Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 20 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku ewidencji sprzedaży świadczonych usług na kasie on-line. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 stycznia 2022 r. (wpływ 11 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni od 1 czerwca 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest między innymi przygotowanie posiłków dietetycznych oraz ich dostarczenie klientowi. W ramach prowadzonej działalności przygotowuje posiłki, które następnie dostarcza w miejsce wskazane przez zlecającego. Płatność za świadczone przez Wnioskodawczynię usługi realizowana jest wyłącznie przelewami na Jej rachunek bankowy. Od kliku lat nie przyjmuje już płatności gotówkowych. Według Wnioskodawczyni okoliczność ta powoduje, że zgodnie z treścią § 2 ust. 1 w zw. z poz. 37 załącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519) nie ma Ona obowiązku rejestracji przychodów ze sprzedaży usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej, którą posiada od wielu lat.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wniosek dotyczy konieczności ewidencjonowania sprzedaży świadczonych usług na kasie on-line.

Wnioskodawczyni świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Obecnie sprzedaż jest rejestrowana przez Wnioskodawczynię przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Płatności za świadczone przez Wnioskodawczynię usługi w większości są realizowane przelewami, a tym samym na wyciągach bankowych znajduje się opis czego dotyczy dana płatność, dlatego też nie jest prowadzona inna ewidencja w tym zakresie.

Obrót na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczył w ubiegłym roku kwotę 20.000,00 zł.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod następującymi PKD (Polska Klasyfikacja Działalności):

- 56.21 usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),

- 86.90 pozostałe usługi w zakresie opieki zdrowotnej (dobór diety),

Wnioskodawczyni nie prowadzi stacjonarnej placówki jak i nigdy nie prowadziła stacjonarnej placówki.

Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi są związane z wyżywieniem tj. są to usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering). Posiłki przygotowywane są zgodnie z ich recepturami z zachowaniem stosownych przepisów sanitarnych. Posiłki te są pakowane w jednorazowe pojemniki i dostarczane do miejsc wskazanych przez zamawiających. Przygotowane dania nie są półproduktami, a gotowymi do spożycia posiłkami po ich dostarczeniu do zamawiającego.

Pytania

Czy zgodnie z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni powinna wymienić dotychczasową kasę fiskalną na kasę fiskalną on-line i stosować ją do ewidencjonowania sprzedaży od 1 stycznia 2021 r.? Czy po 1 stycznia 2021 r. w dalszym ciągu Wnioskodawczyni może korzystać z dotychczasowej kasy fiskalnej?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu)

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż świadczonych usług, w zakresie cateringu żywności dietetycznej bez możliwości jej konsumpcji posiłków w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, nie wymaga jej ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej on-line tj. nie mają zastosowania uregulowania wynikające z treści art. 145b ust. 1 pkt 2 litera a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 145b ust. 1 pkt 2 litera a) ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. - przedłużonym rozporządzeniem do dnia 31 grudnia 2020 r. - w zakresie świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Wskazana norma prawna, w przekonaniu Wnioskodawczyni, nie znajduje zastosowania do świadczonych przez Nią usług gastronomicznych, gdyż stanowią one catering, a nie stacjonarną placówką gastronomiczną, w której to klient mógłby zjeść przygotowany przez Nią posiłek.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawczyni, uwzględniając fakt, iż przysługuje Jej prawo do zwolnienia z ewidencjonowania przychodów przy zastosowaniu kas rejestrujących zgodnie z treścią pozycji 37 złącznika do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących tj. świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Wnioskodawczyni uważa, że nie posiadała obowiązku wymiany kasy rejestrującej na kasę on-line.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga przedmiotowy wniosek w stanie faktycznym wyłącznie w zakresie obowiązku wymiany dotychczas stosowanej kasy rejestrującej na kasę rejestrującą on-line i stosowania jej do ewidencjonowania sprzedaży od 1 stycznia 2021 r., natomiast nie odnosi się do kwestii dotyczących zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, bowiem jak wskazała Wnioskodawczyni, zakres złożonego w niniejszej sprawie wniosku dotyczy wyłącznie kwestii konieczności ewidencjonowania sprzedaży świadczonych usług na kasie on-line.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem:

podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. poz. 675). Ustawa ta wprowadza do ustawy o podatku od towarów i usług zmiany w zakresie kas rejestrujących. Ustawa ta zakłada m.in. możliwość, a dla podatników prowadzących działalność gospodarczą w określonych w ustawie wrażliwych branżach – obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących (kas on-line) w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Kasy on-line wyposażone są w nowe funkcjonalności umożliwiające, oprócz zapisu w pamięci fiskalnej i chronionej kasy, również przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni danych rejestrowanych przy ich użyciu z prowadzonej ewidencji oraz danych o zdarzeniach mających znaczenie dla pracy kas do systemu teleinformatycznego Centralnego Repozytorium Kas.

W myśl art. 111a ust. 3 ustawy:

Kasy rejestrujące łączą się z Centralnym Repozytorium Kas za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej w sposób, który zapewnia:

1. przesyłanie danych z kas rejestrujących do Centralnego Repozytorium Kas w sposób bezpośredni, ciągły, zautomatyzowany lub na żądanie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej;

2. przesyłanie poleceń z Centralnego Repozytorium Kas do kas rejestrujących, dotyczących pracy kas, i ich odbiór przez te kasy:

a) związanych z fiskalizacją kasy rejestrującej,

b) obejmujących określenie:

- sposobu i zakresu przesyłania danych z tej kasy,

- sposobu pracy kasy rejestrującej,

c) zapewniających prawidłowość pracy kasy rejestrującej.

Art. 111 ust. 6a ustawy określa wymagania i zasady działania, którym powinny odpowiadać kasy on-line. W myśl przywołanego przepisu:

kasa rejestrująca musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3. (…)

Pojęcie „kasa fiskalna on-line” zdefiniowane zostało w § 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U 2021 r. poz. 1625), a mianowicie:

ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kasie on-line - rozumie się przez to kasę, o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy.

Znowelizowana ustawa o podatku od towarów i usług wskazuje terminy i grupy podatników, których obejmie obowiązek posiadania kasy on-line. Natomiast podatnicy, prowadzący działalność w innych obszarach niż określone w ustawie, nie zostali objęci obowiązkiem posiadania kas fiskalnych on-line. W ich przypadku ewidencja sprzedaży może być prowadzona z wykorzystaniem dotychczas stosowanych „tradycyjnych” kas fiskalnych.

Zgodnie bowiem z art. 145a ust. 1 ustawy:

z zastrzeżeniem art. 145b, podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, które nie umożliwiają połączenia i przesyłania danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określonych w art. 111a ust. 3.

W myśl art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy:

podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Stosownie do art. 145b ust. 2 ustawy:

przepis ust. 1 stosuje się tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wymienionych w ust. 1.

W tym miejscu należy wskazać, że 19 czerwca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz. U. z 2020 r. poz. 1059).

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia:

przedłuża się terminy, w których podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2020 r. – do świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania.

Stosownie do § 1 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia:

przedłuża się terminy przyjęte za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o których mowa w art. 145b ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na dzień 1 stycznia 2021 r. - dla podatników, o których mowa w ust. 1 pkt 1

Powyższe przepisy określają, że podatnicy ograniczeni są w możliwości prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii do 31 grudnia 2020 r., jeśli realizują oni usługi związane z wyżywieniem wyłącznie świadczone poprzez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo. Tym samym, mając na uwadze zapisy art. 145b ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, byli obligatoryjnie zobowiązani do rozpoczęcia ewidencji za pomocą kas on-line od 1 stycznia 2021 r.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni od 1 czerwca 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą, polegającą m.in. na przygotowywaniu posiłków dietetycznych oraz ich dostarczeniu klientom, sklasyfikowaną m.in. pod symbolem 56.21 usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych według Polskiej Klasyfikacji Działalności. Wnioskodawczyni świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi są związane z wyżywieniem. Wnioskodawczyni przygotowuje posiłki zgodnie z ich recepturami, następnie pakuje je w jednorazowe pojemniki i dostarcza do miejsc wskazanych przez zamawiających. Przygotowane dania nie są półproduktami, a gotowymi do spożycia posiłkami po ich dostarczeniu do zamawiającego. Płatności za świadczone przez Wnioskodawczynię usługi w większości są realizowane przelewami. Obecnie Wnioskodawczyni rejestruje sprzedaż przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii obowiązku ewidencjonowania sprzedaży świadczonych usług cateringowych przy zastosowaniu kasy rejestrującej on-line.

Mając na uwadze ww. brzmienie przepisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawczyni konieczne jest zdefiniowanie dwóch elementów:

· usług związanych z wyżywieniem,

· stacjonarnej placówki gastronomicznej.

W ww. przepisie ustawodawca nie odwołuje się wprost do klasyfikacji statystycznych usług, jednakże bazując pomocniczo na tych klasyfikacjach, można zdefiniować ww. pojęcia mając na względzie, że:

· usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w dziale 56 PKWiU (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) (Dz. U. 2015 r. poz. 1676)) - dział ten obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji. Dla dokonania prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU nie mają wpływu również czynniki takie jak to, czy: punkty sprzedaży znajdują się w miejscu ogólnodostępnym,

- w punktach sprzedaży znajdują się stoliki i krzesła,

- dostępne są naczynia i sztućce,

- produkty są przeznaczone do spożycia na miejscu czy na wynos, (np. pakowane w bibułki czy tekturowe pudełka),

- w punktach sprzedaży są: toalety, szatnia, zainstalowana jest klimatyzacja, czy ogrzewanie.

· dział 56.10.A Polskiej Klasyfikacji Działalności obejmuje „Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne” – podklasa ta obejmuje przygotowywanie i podawanie posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos czy są im dostarczane. Ww. podklasa obejmuje działalność:

- restauracji,

- kawiarni,

- restauracji typu fast food,

- barów mlecznych,

- barów szybkiej obsługi,

- lodziarni,

- pizzerii,

- miejsc z żywnością na wynos,

- restauracyjną lub barową prowadzoną w środkach transportu, wykonywaną przez oddzielne jednostki.

Ponadto, w celu dokładniejszego wyjaśnienia pojęcia stacjonarnej placówki gastronomicznej należy wskazać następujące definicje:

· gastronomia – „działalność produkcyjno-usługową obejmująca prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztuka przyrządzania potraw” (zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl));

· punkt gastronomiczny - „placówka gastronomiczna prowadząca ograniczoną działalność gastronomiczną, taka jak: smażalnia, pijalnia, lodziarnia, bufet w kinie, na stadionie, itp.” (zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez Główny Urząd Statystyczny);

· placówka gastronomiczna - „zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos” (zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej opracowaną przez GUS (Główny Urząd Statystyczny)). Dodatkowo placówki gastronomiczne dzielą się na :

- placówki ogólnie dostępne;

- placówki nastawione na obsługę określonych grup konsumentów.

Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do powyższych przepisów i definicji należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni prowadzi placówkę gastronomiczną, rozumianą jako zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, obsługujący określone grupy konsumentów, w której to placówce świadczy usługi związane z wyżywieniem, oferując dietetyczne posiłki przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji, które wymagają odpowiedniego przygotowania zgodnie z dobraną do klienta dietą i dostarczając je do miejsc wskazanych przez zamawiających. Stwierdzić zatem należy, że Wnioskodawczyni świadczy usługi, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit a) ustawy, tj. usługi związane z wyżywieniem świadczone przez stacjonarną placówkę gastronomiczną, w tym również sezonowo.

W konsekwencji, stosownie do zapisu art. 145b ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2020 r., Wnioskodawczyni została obligatoryjnie zobowiązana od 1 stycznia 2021 r. do wymiany dotychczas stosowanej kasy rejestrującej na kasę rejestrującą on-line i prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kasy on-line, tj. kasy umożliwiającej połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a Centralnym Repozytorium Kas, z uwzględnieniem przepisu art. 145b ust. 2 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Jednocześnie Organ jeszcze raz wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie obowiązku wymiany dotychczas stosowanej kasy rejestrującej na kasę rejestrującą on-line i stosowania jej do ewidencjonowania sprzedaży od 1 stycznia 2021 r. Zatem inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności dotyczy to kwestii zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.