Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), w związku z uprzednim przemieszczeniem Jachtu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność finansową, w szczególności w zakresie zawierania umów leasingu operacyjnego i finansowego oraz udzielania klientom finansowania w formie pożyczek. Działalność Wnioskodawcy polega w szczególności na zawieraniu transakcji gospodarczych, których przedmiotem jest świadczenie usług lub dostawa towarów wynikających z realizacji umów finansowania pod postacią umów leasingu oraz umów pożyczek.

W ramach umów leasingu na gruncie przepisów ustawy o VAT można wskazać podział na umowy leasingu operacyjnego będące świadczeniem usług w rozumieniu przepisów art. 8 ust. 1 oraz umowy leasingu finansowego będące dostawą towarów w związku z treścią przepisu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W dniu 30 marca 2015 roku Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego, w ramach której zobowiązała się do nabycia i oddania do używania klientowi katamaranu żaglowego (dalej: Jacht). Jacht został nabyty przez Spółkę oraz wydany do używania klientowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w porcie w `(...)`

Zgodnie z treścią zawartej umowy leasingu, co znajduje także oparcie w treści art. 7091 ustawy Kodeks Cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 roku (Dz.U.2020.1740 t.j.) Spółka nabyła Jacht od oznaczonego zbywcy oraz oddała korzystającemu (klientowi) Jacht do używania i pobierania pożytków przez umówiony okres trwania umowy, a korzystający zobowiązał się do zapłaty na rzecz Spółki uzgodnionego wynagrodzenia w ratach wynikających z umowy leasingu.

W dniu 29 września 2021 roku umowa leasingu uległa zakończeniu, zgodnie z okresem na jaki była zawarta a klient wystąpił do Spółki o przeniesienie prawa własności do Jachtu za uzgodnioną w umowie leasingu wartość końcową.

W trakcie realizowania czynności przygotowawczych zmierzających do dokonania dostawy Jachtu na rzecz klienta okazało się, iż Jacht znajduje się fizycznie na terytorium Chorwacji. Wg oświadczenia klienta, Jacht znajduje się na terytorium Chorwacji od sierpnia 2016 roku, od tego czasu przebywa w przeważającym okresie czasu na wodach chorwackich, a klient nie zamierza dokonać przemieszczenia Jachtu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu na własne plany biznesowe.

W trakcie prowadzonych czynności zmierzających do zawarcia porozumienia z klientem potwierdzono, iż przetransportowanie Jachtu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Chorwacji odbyło się bez jakiejkolwiek wiedzy Spółki jak i bez jej uczestnictwa, na wyłączny koszt oraz ryzyko klienta, na rzecz i wyłącznie w interesie klienta ale równocześnie takie przemieszczenie było możliwe w świetle umowy leasingu. Ponadto, zgodnie z zapisami umowy leasingu, Spółka wyraziła zgodę na udostępnianie Jachtu osobom trzecim przez leasingobiorcę.

Wskazać należy, iż Jacht znajdujący się na terytorium Chorwacji nie miał służyć i nie służył w żadnym momencie działalności gospodarczej Spółki na tym terytorium. Z punktu widzenia Spółki, przedmiot służył przez cały okres umowy działalności gospodarczej Spółki opodatkowanej VAT w Polsce, tj. w ramach usługi leasingu operacyjnego.

Przy zakończeniu umowy leasingu, w celu dokonania dostawy Jachtu na terytorium Chorwacji przez Spółkę na rzecz klienta, w wykonaniu prawa nabycia wynikającego z umowy leasingu, potwierdzono, iż w takim stanie rzeczy taka dostawa na rzecz klienta nie będzie podlegała opodatkowaniu polskim podatkiem VAT. Dostawa Jachtu na rzecz klienta została dokonana na terytorium Chorwacji w dniu 9 listopada 2021 roku.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT wynikającym z ustawy o VAT podlega wyłącznie dostawa towaru na terytorium kraju. W sytuacji mającej miejsce, tj. dokonanej dostawy Jachtu na terytorium Chorwacji, nie nastąpiła czynność dostawy w wykonaniu ustawy o VAT, a więc nie ziściła się przesłanka ku opodatkowaniu transakcji polskim podatkiem VAT. Spółka powzięła natomiast wątpliwość czy uprzednie przemieszczenie Jachtu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Chorwacji stanowiło po stronie Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towaru (dalej: WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów), nietransakcyjne WDT), o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Dodatkowo Spółka oświadcza, iż przez cały okres trwania umowy leasingu Jachtu a także na moment złożenia niniejszego wniosku o interpretację, była i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce. Spółka nie była i nie jest przy tym zarejestrowana dla celów VAT w Chorwacji.

Pytanie

Czy prawidłowym jest podejście Spółki wskazujące, iż w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie dokonała wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nie dokonała ona wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT gdyż:

a) Spółka nie dokonała przemieszczenia jachtu na terytorium Chorwacji z terytorium Polski,

b) przemieszczenie to nie miało miejsca także na rzecz Spółki lub w jej imieniu,

c) ponadto, przemieszczenie Jachtu z terytorium Polski na terytorium Chorwacji nie miało w żadnym momencie służyć prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Jak stanowi art. 13 ust. 3 ustawy o VAT „Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika”.

Przepis ten stanowi transpozycję art. 17 ust. 1 dyrektywy 20016/112/WE Rady Europy z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa), w którym tożsamo wskazano, iż „Przemieszczenie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do innego państwa członkowskiego uznaje się za odpłatną dostawę towarów. „Przemieszczenie do innego państwa członkowskiego” oznacza każdą wysyłkę lub transport rzeczowego majątku ruchomego przez podatnika lub na jego rzecz, do celów działalności jego przedsiębiorstwa, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, w którym ten majątek się znajduje, jednakże na terytorium Wspólnoty”.

Warunki jakie należy spełnić łącznie ażeby doszło do tzw. nietransakcyjnego przemieszczenia towarów w ramach WDT przez podatnika na własną rzecz są więc następujące:

a) towar musi stanowić część majątku przedsiębiorstwa;

b) towar musi być przemieszczony z terytorium Polski do innego kraju członkowskiego UE;

c) przemieszczenie majątku ruchomego musi zostać dokonane przez podatnika lub na jego rzecz oraz przemieszczony majątek do państwa innego niż państwo siedziby/stałego miejsca prowadzenia działalności musi być tam dostarczony w celu wykonywania działalności przez to przedsiębiorstwo, innymi słowy: służy działalności gospodarczej podatnika.

W sytuacji opisanej przez Spółkę, w jej indywidualnym przypadku, nie zostały spełnione kumulatywnie wszystkie wyżej wskazanej warunki toteż, w ocenie Wnioskodawcy, nie nastąpiło przemieszczenie Jachtu w ramach nietransakcyjnego WDT.

Wskazany Jacht stanowił na moment przetransportowania go na terytorium Chorwacji jak i w całym okresie trwania umowy leasingu operacyjnego własność Spółki gdyż w ramach umowy leasingu, zgodnie z warunkami wynikającymi z ustawy Kodeks Cywilny oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiot umowy leasingu musi stanowić własność finansującego. Ponadto, rzeczony Jacht został przebazowany przez klienta z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Chorwacji. Jednakże to były jedyne warunki, które wypełniają treść przepisu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT oraz art. 17 ust. 1 Dyrektywy w mającym miejsce stanie faktycznym.

Nie zostały zaś spełnione pozostałe warunki, o których mowa w pkt c) i d) powyżej, a mianowicie Jacht został przemieszczony na terytorium Chorwacji przez klienta Spółki, wyłącznie na rzecz tegoż podmiotu, innego niż Spółka, dodatkowo bez wiedzy Spółki. Klient Spółki posiadał zgodnie z umową leasingu i w ramach jej postanowień, prawo do użytkowania jachtu zgodnie z własnymi autonomicznymi decyzjami, również w zakresie dalszego podnajmu.

Przemieszczenie towaru „przez podatnika”, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT oznacza, że to właśnie podatnik, dokonuje czynności przetransportowania towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Natomiast wskazując na ten sam przepis ustawy o VAT zwrot „na jego rzecz” oznacza, że takiej czynności może dokonać ktoś inny przy czym działać musi w zakresie zlecenia złożonego przez podatnika i w jego interesie, w zakresie towaru stanowiącego własność podatnika. We wskazanym przez Spółkę stanie faktycznym taka sytuacja nie miała miejsca. To klient Spółki dokonał wyłącznie we własnym zakresie przebazowania Jachtu (który nie stanowił jego własności) na terytorium Chorwacji z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Miała więc miejsce sytuacja przetransportowania Jachtu nie przez Spółkę (podatnika) ale przez inny podmiot gospodarczy. Przetransportowanie nie nastąpiło również na rzecz Spółki ale na rzecz klienta Spółki jako odrębnego podatnika.

Również przemieszczenie Jachtu na terytorium Chorwacji nie miało służyć działalności gospodarczej Spółki gdyż Spółka ani nie planowała ani też nie przewidywała prowadzenia działalności gospodarczej poza terytorium RP w rozumieniu przepisów ustawy o VAT jak i Dyrektywy (w tym w związku z zawarciem umowy leasingu operacyjnego Jachtu). Spółka nie posiada i nie posiadała również siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Chorwacji. Spółka nie była i nie jest również zarejestrowana dla celów VAT na terytorium Chorwacji. Spółka prowadziła (i nadal prowadzi) działalność gospodarczą w ramach zawartej umowy leasingu operacyjnego na rzecz korzystającego wyłącznie na terytorium RP. Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT „Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej”. Klientem Spółki, w ramach rzeczonej umowy leasingu, był polski podmiot gospodarczy posiadający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę działalności gospodarczej oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Jedynym przedmiotem wykonywanej przez Spółkę działalności w zakresie rzeczonego Jachtu było świadczenie usługi leasingu w ramach zawartej umowy leasingu na rzecz polskiego podmiotu gospodarczego, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W celu poparcia stanowiska Spółki jako w pełni prawidłowego, warto tutaj przytoczyć interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 16 grudnia 2015 roku (sygn. akt IPPP3/4512-784/15-4/JŻ) w której Dyrektor potwierdził w tożsamym do Spółki przypadku, iż nie miało miejsca nietransakcyjne WDT w zakresie działalności podatnika.

Cytując fragment z podsumowania stanowiska Dyrektora „Z opisu sprawy przedstawionego przez Spółkę nie wynika, aby wskazane okoliczności, uznające przemieszczenie helikopterów za WDT, zaistniały w sprawie będącej przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia. W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w kontekście zastosowania art. 13 ust. 3 ustawy, należy stwierdzić, że nie zostanie spełniony przez Spółkę warunek dotyczący przemieszczenia towarów przez podatnika lub na jego rzecz, należących do tego podatnika. Jak wskazał Wnioskodawca, w okresie obowiązywania umowy leasingu, helikoptery mogą zostać wywiezione z Polski zarówno przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmioty działające na ich rzecz w celu ich przechowania. Ponadto helikoptery mogą być wywiezione z Polski przez Korzystającego/Dalszego Korzystającego lub podmioty działające na ich rzecz (wywóz w okresie obowiązywania umowy leasingu). Zatem, przemieszczenie helikopterów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski, nie będzie dokonane przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz, a więc określone w art. 13 ust. 3 ustawy, przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz nie będzie miało miejsca. Tym samym, badanie spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z art. 13 ust. 3 ustawy, które powodują, że przemieszczenie towarów stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest bezzasadne”.

Łącznie wskazać należy, iż w opisanej przez Spółkę sytuacji faktycznej, nie nastąpiło przemieszczenie Jachtu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Republiki Chorwacji, które można byłoby zakwalifikować jako nietransakcyjne WDT w ramach art. 13 ust. 3 ustawy o VAT oraz art. 17 ust. 1 Dyrektywy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Towarami – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

a) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

b) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

c) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

d) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Ponadto, na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania, w kontekście zastosowania art. 13 ust. 3 ustawy, należy stwierdzić, że nie został spełniony przez Państwa warunek dotyczący przemieszczenia towarów przez podatnika lub na jego rzecz, należących do jego przedsiębiorstwa. Jak Państwo wskazali we wniosku, przetransportowanie Jachtu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Chorwacji odbyło się bez jakiejkolwiek Państwa wiedzy jak i bez Państwa uczestnictwa, na wyłączny koszt oraz ryzyko klienta, na rzecz i wyłącznie w interesie klienta. Przy czym w świetle umowy leasingu operacyjnego takie przemieszczenie było możliwe. Ponadto, zgodnie z zapisami umowy leasingu, wyrazili Państwo zgodę na udostępnianie Jachtu osobom trzecim przez leasingobiorcę.

Zatem, przemieszczenie Jachtu należącego do Państwa z terytorium Polski, nie zostało dokonane przez Państwa lub na Państwa rzecz, a więc określone w art. 13 ust. 3 ustawy, przemieszczenie towarów przez podatnika lub na jego rzecz nie miało miejsca. W konsekwencji, w okolicznościach niniejszej sprawy, brak podstaw do zastosowania art. 13 ust. 3 ustawy.

W związku z powyższym nie są Państwo zobowiązani do rozpoznania ww. transakcji, z tytułu uprzedniego przemieszczeniem Jachtu z terytorium Polski przez Państwa klienta, jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku – pytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).