Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 201 r. wpłynął Pani wniosek z 29 września 201 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej sprzedaży udziału w niezabudowanej działce nr 1. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 grudnia 201 r. (wpływ 15 grudnia 201 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawczyni nie prowadzi zarejestrowanej działalności gospodarczej ani nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Nie jest również rolnikiem ryczałtowym oraz nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej.

Wnioskodawczyni jest właścicielką 2/12 nieruchomości położonej w (`(...)`), wyodrębnionej w Księdze Wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla (`(...)`), VII Wydział Ksiąg Wieczystych (nr KW (`(...)`); zwana dalej: „Księga Wieczysta”) jako działka o nr ewidencyjnym 1 (zwana dalej: „Nieruchomość”). Wnioskodawczyni nabyła prawo własności do Nieruchomości na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej wspólność z 1 marca 2006 r. Zgodnie z treścią Księgi Wieczystej Nieruchomość, będąca nieruchomością gruntową stanowi grunty orne. Wnioskodawczyni zamierza zbyć Nieruchomość.

Należy nadmienić, że Wnioskodawczyni od 13 maja 2015 r. jest rozwódką (Wyrok zaoczny Sądu Okręgowego w (`(...)`)). Udział w prawię własności Nieruchomości, z uwagi na sposób nabycia (ww. umowa) stanowił majątek wspólny Wnioskodawczyni i jej męża. Aktualnie udział w prawie własności nieruchomości stanowi jej majątek osobisty, z uwagi na ustanie wspólności małżeńskiej i podział majątku wspólnego w związku z ww. wyrokiem.

Wnioskodawczyni posiada prawo własności również do innych nieruchomości, tj.:

1. Prawo własności nieruchomości lokalowej położonej przy ul. (`(...)`) – nabytej w części w drodze dziedziczenia po matce Wnioskodawczyni zmarłej 1 lipca 2008 r., a następnie pozostałej części w drodze dziedziczenia po ojcu Wnioskodawczyni, zmarłym 18 lipca 2011 r. Nabycie nieruchomości zostało potwierdzone Postanowieniem Sądu Rejonowego dla (`(...)`) z 10 grudnia 2008 r. oraz Aktem Poświadczenia Dziedziczenia z 1 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni w okresie od 24 sierpnia 2014 roku do 31 marca 2017 roku wynajmowała tę nieruchomość na rzecz osób trzecich. Przychody uzyskiwane z tytułu najmu były opodatkowane na zasadach ryczałtu.

2. Udział w prawie własności wynoszący 1/4 w działce o nr ewidencyjnym 2 objętej Księgą Wieczystą nr KW (`(...)`).

3. Udział w prawie własności wynoszący 1/4 w nieruchomości objętej Księgą Wieczystą nr KW (`(...)`), składającej się z działki o nr ewidencyjnym 3, stanowiąca nieruchomość niezabudowaną.

4. Udział w prawie własności lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem w nieruchomości wspólnej – nabyty w drodze kupna na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego 11 lipca 2019 r.

5. Udział w prawie własności nieruchomości gruntowej, stanowiącej działki o nr ewidencyjnych 4 oraz 5 objętych Księgą Wieczystą nr (`(...)`) – nabyty w drodze kupna na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego 11 lipca 2019 r.

Wnioskodawczyni posiadała również prawo własności do innych nieruchomości, które zbyła, tj.:

1. W roku 2017 Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży udziałów w prawie własności do nieruchomości w częściach 2/12 oraz 1/2 nieruchomości obejmujących działki o nr ewidencyjnych 6 oraz 7 na rzecz dwóch podmiotów, będących osobami prawnymi prowadzącymi działalność gospodarczą obejmująca działalność deweloperską.

Wnioskodawczyni sprzedając powyższe nieruchomości korzystała z usług pośrednika.

Wnioskodawczyni poza nieruchomościami zakupionymi w 2019 r. nabyła pozostałe prawa, tj. ww. udziały w prawie własności nieruchomości na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej wspólność, a następnie ustania wspólności małżeńskiej wskutek rozwodu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Działka nr 1 została nabyta przez byłego małżonka Wnioskodawczyni w drodze spadku, po swojej matce, zmarłej 1 grudnia 1996 r. Spadkodawczyni nabyła nieruchomość 2 października 1990 r. przez zasiedzenie. Spadkobiercy po matce byłego męża Wnioskodawczyni dokonali częściowego działu spadku wraz ze zniesieniem współwłasności 6 stycznia 2004 r. Na podstawie działu byłemu mężowi Wnioskodawczyni przyznano prawo do zabudowanej działki o nr ewidencyjnym 6 o pow. 1 900 m2 oraz niezabudowanych działek o nr ewidencyjnych 8, 9, 7 o łącznej powierzchni 6 723 m2 i łącznej wartości 50 000 zł. Bratu byłego męża Wnioskodawczyni zostało przyznane prawo do własności niezabudowanych działek o nr ewidencyjnych: Nr 10, 11, 12, 13 o łącznej powierzchni 4927 m2 i łącznej wartości 50 000 zł. Siostrze byłego męża Wnioskodawczyni przyznano prawo do własności niezabudowanych działek o nr ewidencyjnych 14, 15, 16 i 17 o łącznej powierzchni 5 143 m2 i łącznej wartości 50 000 zł. Dział nie obejmował działki nr 1. Wskutek działu ww. spadku były mąż Wnioskodawczyni nie uzyskał przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego przez byłego męża Wnioskodawczyni w spadku udziału w majątku spadkowym.

Działka nr 1 nie była i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w żaden sposób od momentu wejścia w jej posiadanie do momentu planowej sprzedaży; nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie prowadzi ani nie prowadziła działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki.

Na działce nr 1 nie znajdują się, ani nie będą znajdować się w dniu sprzedaży żadne budynki lub budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

Wnioskodawczyni dokonywała wcześniej (oprócz wskazanej we wniosku) sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni zbyła udziały w prawie własności do nieruchomości w częściach 2/12 oraz 1/2 nieruchomości obejmujących działki o nr ewidencyjnych 6 oraz 7.

Wnioskodawczyni nabyła wymienione nieruchomości 1 marca 2006 r. na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej, rozszerzającej wspólność majątkową na nieruchomości nabyte przez małżonków. Wnioskodawczyni nabyła te nieruchomości w celu uzyskania możliwości podejmowania w przyszłości decyzji co do zagospodarowania działek. Działka o nr ewidencyjnym 6, stanowiąca nieruchomość zabudowaną, była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię na cele mieszkalne (Wnioskodawczyni zamieszkiwała działkę wraz z rodziną). Działka o nr ewidencyjnym 7, stanowiąca działkę niezabudowaną, była wykorzystywana do upraw warzyw na potrzeby własne. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży wymienionych nieruchomości 17 października 2017 r. Przyczyną sprzedaży nieruchomości była chęć nabycia przez Wnioskodawczynię oddzielnego lokalu mieszkalnego. Zostały sprzedane 2 nieruchomości: nieruchomość zabudowana mieszkalna oraz nieruchomość niezabudowana. Wnioskodawczyni z tytułu sprzedaży wymienionych nieruchomości nie była zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należnego podatku VAT od tej sprzedaży.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które zamierza sprzedać.

Wnioskodawczyni posiada:

· prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej z domem mieszkalnym o numerze ewidencyjnym 18, objętej Księgą Wieczystą o nr (…);

· udział w prawie własności nieruchomości gruntowej, stanowiącej działki o nr ewidencyjnych 4 oraz 5 objętych Księgą Wieczystą nr (`(...)`);

· prawo współwłasności niezabudowanej działki o numerze ewidencyjnym 3, objętej Księgą Wieczystą o nr KW (…) oraz 2 KW (`(...)`) oraz

· prawo własności nieruchomości lokalowej położonej przy ul. (`(...)`).

Wnioskodawczyni zaznacza jednak, że na ten moment nie planuje sprzedaży żadnej z tych nieruchomości. W sytuacji otrzymania korzystnej oferty kupna, a także w zależności od sytuacji osobistej, zdrowotnej, finansowej itp. Wnioskodawczyni może w przyszłości zmienić plany w zakresie zbycia ww. nieruchomości.

Podmiot (deweloper) zainteresowany zakupem nieruchomości z własnej inicjatywy zaoferował jej kupno. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań w zakresie nawiązania kontaktu z kupującym. Wszelkie czynności związane z nawiązywaniem kontaktu czy transakcją kupna działki wynikają z aktywnych działań podejmowanych przez dewelopera.

Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zamierza zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie udzieliła żadnych pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla potencjalnego klienta. W dalszym etapie działań związanych ze sprzedażą nieruchomości, Wnioskodawczyni nie wyklucza takiej możliwości, np. udzielając upoważnienia do dokonania czynności sprawdzających na terenie działki przez kupującego, co jest standardową praktyką w przypadku transakcji sprzedaży i kupna nieruchomości.

Pytanie

Czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Słuszne jest zatem stwierdzenie, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co za tym idzie, aby czynność zbycia nieruchomości była opodatkowana VAT, musi być ona dokonana przez podmiot będący podatnikiem VAT, którym Wnioskodawczyni jej zdaniem nie jest. Zdefiniowana w ustawie o VAT działalność gospodarcza w praktyce pokrywa się znacznym stopniu z definicją zawartą w przepisach ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Aby uznać działania podejmowane przez osobę fizyczną za wykonywanie działalności gospodarczej, muszą mieć one charakter zorganizowany (przede wszystkim ciągły) oraz być podejmowane w celach zarobkowych.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż nie podejmowała działań związanych ze sprzedażą w sposób zorganizowany, czy też profesjonalny. Jej działania miały charakter incydentalny i nie spełniały cech stałości i powtarzalności.

Ponadto należy ponownie wskazać, że Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię w drodze umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej wspólność. Nie nabyła ona jej w celu zarobkowym, czy późniejszej odsprzedaży. Co za tym idzie zamiarem Wnioskodawczyni nigdy nie było nabywanie nieruchomości w celach gospodarczych, a Nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 r. (nr 0111-KDIB3- 2.4012.791.2018.2.MGO), w której organ uznał, że: „Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował NSA w uchwale 7 sędziów z 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07, w której wskazano m.in., że „Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Co istotne, prawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni wynika również z treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowa Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W swoim orzeczeniu TSUE podkreślił, że „czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej” oraz że „sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych”.

Stanowisko TSUE znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku NSA z 29 kwietnia 2014 r. wskazano, że „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności.

Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.t.u.”.

Podobne stanowisko w zakresie interpretacji analizowanych przepisów zostało również uznane za prawidłowe w Interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 1 maja 201 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.118.201.1.DS; z 10 czerwca 201 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.202.201.2.MKA; z 1 kwietnia 201 r., 0112-KDIL3.4012.11.201.4.AW.

W związku z powyższym należy znać, iż sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług, ponieważ Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 201 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą,

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a) określone udziały w nieruchomości,

b) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

c) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów, zarówno budynki, budowle oraz grunt, jak i udziały w nim spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny. Pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Status podatnika podatku od towarów i usług wynika również z okoliczności dokonania czynności, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Natomiast wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy. Zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 1 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto, z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, nie prowadzi Pani zarejestrowanej działalności gospodarczej ani nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Nie jest również rolnikiem ryczałtowym oraz nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej.

Jest Pani właścicielką 2/12 części Nieruchomości – działki o nr ewidencyjnym 1. Nabyła Pani prawo własności do Nieruchomości na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzającej wspólność z 1 marca 2006 r. Zamierza Pani zbyć Nieruchomość. Udział w prawie własności nieruchomości stanowi Pani majątek osobisty, z uwagi na ustanie wspólności małżeńskiej i podział majątku wspólnego.

Posiada Pani prawo własności również do innych nieruchomości, jednak na ten moment nie planuje sprzedaży żadnej z nich.

Posiadała Pani również prawo własności do innych nieruchomości, które zbyła, tj. w 2017 r. dokonała sprzedaży udziałów w prawie własności do nieruchomości w częściach 2/12 oraz 1/2 nieruchomości obejmujących działki o nr ewidencyjnych 6 oraz 7 na rzecz dwóch podmiotów, będących osobami prawnymi prowadzącymi działalność gospodarczą obejmująca działalność deweloperską.

Nabyła Pani wymienione nieruchomości 1 marca 2006 r. na podstawie umowy majątkowej małżeńskiej, rozszerzającej wspólność majątkową na nieruchomości nabyte przez małżonków. Działka o nr ewidencyjnym 6, stanowiąca nieruchomość zabudowaną, była wykorzystywana przez Panią na cele mieszkalne. Działka o nr ewidencyjnym 7, stanowiąca działkę niezabudowaną, była wykorzystywana do upraw warzyw na potrzeby własne. Z tytułu sprzedaży wymienionych nieruchomości nie była Pani zobowiązana zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i wykazać należnego podatku VAT od tej sprzedaży.

Wskazała Pani, że działka nr 1 nie była i nie będzie wykorzystywana przez Panią w żaden sposób od momentu wejścia w jej posiadanie do momentu planowej sprzedaży; nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze; nie prowadzi ani nie prowadziła Pani działalności gospodarczej; nie podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki.

Na działce nr 1 nie znajdują się, ani nie będą znajdować się w dniu sprzedaży żadne budynki lub budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Podmiot (deweloper) zainteresowany zakupem nieruchomości z własnej inicjatywy zaoferował jej kupno. Nie podejmowała Pani żadnych działań w zakresie nawiązania kontaktu z kupującym. Wszelkie czynności związane z nawiązywaniem kontaktu czy transakcją kupna działki wynikają z aktywnych działań podejmowanych przez dewelopera.

Nie zawarła i nie zamierza Pani zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży; nie udzieliła żadnych pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla potencjalnego klienta. W dalszym etapie działań związanych ze sprzedażą nieruchomości, nie wyklucza Pani takiej możliwości, np. udzielając upoważnienia do dokonania czynności sprawdzających na terenie działki przez kupującego.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów oraz orzecznictwa, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby wyjaśnić wątpliwości przedstawione we wniosku, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działa Pani w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku, który nie został nabyty w celu wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań, jakie podejmuje Pani w odniesieniu do Nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Z uwagi na powołane przepisy prawa i wyroki TSUE należy stwierdzić, że z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność, która wskazywałaby, że w celu sprzedaży udziału 2/12 części w działce gruntu nr 1 podjęła Pani szereg czynności, które jako całość składałyby się na działania podobne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Czynności podjęte przez Panią nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Brak jest podstaw do uznania Pani – w związku z zaplanowaną transakcją – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami.

Jak wynika z okoliczności sprawy, działka nr 1 nie była i nie będzie wykorzystywana przez Panią w żaden sposób od momentu wejścia w jej posiadanie do momentu planowej sprzedaży; nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze; nie prowadzi ani nie prowadziła Pani działalności gospodarczej; nie podejmowała żadnych działań mających na celu podniesienie wartości rynkowej działki. Nie zawarła i nie zamierza Pani zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży; nie udzieliła żadnych pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla potencjalnego klienta. Podmiot (deweloper) zainteresowany zakupem nieruchomości z własnej inicjatywy zaoferował jej kupno. Nie podejmowała Pani żadnych działań w zakresie nawiązania kontaktu z kupującym.

Reasumując, dokonując sprzedaży udziału 2/12 części w prawie własności działki gruntu nr 1 będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku ze sprzedażą nieruchomości nie wystąpi Pani w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawa tej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu.

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy tylko Pani jako Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów uczestniczących w dostawie udziałów w działce nr 1.

Interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanego przez Panią pytania i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanego pytania w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem, interpretacja została wydana w oparciu o Pani wskazanie, że: „Wnioskodawczyni nie zawarła i nie zamierza zawrzeć przedwstępnej umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie udzieliła żadnych pełnomocnictw (upoważnień, zgód) dla potencjalnego klienta.” i kwestia ta nie była przedmiotem interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 201 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 201 r. poz. 1540 ze zm.).