0112-KDIL1-1.4012.816.2021.2.JKU

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu darowizny udziałów Spółki przez Województwo na rzecz Miasta – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu darowizny udziałów Spółki przez Województwo na rzecz Miasta. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 lutego 2022 r. (wpływ 7 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Województwo (`(...)`) (dalej jako Województwo lub Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) oraz podatnikiem VAT UE. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U z 2020 r. poz.1668 ze zm.), województwo wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 47 ust. 1 tejże ustawy, mieniem województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.

Na podstawie decyzji Ministra Skarbu Państwa z dnia xx lutego 2005 r. Województwo otrzymało nieodpłatnie własność mienia Skarbu Państwa w postaci (`(...)`) udziałów w Spółce (`(...)`) Sp. z o.o. w (`(...)`) (zwanej dalej Spółką), o wartości nominalnej (`(...)`) zł każdy i łącznej wartości nominalnej (`(...)`) zł., co stanowiło (`(...)`)% ogółu udziałów. Spółka jest wpisana do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (`(...)`), NIP (`(...)`), REGON (`(...)`). Dnia xx października 2019 r. zawarta została umowa sprzedaży, na mocy której Województwo nabyło od udziałowca mniejszościowego – osoby prywatnej (`(...)`) udziałów w Spółce, o łącznej wartości nominalnej (`(...)`) zł. I tym samym Województwo stało się jedynym właścicielem wszystkich udziałów w Spółce. Ponadto, od roku 2005 większościowy udziałowiec, tj. Województwo, kilkakrotnie podwyższało kapitał zakładowy Spółki. W wyniku podwyższeń kapitału Województwo aktualnie posiada (`(...)`) udziałów o łącznej wartości nominalnej (`(...)`) zł., co stanowi 100% kapitału zakładowego Spółki.

Przekazanie mienia przez Skarb Państwa na rzecz Województwa nastąpiło na podstawie art. 50 ustawy o samorządzie województwa, zgodnie z którym jego przekazanie jest możliwe wówczas, gdy ma służyć realizacji strategii rozwoju Województwa. W tym wypadku uznano, że działalność Spółki stanowić będzie istotną rolę w realizacji założeń Strategii Rozwoju Województwa, tj. pozwoli na właściwe wykorzystanie terenów i obiektów atrakcyjnych ze względu na walory turystyczne, rekreacyjne i kulturowe. Działalność Spółki została określona w Akcie Założycielskim Spółki. Polega ona m.in. na prowadzeniu usług związanych z chowem i hodowlą zwierząt, organizowaniu zawodów konnych, prowadzeniu hoteli i moteli z restauracjami, wynajmie nieruchomości na własny rachunek, prowadzeniu prac badawczo-rozwojowych w dziedzinie nauk biologicznych i środowiska naturalnego, co wpisuje się w realizację ww. Strategii.

W Uchwale nr (`(...)`) z dnia 29 listopada 2021 r. Sejmik Województwa wyraził zgodę na zbycie 100% udziałów w kapitale zakładowych Spółki, na rzecz Miasta (`(...)`) w drodze darowizny. Rada Miasta (`(...)`) w dniu 7 grudnia br. Uchwałą nr (`(...)`) wyraziła zgodę na przystąpienie Miasta (`(...)`) do spółki (`(...)`) Sp. z o.o. poprzez nieodpłatne nabycie przez Miasto (`(...)`) należących do samorządu Województwa udziałów w Spółce.

Spółka jest właścicielem nieruchomości zlokalizowanych w granicach administracyjnych (`(...)`) (ok. 46 ha), położonych na terenach kilku zieleni w sąsiedztwie (`(...)`) i miejskich terenów zieleni. Z punktu widzenia lokalizacji są to atrakcyjne tereny rekreacyjne z ośrodkiem jeździeckim, których wykorzystanie wpisuje się w zadania własne gminy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 poz. 1372): ,,Zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.’’

Przejście udziałów z Województwa na rzecz Miasta (`(...)`) w drodze darowizny nastąpi na podstawie przepisów art. 4b ust. 4 Ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników (Dz. U. z 2021 r. poz. 425 ze zm.) z odpowiednim zastosowaniem art. 11-16 Ustawy z 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1933) w związku z art. 12 ust. 2 Ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 679).

Przekazanie udziałów w Spółce nastąpi na podstawie umowy darowizny zawartej w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Województwo jako jedyny udziałowiec w Spółce posiada prawa i obowiązki wspólnika wynikające z Ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.).

Województwo nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu udziałami, obrocie udziałami, jak również pośrednictwie w tych transakcjach. Ponadto Województwo nie prowadzi innej działalności zarobkowej w oparciu o te udziały i nie wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz Spółki.

Wszelkie prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów przejdą na nabywcę, czyli Miasto (`(...)`) z dniem zawarcia umowy. W wyniku transakcji byt Spółki zostanie zachowany, jedynie zmianie ulegnie właściciel udziałów. Posiadane przez Województwo udziały zaliczane są do praw majątkowych, a zatem Województwo ma prawo do rozporządzania nimi w oparciu o stosowne przepisy Kodeksu spółek handlowych i umowy Spółki. Właścicielem mienia ruchomego oraz nieruchomości Spółki jest ona sama, wobec czego po dokonaniu darowizny udziałów, majątek Spółki nadal pozostanie jej majątkiem.

Wniosek został uzupełniony w dniu 7 lutego 2022 r. o następujące informacje:

Ad. 1)

Województwo nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką, której udziały zamierza darować na rzecz Miasta (`(...)`) w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca.

Ad. 2)

Województwo nie zbywało i nie będzie zbywać udziałów w Spółce w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej. Województwo zamierza przekazać Miastu (`(...)`) 100% posiadanych udziałów w formie darowizny.

Ad. 3)

Tak jak wskazano w Ad.1) Województwo nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca i tym samym nie posiada portfela udziałów Spółki, nie kontroluje Spółki, jak również nie prowadzi działalności zarobkowej w oparciu o te udziały. Województwo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz Spółki.

Ad. 4)

Posiadanie przez Województwo udziałów w Spółce nie jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Województwa. Zgodnie z art. 13 ust. 2 Ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1668 ze zm.) poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne oraz przystępować do nich jeżeli działalność spółek polega na wykonywaniu czynności promocyjnych, edukacyjnych, wydawniczych oraz na wykonywaniu działalności w zakresie telekomunikacji służących rozwojowi województwa.

Ad. 5)

Województwo nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie zarządzania udziałami.

Ad. 6)

Województwo uczestnicząc w zarządzaniu Spółką nie wykracza poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca i nie wykonuje czynności o charakterze administracyjnym, finansowym, handlowych czy też technicznym.

Ad. 7)

Województwu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia udziałów w Spółce od Skarbu Państwa oraz od udziałowca mniejszościowego. Powyższe transakcje zostały udokumentowane na rzecz Województwa na podstawie decyzji Ministra Skarbu Państwa z xx lutego 2005 r., co zostało potwierdzone umową nieodpłatnego przeniesienia własności udziałów zawartą w dniu xx maja 2005 r. oraz na mocy zawartej umowy sprzedaży z xx października 2019 r. od osoby prywatnej – udziałowca mniejszościowego.

Pytanie

Czy dokonanie darowizny udziałów Spółki przez Województwo na rzecz Miasta (`(...)`) stanowi czynność, która nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Województwa, dokonanie darowizny udziałów Spółki na rzecz Miasta (`(...)`) nie stanowi czynności, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: Ustawa VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Zgodnie z art. 8 ust. 1, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ponadto, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione uregulowania prawne należy uznać, że odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, w sytuacji, gdy są dokonywane przez podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy zawarty w art. 5 ustawy o VAT. Katalog zawarty w tym artykule jest katalogiem zamkniętym i wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie jak również w pozostałych przepisach ustawy o VAT, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy również zaznaczyć, że aby daną czynność uznać za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonywana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje przede wszystkim czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak wynika z definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o VAT, dla jej uznania decydującym kryterium jest powtarzalność czynności, co przesądza o ich opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto status bycia podatnikiem podatku VAT nie określa skutków podatkowych na całą sferę jego aktywności tylko zalicza się do zawodowej płaszczyzny podmiotu.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-155/94 Wellcome Trust Ltd v. Commissioners of Customs and Excise, działalność gospodarcza nie obejmuje działalności polegającej na nabywaniu i zbywaniu udziałów. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem Województwo dokonując zbycia udziałów w drodze darowizny nie ma statusu podatnika.

W sytuacji, gdy przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej nie jest obrót papierami wartościowymi, to czynność nabycia lub zbycia udziałów nie może być traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT. Również w wyroku z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że zwykłe nabywanie udziałów w innych podmiotach nie może być zrównane z wykorzystaniem majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły. Tym samym, z powyższego orzecznictwa wynika, że zbycie udziałów co do zasady polega jedynie na wykonywaniu uprawnień właścicielskich i nie stanowi działalności gospodarczej.

Od tej zasady Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewidział wyjątki pozwalające na łączenie udziału spółki z wykonywaniem działalności gospodarczej w sytuacji, gdy podatnik posiadający udziały uczestniczy w zarządzaniu spółką, zbywanie udziałów następuje w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej oraz posiadanie udziałów jest pośrednim, stałym i koniecznym warunkiem rozszerzenia działalności gospodarczej podatnika, co w przypadku Województwa nie ma miejsca.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że zbycie udziałów Spółki dokonywane poza działalnością gospodarczą stanowi z reguły czynność neutralną z punktu widzenia przepisów podatku VAT. W takim przypadku, podmiot zbywający udziały w Spółce, występuje jako właściciel nie zaś jako podatnik podatku VAT. W takiej sytuacji zbycie udziałów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Na uwagę zasługuje także wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna z 16 kwietnia 2020 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.29.2020.2.TK, jak również pismo z 13 lutego 2013 r. z Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP2/443-1173/12/WN gdzie potwierdzono stanowisko, że dokonanie darowizny udziałów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym darowizna udziałów Spółki nie będzie stanowić czynności, która będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Województwo nie prowadzi działalności gospodarczej, która miałaby polegać na obrocie tymi udziałami, jak również sama czynność będzie dotyczyć pewnego zespołu praw i obowiązków wynikających z posiadania udziałów, nie zaś samych składników majątkowych wchodzących w skład Spółki. Zatem należy uznać, że w świetle obowiązujących przepisów oraz interpretacji podatkowych, jak również orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej transakcja zbycia wszystkich udziałów Spółki w formie darowizny przez Województwo na rzecz Miasta (`(...)`) będzie poza regulacjami ustawy o VAT i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu darowizny udziałów Spółki przez Województwo na rzecz Miasta – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy wynika, że:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie podlegała opodatkowaniu VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanego przepisu art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że wyłączenie z kategorii podatników VAT organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy ma miejsce wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

1. podmiotem dokonującym czynności jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ i

2. czynność mieści się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami na ten podmiot (wymieniony w 1), dla realizacji których został on powołany i jednocześnie czynność ta nie jest wykonywana na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Dlatego też, nie każda czynność dokonana przez podmiot mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1668 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie województwa:

W sferze użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne lub spółdzielnie, a także może przystępować do takich spółek lub spółdzielni.

W myśl art. 13 ust. 1a ustawy o samorządzie województwa:

W sferze użyteczności publicznej województwo może, w celu realizacji działań z zakresu, o którym mowa w art. 11 ust. 2, utworzyć regionalny fundusz rozwoju w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa:

Poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne oraz przystępować do nich, jeżeli działalność spółek polega na wykonywaniu czynności promocyjnych, edukacyjnych, wydawniczych oraz na wykonywaniu działalności w zakresie telekomunikacji służących rozwojowi województwa.

Zatem mając na uwadze treść ww. przepisów należy wskazać, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samej sprzedaży udziałów bądź akcji nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyrokach w sprawach C-60/90 Polysar Investments Netherlands BV z dnia 20 czerwca 1991 r. i C-155/94 Wellcome Trust Ltd z dnia 20 czerwca 1996 r. oraz w sprawie C-80/95 Harnas & Helm CV z dnia 6 lutego 1997 r., TSUE podkreślał, że samo posiadanie, czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawieC-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie Trybunał odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, że samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu VI Dyrektywy. Samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy.

Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady, powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania i zbywania papierów wartościowych (akcji, udziałów) wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, w określonych okolicznościach, a mianowicie gdy:

- posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,

- sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

- posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Należy zatem zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia/sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób ciągły.

Aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności. Podkreślić należy, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest przeciwko Państwu belgijskiemu stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

Również w orzeczeniu z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financiën TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego, działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu TSUE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations, Trybunał podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w tym orzecznictwie wyjątek od omawianej zasady, sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką – WSA w Opolu w wyroku z 25 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Op 176/10, stwierdził, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Wskazać zatem należy, że nie każde uczestnictwo w zarządzie przedsiębiorstwa pozwala na uznanie zarządzania za działalności gospodarczą, lecz tylko takie, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji opodatkowanych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Województwo jest się jedynym właścicielem wszystkich udziałów w Spółce. W Uchwale z dnia 29 listopada 2021 r. Sejmik Województwa wyraził zgodę na zbycie 100% udziałów w kapitale zakładowych Spółki, na rzecz Miasta w drodze darowizny. Rada Miasta (`(...)`) w dniu 7 grudnia br. Uchwałą wyraziła zgodę na przystąpienie Miasta do Sp. z o.o. poprzez nieodpłatne nabycie przez Miasto należących do samorządu Województwa udziałów w Spółce. Przejście udziałów z Województwa na rzecz Miasta w drodze darowizny nastąpi na podstawie przepisów art. 4b ust. 4 Ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników z odpowiednim zastosowaniem art. 11-16 Ustawy z 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym w związku z art. 12 ust. 2 Ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej.

Przekazanie udziałów w Spółce nastąpi na podstawie umowy darowizny zawartej w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Województwo jako jedyny udziałowiec w Spółce posiada prawa i obowiązki wspólnika wynikające z ustawy Kodeks spółek handlowych. Województwo nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu udziałami, obrocie udziałami, jak również pośrednictwie w tych transakcjach. Ponadto Województwo nie prowadzi innej działalności zarobkowej w oparciu o te udziały i nie wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz Spółki. Wszelkie prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów przejdą na nabywcę, czyli Miasto z dniem zawarcia umowy. W wyniku transakcji byt Spółki zostanie zachowany, jedynie zmianie ulegnie właściciel udziałów. Posiadane przez Województwo udziały zaliczane są do praw majątkowych, a zatem Województwo ma prawo do rozporządzania nimi w oparciu o stosowne przepisy Kodeksu spółek handlowych i umowy Spółki. Właścicielem mienia ruchomego oraz nieruchomości Spółki jest ona sama, wobec czego po dokonaniu darowizny udziałów, majątek Spółki nadal pozostanie jej majątkiem. Województwo nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką, której udziały zamierza darować na rzecz Miasta w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca. Województwo nie zbywało i nie będzie zbywać udziałów w Spółce w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej. Województwo zamierza przekazać Miastu 100% posiadanych udziałów w formie darowizny. Województwo nie uczestniczy w zarządzaniu Spółką w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca i tym samym nie posiada portfela udziałów Spółki, nie kontroluje Spółki, jak również nie prowadzi działalności zarobkowej w oparciu o te udziały. Województwo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz Spółki. Posiadanie przez Województwo udziałów w Spółce nie jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Województwa. Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa, poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne oraz przystępować do nich jeżeli działalność spółek polega na wykonywaniu czynności promocyjnych, edukacyjnych, wydawniczych oraz na wykonywaniu działalności w zakresie telekomunikacji służących rozwojowi województwa. Województwo nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie zarządzania udziałami. Województwo uczestnicząc w zarządzaniu Spółką nie wykracza poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca i nie wykonuje czynności o charakterze administracyjnym, finansowym, handlowych czy też technicznym. Województwu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia udziałów w Spółce od Skarbu Państwa oraz od udziałowca mniejszościowego. Powyższe transakcje zostały udokumentowane na rzecz Województwa na podstawie decyzji Ministra Skarbu Państwa z xx lutego 2005 r., co zostało potwierdzone umową nieodpłatnego przeniesienia własności udziałów zawartą w dniu xx maja 2005 r. oraz na mocy zawartej umowy sprzedaży z xx października 2019 r. od osoby prywatnej – udziałowca mniejszościowego.

Z uwagi na przywołane przepisy prawa, orzecznictwo TSUE oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione przesłanki warunkujące uznanie transakcji darowizny udziałów w Spółce na rzecz Miasta za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Województwo nie uzyska statusu podatnika podatku od towarów i usług w tym zakresie. Tym samym, w opisanym zdarzeniu przyszłym darowizna udziałów w Spółce na rzecz Miasta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, dokonanie darowizny udziałów Spółki przez Województwo na rzecz Miasta stanowi czynność, która nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Państwa zostało uznane jako prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań Wnioskodawcy). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).