Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt. Uzupełnili go Państwo pismem z 11 stycznia 2022 r. (wpływ 11 stycznia 2022 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawcą” lub „Spółką”) jest polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, a także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem jej działalności jest m.in. produkcja gier i zabawek.

Spółka planuje zrealizować projekt (dalej także jako: „Projekt”) w zakresie produkcji zestawów (`(...)`) (dalej także jako: „Produkty”). Produkty wykonane będą ręcznie, dostępne w różnych kształtach i kolorach. Spółka planuje zebranie na ten Projekt środków finansowych w drodze tzw. crowdfundingu, które zostaną przeznaczone na wytworzenie Produktów, poprzez jedną z platform internetowych zajmujących się podobnymi akcjami, tj. (…) ((…) to popularna platforma do organizowania zbiórek crowdfundingowych).

Każda osoba zainteresowana realizacją Projektu będzie mogła go wesprzeć poprzez datek finansowy (wsparcie finansowe) o wybranej przez siebie wysokości.

W zamian za wsparcie finansowe, osoba dokonująca wpłaty otrzyma ściśle określony Produkt w określonym terminie.

Wspierający będą otrzymywali różne warianty Produktów w zależności od tego, na jaką formę, tj. kwotę wsparcia się zdecydują. Faktycznie więc każdy produkt będzie miał swoją „cenę” i wszystkie osoby wybierające ten sam Produkt wpłacać będą taką samą kwotę pieniędzy. Dla danej kwoty wpłaty jest przewidziane takie samo świadczenie wzajemne w postaci określonego Produktu. Podatnik przewiduje, że większość osób wspierających będą to osoby fizyczne z poza Unii Europejskiej, zatem dostawa produktów do osób wspierających projekt najczęściej będzie dokonywana w ramach eksportu towarów, w mniejszej części w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość.

Wsparcie finansowe będzie mieć charakter zwrotny, tzn. w przypadku, gdyby Spółka nie dostarczyła Produktu, zobowiązana będzie dokonać zwrotu wpłaconych pieniędzy.

W odpowiedzi na wezwanie, uzupełnili Państwo wniosek o następujące informacje:

W momencie dokonywania wpłaty Produkt nie jest szczegółowo określony co do rodzaju w sposób jednoznaczny. Cechy jednoznacznie określające produkt zostają określane na późniejszym etapie (po kilku, a nawet kilkunastu tygodniach). Na bazie kampanii (…) – tego, w jaki sposób się potoczyła, jakie progi finansowania zostały osiągnięte – powstaje strona internetowa (serwis zwany PM), na której wpłacone pieniądze od konkretnego klienta zostają przypisane do konkretnych produktów – wówczas już określonych w sposób szczegółowy i jednoznaczny.

Nie ma żadnej umowy pomiędzy klientem a Spółką. Wpłaty dokonywane są na bazie regulaminu serwisu crowdfundingowego: (…).

W większości wpłaty są formą zapłaty na poczet bliżej nieokreślonej czasowo dostawy. W momencie wpłaty również produkt nie jest jednoznacznie określony, ani nie jest znana pełna zawartość dostawy (zostają one zdefiniowane na późniejszym etapie).

Miejsce dostawy produktów jest definiowane już po dokonaniu wpłaty i zamknięciu kampanii w procesie PM.

Zdarza się również, że klient dokonuje zakupu dla innej osoby i nie zawsze osoba zamawiająca jest odbiorcą towaru. Często zamawiającym jest ktoś z USA a dostawa jest w Europie lub odwrotnie.

W momencie dokonywania wpłaty nie są znane dane osobowe osób wspierających Projekt. Znany jest wyłącznie adres e-mail osób wpłacających. Dane pozwalające zidentyfikować klienta Spółka otrzymuje wraz z finalnie zamówionym produktem – czyli kilka do kilkunastu tygodni po otrzymaniu wpłaty.

Wpłaty od klientów trafiają na konto Spółki w postaci jednej, zbiorczej wpłaty od serwisu (…) na koniec kampanii crowdfundingowej wraz z listą adresów e-mail, osób, od których one pochodzą. Indywidualni klienci wpłat dokonują na rzecz serwisu (…), a nie bezpośrednio do Spółki.

Osoby wspierające projekt mogą zrezygnować z udziału w przedsięwzięciu i otrzymują wówczas zwrot w postaci wpłaconych środków pomniejszonych o prowizję serwisu (…).

Pytanie

Czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, Wnioskodawca będzie obowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w dacie otrzymania środków?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „Ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)”), opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towaru a odbiorcą, a w zamian za dostawę towarów powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT. Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy o VAT. Zgodnie z art. 19a ust. 1 tej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1 a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy zauważyć, że w ustawie o VAT brak jest definicji zaliczki (przedpłaty). Zgodnie więc z definicją słownikową (`(...)`), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą towarów lub faktycznym wykonaniem usługi.

Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zatem, aby zapłatę uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że "(`(...)`) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (`(...)`) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone". Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.). Zatem na podstawie powyższego wyroku TSUE należy wyrazić pogląd, zgodnie z którym aby zapłatę (wpłatę) uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

· zaplata musi zostac dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszle swiadczenie powinno byc okreslone co do rodzaju w sposob jednoznaczny (okreslone powinny byc cechy identyfikujace rodzaj towaru),

· konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,

· w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Dodatkowo wskazać należy, że w orzecznictwie sądowym wyrażany jest także pogląd, zgodnie z którym sam fakt, iż ostateczna ilość sprzedanego towaru różni się od zamówionej, czy też, iż ostateczna cena towaru nie jest znana w momencie uiszczenia zapłaty na poczet przyszłych dostaw, nie stanowi przesłanki pozbawiającej tę wpłatę cech zaliczki na poczet przyszłej dostawy (wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 516/20).

W przypadku wsparcia finansowego, w zamian za które osoba dokonująca wpłaty otrzyma ściśle określony Produkt (towar) w określonym terminie, będziemy mieć do czynienia z sytuacją, w której otrzymana wpłata będzie miała bezpośredni związek z przyszłą dostawą Produktów. W momencie dokonania wpłaty istnieć będzie pewność, że dostawa Produktu zostanie zrealizowana (w przeciwnym wypadku środki zostaną zwrócone wpłacającemu).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty otrzymane przez niego w ramach powyższego wariantu stanowić będą przedpłaty, zaliczki na poczet konkretnych dostaw Produktów towarów i w związku z tym skutkować będą powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w momencie ich otrzymania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy :

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów opodatkowaniu podatkiem VAT – co do zasady – podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towaru/świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za dostawę towaru/wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT.

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy.

Według art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy:

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1. dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2. dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Powyższy przepis art. 19a ust. 1 ustawy, formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia czy z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, Wnioskodawca będzie obowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w dacie otrzymania środków.

Ustosunkowanie się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy wymaga przede wszystkim ustalenia, czy wpłacane środki pieniężne udostępnione Wnioskodawcy w ramach platformy crowdfundingowej stanowią przedpłatę, bądź zaliczkę na poczet dostawy towarów bądź świadczenia usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (`(...)`), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(`(...)`) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (`(...)`) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.).

Zatem na podstawie powyższego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

· zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),

· konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,

· w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne nie stanowią zaliczki czy też przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, ponieważ nie będą związane z konkretnym towarem/usługą, a zatem nie będą stanowiły przedpłaty/zaliczki z tytułu konkretnej dostawy towaru lub usługi. Jak wskazał Wnioskodawca, w momencie dokonywania wpłaty Produkt nie jest szczegółowo określony co do rodzaju w sposób jednoznaczny. Cechy jednoznacznie określające produkt zostają określane na późniejszym etapie (po kilku, a nawet kilkunastu tygodniach). Nie ma żadnej umowy pomiędzy klientem a Spółką. Wpłaty dokonywane są na bazie regulaminu serwisu crowdfundingowego: (…). W większości wpłaty są formą zapłaty na poczet bliżej nieokreślonej czasowo dostawy. W momencie wpłaty również produkt nie jest jednoznacznie określony, ani nie jest znana pełna zawartość dostawy (zostają one zdefiniowane na późniejszym etapie). Miejsce dostawy produktów jest definiowane już po dokonaniu wpłaty i zamknięciu kampanii w procesie PM.

Zdarza się również, że klient dokonuje zakupu dla innej osoby i nie zawsze osoba zamawiająca jest odbiorcą towaru. Często zamawiającym jest ktoś z USA a dostawa jest w Europie lub odwrotnie. W momencie dokonywania wpłaty nie są znane dane osobowe osób wspierających Projekt. Znany jest wyłącznie adres e-mail osób wpłacających. Dane pozwalające zidentyfikować klienta Spółka otrzymuje wraz z finalnie zamówionym produktem – czyli kilka do kilkunastu tygodni po otrzymaniu wpłaty. Osoby wspierające projekt mogą zrezygnować z udziału w przedsięwzięciu i otrzymują wówczas zwrot w postaci wpłaconych środków pomniejszonych o prowizję serwisu (…).

Należy zatem podkreślić, że w momencie dokonywania wpłaty potencjalny produkt docelowy nie jest na tyle skonkretyzowany, aby uznać tę płatność za zaliczkę na poczet ceny towarów. Ponadto - jak już wskazano powyżej – Wnioskodawca nie zna nawet danych osobowych osób wspierających projekt i nie wie kim te osoby są. Osoby wspierające projekt mogą w każdej chwili dobrowolnie zrezygnować z dalszego udziału w przedsięwzięciu i zażądać zwrotu wpłaconych środków.

Zatem, z tytułu zadeklarowania uczestnictwa przez zainteresowaną osobę w projekcie w ramach platformy (…) oraz udostępnienia Wnioskodawcy w ramach platformy crowdfundingowej środków wpłaconych przez osoby decydujące się na wsparcie projektu, Wnioskodawca stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, nie będzie musiał rozpoznać obowiązku podatkowego, gdyż w chwili otrzymania środki pieniężne nie stanowią zaliczki ani przedpłaty za dostawę konkretnego towaru.

W konsekwencji, obowiązek podatkowy dla przedmiotowej transakcji będzie powstawał zgodnie z zasadą ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru, czyli z momentem dokonania sprzedaży tzn. w najwcześniejszym momencie, w którym dojdzie do skonkretyzowania ściśle określonego Produktu, osoby nabywcy oraz ceny sprzedaży.

Natomiast wszystkie wcześniejsze czynności jak wsparcie projektu w ramach platformy (…) nie spowodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Podsumowując, z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od osób wspierających Projekt, Wnioskodawca nie będzie obowiązany rozpoznać obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w dacie otrzymania środków.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo wskazać należy, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazania wymaga, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania Wnioskodawcy, a w konsekwencji nie rozstrzyga miejsca dokonania a tym samym opodatkowania dostawy towarów.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).