Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w zakresie opodatkowania podatkiem transakcji sprzedaży działek.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 21 grudnia 2021 r. (wpływ 23 grudnia 2021 r.) oraz 17 stycznia 2022 r. (data wpływu).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan A.B.

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pani C.B.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 27 października 2021 r. jako osoby fizyczne, nieprowadzące działalności gospodarczej, a będący współwłaścicielami nieruchomości podpisali Państwo akt notarialny, w którym wraz z pozostałymi współwłaścicielami zawarli umowę warunkową przedwstępną sprzedaży nieruchomości gruntowych objętych KW Nr 1 i 2 (wydzielona z 1) na rzecz przedsiębiorcy X Spółki z o.o. w D. Jednym z zapisów przedmiotowego aktu notarialnego jest zapis, że kupujący zapłaci cenę całkowitą sprzedaży, powiększoną o ewentualny podatek od towarów i usług z tytułu sprzedaży, o ile sprzedający przedłoży zaświadczenie potwierdzające status sprzedającego jako czynnego podatnika VAT (podatek od towarów i usług) oraz interpretację podatkową wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o konieczności naliczenia VAT oraz wystawi fakturę VAT. Sprzedaż przedmiotowego gruntu nastąpi zgodnie z zapisem umownym nie później niż w dniu 29 kwietnia 2022 r. Jako współwłaściciele są Państwo przyszłymi sprzedającymi – małżeństwo C.B. i A.B. w udziale do 2/3 (na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej) oraz małżeństwo D.E. (córka) i E.E. (zięć) w udziale do 1/3 (na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej – dalej małżonkowie E.). Zainteresowani C.B. i A.B. (dalej małżonkowie B.) dzierżawili od 1998 r. od XXX niezabudowaną nieruchomość rolną o łącznej powierzchni 6,7677 ha składającą się z działek nr 1. i 2.oraz o powierzchni 3,6607 ha działkę nr 3. na terenie gminy A. Nie prowadzili wówczas działalności gospodarczej ani rolnej. Nie byli zarejestrowani jako osoby ubezpieczone w KRUS. Nabyli Państwo ww. nieruchomości rolne od XXX na majątek wspólny w dniu 27 czerwca 2003 r. - działkę nr 3., dla której założono księgę wieczystą KW nr X (SR w A.) po migracji 3, a w dniu 30 grudnia 2003 r. działki nr 1. i 4., dla których założono księgę wieczystą KW nr Y (SR w A.) po migracji 1. W dniu 30 grudnia 2003 r. – Rada Miejska w A. podjęła uchwałę nr … w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy A. w obrębie geodezyjnym B. i miasta A. w obrębie geodezyjnym nr XX.

Przedmiotem planu było ustalenie zmiany przeznaczenia działek nr 5. i 2.w obrębie B. oraz działki nr 1X (należącej do Skarbu Państwa) pod budownictwo mieszkaniowe, tereny usług rzemieślniczych nieuciążliwych, przemysł nieuciążliwy, składy. W dniu 31 grudnia 2003 r. pomiędzy Panem A.B., Panią Q.Z. oraz Gminą A. zostało podpisane porozumienie w przedmiocie ustalenia zasad współpracy organizacyjnej i finansowej przy przeprowadzeniu zmiany w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy i opracowaniu planu zagospodarowania przestrzennego gminy działek nr 5. i 2.oraz działki nr 1X (należącej do Skarbu Państwa), gdzie prace planistyczne miały zostać przygotowane i sfinansowane przez ww. wnioskujących. Przekazali Państwo w darowiźnie na rzecz małżonków E. (córka i zięć) udział do 1/3 nieruchomości objętej księgą wieczystą Kw Nr 1 na majątek wspólny aktem notarialnym z dnia 24 lutego 2004 r. w celu zaspokojenia ich przyszłych potrzeb mieszkaniowych. W latach 2004–2010 były przeprowadzane prace projektowe, planistyczne i uzgodnieniowe zmierzające do uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego. Z tego tytułu ponieśli Państwo koszty proporcjonalne w stosunku do udziału w planie w związku z częściową partycypacją innego właściciela - Pani Q.Z. (działka gruntu nr 5.) w zakresie odnoszącym się do jej nieruchomości objętej planem zagospodarowania. W dniu … 2010 r. zapadła uchwała … Rady Miejskiej w A. w sprawie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego osiedla … obręb B., gmina A. oraz obręb nr XX, miasto A. obejmująca działki nr 5., 2.oraz 1X (należącej do Skarbu Państwa). Wskutek wejścia jej w życie, konieczne stało się podzielenie działki nr 2.na mniejsze działki stosownie do planu gospodarowania przestrzennego. Jako większościowi współwłaściciele działki nr 2.złożyli Państwo wspólny wniosek administracyjny z małżonkami E. z dnia 18 listopada 2010 r. jako pozostałymi współwłaścicielami oraz właścicielką działki nr 5. (Panią Q.Z.) w przedmiocie podziału działek, stosownie do uchwalonego planu zagospodarowania. Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2011 r. Burmistrz Miasta A. zaopiniował pozytywnie wstępny projekt podziału. Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2011 r. burmistrz zatwierdził projekt podziału działek. W dniu 23 lipca 2018 r. wydzielono z KW Nr 1 cztery działki do osobnej księgi wieczystej 2 o łącznej powierzchni 0,6143 ha stanowiące wewnętrzne ciągi komunikacyjne, stosownie do planu zagospodarowania przestrzennego. Pan A.B. zawarł umowę o pośredniczenie w sprzedaży nieruchomości objętych planem zagospodarowania przestrzennego w dniu 17 listopada 2017 r. Działka nr 1. nie jest obecnie przedmiotem planowanej sprzedaży. Zostało wystawione ogłoszenie o jej sprzedaży, jednak o ile dojdzie do sprzedaży działek objętych planem zagospodarowania przestrzennego Pan A.B. zamierza zrezygnować z jej sprzedaży i dokonać zniesienia współwłasności poprzez fizyczny podział działki, tak by zabezpieczyć potrzeby mieszkaniowe wnuków. Od 1996 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. Pan A.B. był zatrudniony na pełnym etacie w Urzędzie X, a Pani C.B. od dnia 1 września 1974 r. do dnia 31 stycznia 2012 r. w Y (kolejno XY i XYZ.). Od dnia 17 grudnia 2003 r. są Państwo właścicielami własności odrębnej lokalu mieszkalnego w A. przy ul. ABC. Nie posiadają innych nieruchomości mieszkaniowych, ani gruntowych niż wyżej wymienione. Od 2013 r. Pan A.B. jest na emeryturze, a małżonka od 2012 r. Nie są Państwo zarejestrowanymi czynnymi podatnikiem podatku od towarów i usług, nie dokonywali w przeszłości podobnych lub tożsamych transakcji sprzedaży, a ta ma charakter incydentalny. Nabycie działek nastąpiło w drodze sprzedaży od Skarbu Państwa, z tytułu nabycia udziału w ww. nieruchomości nie przysługiwało Państwu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, nabycia nie udokumentowano fakturą. Działki mające zostać sprzedane są niezabudowane, nieposiadające infrastruktury. Do czasu sprzedaży działki nie były i nie są wykorzystywane na żadne cele gospodarcze, także do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.). Nie prowadzili Państwo i nie prowadzą działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Działki nie były i nie są przedmiotem najmu lub dzierżawy. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej działki nie będą w żaden sposób wykorzystywane przez kupującego. Kupującemu nie udzielono żadnych pełnomocnictw dotyczących działek. Do czasu sprzedaży nie będą wydane żadne pozwolenia na budowę. Nie są Państwo rolnikami ryczałtowymi w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie dokonywali i nie dokonują dostaw produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 powołanej ustawy. W przeszłości nie dokonywali sprzedaży nieruchomości.

Na pytanie, o wskazanie numerów działek, które będą przedmiotem sprzedaży, wskazał Pan A.B. następujące numery działek: 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90, 100, 110, 120, 130, 140, 150, 160, 170, 180, 190, 200, 210, 220, 230, 240, 250, 260, 270 (27 działek) - działki te są objęte jedną księgą wieczystą 1 - przy czym 10 pod separator wód opadowych, 20 - pod stację transformatorową, 270 pod drogę gminną; 30 do 100, 230 do 260 teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług wbudowanych. Działki nr 210 i 220 stanowią teren zabudowy usługowej nieuciążliwej z mieszkaniami właścicieli lub użytkowników do maksimum 50% oraz działki nr 280, 290, 300, 310 (4 działki) - objęte księgą wieczystą 3 stanowiące działki będące wewnętrznymi działkami drogowymi lub ciągami pieszymi. Zatem łącznie jest 31 działek.

Działki nie były wykorzystywane w żaden sposób, nieruchomość była odłogowana.

Działki nr 2.i 3., które były następnie przedmiotem nabycia, były dzierżawione w celach rolnych, ewentualnie leśnych (są Państwo magistrami inżynierami leśnictwa) z perspektywą zabudowy siedliskowej dla Państwa i ewentualnie ich zstępnych. Działka nr 3. stanowi odrębną nieruchomość wieczysto-księgową i jest nieużytkiem objętym rekultywacją i posiadającym liczne zwarte zadrzewienia.

Gmina A. a ściśle reprezentant Skarbu Państwa (działka nr 1X) - Burmistrz podjął czynności zmierzające do zmiany planu zagospodarowania działki nr 1X, która położona była w sąsiedztwie działki nr 2.i 5. i w związku z tym Pan A.B. i Pani Q.Z. (właścicielka działki nr 5.) przystąpili do rozmów w przedmiocie zmiany także przeznaczenia działek 2.i 5. na cele mieszkaniowe. W wyniku tych rozmów Gmina nałożyła na Państwa i Panią Q.Z. obowiązek poniesienia kosztów przygotowania planu jego opracowania oraz prac urbanisty w zakresie działek 2.i 5. z zaznaczeniem, że nie rodzi to żadnych zobowiązań po stronie Gminy w tym przyjęcia uchwały o proponowanym kształcie planu. Plan miał zostać przygotowany przez uprawnioną i fachową w tym przedmiocie osobę. Q.Z. zleciła w swoim imieniu prace planistyczne Panu X.X. prowadzącego firmę „ZZZ” (osoba ta już nie żyje), których całkowity koszt wyniósł około 34.000 zł za działki nr 5. i 4, koszt przypadający na Państwa to 22.773 zł. Zlecone były też prace geodezyjne związane z podziałem działek. Prace geodezyjne wyniosły około 10.000 zł. Rachunki za te prace się nie zachowały.

Rola Pana A.B. ograniczała się wyłącznie do partycypacji w kosztach oraz zgłoszenia uwag co do samego ostatecznego kształtu propozycji planistyczno-urbanistycznych, które musiały uwzględniać warunki gruntowe.

Z działki nr 2.został wydzielonych łącznie 31 działek od nr 10 do nr 270, a następnie działki stanowiące wewnętrzne drogi i ciąg pieszy wyodrębniono do osobnej księgi wieczystej.

Działki nigdy nie były oferowane do sprzedaży jako pojedyncze działki. W 2017 r. Pan A.B. zawarł z biurem nieruchomości umowę o pośrednictwo sprzedaży terenu jako całości objętej planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę jednorodzinną, tylko 2 działki mają główną funkcję usługową nieuciążliwą.

Oferta była kierowana raczej do dewelopera, ponieważ nie było tam żadnej infrastruktury, tj. prądu, wody, kanalizacji czy gazu, więc można przyjąć, że jako teren inwestycyjny. Nie określał Pan A.B. przeznaczenia nieruchomości, chciał sprzedać swój udział jako całość z uwagi na potrzeby wsparcia córek - na spłatę kredytów hipotecznych w CHF oraz zobowiązań, za które poręczał oraz na potrzeby budowy domu dla młodszej z córek. Prezentację przedmiotu sprzedaży przejęło biuro nieruchomości. Pan A.B. chciał sprzedać jednorazowo całość.

Zobowiązali się Państwo sprzedać udział w przedmiotowej nieruchomości za oznaczoną cenę, powiększoną o ewentualny podatek od towarów i usług, o ile zgodnie z interpretacją indywidualną będzie to konieczne.

Pytanie

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Państwa stanowisko w sprawie

Sprzedaż nie następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a więc transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT w zakresie, w jakim dotyczy Państwa udziału.

Zgodnie z treścią art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotową sprzedaż nieruchomości traktować należy jako dostawę towarów. W świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W związku z tym, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako podstawowe przeznaczenie dla gruntu będącego przedmiotem sprzedaży ustanowiono zabudowę mieszkaniowo-usługową działka ta stanowi teren budowlany a zatem jej sprzedaż nie jest zwolniona z podatku i podlega w myśl ustawy opodatkowaniu. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem tego podatku istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślenia wymaga, że byli Państwo pracownikami etatowymi, a czynności w przedmiocie nabycia nieruchomości podjęli w celu zaspokojenia potrzeb rodziny – swoich córek, oraz przyszłych wnucząt, a także polepszenia swoich warunków mieszkaniowych. W Państwa działalności nie wystąpił element powtarzalności ani zorganizowania, nie nabywali Państwo więcej innych nieruchomości. Czynności zmierzające do uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego były jednorazowe i miały zmierzać w finale do przyszłej budowy domu i zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych córek, własnych oraz dalszych pokoleń. Przez cały okres trwania współwłasności nie czerpali Państwo i nie czerpią z nieruchomości żadnych dochodów.

Działki nie zostały uzbrojone, nie podjęto żadnych czynności w tym kierunku. Działki nie zostały udostępnione potencjalnemu nabywcy. Dochód ze sprzedaży zamierzają przeznaczyć przede wszystkim na darowiznę dla młodszej córki (Pani F.G. - rodowe B.) w celu sfinansowania aktualnie trwającej budowy domu (M., ul. EFG), spłaty kredytu zaciągniętego wspólnie z córką F. na zakup jej mieszkania (umowa z dnia 16 kwietnia 2007 r. nr … z Bankiem), oraz zwolnienia się z zobowiązania poręczenia z tytułu pożyczki sądowej z dnia 13 maja 2010 r. (Sąd Apelacyjny w A.) na budowę domu starszej córki (Pani D.E. rodowe B.) oraz sfinansowania ewentualnej własnej budowy domu na działce nr 1.. Wobec tego sprzedaż stanowi zwykłe wykorzystywanie prawa własności, nie stanowi zaś czynności związanej z działalnością gospodarczą, gdyż dotyczy majątku prywatnego, którego przeznaczeniem nigdy nie było prowadzenie działalności gospodarczej. Charakter gruntu nie ulegnie zmianie do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej. Współwłasność działki gruntu nr 1. (nie objęta planem zagospodarowania) zostanie zniesiona przez fizyczny podział, działka, która przypadnie Wnioskodawcom, będzie przeznaczona na ewentualną budowę domu, jeżeli zostanie sfinalizowana transakcja przedmiotowych nieruchomości. Działka nr 3. zostanie pozostawiona celem zabezpieczenia przyszłych potrzeb mieszkaniowych wnuków. Powyższe wskazuje, że małżonkowie E. nie mogli się wybudować na nieruchomościach z uwagi na brak infrastruktury i określone wymogi co do choćby kanalizacji na terenie objętym planem. To samo dotyczy młodszej córki, która nabyła działkę pod zabudowę w (…) i rozpoczęła budowę w bieżącym roku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.)

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, podejmowaliście Państwo aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowaliście Państwo działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności przedmiotowej sprawy wskazują, że w stosunku do transakcji sprzedaży niezabudowanych działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Państwa za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z wniosku do czasu sprzedaży działek nie były i nie są wykorzystywane przez Państwa na żadne cele gospodarcze, w tym także do działalności gospodarczej. Nie prowadzili Państwo i nie prowadzą działalności rolniczej. Działki nie były i nie są przedmiotem najmu lub dzierżawy. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej działki nie będą w żaden sposób wykorzystywane przez Kupującego. Kupującemu nie udzielono żadnych pełnomocnictw dotyczących działek. W przeszłości nie dokonywali Państwo sprzedaży nieruchomości (tylko darowizny na rzecz córki i zięcia). Grunt rolny wykorzystywany był na cele osobiste. Do czasu sprzedaży nie będą wydane żadne pozwolenia na budowę.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie będziecie Państwo działali jako handlowcy, a podejmowane czynności stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanym majątkiem prywatnym.

Zatem dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, będziecie Państwo korzystali z przysługującego im prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Państwa cech podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z planowaną sprzedażą działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży działek niezabudowanych nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym z tego tytułu nie wystąpicie Państwo w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W efekcie powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

‒ Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

‒ Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

‒ Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan A.B. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.).