0114-KDIP1-3.4012.762.2021.2.AMA

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 8 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 113 ustawy dla świadczonych usług rekomendacji kanonicznej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 stycznia 2022 r. (wpływ 2 lutego 2022 r.) oraz pismem z 4 lutego 2022 r. (wpływ 8 lutego 2022 r. i 9 lutego 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 4 listopada 2019 r. pod firmą (…), pod adresem województwo (`(...)`), powiat (…), gmina (…), miejscowość (…), zarejestrowaną w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) pod numerem (…) i numerem (…).

Wnioskodawca zastanawia się, czy w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej będzie mógł wrócić na zwolnienie podmiotowe od podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm. - dalej: „ustawa o VAT”), gdyż planowana sprzedaż usług nie powinna w przyszłości przekroczyć każdorazowo w danym roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Zakres świadczonych usług

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej będzie świadczyć usługi rekomendacji kanonicznej. W ramach świadczonych usług zajmie się On pracą na rzecz wiernych Kościoła katolickiego i pomocą w osiągnięciu stwierdzenia nieważności sakramentu małżeństwa, tj. dojściem do prawdy moralnej co do ważności sakramentu.

Praca ta polega na weryfikacji wstępnej czy dany sakrament może być uznany przez Kościół za nieważnie zawarty, a w dalszych etapach na podejmowaniu działań (przygotowanie pism, czy rozmowy z przedstawicielami Kościoła), które mogą pomóc wiernym w osiągnięciu korzystnego rozstrzygnięcia w organach działających przy danym biskupie diecezjalnym. Dodatkowo, do wyświadczenia usługi nie jest konieczne posiadanie wykształcenia prawniczego.

Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego

Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w (…) w piśmie z 15 października 2021 r. o znaku (…) poinformował Wnioskodawcę, że opisane w niniejszym wniosku o interpretację podatkową czynności związane ze świadczeniem usług rekomendacji kanonicznej, polegające na weryfikacji czy dany sakrament może być uznany za nieważnie zawarty i reprezentowaniu klientów w procesie orzekania nieważności - przygotowaniu pism, rozmowach z przedstawicielami Kościoła, mieści się w grupowaniu PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 74.90.20.0 „Pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Podsumowanie

Jak było to wskazywane, Wnioskodawca będzie zajmował się wyłącznie weryfikacją wstępną czy dany sakrament może być uznany przez Kościół za nieważnie zawarty, a w dalszych etapach na podejmowaniu działań, mogących pomóc wiernym w osiągnięciu korzystnego rozstrzygnięcia w organach działających przy danym biskupie diecezjalnym. Do wykonywania wspomnianych czynności nie jest konieczne posiadanie wykształcenia prawniczego.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Data rejestracji: 4 listopada 2019 r. Powodem rejestracji nie było ani przekroczenie limitu obrotów, ani dobrowolna rezygnacja ze zwolnienia od podatku VAT, lecz ostrożność wynikająca z rozbieżności w zakresie stosowania art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W związku z tym powstała konieczność sporządzenia niniejszego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wartości sprzedaży osiągnięte przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym 2020 i w roku podatkowym 2021 przekroczyły kwotę 200.000 zł (bez kwoty podatku). Wnioskodawca jest świadomy treści art. 113 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który dotyczy okresu rocznej karencji przed ponownym skorzystaniem ze zwolnienia z podatku od towaru i usług ze względu na wielkość obrotu. Tym samym, jeżeli w 2022 r. wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty 200.000 zł (bez kwoty podatku), to dopiero potencjalnie od 2023 r. Wnioskodawca mógłby powrócić do zwolnienia w zależności od wydanego rozstrzygnięcia.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą polegały na udzielaniu, w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, rekomendacji kanonicznych. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca zajmie się pracą na rzecz wiernych Kościoła katolickiego i pomocą w osiągnięciu stwierdzenia nieważności małżeństwa, tj. dojściem do prawdy moralnej co do ważności sakramentu. Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje i będzie wykonywał czynności związane ze świadczeniem usług rekomendacji kanonicznych, które nie zostały wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż nie mają one charakteru usług doradczych lub prawniczych. Jest to wyłącznie stanowisko Wnioskodawcy, gdyż nie wie On czy – w świetle ww. art. 113 ust. 13 ustawy – usługi rekomendacji kanonicznej mają charakter usług doradczych lub prawniczych.

Działania Wnioskodawcy będą zogniskowane na pracy na rzecz wiernych Kościoła katolickiego i pomocy w osiągnięciu stwierdzenia nieważności małżeństwa, tj. dojścia do prawdy moralnej co do ważności sakramentu. Czynności te polegają na weryfikacji wstępnej czy dany sakrament może być uznany przez Kościół za nieważnie zawarty, a w dalszych etapach na podejmowaniu działań (przygotowanie pism, czy rozmowy z przedstawicielami Kościoła), które mogą pomóc wiernym w osiągnięciu korzystnego rozstrzygnięcia w organach działających przy danym biskupie diecezjalnym.

Wnioskodawca wskazał za istotne, iż podczas wstępnej weryfikacji, jak i całego procesu orzeczenia nieważności nie ma miejsca jakikolwiek element doradztwa, lecz rekomendacja czy dany sakrament jako rzeczywistość nadprzyrodzona może być uznany za nieważnie zawarty, tj. czy można dotrzeć do prawdy moralnej o istnieniu danego małżeństwa. Do wyświadczenia usługi nie jest konieczne posiadanie wykształcenia prawniczego.

Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w (…) poinformował Wnioskodawcę, że opisane w niniejszym wniosku o interpretację podatkową czynności związane ze świadczeniem usług rekomendacji kanonicznej, polegające na weryfikacji czy dany sakrament może być uznany za nieważnie zawarty i reprezentowaniu klientów w procesie orzekania nieważności - przygotowaniu pism, rozmowach z przedstawicielami Kościoła, mieści się w grupowaniu PKWiU 74.90.20.0 „Pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Pytanie

Czy działalność usługowa związana ze świadczeniem usług rekomendacji kanonicznej podlega zwolnieniu podmiotowemu od podatku w rozumieniu art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność rekomendacji kanonicznej podlega zwolnieniu podmiotowemu z podatku VAT w rozumieniu art. 113 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 113 ust. 2 cyt. ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

(1) transakcji związanych z nieruchomościami,

(2) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

(3) usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na mocy art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W świetle art. 113 ust. 11 ww. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 13 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

(1) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

(2) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

* energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),

* wyrobów tytoniowych,

* samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

(3) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

(4) terenów budowlanych,

(5) nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:

(1) prawnicze,

(2) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

(3) jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powołanych wyżej przepisów podatnik, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ww. ustawy.

Usługa, określona jako „rekomendacja kanoniczna”:

a) może być wykonywana przez osobę, która ukończyła studia z zakresu kanonistyki oraz uzyskała tytuł licencjata kościelnego zgodnie z Konstytucją Apostolską Sapientia Christiana z 1979 roku. Należy podkreślić, iż tytuł ten nie jest tożsamy z tytułem zawodowym licencjata określonym w prawie polskim oraz nie ma mocy na gruncie prawa polskiego. W Polsce osoby legitymujące się licencjatem naukowym zapisują przed imieniem i nazwiskiem skrót „mgr lic.” albo „lic.”;

- zaznaczenia wymaga, że adwokat kościelny – pomimo pozornego wrażenia – nie jest prawnikiem. Wynika to z faktu, iż nie ukończył on wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej, przez co nie uzyskał tytułu magistra prawa. Zatem, adwokat kościelny nie musi posiadać jednocześnie uprawnień adwokata czy radcy prawnego. Zgodnie z ustawą z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze oraz ustawą z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych należy m.in. ukończyć wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskać tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej, aby uzyskać wpis na listę adwokatów czy radców prawnych;

- reasumując, aby być adwokatem czy radcą prawnym, należy wpierw zostać prawnikiem. Natomiast osoba kończąca kanonistykę nie spełnia tego wymogu. Dlatego też adwokat kościelny nie musi posiadać wykształcenia prawniczego, aby świadczyć usługę rekomendacji kanonicznej, gdyż nie podlega on przepisom dotyczącym adwokatów czy radców prawnych. Adwokat kościelny podlega przepisom prawa kanonicznego i - zgodnie z kan. 1483 Kodeksu Prawa Kanonicznego - powinien być: pełnoletni, nienaruszonej sławy, co do zasady katolikiem, prawdziwie biegłym w prawie kanonicznym (koniecznie musi posiadać tytuł licencjata kościelnego zgodnie z Konstytucją Apostolską Sapientia Christiana) lub doktorem prawa kanonicznego i zatwierdzonym przez biskupa;

b) w kontekście wstępnej weryfikacji czy dany sakrament może być uznany za nieważnie zawarty, polega to na określeniu na podstawie wypełnionego formularza kontaktowego czy w danym przypadku – historii związku małżeńskiego, który się rozpadł albo jest w jego końcowej fazie – wystąpiły przeszkody zrywające (np. impotencja), wady zgody małżeńskiej (np. symulacja), brak formy kanonicznej (np. brak uprawnienia duchownego do asystowania przy zawarciu związku małżeńskiego) czy niezdolność konsensualna (np. niezdolność z przyczyn natury psychicznej do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich) albo że małżeństwo nie zostało dopełnione. Przyczyny te określone są w doktrynie Kościoła katolickiego, na podstawie, której opracowane są normy w postaci kanonów;

- istotnym jest wskazanie, iż podczas wstępnej weryfikacji, jak i całego procesu orzeczenia nieważności nie ma miejsca jakikolwiek element doradztwa, lecz rekomendacja czy dany sakrament jako rzeczywistość nadprzyrodzona może być uznany za nieważnie zawarty, tj. czy można dotrzeć do prawdy moralnej o istnieniu danego małżeństwa;

- reasumując, usługa rekomendacji kanonicznej nie jest związana z usługami prawniczymi, ani z doradztwem, w szczególności prawnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca zamierza poprzez jednoosobową działalność gospodarczą prowadzić działalność gospodarczą, w ramach której będzie świadczyć usługi związane z rekomendacja kanoniczną, które nie są związane ze świadczeniem usług doradczych, związanych z doradztwem prawnym ani innymi usługami prawniczymi.

Dodatkowo, Wnioskodawca zwrócił uwagę na wydane interpretacje indywidualne, które odnoszą się do podobnego profilu prowadzonej działalności gospodarczej:

* Pismo z 22 grudnia 2016 r. wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 1462-IPPP2.4512.815.2016.2.AO: „Wnioskodawca zajmuje się pracą na rzecz wiernych kościoła katolickiego i pomocą w osiągnięciu stwierdzenia nieważności sakramentu małżeństwa, tj. dojściem do prawdy moralnej co do ważności sakramentu.

Praca ta polega na weryfikacji wstępnej czy dany sakrament może być uznany przez kościół za nieważnie zawarty, a w dalszych etapach na podejmowaniu działań (przygotowanie pism, czy rozmowy z przedstawicielami kościoła), które mogą pomóc wiernym w osiągnięciu korzystnego rozstrzygnięcia w organach działających przy danym biskupie diecezjalnym. (`(...)`) W świetle przedstawionego opisu Wnioskodawca po zmianie zakresu świadczonych usług nie będzie wykonywał czynności wyłączonych ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT. W szczególności, treść wniosku wskazuje, że Wnioskodawca zarejestrowany od 1 stycznia 2015 r. płatnik podatku VAT zupełnie zaprzestanie świadczenia usług w zakresie doradztwa.

Zatem w związku z nieprzekroczeniem w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł i zmianą zakresu świadczonych usług polegającą na wyłączeniu świadczenia usług doradztwa, sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę dotycząca pracy na rzecz wiernych Kościoła katolickiego i pomocy w osiąganiu stwierdzenia nieważności sakramentu małżeństwa, będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Konkludując, Wnioskodawca wskazał, że powołane wyżej przepisy, praktykę interpretacyjną oraz treść wniosku, prowadzą do stwierdzenia, że Wnioskodawca będzie mógł w odniesieniu do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza, którą planuje prowadzić Wnioskodawca została sklasyfikowana jako pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane, które nie dotyczą świadczenia usług doradczych związanych z doradztwem prawnym ani innymi usługami prawniczymi. Zatem, Wnioskodawca nie straci możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 113 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy:

zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że:

jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy:

zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów

o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

- wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43

ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

- preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

- komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

- urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

- maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

- pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

- motocykli (PKWiU ex 45.4);

2. świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c) jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powołanych wyżej przepisów podatnik, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jak wynika z ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a) i lit. b) ustawy, usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwo. Termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) pod pojęciem „doradca” należy rozumieć „ten, kto udziela porad”. Natomiast, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, gdyż już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności z ww. zwolnienia.

Podobnie jak w przypadku usług doradztwa, ustawa nie definiuje pojęcia „usługi prawnicze”. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, handlowego, pracy i cywilnego a także usługi prawne dotyczące patentów, praw autorskich i pozostałych praw własności intelektualnej, usługi notarialne, arbitrażowe i polubowne, oraz związane z aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, od 4 listopada 2019 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje i będzie wykonywał czynności związane ze świadczeniem usług rekomendacji kanonicznych, które nie zostały wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca - nie mają one charakteru usług doradczych lub prawniczych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT w prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług rekomendacji kanonicznej.

Jak wynika z wniosku, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca, udzielając rekomendacji kanonicznej, zajmie się pracą na rzecz wiernych Kościoła katolickiego i pomocą w osiągnięciu stwierdzenia nieważności sakramentu małżeństwa, tj. dojściem do prawdy moralnej co do ważności sakramentu. Wnioskodawca będzie zajmował się wyłącznie weryfikacją wstępną czy dany sakrament może być uznany przez Kościół za nieważnie zawarty, a w dalszych etapach będzie podejmował działania tj. przygotowanie pism, rozmowy z przedstawicielami Kościoła, które mogą pomóc wiernym w osiągnięciu korzystnego rozstrzygnięcia w organach działających przy danym biskupie diecezjalnym.

Podczas wstępnej weryfikacji, jak i całego procesu orzeczenia nieważności nie ma miejsca jakikolwiek element doradztwa, a do wyświadczenia opisanej usługi nie jest konieczne posiadanie wykształcenia prawniczego. Usługa, określona jako „rekomendacja kanoniczna” może być wykonywana przez osobę, która ukończyła studia z zakresu kanonistyki oraz uzyskała tytuł licencjata kościelnego zgodnie z Konstytucją Apostolską Sapientia Christiana z 1979 roku. Tytuł ten nie jest tożsamy z tytułem zawodowym licencjata określonym w prawie polskim oraz nie ma mocy na gruncie prawa polskiego. Adwokat kościelny nie jest prawnikiem, nie musi posiadać wykształcenia prawniczego, aby świadczyć usługę rekomendacji kanonicznej. Wstępna weryfikacja czy dany sakrament może być uznany za nieważnie zawarty polega na określeniu na podstawie wypełnionego formularza kontaktowego czy w danym przypadku - historii związku małżeńskiego, który się rozpadł albo jest w jego końcowej fazie - wystąpiły przeszkody zrywające (np. impotencja), wady zgody małżeńskiej (np. symulacja), brak formy kanonicznej (np. brak uprawnienia duchownego do asystowania przy zawarciu związku małżeńskiego) czy niezdolność konsensualna (np. niezdolność z przyczyn natury psychicznej do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich) albo że małżeństwo nie zostało dopełnione. Przyczyny te określone są w doktrynie Kościoła katolickiego, na podstawie, której opracowane są normy w postaci kanonów. Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU dla świadczonych usług jako 74.90.20.0 „Pozostałe usługi profesjonalne, techniczne i handlowe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę, obejmująca czynności wymienione we wniosku, nie została wyłączona ze zwolnienia z podatku VAT w oparciu o art. 113 ust. 13 ustawy.

Wskazane we wniosku usługi nie są usługami w zakresie doradztwa, jak również nie są usługami prawniczymi. Usługi rekomendacji kanonicznej ograniczają się do wstępnej weryfikacji czy dany sakrament może być uznany za nieważnie zawarty poprzez wypełnienie odpowiednich wniosków, pism oraz rozmowy z przedstawicielami Kościoła. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, nie posiada On wykształcenia prawniczego, które jest niezbędne do świadczenia usług prawniczych.

Odnosząc się ponownie do treści wniosku, zauważyć należy, że Wnioskodawca od 4 listopada 2019 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i od tego momentu jest On również zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wartości sprzedaży osiągnięte przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej w roku podatkowym 2020 i w roku podatkowym 2021 przekroczyły kwotę 200.000 zł (bez kwoty podatku). Wnioskodawca wskazał jednak, że sprzedaż usług nie powinna w przyszłości przekroczyć każdorazowo w danym roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca, będący od listopada 2019 r. czynnym podatnikiem VAT, świadczącym opisane we wniosku czynności, będzie mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, po spełnieniu określonych warunków.

Pierwszym warunkiem jest, aby świadczone przez Wnioskodawcę usługi, w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, nie były czynnościami wyłączonymi ze zwolnienia, w oparciu o art. 113 ust. 13 ustawy. Jak wskazano w niniejszej interpretacji, Wnioskodawca spełnia ten warunek.

Kolejny warunek wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, zgodnie z którym:

podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Wnioskodawca spełnia także warunek określony ww. przepisem, gdyż jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT od listopada 2019 r.

Trzecim warunkiem, jaki Wnioskodawca musi spełnić, aby ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, jest wartość dokonywanej przez Niego sprzedaży, która nie może przekroczyć łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł (do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku).

Wnioskodawca wskazał, że zarówno w roku 2020 jak i w roku 2021 wartość sprzedaży przekroczyła kwotę 200.000 zł (bez kwoty podatku). Wnioskodawca wskazał również, że sprzedaż usług nie powinna w przyszłości przekroczyć w danym roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Zatem, jeżeli w roku podatkowym 2022 wartość osiągniętej przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej sprzedaży nie przekroczy kwoty 200.000 zł, Wnioskodawca będzie mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, jednakże dopiero począwszy od 1 stycznia 2023 r.

Zaznaczyć ponadto należy, że jeżeli, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, wartość sprzedaży w trakcie roku 2022 (odpowiednio w latach następnych) przekroczy kwotę 200.000 zł, Wnioskodawca nie będzie mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. Wskazania wymaga również, że w przypadku wykonania jakiejkolwiek czynności wymienionej w art. 113 ust. 13 ustawy, Wnioskodawca również nie będzie mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanej przez Pana interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podkreślić należy, że Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przez Pana przedstawionego. Tym samym Organ informuje, że nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).