Co zawiera interpretacja VAT 0112-KDIL3.4012.437.2021.2.AW?

Interpretacja indywidualna dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku od towarów i usług (VAT) związanych z planowaną transakcją sprzedaży ... Pełna interpretacja podatkowa VAT z 2022 roku.

Kiedy została wydana ta interpretacja podatkowa?

Interpretacja została wydana w Luty 2022 roku przez Krajową Informację Skarbową.

Interpretacja indywidualna dotyczy oceny skutków podatkowych - Interpretacja VAT

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

1 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 4 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

· nieuznania zbycia prawa użytkowania wieczystego Gruntu 1 i 2 będącego przedmiotem Transakcji za zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) oraz uznania ww. Transakcji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

· zwolnienia od podatku VAT zbycia zabudowanej działki nr 5/31, 5/34, 6/13 oraz możliwości rezygnacji z ww. zwolnienia,

· braku zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przy zbyciu działki nr 3/44, 3/48, 3/40 (grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa gruntu nr 2), stanowiącej grunt niezabudowany,

· prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Gruntu 1 i 2 na podstawie faktury otrzymanej od Sprzedającego

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 stycznia 2022 r. (wpływ 18 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

Zainteresowany będący stroną postępowania:

Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

Opis zdarzenia przyszłego

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka, Zainteresowany będący stroną postępowania) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka jest między innymi użytkownikiem wieczystym położonych w X nieruchomości gruntowych o numerach ewidencyjnych: 3/44 o obszarze 6,3222 ha, 3/48 o obszarze 0,2604 ha i 3/40 o obszarze 0,0204 ha, objętych księgą wieczystą KW Nr (…) („Grunt 1”) oraz o numerach ewidencyjnych: 4/5 o obszarze 0,0177 ha, 3/39 o obszarze 0,4576 ha, 3/36 o obszarze 0,4757 ha, 3/49 o obszarze 0,0288 ha, 5/34 o obszarze 1,1221 ha, 6/13 o obszarze 0,0269 ha i 5/31 o obszarze 0,0728 ha, objętych księgą wieczystą KW Nr (…) („Grunt 2”). Na gruntach tych Spółka planowała przeprowadzić inwestycję polegającą na budowie obiektu magazynowo-produkcyjnego, jednakże obecnie uznała za korzystniejszą sprzedaż wymienionych nieruchomości B Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (Nabywca, Zainteresowany nie będący stroną postępowania). Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka jest właścicielem i użytkownikiem wieczystym innych nieruchomości nie będących przedmiotem niniejszego wniosku.

Grunt 1 i Grunt 2 („grunty”) zgodnie ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta X” zatwierdzonego uchwałą nr (…) Rady Miasta X z dnia (…) r., znajdują się w granicach obszaru produkcyjno -usługowego. Obszar, na którym znajdują się grunty, nie jest obecnie objęty Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego.

Część gruntów najmowana jest spółce pod firmą C sp. j., na podstawie umowy z dnia (…) 2019 r., w celu składowania gruzu. Umowa zakończyła się (…) 2021 r.

Działka gruntu o numerze ewidencyjnym 5/31 jest zabudowana drogą wewnętrzną o nawierzchni asfaltowej (oddaną do używania 28 lipca 1973 roku), działka gruntu o numerze ewidencyjnym 5/34 jest zabudowana drogą wewnętrzną o nawierzchni z betonowej trylinki (oddaną do używania (…) 1974 r.), oraz placem z kostki brukowej (oddanym do używania (…)2003 roku) oraz działka gruntu o numerze ewidencyjnym 6/13 jest zabudowana placem z kostki brukowej, oddanym do używania 14 maja 2003 roku (działki te stanowią składowe Gruntu 2). Od czasu powstania ww. budowli Spółka nie ponosiła w związku z nimi wydatków inwestycyjnych zwiększających ich wartość początkową w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych przekraczających 30% tej wartości początkowej.

Pozostałe działki Gruntu 2 oraz wszystkie działki Gruntu 1 są niezabudowane. Ze względu na obszar i charakter zabudowy w świetle ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami Grunt 1 oraz Grunt 2 jest traktowany jako nieruchomość niezabudowana oraz podlega pierwokupowi przez Gminę Miasto X.

Spółka i Nabywca zawarli przedwstępna umowę sprzedaży Gruntu 1 i 2, w której zobowiązali się do zawarcia umowy warunkowej na mocy, której Spółka sprzeda Nabywcy prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej Nieruchomości, tj. prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego Gruntu 1 i 2, a Nabywca prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego Gruntu 1 i 2 kupi, pod warunkiem, że Prezydent Miasta X nie wykona przysługującego Gminie Miastu X prawa pierwokupu w stosunku do prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego Gruntu 1 i 2 na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Umowa sprzedaży Gruntu 1 i 2 zostanie zawarta jedynie wtedy, gdy wydana zostanie w odniesieniu do tych gruntów ostateczna i niezaskarżalna w sądowo-administracyjnym toku instancji decyzja o warunkach zabudowy dotycząca inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo produkcyjnego.

Nabywca zamierza wykorzystywać nabyte grunty do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w szczególności do wynajmu lub sprzedaży wzniesionych na ww. gruntach obiektów magazynowo-produkcyjnych.

Przedmiotem sprzedaży, objętym niniejszym wnioskiem, będzie prawo wieczystego użytkowania opisanych powyżej gruntów. W ramach planowanej sprzedaży zostaną przeniesione przez Spółkę na Nabywcę następujące składniki majątkowe ściśle związane z tymi gruntami: nawierzchnia asfaltowa drogi wewnętrznej, nawierzchnia drogi wewnętrznej z betonowej trylinki, nawierzchnie placów z kostki brukowej, dokumentacja związana ze zbywanymi gruntami, w tym wszelkie prawa, decyzje oraz pozostałe zezwolenia, pozwolenia, opinie i uzgodnienia uzyskane na rzecz Spółki w odniesieniu do inwestycji od dnia zawarcia umowy przedwstępnej.

W ramach transakcji, Spółka nie przeniesie na Nabywcę żadnych innych składników majątkowych. W szczególności, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntów nie obejmie: pozostałych nieruchomości Spółki, należności Spółki, innych niż wymienione powyżej praw własności, umów na prowadzenie rachunków bankowych zawartych przez Spółkę, środków finansowych będących własnością Spółki, umów o świadczenie usług zawartych przez Spółkę które dotyczyć mogą pośrednio również zbywanych gruntów (m.in. usług księgowych, prawnych, doradztwa podatkowego, itp.), ksiąg rachunkowych Spółki, firmy Spółki, zobowiązań Spółki innych niż wynikających ze wskazanych powyżej decyzji, zezwoleń, pozwoleń, opinii i uzgodnień.

W ramach transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów Nabywca nie nabędzie praw oraz zobowiązań wynikających z umów dotyczących ich bieżącego utrzymania. Dostawa gruntów nie będzie wiązała się również z przejściem pracowników Spółki na Nabywcę.

Zbywca nie prowadzi wyodrębnionej księgowości dotyczącej przedmiotu planowanej transakcji. Zdarzenia gospodarcze związane z przedmiotem transakcji są ewidencjonowane w ramach ogólnej ewidencji księgowej i podatkowej Zbywcy.

Intencją Spółki i Nabywcy jest sprzedaż jedynie wybranych składników majątkowych przedsiębiorstwa Zbywcy (prawa wieczystego użytkowania gruntów i wskazanej dokumentacji), nie zaś całego przedsiębiorstwa Zbywcy lub jego zorganizowanej części. Przedmiot planowanych transakcji nie jest, ani na moment sprzedaży nie będzie, w żaden sposób organizacyjnie wyodrębniony, w szczególności, jako dział, wydział, oddział, w strukturze organizacyjnej Spółki.

Spółka i Nabywca powzięli wątpliwości co do opodatkowania sprzedaży Gruntu 1 i 2 podatkiem od towarów i usług. W przypadku uzyskania interpretacji, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania niektórych działek stanowiących składowe ww. gruntów (z uwagi na znajdujące się na nich naniesienia) jest zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, Spółka i Nabywca zrezygnują z tego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, składając w akcie notarialnym, do zawarcia którego dojdzie w związku z dostawą ww. gruntów i obiektów, zgodne oświadczenie spełniające wymogi określone w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 stycznia 2021 r. w odpowiedzi na pytanie:

1. Czy przedmiot transakcji będzie stanowił organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania?

– wskazali Państwo, że:

Przedmiot transakcji na dzień zbycia nie będzie wyodrębniony organizacyjnie na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. W działalności Spółki nie stanowi on osobnego działu, wydziału, oddziału itd., nie posiada wyodrębnionego kierownictwa, przydzielonego personelu, osobnych umów itd.

Na dzień zbycia nie będzie możliwe przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do przedmiotu transakcji. Zdarzenia gospodarcze związane z przedmiotem transakcji są bowiem ewidencjonowane w ramach ogólnej ewidencji księgowej i podatkowej Spółki wraz z innymi zdarzeniami z działalności Spółki jako całości. Na potrzeby wewnętrzne istnieje możliwość wyodrębnienia kosztów związanych z działkami będącymi przedmiotem transakcji (podatki lokalne, opłata za użytkowanie wieczyste) ze względu na możliwość łatwej identyfikacji związanych z nimi dowodów księgowych. Nie są one jednak ewidencjonowane na odrębnych dla przedmiotu transakcji zespole kont rachunkowych.

Przedmiot transakcji nie będzie stanowił wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, a więc nie będzie mógł stanowić niezależnego przedsiębiorstwa realizującego te zadania. Nie jest możliwe, by w stanie na dzień zbycia, bez poniesienia dodatkowych nakładów, przydzielenia zespołu osób, zawarcia dodatkowych umów oraz sfinansowania wszystkich tych czynności mógł on samodzielnie realizować u Nabywcy zadania gospodarcze.

2. W jaki sposób poszczególne działki wraz z naniesieniami były przez Spółkę wykorzystywane od momentu nabycia do momentu sprzedaży?

– wskazali Państwo, że:

Żadna z działek będąca przedmiotem zapytania i transakcji nie była brana pod uwagę w planach inwestycyjnych Spółki z uwagi na ich przeznaczenie do sprzedaży i poszukiwania nabywców. Nie były one zatem wykorzystywane na bieżąco przez Spółkę.

3. Czy niezabudowane działki będące przedmiotem sprzedaży były przez Spółkę wykorzystywane do prowadzenia działalności zwolnionej?

– wskazali Państwo, że:

Nie, żadna z tych działek nie była wykorzystywana do takiej działalności.

4. Czy z tytułu nabycia Gruntu 1 i Gruntu 2 Spółce przysługiwało prawo do odliczenia VAT?

– wskazali Państwo, że:

Nie, prawo takie nie przysługiwało.

5. Czy naniesienia znajdujące się na działkach będących przedmiotem transakcji stanowią budowle?

– wskazali Państwo, że:

Tak, wszystkie naniesienia wymienione we wniosku stanowią budowle.

6. Czy wymienione budowle są trwale związane z gruntem?

– wskazali Państwo, że:

Tak, wszystkie te budowle są trwale związane z gruntem.

7. Kto, kiedy i w jakim celu dokonał zabudowy ww. działek?

– wskazali Państwo, że:

Zabudowa została dokonana przez poprzednich użytkowników wieczystych ww. działek.

Budowla w postaci drogi wewnętrznej na działkach nr 5/31 oraz nr 5/34 została wybudowana przez (…) w roku 1975 jako część infrastruktury (…).

Budowla w postaci placu z kostki brukowej na działkach nr 5/34 i nr 6/13 została wybudowana przez (…) w roku 2003 w celu obsługi rozładunków/załadunków aut ciężarowych.

8. Czy ww. budowle były w całości oddane do używania i kiedy to nastąpiło?

– wskazali Państwo, że:

Tak. Budowla w postaci drogi wewnętrznej na działkach nr 5/31 i 5/34 została oddana w całości do użytkowania w 1975 roku.

Budowla w postaci placu z kostki brukowej na działkach nr 5/34 i nr 6/13 została oddana w całości do użytkowania w 2003 roku.

9. Czy od wydatków na wybudowanie ww. w naniesień przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego? Jeśli tak, to komu?

– wskazali Państwo, że:

Przy wybudowaniu drogi wewnętrznej na działkach nr 5/31 i 5/34 nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na regulacje prawne w okresie jej budowy.

Przy wybudowaniu placu z kostki brukowej na działkach nr 5/34 i nr 6/13 prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwało (…).

10. Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budowli a sprzedażą na rzecz Zainteresowanego nie będącego stroną postępowania upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

– wskazali Państwo, że:

Tak.

Pytania (pytanie nr 4 i 5 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 stycznia 2022 r.)

1. Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 i 2 stanowić będzie dostawę przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 i art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT?

2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działek 5/31, 5/34 oraz 6/13 zabudowanych w sposób opisany w stanie faktycznym i stanowiących składowe Gruntu 2 objęta będzie zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT?

3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 oraz prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych wchodzących w skład Gruntu 2 objęta będzie zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, gdy wydana zostanie w odniesieniu do tych gruntów ostateczna i niezaskarżalna w sądowo administracyjnym toku instancji decyzja o warunkach zabudowy dotycząca inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo produkcyjnego?

4. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 2, czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działek 5/31,5/34 oraz 6/13 zabudowanych w sposób opisany w stanie faktycznym i stanowiących składowe Gruntu 2 podlegać będzie opodatkowaniu, jeśli Spółka i Nabywca zrezygnują ze wskazanego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, składając w akcie notarialnym, do zawarcia którego dojdzie w związku z dostawą ww. gruntów i obiektów zgodne oświadczenie spełniające wymogi określone w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT?

5. W przypadku wynikającego z odpowiedzi na pytania 1-4 stanowiska, iż sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wszystkich działek stanowiących Grunt 1 i 2 oraz naniesień podlega opodatkowaniu, czy Nabywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur/faktury dokumentującej zakup prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 i 2 oraz naniesień, biorąc pod uwagę przedstawioną w opisie zdarzenia przyszłego działalność opodatkowaną Nabywcy?

Państwa stanowisko w sprawie (własne stanowisko do pytania nr 4 i 5 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 stycznia 2022 r.)

1. Zdaniem Zainteresowanych sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 i 2 nie będzie stanowić dostawy przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 i art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

2. Zdaniem Zainteresowanych sprzedaż budowli przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego oraz prawa wieczystego użytkowania działek 5/31, 5/34 oraz 6/13 nimi zabudowanych stanowiących składowe Gruntu 2 będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

3. Zdaniem Zainteresowanych sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 oraz prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych wchodzących w skład Gruntu 2 nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, gdy wydana zostanie w odniesieniu do tych gruntów ostateczna i niezaskarżalna w sądowo administracyjnym toku instancji decyzja o warunkach zabudowy dotycząca inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo produkcyjnego.

4. Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działek 5/31,5/34 oraz 6/13 zabudowanych w sposób opisany w stanie faktycznym i stanowiących składowe Gruntu 2 podlegać będzie opodatkowaniu, jeśli Spółka i Nabywca zrezygnują ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, składając w akcie notarialnym, do zawarcia którego dojdzie w związku z dostawą ww. gruntów i obiektów, zgodne oświadczenie spełniające wymogi określone w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

5. Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku gdy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 i 2 podlegać będzie opodatkowaniu, Nabywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur/faktury dokumentującej zakup Gruntu 1 i 2, biorąc pod uwagę przedstawioną w opisie zdarzenia przyszłego działalność opodatkowaną Nabywcy.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przy czym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy o VAT).

Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało co prawda zdefiniowane w ustawie o VAT, niemniej, zgodnie z przyjętą wykładnią, do której przychylają się także organy podatkowe i sądy administracyjne, należy w tym przypadku odnieść się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 551 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że:

„Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

‒ oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

‒ własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

‒ prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

‒ wierzytelności,

‒ prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

‒ koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej,

‒ majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

‒ tajemnice przedsiębiorstwa,

‒ księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

Ponadto, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W świetle powołanej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej. Ważne jest zatem, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w ten sposób, aby przekazany zespół składników majątkowych mógł posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że, aby mówić o transferze przedsiębiorstwa przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

W świetle powyższego wskazać należy, że planowana transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów obejmie wyłącznie wybrane elementy przedsiębiorstwa Spółki (tzn. nieruchomość gruntową wraz ze znajdującymi się na niej naniesieniami, a także wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego dokumentację).

Planowana umowa sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów, naniesień i dokumentacji nie obejmie natomiast innych istotnych elementów przedsiębiorstwa Spółki, w tym:

‒ pozostałych nieruchomości Spółki,

‒ należności Spółki,

‒ innych niż wymienione powyżej praw własności,

‒ umów na prowadzenie rachunków bankowych zawartych przez Spółkę,

‒ środków finansowych będących własnością Spółki,

‒ umów o świadczenie usług zawartych przez Spółkę które dotyczyć mogą pośrednio również zbywanych gruntów (m.in. usług księgowych, prawnych, doradztwa podatkowego, itp.),

‒ ksiąg rachunkowych Spółki,

‒ firmy Spółki,

‒ zobowiązań Spółki innych niż wynikających ze wskazanych powyżej decyzji, zezwoleń, pozwoleń, opinii i uzgodnień,

tj. elementów stanowiących nierozerwalną część przedsiębiorstwa, od których zależy jego funkcjonowanie.

Przedmiot transakcji nie jest, ani na moment transakcji nie będzie, w żaden sposób organizacyjnie wyodrębniony, w szczególności jako dział, wydział, oddział, w strukturze organizacyjnej Spółki. Zdarzenia gospodarcze związane z przedmiotem transakcji są ewidencjonowane w ramach ogólnej ewidencji księgowej i podatkowej Spółki. Intencją stron jest przeniesienie na Nabywcę konkretnych składników majątku Spółki, nie zaś całego przedsiębiorstwa Spółki lub jego zorganizowanej części.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, znakomita większość składników materialnych i niematerialnych, wskazanych w przepisach jako niezbędne z punktu widzenia definicji przedsiębiorstwa nie zostanie przeniesiona na Nabywcę. Ponadto, nie jest możliwe zidentyfikowanie zorganizowanego zbioru składników materialnych i niematerialnych służących prowadzonej działalności, ponieważ przedmiotem dostawy na rzecz Nabywcy będzie jedynie prawo wieczystego użytkowania gruntów z naniesieniami i dokumentacją, których – bez wielu dodatkowych elementów niezbędnych dla prowadzenia działalności gospodarczej nie sposób nadać przymiotu „zorganizowania”.

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych, przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo, ale składniki majątkowe (prawo wieczystego użytkowania gruntów, naniesienia i dokumentacja wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, które zostaną objęte umową sprzedaży) nie posiadające zdolności do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

Konkluzji tej nie zmienia fakt, że zbywane aktywa będą miały znaczną wartość. W tym kontekście warto powołać się na wyrok NSA z dnia 5 października 2005 r. (sygn. 1 SA/Gd 49/94), zgodnie z którym: „Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym”. Stanowisko zajęte przez NSA w powyższym wyroku jest kontynuowane przez sądy administracyjne (zob. m.in. wyrok WSA w Warszawie z 7 listopada 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1438/11), czy wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2008 r. (sygn. I SA/Wr 355/08)). Stanowisko to jest także akceptowane przez organy podatkowe, (zob. m.in. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 marca 2011 r. (sygn. ILPP2/443-21/11-4/EN)). Powyższe stanowisko jest także w pełni akceptowane przez organy podatkowe w odniesieniu do podobnych stanów faktycznych. Zostało ono potwierdzone m in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 listopada 2015 r., (sygn. IPPP1 /4512-100/15-3/AS), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 listopada 2015 r., (sygn. ILPP1/4512-1 -620/15-4/MD), w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 czerwca 2013 r. (sygn. IPPB2/436-180/13-4 /AF), z dnia 6 czerwca 2013 r. (sygn. IPPP2/443-288/13-4/KG), z dnia 12 marca 2013 r. (sygn. IPPP1 /443-103/13-2/IGo), z dnia 15 stycznia 2013 r. (sygn. IPPP1/443-1108/12-2/EK), z dnia 6 listopada 2012 r. (IPPP1/443-905/12-2/AS), z dnia 18 sierpnia 2012 r. (sygn. 1PPP2/443-284/12-3/RR) oraz z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-850/11-2/PR), a także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 grudnia 2012 r. (sygn. ITPP2/443-1183/12/AD).

Podsumowując, Zainteresowani uważają, iż przedmiotem analizowanej powyżej transakcji dotyczącej gruntów dla celów ustawy o VAT będą składniki majątkowe nie stanowiące przedsiębiorstwa.

Z kolei, zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Analiza powyższej definicji pozwala wyodrębnić następujące kryteria, których łączne spełnienie pozwala uznać zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

‒ musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

‒ zespół ten powinien być organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

‒ zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

W świetle powyższego, aby uznać dany zespół składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, składniki te muszą być wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Stanowisko takie jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe, sądy administracyjne oraz przedstawicieli doktryny prawa podatkowego i w praktyce nie rodzi żadnych wątpliwości.

Należy zauważyć, iż zgodnie z interpretacjami organów podatkowych, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, iż zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział oraz, że takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze (por. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 sierpnia 2012 r., sygn. IPPP2/443-284/12- 3/RR, oraz interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 sierpnia 2011 r., sygn. IPPB5/423-590/11-2/DG).

Wyodrębnienie finansowe oznacza natomiast sytuację, w której sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową.

Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że planowana transakcja ma objąć prawo wieczystego użytkowania gruntów, naniesienia i dokumentację wskazane w opisie zdarzenia przyszłego. Poza powyższymi elementami, nie dojdzie do sprzedaży przez Spółkę na rzecz Nabywcy żadnych innych aktywów. W ramach transakcji nie dojdzie również do przejścia pracowników, zakładu pracy, ani części zakładu pracy na Nabywcę.

Równocześnie, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie będą w żaden sposób organizacyjnie wyodrębnione z przedsiębiorstwa Spółki. W szczególności nie będą stanowić działu, wydziału, oddziału, itp.

Zdarzenia gospodarcze związane z przedmiotem transakcji są ewidencjonowane w ramach ogólnej ewidencji księgowej i podatkowej Spółki. Aktywa będące przedmiotem planowanej transakcji nie będą stanowić jednej zwartej, kompletnej, powiązanej ekonomicznie struktury organizacyjnej, która samodzielnie umożliwiałaby prowadzenie działalności gospodarczej, a będą jedynie sumę poszczególnych środków trwałych. Jakkolwiek aktywa te mogą być i będą wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności w zakresie przeprowadzenia inwestycji przez Nabywcę, to nie będą jednak wystarczające do tego celu – prowadzenie na nich działalności gospodarczej przez Nabywcę wymagać będzie bowiem również zaangażowania wielu innych aktywów i zasobów, które nie będą przedmiotem planowanej sprzedaży (np. środki pieniężne, nowe kontrakty odpowiednie umowy dotyczące projektowania i zabudowy obsługi nieruchomości itd.). Podsumowując, zdaniem Zainteresowanych, następujące okoliczności jednoznacznie wskazują, że prawa wieczystego użytkowania gruntów, naniesienia i dokumentacja będące przedmiotem dostawy na rzecz Nabywcy, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki:

‒ na przedmiot transakcji składają się pojedyncze składniki majątkowe,

‒ składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie są w żaden sposób organizacyjnie ani finansowo wyodrębnione w przedsiębiorstwie Spółki; w szczególności nie stanowią działu, wydziału, oddziału, itp.,

‒ zbywane składniki majątku są tylko sumą poszczególnych środków trwałych, nie będących zorganizowanym zespołem składników powiązanych organizacyjnie,

‒ w ramach sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia na Nabywcę innych aktywów Spółki służących jej do wykonywania działalności gospodarczej,

‒ zbywane aktywa nie są w stanie samodzielnie funkcjonować, gdyż same w sobie nie posiadają potencjalnej zdolności do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy;

‒ Nabywca nie będzie mógł tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki prowadzić działalności gospodarczej, Nabywca nie przejmie w ramach transakcji pracowników, ani zobowiązań czy należności Spółki.

W konsekwencji, uznać należy, że składniki majątkowe, które będą przedmiotem transakcji, tj. prawo wieczystego użytkowania gruntów, naniesienia i dokumentacja wskazana w opisie zdarzenia przyszłego, nie będą spełniały wspomnianych powyżej przesłanek niezbędnych do uznania, że w ramach opisanej transakcji dojdzie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stanowisko, że przenoszone składniki majątkowe nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa w podobnych stanach faktycznych, zostało również potwierdzone w szeregu interpretacji podatkowych, m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 listopada 2015 r, (sygn. IPPP1/4512-100/15-3/AS), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 listopada 2015 r., (sygn. ILPP1/4512-1 -620/15-4 /MD), w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 marca 2013 r. (sygn. IPPP1 /443-103/13-2/IGo), z dnia 15 stycznia 2013 r. (sygn. IPPP1/443-1108/12-12 /EK), z dnia 6 listopada 2012 r. (IPPP1/443-905/12-2/AS), z dnia 18 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPP2/443-284/12-3/RR) oraz z dnia 6 marca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-850/11-2/PR), a także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 grudnia 2012 r. (sygn. ITPP2/443-1183/12/AD). Znajduje także uzasadnienie w orzecznictwie, m.in. wyroku NSA z 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15.

W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanych, opisana transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów, naniesień i dokumentacji nie będzie mogła zostać uznana za transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w konsekwencji nie będzie podlegać wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 2.

Zgodnie z 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

‒ dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

‒ pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, budowle będące przedmiotem zapytania (droga wewnętrzną o nawierzchni asfaltowej, droga wewnętrzna o nawierzchni z betonowej trylinki oraz place z kostki brukowej) zostały wybudowane odpowiednio w roku 1973, 1974 i 2003. Nie miały miejsca ich ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej. Od pierwszego ich zasiedlenia, czyli oddania lub rozpoczęcia użytkowania upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanych sprzedaż budowli przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego oraz prawa wieczystego użytkowania działek 5/31, 5/34 oraz 6/13 nimi zabudowanych stanowiących składowe Gruntu 2 będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Ad 3.

Zgodnie z 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się, w myśl art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego obszar, na którym znajdują się grunty, nie jest obecnie objęty Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego. Umowa sprzedaży zostanie jednak zawarta jedynie wtedy, gdy wydana zostanie w odniesieniu do tych gruntów ostateczna i niezaskarżalna w sądowo-administracyjnym toku instancji decyzja o warunkach zabudowy dotycząca inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo produkcyjnego. W dniu dostawy zatem będą one stanowiły tereny budowlane, gdyż przy braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego będą one przeznaczone pod zabudowę zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanych sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 oraz prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych wchodzących w skład Gruntu 2 nie będzie objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Ad 4.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2., Spółka i Nabywca zamierzają w akcie notarialnym, do zawarcia którego dojdzie w związku z dostawą w/w gruntów i obiektów złożyć zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia (wyborze opodatkowania) dostawy budowli, o którym mowa w art. 43 ust. 10 i ust. 11 Ustawy o VAT. Oznacza to, zdaniem Zainteresowanych, iż pod warunkiem spełnienia wymogów formalnych takiego oświadczenia i złożenia go przed dniem dokonania dostawy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla Nabywcy, dostawa budowli podlegać będzie opodatkowaniu.

W związku z tym, jeżeli sprzedaż budowli nie będzie zwolniona z podatku w wyniku złożonego przez Spółkę i Nabywcę przed dniem dokonania dostawy zgodnego oświadczenia o którym mowa w art. 43 ust. 10 i ust. 11 Ustawy o VAT, zdaniem Zainteresowanych sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntów również podlegać będzie opodatkowaniu. Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków i budowli trwale związanych z gruntem, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu – art. 7 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT), co oznacza, że cały obrót z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów będzie opodatkowany wraz z budowlami.

Ad 5.

Nabywca prowadzić będzie działalność m.in. w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Nabywane od Spółki grunty staną się częścią inwestycji Nabywcy polegającej na budowie budynków magazynowo-produkcyjnych. Wykorzystywane będą w przyszłości przez nabywcę do wynajmu lub sprzedaży wzniesionych na ww. gruntach obiektów, które to transakcje stanowić będą dla Nabywcy czynności opodatkowane VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT Nabywcy przysługiwać będzie – pod warunkami i na zasadach określonych w innych przepisach tej ustawy – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zakupach inwestycyjnych i bieżących w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez Nabywcę z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT).

Ponieważ nabyte od Spółki prawo wieczystego użytkowania gruntów, naniesienia i dokumentacja będą wykorzystywane przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych, w przypadku wynikającego z odpowiedzi na pytania 1-4 stanowiska, iż sprzedaż prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 i 2 podlegać będzie opodatkowaniu, przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia całości podatku VAT związanego z nabyciem ich od Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy, obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), dalej: Kodeks cywilny.

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe – ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji (wyrok TSUE z dnia 30 maja 2013 r. w sprawie C-651/11 X BV, pkt 34).

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316). Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE (wyrok TSUE z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 26) ocena, jakie dobra – ruchome lub nieruchome – są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana „(…) z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej”.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: „(`(...)`) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest między innymi użytkownikiem wieczystym położonych w X nieruchomości gruntowych o numerach ewidencyjnych: 3/44 o obszarze 6,3222 ha, 3/48 o obszarze 0,2604 ha i 3/40 o obszarze 0,0204 ha, objętych księgą wieczystą KW Nr (…) („Grunt 1”) oraz o numerach ewidencyjnych: 4/5 o obszarze 0,0177 ha, 3/39 o obszarze 0,4576 ha, 3/36 o obszarze 0,4757 ha, 3/49 o obszarze 0,0288 ha, 5/34 o obszarze 1,1221 ha, 6/13 o obszarze 0,0269 ha i 5/31 o obszarze 0,0728 ha, objętych księgą wieczystą KW Nr (…) („Grunt 2”). Na gruntach tych Spółka planowała przeprowadzić inwestycję polegającą na budowie obiektu magazynowo -produkcyjnego, jednakże obecnie uznała za korzystniejszą sprzedaż wymienionych nieruchomości B Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (Nabywca, Zainteresowany nie będący stroną postępowania). Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka jest właścicielem i użytkownikiem wieczystym innych nieruchomości nie będących przedmiotem niniejszego wniosku.

Grunt 1 i Grunt 2 („grunty”) zgodnie ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta X” zatwierdzonego uchwałą nr (…) Rady Miasta X z dnia (…), znajdują się w granicach obszaru produkcyjno -usługowego. Obszar, na którym znajdują się grunty, nie jest obecnie objęty Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego.

Wątpliwości Zainteresowanych w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy planowana Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie sprawy, przedmiot planowanych transakcji nie jest, ani na moment sprzedaży nie będzie, w żaden sposób organizacyjnie wyodrębniony, w szczególności, jako dział, wydział, oddział, w strukturze organizacyjnej Spółki.

Po nabyciu Nieruchomości Nabywca zamierza wykorzystywać nabyte grunty do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w szczególności do wynajmu lub sprzedaży wzniesionych na ww. gruntach obiektów magazynowo -produkcyjnych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej Transakcji sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 551 Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Zbywcy.

Planowana transakcja sprzedaży Gruntu nr 1 i 2, nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak wynika z wniosku, Grunt nr 1 i 2 będący przedmiotem transakcji nie mogłaby pozwolić przyszłemu Nabywcy na kontynuację działalności polegającej na wynajmie lub sprzedaży wzniesionych na ww. gruntach obiektów magazynowo-produkcyjnych gdyż na Nabywcę Spółka nie przeniesie żadnych innych składników majątkowych. W szczególności, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntów nie obejmie: pozostałych nieruchomości Spółki, należności Spółki, innych niż wymienione powyżej praw własności, umów na prowadzenie rachunków bankowych zawartych przez Spółkę, środków finansowych będących własnością Spółki, umów o świadczenie usług zawartych przez Spółkę które dotyczyć mogą pośrednio również zbywanych gruntów (m.in. usług księgowych, prawnych, doradztwa podatkowego, itp.), ksiąg rachunkowych Spółki, firmy Spółki, zobowiązań Spółki innych niż wynikających ze wskazanych powyżej decyzji, zezwoleń, pozwoleń, opinii i uzgodnień. W ramach transakcji sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntów Nabywca nie nabędzie praw oraz zobowiązań wynikających z umów dotyczących ich bieżącego utrzymania. Dostawa gruntów nie będzie wiązała się również z przejściem pracowników Spółki na Nabywcę.

Tym samym Grunt 1 i 2 nie będzie posiadał zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych. Jako kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo w praktyce wskazuje się bowiem możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Powyższe potwierdza zatem jednoznacznie, że Grunt 1 i 2, będący przedmiotem planowanej transakcji, nie może zostać uznany za przedsiębiorstwo ani zorganizowaną część przedsiębiorstwa Zbywcy.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, planowana Transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania Gruntów nr 1 i 2 nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

W drugiej kolejności wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii, czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania:

- działek zabudowanych nr 5/31, 5/34 oraz 6/13, stanowiących składowe Gruntu 2 objęta będzie zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jeśli tak czy Zainteresowani będą mogli skorzystać z rezygnacji z tego zwolnienia oraz

- Gruntu 1 oraz prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych wchodzących w skład Gruntu 2 objęta będzie zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 ustawy, dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (pkt 9 ww. przepisu) oraz nieruchomości stanowiących budynki, budowle lub ich części (pkt 10 i pkt 10a) spełniających określone w tych przepisach warunki, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT. Zwolnienie od podatku sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741 ze. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

W przypadku dostawy budynków lub budowli zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – dla dostawy gruntów niezabudowanych lub art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy – dla gruntów zabudowanych należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W myśl art. 29a ust. 9 ustawy, przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą:

a) przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub

b) w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów

– zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części - w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;

3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że przedmiotem dostawy, objętej zakresem złożonego wniosku jest prawo użytkowania wieczystego działek zabudowanych, tj.: działki nr 5/31, 5/34, i 6/13 (część składowa Gruntu nr 2) oraz działki niezabudowane, tj.: działki nr 3/44, 3/48, 3/40 (grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa gruntu nr 2).

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zbycia prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych należy wskazać, że w celu ustalenia, czy w odniesieniu do planowanej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych nr 5/31, 5/34, i 6/13 – które to zabudowania stanowią budowle związane z gruntem w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy rozstrzygnąć, czy względem posadowionych na danej działce budynków i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działka gruntu o numerze ewidencyjnym 5/31 jest zabudowana drogą wewnętrzną o nawierzchni asfaltowej (oddaną do używania (…) 1973 roku), działka gruntu o numerze ewidencyjnym 5/34 jest zabudowana drogą wewnętrzną o nawierzchni z betonowej trylinki (oddaną do używania (…) 1974 r.), oraz placem z kostki brukowej (oddanym do używania (…) 2003 roku) oraz działka gruntu o numerze ewidencyjnym 6/13 jest zabudowana placem z kostki brukowej, oddanym do używania (…) 2003 roku (działki te stanowią składowe Gruntu 2).

Powyższe działki mają zostać zbyte na rzecz Nabywcy. Zarówno Nabywca, jak i Zbywca będą w momencie zawarcia Transakcji zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i będą spełniać ustawową definicję podatnika zawartą w artykule 15 ustawy o VAT.

Naniesienia znajdujące się na powyższych działkach stanowią budowle związane z gruntem w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Zabudowa została dokonana przez poprzednich użytkowników wieczystych ww. działek.

Budowla w postaci drogi wewnętrznej na działkach nr 5/31 oraz nr 5/34 została wybudowana przez (…) w roku 1975 jako część infrastruktury (…).

Budowla w postaci placu z kostki brukowej na działkach nr 5/34 i nr 6/13 została wybudowana przez (…) w roku 2003 w celu obsługi rozładunków/załadunków aut ciężarowych.

Budowla w postaci drogi wewnętrznej na działkach nr 5/31 i 5/34 została oddana w całości do użytkowania w 1975 roku.

Budowla w postaci placu z kostki brukowej na działkach nr 5/34 i nr 6/13 została oddana w całości do użytkowania w 2003 roku.

We wniosku wskazano, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budowli a sprzedażą na rzecz Zainteresowanego nie będącego stroną postępowania upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Od czasu powstania ww. budowli Spółka nie ponosiła w związku z nimi wydatków inwestycyjnych zwiększających ich wartość początkową w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych przekraczających 30% tej wartości początkowej.

Analizując powyższe informacje, w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 5/31, 5/34 oraz 6/13 zabudowanych budowlami, nie będzie następowała w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem doszło już do pierwszego zajęcia (używania). Od momentu rozpoczęcia użytkowania do momentu planowanej Transakcji sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym, zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji – uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa gruntu (Działki nr 5/31, 5/34 oraz 6/13), na którym są posadowione budowle trwale związane z gruntem, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

W związku z tym, że planowana transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 5/31, 5/34 oraz 6/13 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, dalsza analiza zwolnień ww. czynności – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lub pkt 2 ustawy – jest bezzasadna.

Jednocześnie Zainteresowani mogą zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie transakcji według właściwej stawki podatku, w przypadku, gdy zostaną spełnione warunki określone w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

Natomiast w kwestii sprzedaży działek niezabudowanych należy wskazać, iż z opisu sprawy wynika, że obszar, na którym znajdują się grunty, nie jest obecnie objęty Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego. Jednakże, co istotne – umowa sprzedaży Gruntu 1 i 2 zostanie zawarta jedynie wtedy, gdy wydana zostanie w odniesieniu do tych gruntów ostateczna i niezaskarżalna w sądowo-administracyjnym toku instancji decyzja o warunkach zabudowy dotycząca inwestycji polegającej na budowie obiektu magazynowo produkcyjnego. Tym samym działki nr 3/44, 3/48, 3/40 (Grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa Gruntu nr 2) będą spełniać definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że do dostawy działek niezabudowanych, tj.: działki nr 3/44, 3/48, 3/40 (Grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa Gruntu nr 2) nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy ww. działki wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, żadna z wymienionych działek nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności zwolnionej od opodatkowania.

Zatem sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych, tj.: działki nr 3/44, 3/48, 3/40 (grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa gruntu nr 2) nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie został spełniony warunek, o których mowa w tym przepisie.

Podsumowując, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek niezabudowanych, tj.: działki nr 3/44, 3/48, 3/40 (grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa gruntu nr 2) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT i będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2-4 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również kwestii, czy Nabywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur/faktury dokumentującej zakup prawa wieczystego użytkowania Gruntu 1 i 2 oraz naniesień, biorąc pod uwagę przedstawioną w opisie zdarzenia przyszłego działalność opodatkowaną Nabywcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Okoliczności opisu sprawy wskazują, że Nabywca w momencie Transakcji będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a działki (Gruntu 1 i 2 oraz naniesienia) będące przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywcy będą wykorzystywane przez Niego wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Jednocześnie jak wykazano powyżej planowana transakcja nie będzie stanowiła transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa i nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Ponadto, w odniesieniu do planowanej Transakcji znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przy czym strony Transakcji zadeklarowały złożenie przed dokonaniem tej Transakcji wspólnego oświadczenia (zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy) o rezygnacji ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i wyborze opodatkowania dostawy podatkiem VAT. Natomiast sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działek niezabudowanych, tj.: działki nr 3/44, 3/48, 3/40 (grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa gruntu nr 2) – jak wyżej rozstrzygnięto – nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT i będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku.

Zatem w sytuacji, gdy Strony Transakcji spełnią warunki określone w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy i skorzystają z możliwości wyboru opodatkowania w stosunku do planowanej Transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych (składowa części Gruntu 2, działki nr 5/31, 5/34 oraz 6/13) oraz sprzedaży działek niezabudowanych nr 3/44, 3/48, 3/40 (grunt nr 1), 4/5, 3/39, 3/36, 3/49 (część składowa gruntu nr 2) która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT i będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku, wówczas Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. Transakcję na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Wobec tego stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji/stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

0112-KDIL3.4012.437.2021.2.AW

📋 Podsumowanie interpretacji

❓ Pytania i stanowisko urzędu

Pytania podatnika

Stanowisko urzędu

Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?

📖 Pełna treść interpretacji

Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!

📋 Podsumowanie interpretacji

❓ Pytania i stanowisko urzędu

Pytania podatnika

Stanowisko urzędu

Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?

📖 Pełna treść interpretacji

Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!

Ustawienia plików cookie

Ustawienia plików cookie

Pliki cookie niezbędne

Pliki cookie analityczne