Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe/prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

- wyłączenia z opodatkowania opłat pobieranych od beneficjentów projektu, którzy ponoszą koszty obliczane zgodnie z Regulaminem świadczenia usług transportowych door-to-door – jest nieprawidłowe,

- obowiązku ewidencjonowania ww. opłat przy użyciu kasy zarejestrowanej na Gminę – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług.

Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 19 stycznia 2022 r. w odpowiedzi na wezwanie z 13 stycznia 2022 r. znak (`(...)`).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Gmina od (`(...)`) 2021 r. jest realizatorem projektu pn. „…..” w ramach konkursu grantowego PFRON pt. „…..”. W celu realizacji projektu grantowego Gmina podpisała umowę z Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, której przedmiotem jest realizacja przez jednostkę samorządu terytorialnego projektu grantowego obejmującego wdrażanie usług transportowych door-to-door dla osób z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności (zwanym dalej Projektem).

Z tego tytułu Gmina nie otrzymuje wynagrodzenia. Po zakończeniu realizacji projektu samochód pozostanie w użytkowaniu przez Gminę, jednakże przez okres kolejnych 26 miesięcy, zgodnie z umową, Gmina musi zachować trwałość rezultatów projektu ze środków własnych (tj. utrzymanie stanowisk pracy, zakup paliwa, realizacja usług transportowych, ponoszenie kosztów utrzymania samochodu).

W ramach realizacji projektu Gmina zakupiła samochód dziewięcioosobowy przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich, z windą.

W samochodzie, zgodnie z założeniami projektu, zamontowano kasę fiskalną i taksometr. Na podstawie Regulaminu świadczenia usług transportowych door-to-door oraz kompleksowej koncepcji świadczenia usług transportowych door-to-door, ustalone zostały stawki opłat za usługę, tj. kurs po terenie gminy - (`(...)`) zł, kurs po terenie powiatu - (`(...)`) zł, koszt za każdy przejechany kilometr poza terenem powiatu - (`(...)`) zł. Powyższe opłaty zostały określone poniżej ceny rynkowej. Do powyższych kwot na dzień uruchomienia usługi, nie doliczono podatku VAT (podatek od towarów i usług). Zebrane środki finansowe od osób niepełnosprawnych korzystających z usług transportowych door-to-door na podstawie umowy, w całości zwrócone zostaną do PFRON i nie stanowią dochodu Gminy.

Kasa fiskalna zgłoszona została do Urzędu Skarbowego. Kasa fiskalna i taksometr zostały zamontowane w celu ułatwienia ewidencjonowania wpłat od beneficjentów za wykonane kursy. Koszty eksploatacyjne związane z użytkowaniem samochodu ponoszone są ze środków PFRON i Gminy. Gmina prosi o interpretację w zakresie przepisów prawa podatkowego czy pobierane kwoty za przejazd na podstawie wydruku z kasy fiskalnej powinny zostać opodatkowane.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że kasa rejestrująca opłaty od użytkowników usługi transportowej jest zarejestrowana na Gminę. Gmina realizuje projekt konkursowy dofinansowany w ramach środków PFRON, którego główne założenia zakładają wsparcie dla osób z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności. Samochód, w którym zamontowana jest kasa rejestrująca i taksometr, zakupiony w ramach projektu jest własnością gminy. Kasa została zamontowana z uwagi na konieczność pobierania opłat od użytkowników i będzie wykorzystywana do pobierania opłat od użytkowników usługi po zakończeniu realizacji projektu, zgodnie z umową, która zakłada trwałość rezultatów projektu przez okres 26 m-cy po zakończeniu realizacji projektu

Usługi transportowe świadczy Gmina. Stawki za przewóz ustaliła Gmina w porozumieniu z PFRON, na etapie sporządzania wniosku grantowego. Opłaty za przewóz osób pobiera Gmina. Natomiast zgodnie z Regulaminem konkursu grantowego, opłaty uzyskane od użytkowników usługi, po zakończeniu projektu przekazane zostaną do PFRON.

Gmina pobiera opłaty w imieniu własnym, które zostaną odprowadzone do PFRON, za okres od początku realizacji usługi transportowej do końca realizacji projektu tj. (`(...)`) 2023. Po tym okresie Gmina ma obowiązek realizować założenia projektu przez okres 26 m-cy, jednakże ma prawo zwiększyć stawki za przejazd. Kasa rejestrująca nie została powierzona przez PFRON i jest własnością Gminy. Na podstawie Regulaminu Konkursu Grantowego, Gmina jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji opłat od użytkowników usługi za pomocą kasy rejestrującej.

Gmina świadczy w ramach projektu „…” usługi transportowe dla osób z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności. Natomiast udział w projekcie ma stanowić wsparcie dla osób starszych samotnych i niepełnosprawnych.

Zgodnie z Umową, PFRON przekazał środki finansowe na realizację projektu, natomiast Gmina ma obowiązek realizacji założeń zawartych we wniosku grantowym.

Zgodnie z wnioskiem grantowym, Gmina realizowała następujące zadania, tj. zakup samochodu dziewięciosobowego z windą oraz taksometrem i kasą fiskalną; zatrudnienie dyspozytora i kierowcy; zakup sprzętu biurowego dla dyspozytora; zakup telefonu na abonament; zakup paliwa do samochodu; zakup polisy oraz serwis samochodu. Gmina składa sprawozdania do PFRON zgodnie z harmonogramem zawartym w umowie o przyznanie grantu.

Gmina zakupiła w ramach projektu samochód dziewięciosobowy z windą do transportu osób niepełnosprawnych na wózku inwalidzkim. Właścicielem samochodu jest Gmina. Samochód jest wykorzystywany do przewozu dorosłych osób niepełnosprawnych i z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności, które nie mają możliwości uzyskania wsparcia od osób bliskich lub skorzystać z transportu autobusowego komunikacji publicznej. Projekt skierowany jest do mieszkańców gminy z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności. Osoby korzystają z tego wsparcia w formie usługi transportowej w zakresie dojazdu do lekarzy specjalistów, w celu leczenia onkologicznego, na rehabilitację, załatwianie spraw urzędowych, dojazd do banku i na pocztę, do instytucji typu ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych), KRUS; dojazd do szkół; dojazd do pracy.

Na prośbę organu o podanie przepisów prawa potwierdzających, że realizacja projektu ma charakter publiczny, wskazali Państwo, że założenia projektu zakładają wsparcie w formie usług transportowych dla osób niepełnosprawnych i starszych, które pozbawione są dostępu do komunikacji publicznej autobusowej. Udział w projekcie ma charakter ogólnodostępny dla mieszkańców gminy, którzy spełniają kryteria użytkownika usługi transportowej, zawarte w Regulaminie świadczenia usług transportowych na terenie gminy.

W odpowiedzi na pytanie, czy usługi przewozu będą świadczone na podstawie przepisów o pomocy społecznej lub innych przepisów, jeżeli tak proszę o wskazanie konkretnych przepisów prawa (podanie artykułu wraz z nazwą aktu prawnego), wskazali Państwo, że realizacja usług transportowych opiera się na Regulaminie Konkursu Grantowego PFRON „Usługi indywidualnego transportu door-to-door oraz poprawa dostępności architektonicznej wielorodzinnych budynków mieszkalnych” ma stanowić pomoc dla osób potrzebujących wsparcia w zakresie mobilności, mających trudności z poruszaniem się, którzy jednocześnie spełniają przesłanki wykluczenia społecznego i wymagają aktywizacji.

Realizacja projektu w ramach dofinansowania z PFRON będzie trwać do (`(...)`) 2023. Po tym okresie Gmina przejmie obowiązek finansowania kosztów paliwa, utrzymania samochodu oraz zatrudnienia kierowcy i dyspozytora.

Pytania

Czy realizując projekt „….” dofinansowany ze środków PFRON, należy na kasie fiskalnej doliczać podatek VAT do opłat pobieranych od beneficjentów projektu, którzy ponoszą koszty obliczane zgodnie z Regulaminem świadczenia usług transportowych door-to-door?

W tym miejscu nadmienili Państwo, iż zgromadzone wpłaty przekazywane będą do PFRON i nie stanowią dochodu Gminy. Ponadto kwoty pobierane od użytkowników usług transportowych są mniejsze niż wartość rynkowa usługi.

Czy właściwym jest, że wpłaty od użytkowników usługi są ewidencjonowane na kasie fiskalnej zarejestrowanej na Gminę pomimo, iż stanowią one dochód, który będzie odprowadzany do PFRON?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwaną dalej ustawą o VAT (t.j. Dz.U. z 2021, poz. 685, 694, 802) nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Realizacja projektu ma charakter publiczny, odnoszący się do zapewnienia społeczeństwu dostępu do infrastruktury komunikacyjnej.

Gmina do ww. projektu złożyła oświadczenie, iż realizując powyższy projekt nie ma prawnej możliwości odzyskania poniesionego kosztu podatku od towarów i usług VAT.

W związku z powyższym na kasie fiskalnej do pobieranych opłat za usługę transportową nie został doliczony podatek VAT.

Według Gminy do pobieranych opłat za usługę transportową nie należy doliczać podatku VAT, gdyż wartość usług jest poniżej ceny rynkowej i ma stanowić wsparcie dla osób potrzebujących. Ponadto wpłaty od użytkowników usługi transportowej stanowią dochód PFRON.

Gmina zakupiła samochód z taksometrem i kasą fiskalną w celu ułatwienia ewidencjonowania wpłat od użytkowników usługi. Według Gminy właściwym jest, iż wpłaty ewidencjonowane są na kasie fiskalnej zarejestrowanej na Gminę, a zgodnie z umową po zakończeniu projektu zostaną odprowadzone do PFRON.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie :

- wyłączenia z opodatkowania opłat pobieranych od beneficjentów projektu, którzy ponoszą koszty obliczane zgodnie z Regulaminem świadczenia usług transportowych door-to-door – jest nieprawidłowe,

- obowiązku ewidencjonowania ww. opłat przy użyciu kasy zarejestrowanej na Gminę – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy;

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się:

każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przywołanego przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem usługa podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w jej rozumieniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przepis ten stanowi implementację art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej dyrektywy;

krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4, 5, 6 ww. ustawy:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego, ochrony zdrowia, pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina od maja 2021 r. jest realizatorem projektu pn. „…” w ramach konkursu grantowego PFRON pt. „…”. W celu realizacji projektu grantowego Gmina podpisała umowę z Państwowym Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, której przedmiotem jest realizacja przez jednostkę samorządu terytorialnego projektu grantowego obejmującego wdrażanie usług transportowych door-to-door dla osób z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności. W ramach realizacji projektu Gmina zakupiła samochód dziewięcioosobowy przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich, z windą. W samochodzie, zgodnie z założeniami projektu, zamontowano kasę fiskalną i taksometr. Na podstawie Regulaminu świadczenia usług transportowych door-to-door oraz kompleksowej koncepcji świadczenia usług transportowych door-to-door, Gmina w porozumieniu z PFRON ustaliła stawki opłat za usługę, tj. kurs po terenie gminy - (`(...)`) zł, kurs po terenie powiatu - (`(...)`) zł, koszt za każdy przejechany kilometr poza terenem powiatu - (`(...)`) zł. Powyższe opłaty zostały określone poniżej ceny rynkowej. Zebrane środki finansowe od osób niepełnosprawnych korzystających z usług transportowych door-to-door na podstawie umowy, w całości zwrócone zostaną do PFRON i nie stanowią dochodu Gminy. Koszty eksploatacyjne związane z użytkowaniem samochodu ponoszone są ze środków PFRON i Gminy. Samochód, w którym zamontowana jest kasa rejestrująca i taksometr, zakupiony w ramach projektu jest własnością gminy. Usługi transportowe świadczy Gmina. Kasa została zamontowana z uwagi na konieczność pobierania opłat od użytkowników i będzie wykorzystywana do pobierania opłat od użytkowników usługi po zakończeniu realizacji projektu, zgodnie z umową, która zakłada trwałość rezultatów projektu przez okres 26 m-cy po zakończeniu realizacji projektu. Usługi transportowe świadczy Gmina. Opłaty za przewóz osób pobiera Gmina. Natomiast zgodnie z Regulaminem konkursu grantowego, opłaty uzyskane od użytkowników usługi, po zakończeniu projektu przekazane zostaną do PFRON. Gmina pobiera opłaty w imieniu własnym, które zostaną odprowadzone do PFRON, za okres od początku realizacji usługi transportowej do końca realizacji projektu tj. styczeń 2023. Po tym okresie Gmina ma obowiązek realizować założenia projektu przez okres 26 m-cy, jednakże ma prawo zwiększyć stawki za przejazd. Na podstawie Regulaminu Konkursu Grantowego, Gmina jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji opłat od użytkowników usługi za pomocą kasy rejestrującej. Zgodnie z Umową, PFRON przekazał środki finansowe na realizację projektu, natomiast Gmina ma obowiązek realizacji założeń zawartych we wniosku grantowym. Zgodnie z wnioskiem grantowym, Gmina realizowała następujące zadania, tj. zakup samochodu dziewięciosobowego z windą oraz taksometrem i kasą fiskalną; zatrudnienie dyspozytora i kierowcy; zakup sprzętu biurowego dla dyspozytora; zakup telefonu na abonament; zakup paliwa do samochodu; zakup polisy oraz serwis samochodu. Gmina składa sprawozdania do PFRON zgodnie z harmonogramem zawartym w umowie o przyznanie grantu. Samochód jest wykorzystywany do przewozu dorosłych osób niepełnosprawnych i z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności, które nie mają możliwości uzyskania wsparcia od osób bliskich lub skorzystać z transportu autobusowego komunikacji publicznej. Projekt skierowany jest do mieszkańców gminy z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności. Osoby korzystają z tego wsparcia w formie usługi transportowej w zakresie dojazdu do lekarzy specjalistów, w celu leczenia onkologicznego, na rehabilitację, załatwianie spraw urzędowych, dojazd do banku i na pocztę, do instytucji typu ZUS, KRUS; dojazd do szkół; dojazd do pracy.

Realizacja projektu w ramach dofinansowania z PFRON będzie trwać do (`(...)`) 2023. Po tym okresie Gmina przejmie obowiązek finansowania kosztów paliwa, utrzymania samochodu oraz zatrudnienia kierowcy i dyspozytora.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy wyrażone w pytaniu pierwszym dotyczą ustalenia, czy należy na kasie fiskalnej doliczać podatek VAT do opłat pobieranych od beneficjentów projektu, którzy ponoszą koszty obliczane zgodnie z Regulaminem świadczenia usług transportowych door-to-door.

Zatem w pierwszej kolejności wymaga ustalenie, czy świadczone przez Gminę usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Według Gminy do pobieranych opłat za usługę transportową nie należy doliczać podatku VAT, gdyż wartość usług jest poniżej ceny rynkowej i ma stanowić wsparcie dla osób potrzebujących.

Podkreślić należy, że wprawdzie zadania własne jednostek samorządu terytorialnego obejmują zaspokajanie wszystkich potrzeb wspólnoty (są to działania zmierzające do przysporzenia korzyści ogółowi mieszkańców stanowiących wspólnotę samorządową), jednak wykonywanie czynności w ramach tych zadań nie oznacza automatycznie, że mają one charakter władczy. Wykonywane czynności mogą bowiem spełniać kryteria wskazane w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto należy mieć na uwadze, że wyłączenie podmiotów wskazanych w art. 13 dyrektywy 2006/112/WE z grona podatników podatku VAT dotyczy sfery działań o charakterze władczym.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE): „(`(...)`) ocena art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w świetle celów wspomnianej dyrektywy świadczy o tym, że dla zastosowania zasady nieopodatkowania muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie prowadzenie działalności przez podmiot publiczny, przy czym działalność ta powinna być wykonywana w charakterze organu władzy publicznej (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C 456/07, EU:C:2008:293, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo, a także wyrok Komisja/Niderlandy, C 79/09, EU:C:2010:171, pkt 79).” (wyrok w sprawie C-174/14 Saudacor, pkt 51).

Ponadto: „(`(...)`) działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy (zobacz w szczególności ww. wyrok w sprawie Fazenda Publica, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo).” (wyrok w sprawie C-288/07 Isle of Wight Council, pkt 21).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wyłączenie przewidziane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT ma zastosowanie, gdy podmiot mający status organu władzy publicznej (urzędu obsługującego ten organ) wykonuje czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych na ten organ przepisami prawa, do których realizacji został on powołany (działanie w określonym reżimie publiczno-prawnym). Natomiast w odniesieniu do pozostałych czynności, mających cywilnoprawny charakter, organ władzy publicznej, co do zasady, będzie podatnikiem VAT.

W ocenie organu, działanie Gminy jest realizacją świadczenia w postaci usług transportu osób niepełnosprawnych, które stanowią niewątpliwie czynności podlegające opodatkowaniu, ponieważ są usługami wykonywanymi w ramach stosunków cywilnoprawnych. Fakt, że udział w projekcie ma charakter ogólnodostępny dla mieszkańców gminy, którzy spełniają kryteria użytkownika usługi transportowej, zawarte w Regulaminie świadczenia usług transportowych na terenie gminy, nie jest jednoznaczny z tym, że automatycznie Gmina w zakresie świadczenia usług transportowych dla osób niepełnosprawnych zostaje wyłączona z zakresu podatku od towarów i usług. W tym konkretnym przypadku Gmina nie wykonuje w tym zakresie czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych na nią przepisami prawa, do których realizacji została powołana (nie jest to działanie w określonym reżimie publiczno-prawnym).

W rozpatrywanej sprawie, Gmina świadczy w ramach projektu „…” usługi transportowe dla osób z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności. Udział w projekcie ma stanowić wsparcie dla osób starszych samotnych i niepełnosprawnych. Zgodnie z Umową, PFRON przekazał środki finansowe na realizację projektu, natomiast Gmina ma obowiązek realizacji założeń zawartych we wniosku grantowym. Samochód jest wykorzystywany do przewozu dorosłych osób niepełnosprawnych i z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności, które nie mają możliwości uzyskania wsparcia od osób bliskich lub skorzystać z transportu autobusowego komunikacji publicznej. Projekt skierowany jest do mieszkańców gminy z potrzebą wsparcia w zakresie mobilności.

W odniesieniu do zadań w zakresie pomocy społecznej wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego należy wskazać, że warunki ich realizacji (reżim) określa ustawa szczególna dotycząca pomocy społecznej. Z przepisów tej ustawy wynika m.in. krąg osób, do których kierowane są określone świadczenia, warunki przyznania prawa do korzystania z nich, sposób kształtowania odpłatności za te świadczenia (co do zasady wysokość odpłatności powiązana jest z sytuacją majątkową beneficjenta) i ewentualnych zwolnień od opłat, warunki jakie musi spełniać podmiot realizujący te świadczenia.

Ponadto usługi bezpłatnych lub ulgowych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego na rzecz uprawnionych grup realizowane są na podstawie odrębnych ustaw oraz aktów prawa miejscowego i mieszczą się w celu prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej, tj. w zakresie zbiorowego transportu lokalnego. Realizacja obowiązków wynikających z ustaw oraz zarządzeń polegających na zapewnieniu bezpłatnych przejazdów pojazdami komunikacji miejskiej na rzecz określonych grup społecznych została nałożona na jednostki samorządu terytorialnego przepisami ustaw oraz aktów prawa miejscowego, co w żadnym razie nie świadczy o tym, że takie nieodpłatne lub ulgowe świadczenie usług przejazdów na rzecz określonych grup społecznych odbywa się poza prowadzoną działalnością gospodarczą.

W rozpatrywanej sprawie w odpowiedzi na prośbę organu o wskazanie konkretnych przepisów prawa na podstawie, których Gmina świadczy opisane we wniosku usługi przewozu osób niepełnosprawnych, wskazali Państwo, że realizacja usług transportowych opiera się na Regulaminie Konkursu Grantowego PFRON „….” i ma stanowić pomoc dla osób potrzebujących wsparcia w zakresie mobilności, mających trudności z poruszaniem się, którzy jednocześnie spełniają przesłanki wykluczenia społecznego i wymagają aktywizacji.

Przedstawione przez Gminę okoliczności sprawy wskazują, że warunki realizacji opisanych usług nie odbiegają od warunków, na jakich realizowane byłyby te czynności przez inne podmioty gospodarcze. Mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie – przewóz dorosłych osób niepełnosprawnych zamieszkałych na terenie gminy – wykonywane pomiędzy dwoma określonymi podmiotami, dla którego istnieją bezpośredni beneficjenci czynności tj. osoby korzystają z tego wsparcia w formie usługi transportowej w zakresie dojazdu do lekarzy specjalistów, w celu leczenia onkologicznego, na rehabilitację, załatwianie spraw urzędowych, dojazd do banku i na pocztę, do instytucji typu ZUS, KRUS; dojazd do szkół; dojazd do pracy.

Gmina zobowiązuje się wykonać określoną czynność na rzecz konkretnej osoby (osoby niepełnosprawnej), za którą otrzymuje opłaty w określonej wysokości. Możliwe jest zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Gminę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy). Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Gminę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Tym samym, uiszczane opłaty są niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług dokonywanych przez Gminę. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że opłaty te w chwili obecnej nie pokrywają kosztów tych usług. Jak wynika z opisu sprawy do (`(...)`) 2023, koszty eksploatacyjne związane z użytkowaniem samochodu ponoszone są ze środków PFRON i Gminy. Natomiast po tym okresie Gmina przejmie obowiązek finansowania kosztów paliwa, utrzymania samochodu oraz zatrudnienia kierowcy i dyspozytora. Po tym okresie Gmina ma obowiązek realizować założenia projektu przez okres 26 m-cy, jednakże ma prawo zwiększyć stawki za przejazd.

Należy podkreślić, że uznanie danej czynności za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie jest uzależnione od osiągania zysku przez podmiot wykonujący tę działalność. Cel czy rezultat danej działalności nie są czynnikami determinującymi przyznanie statusu podatnika podatku od towarów i usług. Nie ma żadnego znaczenia dla podlegania opodatkowaniu tym podatkiem, jaki jest cel działalności, w szczególności, czy jest to cel zarobkowy. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. Zatem stanowią działalność gospodarczą konstytuującą podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że podobne lub takie same czynności mogą być wykonywane przez inne podmioty, tzw. podmioty konkurencyjne (np. osoby fizyczne, prawne). Zatem, wyłączenie z zakresu opodatkowania usług transportowych na rzecz osób niepełnosprawnych przez Gminę stanowiłoby zakłócenie konkurencji i nierówne traktowanie podmiotów wykonujących te same czynności w stosunku do innych niż Gmina podmiotów. Jak wynika z opisu sprawy są to czynności odpłatne, które dotyczą takiej sfery działalności, w której na rynku działają również inne podmioty, których działalność nie podlega wyłączeniu z zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wcześniej wyjaśniono, wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasady konkurencji.

Tak więc, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie, które jest wykonywane pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. W tym przypadku możliwe jest zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Gminę na rzecz określonego podmiotu – nabywcy (osoby). Dlatego też, przedmiotowe czynności świadczone przez Gminę spełniają definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a Gmina w zakresie tych czynności nie korzysta z wyłączenia z grona podatników tego podatku. Świadczy bowiem w reżimie cywilnoprawnym (a nie publicznoprawnym) odpłatne usługi, a zatem wykonuje czynności wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że pobierając, opłaty za usługę przewozu ww. osób Gmina działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w zakresie, w jakim realizuje te zadania, nie jest objęta regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi transportu osób, za którą Gmina będzie pobierała wynagrodzenie, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. W konsekwencji należy stwierdzić, że realizując projekt „…” dofinansowany ze środków PFRON, należy na kasie fiskalnej doliczać podatek VAT do opłat pobieranych od beneficjentów projektu, którzy ponoszą koszty obliczane zgodnie z Regulaminem świadczenia usług transportowych door-to-door.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego, jest nieprawidłowe.

Gmina powzięła również wątpliwość, czy właściwym jest, że wpłaty od użytkowników usługi są ewidencjonowane na kasie fiskalnej zarejestrowanej na Gminę pomimo, iż stanowią one dochód, który będzie odprowadzany do PFRON.

Zgodnie art. 111 ust. 1 ustawy:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że od 1 maja 2019 r., kwestie dotyczące sposobu prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1625 ze zm.).

Na podstawie § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia;

Podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji sprzedaży na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy użyciu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot jest obowiązany również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje przy użyciu kasy własnej na potrzeby obliczenia osiąganej przez siebie wartości sprzedaży i wysokości podatku całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu nabytej przez ten podmiot kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3).

Z opisu sprawy wynika, że to Gmina świadczy usługi transportowe, za które pobiera opłaty od osób korzystających z usług transportowych. Co istotne, Gmina pobiera opłaty w imieniu własnym. Kasa rejestrująca nie została powierzona przez PFRON i jest własnością Gminy.

W kontekście tak przedstawionego opisu sprawy nie ma żadnych podstaw do tego, aby Gmina nie ewidencjonowała pobieranych opłat za pomocą własnej kasy rejestrującej (zarejestrowanej na Gminę), bowiem w tym przypadku to Gmina jest podmiotem świadczącym usługi w imieniu własnym. Gmina nie świadczy tych usług w imieniu i na rzecz PFRON. Okoliczność, że zgodnie z Regulaminem konkursu grantowego, opłaty uzyskane od użytkowników usługi, po zakończeniu projektu przekazane zostaną do PFRON, nie oznacza, że obrót z tytułu świadczenia usług transportu osób nie jest w istocie obrotem Gminy. Fakt, w jaki sposób Gmina rozporządza uzyskanymi obrotami ze sprzedaży świadczonych usług, nie może decydować o braku obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy zarejestrowanej na Gminę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy Gminy, w myśl którego właściwym jest, iż wpłaty ewidencjonowane są na kasie fiskalnej zarejestrowanej na Gminę, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji.

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego `(...)` Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).