przedmiotowego obowiązku przez Zainteresowanego, a w konsekwencji mitygację ryzyka zapłaty kary pieniężnej dla Zainteresowanego z tytułu nie wykonania obowiązku z art. 30b ust. 1 i 2 Ustawy, tj. zapewnienia przez podmiot zobowiązany do realizacji NCR minimalnej wartości ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej lub wodoru, stosowanych w transporcie, w przeliczeniu na jednostkę energii rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne, oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, sprzedawanej odbiorcy końcowemu lub zużywanej przez ten podmiot na potrzeby własne. Minimalny poziom realizacji NCR wynosi 6%.
Ponieważ podstawą działalności Zainteresowanego jest produkcja paliw ciekłych oraz wyrobów petrochemicznych pochodzących z przerobu ropy naftowej, a także sprzedaż hurtowa i detaliczna paliw ciekłych (czyli odpłatna dostawa towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) - uwolnienie się od konieczności zapłaty kary z tytułu niewykonania NCR albo zmniejszenie tej kary, ma bezpośredni wpływ na kondycję finansową Zainteresowanego, co przekłada się również na ceny paliw dystrybuowanych na rynku. Jest to zatem składowa ceny dostarczanych przez Zainteresowanego towarów - a co za tym idzie - ma bezpośredni i ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
Ponadto realizacja NCR jest ściśle związana z produkcją i obrotem paliwami ciekłymi.
Na mocy Ustawy - Zainteresowany jest podmiotem realizującym NCR. Art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. a) Ustawy stanowi, że takim podmiotem jest każdy podmiot (również mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), dokonujący, samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu, wytwarzania, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG) lub oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, który:
· rozporządza nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej lub
· zużywa je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem przywozu paliw ciekłych przeznaczonych do użycia podczas transportu i przywożonych w standardowych zbiornikach, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 i 1747).
Zainteresowany, w swojej działalności gospodarczej wykonuje powyższe czynności, czyli dokonuje samodzielnie wytwarzania paliw ciekłych, gazu skroplonego LPG, dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego takich paliw oraz rozporządza nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej - w szczególności dokonuje dostawy towarów, dlatego udostępniony Zainteresowanemu przez Spółkę wolumen CNG i LNG jest związany z działalnością opodatkowaną VAT (podatek od towarów i usług).
W ramach współpracy Spółka, poza udostępnieniem Zainteresowanemu wolumenu gazu CNG i LNG, będzie wykonywać między innymi poniższe działania:
· poinformowanie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE) o dobrowolnej realizacji obowiązku za rok 2021 dotyczącego NCR zgodnie z Ustawą, przy czym w kolejnych latach obowiązek ten będzie obligatoryjny zarówno dla Wnioskodawcy jak i Zainteresowanego;
· przekazania danych koniecznych do złożenia informacji oraz oświadczeń, o których mowa w Ustawie w przypadku, gdy nie są to dane powszechnie dostępne;
· udokumentowania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (URE), zgodnie z zasadami oraz na podstawie dokumentów określonych w Ustawie, procentu realizacji obowiązku dotyczącego NCR w odniesieniu do roku, którego dotyczy realizowany obowiązek;
· przekazania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (URE) sprawozdania rocznego zgodnie z art. 30i Ustawy, w szczególności z zachowaniem terminu na przekazanie sprawozdania rocznego;
· niezwłocznego informowania drugiej strony o wykonaniu obowiązków, o których mowa powyżej, oraz przekazywania wszelkich innych informacji mających związek z realizacją obowiązku dotyczącego NCR w zakresie wynikającym z Umowy, w tym w szczególności o wezwaniach Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE) oraz nałożonych karach, nie później niż w terminie 7 (słownie: siedmiu) dni;
· realizacji innych obowiązków wymaganych do wspólnej realizacji przez Spółkę oraz Zainteresowanego obowiązku spoczywającego na podmiotach realizujących NCR.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy odpłatne udostępnienie wolumenu gazu CNG oraz LNG przez Wnioskodawcę w ramach przystąpienia do wspólnej realizacji z Zainteresowanym obowiązku NCR, zgodnie z Ustawą - stanowi świadczenie usługi, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zdefiniowanej w art. 8 Ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 roku poz. 685 z późniejszymi zmianami) (dalej: „Ustawa o VAT”), z tytułu której Wnioskodawca jest obowiązany do wystawienia faktury VAT z wykazanym podatkiem należnym a Zainteresowany jest uprawniony do odliczenia wykazanego podatku na fakturze?
Stanowisko Wnioskodawców:
Zdaniem Wnioskodawcy przystąpienie, w zamian za wynagrodzenie, do wspólnej realizacji z Zainteresowanym obowiązku NCR, poprzez udostępnienie wolumenu gazu CNG i LNG oraz podjęcie czynności związanych ze złożeniem sprawozdania rocznego zgodnie z Ustawą, stanowi świadczenie usługi w rozumieniu Ustawy o VAT.
Potwierdzeniem takiego stanowiska są poniższe argumenty:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Dostawą towarów jest również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, a w szczególności:
przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny
- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych”.
Wnioskodawca pragnie wskazać, że żadna z powyższych przesłanek definiujących dostawę towarów nie występuje w opisanym zdarzeniu przyszłym, co oznacza, że wspólna realizacja celu NCR, a więc i udostępnienie wolumenu gazu CNG i LNG w ramach wspólnego rozliczenia - nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT.
Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa”.
Natomiast ust. 2 tego artykułu rozszerza pojęcie odpłatnego świadczenia usług również o:
Tak więc, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.
Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Taka interpretacja została potwierdzona między innymi wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-16/93 Tolsma, EU:C:1994:80, gdzie Trybunał zauważył, że czynność: „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.
Biorąc powyższe pod uwagę, uwzględniając bogate orzecznictwo TSUE określające cechy charakterystyczne usługi na gruncie dyrektywy 2006/112/WE (m.in. wyr. z 8 marca 1988 r. w sprawie C- 102/86 Apple and Pear Development Council, Zb. Orz. 1988, s. 01443; wyr. z 21 marca 2002 r. w sprawie C-174/00 Kennemer Golf, Zb. Orz. 2002, s. I-03293; wyr. z 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 FCE, Zb. Orz. 2006, s. I-02803; wyr. z 18 lipca 2007 r. w sprawie C-277/05 Societe thermale, Zb. Orz. 2007, s. I- 06415), należy podkreślić, że aby daną relację można było uznać za świadczenie usług, musi zostać spełnionych kilka przesłanek, a mianowicie:
· istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne;
· wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy;
· istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi;
· odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem i istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
Jak wskazano, w przedstawionym na wstępie niniejszego wniosku o interpretację opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w ramach planowanej Umowy przystąpi razem z Zainteresowanym do wspólnej realizacji obowiązku NCR, poprzez udostępnienie wolumenu gazu CNG i LNG oraz podjęcie czynności związanych ze złożeniem sprawozdania rocznego zgodnie z Ustawą między innymi poprzez złożenie sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30i Ustawy. Spełniony będzie tym samym warunek związku prawnego między Wnioskodawcą i Zainteresowanym, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne.
Wnioskodawca jest w stanie samodzielnie wypełnić nałożony na niego obowiązek realizacji NCR, jednak celem zawarcia przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowanego Umowy jest uelastycznienie możliwości realizacji obowiązku NCR przez Zainteresowanego, w przypadku gdyby samodzielnie nie mógł wykonać rzeczonego obowiązku. Oznacza to, że w przypadku gdy Zainteresowany nie byłby w stanie wykonać obowiązku samodzielnie, w wyniku wspólnej realizacji z Wnioskodawcą obowiązku NCR, będzie miał możliwość wypełnienia nałożonego na Zainteresowanego obowiązku realizacji NCR i w związku z planowaną współpracą uzyska bezpośrednią korzyść w postaci spodziewanego istotnego ograniczenia lub całkowitej eliminacji potencjalnych kar pieniężnych, nakładanych w przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w art. 30b ust. 1 i 2 Ustawy. Jednocześnie w zamian za wspólną realizację z Wnioskodawcą obowiązku Narodowego Celu Redukcyjnego, zapłaci Wnioskodawcy wynagrodzenie. Wypłacone przez Zainteresowanego na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenie będzie stanowiło odpłatność za działania Wnioskodawcy w ramach Umowy na rzecz Zainteresowanego.
Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że w ramach Umowy Wnioskodawca będzie zobowiązany do określonych czynności, tj. przystąpi razem z Zainteresowanym do wspólnej realizacji obowiązku NCR, udostępni wolumen gazu CNG oraz LNG a także podejmie dodatkowe czynności wynikające z Ustawy i związane ze złożeniem wspólnego sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30i Ustawy. Z tytułu tych czynności należne będzie Wnioskodawcy wynagrodzenie. W efekcie, przedmiotowe wynagrodzenie będzie stanowić zapłatę za wykonane przez Wnioskodawcę usługi na rzecz Zainteresowanego i powinno zostać uznane za czynności opodatkowane w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, a Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku należnego oraz udokumentowania wykonanej usługi fakturą zgodnie z art. 106b ust. 1 Ustawy o VAT.
Zainteresowany jako nabywca usługi realizacji NCR w ramach Umowy, zabezpiecza w zakresie prowadzonej działalności możliwość realizacji ustawowych obowiązków związanych z działalnością na „rynku paliw”. Z tytułu nabywanej usługi Zainteresowany będzie uiszczał Wnioskodawcy wynagrodzenie na podstawie faktury VAT.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Mając na uwadze brzmienie wyżej powołanych przepisów, Zainteresowany stoi na stanowisku, że przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na zakup ww. usługi.
Zakupiona usługa będzie wykorzystywana przez Zainteresowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poprzez realizację obowiązków wynikających z Ustawy, a będących konsekwencją prowadzonej działalności gospodarczej w obrębie „rynku paliw”.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. m.in. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Zatem uznać należy, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Koszt realizacji NCR jest elementem wpływającym na działalność gospodarczą w obrębie „rynku paliw”, a w konsekwencji na cenę sprzedaży paliw.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.
Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.
Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA ETS, które zapadło na tle przepisów Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.
Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.
Zatem za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uważane mogą być takie sytuacje, w których:
· istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
· wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
· istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
· odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
· istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
Nie każda jednak czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.
Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Jak wynika z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
Jak wynika z powyższego fakturę wystawia się w celu udokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Przez sprzedaż – na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obrotu paliwem gazowym i energią elektryczną oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi sprzedaż: gazu ziemnego (wysokometanowego i zaazotowanego), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), energii elektrycznej, a także produktów dodatkowych, stanowiących uzupełnienie oferty.
Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie przerobu ropy naftowej, produkcji paliw silnikowych i paliw opałowych, handlu hurtowego i detalicznego paliwami silnikowymi. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca oraz Zainteresowany są na gruncie ustawy z 25 sierpnia 2006 roku o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (podmiotami zobowiązanymi do realizacji Narodowego Celu Redukcyjnego (NCR), o którym mowa w art. 30b ust. 1 i 2 Ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.
NCR, zgodnie z Ustawą, to minimalna wartość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej lub wodoru stosowanych w transporcie oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, w przeliczeniu na jednostkę energii. Spółka i Zainteresowany planują podjęcie współpracy zgodnie z art. 30d Ustawy, w ramach której wspólnie będą realizować obowiązek dotyczący NCR.
W tym celu Spółka oraz Zainteresowany planują zawrzeć Umowę o współpracy w zakresie wspólnej realizacji obowiązku Narodowego Celu Redukcyjnego. W ramach Umowy Spółka będzie udostępniała Zainteresowanemu, za wynagrodzeniem, wolumen sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG) w zakresie zastosowania ich w transporcie do wspólnej realizacji NCR z Zainteresowanym i wykonywała czynności związane ze złożeniem sprawozdania, wynikające z Ustawy.
Wynagrodzenie za przedmiotową usługę jest wyliczane jako iloczyn ustalonej stawki handlowej i wolumenu udostępnionego niskoemisyjnego paliwa (CNG, LNG) - ilość wyrażona w tonach.
Ujęcie wyżej opisanego wolumenu gazu CNG oraz LNG w sprawozdaniu rocznym umożliwia Zainteresowanemu, przy spełnieniu odpowiednich warunków, zgodnie z mechanizmem przewidzianym Ustawą oraz pod warunkiem spełnienia wymagań dotyczących wolumenu gazu CNG oraz LNG, zwiększenie procentu realizacji przedmiotowego obowiązku przez Zainteresowanego, a w konsekwencji mitygację ryzyka zapłaty kary pieniężnej dla Zainteresowanego z tytułu nie wykonania obowiązku z art. 30b ust. 1 i 2 Ustawy, tj. zapewnienia przez podmiot zobowiązany do realizacji NCR minimalnej wartości ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej lub wodoru, stosowanych w transporcie, w przeliczeniu na jednostkę energii rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne, oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, sprzedawanej odbiorcy końcowemu lub zużywanej przez ten podmiot na potrzeby własne. Minimalny poziom realizacji NCR wynosi 6%.
Ponieważ podstawą działalności Zainteresowanego jest produkcja paliw ciekłych oraz wyrobów petrochemicznych pochodzących z przerobu ropy naftowej, a także sprzedaż hurtowa i detaliczna paliw ciekłych (czyli odpłatna dostawa towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) - uwolnienie się od konieczności zapłaty kary z tytułu niewykonania NCR albo zmniejszenie tej kary, ma bezpośredni wpływ na kondycję finansową Zainteresowanego, co przekłada się również na ceny paliw dystrybuowanych na rynku. Jest to zatem składowa ceny dostarczanych przez Zainteresowanego towarów - a co za tym idzie - ma bezpośredni i ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
Ponadto realizacja NCR jest ściśle związana z produkcją i obrotem paliwami ciekłymi.
Na mocy Ustawy - Zainteresowany jest podmiotem realizującym NCR. Art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. a) Ustawy stanowi, że takim podmiotem jest każdy podmiot (również mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), dokonujący, samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu, wytwarzania, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG) lub oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, który:
· rozporządza nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej lub
· zużywa je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem przywozu paliw ciekłych przeznaczonych do użycia podczas transportu i przywożonych w standardowych zbiornikach, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.
Zainteresowany, w swojej działalności gospodarczej wykonuje powyższe czynności, czyli dokonuje samodzielnie wytwarzania paliw ciekłych, gazu skroplonego LPG, dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego takich paliw oraz rozporządza nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej - w szczególności dokonuje dostawy towarów, dlatego udostępniony Zainteresowanemu przez Spółkę wolumen CNG i LNG jest związany z działalnością opodatkowaną VAT.
W ramach współpracy Spółka, poza udostępnieniem Zainteresowanemu wolumenu gazu CNG i LNG, będzie wykonywać między innymi poniższe działania:
· poinformowanie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE) o dobrowolnej realizacji obowiązku za rok 2021 dotyczącego NCR zgodnie z Ustawą, przy czym w kolejnych latach obowiązek ten będzie obligatoryjny zarówno dla Wnioskodawcy jak i Zainteresowanego;
· przekazania danych koniecznych do złożenia informacji oraz oświadczeń, o których mowa w Ustawie w przypadku, gdy nie są to dane powszechnie dostępne;
· udokumentowania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (URE), zgodnie z zasadami oraz na podstawie dokumentów określonych w Ustawie, procentu realizacji obowiązku dotyczącego NCR w odniesieniu do roku, którego dotyczy realizowany obowiązek;
· przekazania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (URE) sprawozdania rocznego zgodnie z art. 30i Ustawy, w szczególności z zachowaniem terminu na przekazanie sprawozdania rocznego;
· niezwłocznego informowania drugiej strony o wykonaniu obowiązków, o których mowa powyżej, oraz przekazywania wszelkich innych informacji mających związek z realizacją obowiązku dotyczącego NCR w zakresie wynikającym z Umowy, w tym w szczególności o wezwaniach Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE) oraz nałożonych karach, nie później niż w terminie 7 dni;
· realizacji innych obowiązków wymaganych do wspólnej realizacji przez Spółkę oraz Zainteresowanego obowiązku spoczywającego na podmiotach realizujących NCR.
Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą kwestii, czy odpłatne udostępnienie wolumenu gazu CNG oraz LNG przez Wnioskodawcę w ramach przystąpienia do wspólnej realizacji z Zainteresowanym obowiązku NCR, zgodnie z Ustawą - stanowi świadczenie usługi, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zdefiniowanej w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu której Wnioskodawca jest obowiązany do wystawienia faktury VAT z wykazanym podatkiem należnym a Zainteresowany jest uprawniony do odliczenia wykazanego podatku na fakturze.
W tym miejscu należy zauważyć, że zawieranie porozumień w postaci umowy o współpracę jest dopuszczalne, w ramach swobody umów. Stosownie do art. 3531 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Umowa o współpracę z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, dla którego została zawarta. Podmioty podejmujące współpracę realizują wspólne cele objęte porozumieniem, a podjęte przez takie podmioty działania nie tworzą podmiotu gospodarczego, który byłby odrębnym podmiotem gospodarczym podlegającym rejestracji. Zatem przedsiębiorcy działający na podstawie umowy o współpracę są odrębnymi podatnikami VAT.
Jak wynika z art. 2 ust. 1 pkt 28 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133 ze zm.), Narodowy Cel Redukcyjny oznacza minimalną wartość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG) lub oleju do silników statków żeglugi śródlądowej stosowanych w transporcie oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, w przeliczeniu na jednostkę energii.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 29 lit a) ww. ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, podmiotem realizującym Narodowy Cel Redukcyjny jest:
a) każdy podmiot, w tym mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonujący, samodzielnie lub za pośrednictwem innego podmiotu, wytwarzania, importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej lub wodoru, który:
- rozporządza nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw lub
- zużywa je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem przywozu paliw ciekłych przeznaczonych do użycia podczas transportu i przywożonych w standardowych zbiornikach, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 i 1747).
W myśl art. 30b ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny jest obowiązany, z uwzględnieniem art. 30e, zapewnić w danym roku kalendarzowym minimalną wartość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej lub wodoru, stosowanych w transporcie, w przeliczeniu na jednostkę energii rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne, oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, sprzedawanej odbiorcy końcowemu lub zużywanej przez ten podmiot na potrzeby własne.
Wartość ograniczenia, o którym mowa w ust. 1 wynosi 6%.
Jak stanowi art. 30d ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podmioty realizujące Narodowy Cel Redukcyjny mogą wspólnie realizować obowiązek, o którym mowa w art. 30b ust. 1 i 2.
Zgodnie z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. b i c, mogą przyjąć obowiązek, o którym mowa w art. 30b ust. 1 i 2.
W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1, informują Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o przyjęciu obowiązku, o którym mowa w art. 30b ust. 1 i 2, w terminie do dnia 31 marca każdego roku.
Zgodnie z art. 30i ust. 1 ww. ustawy, podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny jest obowiązany do przekazywania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, zwanego dalej „sprawozdaniem rocznym”, sporządzanego na podstawie faktur VAT lub innych dokumentów, w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku sprawozdawczym.
Jak wskazuje treść art. 30i ust. 1a ww. ustawy, podmiot wspólnie realizujący Narodowy Cel Redukcyjny na podstawie art. 30d ust. 1, do sprawozdania rocznego dołącza informację o podmiotach, z którymi wspólnie zrealizował ten obowiązek.
Zgodnie z art. 35c ust. 1 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, karze pieniężnej w wysokości 5000 złotych podlegają podmioty, które nie przekazały w terminie sprawozdania rocznego lub podały w tym sprawozdaniu nieprawdziwe dane. Natomiast podmioty, które realizując NCR nie wykonały obowiązku zapewnienia minimalnej wartości ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw podlegają karze pieniężnej zgodnie z art. 35c ust 3 ww. ustawy. Kara ta, nie może przekroczyć 15 proc. przychodu ukaranego podmiotu realizującego NCR, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli związana jest z działalnością prowadzoną na podstawie koncesji jej wysokość nie może przekroczyć 15 proc. przychodu ukaranego podmiotu realizującego NCR, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.
Analizując przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że pomiędzy Wnioskodawcą i Zainteresowanym będzie dochodzić do odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że planuje zawrzeć umowę współpracy z Zainteresowanym w zakresie wspólnej realizacji obowiązku NCR, której przedmiotem będzie udostępnienie Zainteresowanemu wolumenu sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz skroplonego gazu ziemnego (LNG) w zakresie zastosowania ich w transporcie do wspólnej realizacji NCR z Zainteresowanym (a więc możliwości skorzystania przez Zainteresowanego z danych wielkości Wnioskodawcy celem realizacji obowiązku wynikającego z art. 30b ust. 1 i 2 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw) oraz wykona czynności związane ze złożeniem sprawozdania wynikające z ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.
Wnioskodawca będzie otrzymywał od Zainteresowanego za ww. czynności wynagrodzenie. Wynagrodzenie za przedmiotową usługę jest wyliczane jako iloczyn ustalonej stawki handlowej i wolumenu udostępnionego niskoemisyjnego paliwa (CNG, LNG) – ilość wyrażona w tonach.
Ujęcie wyżej opisanego wolumenu gazu CNG oraz LNG w sprawozdaniu rocznym umożliwia Zainteresowanemu, przy spełnieniu odpowiednich warunków, zgodnie z mechanizmem przewidzianym Ustawą oraz pod warunkiem spełnienia wymagań dotyczących wolumenu gazu CNG oraz LNG, zwiększenie procentu realizacji przedmiotowego obowiązku przez Zainteresowanego, a w konsekwencji mitygację ryzyka zapłaty kary pieniężnej dla Zainteresowanego z tytułu niewykonania obowiązku z art. 30b ust. 1 i 2 Ustawy, tj. zapewnienia przez podmiot zobowiązany do realizacji NCR minimalnej wartości ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej lub wodoru, stosowanych w transporcie, w przeliczeniu na jednostkę energii rozporządzanych przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tych paliw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub zużywanych przez ten podmiot na potrzeby własne, oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, sprzedawanej odbiorcy końcowemu lub zużywanej przez ten podmiot na potrzeby własne.
Opisane czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wykonywane będą w ramach umowy zobowiązaniowej, a Zainteresowanego należy uznać za bezpośredniego beneficjenta tych czynności. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca oraz Zainteresowany są podmiotami zobowiązanymi do realizacji Narodowego Celu Redukcyjnego, o którym mowa w art. 30b ust. 1 i 2 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliwa.
Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej Umowy o współpracę, zapewniają Zainteresowanemu wywiązanie się z możliwości realizacji obowiązku Narodowego Celu Redukcyjnego. W przedmiotowej sprawie wystąpi konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że otrzymywana kwota będzie wynagrodzeniem za określone czynności podejmowane przez Wnioskodawcę, tj. za świadczone usługi w ramach Umowy o współpracy. Przy tym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz Zainteresowanego ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, że należy stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Środki otrzymane przez Wnioskodawcę są wynagrodzeniem za czynności przez Niego podejmowane.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie, wykonanie przez Wnioskodawcę zgodnie z zawartą Umową skonkretyzowanego świadczenia, polegającego na wykonaniu określonych czynności na rzecz Zainteresowanego w zamian za wynagrodzenie, stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury za wykonane usługi na rzecz Zainteresowanego.
Odnosząc się do kwestii odliczenia podatku naliczonego stwierdzić należy co następuje.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jak wykazano powyżej, wykonanie przez Wnioskodawcę zgodnie z zawartą Umową skonkretyzowanego świadczenia, polegającego na wykonaniu określonych czynności na rzecz Zainteresowanego w zamian za wynagrodzenie, stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury za wykonane usługi na rzecz Zainteresowanego.
Ponadto, z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponieważ podstawą działalności Zainteresowanego jest produkcja paliw ciekłych oraz wyrobów petrochemicznych pochodzących z przerobu ropy naftowej, a także sprzedaż hurtowa i detaliczna paliw ciekłych (czyli odpłatna dostawa towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) – nabycie ww. niskoemisyjnego paliwa jest ściśle związane z produkcją i obrotem paliwami ciekłymi.
Zainteresowany, w swojej działalności gospodarczej wykonuje czynności, czyli dokonuje samodzielnie wytwarzania paliw ciekłych, gazu skroplonego LPG, dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego takich paliw oraz rozporządza nimi przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej - w szczególności dokonuje dostawy towarów, dlatego udostępniony Zainteresowanemu przez Spółkę wolumen CNG i LNG jest związany z działalnością opodatkowaną VAT.
W konsekwencji, w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem Zainteresowany będzie miał prawo na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wnioskodawcę, gdyż nabywana usługa od Wnioskodawcy ma związek z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT Zainteresowanego. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawców należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Należy wskazać, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony opis sprawy, z którego nie wynika, aby Wnioskodawca dokonywał dostawy gazu na rzecz Zainteresowanego.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili