Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

2 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że Kaucja wpłacona przez Wnioskodawcę 2 na konto C w celu zagwarantowania realizacji kontraktu i która nie zostanie zwrócona Wnioskodawcy 2, nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) (Pytanie nr 1 we wniosku).

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 10 lutego 2022 r. (wpływ 10 lutego 2022 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1) Zainteresowany będący stroną postępowania:

· A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

2) Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

· B GmbH

Opis stanu faktycznego

Grupa […] (dalej: Grupa) jest międzynarodową grupą kapitałową, która funkcjonuje na rynku energetyki wiatrowej od 1991 r. Grupa integruje wszystkie etapy projektu w zakresie instalacji źródeł wytwarzania energii wiatrowej: od konsultacji, przez planowanie i dewelopment projektu (dewelopment w branży wiatrowej oznacza doprowadzenie projektu inwestycyjnego do odpowiedni zaawansowanego etapu przedbudowlanego, np. uzyskanych pozwoleń na budowę), aż po jego budowę i zarządzanie operacyjne, w tym również tzw. repowering, czyli modernizację czynnych farm wiatrowych poprzez zastosowanie najnowszych rozwiązań technologicznych (wymiana turbin).

W przedmiotową transakcję zaangażowane są spółki: A Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca 1) oraz B GmbH (dalej: Wnioskodawca 2).

Grupa w procesie rozwoju projektów farm wiatrowych w Polsce, zawarła porozumienie z C Sp. z o.o. (dalej: C), która zajmuje się dostawą oraz serwisowaniem turbin wiatrowych. C należy do grupy spółek zależnych […], które zajmują się opracowywaniem, produkcją, dostawami, instalacją i serwisowaniem turbin wiatrowych na całym świecie.

Wnioskodawca 1 zamierza w realizowanych przez siebie projektach farm wiatrowych zastosować turbiny produkowane przez C, w związku z czym otrzymał 17 kwietnia 2020 r. wiążącą ofertę na dostawę turbin wiatrowych wraz z niezbędnym sprzętem i usługami.

Oferta gwarantuje Wnioskodawcy 1 nieodwołalną oraz ograniczoną w czasie wyłączność na dostawy turbin wiatrowych związanych z projektami realizowanymi przez Wnioskodawcę 1. W ramach zawartego porozumienia C rezerwuje moce produkcyjne i usługowe na potrzeby realizacji dostawy sprzętu na rzecz Wnioskodawcy 1.

Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym, celem Wnioskodawcy 1 jest znalezienie niezależnych inwestorów (dalej: Inwestorzy) na nabycie udziałów w spółkach celowych (projektowych), które posiadają prawa do budowy farm wiatrowych (tj. koncesje i zezwolenia publicznoprawne, w tym budowlane, prawa rzeczowe do nieruchomości, na których mają być posadowione farmy wiatrowe itp.).

Spółki celowe zostały powołane do budowy poszczególnych farm wiatrowych i 100% udziałów w nich stanowiło własność Wnioskodawcy 1. Ponadto, zadaniem Wnioskodawcy 1 było doprowadzenie do zawarcia umowy na dostawę turbin między spółkami celowymi (których udziały zostały odkupione od Wnioskodawcy przez Inwestorów) a C, na warunkach ustalonych w porozumieniu między Wnioskodawcami.

Innymi słowy, Wnioskodawcy ustalili warunki techniczne i finansowe dostawy turbin wiatrowych do spółek celowych. Wnioskodawca 1 poszukuje Inwestorów i doprowadza do zawarcia umów między C i poszczególnymi spółkami celowymi, a następnie realizuje projekt budowy elektrowni w ramach odrębnej usługi realizacyjnej (budowa „pod klucz”), niemniej rozliczenie za dostawę turbin następuje bezpośrednio między C a spółkami celowymi.

Jednym z warunków finalizacji oferty jest wpłata zwrotnej kaucji/opłaty rezerwacyjnej (dalej: Kaucja), która jest niezbywalna i wynosi 2,5% całości oferowanego świadczenia, tj. 2.397.917,25 EUR. Zgodnie z zawartym porozumieniem Kaucja powinna zostać zapłacona przez Wnioskodawcę 1 lub podmiot z nim powiązany. Ostatecznie, Kaucja została wpłacona przez Wnioskodawcę 2 na rzecz C w sierpniu 2020 r. W momencie wpłaty Kaucji Wnioskodawca 1 posiadał 100% udziałów w spółka celowych na potrzeby realizacji projektu, natomiast na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca 1 nie jest już udziałowcem w tych spółkach celowych. Udziały zostały zbyte na rzecz Inwestorów.

Kwestia rozliczenia Kaucji między Wnioskodawcą 1 a Wnioskodawcą 2 będzie przedmiotem odrębnych ustaleń między stronami.

Zgodnie z warunkami określonymi przez strony, Kaucja miałaby zostać zwrócona przez C, po spełnieniu wszystkich ustalonych przez strony warunków do 30 listopada 2020 r., tj:

· wpłaty 20% wartości umowy dostawy danych turbin wiatrowych;

· przedłożenia gwarancji płatności pozostałej kwoty dostawy (80%);

· spełnienia wszelkich innych warunków umowy dostawy w celu realizacji danego projektu.

Należy podkreślić, że Kaucja nie zostanie zaliczona na poczet ceny sprzedaży turbin, ponieważ cena sprzedaży będzie płatna przez inny podmiot (spółki celowe) na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy C a spółkami celowymi. Kaucja natomiast miała jedynie zagwarantować realizację kontraktu ze strony C.

Wspomniane powyżej warunki dla zwrotu Kaucji nie zostały jednak w pełni spełnione przez Wnioskodawcę 1 oraz Wnioskodawcę 2. Zatem na podstawie umowy, Kaucja została zatrzymana przez C, tytułem czego C wystawił na rzecz Wnioskodawcy 1 fakturę.

Niemniej, Wnioskodawca 1 i 2 doprowadzili do zawarcia umów na nabycie turbin między Inwestorem, który nabył od Wnioskodawcy 1 udziały w spółkach celowych a C, tym samym transakcja nabycia turbin wiatrowych doszła do skutku w dniu 31 maja 2021 r.

Ponadto, Wnioskodawca 1 będzie świadczył usługi deweloperskie na rzecz spółek celowych, polegające na wybudowaniu farm wiatrowych. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę 1 będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując:

Wnioskodawcy wynegocjowali warunki dostawy turbin wiatrowych,

· Wnioskodawca 1 poszukuje Inwestorów, którzy zainwestują w farmy wiatrowe nabywając udziały w spółkach celowych.

· Spółki celowe posiadają prawa do realizacji pełnego procesu inwestycyjnego polegającego na wybudowaniu elektrowni (farm) wiatrowych zrealizują w oparciu o turbiny wyprodukowane i dostarczone przez C.

· Aby zagwarantować realizację zlecenia na ustalonych warunkach, Wnioskodawca 2 przekazał C Kaucję, natomiast kwestia rozliczeń między Wnioskodawcą 1 a Wnioskodawcą 2 będzie przedmiotem odrębnych ustaleń.

· Zgodnie z umową Kaucja mogłaby zostać zwrócona Wnioskodawcy 2 przez C, jeżeli do 30 listopada 2020 r. zostaną spełnione uzgodnione warunki, m.in. C zawrze umowę z Inwestorami lub spółkami celowymi i otrzyma od nich wpłatę zaliczki w wysokości 20% wartości kontraktu.

· Biorąc pod uwagę, że powyższe warunki nie zostały spełnione przez Wnioskodawcę 1 i Wnioskodawcę 2, C zatrzymał Kaucję i wystawił na rzecz Wnioskodawcy 1 z tego tytułu fakturę VAT.

· Transakcja nabycia turbin przez spółki celowe dojdzie ostatecznie do skutku a Wnioskodawca 1 będzie świadczył na rzecz spółek celowych usługi deweloperskie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W uzupełnieniu z 10 lutego 2022 r . - w odpowiedzi na pytania Organu - udzielili Państwo następujących wyjaśnień:

1. Jaką rolę w całej transakcji dot. dostawy turbin przez C na rzecz Wnioskodawcy 1 pełnił/pełni Wnioskodawca 2, tj. jakie zadania musiał/musi wypełnić, aby kontrakt mógł być zrealizowany?

Odpowiedź: Zgodnie z zawartą umową, Kaucja mogła być wpłacona na rachunek C zarówno przez Wnioskodawcę 1, jak i jakąkolwiek inną spółkę z Grupy […]. W związku z tym podjęto decyzję, że Kaucja zostanie wpłacona przez podmiot nadrzędny w Grupie – tj. Wnioskodawcę 2. Biorąc powyższe pod uwagę, rola Wnioskodawcy 2 w transakcji ograniczała się do wpłacenia kaucji na rzecz C.

2. Czy wpłata Kaucji przez Wnioskodawcę 2 w celu zagwarantowania realizacji kontraktu wiązała się ze spełnieniem świadczenia (tj. dostawą turbin) na jego rzecz przez C?

Odpowiedź: Wpłata Kaucji przez Wnioskodawcę 2 nie wiązała się ze spełnieniem świadczenia na jego rzecz przez C, lecz na rzecz podmiotu z Grupy […] – Wnioskodawcy 1.

3. Czy wpłata Kaucji ze strony Wnioskodawcy 2 wiązała się z jakimkolwiek innym świadczeniem ze strony C?

Odpowiedź: Wpłata Kaucji ze strony Wnioskodawcy 2 nie wiązała się z jakimkolwiek innym świadczeniem ze strony C.

4. Czy C zawarła porozumienie również z Wnioskodawcą 2?

Odpowiedź: C nie zawarł porozumienia z Wnioskodawcą 2.

5. Co jest przedmiotem porozumienia zawartego między Grupą […] a C – jakie wzajemne prawa i obowiązki wynikają z tego porozumienia dla Wnioskodawcy 1, Wnioskodawcy 2 i C?

Odpowiedź: Przedmiotem porozumienia jest zagwarantowanie realizacji zlecenia, polegającego na dostawie generatorów turbin wiatrowych na ustalonych warunkach określonych w odrębnej umowie.

Zgodnie z zawartym porozumieniem, na C w szczególności spoczywały obowiązki polegające na zwrocie Kaucji po spełnieniu warunków spełnionych w porozumieniu, związaniu ofertą na dostawę generatorów turbin i utrzymaniu jej ważności, a także zobowiązaniu się do realizacji projektów – dostaw generatorów turbin wiatrowych zgodnie z harmonogramem dostaw.

Z drugiej strony na Wnioskodawcy 1 oprócz obowiązku wpłaty Kaucji (bezpośrednio przez Wnioskodawcę 1 lub inną spółkę z Grupy […]) spoczywają m.in. następujące obowiązki - zapłacenie kwoty równej 20% ceny kontraktowej, nie będącej Kaucją (jako zaliczkę, zgodnie z odrębną ofertą i umową na dostawę generatorów turbin), dostarczenie akceptowalnych przez C zabezpieczeń płatności dla pozostałej kwoty wartości kontraktu, spełnienie wszelkich innych warunków wynikających z odrębnej umowy na dostawę generatorów turbin, wymagane dla C w celu rozpoczęcia realizacji dostaw.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca 2 nie jest stroną porozumienia, nie spoczywały na nim żadne obowiązki, a wypłacenie przez niego Kaucji na rzecz C wynikało wyłącznie z wewnątrzgrupowych ustaleń z Wnioskodawcą 1.

6. Jakie okoliczności spowodowały, że kwotę kaucji wpłacił Wnioskodawca 2 a nie Wnioskodawca 1 i dlaczego C mógłby zwrócić kwotę Kaucji Wnioskodawcy 2 a nie Wnioskodawcy 1?

Odpowiedź: Kaucja została wpłacona przez Wnioskodawcę 2 z uwagi na posiadane odpowiednie środki finansowe, pozwalające na uiszczenie Kaucji w wysokości ustalonej w porozumieniu. Rozliczenie Kaucji pomiędzy Wnioskodawcą 1 i Wnioskodawcą 2 jest odrębną kwestią niemającą wpływu na przedmiot wniosku o wydanie interpretacji.

Z porozumienia nie wynika, czy Kaucja miałaby zostać zwrócona przez C do Wnioskodawcy 1 lub Wnioskodawcy 2.

Pytania

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, zgodnie z którym Kaucja wpłacona przez Wnioskodawcę 2 na konto C w celu zagwarantowania realizacji kontraktu i która nie zostanie zwrócona Wnioskodawcy 2 nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. W przypadku, gdyby stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 okazało się nieprawidłowe, tj. w razie uznania Kaucji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, czy Wnioskodawcy 1 będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych

Stanowisko w zakresie pytania nr 1

W ocenie Wnioskodawców Kaucja wpłacona przez Wnioskodawcę 2 na konto C w celu zagwarantowania realizacji kontraktu, która miała zostać zwrócona Wnioskodawcy 2, niemniej wobec niespełnienia warunków umownych została zatrzymana przez C, nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2

Jeżeli stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 okazałoby się nieprawidłowe, opodatkowanie podatkiem VAT otrzymanej, a następnie zwróconej Kaucji będzie zdaniem Wnioskodawców skutkowało możliwością odliczenia podatku VAT naliczonego przez Wnioskodawcę 1.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

Stanowisko Wnioskodawców znajduje oparcie w następujących argumentach:

Dotyczy pytania nr 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei w myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawcy podkreślają, że na moment wpłaty Kaucji nie występuje żaden z warunków zawartych w art. 19a ust. 1 i nast. ustawy o VAT, z którym ustawa o VAT wiąże powstanie obowiązku podatkowego, w szczególności:

• nie doszło do dostawy towarów,

• nie doszło do wykonania usługi przez C,

• nie doszło do uiszczenia zaliczki lub zadatku.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji „zaliczki”, jednak w doktrynie zostało wypracowane stanowisko zgodnie z którym, zaliczka to część należności wypłacana z góry na poczet należności.

Powyższe zostało potwierdzone między innymi przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 2 lutego 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.806.2017.2.RH, w której organ stwierdził, że: „Przepisy podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług nie zawierają definicji kaucji. Zgodnie ze znaczeniem słownikowym „kaucja” jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Natomiast „zaliczka” jest to część należności wypłacana z góry na poczet należności, „zadatek” to suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania (zaliczka na poczet należności), „przedpłata” to określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru, a „rata” to część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie”.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji „kaucji”, jednak zgodnie z doktryną jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

To, co odróżnia oprócz przeznaczenia kaucję od zaliczki to moment, w którym odbiorca ma możliwość wykorzystania przekazanych mu środków pieniężnych. W przypadku zaliczki, przedpłaty, zadatku czy raty podmiot, który otrzymał środki pieniężne ma prawo do korzystania z tej kwoty. Natomiast w przypadku kaucji, kwota ta musi pozostać nienaruszona do momentu spełnienia się warunków pozwalających na zwolnienie tej kwoty. Dopiero w momencie spełnienia warunków, odbiorca pieniędzy będzie miał prawo do dysponowania nimi. Natomiast w przypadku niespełniania się tych warunków w określonym czasie, kaucja zostaje zwrócona do podmiotu, który ją wpłacił.

Charakter kaucji czy też opłat o charakterze gwarancyjnym/rezerwacyjnym został zaprezentowany, m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2010 r., sygn. I FSK 1100/09. Sąd uznał w nim, że obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania płatności przed dostawą towarów/wykonaniem usługi powstaje jedynie wówczas, gdy „zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej”.

W niniejszym stanie faktycznym Kaucja została wpłacona celem zabezpieczenia mocy produkcyjno-usługowych C i zarazem stanowi gwarancję, że projekt – budowa farmy wiatrowej z wykorzystaniem turbin wiatrowych C - zostanie zrealizowany w terminie.

Co więcej, wpłata Kaucji przez Wnioskodawcę 2 nie wiąże się ze spełnieniem świadczenia (dostawy turbin) na jego rzecz przez C, nie stanowi więc rodzaju zaliczki ani zadatku w relacji między tymi dwoma podmiotami. Rolą Wnioskodawcy 2 jest bowiem doprowadzenie do zawarcia umów między C a spółkami celowymi, których udziałowcem był Wnioskodawca 1, a obecnie jest Inwestor. Ponadto, przedmiotowa wpłata będąca pewnego rodzaju zabezpieczeniem realizacji świadczenia końcowego, nie jest zdaniem Wnioskodawców wpłatą podlegającą obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

W związku z powyższym Kaucja nie stanowi zaliczki w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Analogiczne stanowisko potwierdził także Dyrektor KIS w interpretacji z 29 grudnia 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.566.2017.1.AW, w której stwierdzono, że „Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opłata rezerwacyjna wpłacana przez klientów na rachunek bieżący Spółki do momentu podpisania umowy przedwstępnej nosi znamiona kaucji. Tym samym, w tej sytuacji ww. opłata rezerwacyjna nie stanowi przedpłaty, zaliczki na poczet przyszłej dostawy lokalu/budynku, co oznacza, że w momencie otrzymania od klientów kaucji nie powstanie obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy.”

Należy podkreślić, że otrzymanie przez podatnika Kaucji stanowiącej zabezpieczenie prawidłowego wykonania porozumienia nie podlega opodatkowaniu VAT. Kaucja pobierana przez C nie jest zatem jego obrotem, bowiem nie stanowi kwoty należnej z tytułu sprzedaży.

Powyższe podejście zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnych wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 13 lutego 2019 r., sygn. 0114- KDIP4.4012.107.2017.10.KM. Organ podatkowy uznał w niej, że nawet, jeżeli wnioskodawca prezentuje katalog swoich usług, na które mogą zostać wykorzystane dokonane wpłaty, to „faktyczny rodzaj, ilość i masa tych przesyłek jest znana dopiero na etapie rozliczenia końcowego pomiędzy Stronami”. Organ dodał również, że „nie jest jednoznacznie określone – co podkreśla Wnioskodawca – na co konkretnie zostaną przeznaczone niniejsze wpłaty, co ma decydujące znaczenie dla określenia podstawy opodatkowania VAT i stawki podatkowej. W związku z tym, stwierdzić należy, że w stosunku do ww. wpłat nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, ponieważ Wnioskodawca nie ma faktycznej możliwości przyporządkowania płatności do konkretnych świadczeń (wpłaty te nie mogą być traktowane jako przedpłata/zaliczka, o których mowa w tej regulacji)”.

Przenosząc powyższą argumentację na grunt opisanego stanu faktycznego oraz nawiązując do specyfiki działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawców, należy uznać, że Kaucja wpłacona na konto C tytułem zabezpieczenia warunków porozumienia, jak i rezerwacji mocy produkcyjno-usługowych C nie jest związana ze skonkretyzowanym towarem czy usługą. Dostawa towarów i świadczenie usług zostaną dopiero skonkretyzowane w umowach zawartych pomiędzy spółkami celowymi a C. Wspomnianej wpłacie Kaucji nie towarzyszyły ustalenia pozwalające na określenie w sposób ostateczny i precyzyjny, przedmiotu świadczenia. Przede wszystkim jednak wpłata Kaucji nastąpiła ze strony innego podmiotu (tj. Wnioskodawcy 2) niż ten, który będzie faktycznym odbiorcą dostawy towarów i usług (tj. Wnioskodawcy 1).

Reasumując, aby Kaucja, tudzież opłata rezerwacyjna podlegała opodatkowaniu VAT musiałyby zostać spełnione następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej dostawy, co oznacza, że przedmiot dostawy towarów/świadczenie usług powinien być jasno sprecyzowany i jednoznacznie określony co do rodzaju towaru/usługi,

• zapłata powinna wpłynąć od podmiotu, na rzecz którego dostawa będzie w przyszłości realizowana,

• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być na tyle dokładna, by umożliwić określenie zasad opodatkowania świadczenia (w szczególności miejsca świadczenia, podstawy i stawki opodatkowania),

• w momencie dokonania wpłaty, strony nie powinny mieć intencji zmiany będącej przedmiotem wpłaty dostawy towarów/świadczenia usług w przyszłości.

W przedstawionym stanie faktycznym, wpłacona Kaucja nie spełnia powyższych przesłanek, a więc nie podlega opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawców znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.:

· z 5 czerwca 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.193.2019.1.KS, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: Opłaty rezerwacyjne dokonywane przez Nabywców nie stanowią obecnie, ani nie będzie stanowić w przyszłości zapłaty, o której mowa w art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT. W momencie dokonywania wspomnianych wpłat nie ma możliwości konkretyzacji przedmiotu świadczenia (towaru lub usługi), na których poczet dokonywane są zapłaty. Nabywcy mają możliwość dokonywania zmian/modyfikacji zakresu nabywanych świadczeń w przyszłości, dlatego przedmiotem świadczeń (w intencji stron) mogą stać się inne niż w momencie dokonywania Opłaty rezerwacyjnej towary, bądź usługi.

· z 13 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.107.2017.10.KM, zgodnie z którą nawet jeżeli wnioskodawca prezentuje katalog swoich usług, na które mogą zostać wykorzystane dokonane wpłaty, to „faktyczny rodzaj, ilość i masa tych przesyłek jest znana dopiero na etapie rozliczenia końcowego pomiędzy Stronami”. Organ dodał również, że „nie jest jednoznacznie określone - co podkreśla Wnioskodawca - na co konkretnie zostaną przeznaczone niniejsze wpłaty, co ma decydujące znaczenie dla określenia podstawy opodatkowania VAT i stawki podatkowej. W związku z tym, stwierdzić należy, że w stosunku do ww. wpłat nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, ponieważ Wnioskodawca nie ma faktycznej możliwości przyporządkowania płatności do konkretnych świadczeń (wpłaty te nie mogą być traktowane jako przedpłata/zaliczka, o których mowa w tej regulacji)”.

Podsumowując powyższe Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że Kaucja wpłacona przez Wnioskodawcę 2 na rzecz C w imieniu Wnioskodawcy 1 nie stanowi zapłaty, o której mowa w art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT, w związku z czym Kaucja nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie zajętego przez nich stanowiska.

Dotyczy pytania nr 2:

W przypadku, gdyby tut. Organ zajął odmienne stanowisko od Wnioskodawców i wobec tego Kaucja miałaby podlegać opodatkowaniu VAT, zdaniem Wnioskodawcy 1 będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zatrzymaniem Kaucji przez C i wystawieniem faktury VAT z tego tytułu.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że Kaucja jest związana z czynnościami opodatkowanymi realizowanymi przez Wnioskodawcę 1, polegającymi na świadczeniu usług deweloperskich, tj. budowy farm wiatrowych na rzecz jej spółek celowych, których udziałowcem jest Inwestor, który nabył udziały w spółkach celowych od Wnioskodawcy 1, w ocenie Wnioskodawcy 1 przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zatrzymaniem Kaucji przez C i otrzymaniem faktury VAT od C.

Należy bowiem podkreślić, że zapłata Kaucji jest elementem złożonej transakcji w ramach której:

· Wnioskodawca 1 był właścicielem spółek celowych, mających realizować inwestycję polegającą na budowie farm wiatrowych,

· Wnioskodawca 1 zamierzał znaleźć Inwestora, który nabyłby od niego udziały w spółkach celowych,

· aby znaleźć Inwestora Wnioskodawca1 musiał zapewnić, że w przyszłości dojdzie do dostawy turbin przez Wnioskodawcę na rzecz spółek celowych, czego zabezpieczeniem była właśnie Kaucja,

· Wnioskodawca 1 będzie świadczyć usługi deweloperskie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz spółek celowych.

Na marginesie należy także zauważyć, że standardem w tzw. branży wiatrowej jest rozpoczynanie inwestycji w konkretnych lokalizacjach przez specjalnie powołane do tego spółki celowe, które rozwijają projekt do pewnego momentu, w tym uzyskują wszystkie niezbędne pozwolenia na realizację inwestycji, wymagane przepisami prawa. Następnie poszukiwany jest inwestor, który miałby nabyć udziały w spółkach celowych, wybudować farmę a następnie ją użytkować. Jednocześnie, przy zawarciu umowy sprzedaży udziałów jest podpisywana umowa deweloperska, na mocy której dotychczasowy właściciel udziałów ma realizować dalsze prace deweloperskie prowadzące do wybudowania farmy wiatrowej. Standardowo cena za nabycie udziałów w takich spółkach celowych, na których nieruchomościach nie rozpoczęły się żadne prace budowlane, jest relatywnie niska w porównaniu do wartości usług deweloperskich, jakie są świadczone w kolejnych latach przez dotychczasowego udziałowca w spółkach celowych.

Podsumowując należy uznać, że wpłacona Kaucja zabezpieczająca transakcję dostawy turbin na rzecz spółek celowych, warunkowała dojście do skutku kolejnych transakcji, tj. sprzedaż udziałów przez Wnioskodawcę 1 na rzecz Inwestora oraz świadczenie przez Wnioskodawcę 1 usług deweloperskich na rzecz spółek celowych. Tym samym Kaucja ma niewątpliwie związek czynnościami opodatkowanymi polegającymi na świadczeniu usług deweloperskich przez Wnioskodawcę 1, a nawet jest warunkiem, aby takie usługi w ogóle były realizowane. Innymi słowy, bez zapłaty Kaucji, nie doszłoby do dostawy turbin na rzecz spółek celowych, a także do świadczenia usług deweloperskich przez Wnioskodawcę 1 na ich rzecz.

W związku z powyższym należy uznać, że Kaucja ma związek z czynnościami opodatkowanymi VAT realizowanymi przez Wnioskodawcę 1,tym samym Wnioskodawcy 1 przysługuje prawo do odliczenia VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez C.

Ocena stanowiska

Stanowisko w zakresie pytania nr 1, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

· w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

· świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Aby świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, musi mieć miejsce również odpłatność, tj. gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym, zaś usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usługi oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższych rozważań dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a- 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy:

jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy w tym miejscu wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej. Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca 1 i Wnioskodawca 2 należą do międzynarodowej Grupy kapitałowej, która funkcjonuje na rynku energetyki wiatrowej od 1991 r. Grupa zawarła porozumienie ze spółką C, która zajmuje się dostawą oraz serwisowaniem turbin wiatrowych.

Wnioskodawca 1 zamierza w realizowanych przez siebie projektach farm wiatrowych zastosować turbiny produkowane przez C, w związku z czym otrzymał 17 kwietnia 2020 r. wiążącą ofertę na dostawę turbin wiatrowych wraz z niezbędnym sprzętem i usługami. Oferta gwarantuje Wnioskodawcy 1 nieodwołalną oraz ograniczoną w czasie wyłączność na dostawy turbin wiatrowych związanych z projektami realizowanymi przez Wnioskodawcę 1.

W ramach zawartego porozumienia C rezerwuje moce produkcyjne i usługowe na potrzeby realizacji dostawy sprzętu na rzecz Wnioskodawcy 1.

Przedmiotem porozumienia jest zagwarantowanie realizacji zlecenia, polegającego na dostawie generatorów turbin wiatrowych na ustalonych warunkach określonych w odrębnej umowie. Zgodnie z zawartym porozumieniem, na C w szczególności spoczywały obowiązki polegające na zwrocie pieniędzy nazywanych przez Wnioskodawców Kaucją po spełnieniu warunków spełnionych w porozumieniu, związaniu ofertą na dostawę generatorów turbin i utrzymaniu jej ważności, a także zobowiązaniu się do realizacji projektów – dostaw generatorów turbin wiatrowych zgodnie z harmonogramem dostaw. Wnioskodawcy 1 oprócz obowiązku wpłaty pieniędzy nazywanych przez Wnioskodawców Kaucją (bezpośrednio przez Wnioskodawcę 1 lub inną spółkę z Grupy […]) spoczywają m.in. następujące obowiązki - zapłacenie kwoty równej 20% ceny kontraktowej, nie będącej Kaucją (jako zaliczkę, zgodnie z odrębną ofertą i umową na dostawę generatorów turbin), dostarczenie akceptowalnych przez C zabezpieczeń płatności dla pozostałej kwoty wartości kontraktu, spełnienie wszelkich innych warunków wynikających z odrębnej umowy na dostawę generatorów turbin, wymagane dla C w celu rozpoczęcia realizacji dostaw. C nie zawarła porozumienia z Wnioskodawcą 2.

Jednym z warunków finalizacji oferty była wpłata pieniędzy nazywanych przez Wnioskodawców Kaucją, która jest zwrotna, niezbywalna i wynosi 2,5% całości oferowanego świadczenia. Pieniądze nazywane przez Wnioskodawców Kaucją miały zostać zwrócona przez C, po spełnieniu wszystkich ustalonych przez strony warunków do 30 listopada 2020 r., tj.: wpłaty 20% wartości umowy dostawy danych turbin wiatrowych, przedłożenia gwarancji płatności pozostałej kwoty dostawy (80%) i spełnienia wszelkich innych warunków umowy dostawy w celu realizacji danego projektu. Kaucja ta miała zagwarantować realizację kontraktu ze strony C.

Wpłacona kwota pieniędzy nazywanych przez Wnioskodawców Kaucją nie zostanie zaliczona na poczet ceny sprzedaży turbin, ponieważ cena sprzedaży będzie płatna przez inny podmiot (spółki celowe) na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy C a spółkami celowymi.

Zgodnie z zawartym porozumieniem pieniądze nazywane przez Wnioskodawców Kaucją powinny zostać zapłacone przez Wnioskodawcę 1 lub podmiot z Grupy z nim powiązany. W związku z tym podjęto decyzję, że owa kwota pieniężna (Kaucja) zostanie wpłacona przez podmiot nadrzędny w Grupie – tj. Wnioskodawcę 2. Tak więc rola Wnioskodawcy 2 w transakcji ograniczała się do wpłacenia w sierpniu 2020 r. określonej kwoty (Kaucji) na rzecz C.

Wpłata pieniędzy (Kaucji) przez Wnioskodawcę 2 nie wiązała się ze spełnieniem świadczenia na jego rzecz przez C, lecz na rzecz podmiotu z Grupy […] – Wnioskodawcy 1. Ponadto, wpłata Kaucji ze strony Wnioskodawcy 2 nie wiązała się z jakimkolwiek innym świadczeniem ze strony C. Ponieważ Wnioskodawca 2 nie jest stroną porozumienia, nie spoczywały na nim żadne obowiązki, a wypłacenie przez niego pewnej ustalonej kwoty pieniężnej (nazywanej Kaucją) na rzecz C wynikało wyłącznie z wewnątrzgrupowych ustaleń z Wnioskodawcą 1. Kaucja ta została wpłacona przez Wnioskodawcę 2 z uwagi na posiadane odpowiednie środki finansowe, pozwalające na uiszczenie tej kwoty w wysokości ustalonej w porozumieniu. Z porozumienia nie wynikało, czy pieniądze nazywane przez Wnioskodawców Kaucją miałyby zostać zwrócone przez C do Wnioskodawcy 1 lub Wnioskodawcy 2.

Warunki dla zwrotu tej Kaucji nie zostały jednak w pełni spełnione przez Wnioskodawcę 1 oraz Wnioskodawcę 2, tak więc na podstawie porozumienia, pieniądze nazwane Kaucją zostały zatrzymane przez C, tytułem czego C wystawił na rzecz Wnioskodawcy 1 fakturę. Finalnie transakcja nabycia turbin wiatrowych doszła do skutku w dniu 31 maja 2021 r. Wnioskodawca 1 będzie świadczył na rzecz spółek celowych usługi deweloperskie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowani mają wątpliwości, czy wpłacone przez Wnioskodawcę 2 na konto C pieniądze nazywane Kaucją w celu zagwarantowania realizacji kontraktu i które nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy 2 nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia kaucji. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN „kaucją” jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.

W aspekcie przedmiotowej sprawy wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku Języka Polskiego PWN:

· „zaliczką” – jest część należności wypłacana z góry na poczet należności;

· „zadatkiem” – jest suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania;

· „przedpłatą” – jest określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru;

· „ratą” – jest część należności pieniężnej, płatną w oznaczonym terminie.

Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania.

W niniejszym sprawie kwota pieniężna nazywana Kaucją została wpłacona – zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawców - celem zabezpieczenia mocy produkcyjno-usługowych C i zarazem stanowi gwarancję, że projekt – budowa farmy wiatrowej z wykorzystaniem turbin wiatrowych C - zostanie zrealizowany w terminie.

Wpłata tej Kaucji przez Wnioskodawcę 2 nie wiąże się ze spełnieniem świadczenia (dostawy turbin) przez C ani z jakimkolwiek innym świadczeniem ze strony C, na rzecz Wnioskodawcy 2. Rolą Wnioskodawcy 2 w tym przedsięwzięciu było wyłącznie wpłacenie określonej kwoty nazwanej Kaucją, bo posiadał on akurat środki finansowe potrzebne do jej zapłaty. Tak więc pieniądze nazywane przez Wnioskodawców Kaucją nie stanowią ani zaliczki ani zadatku w relacji między tymi dwoma podmiotami, bowiem nie są związane ze skonkretyzowanym towarem czy usługą. Wpłacie tej kwoty nie towarzyszyły ustalenia pozwalające na określenie w sposób ostateczny i precyzyjny przedmiotu tego świadczenia.

Należy tu podkreślić, że sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i powołane przepisy należy zgodzić się z Zainteresowanymi, że w sytuacji opisanej we wniosku pieniądze (nazywane przez Wnioskodawców Kaucją) wpłacone przez Wnioskodawcę 2 do C nie stanowią wynagrodzenia ani za konkretny towar (turbiny wiatrowe, za które, jak wynika z wniosku płacić będą C na podstawie oddzielnej umowy spółki celowe), ani za konkretną usługę świadczoną przez C. Wpłaconych przez Wnioskodawcę 2 pieniędzy (nazywanych przez Wnioskodawców Kaucją) nie można zatem uznać ani za zaliczkę ani za zadatek na poczet przyszłego świadczenia, bowiem wpłacie tej kwoty nie towarzyszyły ustalenia pozwalające na określenie w sposób ostateczny i precyzyjny przedmiotu tego świadczenia. Wpłacone przez Wnioskodawcę 2 pieniądze (Kaucja) na rzecz C nie są zatem wynagrodzeniem za czynności podlegające opodatkowaniu wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlegają jako takie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa stanowisko w zakresie Pytania nr 1 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać także należy, że w związku z uznaniem Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, odstąpiliśmy od odpowiedzi na pytanie nr 2 dot. tego, czy Wnioskodawcy 1 będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w razie uznania Kaucji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż ww. pytanie zostało zadane pod warunkiem uznania Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe.

Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem i do których Państwo nie sprecyzowali stanowiska - nie zostały - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozstrzygnięte w przedmiotowej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).