Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 października 2021 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejsca świadczenia nabywanych usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem przesłanym za pośrednictwem ePUAP 23 grudnia 2021 r.

Opis stanu faktycznego

Jesteście spółką prawa brytyjskiego, dla której miejscem prowadzenia działalności jak i siedzibą jest (…) w Wielkiej Brytanii (…). Prowadzicie dystrybucję odzieży i akcesoriów outdoorowych różnymi kanałami sprzedaży do kontrahentów Spółki na rynku lokalnym w Polsce oraz na rynkach międzynarodowym (m.in. do krajów Unii Europejskiej; dalej: UE).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki (w tym realizowanej w Polsce) jest sprzedaż towarów — odzieży turystycznej i sportowej (m.in. kurtki, polary, bluzy, koszule i koszulki, spodnie, stroje kąpielowe) oraz akcesoriów turystycznych (m.in. plecaki, torby, obuwie, czapki, szaliki, rękawiczki). Towary będące przedmiotem sprzedaży są głównie importowane od kontrahentów Spółki z Azji (tylko niewielka cześć sprzedawanego asortymentu jest nabywana od kontrahentów brytyjskich).

Działalność w kraju siedziby

W kraju siedziby (Wielkiej Brytanii) Spółka dysponuje odpowiednim zapleczem personalnym (zasobami ludzkimi) oraz wyposażeniem technicznym, którego charakter i rozmiar pozwala wykonywać działalność gospodarczą zarówno w kraju siedziby jak i poza nim.

Całość operacji związanych z zaopatrzeniem jak i sprzedażą jest zarządzana i nadzorowana przez centralę Spółki z Wielkiej Brytanii (np. negocjowanie z umów z dostawcami, zawieranie i akceptacja umów sprzedażowych).

W kraju siedziby działalność Spółki jest prowadzona w trzech obszarach, tj.: decyzyjno- operacyjnym (realizowana głównie w biurze w (….)), logistycznym (realizowana poprzez globalne centrum dystrybucyjne – (…)) oraz sprzedażowym.

Główna siedziba Spółki znajduje się w (…), gdzie podejmowane są wszelkie decyzje strategiczne oraz decyzje o charakterze operacyjnym (m.in. związane ze sprzedażą jak i zaopatrzeniem) odnoszące się do działalności zarówno w Wielkiej Brytanii jak i innych krajach, w których Spółka sprzedaje swoje towary. Ponadto w siedzibie Spółki realizowane są procesy związane z marketingiem, IT, wsparciem sprzedaży, handlem e-commerce, planowaniem, kwestiami personalnymi, księgowością.

W Wielkiej Brytanii znajduje się także globalne centrum dystrybucyjne – (…), zlokalizowane w (…), którego podstawę stanowi wysoko zautomatyzowany magazyn.

Z kolei działalność sprzedażowa na terytorium Wielkiej Brytanii obejmuje zarówno sprzedaż hurtową jak i sprzedaż detaliczną realizowaną poprzez sklepy własne, sklepy współpracujące oraz sprzedaż internetową (wysyłkową).

Działalność w Polsce

Działalność Spółki na terytorium Polski polega na wysyłce towarów z centrum dystrybucyjnego prowadzonego przez zakontraktowanego operatora logistycznego, którego wcześniej wybrała centrala Spółki w Wielkiej Brytanii.

W związku z planowanym rozwojem operacji prowadzonych przez Wnioskodawcę w Polsce, Spółka w listopadzie 2017 roku podpisała list intencyjny odnośnie rozpoczęcia współpracy z operatorem logistycznym spółką E. W kwietniu 2018 r. Spółka podpisała kolejny list (stanowiący aneks pierwszego), w którym obie strony wyraziły chęć rozszerzenia współpracy (przejścia do tzw. fazy drugiej projektu) i zobowiązały się do zawarcia finalnej umowy.

W sierpniu 2018 r., Spółka zawarła długoterminową umowę o świadczeniu usług logistycznych (dalej: Umowa). W myśl przedmiotowej Umowy Operator logistyczny zobowiązał się do świadczenia usług magazynowania (przechowywania towaru przekazanego mu przez Spółkę, do zwrotu takiego towaru w stanie nieuszkodzonym na polecenie Spółki) oraz do świadczenia usług przeładunkowych i dodatkowych jakie zostały wymienione w Załączniku nr 1 do przedmiotowej Umowy, m.in. do odbioru towarów przychodzących (rozładunku przyczep i kontenerów, kontroli jakości i ilości towaru, odbioru w (…)); odstawienia towarów; magazynowania towarów zgodnie z ustaleniami; uzupełniania towarów do lokalizacji kompletacji, kompletacji i pakowania zamówionych towarów; przygotowania produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe; działań (…) (np. oznakowania towarów cenami i/lub innymi ustalonymi elementami); liczenia zapasów.

Dodatkowo Operator logistyczny zobowiązał się do następujących czynności:

• rejestracji towarów w komputerowej bazie danych Spółki;
• dostawy z magazynu do kupującego (klienta Wnioskodawcy) w uzgodnionych terminach realizacji;
• przygotowanie dokumentów przewozowych;
• czynności związanych z odprawa celną i składowaniem celnym;
• powiadamiania o stwierdzonych uszkodzeniach i brakach towaru;
• organizowania inwentaryzacji i/lub inwentaryzacji ciągłej zgodnie z odrębnymi ustaleniami;
• podejmowania wszelkich środków i wszelkich starań w celu zapewnienia ochrony produktów w jak najlepszy sposób, ich kontroli i przechowywanie zgodnie z instrukcjami;
• podejmowania wszelkich środków w celu osiągnięcia uzgodnionego dziennego/tygodniowego odbioru, a także przepustowości odbioru i pakowania na określonych poziomach usług.

Z kolei Spółka w przedmiotowej Umowie zobowiązała się do dostarczania Operatorowi logistycznemu niezbędnych informacji, instrukcji, harmonogramów w celu realizacji ww. Umowy (m.in. informacji o przyjęciach towarów, informacji o zamówieniach, opisy towarów, informacji o towarach do wysyłki, harmonogramów wysyłek, danych adresowych do wysyłek itp.).

W maju 2020 r. obie strony podpisały aneks do ww. Umowy w zakresie:

• miejsca świadczenia usług (aneks uregulował uruchomienie tzw. nowego magazynu przy ul. (…)),
• czasu trwania kontraktu (aneks wydłużył obowiązywanie ww. Umowy),
• obowiązujących warunków handlowych.

Obecna umowa z Operatorem logistycznym obowiązuje do końca czerwca 2026 r. - tak więc, Spółka planuje dokonywać sprzedaży towarów z terytorium Polski co najmniej do końca czerwca 2026 r.

Usługi będące przedmiotem Umowy Operator logistyczny wykonuje w centrum dystrybucyjnym w swoich magazynach zarejestrowanych jako (…) (tzw. stary magazyn) oraz przy ul. (…) (tzw. nowy magazyn) do których posiada prawo najmu.

We wspomnianym centrum dystrybucyjnym przechowywane są towary, które wcześniej zostały nabyte i sprowadzone z Azji lub przemieszczone (a od stycznia 2021 r. zaimportowane) z innego centrum dystrybucyjnego Spółki znajdującego się w Wielkiej Brytanii (globalne centrum dystrybucyjne (…)). Następnie towary te są dystrybuowane do kontrahentów Spółki (główne biznesowych) na rynku lokalnym w Polsce oraz na rynkach międzynarodowych (do krajów UE). Na dzień składania niniejszego wniosku, na terytorium Polski Spółka realizuje transakcje towarowe (Spółka nie świadczy usług na terytorium Polski).

Projekt współpracy obu stron od początku podzielono na trzy fazy:

• fazę I - obejmującą zainicjowanie współpracy i magazynowanie około 4000 jednostek (dalej: SKU) na 2000 metrach kwadratowych (dalej: mkw), świadczenie podstawowych usług (m.in. przechowywanie, oznakowanie, pakowanie), obsługę wysyłek do zaledwie 3 krajów;
• fazę II - obejmującą rozszerzenie powierzchni magazynowej do około 10 000 mkw, składowanie około 28 000 SKU, przejście do działania w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych (tj. wdrożenie większości zakontraktowanych usług logistycznych, rozszerzenie obsługi dostaw o kluczowe kraje, wdrożenie obsługi e-commerce do odbiorców indywidulanych w wybranych krajach UE, monitorowanie procesów logistycznych przez Spółkę);
• fazę III - obejmującą uruchomienie nowego magazynu i powiększenie powierzchni magazynowej o kolejne 23 000 mkw.

Jednocześnie z punktu widzenia działalności operacyjnej centrum dystrybucyjnego można wyróżnić etap wdrożenia (rozruchu) oraz etap rzeczywistej działalności operacyjnej.

Etap wdrożenia trwał od początku nawiązania współpracy do momentu implementacji docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego. Podczas tego etapu wdrożono i zoptymalizowano (tj. dostosowano do wymagań Spółki) większość zakontraktowanych usług logistycznych wskazanych w ww. Umowie, uruchomiono obsługę dostaw do kluczowych krajów w UE (m.in. na rynek niemiecki i austriacki) oraz wdrożono obsługę e-commerce do odbiorców indywidulanych w wybranych krajach UE.

Z kolei etap rzeczywistej działalności operacyjnej obejmuje działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego (tj. okres po implementacji i dostosowaniu zakontraktowanych usług logistycznych, obsługę dostaw do kluczowych krajów w UE m.in. na rynek niemiecki i austriacki i obsługę e-commerce do odbiorców indywidulanych w wybranych krajach UE).

Wraz z zainicjowaniem rzeczywistej działalności operacyjnej i rozpoczęciem działania w ramach docelowego modelu - monitorowanie wdrożonych i świadczonych usług logistycznych w centrum dystrybucyjnym przejął (w imieniu Spółki) Menadżer ds. logistyki kontraktowej.

Należy wskazać, że na dzień składania niniejszego wniosku, Spółka formalnie nie zatrudnia w Polsce żadnych pracowników. Jednocześnie, w centrum dystrybucyjnym Spółkę reprezentują dwie osoby: Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki (dalej jako: Pracownicy). Obie ww. osoby formalnie pozostają pracownikami spółki córki Wnioskodawcy - tj. R. sp. z o.o. (spółki utworzonej zgodnie z prawem polskim). Niemniej jednak, Pracownicy Ci w pełni podlegają pod centralę Spółki w Wielkiej Brytanii i są nadzorowani przez brytyjskich przełożonych.

W marcu 2019 r. zatrudniono Menadżera ds. logistyki kontraktowej, który po okresie kilkumiesięcznego szkolenia i zakończeniu wyżej omawianego etapu wdrożenia wraz z zainicjowaniem rzeczywistej działalności operacyjnej, przejął w imieniu Spółki obowiązki związane z procesem monitorowania procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym.

Do jego zadań przede wszystkim należy monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym na zlecenie centrali w Wielkiej Brytanii. Ponadto w skład jego obowiązków wchodzi m.in.:

• ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia lub przekroczenia wyznaczonych wskaźników KPI i celów, dotrzymania terminów ich realizacji;
• monitowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników Operatora logistycznego;
• planowanie strategiczne obecnych i przyszłych wymagań operacyjnych oraz ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego w tym zakresie;
• nieustannie ulepszanie procesów i procedur, aby zapewnić jak najmniejsze przestoje w świadczeniu usług;
• zapewnienie obsługi klienta na wyjątkowym poziomie poprzez rozwijanie i utrzymanie dobrych relacji między poszczególnymi zespołami w centrum dystrybucji a interesariuszami biznesowymi;
• budżetowanie oraz zapewnienie, że wszystkie potrzeby operacyjne są realizowane w ramach wyznaczonego budżetu i bez wpływu na wydajność.

Jednocześnie, w związku z intensywnym rozwojem operacji prowadzonych przez Spółkę w Polsce, w kwietniu 2021 r. zatrudniono Koordynatora ds. logistyki (m.in. celem wsparcia i zastępstwa Menedżera w czasie jego nieobecności). Obie ww. osoby na stałe przebywają w centrum dystrybucyjnym, gdzie Operator logistyczny udostępnia im umeblowane stanowiska pracy oraz zapewnia działające bez zarzutu łącze telefoniczne/internetowe. Ponadto udostępniana jest im także sala konferencyjna, toaleta i kuchnia.

Wspomniani pracownicy w żaden sposób nie uczestniczą operacyjnie w bezpośredniej realizacji zamówień. Z punktu widzenia działalności operacyjnej centrum dystrybucyjnego, za wszelkie realizowane zamówienia pełną odpowiedzialność ponosi Operator logistyczny i jego pracownicy.

Jednakże świadczenie usług logistycznych realizowanych przez Operatora logistycznego na rzecz Spółki odbywa się zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Spółkę.

Szczegóły zostały uregulowane w umowie o świadczeniu usług logistycznych - zgodnie z jej zapisami, m.in.:

• kompletacja i pakowanie zamówionych produktów oraz przygotowanie dokumentów przewozowych odbywa się zgodnie z instrukcjami Spółki (na ustalonych poziomach dziennych i tygodniowych);
• przygotowanie produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe jest realizowane na podstawie harmonogramu załadunku ustalonego według priorytetów określonych przez Spółkę;
• dostawy z magazynu do kupującego autoryzowanego przez Spółkę odbywają się w uzgodnionych terminach realizacji;
• Operator logistyczny jest zobowiązany do kontrolowania produktów i przechowywania ich zgodnie z instrukcjami Spółki.

Powyższe zadania są realizowane przez pracowników Operatora logistycznego (własnych lub najmowanych), któremu przysługuje pełna swoboda ich angażowania oraz wydawania im poleceń. Spółka jak i osoby reprezentujące ją w centrum dystrybucyjnym nie mogą wydawać poleceń pracownikom Operatora logistycznego.

Jednocześnie każdego miesiąca wydajność świadczonych przez Operatora logistycznego usług jest mierzona według Kluczowych Wskaźników Efektywności zdefiniowanych w Załączniku nr 6 przedmiotowej umowy.

Przestrzeń, w której towary są przechowywane jest określona i znana Spółce oraz została przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb Spółki przez okres obowiązywania umowy (Spółka jest świadoma, że Operator logistyczny zawarł umowę najmu tzw. nowego magazynu wyłącznie w celu realizacji usług na rzecz Spółki zgodnie z zwartą umową o świadczeniu usług logistycznych). Jednocześnie wszelkie zmiany w tym zakresie (np. zwiększenie powierzchni magazynowej, potencjalne wykorzystanie powierzchni tzw. starego magazynu na rzecz nowych klientów Operatora logistycznego) pozostają odpowiednio uregulowane (aneksowane) pomiędzy Spółką a Operatorem logistycznym.

Dodatkowo, Operator logistyczny stworzył plan zatowarowania, który został zaakceptowany przez Spółkę. Można więc uznać, że Spółka ma także pośredni wpływ na rozmieszczenie towarów w przydzielonej przestrzeni.

Na dzień składania niniejszego wniosku tzw. stary magazyn nie jest już wykorzystywany na potrzeby usług realizowanych na rzecz Spółki. Z dostępnych dla Spółki informacji wynika, że Operator logistyczny od około 5 miesięcy wykorzystuje tzw. stary magazyn do świadczenia usług logistycznych na rzecz innego podmiotu (niepowiązanego ze Spółką). Należy nadmienić, że Operator logistyczny oferuje swe usługi na rynku polskim również na rzecz innych podmiotów niepowiązanych ze Spółką (w swoich oddziałach zlokalizowanych w (…)).

Poza świadczeniami nabywanymi od Operatora logistycznego, Spółka nabywa także inne usługi / towary na terytorium Polski - przykładowo:

• usługi kurierskie na potrzeby wywozu (transportu) towarów;
• usługi celne związane m.in. z realizacją transakcji importowych;
• zakup materiałów (np. kartonów) do pakowania sprzedawanych towarów.

Towary będące przedmiotem sprzedaży z Polski są importowane od kontrahentów Spółki z Azji lub importowane z globalnego centrum dystrybucyjnego w Wielkiej Brytanii (Spółka nie nabywa żadnych towarów handlowych od polskich kontrahentów).

Dla potrzeb podatku VAT (podatek od towarów i usług) Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT-UE od grudnia 2014 r. Spółka wykonuje na terytorium Polski wyłącznie czynności podlegające opodatkowaniu VAT i nie nabywa towarów, czy usług w związku z czynnościami zwolnionymi z VAT lub niepodlegającymi opodatkowaniu VAT. W świetle powyższego Spółka posiada pełne prawo do odliczenia VAT.

Podsumowując wyżej opisany stan faktyczny, działalność Spółki na terytorium Polski obejmuje dokonywanie następujących transakcji:

• przemieszczenia towarów własnych w ramach własnego przedsiębiorstwa (między krajami UE jako WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów));
• lokalne dostawy towarów z magazynu w Polsce do polskich kontrahentów;
• lokalne dostawy towarów z magazynu w Polsce do zagranicznych podmiotów zarejestrowanych w Polsce na potrzeby VAT;
• wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów;
• wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość;
• import towarów handlowych spoza UE;
• lokalne zakupy usług (np. usługi logistyczne)
• lokalne zakupy towarów (np. materiałów do pakowania).

Ponadto, informujecie Państwo, że od 2012 r. działalność w Polsce prowadzi spółka R sp. z o.o., której 100% udziałowcem jest Spółka (w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości Spółka jest jednostką dominującą wyższego szczebla nad spółką R Sp. z o.o.).

Współpraca pomiędzy podmiotami polega głównie na sprzedaży towarów handlowych przez Wnioskodawcę na rzecz spółki córki, która jest podmiotem odpowiedzialnym za ich dalszą sprzedaż (głównie detaliczną oraz wysyłkową) na rynku lokalnym w Polsce, Czechach i Słowacji. Innymi słowy, Spółka zaopatruje w towary handlowe sklepy prowadzone lub współpracujące ze spółką zależną (R sp. z o.o.). Dodatkowo, Spółka wspiera finansowo spółkę córkę udzielając jej pożyczek. Wszelkie transakcje pomiędzy oba podmiotami realizowane są na zasadach rynkowych.

Ponadto, jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka formalnie nie zatrudnia żadnych pracowników w Polsce. W centrum dystrybucyjnym Spółkę reprezentują dwie osoby: Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki. Choć obie ww. osoby formalnie pozostają pracownikami spółki córki Wnioskodawcy - tj. R sp. z o.o., to pracownicy Ci w pełni podlegają pod centralę Spółki w Wielkiej Brytanii i są nadzorowani przez brytyjskich przełożonych. Tym samym, spółka córka zapewnia Spółce zaplecze personalne na terytorium Polski (na stałe: w osobie Menadżera ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynatora ds. logistyki; jeśli zachodzi taka konieczność - także w postaci innych osób np. Koordynatora ds. podatków).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

1. jakie konkretnie towary są przedmiotem sprzedaży na terytorium Polski, należało ogólnie wskazać informacje o towarach tak aby z opisu wynikało z czym należy utożsamiać towary

Przedmiotem sprzedaży na terytorium Polski jest odzież turystyczna i sportowa (m.in. kurtki, kurtki narciarskie, polary, bluzy, koszule i koszulki, spodnie, stroje kąpielowe, czapki, szaliki, rękawiczki), obuwie turystyczne i sportowe oraz akcesoria turystyczne (np. plecaki, torby).

2. na czym konkretnie polega działalność zlokalizowanej w Polsce spółki córki R sp. z o.o., tj. należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jaką działalność gospodarczą prowadzi spółka córka

R sp. z o.o. jest podmiotem odpowiedzialnym za dystrybucję i dalszą sprzedaż towarów na rynku detalicznym w Polsce, Czechach i Słowacji. W tym celu spółka córka prowadzi własne punkty handlowe (sklepy własne), współpracuję z ajentami (sklepy współpracujące) oraz prowadzi sprzedaż wysyłkową (sklep internetowy).

3. czy spółka córka jest spółką kontrolowaną przez Państwa, należało wyjaśnić

R sp. z o.o. jest kontrolowana przez Spółkę. W rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości Spółka jest jednostką dominującą wyższego szczebla nad spółką R Sp. z o.o. (innymi słowy, R sp. z o.o. jest spółka zależną Wnioskodawcy, w której Wnioskodawca posiada 100% udziałów).

4. czy dokonujecie Państwo sprzedaży towarów handlowych tylko i wyłącznie na rzecz spółki córki, która zajmuje się ich dalszą sprzedażą

Nie - Spółka prowadzi sprzedaż również do innych kontrahentów (zarówno polskich, zagranicznych, jak i zagranicznych zarejestrowanych w Polsce na VAT).

5. przy pomocy jakich zasobów technicznych i do kogo należących Menadżer ds. logistyki oraz Koordynator ds. Logistyki wykonują swoje zadania w centrum dystrybucyjnym

Przy pomocy zasobów technicznych należących do R sp. z o.o. (np. komputery, telefony) i Wnioskodawcy (np. oprogramowanie z którego korzystają ww. osoby).

Dodatkowo obie ww. osoby na stałe przebywają w centrum dystrybucyjnym, gdzie Operator logistyczny udostępnia im umeblowane stanowiska pracy oraz zapewnia łącze telefoniczne/internetowe. Ponadto udostępniana jest im także sala konferencyjna, toaleta i kuchnia.

Jednocześnie Operator logistyczny udostępnia obu ww. osobom specjalnie stworzoną na potrzeby Spółki dedykowaną stronę internetową (aplikacje webową), na której mogą zweryfikować status realizacji poszczególnych zamówień

6. na czym polegało, na etapie wdrożenia, dostosowanie do wymagań Państwa Spółki większości zakontraktowanych usług logistycznych wskazanych w Umowie, należało wyjaśnić

Operator logistyczny świadczy na rzecz Spółki usługi tzw. logistyki kontaktowej (obejmującej zakresem szereg operacji prowadzonych na powierzchni magazynowej), która opiera na systemie informatycznym specjalnie przygotowanym do zarządzania operacjami magazynowymi (…).

Na etapie wdrożenia, Spółka i Operator logistyczny wspólnie uzgadniali zmiany w procesach logistycznych celem ich dopasowania do rodzaju i skali prowadzonej przez Spółkę działalności. Tytułem przykładu:

• wdrożono i dostosowano usługi (…) (etykietowanie, umieszczanie kodów kreskowych) zgodnie wymaganiami Spółki;
• wprowadzono zmiany w systemie (…) na potrzeby sprzedaży e-commerce czy zarządzania zwrotami.

7. czy Państwa Spółka posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami osobowymi Operatora logistycznego, w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana

Nie - Spółka nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi Operatora logistycznego.

Spółka ma natomiast bezpośrednią kontrolę nad Menadżerem ds. logistyki i Koordynatorem ds. logistyki, którzy - choć nie mają swobody angażowania oraz wydawania poleceń pracownikom Operatora logistycznego - mają za zadanie monitowanie jakości pracy tych pracowników.

8. czy Państwa Spółka posiada bezpośrednią kontrolę nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Operatora logistycznego w tym należy wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana

Nie - Spółka nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Operatora logistycznego.

9. czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Operatora logistycznego ma zostać wykorzystana do świadczenia usług w tym należało wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany

Nie - Spółka nie ma wpływu jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Operatora logistycznego jest wykorzystana do świadczenia usług na rzecz Spółki. Operator logistyczny ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez Spółkę poziomie (zgodnie z zawartą umową).

Spółka ma bezpośredni wpływ na Menadżera ds. logistyki oraz Koordynatora ds. Logistyki, których rolą jest ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego celem maksymalizacji wydajności operacyjnej oraz nieustannie ulepszanie procesów i procedur.

10. Czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów osobowych Operatora logistycznego ma świadczyć usługi na rzecz Państwa Spółki, czy Państwa Spółka ma wpływ na czas pracy zasobów osobowych Operatora logistycznego, czy Państwa Spółka ma wpływ, które zasoby osobowe Operatora logistycznego mają realizować usługi.

Nie - Spółka nie ma wpływu jaka część zasobów osobowych Operatora logistycznego oraz które zasoby osobowe i w jakim wymiarze czasowym realizują usługi na rzecz Wnioskodawcy.

Świadczenie usług logistycznych realizowanych przez Operatora logistycznego na rzecz Spółki odbywa się zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi przez Spółkę. Operator logistyczny ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez Spółkę poziomie (zgodnie z zawartą umową).

Jednocześnie, jak już zostało wcześniej wskazane, Spółka ma bezpośredni wpływ na Menadżera ds. logistyki oraz Koordynatora ds. Logistyki, których jednym z zadań jest monitowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników Operatora logistycznego oraz maksymalizacja wydajności operacyjnej centrum dystrybucyjnego.

11. Czy posiadają Państwo nieograniczony dostęp do magazynu należącego do Operatora logistycznego.

Pracownicy reprezentujący Spółkę posiadają dostęp do magazynu należącego do Operatora logistycznego tylko w czasie obecności pracowników Operatora logistycznego.

12. Czy maja Państwo możliwość zarzadzania powierzchnią magazynów należącą do Operatora logistycznego.

Spółka nie ma możliwości bezpośredniego zarządzania powierzchnią magazynów należącą do Operatora logistycznego.

Jednocześnie wszelkie zmiany w zakresie powierzchni magazynowej przydzielonej Spółce (np. zwiększenie, wykorzystanie powierzeni tzw. starego magazynu na rzecz nowych klientów Operatora logistycznego) są przedmiotem uzgodnień pomiędzy Spółką a Operatorem logistycznym i pozostają odpowiednio uregulowane (aneksowane).

13. Czy państwa Spółka na terytorium Polski posiada, wynajmuje lub w inny sposób pozyskuje jakieś nieruchomości/lokale/miejsca magazynowe itp. jeśli tak należy wskazać jakie i do jakich celów je wykorzystuje

Nie - Spółka na terytorium Polski nie posiada ani nie wynajmuje innych nieruchomości, lokali, miejsc magazynowania.

14. Czy Państwa Spółka udostępnia / będzie udostępniać, jakiemuś podmiotowi na terytorium Polski jakiekolwiek zasoby (np. osobowe, urządzenia/sprzęt).

Nie udostępnia i nie planuje udostępniać innemu podmiotowi na terytorium Polski jakichkolwiek zasobów.

15. czy usługi, których dotyczy pytanie nr 2 są usługami, do których stosuje się art. 28b (tj. są to usługi do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy).

Tak - są to usługi logistyczne, co do których w zakresie ustalania miejsca świadczenia usług stosuje się art. 28b ustawy o VAT (zasady szczególe nie znajdują w tym przypadku zastosowania).

Pytania

1. Czy na gruncie przedstawionych okoliczności Spółka wykreowała w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 53 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Rozporządzenie Wykonawcze) od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego?

2. Czy w świetle przepisów ustawy o VAT oraz w stanie faktycznym przedstawionym powyżej - tj. od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej (rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego) miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę w związku z realizowanymi transakcjami jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej"?

3. Czy w świetle przepisów ustawy o VAT oraz na gruncie przedstawionych okoliczności - tj. od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej (rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za wyżej wymienione usługi?

Państwa stanowisko w sprawie

W zakresie pytania nr 1:

Państwa zdaniem, na gruncie przedstawionych okoliczności Spółka wykreowała w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 53 Rozporządzenia Wykonawczego od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego.

W zakresie pytania nr 2:

Państwa zdaniem, od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego - w świetle przepisów ustawy o VAT - miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę i opisanych w stanie faktycznym jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W zakresie pytania nr 3:

Państwa zdaniem, na gruncie przedstawionych okoliczności - tj. od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej (rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych) miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Wnioskodawcę jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, dlatego w świetle przepisów ustawy o VAT Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od podmiotu świadczącego na jej rzecz usługi logistyczne.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy w zakresie pytania 1

W zakresie przedstawionego pytania Spółka dąży do ustalenia, czy jego działalność na terytorium Polski przedstawiona w stanie faktycznym, doprowadziła do wykreowania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, zgodnie z przepisami w zakresie VAT, w szczególności zgodnie z definicją z Rozporządzenia Wykonawczego od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego.

Ustawodawstwo krajowe, zwłaszcza ustawa o VAT, nie zawiera definicji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Pojęcie to należy zatem analizować w oparciu o regulację zawartą w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki Wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które jest aktem bezpośrednio obowiązującym w Polsce.

Niemniej jednak przepisy ustawy o VAT odwołują się do pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 4, zgodnie z którym fakt posiadania stałego miejsca działalności może determinować osobę podatnika VAT oraz w art. 28b ust. 2, zgodnie z którym stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej może determinować miejsce opodatkowania usługi (jest to także odpowiednik art. 44 zd. 2. Dyrektywy VAT).

Wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r., Polska przyjęła unijny dorobek prawny między innymi w zakresie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W konsekwencji zapisy polskiej ustawy o VAT powinny być zgodne z przepisami unijnymi.

Artykuł 11 (na użytek stosowania art. 44 Dyrektywy VAT) oraz art. 53 (na użytek stosowania art. 192a Dyrektywy VAT) Rozporządzenia Wykonawczego definiują pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Obydwa te przepisy wskazują, że stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej to takie miejsce, które nie jest miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika, przy czym charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by:

• zgodnie z art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego: umożliwić podatnikowi odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej lub umożliwić mu świadczenie określonych usług, które wykonuje
• na postawie art. 53 Rozporządzenia Wykonawczego: umożliwić podatnikowi dokonanie dostawy towarów oraz świadczenie usług, w których uczestniczy.

Ponadto art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego w ustępie 3 zaznacza, że posiadanie numeru identyfikacyjnego VAT w danym kraju samo w sobie nie statuuje jeszcze stałego miejsca prowadzania działalności gospodarczej.

Kryteria pomagające w definiowaniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej definiowane były również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanego dalej: TSUE), przykładowo w sprawach: C-168/84 Gunter Berkholz; C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S; C-190/95 ARO Lease BV; jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Dzięki wyżej przedstawionej regulacji uzupełnionej o dorobek orzeczniczy TSUE można wskazać, iż posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności w innym państwie niż państwo siedziby podatnika zachodzi wyłącznie, gdy w odniesieniu do danego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, kumulatywnie spełnione zostaną następujące warunki:

• charakteryzuje się ono odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego;
• charakteryzuje się ono odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza technicznego;
• działalność nosi znamiona stałości oraz jest samodzielna w takim, stopniu, że możliwe jest w jej ramach podejmowanie decyzji dotyczących dostaw / usług realizowanych z tego miejsca / dla potrzeb tego miejsca.

Brak spełnienia choćby jednego z powyżej wymienionych warunków wyklucza możliwość uznania danego miejsca za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Należy zatem przeanalizować, czy działalność Spółki w wyniku zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej i działanie w ramach docelowego modelu korzystania z usług logistycznych przez Operatora logistycznego charakteryzuje się odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego, technicznego oraz odpowiednim poziomem stałości i samodzielności, aby mogła zostać uznana za powodującą powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności Spółki w Polsce.

1. Odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego

Wymóg posiadania struktury w zakresie zaplecza personalnego, która powinna być „odpowiednia”, zawęża ramy pojmowania pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jedynie do takich przypadków, w których podmiot niemający swojej siedziby w danym kraju - przykładowo w Polsce - dysponuje w tym kraju zasobami ludzkimi w stopniu wystarczającym do wykonywania działalności gospodarczej w danej branży.

Należy zauważyć, że w ostatnim czasie polskie organy podatkowe w ślad za opinią rzecznika generalnego J. Kokott wyrażoną w sprawie Welmory sp. z o.o. (C 605/12), stoją na stanowisku, że w celu stwierdzenia istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym kraju nie jest konieczne, aby podatnik dysponował własnymi zasobami ludzkimi. Innymi słowy, do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest nawet konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony, bowiem zasoby ludzkie niezbędne do wykonywania działalności mogą być pozyskiwane z zasobów zewnętrznych. Organy podnoszą, iż w takich sytuacjach należy rozważyć rzeczywiste wykonywanie zadań przez odpowiedni personel znajdujący się pod nadzorem podatnika, a nie formalne podstawy stosunku pracy.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 kwietnia 2019 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.39.2019.4.JŻ wskazano, że: „do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, o ile dostępność innego zaplecza jest porównywalna do dostępności zaplecza własnego. Chociaż formalnie Wnioskodawca nie posiada w Polsce własnych zasobów technicznych i personalnych, istotne jest ekonomiczne wykorzystanie ludzi i sprzętu. Sytuacja ta jest podobna do realiów gospodarczych w zakresie korzystania przez podmioty krajowe z usług firm outsourcingowych, które także zapewniają odpowiedni personel i świadczą różnorodne usługi, bez konieczności zatrudniania własnych pracowników przez zleceniodawcę. Dla potrzeb działalności o charakterze handlowym, jaką prowadzi Wnioskodawca, zasoby jakimi będzie dysponował pozwalają na przyjęcie, że Wnioskodawca de facto będzie prowadził działalność na terytorium Polski w sposób stały z wykorzystaniem infrastruktury i pracowników polskich podmiotów w tym przede wszystkim Operatora Logistycznego.”

Jednocześnie, przy określaniu stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, konieczność odwołania się do wyroków TSUE, wielokrotnie podkreślały polskie sądy administracyjne. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny (zwany dalej: NSA_)_ w wyroku z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2004/13, odwołując się do wyroku TSUE w sprawie Welmory (C-260/95) stwierdził, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, (`(...)`), nie muszą być własnością podatnika. W ocenie NSA, podatnik może więc „stworzyć” wymaganą strukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach.

Dodatkowo, jak wskazano w Sprawozdaniu z 11. spotkania VAT Expert Group z 11 września 2015 r. (taxud.c. 1 (2015)3987442) - EN), spółka powinna posiadać nad nimi „porównywalna kontrolę”, aby można mówić, że spełniona jest przesłanka posiadania odpowiednich zasobów osobowych w danym państwie członkowskim.

Na dzień składania niniejszego wniosku Spółka nie zatrudnia żadnych pracowników w Polsce. Zadania określone w Umowie są realizowane przez pracowników Operatora logistycznego (własnych lub najmowanych), któremu przysługuje pełna swoboda ich angażowania oraz wydawania im poleceń.

Jednocześnie, jak wskazano w stanie faktycznym, w centrum dystrybucyjnym Spółkę reprezentują dwie osoby: Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki. Jakkolwiek obie ww. osoby formalnie pozostają pracownikami spółki córki Wnioskodawcy - tj. spółki R sp. z o.o., to pracownicy Ci w pełni podlegają pod centralę Wnioskodawcy w Wielkiej Brytanii i są nadzorowani przez brytyjskich przełożonych. Do ich zadań należy przede wszystkim monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym na zlecenie centrali w Wielkiej Brytanii. Ponadto do ich zadań należy ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia (lub przekroczenia) wyznaczonych wskaźników KPI, czy planowanie strategiczne obecnych i przyszłych wymagań operacyjnych. Biorąc pod uwagę powyższe, pomimo iż Spółka nie posiada formalnie zatrudnionych pracowników w Polsce, Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki działają jak gdyby byli de facto pracownikami Spółki.

Wspomniani Menadżer ds. logistyki jak i Koordynator ds. logistyki w żaden sposób nie uczestniczą operacyjnie w bezpośredniej realizacji zamówień wychodzących z centrum dystrybucyjnego. Z punktu widzenia operacyjnego za wszelkie realizowane w centrum dystrybucji zamówienia pełną odpowiedzialność ponosi Operator logistyczny i jego pracownicy. Choć Spółka jak i osoby reprezentujące ją w centrum dystrybucyjnym na miejscu nie mogą wydawać poleceń pracownikom Operatora logistycznego, wydaje się, że można uznać, że Spółka posiada „porównywalną kontrolę” nad zespołem Operatora Logistycznego. Wynika to z faktu, że:

• Menadżer ds. logistyki kontraktowej jak i Koordynator ds. logistyki odpowiadają za monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym (w tym monitowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników Operatora logistycznego),
• ww. osoby ściśle współpracują z kierownictwem Operatora logistycznego celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia lub przekroczenia wyznaczonych wskaźników KPI i celów;
• sam zespół Operatora logistycznego został utworzony na potrzeby Spółki - tym samym można twierdzić, że Spółka mimo iż nie jest władna wydawać wiążących poleceń pracownikom Operatora logistycznego posiada faktyczne władztwo nad zapleczem technicznym i personalnym,
• zespół Operatora logistycznego jest ekonomicznie zależny od Spółki, bowiem jest dedykowany do realizacji zadań logistycznych Spółki, a w jego skład wchodzą pracownicy zatrudnieni w związku z utworzeniem centrum dystrybucyjnego w Polsce.

W konsekwencji, w opinii Spółki, należy uznać, że pierwszy z warunków kumulatywnie statuujących istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jakim jest posiadanie odpowiedniego zaplecza personalnego, został przez Spółkę spełniony.

2. Odpowiednie zaplecze techniczne

Aby dany podmiot mógł posiadać stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, prócz wspomnianego powyżej zaplecza personalnego, powinien dysponować również wyposażeniem technicznym, którego charakter i rozmiar pozwoli wykonywać działalność gospodarczą w danej branży.

Spółka oficjalnie nie posiada żądnego biura w Polsce (nie wynajmuje żadnej powierzchni biurowej). Jak wskazano w stanie faktycznym, Operator Logistyczny udostępnia grzecznościowo Wnioskodawcy kilka umeblowanych stanowisk pracy w centrum dystrybucyjnym i zapewnia działające bez zarzutu łącze telefoniczne/internetowe. Ponadto udostępniana jest sala konferencyjna, toaleta i kuchnia.

Zgodnie z podejściem prezentowanym przez organy podatkowe dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym. Przykładowo jak wskazał Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wskazał w interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2019 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.116.2019.2.MC, że: „do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony i zapleczem technicznym, które jest jego własnością. Wystarczy, że podmiot korzysta zarówno z zaplecza personalnego, jak i technicznego innych podmiotów, w taki sposób, że umożliwia mu to odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności. (`(...)`) Również zasoby techniczne nie muszą należeć do podatnika (tzn. być jego własnością). Wystarczające jest bowiem ich wynajęcie czy też zapewnienie w inny sposób.” Powyższe znajduje odzwierciedlenie również w orzeczeniach NSA, który m.in. w wyroku z dnia 23 listopada 2017 r. sygn. akt. I FSK 160/16 wskazał, że: „pomimo tego, że spółka nie będzie posiadała na terytorium Polski własnego zaplecza technicznego czy też personalnego, gdyż wszelkie prace wykonywane będą przez pracowników kontrahentów w ramach usług świadczonych na rzecz spółki, a łodzie będą przechowywane na placu składowym kontrahenta, prawidłowo uznano, że będzie ona posiadała na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności - będzie bowiem prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Polski, która charakteryzować się będzie pewną stałością, a w związku z tą działalnością spółka korzystać będzie z usług swoich kontrahentów - w zakresie zaplecza personalnego jak i technicznego (maszyny, plac).”

Jakkolwiek to Operator logistyczny jest najemcą (właścicielem) magazynów niezbędnych do świadczenia usług logistycznych na rzecz Spółki, nie ulega wątpliwości, że dzięki tej infrastrukturze, Spółka jest w stanie w sposób stały i ciągły prowadzić działalność gospodarczą w Polsce. Co więcej, Operator logistyczny zawarł umowę najmu tzw. nowego magazynu wyłącznie w celu realizacji usług na rzecz Spółki zgodnie z zwartą umową o świadczeniu usług logistycznych

W świetle powyższego należy stwierdzić, że również drugi z warunków kumulatywnie statuujących istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej został spełniony w analizowanym przypadku. Wnioskodawca, we wskazanym modelu, dysponuje bowiem w Polsce pewnymi zasobami technicznymi usługodawcy - Operatora logistycznego, świadczącego usługi na rzecz Spółki. Innymi słowy, Wnioskodawca de facto prowadzi działalność na terytorium Polski w sposób stały z wykorzystaniem infrastruktury Operatora logistycznego.

3. Stałość prowadzonej działalności oraz jej samodzielność /niezależność w takim stopniu, że możliwe jest w jej ramach podejmowanie decyzji dotyczących dostaw / usług realizowanych z tego miejsca / dla potrzeb tego miejsca

Co do zasady, pojęcie trwałości (stałości) działalności gospodarczej może być rozumiane jako zamiar prowadzenia przez podatnika stałej (lub przynajmniej długoterminowej) działalności w danym państwie. Jednocześnie trwałość - w odniesieniu do kryteriów uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - odnosi się do wymogu posiadania odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych (by nie było wątpliwości, że ta działalność gospodarcza nie jest tymczasowa).

Jak zauważył TSUE w pkt 54 wyroku z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie C 73/06 Planzer Luxembourg Sarl v. Bundeszentralamtfur Steuern: „Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa w dziedzinie podatku VAT pojęcie stałego przedsiębiorstwa wymaga minimalnej trwałości poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych, koniecznych dla świadczenia określonych usług (zob. wyrok z dnia 4 lipca 1985 r. w sprawie 168/84 Berkholz, Rec. str. 2251, pkt 18; ww. wyrok w sprawie DFDS, pkt 20 oraz wyrok z dnia 17 lipca 1997 r. w sprawie C190/95 ARO Lease, Rec. str. I 4383, pkt 15. Owa minimalna trwałość oznacza zatem wystarczający stopień trwałości oraz strukturę, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić świadczenie danych usług w sposób niezależny (zob. ww. wyrok w sprawie ARO Lease, pkt 16)”.

W myśl poglądu zaprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 lutego 2015 r., sygn. IPPP3/443-1146/14-5/JŻ, argumentującego spełnienie przesłanek dla uznania, że spółka posiada na terenie Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej „(`(...)`) Działalność Wnioskodawcy będzie prowadzona w sposób ciągły (stały) i bez znaczenia pozostaje okoliczność, że nie wszystkie czynności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą wykonywane będą na terenie Polski (`(...)`).”

Jak wskazał TSUE, stałość wiąże się również z niezależnością w tym znaczeniu, że zorganizowane trwale zaplecze personalne i techniczne jest w stanie niezależnie funkcjonować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Istotnym warunkiem powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest, aby aktywa techniczne i personalne posiadane (z zamiarem stałości) w danym kraju tworzyły strukturę niezależną i samodzielną, w takim stopniu, aby w ramach tej struktury możliwe było podejmowanie decyzji zarządczych w zakresie kwestii, które dotyczą tego stałego miejsca prowadzenia działalności oraz działalności gospodarczej prowadzonej przez to miejsce. Powstała struktura musi być wyposażona zatem w zdolność do samodzielnego realizowania i „konsumowania” świadczeń.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych potwierdzonym m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 15 maja 2019 r. nr 0114-KDIP1- 2.4012.144.2019.1.JŻ: „bez znaczenia pozostaje podnoszona przez Wnioskodawcę okoliczność, że działalność Wnioskodawcy jest kierowana z siedziby w Niemczech, gdzie podejmowane są kluczowe czynności z punktu widzenia działalności gospodarczej, takie jak zawieranie umów, kontakty z kontrahentami, negocjacje handlowe, bowiem stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie można utożsamiać z intensywnością i częstotliwością podejmowanych działań w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również z decyzjami zarządczymi, które nie mają miejsca w kraju. Przy tym, należny wskazać, że to dla ustalenia miejsca siedziby prowadzenia działalności gospodarczej decydujące znaczenie ma określenie miejsca funkcji naczelnego zarządu przedsiębiorstw. Natomiast funkcje te nie decydują o stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie o stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie decydują ramy czasowe zawartej umowy. Decydujący jest fakt, że struktura (placówka) funkcjonująca przez określony czas charakteryzuje się wystarczającą stałością, a nie została założona dla potrzeb przemijających”.

Przedstawione powyżej podejście potwierdza m.in. wyrok NSA sygn. I FSK 160/16 z dnia 23 listopada 2017 r., który mówi o tym, że w sytuacji, gdy podmiot nie posiada własnego zaplecza technicznego i personalnego, a wszelkie prace są wykonywane przez pracowników kontrahentów ramach usług świadczonych na rzecz spółki - posiada on stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, z uwagi na fakt, że działalność na terenie Polski charakteryzuje się pewną stałością, a w związku z tą działalnością Spółka korzysta z usług swoich kontrahentów w zakresie zaplecza technicznego i personalnego.

Spółka nie zamierza w najbliższym czasie rezygnować z dokonywania sprzedaży towarów z terytorium Polski. Obecna umowa z Operatorem logistycznym obowiązuje do końca czerwca 2026 r. - tak więc, Spółka planuje dokonywać sprzedaży towarów z terytorium Polski co najmniej do końca czerwca 2026 r.

Choć formalnie Spółka nie zatrudnia żadnych pracowników w Polsce, zarówno spółka córka i Operator logistyczny zapewnia Spółce zaplecze personalne na terytorium Polski charakteryzujące się wystarczającą stałością.

W świetle powyższego należy wskazać, że pomimo faktu, że całość operacji związanych z zaopatrzeniem jak i sprzedażą jest zarządzana i nadzorowana przez centralę Spółki w Wielkiej Brytanii (np. decyzje dotyczące zakupów towarów, akceptacja umów sprzedażowych) - zdaniem Spółki można uznać, że również trzeci warunek determinujący istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności w zakresie stałości został spełniony.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego, Spółka stoi na stanowisku, iż w zaprezentowanym stanie faktycznym Wnioskodawca wykreował w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 53 Rozporządzenia Wykonawczego od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego. Od tego momentu, zdaniem Spółki, zorganizowane i dostosowane na etapie wdrożenia zasoby techniczne i personalne, można uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które może samodzielnie świadczyć określone czynności i umożliwia w sposób stały prowadzenie działalności.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Państw zdaniem, od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego - w świetle przepisów ustawy o VAT - miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę i opisanych w stanie faktycznym jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku usług świadczonych na rzecz podatnika miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem wprost wskazanych wyjątków przewidzianych w kolejnych przepisach). Natomiast, zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, w celu ustalenia miejsca opodatkowania usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy istotne jest sprawdzenie następujących kwestii:

1. czy Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce;

2. czy dane usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1, Spółka przyjmuje, iż posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Zakładając, że tut. Organ podzieli stanowisko Spółki w zakresie pytania 1 i potwierdzi, że Spółka posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności, niezbędne jest ustalenie, czy usługi te świadczone są dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

W praktyce, zagadnienie to ma dla Spółki znaczenie zasadnicze, bowiem będzie przekładać się na jego uprawnienia i obowiązki na gruncie VAT w Polsce.

1. Miejsce siedziby jako główny łącznik

Warto tutaj odnieść się do utrwalonego już orzecznictwa TSUE, które przy określaniu miejsca świadczenia usług posługuje się terminem „zasadniczy punkt odniesienia/główny łącznik”. Zasadniczym punktem odniesienia przy ustalaniu podmiotu opodatkowanego oraz w konsekwencji miejsca opodatkowania jest zlokalizowanie jego siedziby. Dopiero w przypadku, gdy odniesienie do miejsca siedziby prowadzi do rozbieżności między krajami członkowskimi Unii Europejskiej lub powoduje ustalenie nieracjonalnych konkluzji, wówczas należy sięgnąć do koncepcji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wynikającej z zasady racjonalnego rezultatu wskazanej przez TSUE w wyroku w sprawie C-168/84 Gunter Berkholz, pkt 17. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej pełni zatem dla celów VAT funkcję pomocniczą względem określenia miejsca siedziby. Do głównego łącznika tj. miejsca siedziby usługobiorcy jako zasadniczego miejsca świadczenia usług odnoszą się także wyroki w sprawach Faaborg-Gelting Linien; C-231/94, ARO Lease; C-190/95 oraz Welmory; C-605/12. Przykładowo, w orzeczenie w sprawie C-605/12 Welmory, TSUE zwrócił uwagę, że „siedziba działalności gospodarczej jako główny łącznik wydaje się stanowić kryterium obiektywne, proste i praktyczne, które oferuje wysoki stopień pewności prawa i jest łatwiejsze do zweryfikowania niż na przykład stałe miejsce prowadzenia działalności. Ponadto domniemanie, że usługi są świadczone na rzecz miejsca, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej, pozwala zarówno właściwym organom państw członkowskich jak i usługodawcom uniknąć podejmowania skomplikowanych analiz w celu określenia miejsca opodatkowania.”

W świetle orzecznictwa TSUE należy się zatem zastanowić, czy w analizowanym stanie faktycznym, zastosowanie znajdzie zasada ogólna poprzez uznanie siedziby Spółki za miejsce świadczenia usług nabywanych od usługodawców, czy też należy przyjąć, że usługi te są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy znajdującego się w Polsce.

2. Artykuł 21 i 22 Rozporządzenia Wykonawczego

W tym kontekście należy zwrócić uwagę na art. 21 Rozporządzenia Wykonawczego zawierający doprecyzowanie zasad wynikających z art. 44 Dyrektywy VAT, zgodnie z którym, gdy podatnik prowadzi działalność gospodarczą w więcej niż jednym państwie, świadczenie usługi podlega opodatkowaniu w państwie, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługa świadczona jest na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, podlega ona opodatkowaniu w stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, które otrzymuje tę usługę i wykorzystuje ją do własnych potrzeb.

W konsekwencji oznacza to, że samo istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności w danym kraju nie jest wystarczające. Decydujące znaczenie ma fakt wykorzystania nabywanej usługi dla własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Zgodnie z artykułem 22 Rozporządzenia Wykonawczego, aby określić stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, na którego rzecz świadczona jest usługa, usługodawca powinien przeanalizować charakter i zastosowanie świadczonej usługi. Jeśli określenie miejsca świadczenia na tej podstawie nie jest możliwe, usługodawca analizuje inne elementy, w szczególności, czy umowę, zamówienie i numer identyfikacyjny VAT przekazany usługodawcy przez usługobiorcę, jak również czy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest tożsame z podmiotem płacącym za usługę.

Zasada ta znajdzie zastosowanie w przypadku Spółki, gdyż biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy, Operator logistyczny prowadzi na rzecz Spółki centrum dystrybucyjne, w którym składowane są zakupione przez Wnioskodawcę towary, które następnie, - na podstawie przekazanych informacji, instrukcji, harmonogramów - dystrybuowane są do jego kontrahentów na rynku lokalnym w Polsce oraz na rynkach międzynarodowych (m.in. do krajów UE).

Państwa zdaniem oceny, czy stałe miejsce prowadzenia działalności uczestniczy w odbiorze wspomnianych usług, należy dokonywać przy uwzględnieniu miejsca, gdzie efektywnie wykorzystywane / konsumowane są dane usługi. Należy zastanowić się, czy to faktycznie stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce będzie odbiorcą i beneficjentem tych usług.

3. Otrzymanie usługi i wykorzystanie jej do własnych potrzeb przez stałe miejsce prowadzenia działalności

Jak wskazano powyżej, w analizowanym stanie faktycznym, spełnienie przesłanek powstania stałego miejsca prowadzenia działalności Spółki w Polsce wiąże się przede wszystkim z korzystaniem z usług Operatora logistycznego realizującego określone w Umowie zadania logistyczne. W ocenie Spółki nabywane przez Spółkę usługi związane są z działalnością prowadzoną na terytorium Polski, gdyż są niezbędne do obsługi obrotu towarowego, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i jest wykazywany w Jednolitych Plikach Kontrolnych dla celów VAT (JPK V7M).

W świetle powyższego, zdaniem Spółki usługi logistyczne świadczone przez Operatora logistycznego realizowane są w celu realizacji ww. transakcji przez Spółkę. Tym samym nie ulega wątpliwości, że nabywane przez Spółkę usługi logistyczne należy uznać za świadczone dla stałego miejsca działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski. Odnosząc się zatem do kwestii miejsca świadczenia, a tym samym opodatkowania nabywanych usług logistycznych, do których stosuje się art. 28b ustawy, stwierdzić należy, że w przedmiotowym przypadku do nabywanych przez Spółkę usług zastosowanie znajdzie zasada wyrażona w art. 28b ust. 2 ustawy (zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku usług świadczonych dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej).

Mając na uwadze powyższe, od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego - w świetle przepisów ustawy o VAT - miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę w związku z transakcjami realizowanymi na terenie kraju, jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę na terytorium Polski (zatem przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu stasowanie do art. 28b ust. 1 ustawy w miejscu siedziby Spółki, lecz na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy w Polsce, tj. w kraju, w którym Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego są świadczone przedmiotowe usługi).

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania 3

Państwa zdaniem, od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, dlatego w świetle przepisów ustawy o VAT Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od podmiotu świadczącego na jej rzecz usługi logistyczne.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem wyjątków wprost wskazanych w ustawie o VAT).

Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego, o którą obniżeniu ulega kwota podatku należnego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT stanowi podstawową zasadę systemu VAT. Celem tej zasady jest uwolnienie podatnika VAT od ciężaru VAT poniesionego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary i usługi służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a osiąganymi przychodami (innymi słowy, musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu). Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz wpływa na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Tym samym dla przyznania prawa do odliczenia z tytułu nabycia usług logistycznych oraz pozostałych usług świadczonych na rzecz Spółki istotne jest ustalenie w pierwszej kolejności, czy nabywane usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. W celu określenia czy dane usługi podlegają opodatkowaniu w Polsce należy ustalić miejsce świadczenia tych usług.

W przypadku potwierdzenia przez tut. Organ, iż (i) Spółka wykreowała w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w wyniku zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej przez Operatora logistycznego oraz (ii) że miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę jest Polska, zdaniem Spółki, w świetle przedstawionych okoliczności zostały spełnione wszystkie przesłanki uprawniające Spółkę do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup ww. usług logistycznych.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 2, Spółka przyjmuje, iż miejscem świadczenia usług logistycznych jest stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Usługi świadczone przez Operatora logistycznego są wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych VAT w ramach realizacji określonych transakcji na terytorium kraju (Spółka dokonuje sprzedaży towarów: odzieży turystycznej i sportowej, akcesoriów).

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywania usług logistycznych na terytorium kraju, które są związane z prowadzoną w Polsce działalnością gospodarczą i wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, zdaniem Spółki należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy (jak również nie wystąpią przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy). W konsekwencji, Spółka, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywania usług logistycznych, które są związane z prowadzoną w Polsce działalnością gospodarczą. Jednocześnie podmiot świadczący usługi logistyczne na rzecz Spółki powinien zweryfikować swoje rozliczenia i w razie potrzeby skorygować je poprzez wystawienie faktur zawierających kwotę polskiego podatku VAT. Tym samym, kwota podatku naliczonego do odliczenia powinna być udokumentowana fakturami wystawionymi na rzecz Spółki przez Operatora logistycznego.

Reasumując, Państwa zdaniem na gruncie przedstawionych okoliczności - tj. od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej (rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych) miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, dlatego w świetle przepisów ustawy o VAT, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od podmiotu świadczącego na jej rzecz usługi logistyczne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,

rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1,

rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy,

w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Z treści wniosku wynika, że jesteście Państwo spółką prawa brytyjskiego i prowadzicie dystrybucję odzieży i akcesoriów outdoorowych różnymi kanałami sprzedaży do kontrahentów Spółki na rynku lokalnym w Polsce oraz na rynkach międzynarodowym (m.in. do krajów Unii Europejskiej). Towary będące przedmiotem sprzedaży są głównie importowane od kontrahentów Spółki z Azji (tylko niewielka część sprzedawanego asortymentu jest nabywana od kontrahentów brytyjskich). W sierpniu 2018 r. Spółka zawarła długoterminową umowę o świadczeniu usług logistycznych w Polsce. W myśl przedmiotowej Umowy Operator logistyczny zobowiązał się do świadczenia usług magazynowania (przechowywania towaru przekazanego mu przez Spółkę, do zwrotu takiego towaru w stanie nieuszkodzonym na polecenie Spółki) oraz do świadczenia usług przeładunkowych i dodatkowych jakie zostały wymienione w załączniku do przedmiotowej Umowy. Projekt współpracy obu stron od początku podzielono na trzy fazy: fazę I - obejmującą zainicjowanie współpracy, fazę II - obejmującą rozszerzenie powierzchni magazynowej i przejście do działania w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych oraz fazę III - obejmującą uruchomienie nowego magazynu i powiększenie powierzchni magazynowej. Jednocześnie z punktu widzenia działalności operacyjnej centrum dystrybucyjnego można wyróżnić etap wdrożenia (rozruchu) oraz etap rzeczywistej działalności operacyjnej. Ponadto działalność w Polsce prowadzi spółka R sp. z o.o., której 100% udziałowcem jest Spółka. Współpraca pomiędzy podmiotami polega głównie na sprzedaży towarów handlowych przez Wnioskodawcę na rzecz spółki córki, która jest podmiotem odpowiedzialnym za ich dalszą sprzedaż (głównie detaliczną oraz wysyłkową) na rynku lokalnym w Polsce, Czechach i Słowacji. Dodatkowo, Spółka wspiera finansowo spółkę córkę udzielając jej pożyczek. Wszelkie transakcje pomiędzy oba podmiotami realizowane są na zasadach rynkowych.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia czy na gruncie przedstawionych okoliczności Spółka wykreowała w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 53 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego (pytanie nr 1).

Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, C-605/12 Welmory Sp. z o.o., jak również wyrok C-931/19 Titanium Ltd.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Ponadto, w orzecznictwie TSUE przewija się także kwestia samodzielności i niezależności podmiotów, a w konsekwencji także fakt występowania stosunku prawnego pomiędzy dwoma podmiotami. Przykład stanowią wyroki w sprawach C-210/04 FCE Bank plc, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise DFDS A/S, oraz w sprawach łączonych C-318/11 i C-319/11 Daimler AG Widex A/S.

Z powołanych rozstrzygnięć wynika, że wyjątkowo duży nacisk należy położyć na przesłankę racjonalności w określaniu miejsca opodatkowania. Sąd dopuścił uznanie spółki zależnej – odrębnego podmiotu prawa – za stałe miejsce działalności spółki matki, w sytuacji gdy spółka córka jest w dużej mierze pozbawiona samodzielności w działaniu i nie ponosi ryzyka gospodarczego. W rezultacie z ekonomicznego punktu widzenia, spółka córka jest jednostką pomocniczą stanowiącą część spółki matki. Sąd uznał, że przesłanką warunkującą istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności był zupełny brak niezależności ekonomicznej spółki (również w zakresie decyzji biznesowych) zależnej od spółki matki.

Podobnie w innym wyroku Sąd stwierdził, że jeżeli oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności oraz w konsekwencji nie może istnieć żaden stosunek prawny pomiędzy tymi dwoma podmiotami należy je uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 szóstej dyrektywy. Jedna Spółka jest jedynie częścią składową drugiej Spółki.

Natomiast, zgodnie z wyrokiem TSUE C-547/18 sam fakt utworzenia Spółki zależnej w Polsce nie może powodować automatycznego uznania, że istnieje na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku istotna jest analiza stosunków umownych między rzeczoną spółką, a jej spółką zależną w celu określania czy pierwsza z nich posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w tym państwie członkowskim. Należy więc uwzględnić szereg kryteriów w celu ustalenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy. Obejmuje to przede wszystkim analizę charakteru i zastosowania świadczonej usługi na rzecz podatnika-usługobiorcy czy też badanie stosunków umownych między spółką dominującą oraz spółką zależną.

Istotna jest analiza wszystkich przesłanek, przede wszystkim ustanowionych rozporządzeniem wykonawczym nr 282/2011 i jego art. 11. Przesłanki te należy oceniać w kontekście rzeczywistości gospodarczej i handlowej, gdyż uwzględnienie rzeczywistości gospodarczej i handlowej stanowi podstawowe kryterium dla stosowania wspólnego systemu VAT. Jednakże powiązania kapitałowe nie oznaczają, same w sobie, że zaplecze polskiego podmiotu zależnego, tj. polskiej spółki powiązanej kapitałowo z zagranicznym usługobiorcą, jest bezpośrednio zależne od tego usługobiorcy, nawet wówczas, gdy podmiot ten świadczy usługi niezbędne dla wykonywania przez usługobiorcę czynności opodatkowanych w Polsce.

Ponadto orzeczenie NSA z 3 października 2019 r. (I FSK 980/17) porusza kwestię „samowystarczalności” stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej: „To, czy posiadane w danym miejscu siły i środki są odpowiednie, powinno być oceniane każdorazowo w kontekście konkretnych usług. Pamiętać bowiem należy, że owe siły i środki mają być odpowiednie do tego, aby umożliwić albo odbiór i wykorzystanie nabywanych usług, albo świadczenie usług. Innymi słowy, powinno być tak, że to ta właśnie struktura faktycznie konsumuje, zużywa usługi. Jeśli nie jest możliwe, aby dana struktura (z uwagi na swoje zaplecze personalne i techniczne) była w stanie skonsumować nabywane usługi, to należy ją uznać za niebędącą w tym przypadku stałym miejscem prowadzenia działalności. Odpowiednio - stałe miejsce prowadzenia działalności powinno mieć w dyspozycji takie siły i środki, aby było w stanie wyświadczyć usługi, które sprzedaje. Tylko wówczas w odniesieniu do sprzedawanych usług może być ono uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności”.

Mając na uwadze orzecznictwo TSUE, powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka nie zorganizowała bowiem na terytorium kraju odpowiednich zasobów umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności w kraju. Z opisu sprawy wynika, że jesteście spółką prawa brytyjskiego i prowadzicie dystrybucję odzieży i akcesoriów outdoorowych różnymi kanałami sprzedaży do kontrahentów Spółki na rynku lokalnym w Polsce oraz na rynkach międzynarodowych (m.in. do krajów Unii Europejskiej). Towary będące przedmiotem sprzedaży są głównie importowane od kontrahentów Spółki z Azji (tylko niewielka część sprzedawanego asortymentu jest nabywana od kontrahentów brytyjskich). W kraju siedziby działalność Spółki jest prowadzona w trzech obszarach, tj.: decyzyjno-operacyjnym (realizowana głównie w biurze w (…)), logistycznym (realizowana poprzez globalne centrum dystrybucyjne – (…)) oraz sprzedażowym.

Działalność Spółki na terytorium Polski polega na wysyłce towarów z centrum dystrybucyjnego prowadzonego przez zakontraktowanego operatora logistycznego, którego wcześniej wybrała centrala Spółki w Wielkiej Brytanii. W sierpniu 2018 r., Spółka zawarła długoterminową umowę o świadczeniu usług logistycznych w Polsce (Umowa). W myśl przedmiotowej Umowy Operator logistyczny zobowiązał się do świadczenia usług magazynowania (przechowywania towaru przekazanego mu przez Spółkę, do zwrotu takiego towaru w stanie nieuszkodzonym na polecenie Spółki) oraz do świadczenia usług przeładunkowych i dodatkowych jakie zostały wymienione w załączniku do przedmiotowej Umowy, m.in. do odbioru towarów przychodzących (rozładunku przyczep i kontenerów, kontroli jakości i ilości towaru, odbioru w (…)); odstawienia towarów; magazynowania towarów zgodnie z ustaleniami; uzupełniania towarów do lokalizacji kompletacji, kompletacji i pakowania zamówionych towarów; przygotowania produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe; działań (…) (np. oznakowania towarów cenami i/lub innymi ustalonymi elementami); liczenia zapasów. Dodatkowo Operator logistyczny zobowiązał się także realizacji do następujących czynności: rejestracji towarów w komputerowej bazie danych Spółki; dostawy z magazynu do kupującego (klienta Wnioskodawcy) w uzgodnionych terminach realizacji; przygotowanie dokumentów przewozowych; czynności związanych z odprawą celną i składowaniem celnym; powiadamiania o stwierdzonych uszkodzeniach i brakach towaru; organizowania inwentaryzacji i/lub inwentaryzacji ciągłej zgodnie z odrębnymi ustaleniami; podejmowania wszelkich środków i wszelkich starań w celu zapewnienia ochrony produktów w jak najlepszy sposób, ich kontroli i przechowywania zgodnie z instrukcjami; podejmowania wszelkich środków w celu osiągnięcia uzgodnionego dziennego/tygodniowego odbioru, a także przepustowości odbioru i pakowania na określonych poziomach usług. Z kolei Spółka w przedmiotowej Umowie zobowiązała się do dostarczania Operatorowi logistycznemu niezbędnych informacji, instrukcji, harmonogramów w celu realizacji ww. Umowy (m.in. informacji o przyjęciach towarów, informacji o zamówieniach, opisów towarów, informacji o towarach do wysyłki, harmonogramów wysyłek, danych adresowych do wysyłek itp.). Obecna umowa z Operatorem logistycznym obowiązuje do końca czerwca 2026 r. - tak więc, Spółka planuje dokonywać sprzedaży towarów z terytorium Polski co najmniej do końca czerwca 2026 r. Usługi będące przedmiotem Umowy Operator logistyczny wykonuje w centrum dystrybucyjnym w swoich magazynach do których posiada prawo najmu.

Z punktu widzenia działalności operacyjnej centrum dystrybucyjnego można wyróżnić etap wdrożenia (rozruchu) oraz etap rzeczywistej działalności operacyjnej. Etap wdrożenia trwał od początku nawiązania współpracy do momentu implementacji docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego. Podczas tego etapu wdrożono i zoptymalizowano (tj. dostosowano do wymagań Spółki) większość zakontraktowanych usług logistycznych wskazanych w ww. Umowie, uruchomiono obsługę dostaw do kluczowych krajów w UE (m.in. na rynek niemiecki i austriacki) oraz wdrożono obsługę e-commerce do odbiorców indywidulanych w wybranych krajach UE. Na etapie wdrożenia, Spółka i Operator logistyczny wspólnie uzgadniali zmiany w procesach logistycznych celem ich dopasowania do rodzaju i skali prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Z kolei etap rzeczywistej działalności operacyjnej obejmuje działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego (tj. okres po implementacji i dostosowaniu zakontraktowanych usług logistycznych, obsługę dostaw do kluczowych krajów w UE m.in. na rynek niemiecki i austriacki i obsługę e-commerce do odbiorców indywidulanych w wybranych krajach UE).

Wraz z zainicjowaniem rzeczywistej działalności operacyjnej i rozpoczęciem działania w ramach docelowego modelu - monitorowanie wdrożonych i świadczonych usług logistycznych w centrum dystrybucyjnym przejął (w imieniu Spółki) Menadżer ds. logistyki kontraktowej. Spółka formalnie nie zatrudnia w Polsce żadnych pracowników. Jednocześnie, w centrum dystrybucyjnym Spółkę reprezentują dwie osoby: Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki (Pracownicy). Obie ww. osoby formalnie pozostają pracownikami spółki córki Wnioskodawcy - tj. R sp. z o.o. Niemniej jednak, Pracownicy Ci w pełni podlegają pod centralę Spółki w Wielkiej Brytanii i są nadzorowani przez brytyjskich przełożonych. W marcu 2019 r. zatrudniono Menadżera ds. logistyki kontraktowej, który po okresie kilkumiesięcznego szkolenia i zakończeniu wyżej omawianego etapu wdrożenia wraz z zainicjowaniem rzeczywistej działalności operacyjnej, przejął w imieniu Spółki obowiązki związane z procesem monitorowania procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym. Do jego zadań przede wszystkim należy monitorowanie procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym na zlecenie centrali w Wielkiej Brytanii. Ponadto w skład jego obowiązków wchodzi m.in.: ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego celem maksymalizacji wydajności operacyjnej, osiągnięcia lub przekroczenia wyznaczonych wskaźników KPI i celów, dotrzymania terminów ich realizacji; monitowanie jakości pracy wykonywanej przez pracowników Operatora logistycznego; planowanie strategiczne obecnych i przyszłych wymagań operacyjnych oraz ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego w tym zakresie; nieustannie ulepszanie procesów i procedur, aby zapewnić jak najmniejsze przestoje w świadczeniu usług; zapewnienie obsługi klienta na wyjątkowym poziomie poprzez rozwijanie i utrzymanie dobrych relacji między poszczególnymi zespołami w centrum dystrybucji a interesariuszami biznesowymi; budżetowanie oraz zapewnienie, że wszystkie potrzeby operacyjne są realizowane w ramach wyznaczonego budżetu i bez wpływu na wydajność. Jednocześnie, w związku z intensywnym rozwojem operacji prowadzonych przez Spółkę w Polsce, w kwietniu 2021 r. zatrudniono Koordynatora ds. logistyki (m.in. celem wsparcia i zastępstwa Menedżera w czasie jego nieobecności). Spółka ma bezpośredni wpływ na Menadżera ds. logistyki oraz Koordynatora ds. Logistyki, których rolą jest ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego celem maksymalizacji wydajności operacyjnej oraz nieustannie ulepszanie procesów i procedur. Ww. pracownicy wykonują swoje zadania w centrum dystrybucyjnym przy pomocy zasobów technicznych należących do R sp. z o.o. (np. komputery, telefony) i Spółki (np. oprogramowanie z którego korzystają ww. osoby). Obaj pracownicy na stałe przebywają w centrum dystrybucyjnym, gdzie Operator logistyczny udostępnia im umeblowane stanowiska pracy oraz zapewnia działające bez zarzutu łącze telefoniczne/internetowe. Ponadto udostępniana jest im także sala konferencyjna, toaleta i kuchnia. Jednocześnie Operator logistyczny udostępnia obu ww. pracownikom specjalnie stworzoną na potrzeby Spółki dedykowaną stronę internetową (aplikacje webową), na której mogą zweryfikować status realizacji poszczególnych zamówień. Wspomniani pracownicy w żaden sposób nie uczestniczą jednak operacyjnie w bezpośredniej realizacji zamówień. Z punktu widzenia działalności operacyjnej centrum dystrybucyjnego, za wszelkie realizowane zamówienia pełną odpowiedzialność ponosi Operator logistyczny i jego pracownicy.

Świadczenie usług logistycznych realizowanych przez Operatora logistycznego na rzecz Spółki odbywa się zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Spółkę. Szczegóły zostały uregulowane w umowie o świadczeniu usług logistycznych - zgodnie z jej zapisami, m.in.: kompletacja i pakowanie zamówionych produktów oraz przygotowanie dokumentów przewozowych odbywa się zgodnie z instrukcjami Spółki (na ustalonych poziomach dziennych i tygodniowych); przygotowanie produktów do wysyłki i załadunku na pojazdy transportowe jest realizowane na podstawie harmonogramu załadunku ustalonego według priorytetów określonych przez Spółkę; dostawy z magazynu do kupującego autoryzowanego przez Spółkę odbywają się w uzgodnionych terminach realizacji; Operator logistyczny jest zobowiązany do kontrolowania produktów i przechowywania ich zgodnie z instrukcjami Spółki. Powyższe zadania są realizowane przez pracowników Operatora logistycznego (własnych lub najmowanych), któremu przysługuje pełna swoboda ich angażowania oraz wydawania im poleceń. Spółka jak i osoby reprezentujące ją w centrum dystrybucyjnym nie mogą wydawać poleceń pracownikom Operatora logistycznego. Ponadto każdego miesiąca wydajność świadczonych przez Operatora logistycznego usług jest mierzona według Kluczowych Wskaźników Efektywności zdefiniowanych w załączniku przedmiotowej umowy. Jednocześnie Operator logistyczny ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez Wnioskodawcę poziomie (zgodnie z zawartą umową). Spółka nie posiada zatem bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi oraz technicznymi/rzeczowymi Operatora logistycznego, nie ma także wpływu jaka część zasobów osobowych Operatora logistycznego oraz które zasoby osobowe i w jakim wymiarze czasowym realizują usługi na rzecz Spółki, a także nie ma wpływu jaka część zasobów technicznych/rzeczowych Operatora logistycznego jest wykorzystana do świadczenia usług na rzecz Spółki. Operator logistyczny ma pełną swobodę angażowania swoich zasobów technicznych/rzeczowych, aby zapewnić świadczenie usług na wymaganym przez Spółkę poziomie (zgodnie z zawartą umową).

Natomiast przestrzeń, w której towary są przechowywane jest określona i znana Spółce oraz została przydzielona wyłącznie w celu zaspokojenia potrzeb Spółki przez okres obowiązywania umowy. Jednocześnie wszelkie zmiany w tym zakresie (np. zwiększenie powierzchni magazynowej) pozostają odpowiednio uregulowane (aneksowane) pomiędzy Spółką a Operatorem logistycznym. Dodatkowo, Operator logistyczny stworzył plan zatowarowania, który został zaakceptowany przez Spółkę, więc Spółka ma pośredni wpływ na rozmieszczenie towarów w przydzielonej przestrzeni. Spółka nie ma jednak możliwości bezpośredniego zarządzania powierzchnią magazynów należącą do Operatora logistycznego. Pracownicy reprezentujący Wnioskodawcę posiadają dostęp do magazynu należącego do Operatora logistycznego, ale tylko w czasie obecności pracowników Operatora logistycznego. Ponadto Spółka na terytorium Polski nie posiada ani nie wynajmuje innych nieruchomości, lokali, miejsc magazynowania, a także nie udostępnia i nie planuje udostępniać innemu podmiotowi na terytorium Polski jakichkolwiek zasobów.

Operator logistyczny oferuje swoje usługi na rynku polskim również na rzecz innych podmiotów niepowiązanych ze Spółką. Poza świadczeniami nabywanymi od Operatora logistycznego, Spółka nabywa także inne usługi / towary na terytorium Polski - przykładowo: usługi kurierskie na potrzeby wywozu (transportu) towarów, usługi celne związane m.in. z realizacją transakcji importowych czy zakup materiałów (np. kartonów) do pakowania sprzedawanych towarów.

Ponadto, od 2012 r. działalność w Polsce prowadzi spółka R sp. z o.o., której 100% udziałowcem jest Spółka (w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości Spółka jest jednostką dominującą wyższego szczebla nad spółką R Sp. z o.o.). R sp. z o.o. jest kontrolowana przez Spółkę. Współpraca pomiędzy podmiotami polega głównie na sprzedaży towarów handlowych przez Spółkę na rzecz spółki córki, która jest podmiotem odpowiedzialnym za ich dalszą sprzedaż (głównie detaliczną oraz wysyłkową) na rynku lokalnym w Polsce, Czechach i Słowacji. Innymi słowy, Spółka zaopatruje w towary handlowe sklepy prowadzone lub współpracujące ze spółką zależną (R sp. z o.o.). Przy czym Spółka nie dokonuje sprzedaży towarów handlowych tylko i wyłącznie na rzecz spółki córki, Spółka prowadzi sprzedaż również do innych kontrahentów. Dodatkowo, Spółka wspiera finansowo spółkę córkę udzielając jej pożyczek. Wszelkie transakcje pomiędzy oba podmiotami realizowane są na zasadach rynkowych.

Zatem pomimo, że nawiązali Państwo współpracę z Operatorem Logistycznym i prowadzicie działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji odzieży i akcesoriów do kontrahentów Spółki na rynku lokalnym w Polsce oraz na rynkach międzynarodowych, nie można uznać, że Państwa Spółka na terytorium Polski niezależnie od działalności prowadzonej w Wielkiej Brytanii posiadając zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały działalność gospodarczą. Co prawda, Spółka posiada na terytorium Polski zaplecze personalne. W centrum dystrybucyjnym Spółkę reprezentują dwie osoby tj. Menadżer ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki. Obie ww. osoby formalnie pozostają pracownikami spółki córki - tj. R sp. z o.o. Pracownicy Ci jednak w pełni podlegają pod centralę Spółki w Wielkiej Brytanii i są nadzorowani przez brytyjskich przełożonych. Spółka ma bezpośredni wpływ na Menadżera ds. logistyki oraz Koordynatora ds. Logistyki, których rolą jest ścisła współpraca z kierownictwem Operatora logistycznego celem maksymalizacji wydajności operacyjnej oraz nieustannie ulepszanie procesów i procedur. Niemniej jednak obowiązki Menadżera ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynator ds. logistyki dotyczą przede wszystkim monitorowania procesów logistycznych w centrum dystrybucyjnym. Pracownicy spółki córki natomiast w żaden sposób nie uczestniczą operacyjnie w bezpośredniej realizacji zamówień. Ponadto całość operacji związanych z zaopatrzeniem jak i sprzedażą (przedmiotem działalności Spółki) jest zarządzana i nadzorowana przez centralę Spółki. Jednocześnie Spółka nie zorganizowała na terytorium Polski odpowiedniego zaplecza technicznego. Spółka na terytorium Polski nie posiada ani nie wynajmuje nieruchomości, lokali, miejsc magazynowania, a także nie udostępnia i nie planuje udostępniać innemu podmiotowi na terytorium Polski jakichkolwiek zasobów. Co prawda dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez Spółkę z personelu i infrastruktury technicznej usługodawcy. Niemniej jednak korzystanie przez Państwa z usług Operatora logistycznego nie oznacza, że jego zaplecze techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od Państwa i stanowi jego stałe miejsce prowadzenia działalności. W analizowanej sprawie bowiem nie posiadacie Państwo kontroli nad zasobami technicznymi i rzeczowymi Operatora Logistycznego, jak również nie macie wpływu jaka część tych zasobów ma zostać wykorzystana do świadczenia usług na Państwa rzecz. Jednocześnie telefony i komputery, przy pomocy których Menadżer ds. logistyki oraz Koordynator ds. Logistyki wykonują swoje zadania w centrum dystrybucyjnym, nie mogą stanowić niezbędnego minimum, tak aby mogły być traktowane jako wystarczające do samodzielnego świadczenia usług, bowiem nie tworzą infrastruktury niezbędnej do tego, by prowadzić w Polsce niezależną działalność. Zatem, pomimo posiadania na terytorium Polski zasobów personalnych w postaci Menadżera ds. logistyki kontraktowej oraz Koordynatora ds. logistyki oraz pewnych zasobów technicznych w postaci komputerów i telefonów Spółka nie dysponuje minimalnym zapleczem technicznym, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą, aby zapewnić prowadzenie działalność w zakresie dystrybucji. Dodatkowo, współpraca Państwa Spółki ze spółką zależną R sp. z o.o., która jest podmiotem odpowiedzialnym za dystrybucję i dalszą sprzedaż towarów na rynku detalicznym w Polsce, Czechach i Słowacji, realizowana jest na zasadach rynkowych. Zatem, w tym konkretnym przypadku mimo, że planujecie Państwo współpracować z Operatorem Logistycznym przynajmniej do końca czerwca 2026 r. przy wykorzystaniu zaplecza personalnego spółki zależnej, które jest przez Państwa nadzorowane, należy stwierdzić, że nie jest spełniona przesłanka posiadania odpowiedniego zaplecza do uznania, że na terytorium Polski posiadacie stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem nie można się zgodzić z Państwem, że Spółka wykreowała w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 53 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej od momentu zainicjowania rzeczywistej działalności operacyjnej rozumianej jako uruchomienie i działanie w ramach docelowego modelu świadczenia i korzystania z usług logistycznych wykonywanych przez Operatora logistycznego.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy w świetle przepisów ustawy o VAT oraz w stanie faktycznym miejscem świadczenia usług logistycznych nabywanych przez Spółkę w związku z realizowanymi transakcjami jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (pytanie nr 2) oraz czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za wyżej wymienione usługi (pytanie nr 3).

Odnosząc się do powyższych Państwa wątpliwości należy wskazać, że w analizowanym przypadku względem usług logistycznych mają zastosowanie zasady ogólne wynikające z art. 28b ustawy. Jak Państwo wskazali zasady szczególe nie znajdują w tym przypadku zastosowania. Ponadto Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii oraz jak wskazano w interpretacji nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem, usługi logistyczne do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie będą opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Usługi logistyczne są opodatkowane stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby Spółki, tj. w Wielkiej Brytanii. Tym samym, w przypadku, gdy otrzymacie Państwo od Operatora logistycznego faktury dokumentujące nabycie na terytorium Polski usług logistycznych, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy. W konsekwencji, Państwa Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług logistycznych, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie miejsca świadczenia usług logistycznych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za usługi logistyczne również należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne oraz wyroki są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Interpretacje powołane przez Spółkę na poparcie własnego stanowiska w zakresie posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych od sytuacji przedstawionej we wniosku. Posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy oceniać bowiem przez pryzmat konkretnego przypadku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).