0114-KDIP4-1.4012.646.2021.2.RMA

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 29 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 grudnia 2021 r. (wpływ 10 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę współpracy polegającą na produkcji nasiennej kwalifikowanego materiału siewnego oraz obrocie materiałem siewnym. Na podstawie umowy Wnioskodawca zobowiązał się do dokonywania szeregi czynności, w tym m.in. do świadczenia usług w postaci pozyskiwania klientów w celu kontraktacji produkcji nasiennej oraz dla transakcji sprzedaży nasion dla Zleceniodawcy.

Strony umowy postanowiły, że przysługuje im wynagrodzenie - udział w zysku osiąganym z działalności objętej współpracą, dla Wnioskodawcy:

‒ 30% zysku netto z każdej produkcji nasiennej z tytułu podpisanej umowy kontraktacyjnej, który miał być wypłacony nie później niż do 30 marca w roku następującym po zawarciu umowy kontraktacyjnej z rolnikiem - zgodnie z § 5 ust. 4 umowy,

‒ 50% zysku netto z każdej innej transakcji sprzedażowej dokonanej w ramach umowy, który miał być wypłacony do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zysk został osiągnięty (zapłacony przez klienta) - zgodnie z § 5 ust. 3 umowy.

Druga strona umowy współpracy, zobowiązała się do wypłaty Wnioskodawcy każdego miesiąca, do 10-tego dnia następnego miesiąca stałej, zaliczki na poczet wynagrodzenia za wykonanie usług objętych umową w wysokości 10.000 zł netto.

Strony umowy postanowiły, że przez zysk rozumieją różnicę między ceną netto zapłaconą na rzecz producenta rolnego a ceną netto odsprzedaży przedsiębiorcy pomniejszoną o celowe koszty poniesione w celu przygotowania i certyfikacji materiału siewnego, a w przypadku obrotu materiałem siewnym - różnicę pomiędzy ceną zakupu a ceną odsprzedaży pomniejszoną o celowe koszty związane z przygotowaniem towaru do sprzedaży (§ 5 ust. 6 umowy).

Wnioskodawca realizował umowę współpracy, w tym pozyskiwał klientów w celu kontraktacji produkcji nasiennej, którzy zawierali umowy kontraktacyjne. Wnioskodawca oświadcza, że doszło do sprzedaży nasion, z której zysk trafił w całości do drugiej strony umowy. Pomimo zobowiązania drugiej strony umowy (wypłacenia wynagrodzenia - udziału w zysku) nie wypłaciła ona Wnioskodawcy przysługujących mu na należności.

Wnioskodawca na ma wiedzy o wysokościach cen netto oraz wysokości kosztów poniesionych przez drugą stronę umowy, które to dane mają wpływ na ustalenie wysokości zysku, a tym samym wynagrodzenia Wnioskodawcy (§ 5 ust. 3, 4 i 6 umowy).

Wnioskodawca, pomimo kierowanych wezwań do drugiej strony umowy, nie uzyskał od niej informacji pozwalających na określenie wysokości przysługującego mu wynagrodzenia. Termin wypłaty wynagrodzenia minął, a Wnioskodawca, z przyczyn niezależnych od siebie, pozbawiony jest możliwości uzyskania rzeczywistych danych pozwalających mu na określenie wysokości jego wynagrodzenia i wystawienia faktury VAT (podatek od towarów i usług) za świadczone usługi.

W uzupełnieniu z 27 grudnia 2021 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że zgodnie z § 2 pkt 1 i 2 umowy współpracy do jej obowiązków, jako Zleceniobiorcy, należało pozyskiwanie klientów w celu kontraktacji produkcji nasiennej oraz transakcji sprzedaży nasion dla Zleceniodawcy oraz podpisywanie kontraktów na produkcję nasienną z producentami rolnymi na podstawie odrębnego upoważnienia Zleceniodawcy. Przekazywała Zleceniodawcy dane wskazane w § 1 wzoru umowy kontraktacji obowiązującej u Zamawiającego, której wzór załączyła. Zgodnie z § 3 ust. 1 i 2 wzoru umowy kontraktacji Zleceniodawca kupował zakontraktowane nasiona na uzgodnionych w § 1 warunkach, jeżeli odpowiadały one określonym parametrom jakościowym. Tym samym ceny i warunki prognozowane na etapie zawierania umów kontraktacji nie świadczą o tym, jakie w rzeczywistości ilości nasion o jakiej jakości zostały dostarczone do Zleceniodawcy i po jakiej cenie zostały przez niego kupione.

Jako Zleceniobiorca nie otrzymywała od Zleceniodawcy informacji zwrotnej, jaka ilość nasion z umów kontraktacji zwartych na skutek moich działań związanych z pozyskiwaniem klientów została zaakceptowana co do jakości i po jakiej cenie kupiona przez Zleceniodawcę. Zleceniodawca odmawia również podania informacji o tym jakie ilości nasion, jakiego rodzaju i po jakich cenach zostały odsprzedane do odbiorców Zleceniodawcy. W tym stanie rzeczy Zleceniobiorca nie otrzymał od Zleceniodawcy informacji, jaki był koszt nabycia nasion od producentów rolnych i ich przygotowania do dalszej odsprzedaży, ani jaki był przychód z tej odsprzedaży. Zleceniobiorca nie dysponuje więc danymi niezbędnymi do ustalenia swojego wynagrodzenia zgodnie z § 5 umowy współpracy.

Pytanie

Z jaką chwilą w opisanym stanie faktycznym można mówić o powstaniu obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy, jeżeli podstawa opodatkowania (zapłata, którą Wnioskodawca ma otrzymać z tytułu wykonania usługi) nie jest znana w chwili wykonania usługi z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy?

Pani stanowisko w sprawie

Co do zasady, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U. 2021/685 ze zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie ma wiedzy o wysokości wynagrodzenia.

Realizując obowiązek podatkowy oparty na momencie wykonania usługi (art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), wnioskodawca nie mógłby poprawnie ustalić podstawy opodatkowania, jak i wysokości podatku należnego. Nie otrzymał on bowiem stosownych informacji od drugiej strony umowy. Wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy może zostać ustalona wyłącznie na podstawie informacji i danych posiadanych przez drugą stronę umowy. Wnioskodawca nie ma możliwości ustalić wysokości wynagrodzenia samodzielnie.

W ocenie Wnioskodawcy w okolicznościach sprawy nie ma możliwości zastosowania zasady ogólnej z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. ustalenie momentu powstania obowiązku; podatkowego wyłącznie przy uwzględnieniu kryterium chwili wykonania usługi.

Wnioskodawca wskazuje, że konkretyzacja obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe związana jest z zaistnieniem wszystkich przesłanek niezbędnych do obliczenia podatku (art. 5 Ordynacji podatkowej). Kierując się wykładnią dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 11 maja 2017 r. w sprawie I FSK 1386/15 wnioskodawca wskazuje, że „nie może być zaakceptowana wykładnia przepisów prawa podatkowego, której rezultatem jest uznanie, że obowiązki podatnika (`(...)`) mogą powstać w sytuacji, gdy ze względu na okoliczności od siebie niezależne nie może on tym obowiązkom sprostać. Tymczasem z takim właśnie przypadkiem będziemy mieli do czynienia w sytuacji, gdy podatnik, z uwagi na niemożność obliczenia podstawy opodatkowania (zależnej od wysokości należnej zapłaty - por. art. 29a VATU), nie będzie mógł stwierdzić, w jakiej wysokości zobowiązanie podatkowe go obciąża, a tym samym jaki podatek należny powinien uwzględnić w składanej przez siebie deklaracji i jakiej wpłaty na rzecz organu podatkowego powinien dokonać”. Odmienne podejście prowadzi do sytuacji, w której obowiązek podatkowy powstaje, ale nie powstaje zobowiązanie podatkowe, z tego względu, że brak jest jednego z elementów konstrukcyjnych - wysokości podatku), a podatnik, zobowiązany do rozliczenia się z organem podatkowym nie może tego faktycznie uczynić, bo nie ma wiedzy, która by mu na to pozwoliła (nie zna wysokości podatku). Podkreślić przy tym należy, że istotne jest to, że na podstawie danych znajdujących się w posiadaniu wnioskodawcy również organ podatkowy nie jest w stanie stwierdzić, jaka jest wysokość podatku, który powinien być przez wnioskodawcę zapłacony.

Zdaniem Wnioskodawcy w takim przypadku, w którym podatnik nie może, z przyczyn niezależnych od j siebie, ustalić wszystkich elementów kształtujących zobowiązanie podatkowe (w tym podstawy opodatkowania), obowiązek podatkowy nie może powstać wcześniej niż z chwilą, gdy wszystkie te i elementy staną się znane. Takie też jest stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego powołane wyżej przez wnioskodawcę.

Wnioskodawca dopiero po skorzystaniu z instrumentów prawnych jakie dają mu przepisy prawa, tj. po skierowaniu swojego roszczenia do Sądu, w toczącym się na ten skutek postępowaniu i przeprowadzeniu postępowania dowodowego oraz rozstrzygnięciu sporu prawomocnym wyrokiem, będzie posiadał wiedzę o podstawie opodatkowania. Dopiero bowiem wówczas wszystkie elementy pozwalające na określenie zobowiązania podatkowego będą znane zarówno wnioskodawcy jak i organowi podatkowemu. Kwota zasądzona prawomocnym orzeczeniem Sądu będzie stanowić podstawę opodatkowania. Z chwilą uprawomocnienia się wyroku zasądzającego skonkretyzowaną i należność na rzecz Wnioskodawcy powstanie obowiązek wystawienia faktury VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest powstanie momentu obowiązku podatkowego z tytułu realizacji przedmiotowych usług na rzecz Zleceniodawcy.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest rozliczyć daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że obrót i ewentualny podatek należny winien być uwzględniony w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług.

Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje wprawdzie tego momentu, jednakże przyjąć należy, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę.

Podkreślić należy, że ustalenie zakresu świadczonej usługi i w konsekwencji momentu jej wykonania powinno następować w sposób obiektywny. Przy określaniu chwili wykonania usługi należy mieć na uwadze specyfikę danej usługi i obowiązki ciążące na stronach umowy, w szczególności rodzaj i charakter składających się na daną usługę czynności.

Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków w których przepisy ustawy o podatku od towarów i usług określają wprost taki moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych pozostają bez znaczenia dla ww. celów, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości. Dla określenia momentu powstania obowiązku w podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje również sposób techniczny rozliczeń dokonywanych pomiędzy stronami zawartej umowy.

W tym miejscu nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem, że Wnioskodawca dopiero po skorzystaniu z instrumentów prawnych jakie dają mu przepisy prawa, tj. po skierowaniu swojego roszczenia do Sądu, w toczącym się na ten skutek postępowaniu i przeprowadzeniu postępowania dowodowego oraz rozstrzygnięciu sporu prawomocnym wyrokiem, będzie posiadał wiedzę o podstawie opodatkowania. Dopiero bowiem wówczas, jej zdaniem, wszystkie elementy pozwalające na określenie zobowiązania podatkowego będą znane zarówno Wnioskodawcy jak i organowi podatkowemu.

Podkreślenia wymaga, że na podstawie umowy Wnioskodawca zobowiązał się do dokonywania szeregi czynności, w tym m.in. do świadczenia usług w postaci pozyskiwania klientów w celu kontraktacji produkcji nasiennej oraz dla transakcji sprzedaży nasion dla Zleceniodawcy.

Strony umowy postanowiły, że przysługuje im wynagrodzenie - udział w zysku osiąganym z działalności objętej współpracą, dla Wnioskodawcy:

‒ 30% zysku netto z każdej produkcji nasiennej z tytułu podpisanej umowy kontraktacyjnej, który miał być wypłacony nie później niż do 30-marca w roku następującym po zawarciu umowy kontraktacyjnej z rolnikiem - zgodnie z § 5 ust. 4 umowy,

‒ 50% zysku netto z każdej innej transakcji sprzedażowej dokonanej w ramach umowy, który miał być wypłacony do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zysk został osiągnięty (zapłacony przez klienta) - zgodnie z § 5 ust. 3 umowy.

Wnioskodawczyni zgodnie z zawartą umową współpracy zobowiązana jest przekazać Zleceniodawcy informacje (dane), które potwierdzają wykonanie przez nią usług i są podstawą do ustalenia należnego wynagrodzenia. Jak wskazała Wnioskodawczyni, przekazywała Zleceniodawcy dane wskazane w § 1 wzoru umowy kontraktacji obowiązującej u Zamawiającego; zgodnie z § 3 ust. 1 i 2 wzoru umowy kontraktacji Zleceniodawca kupował zakontraktowane nasiona na uzgodnionych w § 1 warunkach, jeżeli odpowiadały one określonym parametrom jakościowym.

Mimo zatem, że jak stwierdza Wnioskodawczyni, ceny i warunki prognozowane na etapie zawierania umów kontraktacji nie świadczą o tym, jakie w rzeczywistości ilości nasion o jakiej jakości zostały dostarczone do Zleceniodawcy i po jakiej cenie zostały przez niego kupione - pozostaje to bez wpływu na istotę świadczenia Wnioskodawczyni. Argumentem przemawiającym za takim stanowiskiem jest fakt, że brak informacji zwrotnej od Zleceniodawcy nie będzie oznaczać, że świadczenia pozyskiwania klientów w celu kontraktacji produkcji nasiennej oraz transakcji sprzedaży nasion dla Zleceniodawcy nie zostały faktycznie przez Wnioskodawczynię wykonane.

Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków w których przepisy ustawy o podatku od towarów i usług określają wprost ten moment. W przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy nie sposób podzielić wyrażonego we wniosku stanowiska odnoszącego się do momentu obowiązku podatkowego. Informacje dotyczące wysokości cen netto oraz kosztów poniesionych przez drugą stronę umowy mają w istocie na celu weryfikację wysokości należnego Wnioskodawczyni wynagrodzenia, nie determinują zaś terminu wykonania usługi.

Przyjmując rozwiązanie Wnioskodawczyni doszłoby w istocie do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w oparciu o czynności wykonane przez inny podmiot – jej Zleceniodawcę.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy dla świadczonych przez Wnioskodawczynię usług będzie powstawał na zasadach ogólnych, określonych w art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą wykonania usługi. W niniejszej sprawie wykonanie usługi będzie następować z chwilą wykonania w danym okresie rozliczeniowym wszystkich czynności, które będą składać się na istotę świadczenia, tj. pozyskiwania klientów w celu kontraktacji produkcji nasiennej oraz transakcji sprzedaży nasion dla Zleceniodawcy.

Zatem stanowisko jest nieprawidłowe.

Wskazać należy, że powołany przez Wnioskodawczynię wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1386/15 nie może wpłynąć na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, ponieważ zapadł on w odniesieniu do indywidualnej i właściwej tylko temu orzeczeniu opisie sprawy. W związku z powyższym należy zauważyć, że jego moc obowiązująca zamyka się w obrębie sprawy, dla której został wydany. Tym samym wskazane orzeczenie potraktowano jako element argumentacji Wnioskodawczyni, jednakże nie może ono stanowić podstawy dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ zauważa, że wszystkie informacje niezbędne z punktu widzenia przepisów, których interpretacji oczekuje Wnioskodawczyni powinny wynikać z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, a nie z załączonych dokumentów. Tym samym dołączone do wniosku dokumenty (załączniki) nie podlegały merytorycznej analizie i weryfikacji w ramach niniejszego rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).