Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 27 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) udzielenia licencji do programu komputerowego oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 grudnia 2021 r. (wpływ 16 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie: 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz 71.12.Z - Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, którą wykonuje w oparciu o umowę o świadczenie usług określającą zakres, warunki wykonywania oraz wysokość wynagrodzenia. Forma opodatkowania działalności to zasady ogólne oraz płatnik czynny VAT. Za usługi w ramach działalności gospodarczej wystawia Pan fakturę VAT – jest czynnym płatnikiem VAT, działalność opodatkowana na zasadach ogólnych. Do prowadzonej działalności gospodarczej nie zalicza Pan żadnych innych czynności, ani nie zostały zgłoszone żadne inne klasyfikacje działalności.

Dodatkowo, dla firmy z którą Pan współpracuje, stworzył Pan program komputerowy (w myśl art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1062), który jest samodzielnym dziełem. Jest Pan twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowi on utwór w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Program został napisany przez Pana pod nadzorem firmy zlecającej w określonym przez nich okresie, w ich siedzibie korzystając z udostępnionego przez nich sprzętu komputerowego, wszelka odpowiedzialność wobec osób trzecich jest po stronie firmy korzystającej z programu, nie ponosi Pan także ryzyka gospodarczego, co za tym idzie w myśl art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność ta nie jest przez Pana zaliczona jako pozarolnicza działalność gospodarcza. Traktuje to Pan jako działalność wykonywaną osobiście na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w myśl art. 13 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podpisał Pan jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych dodatkowo umowę na udzielenie licencji do praw autorskich na korzystanie z programu, w wyniku której otrzymuje honoraria za udzielenie licencji do praw autorskich, które zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozlicza z wykorzystaniem 50% kosztów uzyskania dochodu z tytułu opłat licencyjnych w pierwszym roku obowiązywania umowy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Honoraria te są przychodem ze źródła z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w myśl art. 13 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzupełnienie wniosku

Współpracuje Pan z firmą `(...)`

Współpraca z firmą trwa od 2013 roku, w zakresie doradztwa technicznego oraz usług projektowo-konstrukcyjnych. Jest wiele aspektów i obszarów, w których się to odbywa, od wsparcia w kreowaniu standardów, poprzez nadzór i wparcie merytoryczne w rozwoju nowych produktów, a także tworzenie nowych prototypów oraz wsparcie podczas ich testów. Konsultuje Pan i doradza także decyzje podejmowane w obszarze parku maszynowego oraz technologii.

W listopadzie ubiegłego roku firma zleciła Panu napisanie programu komputerowego do wspomagania pracy technologów pracujących w firmie. Jako, że firma zakupiła program `(...)` do zarządzania i nie miała możliwości pełnej integracji z istniejącym programem w dziale technologii to zwrócono się do Pana z pytaniem o możliwości wiedząc, że ma Pan w tym obszarze pewne doświadczenie i wiedzę. W wyniku tych rozmów uczestniczył Pan w ustaleniach z firmami trzecimi, w wyniku których na podstawie Pana zaleceń powstał program, który firma zakupiła, niestety nie obejmował całości zagadnienia tylko jej część, dodatkowo był dość drogi oraz forma rozliczenia była w formie jednorazowej zapłaty. Po rozmowach z dostawcą oprogramowania `(...)` nie znaleziono żadnej możliwości poza programistyczną na wypełnienie luki, po rozmowach z firmą oraz zapewnieniu o Pana kompetencji w tym obszarze zostało to zlecone Panu, ponieważ Pana oferta była atrakcyjniejsza cenowo oraz bardziej elastyczna ze względu na rozliczenie w formie licencji, a nie jednorazowej kwoty. Taka forma była pożądana.

Umowa dotyczy udzielenia odpłatnej i niewyłącznej licencji do praw autorskich dotyczących programu komputerowego stworzonego wyłącznie przez Pana dla tej firmy. W samej umowie brak zapisu o zleceniu ponieważ powstała po wykonaniu programu. Szczegóły i ustalenia były uzgodnione przed napisaniem programu w formie ustnej, zgodnie z nimi miał powstać program który będzie licencjonowany, po odbiorze i zatwierdzeniu spełnienia oczekiwań powstała umowa licencyjna.

Program służy do zintegrowania oprogramowania firmy `(...)` z programem `(...)` Głównymi funkcjami jest automatyzacja tworzenia indeksów w programie `(...)`, automatyzacja exportu BOM-ów do programu .., automatyczna aktualizacja indeksów ora BOM-ów na podstawie danych wprowadzonych w programie `(...)` Konieczność dopasowania go zarówno do dwóch niezależnych programów, jak i standardów firmy czyni go unikalnym i niezastąpionym żadnym innym produktem na rynku.

Tworzył Pan program, o którym mowa we wniosku w okresie kilku – kilkunastu dni w trybie po kilka godzin dziennie. Ukończył Pan program w listopadzie ubiegłego roku. Stworzenie programu było podyktowane zleceniem ze strony firmy. Gdyby nie to, nie doszłoby do jego powstania, szczegóły wykonania oraz ramy czasowe zostały zdefiniowane i narzucone przez firmę zlecającą. W związku z powyższym działalność, w wyniku której program powstał nie była prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły.

Umowa licencyjna na ten program jest podpisana tylko z tą firmą. Usługi programistyczne świadczy Pan tylko dla 1 firmy, nie świadczy usług programistycznych dla innych firm w chwili obecnej, ani nie świadczył wcześniej.

Sposób pozyskiwania przez Pana firm, które korzystają z Pana usług różni się znacząco. W działalności stara się Pan pozyskiwać nowych klientów różnymi drogami od internetu poprzez wizyty w firmach. Usług programistycznych Pan nie oferuje, potrzeba wynikła w jednej z firm, z którą Pan współpracuje i na jej życzenie zostało to wykonane.

Rozgranicza Pan czas poświęcany na usługi, z których przychody rozlicza w ramach działalności gospodarczej od czasu poświęconego na programowanie; jako że dotyczy to firmy z którą Pan współpracuje to było to w porozumieniu z firmą. Można ująć, że za obopólną zgodą „zawieszono” chwilowo świadczenie Pana usług na rzecz tej firmy i w tym czasie wykonał Pan program. Wykonanie programu miało miejsce głównie w firmie zamawiającego, ponieważ musiał Pan zrobić to w oparciu o ich standardy i oprogramowanie.

Na wszystkie obszary swojej działalności poświęca Pan czas regularnie w sposób ciągły i regularny. Nie wliczając umowy, o której jest mowa we wniosku, jest to jedyne źródło Pana utrzymania więc całość uwagi i czasu jaki ma Pan do dyspozycji poświęca na działalność. Program był napisany na zamówienie więc poświęcił Pan tylko ten czas na jego napisanie. Jeżeli sytuacja będzie miała miejsce w przyszłości odbędzie się to w takiej samej formie.

Cel programowania był czysto zarobkowy. Program, o którym mowa jest ściśle wyspecjalizowany i dopasowany do wewnętrznej struktury i standardów firmy. Jest dla Pana całkowicie nieprzydatny. To samo się tyczy przydatności dla kogokolwiek w życiu prywatnym, jest to produkt skierowany pod potrzeby zamawiającego.

Pytanie

Czy przychody osiągane z umowy licencyjnej do programu komputerowego są zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2021.685 t.j.)?

Państwa stanowisko w sprawie

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2021.685 t.j.), a także w związku ze spełnieniem wszystkich trzech warunków opisanych w art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód osiągany z działalności wykonywanej osobiście osiągany z tytułu wymienionego w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolniony z opodatkowaniem podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.);

2. (uchylony);

3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Jak stanowi art. 15 ust. 3a ustawy:

Przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Stosownie do art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.):

1. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

2. wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

2a. wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1. 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;

2. 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

2b. w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

2c. jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

3. wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

3a. (uchylony).

4. za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

5. nie wlicza się do przychodu osób wykonujących pracę nakładczą wartości surowców i materiałów pomocniczych dostarczonych przez te osoby oraz zwrotu poniesionych przez nie kosztów z tytułu transportu, zużytej energii, opału, konserwacji maszyn i urządzeń itp., jeżeli osoba, na rzecz której wykonywana jest praca nakładcza, wypłaca należność z tych tytułów w wyodrębnionej pozycji.

6. za przychód z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną uważa się wszelkie przychody, o których mowa w art. 11, uzyskane przez członka spółdzielni lub jego domownika z tytułu wkładu pracy oraz innych tytułów przewidzianych w statucie spółdzielni, po wyłączeniu z tych przychodów udziałów w dochodzie podzielnym spółdzielni z tytułu działalności rolniczej, z wyjątkiem polegającej na prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

1. (uchylony);

2. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;

3. przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;

4. przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;

5. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;

6. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;

7. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

8. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

- wykonywania tych czynności,

- wynagrodzenia, oraz

- odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in., czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym:

Podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Ponadto, z akapitu drugiego tego przepisu wynika, że działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

Artykuł 10 Dyrektywy 2006/112/WE wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). W myśl ww. art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE:

Warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W celu określenia granic pojęcia „działalności gospodarczej” i „podatnika” należy przypomnieć art. 9 (2) i 12 (1) Dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 9 (2) Dyrektywy 2006/112/WE stwierdza, że:

Poza osobami, o których mowa w ust. 1, za podatnika uznawana jest każda osoba, która okazjonalnie dokonuje dostawy nowego środka transportu wysyłanego lub transportowanego do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę albo na rzecz sprzedawcy lub nabywcy, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, ale na terytorium Wspólnoty.

Przy czym, artykuł 12 (1) stanowi, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

a) dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;

b) dostawa terenu budowlanego.

Dyrektywa 2006/112/WE wskazuje na bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem zadanego pytania należy stwierdzić, że oceniając, czy w sytuacji udzielenia przez Pana za wynagrodzeniem licencji do praw autorskich na korzystanie z programu komputerowego działa Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, należy uwzględnić przesłanki zawarte w art. 15 ust. 3 ustawy.

W przypadku łącznego spełnienia warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, czynności podejmowanych przez osobę fizyczną nie uznaje się za czynności wykonywane w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. To powoduje, że osoba taka nie działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, a zatem wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu VAT. Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 3a ustawy, przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców.

Z okoliczności sprawy wynika, że dla firmy, z którą Pan współpracuje stworzył Pan program komputerowy, który jest jego samodzielnym dziełem. Program został napisany przez Pana pod nadzorem firmy zlecającej w określonym przez nich okresie, w ich siedzibie korzystając z udostępnionego przez nich sprzętu komputerowego. Wszelka odpowiedzialność wobec osób trzecich jest po stronie firmy korzystającej z programu, nie ponosi Pan także ryzyka gospodarczego. Zgodnie z zawartą umową na udzielenie licencji do praw autorskich na korzystanie z programu, otrzymuje Pan honoraria za udzielenie licencji do praw autorskich.

Przy czym w interpretacji z 31 grudnia 2021 r. Nr 0115-KDIT1.4011.729.2021.4.AS wydanej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdzono, że w Pana sytuacji, gdzie umowa licencyjna nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej, do przychodów z tego źródła należy zaliczyć przychody uzyskane z tytułu honorarium za udzielenie licencji. W rezultacie, uzyskany przez Pana przychód podlega – w roku uzyskania – opodatkowaniu jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wynagrodzenie, które otrzymuje Pan od Spółki za udzielenie licencji do praw autorskich na korzystanie z programu komputerowego nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 3 ustawy, tj. przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie są spełnione warunki dotyczące wynagrodzenia określone w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 ustawy, co nie pozwala na wyłączenie wykonywanych czynności poza zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego w zakresie udzielenia licencji do praw autorskich na korzystanie z programu komputerowego wykonuje Pan samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji usługi świadczone przez Pana na podstawie zawartej ze Spółką Umowy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towaru i usług oraz z tytułu świadczenie tych usług występuje Pan w charakterze podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).