0112-KDIL1-1.4012.786.2021.2.JKU

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu nieruchomości do Spółki oraz sposobu dokumentowania tej dostawy – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu nieruchomości do Spółki, sposobu dokumentowania tej dostawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ww. aportem. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 lutego 2022 r. (wpływ 10 lutego 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina Miejska (`(...)`) (dalej Gmina, Gmina Miejska lub Wnioskodawca) zamierza wnieść aportem niezabudowaną nieruchomość oraz wnieść wkład pieniężny do TBS Sp. z o.o. w (`(...)`) w zamian za objęcie udziałów w celu realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie dwóch budynków z mieszkaniami pod wynajem przy ul. (`(...)`) (nr robocze 1 i 2).

Gmina Miejska działając na podstawie art. 33m ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2195 ze zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’, wniosła o udzielenie wsparcia ze środków Rządowego Funduszu Rozwoju Mieszkalnictwa na sfinansowanie działania polegającego na objęciu przez Gminę Miejską udziałów w (`(...)`) Towarzystwie Budownictwa Społecznego Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (`(...)`), z którego otrzymała kwotę (`(...)`) zł.

W związku z otrzymanym dofinansowaniem wysokość planowanego wkładu pieniężnego Gminy Miejskiej związanego z realizacją opisanego wyżej działania wynosi (`(...)`) złotych (słownie: (`(...)`)).

Objęcie udziałów nastąpi w terminie do sześciu miesięcy od otrzymania wnioskowanego wsparcia. Jednocześnie należy wskazać, iż (`(...)`) Towarzystwie Budownictwa Społecznego Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (`(...)`) funkcjonuje od roku 1998 i jej głównym zadaniem jest budowa budynków mieszkalnych wielorodzinnych oraz ich eksploatacja na zasadach najmu, zgodnie z przepisami ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego.

Przedsięwzięcie jest związane z realizacją budowy dwóch budynków z mieszkaniami na wynajem pod nazwą ,, (`(...)`)’’. Na przedmiotowym terenie, tj. na działce nr 1 (w trakcie podziału) obręb (`(...)`) nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ale została wydana decyzja o o ustaleniu lokalizacji celu publicznego polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych z lokalami socjalnymi wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Gmina Miejska została właścicielem przedmiotowej działki w roku 1991 w wyniku decyzji komunalizacyjnej. Gmina Miejska nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości do wykonywania czynności opodatkownych, tj. działka, która zostanie przekazana aportem, która powstanie po podziale działki 1 nie była nigdy wydzierżawiana ani wynajmowana i nigdy nie była zabudowana oraz nie była dotychczas użytkowana.

Planowane budynki będą posiadać dwie i pół lub trzy kondygnacje z lokalami mieszkalnymi o łącznej powierzchni użytkowej mieszkań około (`(...)`) m2, w tym lokale przeznaczone dla osób wychowujących dzieci. Przewiduje się wybudowanie (`(...)`) lokali mieszkalnych. Zakres prac obejmuje również wykonanie infrastruktury technicznej oraz małej architektury.

Proces inwestycyjny zostanie rozpoczęty w roku 2022, po podpisaniu umowy o wykonanie prac projektowych, a następnie po uzyskaniu decyzji pozwolenia na budowę dokonany zostanie wybór w drodze przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy o zamówieniach publicznych wykonawcy robót budowlanych. Zakończenie i oddanie do użytkowania przedmiotowej inwestycji planowane jest na rok 2024.

Planowany koszt ww. przedsięwzięcia inwestycyjnego wynosi ok. (`(...)`) zł bez wartości gruntu. Wartość gruntu zostanie określona po dokonaniu podziału geodezyjnego działki ewidencyjnej nr 1 obręb (`(...)`) Miasta (`(...)`). Działka powstała po podziale zostanie wniesiona aportem do (`(...)`) Towarzystwa Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. przez Gminę Miejską w zamian za objęcie udziałów w Spółce w ilości odpowiadającej wartości wniesionej nieruchomości.

Gmina Miejska w związku z dokonaniem wpłaty środków finansowych na podwyższenie kapitału zakładowego otrzyma usługę przyrzeczenia najmu lokali mieszkalnych wybudowanych w 2 budynkach mieszkalnych przy ul. (`(...)`) (roboczo 1 i 2).

Wniosek został uzupełniony w dniu 10 lutego 2022 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:

1. Gmina Miejska jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Gmina Miejska stała się właścicielem terenu działki 1 w roku 1991 w wyniku decyzji komunalizacyjnej. W roku wydania ww. decyzji nie obowiązywały przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które to do polskiego obrotu prawnego zostały wprowadzone ustawą z 8 stycznia 1993 r., tj. po komunalizacji ww. działki.

3. W momencie przejęcia gruntów – w drodze decyzji komunalizacyjnej – Gminie nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, ponieważ jak wskazano wyżej na dzień ww. zdarzenia nie obowiązywały przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

4. Grunty wydzielone z działki 1, mające być przedmiotem aportu do Spółki TBS nie były i nie będą do dnia aportu do Spółki wykorzystywane przez Gminę do żadnych czynności objętych ustawą o podatku od towarów i usług. Od dnia przejęcia gruntów – w drodze decyzji komunalizacyjnej – grunty nie były użytkowane.

5. Dla działki, która zostanie wydzielona z działki nr 1 i która będzie przedmiotem aportu do Spółki na dzień jej aportu nie będzie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

6. W przedmiotowej sprawie działka powstała po podziale geodezyjnym działki nr 1 zostanie wniesiona do (`(...)`) Towarzystwa Budownictwa Społecznego (dalej:TBS). Po wniesieniu aportem do majątku Spółki TBS ww. działki, Spółka ta planuje zrealizować inwestycję na podstawie uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, w oparciu o art 8 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1538). W tej sytuacji – zgodnie z art. 7 ww. ustawy, właściciel działki będący inwestorem, tj. TBS wystąpi, za pośrednictwem Burmistrza Miasta (`(...)`), z wnioskiem o ustalenie lokalizacji inwestycji do Rady Miejskiej w (`(...)`).

W tej sytuacji – zdaniem Gminy Miejskiej– z uwagi na fakt, iż na dzień aportu działki wydzielonej z działki nr 1 nie będzie obowiązywał plan zagospodarowania terenu oraz nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – działkę należy traktować jako teren inny niż budowlany, którego dostawa jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odpowiadając na powyższe pytanie należy jednak zaznaczyć, że dla działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 obr. 1, dnia 27 lutego 2018 r. została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nr (`(...)`) dla budowy zespołu budynków mieszkalnych z lokalami socjalnymi (4 budynki i zagospodarowanie terenu). Na podstawie tej decyzji dnia 22 października 2018 r. zostało wydane pozwolenie na budowę nr (`(...)`), które obejmowało budowę 1 budynku (etap I inwestycji). Z działki nr 1 zostanie wydzielona działka o powierzchni około 4 tyś. metrów2, na której możliwe będzie wybudowanie 2 budynków. Dla nowo powstałej działki nie będzie możliwości wykorzystania przez nowego inwestora (TBS Sp. z o.o.) uzyskanej wcześniej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, z uwagi na to, że decyzja została już częściowo zrealizowana przez Gminę Miejską i nie ma możliwości jej przepisania na innego inwestora. Spółka planuje zrealizować inwestycję na podstawie uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, w oparciu o art. 8 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1538).

7. Gmina Miejska wycofuje się z zadanego pytania dotyczącego posiadania prawa do odliczenia podatku naliczonego za fakturę wystawioną przez TBS za wkład pieniężny wniesiony za otrzymane udziały. Wobec powyższego, zdaniem Gminy, nie ma konieczności udzielenia odpowiedzi na pytania ujęte w punkcie 6. Jednak chcąc uzyskać odpowiedź na zadane pierwsze pytanie, udziela poniżej odpowiedzi.

8. Gmina zamierza dokonać wpłaty środków otrzymanych z Rządowego Funduszy Rozwoju Mieszkalnictwa na sfinansowanie objęcia udziałów w (`(...)`) Towarzystwie Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. w (`(...)`)w wysokości (`(...)`) zł. W związku z tym, że wartość jednego udziału w TBS sp. z o.o. w (`(...)`) wynosi (`(...)`) zł rozważane jest uzupełnienie ww. wpłaty ze środków własnych Gminy w wysokości (`(...)`) zł do kwoty (`(...)`) zł, uzyskując w ten sposób (`(...)`) udziałów w spółce.

Nowelizacja ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, która weszła w życie w dniu 19 stycznia 2021 r., dała możliwość ubiegania się Gminie Miejskiej o wsparcie dla istniejącego TBS ze środków Rządowego Funduszu Rozwoju Mieszkalnictwa. Ww. wsparcie jest udzielane przez Ministra Infrastruktury i Technologii na sfinansowanie części lub całości działania, polegającego na objęciu przez gminę udziałów w TBS/SIM. Wsparcie udzielane jest na realizację konkretnego zadania inwestycyjnego. Gmina Miejska z tej możliwości skorzystała i zobowiązana jest do objęcia udziałów w terminie 6 miesięcy od otrzymania wnioskowanego wsparcia.

9. Gmina dokona wkładu pieniężnego wyłącznie za udziały.

10. Gmina Miejska w dniu dzisiejszym nie zamierza korzystać z usługi przyrzeczenia, ale taką możliwość daje jej ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego na dalszym etapie realizacji inwestycji tj.:

a) art. 29 ust. 2 „Powiat, gmina, związek międzygminny lub Agencja Mienia Wojskowego, o której mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz.U. z 2021 r. poz. 303), działając w celu podnajmowania lub przydziału lokali mieszkalnych osobom fizycznym, może zawierać z SIM umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokali mieszkalnych, których będzie najemcą”;

b) art. 29 ust. 3. „Podnajmowanie lub przydział przez powiat, gminę, związek międzygmimiy lub Agencję Mienia Wojskowego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 2, nie wymaga zgody SIM, z wyłączeniem lokali mieszkalnych wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego”;

c) art. 30a ust. 1 „SIM może wynająć lokal mieszkalny powiatowi, gminie, jednoosobowej spółce gminnej lub związkowi międzygminnemu w celu:

1. podnajmowania tego lokalu osobie fizycznej lub

2. prowadzenia w nim mieszkania chronionego, o którym mowa w przepisach o pomocy społecznej, lub

3. ulokowania w nim placówki opiekuńczo-wychowawczej dla nie więcej niż czternaściorga dzieci.

d) art. 31 ust. 1 „Kryteria i tryb przeznaczania mieszkań dla konkretnych najemców określa umowa spółki albo statut SIM. Zasady współdziałania SIM z gminą lub gminami określa umowa”.

Wobec powyższego wysokość środków finansowych, jakie wpłaci gmina w zamian za otrzymanie usługi przyrzeczenia najmu lokali mieszkalnych na dzień dzisiejszy wynosi 0 zł. Sposób ustalenia tych środków reguluje ww. ustawa, a zwłaszcza wymienione wyżej artykuły, tj. wpłata partycypacji (art. 29 ust. 2), koszt najmu (art. 30a ust. 1).

11. Gmina Miejska w dniu dzisiejszym nie zamierza korzystać z usługi przyrzeczenia, ale taką możliwość daje jej ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego na dalszym etapie realizacji inwestycji, tj.:

a) art. 29 ust. 2 „Powiat, gmina, związek międzygminny lub Agencja Mienia Wojskowego, o której mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz.U. z 2021 r. poz. 303), działając w celu podnajmowania lub przydziału lokali mieszkalnych osobom fizycznym, może zawierać z SIM umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokali mieszkalnych, których będzie najemcą”;

b) art. 29 ust. 3. „Podnajmowanie lub przydział przez powiat, gminę, związek międzygminny lub Agencję Mienia Wojskowego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 2, nie wymaga zgody SIM, z wyłączeniem lokali mieszkalnych wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego”.

12. Na dzień dzisiejszy Gmina przewiduje, że wynajmującym będzie (`(...)`) Towarzystwo Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. w (`(...)`) a najemcą osoba fizyczna.

Jednak art. 29 i art. 30a ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego przewiduje szeroki wachlarz osób będących wynajmującymi i najemcami.

13. Na dzień dzisiejszy umowy cywilnoprawne z najemcami lokali mieszkalnych w budynkach stanowiących własność spółki będą podpisywane przez przyszłych najemców z (`(...)`) Towarzystwem Budownictwa Społecznego w (`(...)`). Należy jednak uwzględnić możliwości, jakie daje ustawa z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego – art. 29 i art. 30a.

14. Przedmiotem ww. umów najmu lokali w budynkach wybudowanych przez Spółkę będzie najem lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe najemców.

15. Na dzień dzisiejszy najem ten będzie odbywał się wyłącznie na cele mieszkaniowe najemców. Ale art. 29 i 30a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego daje możliwość podnajmowania lub udostępnienia wynajętych lokali np. przez powiat, gminę, jednoosobową spółkę gminną lub związek międzygminny, organizację pożytku publicznego, pracodawcę.

16. Gmina Miejska w dniu dzisiejszym nie zamierza korzystać z usługi przyrzeczenia, ale taką możliwość daje jej art. 29 i 30a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego na dalszym etapie realizacji inwestycji.

17. Gmina Miejska w dniu dzisiejszym nie zamierza korzystać z usługi przyrzeczenia, ale taką możliwość daje jej art. 29 i 30a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego na dalszym etapie realizacji inwestycji.

Pytanie

Czy Gmina Miejska postąpi prawidłowo opodatkowując stawką zwolnioną aport nieruchomości do TBS i wystawiajac fakturę jako sprzedawca?

Państwa stanowisko w sprawie

Gmina Miejska uważa, iż postąpi prawidłowo opodatkowując stawką zwolnioną aport nieruchomości do TBS wystawiajac fakturę jako sprzedawca.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Tak więc, w świetle przytoczonych powyżej przepisów nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina Miejska dokonując aportu nieruchomości na rzecz Spółki będzie dla tej transakcji występowała jako podatnik podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 741), która – zgodnie z art. 1 ust. 1 określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,

2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy lub decyzja o lokalizacji celu publicznego – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dla działki 1 obręb (`(...)`) miasta (`(...)`) została wydana decyzja o lokalizacji celu publicznego, w związku z powyższym aport przedmiotowej nieruchomości wniesiony do TBS Sp. z o.o. nie będzie korzystał ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że skoro nie zostały spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W omawianej sytuacji aport wydzielonej nieruchomości z działki 1 obręb (`(...)`) miasta (`(...)`) będzie korzystał ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy ze względu, na fakt iż przedmiotowa działka nie była wykorzystywana do celów działalności opodatkowanej i nie była w ogóle użytkowana oraz z tytułu jej nabycia Gminie Miejskiej nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym Gmina Miejska wystawi fakturę na rzecz TBS Sp. z o.o. ze stawką zwolnioną.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku aportu nieruchomości do Spółki oraz sposobu dokumentowania tej dostawy – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z zm.), zwanej dalej ustawą :

Opodatkowaniu podatkiem podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełnić przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 ustawy (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 ustawy (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym, w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż. W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe podkreślić należy, że wyłączeniem z opodatkowania nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego w analizowanej sprawie, stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że dostawa – w tym również aport – Nieruchomości, tj. działki wydzielonej z działki niezabudowanej nr 1, będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), zatem dla planowanej czynności Gmina Miejska będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i nie będzie korzystała z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zatem aport tej nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy :

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy :

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego –– określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zauważyć w tym miejscu należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów, jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w ww. przepisie, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Obydwa warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku aportu nieruchomości do Spółki oraz sposobu dokumentowania tej dostawy.

Jak wskazano w opisie sprawy, dla działki, która zostanie wydzielona z działki nr 1 i która będzie przedmiotem aportu do Spółki na dzień jej aportu nie będzie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W tej sytuacji – zdaniem Gminy Miejskiej – z uwagi na fakt, iż na dzień aportu działki wydzielonej z działki nr 1 nie będzie obowiązywał plan zagospodarowania terenu oraz nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – działkę należy traktować jako teren inny niż budowlany, którego dostawa jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Należy jednak zaznaczyć, że dla działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 obr. 1, dnia 27 lutego 2018 r. została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nr (`(...)`) dla budowy zespołu budynków mieszkalnych z lokalami socjalnymi (4 budynki i zagospodarowanie terenu). Na podstawie tej decyzji dnia 22 października 2018 r. zostało wydane pozwolenie na budowę nr (`(...)`), które obejmowało budowę 1 budynku (etap I inwestycji). Z działki nr 1 zostanie wydzielona działka o powierzchni około 4 tyś. metrów2, na której możliwe będzie wybudowanie 2 budynków. Dla nowo powstałej działki nie będzie możliwości wykorzystania przez nowego inwestora (TBS Sp. z o.o.) uzyskanej wcześniej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, z uwagi na to, że decyzja została już częściowo zrealizowana przez Gminę Miejska i nie ma możliwości jej przepisania na innego inwestora. Spółka planuje zrealizować inwestycję na podstawie uchwały o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej, w oparciu o art. 8 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż planowana transakcja wniesienia aportem działki wydzielonej z działki niezabudowanej nr 1, dla której – jak wynika z opisu sprawy – nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jak również nie została ona objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz – jak wskazał Zainteresowany – dla nowo powstałej działki nie będzie możliwości wykorzystania przez nowego inwestora uzyskanej wcześniej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, z uwagi na to, że decyzja została już częściowo zrealizowana przez Gminę Miejską i nie ma możliwości jej przepisania na innego inwestora, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zaznaczyć również należy, że jak już wyżej wskazano, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Jak wynika z art. 106b ust. 2 ustawy:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury dokumentującej aport nieruchomości, która to czynność korzysta ze zwolnienia od podatku, pod warunkiem niezgłoszenia przez nabywcę żądania jej wystawienia w terminie, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy.

Podsumowując, aport nieruchomości niezabudowanej na rzecz Spółki będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Gmina jako dostawca nie będzie miała obowiązku wystawienia faktury, gdyż dostawa nieruchomości będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 106b ust. 2 ustawy. Jednakże należy mieć na względzie, że jeżeli nabywca nieruchomości wystąpi z żądaniem wystawienia faktury, w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy, Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury w związku z ww. dostawą.

Zatem, stanowisko Państwa zgodnie z którym : "W omawianej sytuacji aport wydzielonej nieruchomości z działki 1 obręb (`(...)`) miasta (`(...)`) będzie korzystał ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (`(...)`) w związku z powyższym Gmina Miejska wystawi fakturę na rzecz TBS Sp. z o.o. ze stawką zwolnioną" całosciowo należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku aportu nieruchomości do Spółki. Natomiast w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ww. aportem zostało wydane postanowienie o umorzeniu postępowania z 15 lutego 2022 r.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).