Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 6 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) do czynności zbycia działek. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 stycznia 2022 r. (data wpływu 31 stycznia 2022 r.) Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wraz z żoną (…) - nabyli własność gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego na podstawie aktu notarialnego z 7 września 1990 r. nr (…) - tj. umowy przekazania gospodarstwa rolnego. Gospodarstwo przekazali rodzice Wnioskodawcy w zamian za emeryturę z ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych).

Wnioskodawca wraz z żoną dokonali w roku 2004 zmiany sposobu użytkowania części gruntów z gruntów rolnych na grunty pod zabudowę rekreacji indywidualnej (letniskowej).

Dwie z takich działek: działkę nr 1 o pow. 1,68 ha objętej księgą wieczystą (`(...)`) oraz działkę nr 2 o pow. 5,55 ha objętej księgą wieczystą (…) małżonkowie podzielili na mniejsze działki.

W wyniku podziału powstały nowe działki, i tak: działkę nr 1 podzielono na 11 nowych działek o numerach 1/1 - 1/11, a powierzchnia każdej z nich nie przekracza 0,2 ha. Natomiast działka nr 2 została podzielona na 24 nowe działki oznaczone odpowiednio 2/1 - 2/24, powierzchnia tych działek nie przekracza 0,25 ha, tylko działka nr 2/8 ma powierzchnię 0,8618 ha.

Podziału dokonano w roku 2021. Na podzielone działki nie ma warunków zabudowy i nie są one uzbrojone. Nie były podejmowane jakiekolwiek działania marketingowe zmierzające do sprzedaży. Charakter działek jest zgodny z planem zagospodarowania przestrzennego gminy (…).

Wnioskodawca zamierza sprzedać kilka z tych działek chcąc uzyskać środki na bieżące utrzymanie.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Od dnia nabycia w roku 1990 gospodarstwa rolnego Wnioskodawca użytkował grunty rolniczo, kontynuował prowadzenie gospodarstwa rolnego dotychczas posiadanego przez Jego rodziców.

Przedmiotowe grunty były nabyte do majątku prywatnego.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w okresie od 7 października 1992 r. do 29 kwietnia 2014 r. i był w tym czasie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zbiory płodów rolnych nie były przedmiotem obrotu, Wnioskodawca zużywał je na własne potrzeby.

Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie osiąga też żadnych dochodów. Żona otrzymuje emeryturę z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w kwocie netto 1100 zł. Wobec tak niskich dochodów Wnioskodawca chce sprzedać część gruntów, by mieć pieniądze na utrzymanie rodziny.

Wszystkie działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę letniskową.

Grunty pozostające w użytkowaniu Wnioskodawcy nie generowały przychodów zewnętrznych, w związku z czym nie były objęte podatkiem VAT. Zakupy środków do produkcji rolnej nie były uwzględniane w rozliczeniach podatkowych z tytułu VAT w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Grunty nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Działki powstałe po podziale działek 1 i 2 nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie udzielał i nie zamierza udzielać komukolwiek pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu przy sprzedaży działek. Wnioskodawca nie zawierał umów przedwstępnych na sprzedaż działek i nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych.

Do momentu sprzedaży działek Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działek.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej jakiejkolwiek sprzedaży nieruchomości.

Pytanie

Czy sprzedaż działek będzie korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana zdaniem

Zwolnienie zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 2 będzie przysługiwać, gdyż spełnione są oba warunki zawarte w tym przepisie. Przedmiotem dostawy będą grunty będące majątkiem osobistym, nie związanym z działalnością gospodarczą, zwolnionym od opodatkowania podatkiem VAT. Nabycie tych gruntów odbyło się na zasadzie przekazania gospodarstwa rolnego w roku 1990, a więc w roku, w którym nie obowiązywały przepisy ustawy o VAT, a co za tym idzie, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”,

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy,

obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży Nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodowa (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 7 września 1990 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego własność gruntów wchodzących w skład tego gospodarstwa. Gospodarstwo przekazali rodzice Wnioskodawcy w zamian za emeryturę z ZUS. Wnioskodawca wraz z żoną w 2004 roku dokonał zmiany sposobu użytkowania części gruntów z gruntów rolnych na grunty pod zabudowę rekreacji indywidualnej (letniskowej). Dwie z takich działek: działkę nr 1 oraz działkę nr 2 małżonkowie podzielili na mniejsze działki. W wyniku podziału dokonanego w 2021 roku, powstały nowe działki: działkę nr 1 podzielono na 11 nowych działek o numerach 1/1 - 1/11, a działka nr 2 została podzielona na 24 nowe działki oznaczone odpowiednio 2/1 - 2/24.

Od dnia nabycia w roku 1990 gospodarstwa rolnego Wnioskodawca użytkował grunty rolniczo, kontynuował prowadzenie gospodarstwa rolnego dotychczas posiadanego przez Jego rodziców. Przedmiotowe grunty były nabyte do majątku prywatnego.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w okresie od 7 października 1992 r. do 29 kwietnia 2014 r. i był w tym czasie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zbiory płodów rolnych nie były przedmiotem obrotu, Wnioskodawca zużywał je na własne potrzeby. Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie osiąga też żadnych dochodów. Wszystkie działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę letniskową.

Grunty pozostające w użytkowaniu Wnioskodawcy nie generowały przychodów zewnętrznych, w związku z czym nie były objęte podatkiem VAT. Zakupy środków do produkcji rolnej nie były uwzględniane w rozliczeniach podatkowych z tytułu VAT w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Grunty nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Działki powstałe po podziale działek 1 i 2 nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie udzielał i nie zamierza udzielać komukolwiek pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu przy sprzedaży działek. Wnioskodawca nie zawierał umów przedwstępnych na sprzedaż działek i nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych. Do momentu sprzedaży działek Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działek. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej jakiejkolwiek sprzedaży nieruchomości.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać kilka z tych działek.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy planowana sprzedaż działek będzie korzystać ze zwolnienia.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie sprzedaży opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). W związku ze sprzedażą działek nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie będzie podejmował takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, sprzedaż działek powstałych z podziału działek nr 1 i 2 będzie czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż opisanych działek niezabudowanych stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy wykonującego działalność gospodarczą stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż działek będzie korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo Organ wskazuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja indywidualna nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).