Wnioskodawca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, zamierza przenieść zarejestrowany znak towarowy z działalności do majątku prywatnego, a następnie wydzierżawić go spółce z o.o. Organ podatkowy stwierdził, że nieodpłatne wycofanie znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, z zamiarem późniejszej dzierżawy, nie wymaga opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Organ uznał, że ponieważ nieodpłatnie wycofany znak towarowy nie będzie użyty na cele osobiste, a czynność ta nie będzie miała na celu innych działań niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, nie znajdzie tu zastosowania przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W rezultacie, nieodpłatne wycofanie znaku towarowego nie będzie traktowane jako odpłatne świadczenie usług i nie podlega opodatkowaniu VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że czynność wycofania znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego stanowi nieodpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) (Pytanie nr 1) jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania nieodpłatnej czynności wycofania znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego.
Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie z 1 lutego 2022 r. znak 0114-KDIP-1.4012.784.2021.3.MKA – pismem z 6 lutego 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa spożywczego, z przeważającą działalnością zgodną z PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 10.89.Z.
Usługi będą polegać m.in. na:
a) wprowadzaniu zleceń klientów do systemu komputerowego (czynności sklasyfikowane jako PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 82.11.10.0),
b) obliczaniu należności od klientów z tytułu wykonania zleceń (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
c) generowaniu faktur dla klientów (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
d) przygotowywaniu dokumentów do wydania do zewnętrznego biura księgowego (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
e) tworzeniu cenników i ofert (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
f) obsługi drogą mailową zleceń klientów (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
g) kontroli zobowiązań i należności od klientów (bieżące sprawdzanie stanu należności i ewentualnych przeterminowanych należności, ponaglanie w przypadku niedochowania terminu zapłaty) - wszystkie czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0,
h) tworzeniu prognoz sprzedaży towarów, produktów i usług (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
i) prowadzeniu ewidencji czasu pracy pracowników i współpracowników (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
j) sporządzaniu analiz sprzedaży, zysku, narzutu (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0),
k) sporządzaniu umów z kontrahentami (czynności sklasyfikowane jako PKWiU 82.11.10.0).
Pytania w zakresie podatku od towarów i usług
Czy wycofanie znaku towarowego, przy wytworzeniu i rejestracji którego, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, będzie traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług i tym samym będzie opodatkowane podatkiem VAT ?
Jeśli wycofanie znaku towarowego będzie traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług to czy podstawą opodatkowania będzie koszt wytworzenia i rejestracji znaku towarowego?
Pana stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy wycofanie znaku z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do majątku prywatnego będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i co za tym idzie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel; towarami są, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rzeczy i ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niestanowiące dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.
W związku z tym należy uznać, że czynności związane z przeniesieniem znaku towarowego do majątku prywatnego Wnioskodawcy mogą zostać uznane za świadczenie usług w rozumieniu ustawy VAT.
Zgodnie ze wskazanym wyżej art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatne świadczenie usług, natomiast przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje na sytuacje, w których również nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
I tak zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
- nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki: w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. W związku z tym, że działalność Wnioskodawcy polega na przetwórstwie spożywczym, a w przyszłości będzie polegać na świadczeniu usług administracyjno-biurowych, to wycofanie znaku jest świadczeniem niezwiązanym z działalnością statutową Wnioskodawcy.
Jak zostało wskazane powyżej, prawo do znaku nie jest towarem, zatem jego wycofanie z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT i co za tym idzie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
W ocenie Wnioskodawcy podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na wycofaniu znaku towarowego z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy będzie wartość faktycznie poniesionych kosztów związanych z wytworzeniem znaku oraz koszty jego rejestracji.
W zakresie podstawy opodatkowania należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, tj. świadczenia usług nieodpłatnych, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Kosztem tym są wszystkie wydatki poniesione przez podatnika w celu zrealizowania usługi. Uściślając, będą nim wszelkie faktyczne koszty świadczenia tych usług poniesione przez podatnika, które stanowić będzie całkowita kwota wydatków przez niego poniesionych.
Tym samym ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na wycofaniu znaku towarowego z działalności gospodarczej Wnioskodawcy do majątku prywatnego, należy wziąć pod uwagę wszelkie koszty faktycznie poniesione w związku z jego wytworzeniem oraz rejestracją.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że czynność wycofania znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego stanowi nieodpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.):
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy :
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.
Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).
Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.
Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy:
za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione określone warunki:
- w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego m.in. przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
- w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Zatem dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.
Opodatkowaniu podlegają natomiast te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Dotyczyć to będzie więc takich czynności, które zostały wykonane w ramach działalności gospodarczej, lecz nie na jej potrzeby. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.
Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, czyli za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.
Dodatkowym warunkiem opodatkowania czynności stanowiącej świadczenie usług, jest wykonanie tej czynności przez podatnika.
Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że:
działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na mocy art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):
przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierana pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.
Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Wskazać należy również, że na gruncie ustawy o VAT nie funkcjonuje pojęcie prywatnego najmu czy też prywatnej dzierżawy, które wyłączone byłoby z działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 tejże ustawy. W przypadku, gdy osoba fizyczna wykonuje takie czynności, to w świetle ustawy o VAT działa w charakterze podatnika.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest
właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego, który w przyszłości planuje wycofać do majątku prywatnego i wydzierżawić innemu podmiotowi, tj. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Koszty związane z rejestracją znaku towarowego zostały poniesione w ramach prowadzonej działalności, jednak znak ten nie podlegał amortyzacji. Przy wytworzeniu i rejestracji znaku Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w przyszłości planuje w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności zaprzestać działalności polegającej na przetwórstwie spożywczym, rozpocząć działalność polegającą na świadczeniu usług administracyjno-biurowych na rzecz innego podmiotu, tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Usługi będą polegać m.in. na: wprowadzaniu zleceń klientów do systemu komputerowego, obliczaniu należności od klientów z tytułu wykonania zleceń, generowaniu faktur dla klientów, przygotowywaniu dokumentów do wydania do zewnętrznego biura księgowego, tworzeniu cenników i ofert, obsługi drogą mailową zleceń klientów, kontroli zobowiązań i należności od klientów, tworzeniu prognoz sprzedaży towarów, produktów i usług, prowadzeniu ewidencji czasu pracy pracowników i współpracowników, sporządzaniu analiz sprzedaży, zysku, narzutu, sporządzaniu umów z kontrahentami.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wycofanie znaku towarowego, przy wytworzeniu i rejestracji, którego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług i co za tym idzie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2021 r., poz. 324):
znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.
W myśl art. 120 ust. 2 ww. ustawy:
znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk.
Zgodnie z art. 121 ww. ustawy:
na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.
W myśl art. 153 ust. 1 ww. ustawy:
przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.
W rozumieniu ww. przepisów prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.
Charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze „życia prywatnego”, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, jednak w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z nich wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty.
W świetle powyższych przepisów, wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tak więc przeniesienie wartości znaku towarowego zalicza się do świadczenia usług.
W przedmiotowej sprawie dzierżawa znaku towarowego na rzecz spółki z o.o. wycofanego wcześniej z działalności gospodarczej do majątku prywatnego nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, zaś Wnioskodawca z tytułu tej czynności występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy, gdyż przedmiotem przekazania jest znak towarowy, którego charakter wyklucza jego wykorzystywanie na potrzeby osobiste, prywatne.
Nie występuje tu żadne wyłącznie majątku z działalności gospodarczej, tylko jest to jego dalsze
wykorzystanie przez tego samego podatnika VAT do podobnych czy innych czynności, które wpisują się w definicję działalności gospodarczej. Innymi słowy, ten sam podatnik w oparciu o te same składniki majątku dalej prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.
Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy - zgodnie z którym Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą planuje wycofać znak towarowy z prowadzonej działalności do tzw. majątku prywatnego celem jego dalszej dzierżawy spółce z o.o. – zasadnym jest przyjęcie w niniejszej sprawie, że wycofanie (nieodpłatne) składnika majątku jakim jest znak towarowy z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej do tzw. majątku prywatnego, w przypadku gdy znak ten ma być przedmiotem późniejszej dzierżawy, czyli de facto przedmiotem działalności gospodarczej, skutkuje brakiem konieczności objęcia tej czynności opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, gdyż czynności tej nie można uznać za dokonywaną na cele osobiste (prywatne) podatnika.
Znak towarowy nadal będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, której przedmiotem będzie dzierżawa, a więc Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie wykonywał w ramach tej działalności gospodarczej czynności podlegające opodatkowaniu.
W konsekwencji, skoro nieodpłatnie wycofany przez Wnioskodawcę znak towarowy nie zostanie przekazany na cele osobiste i czynność ta nie zostanie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, to nie znajdzie tu zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - czynność nieodpłatnego wycofania znaku towarowego nie będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Wskazać należy, że w związku z uznaniem Pana stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, odstąpiliśmy od odpowiedzi na pytanie nr 2 dot. ustalenia podstawy opodatkowania przy wycofaniu znaku towarowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, gdyż ww. pytanie zostało zadane pod warunkiem uznania Pana stanowiska w zakresie pytania nr 2 za prawidłowe, tj. uznania, że wycofanie znaku towarowego, przy wytworzeniu i rejestracji którego, przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT, będzie traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług i tym samym będzie opodatkowane podatkiem VAT.
Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili