Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 28 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki jawnej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 stycznia 2022 r. (wpływ 19 stycznia 2022r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz 18 stycznia 2022 r. (wpływ 20 stycznia 2022 r.) o pełnomocnictwo.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną (dalej również jako: „podatnik”), w przyszłości będzie wspólnikiem spółki jawnej (dalej jako: „Spółka”). Wnioskodawca posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. W opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca otrzyma w formie darowizny do majątku osobistego (tj. niezwiązanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą) prawo ochronne na znak towarowy i związane z nim autorskie prawo majątkowe. Darowizna zostanie dokonana przez ojca Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozważa wniesienie znaku towarowego w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki jawnej w zamian za ogół praw i obowiązków, wynikających z bycia wspólnikiem spółki jawnej. Przed dokonaniem aportu Wnioskodawca uzyska wycenę rzeczoznawcy majątkowego, który określi wartość rynkową znaku towarowego. Wartość wkładu zostanie określona w wartości rynkowej. Przedmiotem wkładu nie będzie przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część. Wnioskodawca obejmie ogół praw i obowiązków w spółce jawnej. Znak towarowy nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy w chwili dokonywania aportu. Znak towarowy nie będzie amortyzowany przez Wnioskodawcę. Znak towarowy w chwili wniesienia aportu będzie pozostawał składnikiem majątku osobistego Wnioskodawcy.

Znak dotyczy towarów związanych z branżą stolarską, głównie w segmencie obróbki drewna oraz płyt laminowanych, wiórowych i sklejki.

Wnioskodawca wyjaśnia, że tak jak to zostało wskazane we wniosku o wydanie interpretacji w niniejszej sprawie, Wnioskodawca rozważa wniesienie znaku towarowego aportem do spółki jawnej, która dopiero powstanie. Dopiero następnie Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności będzie posiadać określony znak towarowy i zawrze umowę dzierżawy znaku towarowego z innymi podmiotami. W ramach takiej umowy dzierżawca znaku towarowego będzie się mógł nim posługiwać na warunkach określonych w umowie i użytkować w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a wydzierżawiający będzie płacić czynsz oznaczony w pieniądzach (miesięcznie, kwartalnie lub rocznie).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że od momentu ewentualnego uzyskania darowizny ww. znaku towarowego do czasu realizacji ww. zdarzenia przyszłego (tj. zawiązania spółki jawnej i wniesienia aportem znaku towarowego), które na moment składania niniejszych wyjaśnień jeszcze nie nastąpiły, Wnioskodawca może nieodpłatnie oddawać do używania ww. znaku. Przy czym, Wnioskodawca wskazuje, że nieodpłatność oddania znaku do używania będzie wynikać z krótkiego czasu pomiędzy potencjalną darowizną a wniesieniem znaku aportem do spółki jawnej (będzie to okres od kilku do maksymalnie kilkunastu dni).

Nadto, Wnioskodawca wskazuje, że w uzasadnieniu swojego stanowiska przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie omyłkowo wskazał, że w zamian za wniesienie znaku towarowego aportem otrzyma udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Podczas gdy powinna wskazać, że w zamian otrzyma ogół praw i obowiązków, wynikających z tytułu bycia wspólnikiem spółki jawnej.

Pytanie

Czy wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki jawnej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wniesienie do spółki jawnej wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego, nie będzie czynnością podlegającą podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zmianami, dalej jako: „ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Definicję pojęcia "towary" zawiera art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez "towary" rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl ust. 2 art. 8 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W myśl ww. przepisów nie ulega wątpliwości, że - co do zasady - wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest objęte opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Wniesienie aportu jest czynnością odpłatną, albowiem Wnioskodawca w zamian za wniesiony wkład niepieniężny otrzyma udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Zgodnie z definicjami zawartymi w ustawie o VAT wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki jawnej zakwalifikować należy jako świadczenie usług, bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Czynności stanowiące świadczenie usług lub dostawę towarów niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, należy jednak podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług lub dostawę towarów, w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy czynność zostanie wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Cytowane powyżej przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych, tj. art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zmianami, dalej jako: Dyrektywa 2006/112/WE), zgodnie z którym Podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Przesłanki uznania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki jawnej jako dokonanej w ramach działalności gospodarczej.

W celu uznania, że Wnioskodawca wykonuje czynność wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki jawnej w ramach działalności gospodarczej, jako podatnik, konieczne byłoby spełnienie przez niego następujących przesłanek (łącznie, tj. wszystkich następujących przesłanek):

1. działalność musi być wykonywana przez producentów, handlowców, usługodawców, w tym podmioty pozyskujące zasoby naturalne oraz rolników, lub działalność musi być wykonywana przez osobę wykonującą wolny zawód,

2. działalność musi być wykonywana samodzielnie w sposób ciągły,

3. działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie ulega zatem wątpliwości, że w świetle ww. przepisu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie działa jako podatnik, albowiem Wnioskodawca:

1. nie nabył praw do innych znaków towarowych ani podobnych praw majątkowych w celu prowadzenia działalności gospodarczej mającej na celu zbywanie, dzierżawienie, udzielanie licencji itp. na znaki towarowe,

2. nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania znaków towarowych, czy innych oznaczeń słowno-graficznych, ani w zakresie obrotu tego rodzaju prawami,

3. nie ma zamiaru prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania znaków towarowych, czy innych oznaczeń słowno-graficznych, ani w zakresie obrotu tego rodzaju prawami,

4. nie występuje jako producent, handlowiec, usługodawca, w tym podmiot pozyskujący zasoby naturalne, rolnik, nie wykonuje wolnego zawodu,

5. dokona czynności wniesienia wkładu niepieniężnego jednorazowym rozporządzeniem majątkiem i z chwilą jego dokonania Wnioskodawca traci wszelkie prawa do wykorzystywania tego składnika majątku, w tym również posługiwania się nim, czerpania z niego korzyści.

W związku z powyższym czynność wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego nie będzie wykonywaniem działalności gospodarczej, a Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik przy wykonywaniu omawianej czynności.

Potwierdzenie stanowiska wnioskodawcy w poglądach doktryny prawa podatkowego Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego. Akcentuje się w niej, że przesłanką konieczną do uznania określonej transakcji za czynność podlegającą ustawie o VAT jest wykonywanie jej przez podatnika w rozumieniu tej ustawy. Warunkiem uznania danego podmiotu za podatnika jest w szczególności wykonywanie przez ten podmiot działalności w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak wskazuje T. Michalik za podatnika nie może być uznana osoba fizyczna, która nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, a która dokonuje transakcji sprzedaży elementów swojego majątku prywatnego.

Jednocześnie nie ma znaczenia to, że podmiot ten wykonuje powyższe czynności w celach zarobkowych - kluczowe jest bowiem jedynie to że dokonującej ww. sprzedaży osoba ta nie działa w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w ramach działalności handlowej (por. T. Michalik, VAT, Komentarz, 2021, Legalis).

Na gruncie przedstawionego stanu faktycznego oczywistym jest, że Wnioskodawca dokona czynności w sposób jednorazowy, przy tym nie ma zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży, zbywania znaków towarowych czy innych wartości niematerialnych i prawnych.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie potwierdził, że przez wykorzystanie majątku w celach zarobkowych należy rozumieć wszelkie transakcje, bez względu na ich formę prawną, za pomocą których dany podmiot może spodziewać się uzyskania dochodu z rzeczonego majątku w sposób ciągły (por. wyrok TSUE z dnia 4 grudnia 1990 r., C-186/89, wyrok TSUE z dnia 26 września 1996 r., C-230/94).

Wobec powyższego o tym czy dana czynność - wykorzystanie majątku do celów zarobkowych podlega ustawie o VAT istotne znaczenie ma ocena czy transakcje te będą wykonywane w sposób ciągły.

Na gruncie analizowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że nie ma zamiaru prowadzenia działalności w zakresie obrotu wartościami materialnymi i prawnymi. Czynność zbycia znaku towarowego będzie miała charakter jednostkowy.

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja nie będzie wykonana przez podmiot podatku od towarów i usług. Czynność zbycia znaku towarowego nie będzie nosiła cech ciągłości. Warunkiem uznania pojedynczej czynności za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT jest zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny), przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2006 r., I SA/Wr 830/06, por. wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., I FPS 3/07). Jak słusznie wskazuje WSA w Szczecinie: "uznanie jednorazowej czynności darowizny znaku towarowego za opodatkowaną VAT wymagałoby wykazania, że w momencie jej realizacji podatniczka działała w charakterze producenta, handlowa lub usługodawcy, z zamiarem wielokrotnego wykonywania tych czynności, co w sprawie nie wystąpiło" (por. wyrok WSA w Szczecinie z 10 lutego 2016 r., I SA/Sz 53/16).

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że nie ma zamiaru prowadzenia działalności, wykonywania dalszych czynności w zakresie obrotu znakami towarowymi. Wykonanie jednostkowej czynności zbycia znaku towarowego bez zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie wyklucza opodatkowanie transakcji VAT.

Również NSA w wyroku z dnia 14 czerwca 2019 roku, sygn. akt: I FSK 813/17, wskazał, że „choć wniesienie aportu do spółki jawnej ma charakter odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - bowiem dokonujący tej czynności otrzymuje w zamian wymierną korzyść majątkową w postaci ogółu praw i obowiązków wspólnika w tejże spółce, co stanowi wynagrodzenie za wniesione aportem składniki majątkowe - to samo stwierdzenie, że dana czynność stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy nie jest wystarczającą przesłanką skutkującą opodatkowaniem tej czynności podatkiem VAT. Dla wystąpienia opodatkowania przy wniesieniu aportu konieczne jest dodatkowo stwierdzenie dokonania tej czynności przez podatnika podatku od towarów i usług i to działającego w takim charakterze przy dokonaniu tej czynności.”.

Interpretacje indywidualne przemawiające za stanowiskiem Wnioskodawcy

Skutkiem wskazanego powyżej Wyroku NSA z dnia 14 czerwca 2019 roku było wydanie przez Dyrektora KIS interpretacji indywidualnej z dnia 21 listopada 2019 roku, sygn. S-ILPP1/4512-1-202/16/19-S/MC, w której Dyrektor KIS potwierdził, że wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci posiadanego udziału w prawach ochronnych do znaku towarowego do spółki jawnej, z majątku osobistego wnioskodawcy, nie jest czynnością podlegającą VAT. Taki wniosek Dyrektor KIS sformułował, biorąc pod uwagę fakt, iż jednorazowa czynność wniesienia aportem prawa ochronnego do znaku towarowego nie konstytuuje stwierdzenia prowadzenia przez wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Nadto, stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:

· interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 19 kwietnia 2021 roku, sygn. 0114- KDIP1-1.4012.138.2021.1.MM, w której wskazano, że „nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności”,

· interpretacji indywidualnej wydanej przez Izbę Skarbową w Poznaniu z dnia 8 stycznia 2016 roku, sygn. ILPP5/4512-1-251/15-4/AK, w której wskazano, że „nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności”;

· interpretacji indywidualnej wydanej przez Izbę Skarbową w Warszawie z dnia 11 grudnia 2015 roku, sygn. IPPP3/4512-882/15-4/RD, w której wskazano, że „w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wskazano powyżej, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić, że doszło do dostawy towarów, lecz wymagane jest też określenie podmiotu dokonującego sprzedaży za występującego w związku z tą czynnością w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Jak wynika z powyższego, podatnikiem VAT nie jest podmiot, który wykonuje jednorazową czynność. Zdaniem Wnioskodawcy nie spełni on definicji podatnika, ponieważ nie prowadzi on działalności gospodarczej w omawianym zakresie. Nadto, Wnioskodawca nie ma zamiaru prowadzenia powtarzalnych czynności w zakresie zbywania znaków towarowych. Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy zasługuje na potwierdzenie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W przepisie tym przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów na podstawie art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, w przyszłości będzie wspólnikiem spółki jawnej. Nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej. Wnioskodawca otrzyma w formie darowizny do majątku osobistego (tj. niezwiązanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą) prawo ochronne na znak towarowy i związane z nim autorskie prawo majątkowe. Wnioskodawca rozważa wniesienie znaku towarowego w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki jawnej w zamian otrzyma ogół praw i obowiązków, wynikających z tytułu bycia wspólnikiem spółki jawnej. Dopiero następnie Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności będzie posiadać określony znak towarowy i zawrze umowę dzierżawy znaku towarowego z innymi podmiotami. W ramach takiej umowy dzierżawca znaku towarowego będzie się mógł nim posługiwać na warunkach określonych w umowie i użytkować w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a wydzierżawiający będzie płacić czynsz oznaczony w pieniądzach (miesięcznie, kwartalnie lub rocznie). Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że od momentu ewentualnego uzyskania darowizny ww. znaku towarowego do czasu realizacji ww. zdarzenia przyszłego (tj. zawiązania spółki jawnej i wniesienia aportem znaku towarowego), które na moment składania niniejszych wyjaśnień jeszcze nie nastąpiły, Wnioskodawca może nieodpłatnie oddawać do używania ww. znak. Przy czym, Wnioskodawca wskazuje, że nieodpłatność oddania znaku do używania będzie wynikać z krótkiego czasu pomiędzy potencjalną darowizną a wniesieniem znaku aportem do spółki jawnej (będzie to okres od kilku do maksymalnie kilkunastu dni). Przed dokonaniem aportu Wnioskodawca uzyska wycenę rzeczoznawcy majątkowego, który określi wartość rynkową znaku towarowego. Wartość wkładu zostanie określona w wartości rynkowej. Znak towarowy w chwili wniesienia aportu będzie pozostawał składnikiem majątku osobistego Wnioskodawcy.

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki jawnej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2021 r., poz. 324):

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej:

Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk.

Art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej:

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej:

Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 153 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej:

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym.

W świetle art. 153 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej:

Prawo ochronne na znak towarowy przedłuża się o dalsze 10 lat ochrony, o ile uiszczona zostanie opłata za dalszy okres ochrony.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów - wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

Zatem, wniesienie przez Pana wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki jawnej, będzie stanowiło działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy, a Pan będzie występował dla tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W ocenie tut. Organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze „życia prywatnego”, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, jednak w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z nich wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty. Fakt, że Pan nie wykorzystuje przedmiotowego znaku towarowego w celach prowadzonej działalności gospodarczej nie może stanowić argumentu przemawiającego za potraktowaniem posiadanego składnika majątku jako majątku osobistego.

W konsekwencji, czynność wniesienia przez Pana wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki jawnej będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, zaś Pan dla tej czynności będzie występował w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Znak towarowy mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem aport znaku towarowego zalicza się do świadczenia usług.

W związku z tym, czynność wniesienie przez Pana wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do spółki jawnej będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, zaś Pan dla tej czynności będzie występował w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy, dokonującego odpłatnego świadczenia usług, o których mowa art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).