Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 2 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu planowanej transakcji nabycia działek. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 stycznia 2022 r. (wpływ 27 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dnia 29 czerwca 1982 r. rodzice zbyli na rzecz sprzedającego, na podstawie umowy przekazania własności gospodarstwo rolne, w skład którego wchodziły między innymi niezabudowane działki o numerze 1 o obszarze 1,5685 ha i numerze 2 o obszarze 1,2702. Sprzedający w chwili nabycia był stanu wolnego.

Wskazać należy, iż w 2021 r. dokonano podziału geodezyjnego: działki o numerze ewidencyjnym 1 na działki o numerach ewidencyjnych: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16, 1/17 oraz działki o numerze ewidencyjnym 2 na działki o numerach ewidencyjnych: 2/1, 2/2, 2/3, 2/4, 2/5, 2/6, 2/7, 2/8, 2/9, 2/10, 2/11, 2/12, 2/13.

Właściciel podejmował próbę zbycia działek o numerach: 1 oraz 2, z zamysłem, aby środki uzyskane z planowanej sprzedaży przeznaczyć na zabezpieczenie potrzeb rodziny oraz prowadzonego gospodarstwa. Mając na uwadze brak jakiegokolwiek zainteresowania ze strony ewentualnych kupujących sprzedający, kierując się zasadami racjonalnej gospodarki swoim mieniem, podjął decyzję o podziale ww. działek rolnych na mniejsze, licząc, że w ten sposób w ogóle dojdzie do zbycia nieruchomości, skoro brak było zainteresowanych nabyciem całych działek nr 1 oraz 2.

Podkreślić należy, że dla ww. działek (to jest 1 i 2) nie było ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu (…) marca 2019 roku na wniosek podmiotu trzeciego Burmistrz Gminy (…) wydał decyzję o warunkach zabudowy dla działki o numerze ewidencyjnym 2, a w dniu (…) czerwca 2019 roku dla tego samego podmiotu Burmistrz Gminy (…) wydał warunki zabudowy dla działki o numerze ewidencyjnym 1. Oznacza to, że wydane warunki pozwalają stwierdzić, jaki rodzaj zabudowy dopuszczalny jest na ww. działkach. Odnotować przy tym należy, iż przed złożeniem wniosku o wspomniany wyżej podział geodezyjny konieczne jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (jest to warunek konieczny, regulowany przepisami prawa) skoro warunki zabudowy zostały wydane sprzedający nie musiał tego robić ponownie. Następnie, (…) marca 2021 r. Burmistrz Gminy (…) zatwierdził podział nieruchomości rolnej, stanowiącej działki nr: 1 oraz 2, zgodny z warunkami określonymi w decyzjach o warunkach zabudowy. Zaznaczyć należy, iż ani Sprzedający, ani Wnioskodawca nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek.

Nadmienić należy, iż na przedmiotowej nieruchomości sprzedający, nie prowadził działalności gospodarczej. Ponadto, grunt ten nie był przedmiotem dzierżawy, poddzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. Nieruchomość rolna, w skład której wchodzą podzielone działki gruntu nr: 1 oraz 2, jak również działki z nich wyodrębnione, nigdy nie były w żaden sposób wykorzystywane do czynności opodatkowanych, bądź zwolnionych z podatku od towarów i usług. Sprzedający od dnia nabycia nieruchomości rolnych w 1982 r. aż do dnia złożenia niniejszego wniosku nigdy nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Sprzedający nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 uVAT. Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Sprzedający nie podpisał żadnej umowy przedwstępnej sprzedaży którejkolwiek z posiadanych działek.

Podkreślenia wymaga, iż sprzedający, jako właściciel wyżej wymienionych działek od dnia podziału nie planował, jak również nie planuje obecnie czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości wyżej wymienionych działek (takich jak np.: uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, czy energetycznej). Od momentu otrzymania działek sprzedający nie udostępniał działek gruntu nr: 1 oraz 2 osobom trzecim. Nowo powstałe działki, będące wynikiem podziału działek o numerach 1 oraz 2 nie były, jak również nie są obecnie udostępniane osobom trzecim.

Wyżej wymienione działki, nie są przez sprzedającego w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią majątku osobistego. Działki nie są zabudowane i nie będą zabudowane w momencie nabycia. Sprzedający nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca, jak również nie dokonywał zbycia nieruchomości. Przed sprzedażą posiadanych działek sprzedający nie będzie występował o wydanie pozwolenia na budowę w odniesieniu do żadnej z działek, które zamierza zbyć.

W związku z planowaną sprzedażą działek, sprzedający nie zamierza udzielać potencjalnym nabywcom pełnomocnictwa/zgody do dokonania w Jego imieniu, jako właściciela nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości, które miałyby zostać sprzedane. Potencjalnych nabywców przedmiotowych działek sprzedający poszukuje, jak również będzie poszukiwał we własnym zakresie (w tym poprzez publikację ogłoszeń na portalach internetowych), jak również poprzez profesjonalnego, licencjonowanego pośrednika w sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że:

a) Jak już wskazano we wniosku z 2 grudnia 2021 r. „w dniu (…) marca 2019 roku na wniosek podmiotu trzeciego Burmistrz Gminy (…) wydał decyzję o warunkach zabudowy dla działki o numerze ewidencyjnym 2 a w dniu (…) czerwca 2019 roku dla tego samego podmiotu Burmistrz Gminy (…) wydał warunki zabudowy dla działki o numerze ewidencyjnym 1”. Z informacji pozyskanych od sprzedającego, wynika, że były to podmioty zainteresowane nabyciem działek. Oznacza to zatem, iż o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działek nr: 1 i 2 nie występowali ani Wnioskodawczyni, ani osoba fizyczna, od której zamierza Pani nabyć działki. Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działek nr: 1 i 2 wystąpił podmiot trzeci, którym była Firma (…) Sp. z o. o. Sp. k.

W opinii pełnomocnika Zainteresowanej, żądanie przez Dyrektora KIS wskazania ww. danych jest całkowicie bezprzedmiotowe, gdyż nie wpływa na ustalenie stanu faktycznego sprawy w zakresie koniecznym do określenia skutków podatkowych planowanej transakcji, jakie to skutki mogą wystąpić po stronie Wnioskodawczyni. Ponadto, podkreślić należy, iż decyzja o warunkach zabudowy określa jedynie, czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, regulującej zachowanie ładu przestrzennego (określonego przepisami prawa budowlanego) dana inwestycja, o określonych cechach i parametrach technicznych (gabarytach, formie architektonicznej) oraz funkcji może być w danym miejscu zlokalizowana i zrealizowana.

Ponadto, jak wynika z informacji wskazanych na stronie internetowej [utrzymywanej w domenie organizacji rządowych GOV.pl pod adresem https://www.biznes.gov.p1/pl/opisy-procedur/-/proc/430 - dostęp na dzień: 24.01.2022 r.] „wniosek o ustalenie warunków zabudowy może złożyć każdy, nie musi być właścicielem nieruchomości, czy też posiadać innego tytułu do dysponowania nieruchomością, której dotyczy wniosek”. Oznacza to zatem, że przedmiotowy wniosek może złożyć każdy – nawet podmiot tylko potencjalnie zainteresowany nabyciem danej działki. W przepisach prawa brak jest również obowiązku choćby informowania właściciela nieruchomości o fakcie wystąpienia z takim wnioskiem.

b) Z wnioskiem o podział nieruchomości rolnej, stanowiącej działki nr: 1 oraz 2 wystąpił sprzedający. Wszakże – jak wskazano we wniosku – podstawą tej decyzji były trudności w znalezieniu nabywców całych działek.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Czy z tytułu planowanej transakcji nabycia działek gruntu – powstałych w wyniku wydzielenia z działek o numerach: 1 i 2 – Wnioskodawczyni będzie uprawniona do odliczenia ewentualnego podatku naliczonego?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedający w omawianych transakcjach nie jest podmiotem gospodarczym, co oznacza, że także z tego powodu zakup przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.; dalej: „uVAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 uVAT – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, stosownie zaś do art. 7 ust. 1 uVAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 uVAT, w myśl którego przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec przywołanych wyżej regulacji, stwierdzić należy, iż grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art 2 pkt 6 uVAT, zaś jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podkreślić przy tym należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu przywołanego wyżej art. 7 uVAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby bowiem dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług (warunek konieczny). Wyjaśnić przy tym należy, że uVAT posługuje się odrębną definicją podatnika.

Pojęcie to zostało sformułowane w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Przepis ten stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (vide: art. 15 ust. 2 uVAT).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadza określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W konsekwencji powyższego, należy zatem wykluczyć osoby fizyczne z grona podatników w przypadku, gdy dokonują zbycia (tak odpłatnego np. na podstawie umowy sprzedaży, jak i pod tytułem darmym np. w drodze darowizny) towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Oznacza to zatem, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto – jako osoba fizyczna – dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Dla prawidłowego odkodowania, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, czy też z działalnością handlową (w rozumieniu art. 15 uVAT) należy sięgnąć do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). I tak, w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. TSUE zauważył, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.).

W konsekwencji powyższego, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1. po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

2. po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (w analizowanym przypadku – nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy sprzedający będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 uVAT. Podnieść należy, iż w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, bądź darowizny towarów (w tym nieruchomości) stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w realiach badanej sprawy sprzedający nie będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 uVAT. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego grunty, które mają zostać sprzedane zostały nabyte w ramach umowy przekazania, datowanych na 1982 r. Pierwotnie na przedmiotowych gruntach miała być prowadzona przez sprzedającego działalność rolnicza. Nie miał On w planach dalszej odsprzedaży gruntów. Jedyna aktywność sprzedającego nakierowana na sprzedaż działek sprowadzała się do dokonania podziału na mniejsze działki, z co wynikało z braku zainteresowania nabyciem całych działek o numerach: 1 oraz 2. Sprzedający, jako właściciel wyżej wymienionych działek nie planował i nie planuje czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości wyżej wymienionych działek (takich jak np.: uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, czy energetycznej). Od momentu nabycia przedmiotowych działek sprzedający nie udostępniał ich osobom trzecim. Nowo powstałe działki, będące wynikiem podziału działek o numerach: 1 oraz 2 również nie były oraz nie są udostępniane osobom trzecim. Wyżej wymienione działki, nie są przez sprzedającego w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią majątku osobistego. Ponadto, sprzedający, nie prowadził, jak również nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Przed sprzedażą posiadanych działek sprzedający nie będzie występował o wydanie pozwolenia na budowę w odniesieniu do żadnej z działek, które zamierza zbyć. W związku z planowaną sprzedażą działek, nie zostanie udzielone potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Zainteresowanego, jako właściciela nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości. Potencjalnych nabywców przedmiotowych działek sprzedający poszukuje, głównie poprzez profesjonalnego, licencjonowanego pośrednika w sprzedaży nieruchomości.

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 uVAT zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Oznacza to, że zwolnieniu podlega dostawa gruntów, które mają status innych niż budowlane (a zatem np. gruntów rolnych, leśnych, rekreacyjnych). Zwolnienie to oparte jest na regulacji art. 135 ust. 1 lit. k dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którą państwa członkowskie zwolnią od podatku dostawy terenów niezabudowanych inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b (zgodnie z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE terenem budowlanym, o którym mowa w art. 12 ust. 1 lit. b, jest każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie).

Zgodnie z ujętą w art. 2 pkt 33 definicją „terenów budowlanych” terenami tymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Definicja ta ma przede wszystkim znaczenie właśnie dla określenia zakresu omawianego zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 uVAT.

Z powyższego wynika zatem, że tylko gdyby Wnioskodawczyni nabyła działkę o numerach 1 i 2, dla których wydano decyzje o warunkach zabudowy, nabywałaby teren budowlany w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ale skoro działki te zostały w na podstawie decyzji wydanej przez Burmistrza Gminy (…) podzielone na szereg mniejszych działek, dla których nie zostały wydane warunki zabudowy stanowią one tereny niezabudowane, które korzystają ze zwolnienia przedmiotowego. Tym samym wnioskodawczyni będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, której wysokość wynosi 2% od wartości zakupionych działek.

W świetle powyższego, skonstatować należy, iż:

1. Aktywności sprzedającego w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, nie sposób uznać jako wykraczających poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, sprzedający będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

2. Gdyby okazało się, że odpowiedź na pierwsze pytanie jest negatywna wówczas uznać należy, że działki, których zakupu chce dokonać Wnioskodawczyni korzystają ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 uVAT, gdyż należy zakwalifikować je do terenów niezabudowanych, nie będących terenem budowlanym o czym przesądza między innymi to, że dla działek tych nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a także nie wydano dla nich decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Oznacza to w konsekwencji, że sprzedaż działek powstałych po podziale działek o numerach: 1 oraz 2 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedający jako osoba prywatna, która zamierza sprzedać działki powstałe w wyniku podziału działek o numerach: 1 oraz 2 – nie będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 uVAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 uVAT polegającą na handlu nieruchomościami, a w konsekwencji tego nie będzie On podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT.

A w przypadku innego stanowiska organu w sprawie, uznać co najmniej należy, iż zakup działek powstałych w wyniku podziału działek o numerach 1 i 2 przez Wnioskodawczynię, podlegał będzie zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 uVAT.

Końcowo, odnotować należy, że prawidłowość przedstawionego powyżej stanowiska potwierdzają interpretacje indywidualne. Tytułem przykładu można przywołać chociażby interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 lutego 2010 r. (znak: ILPP1/443- 1438/09- 4/AK), czy też interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 lutego 2020 r. (znak: 0113-KDIPT1-3.4012.781.2019.2.KS). W obrocie prawnym funkcjonują także zbieżne z ww. interpretacjami wyroki sądów administracyjnych (vide: wyroki NSA: składu 7 sędziów NSA z 29 października 2007 r. – sygn. akt I FPS 3/07; z 12 kwietnia 2018 r. – sygn. akt I FSK 45/18; z 27 października 2009 r. – sygn. akt I FSK 1043/08; z 27 maja 2014 r. – sygn. akt I FSK 774/13). Zainteresowana w pełni aprobuje wykładnię dokonaną przez ww. organy, jak również przez sądy administracyjne, wobec czego twierdzenia i poglądy w nich zawarte uważa za swoje.

Z tytułu planowanej transakcji nabycia działek gruntu – powstałych w wyniku wydzielenia z działek o numerach: 1 i 2 – Wnioskodawczyni nie będzie uprawniona do odliczenia ewentualnego podatku naliczonego z uwagi na fakt, iż planowana transakcja nie będzie w ogóle podlegała temu podatkowi.

Teza ta znajduje oparcie w fakcie, iż aktywności sprzedającego w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, nie sposób uznać jako wykraczających poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, sprzedający będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zdaniem Zainteresowanej, nawet gdyby Organ Interpretacyjny uznał, iż sprzedający występuje jednak w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 uVAT (z czym pełnomocnik Wnioskodawczyni się nie zgadza) – to kierując się zasadą daleko posuniętej ostrożności procesowej, należy sformułować tezę, że działki, których zakupu chce dokonać Wnioskodawczyni będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 uVAT. Podkreślić bowiem należy, iż przedmiotowe działki należy zakwalifikować do terenów niezabudowanych, nie będących terenem budowlanym, o czym przesądza między innymi to, że dla działek tych nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a także nie wydano dla nich decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Oznacza to w konsekwencji, że nabycie działek powstałych po podziale działek o numerach: 1 oraz 2 nie będzie uprawniać Wnioskodawczyni do odliczenia ewentualnego podatku naliczonego, z uwagi na fakt, iż ten po prostu nie wystąpi w realiach badanej sprawy z uwagi na zastosowanie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 uVAT.

Reasumując, zarówno w przypadku, gdy sprzedający z tytułu planowanych transakcji nie będzie występował w roli podatnika podatku od towarów i usług, jak również w przypadku zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego – Zainteresowanej nie będzie przysługiwało uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego, gdyż ten na gruncie przedmiotowej sprawy w ogóle nie powstanie.

Co istotne dla sprawy, całkowicie bezprzedmiotowe jest tutaj badanie pozostałych warunków w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynności odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nabędzie działki gruntu powstałe w wyniku wydzielenia z działek o numerach 1 i 2.

Dnia 29 czerwca 1982 r. rodzice zbyli na rzecz sprzedającego, na podstawie umowy przekazania własności gospodarstwo rolne, w skład którego wchodziły między innymi niezabudowane działki o numerze 1 o obszarze 1,5685 ha i numerze 2 o obszarze 1,2702. Sprzedający w chwili nabycia był stanu wolnego. Właściciel podejmował próbę zbycia działek o numerach 1 oraz 2, z zamysłem, aby środki uzyskane z planowanej sprzedaży przeznaczyć na zabezpieczenie potrzeb rodziny oraz prowadzonego gospodarstwa. Mając na uwadze brak jakiegokolwiek zainteresowania ze strony ewentualnych kupujących sprzedający, kierując się zasadami racjonalnej gospodarki swoim mieniem, podjął decyzję o podziale ww. działek rolnych na mniejsze, licząc, że w ten sposób w ogóle dojdzie do zbycia nieruchomości, skoro brak było zainteresowanych nabyciem całych działek nr 1 oraz 2. Podkreślić należy, że dla ww. działek nie było ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu (…) marca 2019 roku na wniosek podmiotu trzeciego Burmistrz Gminy (…) wydał decyzję o warunkach zabudowy dla działki o numerze ewidencyjnym 2, a w dniu (…) czerwca 2019 roku dla tego samego podmiotu Burmistrz Gminy (…) wydał warunki zabudowy dla działki o numerze ewidencyjnym 1. Odnotować przy tym należy, iż przed złożeniem wniosku o wspomniany wyżej podział geodezyjny konieczne jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, skoro warunki zabudowy zostały wydane sprzedający nie musiał tego robić ponownie. Następnie, (…) marca 2021 r. Burmistrz Gminy (…) zatwierdził podział nieruchomości rolnej, stanowiącej działki nr: 1 oraz 2, zgodny z warunkami określonymi w decyzjach o warunkach zabudowy. Zaznaczyć należy, iż ani Sprzedający, ani Wnioskodawczyni nie występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek.

Na przedmiotowej nieruchomości sprzedający nie prowadził działalności gospodarczej. Grunt ten nie był przedmiotem dzierżawy, poddzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. Nieruchomość rolna, w skład której wchodzą podzielone działki gruntu nr: 1 oraz 2, jak również działki z nich wyodrębnione, nigdy nie były w żaden sposób wykorzystywane do czynności opodatkowanych, bądź zwolnionych z podatku od towarów i usług. Sprzedający od dnia nabycia nieruchomości rolnych w 1982 r. aż do dnia złożenia niniejszego wniosku nigdy nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Sprzedający nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 uVAT. Na dzień sporządzenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Sprzedający nie podpisał żadnej umowy przedwstępnej sprzedaży którejkolwiek z posiadanych działek.

Sprzedający, jako właściciel wyżej wymienionych działek od dnia podziału nie planował, jak również nie planuje obecnie czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości wyżej wymienionych działek (takich jak np.: uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, czy energetycznej). Od momentu otrzymania działek sprzedający nie udostępniał działek gruntu nr: 1 oraz 2 osobom trzecim. Nowo powstałe działki, będące wynikiem podziału działek o numerach 1 oraz 2 nie były, jak również nie są obecnie udostępniane osobom trzecim.

Wyżej wymienione działki, nie są przez sprzedającego w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią majątku osobistego. Działki nie są zabudowane i nie będą zabudowane w momencie nabycia. Sprzedający nie prowadzili działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Przed sprzedażą posiadanych działek sprzedający nie będzie występował o wydanie pozwolenia na budowę w odniesieniu do żadnej z działek, które zamierza zbyć. W związku z planowaną sprzedażą działek, sprzedający nie zamierza udzielać potencjalnym nabywcom pełnomocnictwa/zgody do dokonania w Jego imieniu, jako właściciela nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości, które miałyby zostać sprzedane. Potencjalnych nabywców przedmiotowych działek sprzedający poszukuje, jak również będzie poszukiwał we własnym zakresie (w tym poprzez publikację ogłoszeń na portalach internetowych), jak również poprzez profesjonalnego, licencjonowanego pośrednika w sprzedaży nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni, jako nabywającej przedmiotowe działki, dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu planowanej transakcji nabycia ww. działek.

W pierwszej kolejności należy ustalić, czy przedmiotowa dostawa ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w celu dokonania sprzedaży gruntu Sprzedający podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Sprzedającego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Sprzedającego w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ww. działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Sprzedający nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Jak wskazano we wniosku Sprzedający nie wydzierżawiał przedmiotowych działek. Sprzedający nie podpisał żadnej umowy przedwstępnej ani nie udzielił pełnomocnictwa potencjalnym nabywcom do działania w jego imieniu. Sprzedający nie podejmował również żadnych działań mających na celu uatrakcyjnienie przedmiotowych działek (takich jak m.in. uzbrojenie terenu). Działania podejmowane przez Sprzedającego należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zbywając przedmiotowe działki Sprzedający będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem, dokonując sprzedaży działek nr 1 i 2 Sprzedający będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Sprzedającego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego, po nabyciu nieruchomości, Wnioskodawczyni jako nabywcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony z tytułu zakupu przedmiotowych działek, gdyż nie zostanie spełniony warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, Wnioskodawczyni jako nabywająca działki nie będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).