Wnioskodawca produkuje kanały wentylacyjne oraz inne elementy, które razem tworzą instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną dla firmy A, będącej czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na Litwie. Te części są przeznaczone do wbudowania w nowo powstający pełnomorski statek pasażerski. Wnioskodawca dostarcza je bezpośrednio do stoczni w Polsce, należącej do firmy B. Następnie części te są montowane w elementy statku pasażerskiego, a po zmontowaniu w gotowe panele, sekcje i bloki, transportowane drogą morską z Polski do Francji, gdzie są sprzedawane firmie francuskiej C. Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT dla dostawy tych części. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania stawki 0%, ponieważ dostawa nie jest realizowana bezpośrednio na rzecz podmiotu budującego, eksploatującego lub remontującego statek, lecz na rzecz pośrednika - firmy A.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
28 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy dla dostawy części przeznaczonych do wbudowania w (`(...)`) powstający statek, transportowanych do stoczni w PL.
Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca produkuje ze stali (`(...)`) części w postaci kanałów wentylacyjnych i innych elementów, tworzących łącznie instalację wentylacyjno -klimatyzacyjną (`(...)`) dla firmy A, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), zarejestrowanym na Litwie. Powyższe części są przeznaczone do wbudowania w (`(...)`) powstający (budowany) pełnomorski statek (`(...)`) pasażerski (klasyfikowany pod kątem Nomenklatury Scalonej pod kod CN 8901 10 10), a ich produkcja odbywa się na podstawie indywidualnego projektu technicznego, obejmującego instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną wspomnianego statku.
Spółka produkuje wyżej opisane części na zlecenie firmy A, która jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym na Litwie i dostarcza je bezpośrednio na teren stoczni w PL, który to teren należy do firmy B.
Przedmiotowe części, jak również inne produkty zakupione przez A (u innych dostawców), jak np. kątowniki, uszczelki, silikon, materiały izolacyjne, są montowane na terenie stoczni B w PL w elementy statku pasażerskiego. Po zmontowaniu w gotowe panele, sekcje i bloki – stanowiące określone fragmenty instalacji wentylacyjnej – są one transportowane drogą morską z Polski do Francji i w tej postaci sprzedawane przez A firmie francuskiej C. W stoczni we Francji następuje końcowy montaż tych elementów – powstaje z nich statek, który jest następnie wodowany i sprzedawany armatorowi.
Udział Spółki w całym procesie kończy się w momencie dostawy elementów wentylacji dla firmy A (Litwa) do stoczni w PL. Po zakończonej dostawie Wnioskodawca wystawia fakturę sprzedaży VAT.
Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 dla dostawy części w postaci kanałów wentylacyjnych i innych elementów tworzących łącznie instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną do jednostki pływającej, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1?
Państwa zdaniem, opisana w przedstawionym powyżej stanie faktycznym dostawa zdaje się wprawdzie wypełniać hipotezę przepisu art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), bowiem – w znaczeniu dosłownym – stanowi dostawę części do jednostki pływającej (o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) i wyposażenia tych jednostek, które są w nią wbudowywane (a także służą jej eksploatacji).
Pomimo powyższego, zdaniem Wnioskodawcy opisana wyżej dostawa nie będzie korzystać z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 0%, przewidzianej przez wspomniany art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT, ze względu na fakt, że dostawa nie jest przez Wnioskodawcę dokonywana bezpośrednio na rzecz armatora statku, a jedynie na rzecz pośrednika, tj. firmy A; w konsekwencji będzie więc opodatkowana stawką podstawową dla towarów będących przedmiotem dostawy, a więc stawką VAT w wysokości 23%.
Jak wynika z niejednolitego orzecznictwa sądowego (zresztą bardzo nielicznego – zwłaszcza po dniu 1 stycznia 2017 r., kiedy to nastąpiła zmiana brzmienia powoływanych w powyższych akapitach przepisów, wyłączając z nich wzmiankę o dostawie „na rzecz armatora”), jak również wydawanych interpretacji podatkowych, pomimo tego, że Wnioskodawca jest w stanie (w razie potrzeby) udowodnić, że jego produkty w efekcie zostały wbudowane w statek, to jednak fakt, że dostawa nie nastąpiła bezpośrednio na rzecz armatora wyłącza stosowanie stawki 0%.
W wyroku WSA w Gdańsku z 17 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1221/17 Sąd uznał, że dla zastosowania stawki 0% bez znaczenia pozostaje fakt na rzecz jakiego podmiotu następuje dostawa (w szczególności czy następuje na rzecz armatora), jednak już NSA w wyroku z 29 października 2020 r., sygn. akt I FSK 160/18 zajął odmienne stanowisko (przyjmując, że dla zastosowania stawki 0% konieczna jest dostawa na rzecz armatora); w tym ostatnim wyroku NSA oparł się jednak wyłącznie na wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 września 2015 r. o sygn. C-526/13, który to wyrok nie dotyczył jednak dostawy części, lecz paliwa do statku, a więc towaru bardzo specyficznego i narażonego na dużo większą ilość nadużyć (plus problemy dowodowe, że paliwo rzeczywiście trafiło na konkretny statek).
Stosowanie stawki 0% w podobnych jak przedstawiony przez Wnioskodawcę stanach faktycznych wykluczyły również m.in. indywidualne interpretacje podatkowe z 8 października 2019 r. sygnatura 0115-KDIT1-2.4012.471.2019.2.KK oraz z 10 stycznia 2020 r. sygnatura 0112-KDIL1-2.4012.594.2019.2.TK.
Pomimo powyższego unijny kontrahent Wnioskodawcy (A) podnosi, że na podstawie przepisów unijnych dokonywane na jego rzecz dostawy powinny korzystać ze stawki preferencyjnej VAT (0%), bowiem przepisy nie uzależniają wprost jej stosowania od dokonania dostawy bezpośrednio na rzecz armatora statku.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług oraz odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zastrzeżeniem art. 2a.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie
prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca produkuje części w postaci kanałów wentylacyjnych i innych elementów, tworzących łącznie instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną dla firmy A, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym na Litwie. Powyższe części są przeznaczone do wbudowania w (`(...)`) powstający (budowany) pełnomorski statek (`(...)`) pasażerski (klasyfikowany pod kątem Nomenklatury Scalonej pod kod CN 8901 10 10), a ich produkcja odbywa się na podstawie indywidualnego projektu technicznego, obejmującego instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną wspomnianego statku. Spółka produkuje wyżej opisane części na zlecenie firmy A i dostarcza je bezpośrednio na teren stoczni w PL, który to teren należy do firmy B. Przedmiotowe części, jak również inne produkty zakupione przez A (u innych dostawców) są montowane na terenie stoczni B w PL w elementy statku pasażerskiego. Po zmontowaniu w gotowe panele, sekcje i bloki – stanowiące określone fragmenty instalacji wentylacyjnej – są one transportowane drogą morską z Polski do Francji i w tej postaci sprzedawane przez A firmie francuskiej. W stoczni we Francji następuje końcowy montaż tych elementów – powstaje z nich statek, który jest następnie wodowany i sprzedawany armatorowi. Udział Spółki w całym procesie kończy się w momencie dostawy elementów wentylacji dla firmy A do stoczni w PL.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy dla dostawy części w postaci kanałów wentylacyjnych i innych elementów tworzących łącznie instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną, do jednostki pływającej, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1.
Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy:
Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.
W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:
W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (…).
Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.
Na mocy art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do:
1. dostaw i importu:
a) jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
- pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich łodzi wycieczkowych oraz podobnych jednostek pływających, zaprojektowanych głównie do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego rodzaju (CN 8901 10 10),
- pełnomorskich tankowców (CN 8901 20 10),
- pełnomorskich chłodniowców, innych niż objęte podpozycją 8901 20 (CN 8901 30 10),
- pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu towarów oraz pozostałych jednostek pływających pełnomorskich do przewozu zarówno osób, jak i towarów, z wyłączeniem barek morskich bez napędu (CN ex 8901 90 10),
- pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (CN 8902 00 10),
- pchaczy pełnomorskich (CN 8904 00 91) i holowników pełnomorskich (CN ex 8904 00 10),
- pełnomorskich lodołamaczy (CN ex 8906 90 10),
b) używanych na morzu statków ratowniczych morskich (CN ex 8905 90 10) i łodzi ratunkowych (CN ex 8906 90 10),
c) jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (CN ex 8902 00 90);
Jak stanowi art. 148 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.):
Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:
a. dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład;
b. dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego okrętów wojennych objętych kodem 8906 10 00 nomenklatury scalonej (NS), opuszczających ich własne terytorium i kierujących się do portu lub kotwicowiska znajdującego się poza terytorium danego państwa członkowskiego;
c. dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji;
d. świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w lit. c), na bezpośrednie potrzeby jednostek pływających, o których mowa w lit. a), oraz ich ładunków; (`(...)`).
W kontekście powyższego przepisu należy przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 września 2015 r., o sygn. C-526/13, w którym Trybunał uznał, że „Artykuł 148 lit. a) dyrektywy Rady2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie co do zasady nie ma zastosowania do dostaw towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego dokonanych na rzecz pośredników działających we własnym imieniu, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane i zostało wykazane w należyty sposób, a potwierdzające to dowody zostają przedłożone organom podatkowym zgodnie z przepisami krajowymi”.
Z powyższego wyroku wynika, że nawet w przypadku, gdy dostawca dokonujący dostaw towarów na rzecz pośrednika posiada dowody potwierdzające ostateczne przeznaczenie tych towarów na potrzeby danej jednostki pływającej nie może skorzystać ze zwolnienia z art. 148 lit. a) ww. dyrektywy.
W myśl art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji.
Z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy – w kontekście przytoczonego orzeczenia TSUE – wynika, że preferencyjna stawka podatku 0% w odniesieniu do dostaw towarów do jednostek, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy nie ma zastosowania w sytuacji, gdy dostawa dokonywana jest na rzecz pośrednika, nawet jeśli części są przeznaczone na ww. jednostki, w celu bezpośredniego wykorzystania ich zgodnie z regulacją art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, czy też w celu odsprzedaży innemu podmiotowi, który następnie wykorzysta je na cele określone w powołanym przepisie.
W celu skorzystania z ww. stawki istotne jest, aby transakcja odbywała się na rzecz podmiotu, który bezpośrednio wykorzystuje daną część, a więc podmiotu budującego statek, eksploatującego go lub zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych.
Zatem stawka podatku 0% nie ma zastosowania w całym łańcuchu produkcji statku. Należy zauważyć, że zwłaszcza przy dużej liczbie podwykonawców istnieje ryzyko, że dostarczane materiały, półprodukty czy elementy mogą nie zostać wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem, o którym mowa w ww. przepisie.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostaw części przeznaczonych do jednostki pływającej, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz, że części te zostaną w tą jednostkę wbudowane. Jednakże ww. dostawy nie będą realizowane bezpośrednio na rzecz stoczni odpowiedzialnej za kompleksową budowę danej jednostki. Wnioskodawca dokonuje bowiem sprzedaży wyprodukowanych przez siebie części na rzecz firmy A i dostarcza je bezpośrednio do stoczni B. Po zmontowaniu tych części oraz innych produktów w gotowe panele, sekcje i bloki – stanowiące określone fragmenty instalacji wentylacyjnej – są one transportowane drogą morską z Polski do stoczni we Francji i sprzedawane firmie francuskiej, w celu finalnego montażu na (`(...)`) budowanym statku. Udział Spółki w całym procesie kończy się w momencie dostawy elementów wentylacji dla firmy A do stoczni w (`(...)`). Po zakończonej dostawie Wnioskodawca wystawia fakturę sprzedaży VAT.
Biorąc pod uwagę powyższe, w kontekście powołanego wyroku TSUE C-526/13, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dla dostaw przez Wnioskodawcę części w postaci kanałów wentylacyjnych i innych elementów, tworzących łącznie instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną przeznaczonych na statki, stawka podatku w wysokości 0%, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, nie ma zastosowania, ponieważ dostawy te nie są dokonywane na rzecz podmiotu bezpośrednio wykorzystującego te towary – podmiot ten nie jest podmiotem budującym statek, eksploatującym go lub zajmującym się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych.
Należy przy tym podkreślić, że o braku możliwości zastosowania stawki 0% dla sprzedawanych części na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy decydujące znaczenie ma, że nabywcą tych towarów będzie podmiot, który bezpośrednio nie będzie wykorzystywał zakupionych towarów (części). W związku z tym, bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, na jaki statek przeznaczone są sprzedawane przez Wnioskodawcę towary.
Podsumowując Wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 dla dostawy części w postaci kanałów wentylacyjnych i innych elementów tworzących łącznie instalację wentylacyjno-klimatyzacyjną do jednostki pływającej, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili