Interpretacja dotyczy skutków podatkowych w podatku od towarów i usług (VAT) związanych z dostawą nieruchomości gruntowej zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych oraz krawężnikiem, dokonanej w wyniku wywłaszczenia za odszkodowaniem. Województwo X, jako właściciel tej nieruchomości, złożyło wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, aby ustalić, czy otrzymane odszkodowanie będzie zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Organ podatkowy uznał, że dostawa wskazanej nieruchomości gruntowej wraz z chodnikiem, dokonana w wyniku wywłaszczenia za odszkodowaniem, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest, aby dostawa nie miała miejsca w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz aby między pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynęło co najmniej 2 lata. W analizowanej sprawie te warunki zostały spełnione.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy w ramach wywłaszczenia nieruchomości zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem – jest prawidłowe.
2 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek (brak daty) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy w ramach wywłaszczenia nieruchomości zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 stycznia 2022 r. (wpływ 18 stycznia 2022 r.) oraz z 31 stycznia 2022 r. (wpływ 31 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Województwo X (dalej: Województwo) jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) oraz podatnikiem VAT UE. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U z 2020 r. poz. 1668 ze zm.), Województwo wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 47 ust. 1 tejże ustawy, mieniem województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.
Województwo jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w Y przy ul. (`(...)`), na podstawie decyzji Wojewody X (`(...)`) z dnia 3 czerwca 2016 r. Nieruchomość stanowiła na dzień 31 grudnia 1998 r. fragment drogi krajowej nr (`(...)`) o przebiegu: (`(...)`), zapisanej w księdze wieczystej KW nr (`(...)`), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Y. Oznaczenie geodezyjne: obręb (`(...)`) – Y, arkusz mapy (`(...)`), działka nr 1, która w projekcie podziału została oznaczona jako działka 2 o pow. 160 mkw, z dniem 1 stycznia 1999 r. stała się z mocy prawa własnością Województwa, jako grunt zajęty pod drogę publiczną – drogę wojewódzką.
Odszkodowanie przysługujące właścicielowi z 31 grudnia 1998 r. za przejętą część nieruchomości, zgodnie z art. 73 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. z 1998 r. nr 133 poz. 872 ze zm.) wypłacił Skarb Państwa.
Na mocy decyzji nr (`(...)`) 15 marca 2021 r. Starosta Y przeznaczył wskazaną nieruchomość na realizację inwestycji drogowej i udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi gminnej, realizowanej pod nazwą "(`(...)`)". Decyzją Starosty Y (`(...)`) z dnia 6 października 2021 r. zobowiązano Burmistrza Miasta Y do wypłaty odszkodowania na rzecz Województwa w kwocie łącznej (`(...)`) zł (słownie: (`(...)`)) jako sumę wartości prawa własności gruntu (`(...)`) oraz wartości nakładów budowlanych (`(...)`).
Zgodnie z art. 12 ust. 4f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2020 r. 1363 t.j. ze zm.) odszkodowanie za wywłaszczone nieruchomości przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.
Przedmiotem wywłaszczenia jest nieruchomość gruntowa, oznaczona nr 2 o powierzchni 0,0160 ha (160 mkw) wraz z istniejącymi nakładami budowlanymi w postaci chodnika z płytek betonowych z krawężnikiem o szerokości 1,5 m i powierzchni utwardzenia 82 mkw. Przedmiotowa działka stanowi wąski i wydłużony pas gruntu, charakterystyczny dla gruntów drogowych, wykorzystywany jako teren komunikacji pieszej. Działka nr 2 położona w Y nie jest objęta zapisami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Y (Uchwała nr (`(...)`)), działka posiada zapis: podstawowa struktura przestrzenna: Z-zachowanie stanu (tereny zainwestowane), Podstawowe przeznaczenie wyodrębnionych obszarów: u-tereny usług o swobodnej lokalizacji. Ochrona krajobrazu.
Zgodnie z operatem szacunkowym, sporządzonym na potrzeby oszacowania wartości odszkodowania za zajęcie nieruchomości pod budowę drogi gminnej, zlokalizowany na gruncie chodnik prawdopodobnie stanowi nakład Gminy Y. Oszacowana przez rzeczoznawcę wartość nakładów (chodnika) w kwocie (`(...)`) zł, decyzją Starosty Y nr (`(...)`) z 6 października 2021 r. uwzględniona została w ogólnej wartości odszkodowania, tj. w kwocie (`(...)`) zł (wartość gruntu (`(...)`) zł).
Województwo nie ponosiło wydatków na ulepszenie ww. działki. Z uwagi na brak nakładów, Województwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W piśmie z 18 stycznia 2022 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, udzielili Państwo następujących odpowiedzi:
1. Chodnik położony na działce nr 2 stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).
Zgodnie z art. 3 pkt 3) ustawy, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Natomiast przez pojęcie obiekt liniowy, zgodnie z art. 3 pkt 3a), rozumieć należy obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.
Zawarta w powyższym przepisie definicja legalna budowli skonstruowana została jako połączenie definicji negatywnej i wyliczenia przykładowego. Pojęcie „chodnik” nie zostało wprost wymienione w ustawie Prawo budowlane, jednakże spełnia on warunki wskazane powyżej, tj. budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury.
2. Obecnie trudno ustalić, w którym dokładnie roku został wybudowany i oddany do użytkowania chodnik znajdujący się na działce 2. Zgodnie z informacjami uzyskanymi z X Zarządu Dróg Wojewódzkich w (`(...)`), jednostki organizacyjnej Województwa X, przedmiotowa działka została przekazana w zarząd i utrzymanie Urzędowi Miejskiemu w Y w roku 2016 wraz z usytuowanym na niej chodnikiem.
3. Od oddania chodnika do użytkowania do momentu jego dostawy w drodze wywłaszczenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.
4. Przed decyzją z dnia 6 października 2021 r. nr (`(...)`), ustalającą wysokość odszkodowania za zajęcie części nieruchomości stanowiącej własność Województwa X, tj. działki nr 2, decyzją nr (`(...)`)z dnia 15 marca 2021 r., Starosta Y i udzielił zezwolenia na realizację inwestycji drogowej polegającej na budowie drogi gminnej, realizowanej pod nazwą „(`(...)`)”. Decyzja Starosty Y stała się ostateczna dnia 16 kwietnia 2021 r. Na dzień wydania decyzji, tj. na dzień 15 lutego 2021 r. oraz na dzień uprawomocnienia się decyzji, tj. 16 kwietnia 2021 r. działka wywłaszczona nr 2 nie była objęta zapisami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Y, działka posiada zapis: podstawowa struktura przestrzenna: Z- zachowanie stanu (tereny zainwestowane), podstawowe przeznaczenie wyodrębnionych obszarów: u- tereny usług o swobodnej lokalizacji, ochrona krajobrazu.
5. Z posiadanych informacji wynika, że przedmiotowy chodnik mógł zostać wybudowany już w latach 90. Województwo X przejęło po reformie administracyjnej całą infrastrukturę drogową ul. (`(...)`), tj. cały stan zastany, w tym nieruchomość nr 2. Zgodnie z protokołem zdawczo-odbiorczym z roku 2016 cała infrastruktura drogowa ul. (`(...)`) została przekazana w zarządzanie i utrzymanie Urzędowi Miejskiemu w Y. Decyzją z 6 października 2021 r. Starosta Y, w oparciu o sporządzony operat szacunkowy, zaliczył wartość istniejących nakładów budowlanych zlokalizowanego na nieruchomości nr 2 chodnika, w poczet odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość na rzecz Województwa X, jako właściciela gruntu i istniejącego nakładu budowlanego (chodnika).
6. Zgodnie informacjami uzyskanymi z X Zarządu Dróg Wojewódzkich, jednostki organizacyjnej Województwa X, obecnie trudno ustalić kto poniósł nadkłady budowlane na wybudowanie chodnika na nieruchomości nr 2. W operacie szacunkowym sporządzonym na zlecenie Starosty Y na potrzeby oszacowania wartości odszkodowania, zamieszczono informację, że zlokalizowany na gruncie chodnik prawdopodobnie stanowił nakład Gminy Y. Decyzją z 6 października 2021 r. Starostwa Y zaliczył wartość istniejących nakładów budowlanych (chodnika) w poczet odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość na rzecz Województwa X, jako właściciela.
7. Województwo X nie ponosiło wydatków na ulepszenie chodnika.
8. Zgodnie z decyzją Starosty Y z dnia 6 października 2021 r. nr (`(...)`), ustalona w operacie szacunkowym wartość nakładów budowlanych, uwzględniona została w wartości ogółem odszkodowania na rzecz Województwa X, tj. w kwocie (`(...)`) zł jako suma wartości prawa własności gruntu (`(...)` zł) oraz wartości nakładów budowlanych (`(...)` zł). Przed przeniesieniem własności w drodze wywłaszczenia nie doszło do rozliczenia nakładów budowlanych.
W piśmie z 31 stycznia 2022 r., będącym kolejnym uzupełnieniem do wniosku, udzielili Państwo następujących odpowiedzi:
1. Organem uprawnionym do ustalenia odszkodowania za przejętą nieruchomość (w tym chodnik) był Starosta Y, który w decyzji z dnia 6 października 2021 r., znak (`(...)`) określił wysokość odszkodowania, w oparciu o opinię rzeczoznawcy majątkowego. Z uzasadnienia decyzji wynika jednoznacznie, że w toku postępowania Starosta Y dokonał oceny wiarygodności opinii w oparciu o ustawę z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ustawę z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego. Opierając się na operacie szacunkowym oraz wskazanych powyżej przepisach prawnych, Starosta Y uznał, że wartość przedmiotowej nieruchomości, łącznie z nakładami (chodnik), stanowi odszkodowanie należne Województwu, tj. właścicielowi nieruchomości będącej przedmiotem powołanej powyżej decyzji.
2. Na dzień wywłaszczenia właścicielem nieruchomości (w tym chodnika) będącej przedmiotem decyzji z dnia 6 października 2021 r., znak (`(...)`) było Województwo. Przedmiotowa nieruchomość (w tym chodnik), jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, stała się z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własnością Województwa X. Fakt ten potwierdził Wojewoda X decyzją wydaną w dniu 3 czerwca 2016 r., opartą na art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz .U. z 1998 r. nr 133 poz. 872 ze zm.). Powyższe rozstrzygnięcie Wojewody nie tworzy nowego stanu prawnego, lecz jedynie potwierdza w konkretnej sytuacji wywłaszczenie z mocy prawa, a więc ma charakter deklaratoryjny.
Zgodnie z decyzją z 6 października 2021 r. znak (`(...)`), Starosta Y „po dokładnej analizie dokumentów oraz dowodów zebranych w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania za zajęcie działki pod budowę drogi gminnej, oznaczonej nr 2 o powierzchni 0,0160 ha stanowiącej w dacie wydania decyzji ZRID (zezwolenia na realizację inwestycji drogowej) własność Województwa X, ustala na rzecz uprawnionego odszkodowanie w kwocie (`(...)`) zł”.
3. Nabycie nieruchomości (w tym chodnika) będącej przedmiotem decyzji z dnia 6 października 2021 r. znak (`(...)`) przez Województwo nastąpiło nieodpłatnie. Województwo Wstało się właścicielem nieruchomości z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie decyzji Wojewody X z dnia 3 czerwca 2016 r. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie zawierają żadnych uregulowań zobowiązujących nowego właściciela, czyli Województwo, do rozliczenia nakładów istniejących na nieruchomości w dacie ustanowienia z mocy prawa własności nieruchomości. Odszkodowanie wypłacone właścicielowi nieruchomości przejmowanej na mocy decyzji z 3 czerwca 2016 r., który był właścicielem tej nieruchomości według stanu na dzień 31 grudnia 1998 r., mogło być wypłacone przez Starostę Y, pod warunkiem, że właściciel ten złożył wniosek o jego wypłatę w terminie do dnia 31 grudnia 2005 r. Decyzja z 3 czerwca 2016 r., po nadaniu klauzuli ostateczności, stanowiła podstawę do ujawnienia prawa własności Województwa X w księdze wieczystej. Mając na uwadze powyższe, Województwo X stało się właścicielem nieruchomości (w tym chodnika) będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie decyzji Wojewody X z 3 czerwca 2016 r. Przedmiotowa nieruchomość, zgodnie z powołaną decyzją z 3 czerwca 2016 r., na dzień 31 grudnia 1998 r. stanowiła fragment drogi krajowej nr (`(...)`) i pozostawała w tej dacie we władaniu Skarbu Państwa, a z dniem 1 stycznia 1999 r. stała się, z mocy prawa, własnością Województwa X, jako grunt zajęty pod drogę publiczną – drogę wojewódzką. Tym samym nabycie przedmiotowej nieruchomości (w tym chodnika) nie zostało wykonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Czy otrzymane odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości gruntowej zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem będzie podlegało zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
W ocenie Województwa, otrzymane odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości gruntowej, wraz ze znajdującym się na niej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem (działka 2) będzie podlegało zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: Ustawa VAT).
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, definicję tę spełniają grunty oraz budowle.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt. 1) Ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowaniem.
Zgodnie z art. 12 ust. 4f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. 2020 r. poz. 1363 ze zm.), odszkodowanie za nieruchomości lub ich części, które z mocy prawa stały się własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynku, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Wymienione w powyższym przepisie pojęcia budynku i budowli nie zostały zdefiniowane w Ustawie VAT, dlatego za zasadne uznać należy posługiwanie się definicjami z Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2020 poz. 1333 ze zm.).
Zgodnie z art. 3 pkt 3) ustawy – Prawo budowlane, przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Natomiast przez użyte w definiowaniu pojęcia budowli pojęcie obiekt liniowy (art. 3 pkt 3a)) rozumieć należy obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość.
Zgodnie ze sporządzonym operatem szacunkowym, działka nr 2 o powierzchni 160 mkw, posiada stan techniczno-użytkowy mniej korzystny tzn. jest wąskim, wydłużonym pasem gruntu, pozbawionym samoistnych możliwości inwestycyjnych, którego powierzchnię 82 mkw zajmuje chodnik z płytek betonowych z krawężnikiem, o szerokości 1,5 m.
Zgodnie z § 44 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r. poz. 124 ze zm.) szerokość chodnika nieusytuowanego bezpośrednio przy jezdni, pasie postojowym lub zatoce postojowej nie powinna być mniejsza niż 1,5 m.
Biorąc pod uwagę wskazaną powyżej definicję budowli uznać należy, że znajdujący się na działce nr 2 chodnik z płytek betonowych z krawężnikiem jest obiektem budowlanym niebędącym budynkiem oraz niebędącym obiektem małej architektury, trwale związany z gruntem o zabudowie liniowej.
Zgodnie z art. 29a ust. 8 Ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W związku z powyższym przedmiotowa nieruchomość gruntowa wraz z chodnikiem z płytek betonowych stanowi budowlę, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10).
Powyższe znalazło potwierdzenie np. w piśmie z dnia 23 lutego 2016 r. Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/4512- 1220/15-3/MAO. Również w piśmie Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 lutego 2013 r. nr: ILPP2/443-1157/12-2/MR uznano, że przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych.
Przez pierwsze zasiedlenie (art. 2 pkt 14 Ustawy VAT) rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
- wybudowaniu lub
- ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 str. 1 ze zm.), posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Również w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie" (np. orzeczenie TSUE z 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16).
W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 14 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 382/14. Jak wynika z wskazanego orzecznictwa, "pierwsze zasiedlenie" budynku, budowli (po ich wybudowaniu) należy rozumieć szeroko, jako pierwsze zajęcie budynku (budowli), używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższą argumentację podzielił również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 5 listopada 2021 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.406.2021.1.ST. Tym samym warunki ograniczające możliwość zastosowania zwolnienia od podatku dostawy budowli będącej przedmiotem rozpatrywanego wniosku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) nie zachodzą.
Dostawa nieruchomości gruntowej z chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem w wyniku wywłaszczenia za odszkodowaniem nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Do pierwszego zasiedlenia doszło bowiem przed 3 czerwca 2016 r. (ostateczna decyzja Wojewody X), a od pierwszego zasiedlenia do jej dostawy upłynęło więcej niż 2 lata.
Wnioskując jak na wstępie, przeniesienie z nakazu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie własności działki Województwa X nr 2, obejmującej prawo własności gruntu oraz nakłady budowlane, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 Ustawy VAT.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy w ramach wywłaszczenia nieruchomości zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem – jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zgodnie z ww. przepisami, nieruchomości zabudowane, jak i niezabudowane spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich dostawa jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Z przywołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).
W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, natomiast odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.
Wyjaśnić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów – przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:
Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem w ramach wywłaszczenia za odszkodowaniem korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy zaznaczyć należy, że organ władzy publicznej wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane. Jednocześnie Województwo w przedmiotowym zakresie nie występuje jako podmiot prawa publicznego, lecz jako właściciel. Jego sytuacja w odniesieniu do kwestii własności nieruchomości jest taka sama jak innych podmiotów, których dotknąć może decyzja o wywłaszczeniu.
Tym samym dokonując odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem Województwo działa jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 ustawy.
Wskazać więc należy, że przeniesienie przez Państwa własności przedmiotowej nieruchomości gruntowej na rzecz Gminy w zamian za odszkodowanie, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i dla tej czynności działają Państwo w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.
Jednakże dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana podatkiem VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Według art. 2 pkt 14 ustawy:
Przez pierwsze zasiedlenie – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a) wybudowaniu lub
b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle lub ich części, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.
Należy zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy:
Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:
są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą:
a) przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub
b) w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów
- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy:
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:
imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części - w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;
adres budynku, budowli lub ich części.
Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).
Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:
Przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Odnosząc się do kwestii objętej zakresem wniosku w pierwszej kolejności wskazać należy, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia gruntu zabudowanego chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem, który jest własnością Województwa. Jak bowiem Państwo wskazali w uzupełnieniu wniosku – na dzień wywłaszczenia właścicielem nieruchomości (w tym chodnika) będącej przedmiotem decyzji z dnia 6 października 2021 r., znak (`(...)`) było Województwo X. Przedmiotowa nieruchomość (w tym chodnik), jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, stała się z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własnością Województwa. Jak również wskazali Państwo we wniosku, że przedmiotem wywłaszczenia jest nieruchomość gruntowa, oznaczona nr 2 o powierzchni 0,0160 ha (160 mkw) wraz z istniejącymi nakładami budowlanymi w postaci chodnika z płytek betonowych z krawężnikiem o szerokości 1,5 m i powierzchni utwardzenia 82 mkw. Chodnik położony na działce nr 2 stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budowli znajdującej się na przedmiotowej działce, nastąpiło pierwsze zasiedlenie.
Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy wskazać, że z okoliczności sprawy wynika, iż dostawa (w wyniku wywłaszczenia za odszkodowaniem) przez Wnioskodawcę przedmiotowej budowli nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ww. dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Jak bowiem Państwo wskazali we wniosku od oddania chodnika do użytkowania do momentu jego dostawy w drodze wywłaszczenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Województwo nie ponosiło wydatków na ulepszenie nieruchomości. Zatem, w odniesieniu do transakcji dostawy tej budowli zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro dostawa przedmiotowej budowli – chodnika z płytek betonowych z krawężnikiem korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to ze zwolnienia od podatku, korzysta również dostawa gruntu, na którym budowla ta jest posadowiona, w oparciu o przepis art. 29a ust. 8 ustawy.
Podsumowując, otrzymane odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości gruntowej zabudowanej chodnikiem z płytek betonowych z krawężnikiem stanowi wynagrodzenie za odpłatną dostawę towarów, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.
Tym samym stanowisko Państwa uznano za prawidłowe.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na informacjach udzielonych przez Wnioskodawcę, że: ,,Przedmiotem wywłaszczenia jest nieruchomość gruntowa, oznaczona nr 2 o powierzchni 0,0160 ha (160 mkw) wraz z istniejącymi nakładami budowlanymi w postaci chodnika z płytek betonowych z krawężnikiem o szerokości 1,5 m i powierzchni utwardzenia 82 mkw’’, że ,,Chodnik położony na działce nr 2 stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane’’ oraz że ,,Na dzień wywłaszczenia właścicielem nieruchomości (w tym chodnika) będącej przedmiotem decyzji z dnia 6 października 2021 r., znak (..) było Województwo X’’. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili