Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
4 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny, który dotyczy skutków podatkowych w zakresie uznania Państwa za podatników podatku od towarów i usług oraz opodatkowania czynności dostawy działek.
Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 20 grudnia 2021 r. (data wpływu). Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
- Zainteresowany będący stroną postępowania:
Pan A.C.
- Zainteresowany niebędący stroną postępowania:
Pani B.C.
- Zainteresowany niebędący stroną postępowania:
Pan D.F.
- Zainteresowany niebędący stroną postępowania:
Pani E.F.
Opis zdarzeń przyszłych
A.C. (dalej „Sprzedający 1”) i Jego małżonka B.C. (dalej „Sprzedająca 2”) oraz Pan D.F. (dalej „Sprzedający 3”) i Jego małżonka E.F. (dalej „Sprzedająca 4”), zwani łącznie „Sprzedającymi”, są współwłaścicielami na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej po ½ części każde małżeństwo, tzn. Sprzedającemu 1 i Sprzedającej 2 przypada współwłasność ½ części oraz Sprzedającemu 3 i Sprzedającej 4 przypada równie ½ części nieruchomości oznaczonej jako działki gruntu nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 (dalej „Działki”), położonych w A. przy ulicy B., o łącznym obszarze wynoszącym obecnie 0,6972 Ha. Dla tych działek Sąd Rejonowy dla A. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW: 123 (dalej: „Nieruchomość”).
Działki objęte przedmiotową księgą wieczystą powstały w wyniku decyzji o zatwierdzeniu podziału przedmiotowej nieruchomości, która pierwotnie stanowiła jedną działkę nr 10. W skład opisanej księgi wieczystej wchodziła również działka gruntu o nr 20. Działka nr 10 miała powierzchnię wynoszącą 1 hektar 25 arów, natomiast działka nr 20 miała powierzchnię wynoszącą 8 arów 67 metrów kwadratowych. Decyzja została wydana w dniu `(...)` 2015 r. przez Prezydenta Miasta A., znak: XXX (prawomocna i ostateczna). W wyniku podziału, wyodrębniono dziewięć działek gruntu. Działka gruntu nr 30 została sprzedana przez Sprzedających w dniu 17 czerwca 2015 r. Działka gruntu nr 40 stanowi drogę wewnętrzną zapewniając dostęp do drogi publicznej dla działek wchodzących w skład Nieruchomości. Działka gruntu nr 50 została przejęta przez Miasto A. na mocy porozumienia z dnia `(...)` 2017 r. Dla Nieruchomości, przed jej nabyciem przez Sprzedających, została wydana decyzja z dnia 28 listopada 2006 r. o warunkach zabudowy, znak: XYZ. Pan G.H., poprzedni właściciel Nieruchomości, planował wybudowanie zespołu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej wraz z koniecznymi urządzeniami budowlanymi. Decyzja ta została w dniu 22 stycznia 2008 r. przeniesiona na Sprzedającego 1.
Nieruchomość została nabyta przez Sprzedających na podstawie Umowy przeniesienia własności nieruchomości i umowy sprzedaży w dniu 5 kwietnia 2007 r. zaprotokołowanej aktem notarialnym za Rep. 123. Celem przedmiotowego nabycia przez Sprzedających była głównie lokata prywatnego kapitału. Nabycia nie dokonano w ramach działalności gospodarczej.
Nabycie nie podlegało podatkowi od towarów i usług. Nabycie miało wyłącznie charakter prywatny. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Obszar objęty Nieruchomości jest objęty uchwałą nr QYZ Rady Miejskiej w A. z dnia … 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…).
Ulica B. w obrębie X położona jest w jednostce urbanistycznej, dla której dopuszczona jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. W wyniku wydania przedmiotowej uchwały, wydana w dniu 28 listopada 2006 r. decyzja o warunkach zabudowy została uchylona. Nieruchomość nie posiada przyłącza do sieci elektro-energetycznej, wodociągowej, deszczowej oraz kanalizacji sanitarnej. Dla Nieruchomości nie ma obecnie wydanej decyzji o warunkach zabudowy. Sprzedający nie zawierali umów z pośrednikami sprzedaży nieruchomości oraz sami nie udostępniali ofert sprzedaży Nieruchomości za pośrednictwem środków masowego przekazu.
Sprzedający nie przygotowywali Nieruchomości w jakikolwiek sposób do sprzedaży i nie ponosili jakichkolwiek nakładów z tym związanych.
Sprzedający nie prowadzili indywidualnych działalności gospodarczych, w których byliby podatnikami podatku od towarów i usług. W wyniku wydania przedmiotowej uchwały oraz braku możliwości sprzedaży Nieruchomości w całości, Sprzedający podjęli decyzję o geodezyjnym podziale nabytej działki nr 10 oraz o sprzedaży nowo powstałych działek gruntu. Po czternastu latach od nabycia Nieruchomości, jej wartość wzrosła o kilkadziesiąt procent.
Decyzja o podziale działki nr 10, w wyniku której wyodrębniono Działki, była podyktowana okolicznościami faktycznymi i prawnymi, które spotkały Sprzedających. Sprzedający nabyli nieruchomość w celu wybudowania budynków w zabudowie bliźniaczej/szeregowej, w której Sprzedający i ich rodziny miały realizować własne cele mieszkaniowe. W wyniku wydanej uchwały nr QYZ Rady Miejskiej w A. z dnia … 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…). Ulica B. w obrębie X położona jest w jednostce urbanistycznej, dla której dopuszczona jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Sprzedający tym samym zostali pozbawieni możliwości realizacji prywatnych celów mieszkaniowych dla swoich rodzin, gdyż uchwała ta całkowicie uniemożliwiła zabudowę szeregową/bliźniaczą, a pozostawiła możliwość wybudowania budynku jednorodzinnego, czym Sprzedający nie są zainteresowani. Sprzedający ponieśli szkodę z uwagi na konieczność poniesienia znacznych wydatków związanych z podziałem działki. W wyniku wydanej uchwały ponieśli kolejną szkodę polegającą na przejęciu przez Miasto A. działki nr 50, przez którą ma przebiegać ulica D. Ulica ta nie jest i nie będzie w żaden sposób połączona z Działkami, o których mowa we wniosku.
Wystąpienie o przeniesienie decyzji z dnia 28 listopada 2006 r. o warunkach zabudowy, znak: XYZ dokonano w celu umożliwienia wybudowania dwóm rodzinom Sprzedających budynków w zabudowie bliźniaczej/szeregowej w celu realizacji celów mieszkaniowych.
Działka nr 10, a później wydzielone z niej m. in. działki gruntu nr 1, 2, 3, 4, 5 i 6 były wykorzystywane od momentu nabycia do chwili obecnej w celach prywatnych, tj. nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie były wykorzystywane w celach firmowych. Działka/ki leżała/y odłogiem.
Sprzedający dotychczas sprzedali działkę nr 30, o której mowa we Wniosku. Powstała ona w wyniku podziału działki nr 10, którą to nabyli w dniu 5 kwietnia 2007 r. Wykorzystywali ją w celach prywatnych. Działka nr 30 została sprzedana w dniu 17 czerwca 2015 r. Decyzja o sprzedaży była podyktowana utratą walorów prawnych do wybudowania budynku w zabudowie szeregowej/bliźniaczej do celów mieszkaniowych rodziny Sprzedawców.
Działka nie była zabudowana. Sprzedawcy nie sprzedali dotychczas innej działki. Działka nr 50 została przejęta przez Miasto A. w zamian za odszkodowanie pod drogę miejską – ulica D. w A.
Sprzedawcy, oprócz Działek, o których mowa we wniosku, nie posiadają innych działek, które zamierzają sprzedać.
Pytania
1. Czy Sprzedający 1 będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) w ramach planowanych transakcji sprzedaży Działek gruntu wchodzących w skład Nieruchomości i w konsekwencji, czy ich odpłatne dostawy przez Sprzedającego 1 na rzecz przyszłych nabywców będą transakcjami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy Sprzedająca 2 będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT w ramach planowanych transakcji sprzedaży Działek gruntu wchodzących w skład Nieruchomości i w konsekwencji, czy ich odpłatne dostawy przez Sprzedającego 2 na rzecz przyszłych nabywców będą transakcjami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT?
3. Czy Sprzedający 3 będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT w ramach planowanych transakcji sprzedaży Działek gruntu wchodzących w skład Nieruchomości i w konsekwencji, czy ich odpłatne dostawy przez Sprzedającego 3 na rzecz przyszłych nabywców będą transakcjami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT?
4. Czy Sprzedająca 4 będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT w ramach planowanych transakcji sprzedaży Działek gruntu wchodzących w skład Nieruchomości i w konsekwencji, czy ich odpłatne dostawy przez Sprzedającego 4 na rzecz przyszłych nabywców będą transakcjami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT?
Stanowisko Zainteresowanych w sprawie
Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685) (dalej: „ustawa o VAT”), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemającej osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pojęcie towaru jest zdefiniowane jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, definiuje z kolei pojęcie sprzedaży, przez które rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Z kolei w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której jest mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Biorąc pod uwag art. 2 pkt 6 ustawy o VAT należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży udziałów w prawie współwłasności Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Jednak jednocześnie trzeba zaznaczyć, że warunkiem opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności stanowiącej dostawę towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT jest wykonanie tej czynności przez podmiot będący podatnikiem podatku od towarów i usług.
Regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wskazują kilka istotnych czynników, które definiują podatnika oraz działalność gospodarczą. Podatnik wykonuje w myśl ww. przepisów działalność gospodarczą samodzielnie, zaś sama działalność gospodarcza ma zorganizowany charakter, ale może być także wykowywana w sposób ciągły, dla celów zarobkowych. Powinna się zatem charakteryzować stałością, powtarzalnością i niezależnością. Zatem podmiot, który dokonuje dostawy towarów może być uznany za podatnika, gdy jego działania noszą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. W tym przypadku taka dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bo podmiot działa jako podatnik, a jego działalność jest związana z profesjonalnym obrotem gospodarczym.
Zgodnie z opisanym stanem faktycznym w przypadku wszystkich Sprzedających będących osobami fizycznymi, nie mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a ze zbyciem majątku osobistego, które nie stanowi działalności gospodarczej. Majątek w przypadku wszystkich Sprzedających nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży, a Sprzedający nie podejmowali żadnych czynności mających na celu wystąpienie o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Nieruchomości. Sprzedający nie podejmowali żadnych działań w celu uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji w sprawie pozwolenia na budowę, ale także nie prowadzą działalności gospodarczej opodatkowaną podatkiem VAT.
Należy zaznaczyć, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, z którym zdaniem Wnioskodawcy mamy w tym przypadku do czynienia, nie mogą być same z siebie uznane za prowadzenie działalności gospodarczej. Potwierdza to orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 oraz C/181/10. Trybuna wyjaśnił, że także sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nieruchomości nie mogą być kryterium przesądzającym o tym, czy czynność jest wykonywana prywatnie, czy stanowi działalność gospodarczą. W ramach działalności gospodarczej zainteresowany podejmuje bowiem aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami i angażuje w to środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, z czym nie mamy do czynienia w przypadku zwykłego zbycia majątku osobistego.
Podkreślić należy, że cel zarobkowy nie jest także sam w sobie jednoznacznym wyznacznikiem jedynie działalności gospodarczej, bowiem towarzyszy każdemu działającemu w realiach życia człowiekowi, co potwierdza wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 września 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 884/17.
Działania podejmowane przez Sprzedających w ramach planowanej transakcji sprzedaży udziałów w prawie współwłasności Nieruchomości stanowić będą jedynie zbycie majątku osobistego, a podejmowane czynności są związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Sprzedający skorzystają z prawa do rozporządzania własnym majątkiem w sferze prywatnej i w tym przypadku nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
Podsumowując, Sprzedający nie będą mieli statusu podatników podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a dostawa Nieruchomości nie będzie podlegać czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.
Potwierdzenie stanowiska można znaleźć w orzecznictwie WSA:
-
Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 października 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 612/17
-
Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 września 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 610/17
-
Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 września 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 884/17
„W świetle wszystkich przedstawionych okolicznościach opisanego zdarzenia przyszłego, zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Sąd stwierdza, iż nie jest możliwym przypisanie czynnościom Skarżącej cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem brak jest po jej stronie ciągu aktywnych działań cechujących taki obrót oraz brak jest zaangażowania środków podobnych do tych, które angażują podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości.”
‒ w wyroku NSA z dnia 18 grudnia 2018 r. sygn. akt II FSK 2577/17
„Nie ma podstaw aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., która oznacza działalność prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy. Jednocześnie jednak prowadzenie działalności gospodarczej, jako uporządkowany ciąg czynności i zdarzeń faktycznych, ma charakter obiektywny.”
‒ oraz w interpretacjach indywidualnych:
1. Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2017 r. nr. 1462-IPPP2.4512.75.2017.1.RR
„Wnioskodawca oraz drugi Zainteresowany niebędący stroną postępowania nie prowadzili, nie prowadzą i nie zamierzają prowadzić działalności gospodarczej polegającej na handlu nieruchomościami. Sprzedaż działki głównej i drogowej będzie miała dla Stron charakter incydentalny i jednostkowy, wynikający ze splotu niekorzystnych okoliczności. [`(...)`] Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika aby aktywność Stron w omawianej sprawie wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z zaprezentowanego opisu sprawy nie wynika aby Wnioskodawca oraz drugi Zainteresowany niebędący stroną postępowania podjęli ciąg działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.”
2. Interpretacja indywidualna z dnia 31 stycznia 2018 r. nr 0114-KDIP1.4012.533.2017.2.MT
„Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.”
3. Interpretacja indywidualna z dnia 24 lutego 2020 r. nr 0113-KDIPT1.4012.877.2019.3.AKA:
„Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.”
W odniesieniu do ostatniej interpretacji, organ wymienia szereg przesłanek, których spełnienie zaświadcza o profesjonalnym charakterze transakcji sprzedaży nieruchomości. Sprzedający w praktyce nie podjęli żadnych z ww. czynności oprócz podziału geodezyjnego działki wchodzącej w skład Nieruchomości. Jedynym powodem, dla którego podjęto taką decyzję, był brak możliwości sprzedaży Nieruchomości w całości. Racjonalnie gospodarująca swoim mieniem prywatnym osoba, która jest w posiadaniu mienia o znacznej wartości, podjęłaby decyzje zmierzające do ułatwienia spieniężenia posiadanego mienia. I taką decyzją była właśnie decyzja o podziale geodezyjnym działki.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sprzedający w ramach planowanych transakcji sprzedaży Działek gruntu, nie będą działali w charakterze podatników podatku VAT, a sprzedaż Działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.)
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.
Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej. W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Państwa, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, podejmowali aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Państwo podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Okoliczności przedmiotowej sprawy wskazują, że w stosunku do transakcji sprzedaży niezabudowanych działek brak jest przesłanek pozwalających uznać Państwa za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu zdarzeń przyszłych nie wynika taka aktywność Państwa, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Jak wynika bowiem z wniosku do czasu sprzedaży działek nie były i nie są one wykorzystywane przez Państwa na żadne cele gospodarcze, w tym także do działalności gospodarczej. Działki nie były i nie są przedmiotem najmu lub dzierżawy. Działki nie były i nie są w żaden sposób wykorzystywane – leżały odłogiem. Oprócz sprzedaży działki nr 30 w dniu 17 czerwca 2015 r. w przeszłości nie dokonywali Państwo sprzedaży nieruchomości. Grunty te nabyliście Państwo jako lokatę kapitału, z późniejszym przeznaczeniem na realizację własnych celów mieszkaniowych. Nie przygotowywali Państwo nieruchomości w jakikolwiek sposób do sprzedaży i nie ponosili jakichkolwiek nakładów z tym związanych.
Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie będą Państwo działali jako handlowcy, a podejmowane czynności stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanym majątkiem prywatnym.
Zatem dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, będą Państwo korzystali z przysługującego im prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Państwa cech podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z planowaną sprzedażą działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że planowana transakcja sprzedaży działek niezabudowanych nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym z tego tytułu nie wystąpią Państwo w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W efekcie powyższego stanowiska należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
‒ Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
‒ Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
‒ Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania
Pan A.C. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.).