Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
10 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 5 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek o nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z 23 grudnia 2021 r. (wpływ 30 grudnia 2021 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pani polskim rezydentem podatkowym, rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne.
W ramach darowizny dokonanej na mocy umowy darowizny objętej aktem notarialnym sporządzonym dnia … 2009 roku, Repertorium A nr …, uzyskała Pani własność udziału wynoszącego 14 części we współwłasności nieruchomości objętej na tamten czas księgą wieczystą o numerze KW nr …, tj. nieruchomości położonej w …, gmina …, stanowiącej niezabudowane działki gruntu o numerach ówczesnych 9, 10, 11 o powierzchni …. Następnie na mocy umowy darowizny i zniesienia współwłasności zawartej w dniu … 2009 roku, akt notarialny Repertorium A nr …, przeniosła Pani w ramach darowizny swój udział wynoszący ½ części niezabudowanej nieruchomości położonej w …, gmina …, powiat …, województwo …, składającej się z działek oznaczonych numerami 9, 10, 11 o łącznej …, samej sobie i swojemu mężowi B, postanawiając, że darowany udział w nieruchomości wejdzie w skład majątku wspólnego, na co małżonkowie wyrazili zgodę i darowiznę przyjęli. Jednocześnie w ramach umowy zniesienia współwłasności C oraz Pani z mężem dokonali zniesienia współwłasności wyżej opisanej nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze … w ten sposób, że całą opisaną nieruchomość, nabyła w całości A oraz B, działając w ustawowej „wspólności”. Tym sposobem na moment zawarcia rzeczonej umowy współwłasności, Wnioskodawczyni wraz z B (będący ówcześnie jej mężem), działając we wspólności ustawowej stali się właścicielami nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze ….
W ramach umowy majątkowej małżeńskiej oraz umowy podziału majątku wspólnego z … 2011 roku, A oraz B ustanowili w ich małżeństwie rozdzielność majątkową. Jednocześnie dokonali podziału majątku wspólnego, w ramach którego opisana nieruchomość objęta księgą wieczystą o numerze … przeszła na własność A. Tym samym począwszy od dnia … 2011 roku, własność wskazanej powyżej nieruchomości przypadała wyłącznie Wnioskodawczyni, tj. A. Przed dokonanym podziałem majątku wspólnego małżonkowie przeprowadzili podział nieruchomości objętej księgą wieczystą numer …, w wyniku którego z opisanej nieruchomości wydzielone zostały działki oznaczone numerami 12, 1, 13, 2, 14, 3, 4, 5, 6, 7 oraz działka 8. Na moment dokonywania podziału majątku wspólnego, nieruchomość nabyta uprzednio na podstawie umowy odpłatnego zniesienia współwłasności z dnia … 2009 roku, obejmowała już tylko i wyłącznie działki oznaczone numerami 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7, a także działkę 8.
Z uwagi na fakt, iż zawierając w dniu … 2011 roku umowę podziału majątku wspólnego, małżonkowie w skutek pomyłki nie uwzględnili przy tym podziale wskazanej powyżej działki 8 aktem notarialnym sporządzonym dnia … 2011 roku, dokonali uzupełniająco podziału majątku wspólnego w tej części, przenosząc własność działki 8 na Wnioskodawczynię A.
Zatem aktualny stan faktyczny zdarzenia przyszłego, tj. planowane zbycie działek wchodzących jeszcze w skład nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze … obejmuje wyłącznie działki objęte wypisem z rejestru gruntów, sporządzonym dnia … 2021 roku, ujawnionymi na wyrysie z mapy ewidencyjnej, stanowiącymi załącznik do niniejszego wniosku.
Tym samym planuje Pani dokonanie zbycia majątku nabytego w ramach podziału majątku wspólnego, powstałego w okresie trwającego w tamtym czasie związku małżeńskiego.
Przystępując do planowanego zbycia, nieruchomość objęta jedną księgą wieczystą składa się ze wspomnianych i wskazanych w załączonych dokumentach działek ewidencyjnych. Tym samym nie podejmuje Pani i nie dokonuje żadnych kroków ani czynności, innych poza stanem ujawnionym w załączonych dokumentach, istniejącym w chwili składania niniejszego wniosku, tj. przed planowanym zdarzeniem przyszłym jakim będzie zawarcie umowy sprzedaży wskazanych działek.
Chciałaby Pani spieniężyć nieruchomość nabytą w ramach podziału majątku wspólnego. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Prowadzi Pani działalność gospodarczą pod nazwą D z siedzibą w …, wskazanej w umowie podziału majątku wspólnego z dnia … 2011 roku, którą to działalność Wnioskodawczyni prowadzi do dnia dzisiejszego i w ramach tej działalności jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednak przedmiot tej działalności obejmuje świadczenie usług w zakresie optyki, w tym sprzedaż szkieł i opraw okularowych.
Planowane przez Panią działania i czynności prowadzące do planowanego zbycia, nie pozostają w żadnym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich dokonanie zmierza wyłącznie do spieniężenia posiadanego obecnie majątku prywatnego, obejmującego nieruchomość objętą księgą wieczystą ….
Działki objęte wnioskiem: 1,2,3,4,5,6 ,7,8 - nie były wykorzystywane zarówno przez Panią, jak również w ramach zawartych umów najmu lub dzierżawy. Tym samym nie były one udostępniane osobom trzecim w jakiejkolwiek postaci.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że przeznaczenie działek 1, 2,3, 4, 5, 6, 7, 8, objętych wnioskiem zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy .., przyjętym Uchwałą nr … przez Radę Gminy … jest zakwalifikowane do kategorii przeznaczenie 3 MNb tj. zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Zatem wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem, zgodnie z powołanym planem są przeznaczone do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Nie ma Pani wiedzy, kto był inicjatorem podjęcia Uchwały Rady Gminy … z …2019 r.
Natomiast w odniesieniu do działek 1, 2,3, 4, 5, 6 ,7, 8, które objęte są wnioskiem do dnia planowanej ich sprzedaży nie zostały wydane żadne inne pozwolenia.
Od dnia nabycia działek objętych wnioskiem w ramach zniesienia współwłasności małżeńskiej o czym była mowa we wniosku do dnia planowanej sprzedaży nie podejmowała Pani i nie zamierza podejmować jakichkolwiek działań, które zwiększą wartość wyżej wymienionej nieruchomości. Ponadto nie podjęła Pani żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży przedmiotowych działek (wszystkich działek objętych wnioskiem), w tym również nie został zaangażowany profesjonalny pośrednik w handlu nieruchomościami dla przeprowadzenia transakcji sprzedaży. Proces sprzedaży prowadzi Pani samodzielnie.
Nie dokonywała Pani wcześniej żadnej sprzedaży nieruchomości.
Z tytułu odpłatnego zniesienia współwłasności, wskutek którego nabyła Pani wszystkie działki objęte niniejszym wnioskiem, nie korzystała z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotach podatku naliczonego. Zwraca Pani uwagę na fakt, iż nabycie tych działek dokonywane było w ramach zniesienia współwłasności małżeńskiej, a występujące w tym akcie strony były osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, nie mającymi statusu podatników podatku od towarów i usług.
Pytanie
Czy zbycie działek, opisanych powyżej, stanowiących własność Wnioskodawczyni od 2011 roku, pozostających w stanie niezabudowanym, co do których nie zostały podjęte przez Wnioskodawczynię żadne „ zabiegi” zmierzające do przygotowania ich na potrzeby jakiejkolwiek inwestycji budowlanej, gdzie Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U.2020.106 tj. z dnia 2020.01.23) w zakresie obrotu nieruchomościami, podlega opodatkowaniu o podatku od towarów i usług?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie planowana sprzedaż nieruchomości gruntowej, obejmującej działki 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i 8 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zgodnie z w art. 15 ust. 1 definicję podatnika VAT (podatek od towarów i usług). Ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot niezależnie od jego formy organizacyjnoprawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie przepisy ustawy zawierają definicję legalną pojęcia działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT.
Art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika, tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym po zmianach dokonanych przez ustawodawcę od 1 kwietnia 2013 roku w opisanej definicji działalności gospodarczej, działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która jest wykonywana zawodowo w sposób profesjonalny, a dokonywanie określonych czynności incydentalnie, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Podkreśla Pani, że nabycie opisanych w stanie faktycznym nieruchomości nastąpiło wyłącznie na potrzeby Pani majątku prywatnego. Przedstawiony tryb i forma prawna nabycia jasno pokazują, iż dokonywało się ono w ramach rozporządzeń z udziałem członków rodziny (darowizna, podział majątku wspólnego ), a nie stanowiło umowy zakupu na rynku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynności odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Po przeanalizowaniu przepisów stwierdzam, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano:
Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
„Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.
Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
Odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego.
Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Wątpliwości Pani dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży 8 nieruchomości gruntowych: niezabudowanych działek gruntu o nr 1, 2, 3, 4,5, 6, 7, 8, przeznaczonych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
W pierwszej kolejności ustalamy, czy w związku z planowaną sprzedażą będzie Pani działać w charakterze podatnika, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Uznanie, że w odniesieniu do konkretnej czynności działa Pani jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegają przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca (w tym przypadku Pani) w celu dokonania sprzedaży.
Odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku od towarów i usług.
W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek o nr 1, 2, 3, 4,5, 6, 7, 8, wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak.
Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, aby Pani aktywność wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Potwierdzają to przedstawione przez Panią informacje, z których wynika m.in., że:
‒ działki, o których mowa we wniosku nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy,
‒ nie były nigdy udostępniane osobom trzecim, tym samym nie czerpała Pani z nich jakichkolwiek pożytków.
Zatem, nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Pani w zakresie obrotu nieruchomościami. Sama tylko okoliczność, że działki gruntu jak wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone pod teren zabudowy jednorodzinnej mieszkaniowej nie może przesądzać o tym, że ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
‒ nie podejmowała Pani zorganizowanych działań, takich jak: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, które świadczą o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną);
‒ nie podejmowała Pani aktywnych działań, aby sprzedać działki gruntu, które angażującą środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.
Powyższe potwierdza, że sprzedaż ww. nieruchomości stanowi działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.
Podsumowując, przy sprzedaży działek o nr 1, 2, 3, 4,5, 6, 7, 8 nie będzie Pani działała jako podatnik, dlatego ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym.
Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).