Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej sprzedaży udziału w działce nr 1. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 grudnia 2021 r. (wpływ 16 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej, ani nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Nie jest również rolnikiem ryczałtowym oraz nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej.

Wnioskodawczyni jest właścicielką 1/12 nieruchomości, działka o nr ewidencyjnym 1 (zwana dalej: „Nieruchomość”). Wnioskodawczyni nabyła prawo własności do Nieruchomości w drodze darowizny dokonanej przez jej ojca na podstawie umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego 7 lipca 2017 roku. Zgodnie z treścią Księgi Wieczystej Nieruchomość, będąca nieruchomością gruntową stanowi grunty orne. Wnioskodawczyni zamierza zbyć Nieruchomość.

Stan cywilny Wnioskodawczyni to panna.

Wnioskodawczyni posiada prawo własności również do innych nieruchomości, tj.:

1. Udział w prawie własności wynoszący 3/4 w działce o nr ewidencyjnym 2 składającej się z działki o nr ewidencyjnym 2, stanowiącej nieruchomość niezabudowaną.

2. Udział w prawie własności lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej - nabyty w drodze kupna na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego 11 lipca 2019 r.

3. Udział w prawie własności nieruchomości gruntowej, stanowiącej działki o nr ewidencyjnych 3 oraz 4 - nabyty w drodze kupna na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego 11 lipca 2019 r.

4. Prawo własności lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej - nabyty w drodze kupna na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego 11 lipca 2019 r.

Wnioskodawczyni posiadała również prawo własności do innych nieruchomości, które zbyła,

tj.:

1. W roku 2017 Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży dwóch nieruchomości obejmujących działki o nr ewidencyjnych 5 oraz 6 na rzecz dwóch podmiotów, będących osobami prawnymi prowadzącymi działalność gospodarczą obejmująca działalność deweloperską.

Wnioskodawczyni sprzedając powyższe nieruchomości korzystała z usług pośrednika.

Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość gruntową zabudowaną domem w drodze kupna, a pozostałe wskazane powyżej nieruchomości w drodze darowizny dokonanej na jej rzecz przez ojca.

Wnioskodawczyni nie wynajmuje ani nie wydzierżawia żadnych nieruchomości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

Działka nr 1 nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w żaden sposób od momentu wejścia w jej posiadanie, do momentu planowanej sprzedaży; w szczególności nie była i nie jest przedmiotem umów o podobnym charakterze do umów najmu, dzierżawy.

Na działce nr 1 nie znajdują się, ani nie będą znajdować się w dniu sprzedaży żadne budynki lub budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki, m.in. Wnioskodawczyni nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, nie prowadziła działań marketingowych w związku z zamiarem sprzedaży udziału w działce.

Wnioskodawczyni przed sprzedażą nieruchomości nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności oraz nie zamierza ponosić nakładów w celu podniesienia wartości budynków/budowli znajdujących się na działce.

Wnioskodawczyni dokonywała wcześniej (oprócz wskazanej we wniosku) sprzedaży nieruchomości, które wymienia w treści stanu faktycznego Wniosku. Wnioskodawczyni wskazuje, iż zbyła:

a) prawo własności nieruchomości niezabudowanej o nr ewidencyjnym 5;

b) prawo własności nieruchomości zabudowanej (z domem mieszkalnym) o nr ewidencyjnym 6.

Wnioskodawczyni nabyła te nieruchomości w 2006 r. oraz w 2017 r, w drodze przyjęcia darowizny dokonanej przez ojca Wnioskodawczyni.

Działki zostały przekazane Wnioskodawczyni przez jej ojca w drodze darowizny w celu umożliwienia wybudowania nowego domu w przyszłości, po założeniu własnej rodziny przez Wnioskodawczynię. W zamyśle, Wnioskodawczyni nabywając w drodze darowizny nieruchomości, miała uzyskać możliwość samodzielnego zamieszkania.

Działka o nr ewidencyjnym 6, stanowiąca nieruchomość zabudowaną była wykorzystywana na cele mieszkalne. Wnioskodawczyni zamieszkiwała w domu znajdującym się na ww. działce wraz z rodzicami oraz bratem. Działka o nr ewidencyjnym 5, stanowiąca działkę niezabudowaną, sąsiadującą z działką o nr ewidencyjnym 6, była przedłużeniem podwórka znajdującego się przy domu rodziców Wnioskodawczyni. Działka ta, była tym samym wykorzystywana do celów rekreacyjnych, w tym do hobbystycznego uprawiania przydomowego ogrodu.

Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości w 2017 r. Przyczyną sprzedaży było uzyskanie możliwości samodzielnego zamieszkania.

Wnioskodawczyni nie była z tytułu sprzedaży którejkolwiek nieruchomości zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które zamierza sprzedać. Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości gruntowej zabudowanej z domem mieszkalnymi o numerze ewidencyjnymi 7, w której obecnie zamieszkuje oraz posiada prawo współwłasności niezabudowanej działki o numerze ewidencyjnym 2, którą otrzymała w darowiźnie. Wnioskodawczyni zaznacza jednak, że na ten moment nie planuje sprzedaży żadnej z tych nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Podmiot (deweloper) zainteresowany zakupem nieruchomości z własnej inicjatywy zaoferował jej kupno. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań w zakresie nawiązania kontaktu z kupującym. Wszelkie czynności związane z nawiązywaniem kontaktu czy transakcją kupna działki wynikają z działań podejmowanych z inicjatywy dewelopera.

Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zamierza zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży.

W zakresie umowy przedwstępnej - na moment udzielania odpowiedzi Wnioskodawczyni nie udzieliła jakichkolwiek pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla nabywcy lub innej osoby. W dalszym etapie działań związanych ze sprzedażą nieruchomości, Wnioskodawczyni nie wyklucza takiej możliwości, np. udzielając upoważnienia do dokonania czynności sprawdzających na terenie działki przez kupującego, co jest standardową praktyką w przypadku transakcji sprzedaży i kupna nieruchomości.

Pytanie

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Słuszne jest zatem stwierdzenie, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co za tym idzie, aby czynność zbycia nieruchomości była opodatkowana VAT, musi być ona dokonana przez podmiot będący podatnikiem VAT, którym Wnioskodawczyni jej zdaniem nie jest. Zdefiniowana w ustawie o VAT działalność gospodarcza w praktyce pokrywa się znacznym stopniu z definicją zawartą w przepisach ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Aby uznać działania podejmowane przez osobę fizyczną za wykonywanie działalności gospodarczej, muszą mieć one charakter zorganizowany (przede wszystkim ciągły) oraz być podejmowane w celach zarobkowych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż nie podejmowała działań związanych ze sprzedażą w sposób zorganizowany, czy też profesjonalny. Jej działania miały charakter incydentalny i nie spełniały cech stałości i powtarzalności.

Ponadto należy ponownie wskazać, że Nieruchomość została nabyła przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny. Nie nabyła ona jej w celu zarobkowym, czy późniejszej odsprzedaży. Co za tym idzie zamiarem Wnioskodawczyni nigdy nie było nabywanie nieruchomości w celach gospodarczych, a Nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 r. (nr 0111-KDIB3- 2.4012.791.2018.2.MGO), w której organ uznał, że: „Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.” Analogiczne stanowisko zaprezentował NSA w uchwale 7 sędziów z 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07, w której wskazano m.in., że „Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.”

Co istotne, prawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni wynika również z treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W swoim orzeczeniu TSUE podkreślił, że „czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej” oraz że „sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.”

Stanowisko TSUE znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku NSA z 29 kwietnia 2014 r., wskazano, że „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.

Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.t.u.”.

Podobne stanowisko w zakresie interpretacji analizowanych przepisów zostało również uznane za prawidłowe w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 21 maja 2021 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.118.2021.1.DS; z 10 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.202.2021.2.MKA; z 1 kwietnia 2021 r., 0112-KDIL3.4012.11.2021.4.AW.

W związku z powyższym należy znać, iż sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług, ponieważ Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą,

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a) określone udziały w nieruchomości,

b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów, zarówno budynki, budowle oraz grunt, jak i udziały w nim spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny. Pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Status podatnika podatku od towarów i usług wynika również z okoliczności dokonania czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto, z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Nie prowadzi Pani zarejestrowanej działalności gospodarczej, ani nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Nie jest również rolnikiem ryczałtowym oraz nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej.

Jest Pani właścicielką 1/12 nieruchomości - działki o nr ewidencyjnym 1 („Nieruchomość”). Nabyła Pani prawo własności do Nieruchomości w drodze darowizny dokonanej przez ojca na podstawie umowy darowizny 7 lipca 2017 roku. Zgodnie z treścią Księgi Wieczystej Nieruchomość, będąca nieruchomością gruntową, stanowi grunty orne. Zamierza Pani zbyć Nieruchomość.

Nie wynajmuje ani nie wydzierżawia Pani żadnych nieruchomości.

Działka nr 1 nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Panią w żaden sposób od momentu wejścia w jej posiadanie, do momentu planowanej sprzedaży; w szczególności nie była i nie jest przedmiotem umów o podobnym charakterze do umów najmu, dzierżawy. Na działce nr 1 nie znajdują się, ani nie będą znajdować się w dniu sprzedaży żadne budynki lub budowle w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Nie podejmowała Pani żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki, m.in. nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, nie prowadziła działań marketingowych w związku z zamiarem sprzedaży udziału w działce.

Dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości, które nabyła w 2006 r. oraz w 2017 r, w drodze przyjęcia darowizny dokonanej przez ojca. Nie była Pani z tytułu sprzedaży którejkolwiek nieruchomości zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należny podatek VAT od tej sprzedaży.

Nie prowadziła i nie prowadzi Pani działalności gospodarczej.

Podmiot (deweloper) zainteresowany zakupem nieruchomości z własnej inicjatywy zaoferował jej kupno. Nie podejmowała Pani żadnych działań w zakresie nawiązania kontaktu z kupującym. Wszelkie czynności związane z nawiązywaniem kontaktu czy transakcją kupna działki wynikają z działań podejmowanych z inicjatywy dewelopera.

Nie zawarła i nie zamierza Pani zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży. Nie udzieliła Pani jakichkolwiek pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla nabywcy lub innej osoby. Nie wyklucza Pani jednak takiej możliwości.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów oraz orzecznictwa, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby wyjaśnić wątpliwości przedstawione we wniosku, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działa Pani w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku, który nie został nabyty w celu wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań, jakie podejmuje Pani w odniesieniu do Nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Z uwagi na powołane przepisy prawa i wyroki TSUE należy stwierdzić, że z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność, która wskazywałaby, że w celu sprzedaży działki (udziału w działce) podjęła Pani szereg czynności, które jako całość składałyby się na działania podobne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Czynności podjęte przez Panią nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Brak jest podstaw do uznania Pani – w związku z zaplanowaną transakcją – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami.

Jak wynika z okoliczności sprawy, nie wykorzystywała Pani działki w żaden sposób od momentu wejścia w jej posiadanie. Nie wynajmowała i nie dzierżawiła tej działki. Wnioskodawczyni wskazała również, że nie podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki, tj. nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenie terenu czy wydzielenie dróg. Wnioskodawczyni nie podejmowała też żadnych działań w zakresie nawiązania kontaktu z kupującym – deweloper sam zgłosił się do Niej z ofertą. W związku z tym, należy uznać, że transakcja sprzedaży udziału w działce nr 1 będzie sprzedażą części majątku osobistego osoby fizycznej, a zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dokonując sprzedaży udziału 1/12 części w prawie własności działki gruntu nr 1 będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku ze sprzedażą nieruchomości nie wystąpi Pani w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawa tej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu.

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy tylko Pani jako Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów uczestniczących w dostawie udziałów w działce nr 1.

Interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanego przez Panią pytania i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanego pytania w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem, interpretacja została wydana w oparciu o Pani wskazanie, że: „W zakresie umowy przedwstępnej - na moment udzielania odpowiedzi Wnioskodawczyni nie udzieliła jakichkolwiek pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla nabywcy lub innej osoby.” i kwestia ta nie była przedmiotem interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).