Gmina rozpoczęła realizację projektu, który obejmuje montaż instalacji odnawialnych źródeł energii (OZE) na budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych na swoim terenie. W ramach projektu Gmina przekaże mieszkańcom (grantobiorcom) środki finansowe w formie dotacji lub dofinansowania, które pokryją część kosztów montażu instalacji OZE. Gmina nie będzie świadczyć żadnych usług na rzecz mieszkańców w związku z realizacją projektu. Faktury VAT dokumentujące wydatki związane z projektem będą wystawiane na grantobiorców. Organ podatkowy stwierdził, że: 1. Dotacja uzyskana przez Gminę na realizację projektu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie jest wynagrodzeniem za świadczoną przez Gminę usługę lub dostawę towaru. 2. Dofinansowanie ze środków budżetu Gminy przekazywane grantobiorcom również nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie stanowi wynagrodzenia za żadną czynność wykonywaną przez Gminę. 3. Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu, ponieważ nie będzie wykorzystywać nabywanych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnystwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) dotacji uzyskanej na realizację projektu, rozliczenia podatku należnego od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu do instalacji OZE oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu.
3 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT dotacji uzyskanej na realizację projektu, rozliczenia podatku należnego od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu do instalacji OZE oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu.
Treść wniosku jest następująca:
Gmina przystąpiła do realizacji projektu pn. „…” współfinansowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …. na lata 2014-2020, Oś priorytetowa V. Gospodarka niskoemisyjna. W ramach zadania zostaną przeprowadzone dwa nabory beneficjentów (podstawowy i uzupełniający), którym w ramach grantu zostaną przekazane środki finansowe w postaci 65% dofinansowania do instalacji fotowoltaicznej oraz solarnej. Dodatkowo dla osób, które zamontują instalację fotowoltaiczną zostanie przekazane 10%, a instalację solarną - 15% dofinansowania z budżetu Gminy.
Operacja zakłada dostawę i montaż mikro instalacji odnawialnych źródeł energii (dalej również jako: „OZE”) na budynkach mieszkalnych lub niemieszkalnych, na których może być zainstalowana instalacja OZE produkująca energię cieplną lub elektryczną na potrzeby budynku mieszkalnego, na terenie gminy …..
Mieszkańcy gminy (dalej: „mieszkańcy” lub „grantobiorcy”) będą odpowiedzialni za wyłonienie wykonawców projektu.
Mieszkańcy zakwalifikowani do projektu zobowiązani są pokryć 100% kosztów budowy instalacji OZE, następnie wnioskują do Gminy o refundację poniesionych kosztów przedkładając Gminie opłacony dokument księgowy (faktura). Gmina …. w ramach projektu występuje wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie otrzymane z urzędu marszałkowskiego województwa …. - czyli otrzyma dofinansowanie, które przekaże uczestnikom projektu jako grant oraz dodatkowo przekaże dofinansowania ze środków budżetu gminy.
Faktury VAT dokumentujące wydatki związane z projektem będą wystawiane na grantobiorców z wyjątkiem nadzoru inwestorskiego, którego koszt poniesie wnioskodawca. W związku z powyższym grantobiorcy otrzymają faktury vat z wykazanym podatkiem naliczonym.
Gmina nie będzie świadczyła usługi nadzoru inwestorskiego na rzecz mieszkańców i nie będzie z tego tytułu wystawiała faktury VAT na rzecz mieszkańca. Gmina nabywa usługę nadzoru inwestorskiego celem dokonania należytej kontroli czy zainstalowane przez mieszkańców instalacje spełniają warunki określone w regulaminie naboru grantów.
Wydatek związany z pełnieniem nadzoru inwestorskiego ponosi Gmina z dofinansowania kosztów kwalifikowalnych.
Gmina we wniosku o dofinansowanie uznała podatek VAT jako koszt kwalifikowany. Opisana we wniosku inwestycja należy do zadań własnych Gminy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Nabywcą wszelkich dóbr związanych z montażem instalacji OZE są grantobiorcy - mieszkańcy Gminy, a co za tym idzie to grantobiorcy ponoszą wszelkie koszty utrzymania tych instalacji przez cały okres trwałości projektu. Efekty rozliczania projektu pn. „….”, nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponieważ każdy grantobiorca będzie miał możliwość dokonania zakupów towarów i usług u dowolnego dostawcy. Nie dojdzie zatem do świadczenia usługi ze strony gminy na rzecz grantobiorcy, które podlegałoby opodatkowaniu vat zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Pytanie
1. Czy dotacja uzyskana na realizację projektu pn. „…”, w ramach którego Wnioskodawca – Gmina przekaże środki pieniężne Grantobiorcom z tej dotacji, powinna zostać opodatkowana podatkiem należnym?
2. Czy Gmina …. od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu do instalacji OZE powinna rozliczyć podatek należny?
3. Czy Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „….”?
Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jako podmiot władzy publicznej, posiada specyficzny status na gruncie podatku VAT. W pierwszej kolejności należy wskazać art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (tj. producentów, handlowców lub usługodawców). Jest to ogólna zasada, odnosząca się również do organów władzy publicznej – w tym gmin. Artykuł 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług ustanawia natomiast wyjątek od tej reguły, gdyż na jego mocy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Jeśli zatem dana czynność ma miejsce w ramach wykonywanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa i nie ma formy cywilnoprawnej – nie podlega VAT. Dodatkowo należy wskazać, iż Gmina realizując projekt, wypełnia swoje zadania własne określone w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z dnia 2021 poz. 1372 t.j.), w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.
Ad. 1.
Zdaniem Gminy …. nie wystąpi konieczność odprowadzania podatku należnego od towarów i usług z tytułu otrzymanej dotacji unijnej w ramach realizowanego projektu pn.: „….”, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.
Wg. Gminy nie wystąpi świadczenie usług/dostawy towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Gminy …., jedynie w sytuacji gdy to Gmina dokonywałaby świadczenia usługi na rzecz mieszkańca, który płaciłby Gminie za zakup i montaż instalacji OZE wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowania otrzymanego z Unii Europejskiej, dzięki któremu zakup i montaż instalacji OZE stałby się tańszy dla odbiorcy – mieszkańca.
Ad. 2.
Gmina od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu nie musi odprowadzać podatku należnego, gdyż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, a w tym przypadku Gmina … nie występuje jako dostawca towaru czy usługodawca.
Ad. 3.
Nawiązując do treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług: w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ust. 1, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:
- nabywcą towarów i usług jest podatnik VAT
- nabywane towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem należnym.
Skoro inwestycja polegająca na budowie mikroinstalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych do zaopatrzenia domów mieszkalnych w Gminie …. w energię elektryczną i cieplną będzie należała do poszczególnych „grantobiorców” i nie będzie wykorzystywana przez Gminę …. do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi, nie ma możliwości dokonania odliczeń kwot podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowanym projektem przez Gminę.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.
Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.
Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.
W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).
Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).
Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone Grantobiorcom dotacje celowe w postaci zwrotu kosztów nie będą stanowić dopłaty do ceny instalacji, gdyż nie weszli Państwo w rolę inwestora, co za tym idzie – nie świadczą Państwo usług ani nie dostarczają Państwo towaru na rzecz osób fizycznych.
Należy uznać, że czynność przekazania środków w formie pieniężnej jako zwrot kosztów robót i materiałów nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że nie świadczą Państwo na rzecz osób fizycznych biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności. Mieszkańcy Gminy będą odpowiedzialni za wyłonienie wykonawców projektu. Mieszkańcy zakwalifikowani do projektu zobowiązani są pokryć 100% kosztów budowy instalacji OZE, następnie wnioskują do Gminy o refundacje poniesionych kosztów przekładając Gminie opłacony dokument księgowy. Gmina w ramach projektu występuje wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie.
Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Wnioskodawca jest grantodawcą i w żaden sposób nie angażuje się w realizację inwestycji OZE. Gmina nie będzie świadczyła usługi nadzoru inwestorskiego na rzecz mieszkańców i nie będzie z tego tytułu wystawiała faktury VAT na rzecz mieszkańca.
Jeżeli więc operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Mieszkańcem, na co wskazuje przedstawiony opis sprawy, to zwrot kosztów montażu instalacji na rzecz Grantobiorcy (mieszkańca) nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych Mieszkańcowi (inwestorowi) nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).
W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymana przez Państwa dotacja na montaż instalacji, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że nie wystąpi konieczność odprowadzania podatku należnego od towarów i usług z tytułu otrzymanej dotacji w ramach realizowanego projektu pn. „….”.
Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.
Odnośnie braku opodatkowania dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji OZE zauważyć należy, iż stosownie do ww. art. 29a ust. 1 ustawy, do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.
W opisywanym stanie faktycznym, w odniesieniu do dofinansowania ze środków budżetu Gminy do instalacji OZE nie zostanie spełniony warunek „bezpośredniego wpływu” tego dofinansowania na cenę świadczonych przez Państwa usług. W przedmiotowej sprawie z całą pewnością nie będziemy mieć do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie, bowiem nie będziecie Państwo świadczyć na rzecz Mieszkańców usług w zakresie montażu instalacji OZE.
Zatem, w tej sytuacji nie występują Państwo jako dostawca towarów lub świadczący usługi. W konsekwencji, otrzymane dofinansowanie ze środków budżetu Gminy nie będzie stanowiło zapłaty za towary i usługi oraz nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Dofinansowanie ze środków budżetu Gminy dotyczące montażu instalacji OZE nie będzie stanowiło więc wynagrodzenia za wykonywane przez Gminę czynności. Otrzymane środki finansowe będą stanowiły zwrot kosztów poniesionych przez Mieszkańców. Oznacza to, że powyższe dofinansowanie nie będzie dotacją mającą wpływ na wysokość ceny instalacji OZE.
Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że dofinansowanie ze środków budżetu Gminy do instalacji OZE nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a więc nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Gmina od przekazanego dofinansowania ze środków budżetu nie musi odprowadzać podatku należnego.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.
Natomiast dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy wskazać na niżej cytowane przepisy.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących nabycie przez niego towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1372):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie będą Państwo wykonywać jakichkolwiek czynności (usług) na rzecz Mieszkańców. Będą Państwo jedynie zawierać umowy z Mieszkańcami Gminy, którzy zakwalifikowali się do projektu o zwrot części poniesionych wydatków przez mieszkańca miasta.
Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W omawianej sprawie podstawowy warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ – jak wynika z opisu sprawy – faktury VAT dokumentujące wydatki związane z projektem będą wystawiane na Grantobiorców z wyjątkiem nadzoru inwestorskiego, którego koszty poniesie Wnioskodawca. Gmina nie będzie świadczyła usługi nadzoru inwestorskiego na rzecz mieszkańców i nie będzie z tego tytułu wystawiała faktury VAT na rzecz Mieszkańca. Nabywcą wszelkich dóbr związanych z montażem instalacji OZE są Grantobiorcy – mieszkańcy Gminy.
Zatem w związku z realizacją projektu grantowego nie będą Państwo wykonywać jakichkolwiek czynności (usług) na rzecz mieszkańców.
Zatem z uwagi na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, nie będą mieć Państwo prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z realizacji projektu grantowego „….”.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.
Ponadto, wskazać należy, że pojęcie „kosztu niekwalifikowanego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych.
Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego `(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili