Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 25 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanej działki nr 1. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 stycznia 2022 r. (wpływ 4 lutego 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w dniu 8 grudnia 2015 r. dokonał zakupu nieruchomości niezabudowanej, składającej się z działek gruntu oznaczonych numerami A i B o łącznej powierzchni 0,1671 ha.

W momencie zakupu przedmiotowej nieruchomości, jak wynikało z wydanego zaświadczenia przez Kierownika Referatu Rozwoju Planowania Przestrzennego, przedmiotowa nieruchomość była położona na terenie, dla którego brak było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka A położona była na terenie oznaczonym symbolem MN, MP, gdzie MN to tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, a MP to tereny zabudowy mieszkalno-pensjonatowej, a działka numer B położona była na terenie oznaczonym w części symbolem MN, MP, a w części jako tereny rolne i zieleni o funkcji przyrodniczej, krajobrazowej oraz ochronnej - na części działki B oznaczonej jako tereny rolne i zieleń o funkcji przyrodniczej, krajobrazowej oraz ochronnej wprowadzono następujące ograniczenia w sytuowaniu zabudowy: na obszarach wskazanych do ochrony w formie użytków ekologicznych - całkowity zakaz lokalizacji zabudów kubaturowej oraz utwardzanych ciągów komunikacyjnych i parkingów, a także terenowych urządzeń sportowych zagrażających wartościom przyrodniczym.

Nadto, na moment zakupu przedmiotowej nieruchomości, jak wynikało z danych ewidencji gruntów i budynków zawartych w wypisie z rejestru gruntów i wyrysie z mapy ewidencyjnej, przedmiotowe działki położone były na terenie oznaczonym symbolem użytku „Bp”, tj. jako „zurbanizowane tereny niezabudowane”.

Dodatkowo należy wskazać, że Wnioskodawca w trakcie posiadania przedmiotowej nieruchomości dokonał scalenia działek A i B. Po scaleniu powstała jedna działka niezabudowana o nr 1.

Na potrzeby niniejszego stanu faktycznego, należy również wskazać, że Wnioskodawca w dniu 7 czerwca 2016 r. otrzymał prawomocne Warunki Zabudowy tej działki i na ich podstawie w dniu 21 maja 2021 r. otrzymał prawomocne pozwolenie na budowę dwóch budynków wielorodzinnych.

Wnioskodawca od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości do dnia dzisiejszego nie doprowadzał jakichkolwiek mediów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

a) Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

b) Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

c) Nabycie działek nr A i B zostało udokumentowane tylko i wyłącznie poprzez akt notarialny.

d) Wnioskodawca nabył działki nr A i B z zamiarem budowania własnego domu i realizacji własnych celów mieszkaniowych.

e) Wnioskodawca dokonał scalenia działek nr A i B w dniu 19 czerwca 2019 r.

f) Wnioskodawca dokonał scalenia działek zupełnie przypadkowo - podczas ustalania i odnajdowania prawidłowych granic działek przez geodetę, celem sprawdzenia, uporządkowania oraz ujednolicenia dokumentacji.

g) Działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do własnych (prywatnych) celów - odpoczynek na łonie natury.

h) Wnioskodawca wykorzystuje działkę wyłącznie do własnego odpoczynku na łonie natury.

i) Obszar, na którym znajduje się działka od dnia 15 lipca 2021 r. objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego o symbolu UM - zabudowa usługowa z zachowaniem istniejącej zabudowy mieszkaniowej (Uchwała nr `(...)` Rady Miejskiej w … z dnia 30 czerwca 2021 r.).

j) Wnioskodawca wystąpił o wydanie warunków zabudowy z uwagi na to, iż w momencie zakupu nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy aby zorientować się, w jaki sposób można zgodnie z wytycznymi Urzędu Miasta i Architektury, zabudować działkę.

k) Z uzyskanej analizy i wydanych warunków zabudowy wynikła możliwość zabudowy działki dwoma budynkami wielorodzinnymi, więc architekt zaprojektował takie budynki, co nie znaczy, że w pełni zostanie to pozwolenie kiedykolwiek wykorzystane.

l) Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał działki na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

m) Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał działki na cele prowadzenia działalności gospodarczej do momentu sprzedaży.

n) Działki nr A i B oraz działka nr 1, która powstała w wyniku scalenia tych działek, nie były, nie są oraz nie będą udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu dzierżawy lub innych umów.

o) Wnioskodawca do dnia dzisiejszego nie podejmował działań informacyjno-marketingowych celem sprzedaży działki nr 1, jednak nie wyklucza ich w przyszłości przed sprzedażą.

p) Wnioskodawca na dzień dzisiejszy nie zawarł żadnej umowy przedwstępnej lub rezerwacyjnej mającej na celu sprzedaż tej działki. Natomiast zazwyczaj przy sprzedaży nieruchomości zawiera się umowę przedwstępną na warunkach ustalonych między stronami, jednak na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie zna warunków umowy, na jakich mogłaby się odbyć taka sprzedaż w przyszłości.

q) Wnioskodawca dokonał w miesiącu czerwcu 2016 r. sprzedaży działki rekreacyjnej z domkiem nad rzeką `(...)`, którą nabył ponad sześć lat wcześniej oraz w miesiącu lipcu 2020 r. nieruchomości gruntowej o powierzchni 108 m2 położnej w `(...)` zabudowaną garażem (data nabycia tej nieruchomości przez Wnioskodawcę to lipiec 2014 r.).

r) Wnioskodawca na dzień dzisiejszy nie posiada innych działek przeznaczonych do sprzedaży.

Pytanie

Czy w świetle opisanego we wniosku stanu faktycznego sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług)?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla ustalenia, czy dana osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest zatem stwierdzenie, czy prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu wyżej przytoczonej regulacji.

Tym samym, osoby fizyczne dokonujące sprzedaży ich majątku osobistego (tj. takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników VAT. Konsekwentnie, nie jest podatnikiem VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych i okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Należy w tym miejscu przytoczyć orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jak wynika z orzeczenia TSUE, w kwestii opodatkowania VAT dostawy gruntu istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu), przy czym na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie wykonywał w związku z planowaną transakcją sprzedaży nieruchomości żadnych czynności wykraczających poza tzw. „zwykłe wykonywanie prawa własności”.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez Wnioskodawcę nieruchomości będzie stanowiło tylko i wyłącznie zbycie jego majątku osobisty i dokonane będzie w ramach zwykłego zarządu tym majątkiem.

W konsekwencji planowana transakcja sprzedaży nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej: „Dyrektywą 2006/112/WE”:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności sprawy wynika, że nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. 8 grudnia 2015 r. dokonał Pan zakupu nieruchomości niezabudowanej, składającej się z działek gruntu nr A i B o łącznej powierzchni 0,1671 ha. Nabycie ww. działek zostało udokumentowane tylko i wyłącznie poprzez akt notarialny. Nabył Pan ww. nieruchomość z zamiarem wybudowania własnego domu i realizacji własnych celów mieszkaniowych. 19 czerwca 2019 r. dokonał Pan scalenia działek nr A i B. Po scaleniu powstała jedna działka niezabudowana o nr 1. Dokonał Pan scalenia działek - jak wskazano w opisie sprawy - zupełnie przypadkowo, podczas ustalania i odnajdowania prawidłowych granic działek przez geodetę, celem sprawdzenia, uporządkowania oraz ujednolicenia dokumentacji. Otrzymał Pan prawomocne warunki zabudowy tej działki i na ich podstawie 21 maja 2021 r. otrzymał prawomocne pozwolenie na budowę dwóch budynków wielorodzinnych. Wystąpił Pan o wydanie warunków zabudowy z uwagi na to, iż w momencie zakupu nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz aby zorientować się, w jaki sposób można, zgodnie z wytycznymi Urzędu Miasta i Architektury, zabudować działkę. Z uzyskanej analizy i wydanych warunków zabudowy wynikła możliwość zabudowy działki dwoma budynkami wielorodzinnymi, więc architekt zaprojektował takie budynki, co nie znaczy, że - jak Pan wskazał - w pełni zostanie to pozwolenie kiedykolwiek wykorzystane.

Działki nr A i B były wykorzystywane przez Pana wyłącznie do własnych (prywatnych) celów - odpoczynek na łonie natury. Wykorzystuje Pan działkę nr 1 wyłącznie do własnego odpoczynku na łonie natury. Nigdy nie wykorzystywał i nie będzie Pan wykorzystywał działki nr 1 do momentu jej sprzedaży na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Działki A i B oraz działka 1, która powstała w wyniku scalenia tych działek nie były, nie są oraz nie będą udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu dzierżawy lub innych umów.

Od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości do dnia dzisiejszego nie doprowadzał Pan jakichkolwiek mediów. Do dnia dzisiejszego nie podejmował Pan działań informacyjno-marketingowych celem sprzedaży działki 1, jednak nie wyklucza Pan ich w przyszłości przed sprzedażą. Na dzień dzisiejszy nie zawarł Pan żadnej umowy przedwstępnej lub rezerwacyjnej mającej na celu sprzedaż tej działki.

Dokonał Pan w czerwcu 2016 r. sprzedaży działki rekreacyjnej z domkiem nad rzeką, którą nabył Pan ponad sześć lat wcześniej oraz w lipcu 2020 r. nieruchomości gruntowej o pow. 108 m2 zabudowaną garażem (nabytej przez Pana w lipcu 2014 r.). Na dzień dzisiejszy nie posiada Pan innych działek przeznaczonych do sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Pana niezabudowanej działki nr 1 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia opisanej działki, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przez Pana przedmiotowej działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Pan - jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy – nie będzie podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą niezabudowanej działki nr 1 wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Pana należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, dokonując sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 objętej wnioskiem, nie będzie Pan działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż ww. działki objętej wnioskiem nie będzie podlegała przez Pana opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).