Wnioskodawczyni oraz jej brat nabyli dwie działki, oznaczone jako działka 2 i działka 1, w ramach współwłasności po 1/2 udziałów. W 2018 roku sprzedano jedną z działek (2). Obecnie planowana jest sprzedaż działki nr 1/1 oraz części działki nr 1/4, która będzie stanowić drogę dojazdową. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie ma statusu podatnika VAT. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż udziałów w działkach nr 1/1 i 1/4 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawczyni nie działa w charakterze handlowca, a jej działania mają na celu jedynie racjonalne zagospodarowanie prywatnego majątku.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
10 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 5 października 2021 r., uzupełniony pismem z 5 stycznia 2022 r. (data wpływu 11 stycznia 2022 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 30 grudnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.718.2021.1.KF (doręczone Stronie 4 stycznia 2022 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą udziału w działkach nr 1/1 i nr 1/4 powstałych w wyniku podziału działki nr 1. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawczyni wraz z bratem nabyła nieruchomości, 2 działki: działkę 2 i 1 na współwłasność po 1/2 udziałów.
Stwierdzenie nabycia spadku miało miejsce w 2011 roku po zmarłym dziadku, babci i ojcu.
W 2015 i 2016 roku miał miejsce dział spadku i podział majątku wspólnego. Prawomocne postanowienie sądu zapadło w roku 2016.
Jedna z działek (2) została sprzedana w 2018 roku - sprzedaż została rozliczona w ramach ulgi - przeznaczenia uzyskanego dochodu na własne cele mieszkaniowa.
Druga działka nr 1 - wg planu około 22-23a budowlane MN, pozostała część to rola R została podzielona na 4 mniejsze (2 budowlane, jedna rolna i jedna jako droga dojazdowa w 2017 roku). Do każdej z działek została założona osobna KW.
Obecnie planowana jest sprzedaż jednej z wyodrębnionych działek oraz części drugiej działki (udziały w działce), która stanowić będzie drogę dojazdową.
Sprzedaż ma miejsce z majątku prywatnego, żadne ze sprzedających nie prowadzi działalności gospodarczej i nie posiada statusu podatnika VAT (podatek od towarów i usług).
Gmina (`(...)`), w której położone są ww. nieruchomości posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w związku z czym nie ma potrzeby występowania o wydanie warunków zabudowy.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Czy sprzedaż wyodrębnionej nieruchomości nr 1/1 oraz udziałów w drugiej nieruchomości nr 1/4 (stanowiącej drogę dojazdową) na warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
W ocenie Wnioskodawczyni przedmiotowa sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Pojęcie „towaru” obejmuje rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6), a więc i nieruchomości - budynki budowle i grunty.
Tak więc, co do zasady dostawa gruntów zabudowanych i niezabudowanych oraz budynków, jako towarów w rozumieniu powołanego przepisu podlega opodatkowaniu tym podatkiem.
W celu ustalenia, czy dana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT istotne znaczenie oprócz przedmiotu transakcji (dostawa nieruchomości) ma też status prawny osoby dokonującej sprzedaży.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.
Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z powyższego wynika zatem, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach Krajowej Informacji Skarbowej.
I tak, w interpretacji z 4 marca 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził: „ (`(...)`) jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym (`(...)`)”.
Podobnie w interpretacji z 10 stycznia 2020 r., 0112-KDSL2-1.4012.15.2019.2.JKS Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził: „Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności”,
[Podobne interpretacje Dyrektora KIS: z 29 listopada 2019 r., 0114-KDIP1-3.4012.507.2019.1.KP, z 26 lipca 2019 r. 0115-KDIT1-3.4012.356.2019.2.APR.]
Nadmienić należy, że sprawą opodatkowania sprzedaży gruntów zajmował się też Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w połączonych sprawach C-180/10 (Jarosław Słaby) i C-181/10 (Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć), jak również w sprawie C-62/12, a także Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07).
Na podstawie spostrzeżeń i uwag tam poczynionych, nie będzie działała w charakterze podatnika osoba, dokonująca sprzedaży majątku prywatnego i nie angażująca przy tym środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, lecz wykonująca wyłącznie swoje prawo własności w stosunku do gruntu.
Reasumując należy stwierdzić, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym przedmiotowa sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Opodatkowaniu podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy,
przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”,
państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy,
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy,
działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.
Jednakże każdy, kto dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie podmiotu można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht) dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.
Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży udziału w działkach, podejmowała i podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni planuje sprzedaż udziału w jednej z wyodrębnionych działek oraz część drugiej działki (udziały w działce), która stanowić będzie drogę dojazdową. Sprzedaż ma miejsce z majątku prywatnego, Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie posiada statusu podatnika VAT. Gmina (`(...)`), w której położone są ww. nieruchomości posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w związku z czym nie ma potrzeby występowania o wydanie warunków zabudowy. Przedmiotem sprzedaży będzie cała działka 1/1 udział Wnioskodawczyni to 1/2 (50%), oraz przedmiotem tej samej sprzedaży będzie część (udziały) w działce 1/4 (działka ta stanowi drogę dojazdową) - udziały Wnioskodawczyni to 1/2 (50%). Działka 1 nie posiadała KW, zaistniała konieczność jej założenia. Aby można było założyć KW konieczne było wykonanie niezbędnych prac geodezyjnych. Przy okazji tych prac dokonano podziału działki. Zarówno Wnioskodawczyni jak i drugi współwłaściciel wystąpili zatem z wnioskiem o podział działki.
Działka od chwili nabycia była użytkowana przez Wnioskodawczynię na cele prywatne, nie wykraczające poza normalny zarząd majątki em własnym. Wnioskodawczyni od czasu do czasu jeździła na działkę, aby wypocząć. Działka jest porośnięta drzewami (samosiejkami).
Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy planowana sprzedaż udziału w nieruchomości nr 1/1 oraz udziału w nieruchomości nr 1/ 4 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.
Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży udziału w działkach brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podejmowała w celu sprzedaży nieruchomości, oprócz podziału nieruchomości, żadnych czynności, które mogłyby podnieść wartość gruntu przed sprzedażą tzn. Wnioskodawczyni nie udzieliła i nie ma zamiaru udzielić kupującemu pełnomocnictwa oraz nie zamierza podpisywać z kupującym przedwstępnej umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie zawierała umów najmu, dzierżawy itp. Do momentu transakcji sprzedaży udziału w działkach Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości działek, jak doprowadzenie mediów itp. Przed sprzedażą działki, udziałów w działce Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować aktywnych działań marketingowych wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które miałaby zamiar sprzedać. Wnioskodawczyni nie dokonywała (oprócz wskazanych we wniosku) sprzedaży innych nieruchomości.
W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku w związku ze sprzedażą udziału w działkach Wnioskodawczyni nie działa jako handlowiec, a podejmowane przez Nią czynności stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanym majątkiem prywatnym. Zatem dokonując sprzedaży udziału w działkach, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w działce nr 1/1 i udziału w działce nr 1/4 nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią Wiolettę Marchewkę – Jędrzejowską zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla brata (współwłaściciela działek).
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa
wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.
Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa
w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili