0112-KDIL1-3.4012.654.2021.2.ZW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 20 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży działek wydzielonych z działki nr 1/4. Uzupełnili go Państwo -– w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 stycznia 2021 r. (wpływ 8 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

M. R.

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

R. R.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcy około 30 lat temu, pozostając wówczas w związku małżeńskim, nabyli w drodze kupna do majątku wspólnego nieruchomość o powierzchni ok. 4 hektarów na terenie powiatu (…) (województwo X). W całości była to ziemia rolna. Wnioskodawcy planowali posadzić na całym obszarze nabytej nieruchomości porzeczki i prowadzić działalność rolniczą. W pierwszej kolejności nasadzili jednak łubin w celu użyźnienia gleby. Po dokonaniu stosownych nasadzeń, okazało się – wbrew zapewnieniom sprzedającego – że ziemia nie nadaje się do tego typu działalności. Z uwagi na stan faktyczny, Wnioskodawcy zrezygnowali z pierwotnego pomysłu.

Przez lata ziemia nie była użytkowana. W 2009 r. do Wnioskodawczyni zgłosiła się znajoma, która poinformowała, że istnieje możliwość wystąpienia o warunki zabudowy. Wnioskodawcy z uwagi na potrzeby finansowe w latach 2009-2015 wyodrębnili 4 działki, po około 30-50 arów i je sprzedali wśród sąsiadów (znajomych), którzy już we własnym zakresie zabiegali o wydanie warunków zabudowy.

Obecnie Wnioskodawcy są po rozwodzie, lecz pozostają współwłaścicielami nieruchomości. Wnioskodawca jest po dwóch zawałach i ma wszczepiony rozrusznik, pobiera zasiłek z MOPS-u. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako środowiskowa pielęgniarka położna. Oboje nie są ludźmi majętnymi, a jedyna możliwość pozyskania dodatkowych środków finansowych związana jest z możliwością sprzedaży działek.

Wnioskodawcy nigdy nie wydzierżawiali i nie wynajmowali nieruchomości, jak również nie zawierali żadnych innych umów o podobnym charakterze, z których czerpaliby zyski. Jedyny dochód jaki uzyskują z tytułu posiadania nieruchomości to ok. 200 zł rocznie od przedsiębiorstwa wodociągowego z uwagi, że na powierzchni nieprzekraczającej 1 m2 znajduje się hydrofor.

Nieruchomość została w 2020 r. objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nim na części nieruchomości będzie możliwa zabudowa jednorodzinna, a na części: jednorodzinna i usługowa. Wnioskodawcy nie czynili jednak w tym względzie żadnych kroków, nie przejawiali inicjatywy, nie składali wniosków i nie zabiegali o zapisy planu zagospodarowania przestrzennego.

Obecnie Wnioskodawcy chcą sprzedać ok. 1-1,5 ha ziemi jednakże, z uwagi na aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, sprzedaż takiego areału w całości może okazać się utrudniona, czy wręcz niemożliwa. Z tego względu planują wyodrębnić kilka lub kilkanaście działek, aby urealnić i przyspieszyć sprzedaż.

Dodać należy, że w momencie zakupu nieruchomości usytuowane były na niej dwa słupy niskiego napięcia, a w okresie późniejszym Spółka dostawiła kolejne dwa słupy średniego napięcia i to w taki sposób, że powoduje to problem z wydzieleniem większych działek.

Wnioskodawcom zależy na czasie albowiem z jednej strony potrzebują pieniędzy na swoje potrzeby, a przede wszystkim zadeklarowali się, że środki ze sprzedaży przekażą w przeważającej części, w drodze darowizny swojej córce na budowę domu.

Pozostała część nieruchomości pozostanie nadal we władaniu Wnioskodawców, a obecnie nie planują dalszej sprzedaży. Taka kwestia będzie rozważana dopiero wówczas, gdy pojawi się konieczność pozyskania dodatkowych środków finansowych.

Wnioskodawcy nie dokonywali na nieruchomości żadnych ulepszeń. W momencie zakupu nieruchomości znajdowały się na niej słupy wysokiego i średniego napięcia; był również dostęp do prądu. Nie ma natomiast przyłączeń gazowych. Na nieruchomości umiejscowiono hydrofor, ale była to odpowiedź na prośbę przedsiębiorstwa wodociągowego. Z hydroforu mogą korzystać wszystkie okoliczne budynki, także z sąsiednich działek.

Przed ewentualną sprzedażą Wnioskodawcy nie zamierzają czynić żadnych ulepszeń czy modernizacji. Nie będą zlecać sprzedaży wyspecjalizowanym podmiotom, co najwyżej ograniczając się do zamieszczenia informacji na lokalnym darmowym portalu. Po dokonaniu sprzedaży obowiązani będą natomiast uiścić opłatę planistyczną w wysokości do 30% wzrostu wartości nieruchomości na skutek objęcia jej planem zagospodarowania przestrzennego w obecnym kształcie.

Tytułem podsumowania należy stwierdzić, że zakup nieruchomości dokonany 3 dekady temu nie był czyniony z myślą o sprzedaży z zyskiem. Na zakupionym gruncie w założeniu miała być prowadzona działalność rolnicza. Nie czyniono żadnych ulepszeń i modernizacji. Nie zabiegano o żadne zapisy w planie zagospodarowania. Nie czerpano żadnych korzyści finansowych z nieruchomości (opłata za usytuowanie hydroforu ma marginalne znaczenie i nie wpływa na istotę sprawy).

Nieruchomości nie wydzierżawiano i nie wynajmowano. Potrzeba sprzedaży części nieruchomości wynika z potrzeby uzyskania środków finansowych na określony cel, który nie był nawet do przewidzenia w momencie zakupu nieruchomości.

Wnioskodawcy nie prowadzą i nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Nie dokonywali również zakupów nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży z zyskiem.

Ponadto, z pisma z 28 stycznia 2022 r. – stanowiącego uzupełnienie wniosku – wynika, że:

1. Cała działka ma numer ewidencyjny 1/4. Działka będzie dopiero dzielona celem sprzedania takiej części, środki ze sprzedaży której (których) zaspokoją bieżące potrzeby. Podział będzie dokonany w taki sposób, aby pozostawać w zgodzie z przepisami.

2. Działka nie była/nie jest/nie będzie wykorzystywana na cele działalności rolniczej. Wnioskodawcy nie prowadzili i nie prowadzą gospodarstwa rolnego jako rolnicy ryczałtowi. Mąż Wnioskodawczyni był zarejestrowany jako rolnik do ubezpieczenia KRUS, ale to nie miało nic wspólnego z prowadzeniem działalności rolniczej. Kiedyś była możliwość żeby przejść z ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) na KRUS jeśli się posiadało więcej niż 1 ha ziemi rolnej i nie trzeba było jej uprawiać. Korzystając z tej możliwości mąż Wnioskodawczyni zarejestrował się do KRUS, ale na działce nigdy nie prowadził działalności rolniczej.

3. Nigdy nie było żadnych zbiorów i sprzedaży produktów rolnych. Z uwagi na brak jakiejkolwiek działalności rolniczej nie było również produktów na potrzeby własne.

4. Działka nigdy nie była/nie jest i nie będzie wykorzystywana zarówno przez Wnioskodawczynię, jak i Jej byłego męża dla celów działalności gospodarczej.

5. Na podstawie zawartej umowy przedsiębiorstwo wodociągowe przelewa na rachunek bankowy ustaloną kwotę 200 zł.

6. Z tytułu umiejscowienia na działce słupów niskiego i średniego napięcia nie jest pobierana żadna opłata.

7. Zawieranie umów przedwstępnych nie jest zakładane. Jeżeli miałoby dojść do podpisania umowy przedwstępnej to ewentualnie na prośbę nabywcy, który potrzebowałby tego dokumentu do załatwienia formalności kredytowych. Jeżeli umowa przedwstępna zostałaby zawarta to Kupujący nie uzyska żadnych pełnomocnictw do działania w imieniu sprzedających, jak również nie będzie miał prawa dokonywać jakichkolwiek inwestycji na działce. Nabywca nie będzie ponosił również żadnych nakładów finansowych związanych z działką. Jeżeli więc miałoby dojść do zawarcia umowy przedwstępnej to będzie ona możliwie zwięzła i będzie się ograniczała do ustalenia daty zawarcia umowy przyrzeczonej i ceny sprzedaży. Znajdą się w niej zapewne standardowe elementy jak zobowiązanie Sprzedających do nie obciążania działki, pozostawienia jej w stanie niezmienionym. Możliwe, aczkolwiek niekoniecznie, że znajdą się zapisy co do ewentualnej zaliczki lub zadatku.

Pytanie

Czy planowane sprzedaże działek, w warunkach opisanych w złożonym wniosku, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania to warami jak właściciel.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie ulega wątpliwości, że grunty spełniają definicję towaru, co prowadzi do wniosku, że ich sprzedaż jest co do zasady traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z uwagi na fakt, że w niniejszej sprawie grunty objęte są już planem zagospodarowania przestrzennego dopuszczającym zabudowania − zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie ma zastosowania.

Należy jednak mieć na uwadze okoliczność, że nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Warunkiem opodatkowania czynności podatkiem VAT jest to, aby została wykonana przez podatnika tego podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy stanowi natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Opodatkowanie danej czynności podatkiem VAT zaistnieje w przypadku łącznego spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze − dana czynność podlega opodatkowaniu tym podatkiem, a po drugie − wykonana zostaje przez podatnika tego podatku.

Rozpatrując niniejszą sprawę należy zatem w pierwszej kolejności ustalić, czy Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży wydzielonych działek będą podatnikami podatku VAT, czy też sprzedaż będzie mieściła się w kategorii zarządu majątkiem prywatnym.

O tym czy dany majątek ma charakter „prywatny” nie wystarczy stwierdzenie, że jako taki został nabyty, ale istotny jest również sposób jego wykorzystywania w całym okresie posiadania oraz działania podejmowane w celu jego sprzedaży.

W myśl orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE za majątek prywatny uznać można taki majątek, który przez cały okres posiadania nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej (patrz orzeczenia w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht).

Istotny jest jednak nie tylko sposób wykorzystywania majątku przez czas jego posiadania, ale również czynności podejmowane w celu jego zbycia. Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 uznał, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 lipca 2020 r. uznał, że podział nieruchomości na kilkadziesiąt działek w celu uzyskania lepszej ceny nie jest czynnością, która sama w sobie wykraczałaby poza zarząd majątkiem prywatnym. W ocenie NSA, niezależnie od liczby wydzielonych działek sam fakt podziału nieruchomości nie stanowi okoliczności powodującej, że osoba działa w charakterze podatnika VAT (sygn. akt I FSK 1888/17).

Do uznania, że dany podmiot działa jako przedsiębiorca nie jest również wystarczające stwierdzenie, że skorzystał z ogłoszenia o sprzedaży na portalu internetowym bądź z pomocy biura obrotu nieruchomościami. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 września 2019 r., 0112-KDIL1-3.4012.365.2019.2.AP, stwierdził, że „za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”.

Mając na względzie przywołany stan prawny, orzecznictwo sądów administracyjnych oraz TSUE, jak również dotychczasowe stanowisko wyrażone w interpretacjach indywidualnych należy stwierdzić, że Wnioskodawcy − w przedstawionym stanie sprawy − nie spełniają kryteriów do uznania za podatników podatku VAT. Tym samym udzielając odpowiedzi na postawione pytanie w poz. 64 należy uznać, że planowana sprzedaż nie będzie wiązała się z powstaniem podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

W myśl art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji dostawa terenu budowlanego.

Stosownie do art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek (udziałów we własności nieruchomości) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntów podjęli Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Państwa za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowali Państwo działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy około 30 lat temu, pozostając wówczas w związku małżeńskim, nabyli w drodze kupna do majątku wspólnego nieruchomość o powierzchni ok. 4 hektarów. W całości była to ziemia rolna. Wnioskodawcy planowali posadzić na całym obszarze nabytej nieruchomości porzeczki i prowadzić działalność rolniczą. W pierwszej kolejności nasadzili jednak łubin w celu użyźnienia gleby. Po dokonaniu stosownych nasadzeń, okazało się – wbrew zapewnieniom sprzedającego – że ziemia nie nadaje się do tego typu działalności. Z uwagi na stan faktyczny, Wnioskodawcy zrezygnowali z pierwotnego pomysłu. Przez lata ziemia nie była użytkowana.

W 2009 r. do Wnioskodawczyni zgłosiła się znajoma, która poinformowała, że istnieje możliwość wystąpienia o warunki zabudowy. Wnioskodawcy z uwagi na potrzeby finansowe w latach 2009-2015 wyodrębnili 4 działki, po około 30-50 arów i je sprzedali wśród sąsiadów (znajomych), którzy już we własnym zakresie zabiegali o wydanie warunków zabudowy.

Obecnie Wnioskodawcy są po rozwodzie, lecz pozostają współwłaścicielami nieruchomości. Wnioskodawca jest po dwóch zawałach i ma wszczepiony rozrusznik, pobiera zasiłek z MOPS-u. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako środowiskowa pielęgniarka położna. Oboje nie są ludźmi majętnymi, a jedyna możliwość pozyskania dodatkowych środków finansowych związana jest z możliwością sprzedaży działek.

Wnioskodawcy nigdy nie wydzierżawiali i nie wynajmowali nieruchomości, jak również nie zawierali żadnych innych umów o podobnym charakterze, z których czerpaliby zyski. Jedyny dochód jaki uzyskują z tytułu posiadania nieruchomości to ok. 200 zł rocznie od przedsiębiorstwa wodociągowego z uwagi, że na powierzchni nieprzekraczającej 1 m2 znajduje się hydrofor.

Nieruchomość została w 2020 r. objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nim na części nieruchomości będzie możliwa zabudowa jednorodzinna, a na części: jednorodzinna i usługowa. Wnioskodawcy nie czynili jednak w tym względzie żadnych kroków, nie przejawiali inicjatywy, nie składali wniosków i nie zabiegali o zapisy planu zagospodarowania przestrzennego.

Obecnie Wnioskodawcy chcą sprzedać ok. 1-1,5 ha ziemi jednakże, z uwagi na aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, sprzedaż takiego areału w całości może okazać się utrudniona, czy wręcz niemożliwa. Z tego względu planują wyodrębnić kilka lub kilkanaście działek, aby urealnić i przyspieszyć sprzedaż.

Dodać należy, że w momencie zakupu nieruchomości usytuowane były na niej dwa słupy niskiego napięcia, a w okresie późniejszym Spółka dostawiła kolejne dwa słupy średniego napięcia i to w taki sposób, że powoduje to problem z wydzieleniem większych działek.

Wnioskodawcom zależy na czasie albowiem z jednej strony potrzebują pieniędzy na swoje potrzeby, a przede wszystkim zadeklarowali się, że środki ze sprzedaży przekażą w przeważającej części, w drodze darowizny swojej córce na budowę domu.

Pozostała część nieruchomości pozostanie nadal we władaniu Wnioskodawców, a obecnie nie planują dalszej sprzedaży. Taka kwestia będzie rozważana dopiero wówczas, gdy pojawi się konieczność pozyskania dodatkowych środków finansowych.

Wnioskodawcy nie dokonywali na nieruchomości żadnych ulepszeń. W momencie zakupu nieruchomości znajdowały się na niej słupy wysokiego i średniego napięcia; był również dostęp do prądu. Nie ma natomiast przyłączeń gazowych. Na nieruchomości umiejscowiono hydrofor, ale była to odpowiedź na prośbę przedsiębiorstwa wodociągowego. Z hydroforu mogą korzystać wszystkie okoliczne budynki, także z sąsiednich działek.

Przed ewentualną sprzedażą Wnioskodawcy nie zamierzają czynić żadnych ulepszeń czy modernizacji. Nie będą zlecać sprzedaży wyspecjalizowanym podmiotom, co najwyżej ograniczając się do zamieszczenia informacji na lokalnym darmowym portalu. Po dokonaniu sprzedaży obowiązani będą natomiast uiścić opłatę planistyczną w wysokości do 30% wzrostu wartości nieruchomości na skutek objęcia jej planem zagospodarowania przestrzennego w obecnym kształcie.

Zakup nieruchomości dokonany 3 dekady temu nie był czyniony z myślą o sprzedaży z zyskiem. Na zakupionym gruncie w założeniu miała być prowadzona działalność rolnicza. Nie czyniono żadnych ulepszeń i modernizacji. Nie zabiegano o żadne zapisy w planie zagospodarowania. Nie czerpano żadnych korzyści finansowych z nieruchomości (opłata za usytuowanie hydroforu ma marginalne znaczenie i nie wpływa na istotę sprawy).

Nieruchomości nie wydzierżawiano i nie wynajmowano. Potrzeba sprzedaży części nieruchomości wynika z potrzeby uzyskania środków finansowych na określony cel, który nie był nawet do przewidzenia w momencie zakupu nieruchomości.

Wnioskodawcy nie prowadzą i nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Nie dokonywali również zakupów nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży z zyskiem.

Cała działka ma numer ewidencyjny 1/4. Działka będzie dopiero dzielona celem sprzedania takiej części, środki ze sprzedaży której (których) zaspokoją bieżące potrzeby. Podział będzie dokonany w taki sposób, aby pozostawać w zgodzie z przepisami. Działka nie była/nie jest/nie będzie wykorzystywana na cele działalności rolniczej. Wnioskodawcy nie prowadzili i nie prowadzą gospodarstwa rolnego jako rolnicy ryczałtowi. Mąż Wnioskodawczyni był zarejestrowany jako rolnik do ubezpieczenia KRUS, ale to nie miało nic wspólnego z prowadzeniem działalności rolniczej. Kiedyś była możliwość żeby przejść z ZUS na KRUS jeśli się posiadało więcej niż 1 ha ziemi rolnej i nie trzeba było jej uprawiać. Korzystając z tej możliwości mąż Wnioskodawczyni zarejestrował się do KRUS, ale na działce nigdy nie prowadził działalności rolniczej. Nigdy nie było żadnych zbiorów i sprzedaży produktów rolnych. Z uwagi na brak jakiejkolwiek działalności rolniczej nie było również produktów na potrzeby własne. Działka nigdy nie była/nie jest i nie będzie wykorzystywana zarówno przez Wnioskodawczynię, jak i Jej byłego męża dla celów działalności gospodarczej. Na podstawie zawartej umowy przedsiębiorstwo wodociągowe przelewa na rachunek bankowy ustaloną kwotę 200 zł. Z tytułu umiejscowienia na działce słupów niskiego i średniego napięcia nie jest pobierana żadna opłata. Zawieranie umów przedwstępnych nie jest zakładane. Jeżeli miałoby dojść do podpisania umowy przedwstępnej to ewentualnie na prośbę nabywcy, który potrzebowałby tego dokumentu do załatwienia formalności kredytowych. Jeżeli umowa przedwstępna zostałaby zawarta to Kupujący nie uzyska żadnych pełnomocnictw do działania w imieniu sprzedających, jak również nie będzie miał prawa dokonywać jakichkolwiek inwestycji na działce. Nabywca nie będzie ponosił również żadnych nakładów finansowych związanych z działką. Jeżeli więc miałoby dojść do zawarcia umowy przedwstępnej to będzie ona możliwie zwięzła i będzie się ograniczała do ustalenia daty zawarcia umowy przyrzeczonej i ceny sprzedaży. Znajdą się w niej zapewne standardowe elementy jak zobowiązanie Sprzedających do nie obciążania działki, pozostawienia jej w stanie niezmienionym. Możliwe, aczkolwiek niekoniecznie, że znajdą się zapisy co do ewentualnej zaliczki lub zadatku.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy planowane sprzedaże działek, w warunkach opisanych we wniosku, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w analizowanej sprawie w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziału we własności jednej, dwóch lub trzech działek, będą Państwo spełniać przesłanki do uznania Ich za podatników podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Uwzględniając powyższą analizę przepisów oraz przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 1/4 brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. dostaw wystąpicie Państwo w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Państwa aktywności w przedmiocie planowanej sprzedaży działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że planowana sprzedaż działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęliście Państwo takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Państwa należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając działki powstałe z podziału działki nr 1/4 będą Państwo korzystać z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnią Państwo przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpią w roli podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą – w stosunku do tych transakcji.

W konsekwencji, sprzedaż ww. działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z planowaną sprzedażą działek powstałych z podziału działki nr 1/4 nie staną się Państwo podatnikami, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącymi działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji planowana sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani M. R. (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).