Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 26 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 grudnia 2021 r. (wpływ 14 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Po śmierci ojca, co zostało stwierdzone aktem poświadczenia w dniu `(...)` 2020 r., nabył Pan prawa współwłasności do poniższych, niezabudowanych i nieuzbrojonych działek. Działka 1, dla której jest prowadzona KW o numerze `(...)` o powierzchni `(...)` ha (grunty rolne - RIVa) oraz działka 2, dla której prowadzona jest KW o numerze `(...)` o powierzchni `(...)` ha (grunty rolne - RIVb, W-ŁIV). Obie nieruchomości nabył Pan, będąc żonatym, do majątku osobistego. Majątek małżeński nie został rozszerzony.

Dnia `(...)` 2021 r., razem z pozostałymi współwłaścicielami (tj. matką, bratem i siostrą), dokonał Pan sprzedaży i przeniesienia przysługujących mu praw własności na rzecz spółki A Sp. z o.o. z siedzibą w `(...)`. Zostało to potwierdzone aktem notarialnym o numerze `(...)`. Strony w umowie sprzedaży oświadczyły, że zakwalifikowali sprzedaż powyższych działek jako niepodlegającą podatkowi VAT (podatek od towarów i usług) i cena określona w umowie nie obejmuje podatku od towarów i usług VAT. Strony ustaliły, że sprzedający wystąpią o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ewentualnego podlegania sprzedaży nieruchomości podatkiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że od `(...)` 2021 r. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Ma to związek ze sprzedażą udziałów (1/8) w innej działce nr 3, dla której to transakcji została wydana indywidualna interpretacja podatkowa `(...)`. Zgodnie z nią transakcja sprzedaży działki nr 3, która miała miejsce dnia `(...)` 2021 r., podlegała czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Po złożeniu JPK i odprowadzeniu podatku VAT (do dnia 25 grudnia 2021 r.), złoży Pan wniosek o wyrejestrowanie.

Ponadto nie posiada Pan i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego. Działki 1 i 2 były wykorzystywane rolniczo przez Pana matkę. Nie czerpał Pan żadnych korzyści. Działki nie były przedmiotem żadnych umów najmu, dzierżawy ani innych podobnych. Dla tych działek istnieje plan zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczeniem jest zabudowa przemysłowa i plan ten został uchwalony z inicjatywy gminy. Nie wnioskował Pan o zmiany w miejscowym planie zagospodarowania. Nie podejmował Pan żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości tych działek. Nabywcę tych działek poznał Pan przy okazji procesu sprzedaży działki 3.

Nie zawarł Pan z nabywcą przedwstępnej umowy sprzedaży na działki, będące przedmiotem wniosku oraz nie udzielił nabywcy żadnego pełnomocnictwa ani zgody na dysponowanie ww. działkami do celów budowlanych przed dokonaniem sprzedaży tych działek.

Ponadto Pana ojciec nie zawarł z nabywcą działek 1 i 2 żadnej umowy przedwstępnej, nie udzielił też nabywcy żadnego pełnomocnictwa.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że razem z pozostałymi współwłaścicielami, tj. matką, bratem oraz siostrą, dokonywał Pan poniższych czynności w związku ze sprzedażą nieruchomości nabytych w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu. Nieruchomości nie były przez Pana wykorzystywane (były wykorzystywane rolniczo tylko przez Pana matkę).

2020-`(...)` - warunkowa umowa sprzedaży, przeniesienie własności 2020-`(...)` - działka rolna, niezabudowana, nieuzbrojona.

2020-`(...)` - warunkowa umowa sprzedaży, przeniesienie własności 2020-`(...)` - działka rolna, niezabudowana, nieuzbrojona.

2021-`(...)` - niezabudowana, nieuzbrojona, działka rolna, ale zgodnie z lokalnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę przemysłową. Przyczyną była chęć pozyskania środków na wykończenie mieszkania oraz spłatę kredytu hipotecznego.

Z tytułu sprzedaży nieruchomości (3) w dniu `(...)` 2021 r. był Pan zobowiązany zarejestrować się jako podatnik VAT. Była to nieruchomość rolna, ale zgodnie z planem miejscowym przeznaczona pod zabudowę przemysłową.

Posiada Pan również inne działki, odziedziczone po śmierci ojca, ale w tej chwili nie ma Pan planów ich sprzedaży.

Kwota z tytułu sprzedaży działek 1 i 2 została przeznaczona na cele prywatne (prace remontowo-wykończeniowe mieszkania oraz spłata kredytu hipotecznego).

Pytanie

Czy sprzedaż niezabudowanych działek 2 i 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Pana stanowisko w sprawie

Według Pana oceny, sprzedaż niezabudowanych i nieuzbrojonych działek 1 oraz 2 nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Właścicielem tych nieruchomości stał się Pan na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia. Nie prowadzi Pan i nie prowadził działalności gospodarczej, w tym rolniczej oraz nie jest i nie był zarejestrowany jako czynny podatnik od towarów i usług (VAT). Nie prowadzi Pan i nie prowadził działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Działki były wykorzystywane w działalności rolniczej, ale działalność tę prowadziła tylko Pana matka (wcześniej z ojcem). Na działkach tych uprawiane były zboża, wykorzystywane jako materiał siewny lub nieprzetworzone sprzedawane były dalej.

Działki będące przedmiotem zbycia leżą na terenie, na którym obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Nr … Rady Miejskiej w … z dnia … 2018 r.), zgodnie z którym są przeznaczone pod zabudowę obiektów produkcyjnych, składów i magazynów lub usług. Kupujący nabył te działki pod własną działalność logistyczną.

Nigdy nie występował Pan do gminy z prośbą o przekształcenie działek pod inwestycje, wykorzystywanych dotychczas do celów rolnych, nie uzbrajał ich w infrastrukturę techniczną umożliwiającą zabudowę i nie ponosił kosztów związanych z zawarciem umowy sprzedaży. Jedyne koszty jakie zostały poniesione wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami to uregulowanie spadku (akt notarialny) oraz uregulowanie zapisów własności w księgach wieczystych po zmarłym ojcu plus dostarczenie niezbędnych dokumentów do kancelarii notarialnej. Były to zaświadczenia z Urzędu Gminy oraz Starostwa. Jest Pan również uprawniony do dostarczenia indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie ewentualnego opodatkowania sprzedaży działki podatkiem od towarów i usług. O taką samą interpretację indywidualną wystąpili pozostali współwłaściciele, czyli Pana matka …, brat … oraz siostra …. Przed sprzedażą powyższych nieruchomości nie udzielał Pan żadnych pełnomocnictw przedstawicielom spółki A, ani nie podpisywał umowy przedwstępnej.

Nadmienia Pan, że działki nie były przedmiotem ogłoszeń z zamiarem ich sprzedaży. Działki te, jak i pozostałe działki sąsiednie widnieją na stronie gminy jako potencjalne tereny inwestycyjne.

Mając zatem na uwadze całokształt podjętych czynności, sposób nabycia i sprzedaży oraz treść zawartej umowy sprzedaży, uznaje Pan, że transakcja sprzedaży nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług (VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady,

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady

„podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że

państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Jak stanowi ust. 3 ww. artykułu,

„teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady,

odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania czynności zbycia działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy sprzedający w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że `(...)` 2021 r. dokonał Pan (razem z pozostałymi współwłaścicielami, tj. matką, bratem i siostrą) sprzedaży niezabudowanych i nieuzbrojonych działek 1 i 2 na rzecz spółki A Sp. z o.o. Właścicielem tych nieruchomości stał się Pan na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia. Działki były wykorzystywane w działalności rolniczej, ale działalność tę prowadziła tylko Pana matka (wcześniej z ojcem). Działki będące przedmiotem zbycia leżą na terenie, na którym obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym są przeznaczone pod zabudowę obiektów produkcyjnych, składów i magazynów lub usług.

Z analizy powołanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania podatkiem od towarów i usług danej czynności jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości sprzedający spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht). Dotyczyło ono kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Pana – w związku z dokonaną sprzedażą przedmiotowych działek budowlanych – za podatnika podatku od towarów i usług.

Opisane we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że nie posiada Pan i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego. Działki 1 i 2 były wykorzystywane rolniczo przez Pana matkę. Nie czerpał Pan żadnych korzyści (działki nie były przedmiotem żadnych umów najmu, dzierżawy ani innych podobnych). Dla tych działek istnieje plan zagospodarowania przestrzennego (przeznaczeniem jest zabudowa przemysłowa) i plan ten został uchwalony z inicjatywy gminy. Nie wnioskował Pan o zmiany w miejscowym planie zagospodarowania, ani nie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości tych działek. Nie zawarł Pan z nabywcą przedwstępnej umowy sprzedaży na działki, będące przedmiotem wniosku oraz nie udzielił nabywcy żadnego pełnomocnictwa ani zgody na dysponowanie ww. działkami do celów budowlanych przed dokonaniem sprzedaży tych działek.

Ponadto Pana ojciec nie zawarł z nabywcą działek 1 i 2 żadnej umowy przedwstępnej, nie udzielił też nabywcy żadnego pełnomocnictwa.

Na dzień dokonania sprzedaży działek nie był Pan – jak wynika z informacji zawartych we wniosku – czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy stwierdzić, że z okoliczności wskazanych w opisie sprawy nie wynika taka aktywność Pana, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie występuje ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wydzielonych działek budowlanych, wypełniła przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan bowiem takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

W analizowanym przypadku sprzedaż ww. wymienionych działek należy uznać za czynność rozporządzania Pana własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W związku z powyższym, dokonana przez Pana sprzedaż działek budowlanych 1 i 2 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że z tytułu tych transakcji nie działał Pan w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowych działek dla Pana, a nie sytuacji podatkowej współwłaścicieli nieruchomości.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).