0112-KDSL2-2.440.338.2021.5.AG

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 27 września 2021 r. (data wpływu 5 października 2021 r.), uzupełnionego pismami z dnia: 29 listopada 2021 r. (data wpływu 1 grudnia 2021 r.), 16 grudnia 2021 r. (data wpływu 20 grudnia 2021 r.) oraz 21 stycznia 2022 r. (data wpływu 27 stycznia 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – udostępnienie miejsc noclegowych najemcy (pracodawcy) celem zakwaterowania pracowników sezonowych.

Opis usługi:

Przedmiotem wniosku jest usługa udostępnienia miejsc noclegowych najemcy (pracodawcy) celem zakwaterowania pracowników sezonowych. Usługa polega na wynajmie miejsca noclegowego w pojedynczych lub wspólnych pokojach, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości. Celem świadczonej usługi jest zapewnienie tymczasowego miejsca noclegowego pracownikowi sezonowemu, którego lokalizacja uzależniona jest od realizacji konkretnych robót na pobliskim terenie. Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą sezonową, a więc tylko na okres jej wykonywania. Nieruchomość mieszkalna stanowi dla pracowników miejsce tymczasowe, gdzie zaspakajają potrzebę snu, odpoczynku, przygotowania i spożywania posiłków oraz higieny osobistej a po zrealizowaniu pracy, powrócą do swojego miejsca zamieszkania, a więc stałego interesu życiowego. W ramach jednej umowy z usług noclegowych może korzystać wiele osób (np. z uwagi na rotację pracowników tegoż kontrahenta). Wnioskodawca będzie miał możliwość dokwaterowania innych osób w okresie, kiedy pokoje są udostępnione innemu pracodawcy, zatem w danym pokoju zakwaterowani mogą być inni pracownicy różnych pracodawców. Pracodawca (kontrahent) płaci za ilość wynajętych miejsc noclegowych. Wnioskodawca oświadczył też, że istnieje możliwość udostępnienia miejsca noclegowego również innym osobom, np. turystom bądź biznesmenom. Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy, która może wynieść od 1 miesiąca do nawet do 8-10 miesięcy.

Pomieszczenia (pokoje) w budynku mieszkalnym są wyposażone w podstawowe meble oraz niezbędne akcesoria, np. kuchenne. Wnioskodawca wynajmuje i oddał Najemcy (pracodawcy) w używanie miejsca noclegowe w przedmiotowym budynku mieszkalnym dla 10 osób (przy czym liczba ta, może ulec zwiększeniu po uprzednim zgłoszeniu). Pracownicy uzyskali prawo do przebywania w konkretnym pokoju wraz z dostępem do łazienki i wspólnej kuchni, ale nie mogą swobodnie dysponować wynajętym pokojem, tzn. w pokoju może przebywać tylko taka ilość osób, na ile miejsc noclegowych tzn. w pokoju może przebywać tylko taka ilość osób, na ile miejsc noclegowych przewidziany jest dany pokój lub ile miejsc noclegowych wynajął klient (może być mniej niż miejsc noclegowych w danym pokoju), nie będzie mu wolno również wstawić własnych mebli, będzie musiał też dostosować się do wspólnego korzystania z kuchni i łazienki wraz z innymi osobami korzystającymi z usług noclegowych obiektu. W ramach określonej ceny realizowane jest sprzątanie w trakcie pobytu, wymiana pościeli, a także udostępniony dostęp do mediów, takich jak ogrzewanie, woda, prąd, Internet. Najemca w żaden sposób nie ma wpływu na ilość elementów tworzących tę usługę. Usługobiorca w ramach usługi zakwaterowania na pobyt czasowy otrzymuje jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów (o których nie decyduje), dostępnych w ramach dokonanego zakupu. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakim stopniu tworzą jedną usługę zakwaterowania i w równym stopniu się na nią składają.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 55

Stawka VAT (podatek od towarów i usług): 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy oraz poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania usługi udostępnienia miejsc noclegowych najemcy (pracodawcy) celem zakwaterowania pracowników sezonowych, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony: w dniu 1 grudnia 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, w dniu 20 grudnia 2021 r. o wskazanie przedmiotu wniosku i dopłatę oraz w dniu 27 stycznia 2022 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKWIU 55.20) oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje m.in. budynek mieszkalny położony w (…) przy (..), który został przyjęty jako środek trwały. Pomieszczenia (pokoje) w budynku mieszkalnym są wyposażone w podstawowe meble oraz niezbędne akcesoria, np. kuchenne.

Wnioskodawca wynajmuje i oddał Najemcy (pracodawcy) w używanie miejsca noclegowe w przedmiotowym budynku mieszkalnym dla 10 osób (przy czym liczba ta, może ulec zwiększeniu po uprzednim zgłoszeniu) w celu zapewnienia tymczasowego/krótkotrwałego zakwaterowania w pojedynczych lub wspólnych pokojach dla pracowników sezonowych, świadczących pracę na rzecz pracodawcy lub innych osób pracujących. Usługa polega na wynajmie miejsca noclegowego w pojedynczych lub wspólnych pokojach, a nie na wynajmie całości lub części nieruchomości.

Celem pracownika nie jest przeniesienie interesu życiowego do danej miejscowości, ale możliwość przebywania w niej w związku z wykonywaną pracą sezonową, a więc tylko na okres jej wykonywania. Pracownicy uzyskali prawo do przebywania w konkretnym pokoju wraz z dostępem do łazienki i wspólnej kuchni, ale nie mogą swobodnie dysponować wynajętym pokojem, tzn. w pokoju może przebywać tylko taka ilość osób, na ile miejsc noclegowych wynajął pracodawca.

W trakcie obowiązywania umowy najmu dochodzi do sytuacji, że w jej ramach z usług noclegowych mogą korzystać różne osoby (np. z uwagi na rotację pracowników). Zgodnie z umową, kontrahent – pracodawca – płaci za ilość wynajętych miejsc noclegowych (`(...)`). Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy.

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem Sekcji I Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, sekcja ta obejmuje USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM I USŁUGI GASTRONOMICZNE.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja I obejmuje:

- usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe,

- usługi świadczone przez schroniska młodzieżowe oraz chaty lub domki,

- usługi świadczone przez domy letniskowe, do których goście posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku,

- usługi świadczone przez pola namiotowe i pola kempingowe, włączając pola dla pojazdów kempingowych,

- tymczasowe lub długoterminowe zakwaterowanie w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych, hotelach pracowniczych, blokach mieszkalnych,

- usługi sypialne i restauracyjne w wagonach kolejowych oraz pozostałych środkach transportu,

- usługi gastronomiczne,

- usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),

- usługi stołówkowe,

- usługi przygotowywania i podawania napojów.

Sekcja ta nie obejmuje:

- gotowej żywności łatwo psującej się, takiej jak: kanapki, sklasyfikowanej w 10.89.16.0,

- sprzedaży detalicznej żywności, sklasyfikowanej w dziale 47,

- wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w 68.20.1,

- usług dyskotek i sal tanecznych (z wyłączeniem serwujących napoje), sklasyfikowanych w 93.29.19.0.

W sekcji tej zawarty jest m.in. dział 55 USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM, który obejmuje:

- usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym;

- usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.

Dział ten nie obejmuje:

- usługi w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania, jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.

Niniejsze grupowanie obejmuje zatem zapewnienie zakwaterowania na dłuższy okres osobom pracującym.

W tym miejscu należy odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei „zakwaterować się znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca świadczy usługę udostępnienia miejsc noclegowych na rzecz pracodawców, tj. przedsiębiorców, z którymi będzie zawierał umowę o świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania ich pracowników sezonowych. Pomieszczenia te będą wyposażone przez Wnioskodawcę w podstawowe meble oraz niezbędne akcesoria, np. kuchenne. Wnioskodawca będzie oferował miejsca noclegowe dla pracowników sezonowych świadczących pracę na rzecz pracodawców. Celem świadczonej usługi jest zapewnienie miejsca noclegowego pracownikowi sezonowemu, a nie celu mieszkalnego. Okres przebywania osób w ramach jednej umowy może być różnej długości, uzależniony od sezonowości prac i zapotrzebowania pracowniczego w najbliższej okolicy, która może wynieść od 1 miesiąca do nawet do 8-10 miesięcy. Pracownicy uzyskali prawo do przebywania w konkretnym pokoju wraz z dostępem do łazienki i wspólnej kuchni, ale nie mogą swobodnie dysponować wynajętym pokojem, tzn. w pokoju może przebywać tylko taka ilość osób, na ile miejsc noclegowych wynajął pracodawca; nie będzie im wolno wstawiać własnych mebli, będą musieli też dostosować się do wspólnego korytarza z kuchni i łazienki wraz z innymi osobami korzystającymi z usług noclegowych obiektu. W przypadku braku pełnego obłożenia w danym pokoju Wnioskodawca będzie miał możliwość dokwaterowania innych osób w okresie, kiedy pokoje są udostępnione innemu pracodawcy. W danym pokoju zakwaterowani mogą być inni pracownicy różnych pracodawców. Pracodawca (kontrahent) płaci za ilość wynajętych miejsc noclegowych. Wymienione w Umowie usługi dodatkowe (sprzątanie oraz wymiana pościeli) oraz dostęp do części wspólnych budynku oraz do mediów, takich jak ogrzewanie, woda, prąd, Internet, są wliczone w cenę udostępnienia miejsc noclegowych najemcy (pracodawcy) celem zakwaterowania pracowników sezonowych.

Analiza przedstawionego opisu usługi, a także warunków jej świadczenia wskazuje, że należy uznać ją za jedno świadczenie, składające się z kilku elementów. Nabywając usługę czasowego zakwaterowania Pracodawca przyjmuje, że Wnioskodawca dostarczy jego pracownikom sezonowym: posprzątane miejsce noclegowe z czystą pościelą oraz dostępem do części wspólnych budynku i mediów. Najemca w żaden sposób nie ma wpływu na ilość elementów tworzących tę usługę.

Zatem usługobiorca w ramach usługi zakwaterowania na pobyt czasowy otrzymuje jedno świadczenie składające się z kilku nierozerwalnie związanych ze sobą elementów (o których nie decyduje), dostępnych w ramach dokonanego zakupu. Wszystkie wskazane w opisie elementy w jednakim stopniu tworzą jedną usługę zakwaterowania i w równym stopniu się na nią składają – nie udostępnia się niewysprzątanych miejsc noclegowych bez ogrzewania, dostępu do wody czy energii elektrycznej. W efekcie usługę zakwaterowania na pobyt czasowy należy, w kontekście art. 42b ust. 5 ustawy o VAT, traktować jako jedną usługę (o której mowa w pkt 1 tego artykułu).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dział PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem” jest klasyfikacją najbardziej odzwierciedlającą opisane powyżej świadczenie, ponieważ ww. usługa ma charakter tymczasowy, nie jest związana z pobytem stałym i nie jest świadczona w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników, którym nieruchomość jest udostępniana. Ponadto – co istotne w sprawie – Wnioskodawca udostępnia najemcy wyłącznie miejsca noclegowe w pokojach, a nie całą nieruchomość lub wyodrębnione pomieszczenia.

Zatem z uwagi na swoją specyfikę, przedmiotowa usługa udostępniania miejsc noclegowych na rzecz najemcy (pracodawcy), spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 55 USŁUGI ZWIĄZANE Z ZAKWATEROWANIEM.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4 wynosi 23%.

Z art. 41 ust. 2 ustawy wynika, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak wynika z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 47 wskazano PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W związku z powyższym, dla opisanej we wniosku usługi będącej przedmiotem wniosku, która mieści się w grupowaniu PKWiU 55 – „Usługi związane z zakwaterowaniem”, ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług, przewidział preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy oraz poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

– podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

– usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).