0112-KDIL1-1.4012.833.2021.2.MB

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 lub pkt 10 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 stycznia 2022 r. (wpływ 1 lutego 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Województwo X (dalej: "Województwo", "Wnioskodawca") planuje dokonać

sprzedaży działek:

- nr 1 (dalej także jako: "Nieruchomość") oraz

- nr 2.

Województwo nabyło nieodpłatnie własność działek na podstawie decyzji komunalizacyjnej Wojewody X, z dnia 16 marca 2004 r., znak: (…).

Skarb Państwa ((`(...)`) – dalej także jako: "W") nabył od Y, 31 marca 1993 r., w drodze cywilnoprawnej (akt notarialny (…)) prawo wieczystego użytkowania działki nr 3, z podziału której powstały wyżej wskazane działki, wraz z prawem własności budynku.

Na mocy tego aktu powstało równocześnie prawo zarządu (`(...)`), które z kolei z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r., o gospodarce nieruchomościami, przekształciło się w trwały zarząd.

Wygaśnięcie prawa trwałego zarządu W nastąpiło decyzją z 25 lutego 2021 r.

Działki od siebie oddziela ogrodzenie z elementów metalowych i zamontowanych na podmurówce, które nie zostało wybudowane przez Województwo ani trwałego zarządcę.

Obecnie obie działki stanowią teren, który nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto, dla działki 2 w obr. (`(...)`) wydano decyzję o ustaleniu warunków zabudowy nr (…). Ww. decyzja wydana została dla działek nr (…) w obrębie (`(...)`), na rzecz Z Sp. z o.o., dla zamierzenia inwestycyjnego pn. „(…)”.

Z treści decyzji wynika jednak, że jej zakresem nie jest jednak objęta działka nr 1 (jest nią objęta m.in. działka nr 2).

W odniesieniu do działek nr 1 oraz nr 2:

- nie były wydawane decyzje o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRID) ani decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego,

- nie toczy się aktualnie żadne postępowanie administracyjne w sprawie ZRID oraz ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego,

- aktualnie nie są prowadzone w stosunku do tego terenu prace prowadzące do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Opis Nieruchomości:

- niezabudowana obiektem kubaturowym, jest w całości utwardzona nawierzchnią betonową. Nawierzchnia betonowa jak i część ogrodzenia zrealizowane zostały przez użytkującego teren właściciela sąsiedniej nieruchomości w okresie 2004-2008;

- od roku 2008 nie poniesiono żadnych kosztów na jakiekolwiek ulepszenia tej działki. Od roku 2008 ulepszeń na działce nie dokonał ani zarządca nieruchomości (W), ani jej użytkownik (Z Sp. z o.o.);

- była użytkowana wyłącznie przez Z Sp. z o.o. Powiększała plac manewrowy i ułatwiała dojazd tirom do bram magazynowych.

W piśmie z dnia 27 stycznia 2022 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, udzielili Państwo następujących odpowiedzi:

1. Przedmiotem sprzedaży będą obie działki. Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są wątpliwości w zakresie sprzedaży działki nr 1 (oznaczonej we wniosku jako "Nieruchomość").

2. Działka nr 1 jest w całości utwardzona nawierzchnią betonową i odgrodzona z jednej strony od działki nr 2 ogrodzeniem stalowym na fundamencie betonowym.

3. Zdaniem Wnioskodawcy, naniesienia na działce nr 1 nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Ustawa Prawo budowlane, w art. 3 pkt 3, nie wymienia ogrodzenia czy też utwardzenia działki jako budynki czy budowle, które mogą stanowić obiekt budowlany.

Jak wynika z art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o urządzeniu budowlanym, konieczne jest powstanie obiektu budowlanego, który jest budynkiem, budowlą czy też obiektem małej architektury. W przeciwnym wypadku, tego rodzaju konstrukcja nie może zostać uznana za urządzenie budowlane, gdyż nie jest związana z konkretnym obiektem budowlanym.

(`(...)`) NSA w wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r. sygn. I FSK 918/11 uznał, że sprzedaż działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. Sensem ekonomicznym tej czynności jest sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie.

W sposób jeszcze bardziej bezpośredni wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. I SA/Łd 290/17, w którym stwierdził, że ustawa z 1994 r. Prawo budowlane w art. 3 pkt 9 p.b. wymienia wprost ogrodzenia i place postojowe w katalogu urządzeń budowlanych. Skoro są to urządzenia budowlane, a nie budowle, to należy przyjąć, że do dostawy nieruchomości (ogrodzonej i częściowo pokrytej kostką) nie mają zastosowania zwolnienia z opodatkowania określone w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. Przepisy te odnoszą się bowiem do dostawy budynków, budowli lub ich części.

Zdaniem Wnioskodawcy, że jeżeli nawet nie można uznać, że tego rodzaju naniesienia (utwardzenie terenu nawierzchnią betonową, położenie ogrodzenia) nie są urządzeniem budowlanym (ze względu na ich niezwiązanie z konkretnym obiektem budowlanym), to również nie można im przypisać cechy obiektu budowlanego, bowiem nie spełniają one definicji budynku, budowli, czy też obiektu małej architektury.

4. Województwo nabyło nieopłatnie własność nieruchomości na podstawie decyzji komunalizacji Wojewody X z dnia 16 marca 2004 r.

Skarb Państwa ((`(...)`) – dalej także jako: "W") nabył od Y 31 marca 1993 r. w drodze cywilnoprawnej (akt notarialny (…)) prawo wieczystego użytkowania działki nr 3, z podziału której powstały działki nr 1 i 2, wraz z prawem własności budynku (posadowionego na działce nr 2). Na mocy tego aktu powstało równocześnie prawo zarządu Wojewódzkiego Urzędu Pracy, które z kolei z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami przekształciło się w trwały zarząd.

Wygaśnięcie prawa trwałego zarządu W nastąpiło decyzją z 25 lutego 2021 r.

Nawierzchnia betonowa, jak i część ogrodzenia odgradzająca działkę nr 1 od działki nr 2, zrealizowane zostały przez użytkującego teren właściciela sąsiedniej nieruchomości w latach 2004-2008 oraz stanowią część większej powierzchni użytkowanej przez spółkę Z.

Od roku 2008 nie była przedmiotem żadnych ulepszeń zarówno przez Województwo, trwałego zarządcę, ani spółkę Z.

W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości doszło najpóźniej w roku 2008 (niewykluczone jednak, że wcześniej). Oznacza to, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą tej Nieruchomości minął okres dłuższy niż 2 lata.

5. Województwo nie zawierało umów na udostępnienie ogrodzenia ani nawierzchni betonowej.

6. Nawierzchnia betonowa, jak i część ogrodzenia, nie zostały wykonane przez Województwo ani trwałego zarządcę, a przez użytkującego teren właściciela sąsiedniej nieruchomości, firmę Z sp. z o.o.

7. Nakłady na wybudowanie ogrodzenia z elementów metalowych zamontowanych na podmurówce oraz nawierzchni betonowej ponosił korzystający z tego terenu.

8. Województwo nie dokonywało rozliczeń z podmiotem, który poniósł nakłady. Województwo nie planuje dokonywać rozliczeń.

9. Województwo nie dokonywało i nie planuje dokonywać rozliczeń z podmiotem, który poniósł nakłady. Województwo nie otrzymało również wezwania o dokonanie rozliczeń.

10. Województwo nie ponosiło żadnych nakładów ani nie dokonywało ulepszeń na ogrodzenie ani nawierzchnię betonową na działce nr 1.

11. Województwo nie występowano o wydane decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ponadto z Urzędu Miasta (…) Wydział (`(...)`) (pismo z dnia 9 sierpnia 2021 r.), Województwo uzyskało informacje, że:

- nie toczy się żadne postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy,

- nie były wydawane decyzje ZRID ani decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego,

- nie toczy się żadne postępowanie administracyjne w sprawie ZRID oraz ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego,

- nie są prowadzone w stosunku do tego terenu prace prowadzące do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Województwo nie posiada informacji, czy od daty ww. pisma na wniosek osób trzecich zostały (lub nie) wszczęte postępowania, które mogłyby skutkować ewentualnym wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Niezależnie od tego, przed samą sprzedażą Województwo wystąpi o aktualne informacje w zakresie wydanych decyzji WZ.

12. Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy nr (…) dnia 5 lipca 2018 r. wydana została na rzecz Z Sp. z o.o., dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: „(…)”.

Województwo nie posiada informacji, czy ww. decyzja będzie pozostawać w obrocie w dniu dokonania sprzedaży działek, ponieważ nie jest adresatem tej decyzji.

Działka nr 2 nie jest przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretację indywidualną i nie został w pełni opisany stan faktyczny dotyczący tej nieruchomości.

Pytania

1. Czy dokonując dostawy Nieruchomości Województwo działa jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług)?

2. Czy dokonując dostawy Nieruchomości, Województwo może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

3. W przypadku uznania, że dokonując dostawy Nieruchomości, Województwo nie może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, czy Województwo może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Dokonując dostawy Nieruchomości Województwo działa jako podatnik VAT.

2. Dokonując dostawy Nieruchomości, Województwo może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

3. W przypadku uznania, że dokonując dostawy Nieruchomości, Województwo nie może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, Województwo może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 1

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają m in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

31 stycznia 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) wydał wyrok o sygnaturze I FSK 1588/16, w którym stwierdził: "Ze względu na pozycję gminy jako podmiotu wpływającego znacznie na rynek nieruchomości i spełniającego w tym zakresie warunki postrzegania jako podatnika, dokonywanie przez gminę obrotu nieruchomościami nabytymi w drodze tzw. komunalizacji mienia państwowego, należy kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), nawet jeżeli gmina, w zakresie obrotu tymi nieruchomościami, nie podejmuje aktywności podobnej do podmiotu handlującego nieruchomościami".

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle tezy zaprezentowanej w wyżej wskazanym wyroku, dostawa Nieruchomości nabytej nieodpłatnie przez Województwo w drodze komunalizacji, będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej i w efekcie, Województwo będzie działać w tym przypadku jako podatnik VAT.

Ad. 2

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Nieruchomość nie jest objęta:

„miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego” (MPZP) ani

„decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu” (WZ).

Mając na uwadze powyższe, biorąc pod uwagę fakt, że Nieruchomość nie jest przeznaczona pod zabudowę ani zgodnie z MPZM ani zgodnie z WZ. W ocenie Wnioskodawcy, nie stanowi ona terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Odrębną wątpliwość może jednak wzbudzać fakt „niezabudowania” Nieruchomości. Jak podkreślono w stanie faktycznym, na gruncie stanowiącym działkę 1umiejscowiona jest nawierzchnia betonowa oraz fragment ogrodzenia.

W konsekwencji, brak odrębnego zdefiniowania przez ustawę o VAT pojęcia „niezabudowania”, powoduje obowiązek odniesienia się do przepisów odrębnych ustaw, które w sposób najbliższy do opisywanej rzeczywistości mogą wskazać, czy dana działka jest nieruchomością niezabudowaną. W tym aspekcie pomocne mogą okazać się przepisy prawa budowlanego.

Jak wynika z art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, urządzeniami budowlanymi są urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z powyższego zatem wynika, że aby można było mówić o urządzeniu budowlanym, konieczne jest przedwczesne powstanie obiektu budowlanego, który jest np. budynkiem, budowlą czy też obiektem małej architektury. W przeciwnym wypadku, tego rodzaju konstrukcja nie może zostać uznana za urządzenie budowlane, gdyż nie jest związana z konkretnym obiektem budowlanym.

W związku z powyższym, na samym wstępie należy zaznaczyć, że w orzecznictwie występują niejednoznaczne poglądy co do kwalifikowania działki ogrodzonej z utwardzonym terenem (np. poprzez posadowienie na niej kostki brukowej). Przykładowo, jak wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 15 grudnia 2016 r. sygn. II OSK 1463/16, w której stwierdził, że wykonanie natomiast ogrodzenia na działce niezabudowanej powoduje powstanie obiektu, o jakim mowa w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego.

Tego rodzaju pogląd potwierdza zatem, że jeżeli urządzenia budowlane nie są związane z już istniejącym obiektem budowlanym, to wtedy same w sobie tworzą takowy obiekt. Jednak w ocenie Wnioskodawcy, jest to jednak pogląd niezasadny, gdyż byłoby to daleko idące rozszerzenie definicji „budowli” na gruncie ustawy Prawo budowlane, które nie wymienia ogrodzenia czy też utwardzenia działki jako budowle, które mogą stanowić obiekt budowlany.

Niezależnie, od powyższego, warto zaznaczyć, że w odmienny sposób wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 17 kwietnia 2012 r. sygn. I FSK 918/11, w którym uznał, że sprzedaż działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. Sensem ekonomicznym tej czynności jest sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie. W sposób jeszcze bardziej bezpośredni wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 14 czerwca 2017 r. sygn. I SA/Łd 290/17, w którym stwierdził, że 1 ustawa z 1994 r. Prawo budowlane w art. 3 pkt 9 p.b. wymienia wprost ogrodzenia i płace postojowe w katalogu urządzeń budowlanych. Skoro są to urządzenia budowlane, a nie budowle, to należy przyjąć, że do dostawy nieruchomości (ogrodzonej i częściowo pokrytej kostką) nie mają zastosowania zwolnienia z opodatkowania określone w przepisach art 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. Przepisy te odnoszą się bowiem do dostawy budynków, budowli lub ich części.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Województwa, należy stwierdzić, że Nieruchomość podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT. Wynika to z tego, że nawet jeśli nie można uznać, że tego rodzaju konstrukcje (utwardzenie terenu nawierzchnią betonową, położenie ogrodzenia) nie są urządzeniem budowlanym (ze względu na ich niezwiązanie z konkretnym obiektem budowlanym), to również nie można przypisać im cechy obiektu budowlanego, bowiem nie spełniają one definicji budynku, budowli czy też obiektu małej architektury.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, że ekonomicznym sensem transakcji jest dostawa samej działki. Utwardzona nawierzchnia betonowa oraz ogrodzenie, które znajdują się na Nieruchomości, nie stanowią istotnej wartości z perspektywy stron biorących udział w transakcji. Nie powinny więc mieć wpływu na prawną klasyfikację transakcji z perspektywy VAT.

O konieczności przywiązywania wagi do ekonomicznego sensu transakcji wypowiedział się także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej m in. w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nededanden - Niderlandy) – Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. (Sprawa C-461/08). W orzeczeniu tym TSUE stwierdził: "przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki".

Podobne stanowisko zaprezentował także Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyrokach

· z 31 stycznia 2019 r., I FSK 1879/16: „przedmiotem dostawy w opisanym stanie faktycznym będzie teren niezabudowany. Znajdujące się na nim elementy (ściana, schody) przynależą bowiem – w sensie tak ekonomicznym jak prawnym – do budynku znajdującego się na działce przyległej i jako takie nie mogą w kontekście omawianej dostawy decydować o zabudowanym charakterze sprzedawanej nieruchomości. Również z punktu widzenia stron transakcji będzie to dostawa terenu niezabudowanego, gdyż w przeciwnym razie należałoby uznać, że wnioskodawcy przysługują uprawnienia właścicielskie w stosunku do opisanych elementów budynku, a przynajmniej uznać jego prawo do rozporządzenia nim jak właściciel.

Tymczasem w sensie ekonomicznym i prawnym właścicielem budynku jest przyszły nabywca nieruchomości”.

· z 13 grudnia 2017 r., I FSK 17/16: „przedmiotem dostawy w opisanym stanie faktycznym będzie teren niezabudowany. Znajdujący się na nim obiekt przynależy bowiem w sensie tak ekonomicznym jak prawnym do budynku znajdującego się na działce przyległej, i jako taki nie może w kontekście omawianej dostawy decydować o zabudowanym charakterze sprzedawanej nieruchomości. Również z punktu widzenia stron transakcji będzie to dostawa terenu niezabudowanego, gdyż w przeciwnym razie należałoby uznać taras za własność Gminy W. a przynajmniej, uznać jej prawo do rozporządzenia nim jak właściciel”.

· z 4 marca 2015 r., I FSK 740/14: „Istotą sprzedaży działki w trybie art. 209a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.), na której znajdują się elementy należące do budynku usytuowanego na odrębnej nieruchomości, takie jak schody, ganki itp., jest sprzedaż terenu niezabudowanego, do którego odnosi się art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2001 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), a nie gruntu zabudowanego obiektami, które nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, a jedynie zapewniają normalne użytkowanie budynku usytuowanego na innym gruncie”.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonując dostawy Nieruchomości. Województwo może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad. 3

Gdyby jednak organy podatkowe uznały, że dostawa Nieruchomości, na której znajduje się nawierzchnia betonowa i fragment ogrodzenia jest dostawą budowli, należy rozważyć zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

Stosownie do treści tego przepisu, zwalnia się z VAT dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ilekroć w ustawie mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy przytoczyć wyrok TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, w którym Trybunał stwierdził, że: „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”.

Zdaniem TSUE, pierwsze zasiedlenie to nie tylko oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (jak np. najem czy dzierżawa), ale także zasiedlenie budynku przez wykonawcę dla potrzeb własnej działalności gospodarczej.

W tym miejscu, należy zwrócić uwagę na fakt że Nieruchomość:

- była przedmiotem użytkowania dla celów działalności spółki Z, co najmniej od 2008 r.;

- od roku 2008 nie była przedmiotem żadnych ulepszeń.

W efekcie, w ocenie Wnioskodawcy, do pierwszego zasiedlenia Nieruchomości doszło najpóźniej w 2008 roku (niewykluczone jednak, że wcześniej). Oznacza to, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą tej Nieruchomości minął okres dłuższy niż 2 lata.

Gdyby więc uznać, że dostawa Nieruchomości jest dostawą budowli – przez co wykluczone będzie zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT – w ocenie Wnioskodawcy, będzie można skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że grunt jest w tym przypadku opodatkowany na takich samych zasadach jak budynek, a więc także może skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Podsumowując, w przypadku uznania, że dokonując dostawy Nieruchomości, Województwo nie może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, Województwo może skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie zwolnienia od podatku dostawy Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z ww. przepisami, nieruchomości zabudowane, jak i niezabudowane spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich dostawa jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty niezabudowane, jak i zabudowane, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem Województwo, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W pierwszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy dokonując dostawy Nieruchomości wystąpią Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż dostawa ww. nieruchomości (działki) zostanie dokonana przez Wnioskodawcę na podstawie umowy cywilnoprawnej, to w odniesieniu do tej czynności Województwo nie będzie działało jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie korzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Wnioskodawca zatem wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność dostawy działek – jako dostawa towarów zdefiniowana w art. 7 ust. 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, dostawa Nieruchomości stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i dokonując tej czynności działają Państwo w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy dokonując dostawy Nieruchomości mogą Państwo skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. pkt 9 lub w przypadku uznania, że dokonując dostawy Nieruchomości, Województwo nie może skorzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art 43 ust 1 pkt 9 ustawy, Województwo może skorzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W art. 43 ust. 1 ustawy, dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (pkt 9 ww. przepisu) oraz nieruchomości stanowiących budynki, budowle lub ich części (pkt 10 i pkt 10a) spełniających określone w tych przepisach warunki, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351, ze zm.)

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art.3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Ponadto w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Według art. 2 pkt 14 ustawy:

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741, ze zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W niniejszej sprawie w pierwszej kolejności, z uwagi na zakres wniosku, należy przeanalizować, czy przedmiotowe działki będą zabudowane, czy też niezabudowane.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem dostawy będzie działka nr 1 w całości utwardzona nawierzchnią betonową i odgrodzona z jednej strony od działki 2 ogrodzeniem stalowym na fundamencie betonowym. Działka jest niezabudowana obiektem kubaturowym, jest w całości utwardzona nawierzchnią betonową. Nawierzchnia betonowa jak i część ogrodzenia zrealizowane zostały przez użytkującego teren właściciela sąsiedniej nieruchomości w okresie 2004-2008. Była użytkowana wyłącznie przez Z Sp. z o.o. Powiększała plac manewrowy i ułatwiała dojazd tirom do bram magazynowych. Naniesienia na działce nr 1nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Nawierzchnia betonowa**,** jak i część ogrodzenia odgradzająca działkę nr 1od działki nr 2**,** zrealizowane zostały przez użytkującego teren właściciela sąsiedniej nieruchomości w latach 2004-2008 oraz stanowią część większej powierzchni użytkowanej przez spółkę Z.

Zatem z uwagi na fakt, że – jak wskazał Wnioskodawca – działka nr 1jest niezabudowana, a naniesienia na działce nr 1 nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane, analiza zwolnienia dostawy ww. Nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest bezzasadna, bowiem zwolnienie na podstawie tego artykułu dotyczy dostawy budynków, budowli lub ich części. Natomiast przedmiotem dostawy w analizowanej sprawie będzie nieruchomość niezabudowana.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że na działce 1nie znajdują się budynki lub budowle albo ich części w myśl przepisów ustawy Prawo budowlane. Wnioskodawca wskazał, że działka ta nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie została dla niej wydana decyzja administracyjna w sprawie warunków zabudowy.

Wobec powyższego, sprzedaż działki nr 1 będzie dostawą terenów niezabudowanych, która będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż niezabudowanej działki nr 1, dla której na moment dokonania sprzedaży nie będzie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, która będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

W związku z tym, że dostawa przedmiotowej działki będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, analiza zwolnienia tej czynności wynikająca z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 jest bezzasadna.

Dodatkowe informacje

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na informacjach przez Państwa udzielonych, że: „(…) naniesienia na działce 1 nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane". W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).