0114-KDIP1-1.4012.794.2021.3.KOM

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie :

Ø uznania, że transakcja sprzedaży w drodze licytacji komorniczej Działki nr 1 nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

Ø uznania, że dostawa części Działki nr 1 oznaczonej symbolami 3MU, 5NO, 1KDD i 2KDD będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług), jako dostawa terenu budowlanego,

Ø uznania, że dostawa części Działki nr 1 położonej na terenach rolnych będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9,

Ø braku konieczności zastosowania przy planowanej dostawie art. 43 ust. 21 ustawy.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że transakcja sprzedaży w drodze licytacji komorniczej nieruchomości niezabudowanej nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz sposobu opodatkowania podatkiem VAT dostawy tej nieruchomości niezabudowanej w trybie licytacji komorniczej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 stycznia 2022 r. (wpływ 24 stycznia 2022 r.) oraz pismem z 9 lutego 2022 r. (wpływ 9 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

[Wnioskodawca]

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w […] („Wnioskodawca”) w związku z prowadzoną egzekucją komorniczą postanowieniem Sądu Rejonowego w […] został zobowiązany do ustalenia, czy odpłatne zbycie dokonane w trybie licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości („Nieruchomość”) składającej się z działki ewidencyjnej gruntu nr 1 położonej przy ul. […] o powierzchni 10,4400 ha, w obrębie […], dla której Sąd Rejonowy w […], Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr […] („Działka nr 1”) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

[Właściciel Nieruchomości]

Na dzień złożenia Wniosku, właścicielem Nieruchomości jest spółka pod firmą: A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”).

Spółka jest: (i) spółką prawa handlowego (ii) posiadającą na terytorium Polski miejsce siedziby i zarządu, (iii) podlegającą na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowego od osób prawnych („podatek CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”). Spółka nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

[Działka nr 1]

Zgodnie z Uchwałą nr […] Rady Gminy […] z 10 lipca 2003 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy […] dla części wsi […], Działka nr 1 w miejscowości […] jest położona:

1. częściowo na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług, oznaczonych na rysunku planu symbolem 3MU;

2. częściowo na terenach rolnych, oznaczonych symbolem 4R (obszar około 0,75 ha);

3. częściowo na terenie oczyszczalni ścieków, oznaczonym na rysunku planu symbolem 5NO (obszar około 0,25 ha);

4. częściowo na terenie dróg dojazdowych (gminnych) oznaczonych symbolami 1KDD i 2KDD.

Ponadto na terenie Działki nr 1 znajduje się stanowisko archeologiczne oznaczone numerem […]

Jak wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podstawowym przeznaczeniem terenów oznaczonych symbolem MU jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz usługi kultury, zdrowia, sportu i usługi socjalne. Na terenach przewidzianych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługi plan dopuszcza ponadto lokalizację:

· zieleni parkowej i innej zieleni urządzonej, w tym zadrzewień i zakrzewień;

· dróg dojazdowych, przyłączy i urządzeń infrastruktury technicznej niezbędnych dla obsługi zespołów zabudowy.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza lokalizowanie na działkach garaży i innych budynków pomocniczych wolnostojących, towarzyszących zabudowie mieszkaniowej, pod warunkiem zachowania linii zabudowy i wszystkich innych wymagań dotyczących zabudowy.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wyznacza teren oczyszczalni ścieków, oznaczony na rysunku planu symbolem NO, przewidziany pod rezerwę terenu dla oczyszczalni ścieków, wraz z niezbędnymi dojazdami i urządzeniami obsługi technicznej.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wyznacza tereny, dla których utrzymuje się dotychczasowe użytkowanie, bez prawa zabudowy, tj. tereny użytkowania rolniczego, oznaczone symbolem R. Produkcja rolna musi być prowadzona w sposób odpowiadający wymogom ochrony środowiska, z zaleceniem docelowego zalesiania gruntów o małej przydatności rolniczej.

Zgodnie z danymi z rejestru gruntów Działka nr 1 stanowi użytki: grunty orne RIIIb 2,33 ha, RIVa 1,40 ha, RIVb 0,89 ha, RV 2,44 ha, łąki trwałe ŁIV 0,82 ha, ŁV 1,12 ha, ŁVI 0,77 ha, pastwiska trwałe PsV 0,32 ha, grunt pod rowem W 0,35 ha.

Działka nr 1 jest niezabudowana, nieogrodzona i nieuzbrojona. Powierzchnia Działki nr 1 jest umiarkowanie zróżnicowana, porośnięta trawą oraz drzewami i krzewami samosiewkami, wymaga uporządkowania. Nad terenem Działki nr 1 przechodzi linia energetyczna średniego napięcia oraz wzdłuż drogi i na ukos przeprowadzone są linie niskiego napięcia w postaci kabla podwieszonego na słupach żelbetonowych. W ulicy […] dostępna jest sieć wodociągowa.

Nabycie Nieruchomości przez Spółkę nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nieruchomość była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej.

Nieruchomość nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dla Nieruchomości nie została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę.

Przedmiotem odpłatnego zbycia będzie tylko i wyłącznie Nieruchomość.

Na dzień składania Wniosku nie wiadomo kto będzie Kupującym oraz czy Kupujący będzie wykorzystywał Nieruchomość na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ma zamiar wystosować do Spółki pisemne zapytanie w celu potwierdzenia stanu faktycznego będącego przedmiotem Wniosku.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu z 24 stycznia 2022 r. wskazał Pan, że Działka nr 1 została aportem wniesiona do dłużnika w dniu 7 marca 2006 r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr […].

Przechodzące nad terenem Działki nr 1: (i) linia energetyczna średniego napięcia i linia niskiego napięcia w postaci kabla podwieszonego na słupach żelbetonowych oraz (ii) przebiegająca przez jej teren sieć wodociągowa nie są własnością dłużnika i tym samym nie będą również przedmiotem planowanej dostawy.

W uzupełnieniu z 9 lutego 2022 r. wskazał Pan, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla Działki nr 1 wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. tereny użytkowania rolniczego oznaczone jako 4R bez prawa zabudowy oraz tereny oznaczone jako 3MU, 5NO, 1KDD i 2KDD z prawem do zabudowy.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości (licytacji komorniczej) na rzecz potencjalnego Kupującego nie będzie przedsiębiorstwo albo zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, planowana transakcja sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej na terenach rolnych, bez prawa zabudowy będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w odniesieniu do planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej:

· częściowo na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług, oznaczonych na rysunku planu symbolem 3MU;

· częściowo na terenie oczyszczalni ścieków, oznaczonym na rysunku planu symbolem 5NO;

· częściowo na terenie dróg dojazdowych (gminnych) oznaczonych symbolami 1KDD i 2KDD (licytacji komorniczej),

· będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, albowiem ta część Działki nr 1 będzie stanowiła teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT?

4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w związku z tym, że z miejscowego planu zagospodarowania terenu wynika przeznaczenie Działki nr 1 oraz Wnioskodawca ma zamiar wystosować do Spółki pisemne zapytanie w celu potwierdzenia stanu faktycznego będącego przedmiotem Wniosku, to art. 43 ust. 21 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. I

Pana zdaniem prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości (licytacji komorniczej) na rzecz potencjalnego Kupującego nie będzie przedsiębiorstwo albo zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

[Przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa]

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT „przepisów [ustawy o VAT] nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.” Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT „ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania.”

Pojęcie „przedsiębiorstwa” nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT, niemniej jednak, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych, należy w tym przypadku odnieść się do definicji legalnej przedsiębiorstwa zawartej w art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) („Kodeks Cywilny”), zgodnie z którym „przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

5. koncesje, licencje i zezwolenia,

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

8. tajemnice przedsiębiorstwa,

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.”

Ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT mamy więc do czynienia, jeżeli kumulatywnie spełnione są następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania);

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Warunkiem wyodrębnienia finansowego jest to, aby do zorganizowanej części przedsiębiorstwa mogły zostać przypisane związane z nim koszty, przychody, należności i zobowiązania. Wyodrębnienie może nastąpić na podstawie stosowanego w jednostce planu kont, ale również w przypadku, gdy takie wyodrębnienie nie jest dokonane na poziomie zakładowego planu kont, ale faktycznie można powiązać dane finansowe z poszczególnymi częściami składowymi przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć, jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania, jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego, zaznacza się, że aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przedmiotem czynności prawnej muszą być istotne elementy, które decydują czy wyodrębniony zespół składników służy do realizacji celów gospodarczych realizowanych przez zbywcę (prawomocny wyrok WSA w Kielcach z 13 sierpnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Ke 225/09)).

Reasumując, dla uznania, że mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, istotne jest przede wszystkim ustalenie, czy określony wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych będzie zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej i umożliwi samodzielną realizację przypisanych im zadań gospodarczych. Podkreślić przy tym należy, że fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych (np. przeniesienia praw, w szczególności dokumentacji finansowej, technicznej, umów, stanów magazynowych, należności i zobowiązań) może pozostać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podobnie jak formułowanie nazbyt rygorystycznych wymogów w odniesieniu do trzech płaszczyzn wyodrębnienia (organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej) prowadzić może do wniosków niedających pogodzić się zarówno z literalną jak i celowościową wykładnią przepisu art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT. Najistotniejszą bowiem okolicznością jest to, czy dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego we Wniosku, planowana transakcja obejmie tylko i wyłącznie sprzedaż prawa własności Nieruchomości. Na nabywcę nie przejdą żadne zobowiązania, umowy, należności, pracownicy etc.

Oznacza to, że odpłatne zbycie tylko Nieruchomości nie będzie mogło stanowić niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze ze względu na brak transferu kluczowych składników. Przenoszony majątek nie będzie zatem umożliwiał samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, wyłącznie w oparciu o nabywane składniki. W planowanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia minimum środków, wystarczających do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana transakcja stanowić będzie przeniesienie własności konkretnych składników, których zespół nie spełnia jednak definicji przedsiębiorstwa albo też zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Powyższe znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe (np. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 kwietnia 2013 r., nr IPPP1/443-186/13-4/MP, interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 grudnia 2012 r., nr IPPP1/443-943/12-4/AP, oraz interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 marca 2010 r., nr IBPP1/443-1273/09/BM).

Potwierdzenie powyższego stanowiska można również znaleźć w wyroku NSA z 24 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15, w którym sąd wskazał, iż: „(…) okoliczność, że dane nieruchomości mogą stanowić przedmiot najmu tak u ich zbywcy, jak i następnie u nabywcy, nie czyni z nich zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Konieczne jest, aby zbywane składniki majątkowe stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela pogląd, zgodnie z którym sam fakt wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej – bez wykazania ich organizacyjnego i finansowego wyodrębnienia w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa – nie daje podstaw do przyjęcia, że nieruchomości te samodzielnie tworzyły zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 i art. 2 pkt 27e [ustawy o VAT].”

Warto również wskazać na treść „Objaśnień ws. opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości komercyjnych” opublikowanych przez Ministra Finansów w dniu 11 grudnia 2018 r., które potwierdza stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we Wniosku. Jak wskazał bowiem Minister Finansów, że „przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji, oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

W przypadku transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych wystąpienie wskazanych poniżej integralnych elementów takich transakcji nie powinno być uznawane za wpływające na ocenę czy zbycie danej nieruchomości stanowi dostawę towaru podlegającą VAT, czy też pozostające poza jego zakresem jako zbycie przedsiębiorstwa (lub ZCP). Należy uznać, że dla celów ustalenia skutków podatkowych transakcji nie jest istotne czy doszło do przeniesienia na nabywcę integralnych dla transakcji obejmujących nieruchomości komercyjne elementów - w szczególności - takich jak:

• ruchomości stanowiące wyposażenie budynku;
• prawa z zabezpieczeń prawidłowego wykonania obowiązków wynikających z umów najmu ustanowionych przez najemców (np. prawa z gwarancji bankowych, depozytów, deklaracji o dobrowolnym poddaniu się egzekucji);
• prawa z gwarancji należytego wykonania przez wykonawców prac związanych z pracami budowlanymi /remontowymi prowadzonymi w budynku;
• prawa i obowiązki wynikające z umów serwisowych, w tym m.in. umów dotyczących świadczenia usług ochrony obiektu, sprzątania, obsługi nieruchomości (tzw. facility management agreement), itp.;
• prawa autorskie na wskazanych w dotyczących ich umowach polach eksploatacji, w tym prawa autorskie do projektu budynku, prawa autorskie i prawo ochronne na zastrzeżone znaki towarowe;
• prawa z licencji do oprogramowania wykorzystywanego do obsługi nieruchomości;
• prawa do domen internetowych dotyczących nieruchomości;
• dokumentacja techniczna dotycząca budynku, w szczególności książki obiektu, projekty budowlane ;
• protokoły z kontroli przeciwpożarowych lub kominiarskich;
• dokumentacja prawna dotycząca budynku - np. kopie umów, decyzji administracyjnych.

W powyższych przypadkach wskazane elementy przydatne są do wykorzystywania nieruchomości zgodnie z jej gospodarczym przeznaczeniem niezależnie od zamiaru kontynuacji działalności zbywcy przez nabywcę. W przypadku niektórych kryteriów takich jak obowiązki wynikające z umów serwisowych, korzystanie z tych świadczeń jest konieczne, by utrzymać nieruchomość w niepogorszonym stanie (także w okresie, gdy nie jest ona wykorzystywana do celów komercyjnych)”.

Tym samym, prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości (licytacji komorniczej) na rzecz potencjalnego Kupującego nie będzie przedsiębiorstwo albo zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Ad. II, ad. III

Pana zdaniem prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, planowana transakcja sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej na terenach rolnych, bez prawa zabudowy będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Ponadto, prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w odniesieniu do planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej:

1. częściowo na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług, oznaczonych na rysunku planu symbolem 3MU;

2. częściowo na terenie oczyszczalni ścieków, oznaczonym na rysunku planu symbolem 5NO;

3. częściowo na terenie dróg dojazdowych (gminnych) oznaczonych symbolami 1KDD i 2KDD, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, albowiem ta część Działki nr 1 będzie stanowiła teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT.

[Przepisy ustawy o VAT]

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT „opodatkowaniu podatkiem (…) [VAT], podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.” Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 [ustawy o VAT], rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).” Art. 2 pkt 6) ustawy o VAT „ilekroć w dalszych przepisach [ustawy o VAT] jest mowa o: 6) towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.”

Jak wynika z powyższych regulacji, sprzedaż prawa własności Nieruchomości stanowi zatem, co do zasady, dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT „w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.”

W świetle reguły opodatkowania podatkiem VAT gruntów zabudowanych przewidzianej w art. 29a ust. 8 ustawy o VAT pojawia się pytanie w jaki sposób rozumieć pojęcie « gruntu » występujące w tym przepisie. Ustawa o VAT nie zawiera autonomicznej definicji pojęcia « gruntu», jak też nie zawiera odesłania np. do przepisów prawa cywilnego w tym zakresie.

Definiując pojęcie „gruntu” dla potrzeb ustawy o VAT, należy kierować się przede wszystkim ekonomicznymi uwarunkowaniami transakcji, a w szczególności należy ustalić, co może, zgodnie z polskim prawem krajowym, być przedmiotem odrębnej transakcji (być przedmiotem odrębnej dostawy). W tym ujęciu, uwzględniając definicję „towaru” zawartą w art. 2 pkt 6 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, należy zdefiniować „grunt” jako część powierzchni ziemskiej mogącą stanowić przedmiot samodzielnego obrotu (dostawy). Co do zasady, wskazanej powyżej definicji odpowiadać będzie pojęcie wyodrębnionej geodezyjnie działki (z wyłączeniem znajdujących się na działce budynków / budowli).

Pojęcie „działki” w rozumieniu ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne1 oznacza obszar gruntu stanowiący podstawową jednostkę geodezyjną, określoną na mapie ewidencyjnej granicami, numerem, powierzchnią, rodzajem użytkowania i klasą gruntu.

We wskazany powyżej sposób dokonują również wykładni przepisów ustawy o VAT organy podatkowe i sądy administracyjne. Tytułem przykładu można wskazać wyrok NSA z 15 października 2010 r. (sygn. akt I FSK 1698/09), w którym wskazano m.in., że „wykładnia pojęcia „grunt” musi uwzględniać aspekt opodatkowania [podatkiem VAT]. Z tej perspektywy, towarem w rozumieniu ustawy o VAT może być jedynie działka gruntu”. W uzasadnieniu NSA - zgadzając się z organem podatkowym - podkreślił również, że zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT jest wyjątkiem od reguły opodatkowania podatkiem VAT każdej sprzedaży i nie może być rozszerzone na całą nieruchomość objętą jedną księga wieczystą, która stanowi przedmiot sprzedaży, lecz winno być przyporządkowane do konkretnej działki geodezyjnej, na której posadowiony jest budynek, który w chwili sprzedaży podlega temu zwolnieniu.

Tym samym, skutki podatkowe na gruncie ustawy o VAT należy ustalać odrębnie w odniesieniu dla każdej działki ewidencyjnej.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sfera prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

[Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT - ustawa o VAT]

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT: „Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”

Przez „tereny budowlane” - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT).

Opodatkowane podatkiem VAT są więc dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane - są zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT.

Oznacza to, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT.

[Odpłatna dostawa Działki nr 1]

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741, ze zm.), („ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy - przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z miejscowego planu zagospodarowania terenu Działka nr 1 w miejscowości […] położona jest:

1. częściowo na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług, oznaczonych na rysunku planu symbolem 3MU;

2. częściowo na terenach rolnych, oznaczonych symbolem 4R (obszar około 0,75 ha);

3. częściowo na terenie oczyszczalni ścieków, oznaczonym na rysunku planu symbolem 5NO;

4. częściowo na terenie dróg dojazdowych (gminnych) oznaczonych symbolami 1KDD i 2KDD.

W kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy wskazać, że przy sprzedaży Działki nr 1 o różnym przeznaczeniu wynikającym z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Spółka będzie zobowiązana do zastosowania właściwej stawki podatku VAT, bądź zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z tym, że ta część Działki nr 1 położona na terenach przeznaczonych pod zabudowę będzie „terenem budowlanym” w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym sprzedaż części Działki nr 1 uznawanej za „teren budowlany” będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, odpłatna dostawa części Działki nr 1 przeznaczonej na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako teren rolny bez prawa zabudowy będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Natomiast część Działki nr 1 położona:

1. częściowo na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług, oznaczonych symbolem 3MU oraz

2. częściowo na terenie oczyszczalni ścieków, oznaczonym symbolem 5NO oraz

3. częściowo na terenie dróg dojazdowych (gminnych) oznaczonych symbolami 1KDD i 2KDD nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem ta część działki stanowi tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

[Stawka podatku VAT]

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT „stawka podatku wynosi 22% (…)”. Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT „w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. (…): stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 (…) [ustawy o VAT], wynosi 23%”.

W związku z tym, sprzedaż części Działki nr 1 uznawanej za „teren budowlany” będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podatku VAT 23 % zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym prawidłowe jest stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, planowana transakcja sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej na terenach rolnych, bez prawa zabudowy będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Ponadto, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w odniesieniu do planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej:

1. częściowo na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług, oznaczonych na rysunku planu symbolem 3MU;

2. częściowo na terenie oczyszczalni ścieków, oznaczonym na rysunku planu symbolem 5NO (obszar około 0,25 ha);

3. częściowo na terenie dróg dojazdowych (gminnych) oznaczonych symbolami 1KDD i 2KDD, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT bowiem ta część Działki nr 1 będzie stanowiła teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT.

Ad. IV

Pana zdaniem prawidłowe jest stanowisko, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w związku z tym, że z miejscowego planu zagospodarowania terenu wynika przeznaczenie Działki nr 1 oraz Wnioskodawca ma zamiar wystosować do Spółki pisemne zapytanie w celu potwierdzenia stanu faktycznego będącego przedmiotem Wniosku, to art. 43 ust. 21 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy o VAT „Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18 [ustawy o VAT], nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18 [ustawy o VAT], zwolnień od podatku, o których mowa w [art. 43] ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a [ustawy o VAT], przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.”

W związku z tym, że jak wskazano we Wniosku, z miejscowego planu zagospodarowania terenu wynika przeznaczenie Działki nr 1 oraz Wnioskodawca ma zamiar wystosować do Spółki pisemne zapytanie w celu potwierdzenia stanu faktycznego będącego przedmiotem Wniosku, to art. 43 ust. 21 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania albowiem Wnioskodawca posiada i będzie posiadał niezbędne informacje co do spełniania warunków, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w związku z tym, że z miejscowego planu zagospodarowania terenu wynika przeznaczenie Działki nr 1 oraz Wnioskodawca ma zamiar wystosować do Spółki pisemne zapytanie w celu potwierdzenia stanu faktycznego będącego przedmiotem Wniosku, to art. 43 ust. 21 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie:

· uznania, że transakcja sprzedaży w drodze licytacji komorniczej Działki nr 1 nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

· uznania, że dostawa części Działki nr 1 oznaczonej symbolami 3MU, 5NO, 1KDD i 2KDD będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako dostawa terenu budowlanego,

· uznania, że dostawa części Działki nr 1 położonej na terenach rolnych będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9,

· braku konieczności zastosowania przy planowanej dostawie art. 43 ust. 21 ustawy.

- jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” :

organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540ze. zm.), zgodnie z którym:

płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), zgodnie z którym:

przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia doprowadzenia działalności gospodarczej”.

Potwierdza to art. 55² Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy:

ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że:

celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy przedmiotem planowanej Transakcji zbycia w trybie licytacji komorniczej będą składniki stanowiące przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak już wyżej wykazaliśmy, aby można uznać, że przedmiotem dokonywanej czynności jest przedsiębiorstwo to przedmiotem tym muszą być objęte bezwzględnie te elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej. Nie można w tym zakresie formułować jednoznacznych, uniwersalnych wzorów czy kryteriów. Będą się one zmieniały przy każdej dokonywanej czynności a okoliczności konkretnego przypadku stanowią podstawę oceny czy przedmiotem czynności prawnej jest przedsiębiorstwo czy też nie. Tym samym, ocena czy doszło do zbycia przedsiębiorstwa jest możliwa w sytuacji kiedy miarodajne będzie ustalenie czy zbyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Przy czym, strony – jak wynika z art. 552 Kodeksu cywilnego – mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące przedsiębiorstwo objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres włączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa.

W opisie sprawy wskazał Pan, że przedmiotem odpłatnego zbycia w ramach licytacji komorniczej będzie tylko i wyłącznie Nieruchomość składająca się z działki ewidencyjnej gruntu nr 1. Na nabywcę nie przejdą żadne zobowiązania, umowy, należności, pracownicy etc. W planowanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia minimum środków, wystarczających do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Nie dojedzie więc do przeniesienia wielu kluczowych składników przedsiębiorstwa dłużnika, które są niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie w jakim prowadził ją dłużnik. Przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie grunt.

Transakcja sprzedaży nie obejmie zatem istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, gdyż dotyczy tylko Nieruchomości. Ponadto Nieruchomość nie jest wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Odnosząc się zatem do kwestii budzącej Pana wątpliwość należy stwierdzić, że mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa – na gruncie niniejszej sprawy - przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości w trybie licytacji komorniczej na rzecz potencjalnego Kupującego nie będzie przedsiębiorstwo albo zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem, planowana transakcja nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Sprzedaż Nieruchomości w trybie licytacji komorniczej będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Art. 2 pkt 33 ww. ustawy stanowi, że:

ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W przedstawionym opisie sprawy wskazał Pan, że dłużnik będący właścicielem Nieruchomości jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą na terytorium Polski miejsce siedziby i zarządu. Działka nr 1 została wniesiona do dłużnika aportem w dniu 7 marca 2006 r. na podstawie aktu notarialnego, a nabycie to nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nieruchomość była wykorzystywana przez dłużnika na cele działalności gospodarczej, ale nie była to działalność zwolniona od podatku VAT. Obecnie dłużnik nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Działka nr 1 jest niezabudowana, nieogrodzona i nieuzbrojona, jej powierzchnia jest umiarkowanie zróżnicowana, porośnięta trawą oraz drzewami i krzewami samosiewkami, wymaga uporządkowania. Nad terenem Działki nr 1 przechodzi linia energetyczna średniego napięcia oraz wzdłuż drogi i na ukos przeprowadzone są linie niskiego napięcia w postaci kabla podwieszonego na słupach żelbetonowych, a w ulicy [`(...)`] dostępna jest sieć wodociągowa. Jednakże przechodzące nad terenem Działki nr 1: (i) linia energetyczna średniego napięcia i linia niskiego napięcia w postaci kabla podwieszonego na słupach żelbetonowych oraz (ii) przebiegająca przez jej teren sieć wodociągowa nie są własnością dłużnika i tym samym nie będą również przedmiotem planowanej dostawy.

Działka nr 1 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy Prażmów jest położona:

1. częściowo na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług, oznaczonych na rysunku planu symbolem 3MU;

2. częściowo na terenach rolnych, oznaczonych symbolem 4R (obszar około 0,75 ha);

3. częściowo na terenie oczyszczalni ścieków, oznaczonym na rysunku planu symbolem 5NO (obszar około 0,25 ha);

4. częściowo na terenie dróg dojazdowych (gminnych) oznaczonych symbolami 1KDD i 2KDD.

Dla Nieruchomości nie została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.):

kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Ponadto, stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy:

w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

W opisie sprawy wskazał Pan ponadto, że zgodnie z MPZP podstawowym przeznaczeniem terenów oznaczonych:

a) symbolem MU - jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz usługi kultury, zdrowia, sportu i usługi socjalne. Na terenach przewidzianych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługi plan dopuszcza ponadto lokalizację:

· zieleni parkowej i innej zieleni urządzonej, w tym zadrzewień i zakrzewień;

· dróg dojazdowych, przyłączy i urządzeń infrastruktury technicznej niezbędnych dla obsługi zespołów zabudowy.

· garaży i innych budynków pomocniczych wolnostojących, towarzyszących zabudowie mieszkaniowej, pod warunkiem zachowania linii zabudowy i wszystkich innych wymagań dotyczących zabudowy.

b) symbolem NO - teren oczyszczalni ścieków, przewidziany pod rezerwę terenu dla oczyszczalni ścieków, wraz z niezbędnymi dojazdami i urządzeniami obsługi technicznej.

Dla terenów oznaczonych symbolem R - zgodnie z MPZP - utrzymuje się dotychczasowe użytkowanie, bez prawa zabudowy, tj. tereny użytkowania rolniczego. Produkcja rolna musi być prowadzona w sposób odpowiadający wymogom ochrony środowiska, z zaleceniem docelowego zalesiania gruntów o małej przydatności rolniczej.

W MPZP dla Działki nr 1 wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, tj. tereny użytkowania rolniczego oznaczone jako 4R bez prawa zabudowy oraz tereny oznaczone jako 3MU, 5NO, 1KDD i 2KDD z prawem do zabudowy.

Tak więc w MPZP istnieją tereny o różnym przeznaczeniu, czyli różnych zasadach gospodarowania – są to działki w części przeznaczone pod zabudowę a w części są określone jako użytkowania rolniczego (a więc bez prawa zabudowy, nieprzeznaczone pod zabudowę).

W przedmiotowej sprawie przywołać należy art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym:

wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz z uzasadnieniem.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym :

w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o rożnym przeznaczeniu lub różnych zasadach gospodarowania.

W tym miejscu należy wskazać na orzeczenie TSUE, który w wyroku z 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdził, że: „Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”.

W wyroku tym TSUE wskazał też, że „Pomimo iż faktycznie z orzecznictwa tego wynika, iż jedna dostawa co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, to jednak nie sprzeciwia się ono oddzielnemu opodatkowaniu określonych składników tej dostawy, o ile tylko takie opodatkowanie będzie zgodne z warunkami, od których art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy uzależnia zastosowanie zwolnień dających prawo do zwrotu zapłaconego podatku”.

Tak więc, z powyższego orzeczenia wynika, że dopuszczalne jest opodatkowanie dostawy jednego towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym jeśli np. według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka ewidencyjna znajduje się na terenach przeznaczonych oraz nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może podlegać opodatkowaniu według właściwych stawek VAT lub w części korzystać ze zwolnienia.

Zatem, z uwagi na to, że – jak wskazał Pan – dla części Działki nr 1 MPZP jako przeznaczenie podstawowe przewiduje zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wraz z możliwością lokalizacji na niej garaży czy dróg dojazdowych oraz teren oczyszczalni ścieków wraz z potrzebnymi dojazdami, a dla części tej Działki stanowiącej grunty rolne przewiduje zakaz zabudowy, to należy zgodzić się Panem, iż planowana transakcja sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej na terenach rolnych, bez prawa zabudowy, oznaczonej symbolem 4R, będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, gdyż teren jest wyłączony z możliwości zabudowy i nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Natomiast planowana transakcji sprzedaży prawa własności Nieruchomości co do części Działki nr 1 położonej na terenach oznaczonych symbolem 3MU, 5NO, 1KDD i 2KDD, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę i stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Tak więc sprzedaż tej części Działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwej dla przedmiotu dostawy stawki podatku VAT.

Jednocześnie należy wskazać, że nie jest koniecznym w niniejszej sprawie rozpatrywanie, czy do planowanej w trybie licytacji komorniczej sprzedaży Działki nr 1 ma zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, zgodnie z którym:

jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione

gdyż - jak wynika z wniosku – posiada Pan niezbędne informacje co do spełniania warunków zastosowania do dostawy towarów (tu Działki nr 1), o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy również wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej, o której mowa w art. 42a w zw. z art. 42b ustawy o VAT.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [`(...)`]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).