0112-KDSL1-2.440.311.2021.3.PR

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 29 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.), uzupełnionego pismem z dnia 22 listopada 2021 r. (data wpływu 25 listopada 2021 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: towar – hamburger (kanapka z wkładem mięsnym)

Opis towaru: Składniki: bułka (…), mięso (…), (…).

Hamburger jest kanapką z wkładem mięsnym podawaną na ciepło, na bieżąco przygotowywaną na zapleczu punktu należącego do Wnioskodawcy. Przygotowanie hamburgera odbywa się poprzez podsmażenie bułki (…) oraz podsmażenie (…). Po procesie obróbki termicznej kanapka jest składana z pozostałych składników: (`(...)`). Następnie kanapka owijana jest w papierowe opakowanie i pakowana w dużą papierową torbę. Torba papierowa wydawana jest klientowi poprzez specjalnie do tego przeznaczone okno restauracji (…). Po procesie przygotowania hamburgera ma miejsce jego sprzedaż. Hamburger sprzedawany w systemie (`(...)`)/(…) jest przeznaczony do spożycia poza lokalem Wnioskodawcy. Oferowany jest on na wynos. Przy sprzedaży (…) klient znajduje się w samochodzie podczas zamawiania hamburgera, a w przypadku (…) klient podchodzi do okienka sprzedaży pieszo. Wnioskodawca nie zapewnia klientom zastawy stołowej ani sztućców, jednakże na żądanie klienta kasjer może wydać klientowi drewniane sztućce jednorazowe.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 56

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 12f w zw. z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. towaru, według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis towaru.

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Miejscem prowadzonej działalności gospodarczej jest Polska. Wnioskodawca prowadzi jako franczyzobiorca sieć lokali gastronomicznych funkcjonujących pod marką (`(...)`). Wnioskodawca oferuje swoim klientom sprzedaż żywności oraz napojów zarówno w stanie przetworzonym, jak i nieprzetworzonym. Oznacza to, że klienci punktów sprzedażowych mogą w nich nabywać zarówno gotowe posiłki, jak i pojedyncze produkty.

W ramach oferty Wnioskodawcy można zakupić między innymi następujące produkty: napoje (`(...)`), żywność w stanie nieprzetworzonym (`(...)`), żywność w stanie przetworzonym (`(...)`). W sprzedaży zdecydowanie przeważa żywność przetworzona.

Do oferowanych przez Wnioskodawcę produktów należą w głównej mierze:

(`(...)`)

Produkty mogą wstępować osobno bądź też w zestawach (`(...)`). Produkty sprzedawane są w postaci, w której nadają się do bezpośredniego spożycia przez klientów – są w pełni przyrządzone, serwowane na ciepło.

W ramach oferty Wnioskodawcy można zakupić między innymi kanapkę z wkładem mięsnym o nazwie: hamburger. Złożony wniosek dotyczy usługi przygotowania i wydania hamburgera klientowi w systemie (`(...)`)/(…).

Skład hamburgera przedstawia się w następujący sposób: bułka (`(...)`), mięso (`(...)`), (`(...)`).

Złożony wniosek dotyczy sprzedaży produktu „hamburger” oferowanego w usłudze (`(...)`)/(`(...)`) oferowanym przez lokale Wnioskodawcy.

Przygotowanie kanapki odbywa się poprzez podsmażenie bułki (`(...)`) oraz podsmażenie (`(...)`). Po procesie obróbki termicznej kanapka jest składana z pozostałych składników: (`(...)`). Następnie kanapka owijana jest w papierowe opakowanie i pakowana w dużą papierową torbę. Torba papierowa wydawana jest klientowi poprzez specjalnie do tego przeznaczone okno restauracji w systemie (`(...)`)/(`(...)`).

Po procesie przygotowania hamburgera ma miejsce jego sprzedaż. Poniżej znajduje się informacja, jak wygląda sprzedaż hamburgera oraz opisany jest proces sprzedaży.

Hamburger sprzedawany w systemie (`(...)`) i (`(...)`) jest przeznaczony do spożycia poza lokalem Wnioskodawcy. Oferowany jest on na wynos. Usługa (`(...)`)/(`(...)`) jest tym samym rodzajem usługi, dlatego winna być rozpoznana w jednym wniosku o wydanie wiążącej informacji stawkowej. Różnica polega jedynie na tym, że przy usłudze (`(...)`) klient znajduje się w samochodzie podczas zamawiania hamburgera, a w usłudze (`(...)`) klient podchodzi do okienka sprzedaży pieszo. W sprzedaży zdecydowanie dominuje model (`(...)`), w którym klienci podjeżdżają samochodem do okienek, w których można złożyć, opłacić i odebrać zamówienie.

System sprzedaży produktów (`(...)`) i (`(...)`) polega na sprzedaży hamburgera na rzecz klientów podjeżdżających samochodami do odpowiedniego stanowiska znajdującego się na zewnątrz restauracji (…) lub klientom podchodzącym do wydzielonego stanowiska (okienka) znajdującego się również na zewnątrz restauracji (…). W tych przypadkach, hamburger jest przeznaczony do spożycia przez nich poza terenem restauracji. Nabywając hamburgera w systemie (`(...)`) i (`(...)`) klient nie korzysta z infrastruktury/udogodnień znajdujących się wewnątrz restauracji. W przypadku zatem sprzedaży hamburgera w systemie (`(...)`) i (`(...)`) przedmiotem transakcji jest wyłącznie sprzedaż hamburgera bez wykonywania przez pracowników Wnioskodawcy na rzecz klienta szeregu świadczeń pomocniczych, jakie standardowo są gwarantowane w restauracji.

Model sprzedaży hamburgera w systemie (`(...)`) i (`(...)`) składa się z następujących sekwencji zdarzeń:

a) klient podjeżdża pojazdem pod okienko kasowe/podchodzi pieszo do okienka znajdującego się w specjalnie przygotowanym miejscu, do którego można dojechać pojazdem/dojść pieszo;

b) klient, nie opuszczając pojazdu (w systemie (`(...)`)) lub podchodząc do okna (w systemie (`(...)`)), wybiera hamburgera, a następnie uiszcza należność w kasie;

c) hamburger jest na bieżąco przygotowywany na zapleczu punktu należącego do Wnioskodawcy (proces przygotowywania kanapki opisany jest powyżej);

d) klient przejeżdża pojazdem/podchodzi do następnego okienka, w którym następuje wydanie hamburgera; klient we własnym zakresie odbiera posiłek – obsługa kelnerska nie jest bowiem zapewniona;

e) klient odjeżdża/odchodzi ze strefy (`(...)`) i opuszcza teren punktu gastronomicznego;

f) punkt nie zapewnia klientom zastawy stołowej ani sztućców, jednakże na żądanie klienta kasjer może wydać klientowi drewniane sztućce jednorazowe;

g) hamburger sprzedawany w strefie (`(...)`) jest pakowany do jednorazowej torby papierowej.

W przypadku sprzedaży w strefie (`(...)`) klientom nie są zapewnione żadne udogodnienia. Klient jedynie kupuje gotowy produkt gastronomiczny – hamburgera i odjeżdża/odchodzi ze strefy. Rola kasjerów ograniczona jest do typowych czynności wykonywanych przez kasjerów w sklepach spożywczych, tj. do przyjmowania zamówienia, należności oraz do wydawania posiłków. Co więcej, cały proces jest zorganizowany w ten sposób, aby umożliwić jego przeprowadzenie bez opuszczania pojazdu przez kierowcę/bez wchodzenia do środka lokalu.

Sprzedaż dokonywana w systemie (`(...)`) i (`(...)`) jest rejestrowana na odrębnych kasach rejestrujących przeznaczonych wyłącznie do ewidencjonowania tego rodzaju sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłową stawką VAT dla usługi sprzedaży hamburgera w modelu (`(...)`) i (`(...)`) z oferty gastronomicznej sieci (`(...)`), będzie 5% stawka VAT.

Wnioskodawca swoje twierdzenia opiera na wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, które to sądy na przestrzeni ostatnich kilku miesięcy wielokrotnie wypowiadały się w tożsamych sprawach dotyczących stawek podatku VAT w lokalach gastronomicznych.

Naczelny Sąd Administracyjny swoje stanowisko zawarł w wyrokach o sygn.:

· I FSK 1749/18 – wyrok z dnia 30 lipca 2021 r.;

· I FSK 429/18, I FSK 430/18 oraz I FSK 1374/18 – wyroki z dnia 31 sierpnia 2021 r.;

· I FSK 1487/17, I FSK 745/18, I FSK 789/18, I FSK 790/18, I FSK 811/18, I FSK 1729/18 – wyroki z dnia 2 września 2021 r.

Wyroki NSA są konsekwencją sporu podatników prowadzących lokale gastronomiczne sieci (`(...)`) (taki sam stan faktyczny dla każdego z podatników – franczyzobiorców), a organów administracji skarbowych, które zakwestionowały stosowanie 5% stawki VAT dla sprzedaży towarów z oferty gastronomicznej lokali. Esencją sporu było uznanie, kiedy takie transakcje należało traktować jako dostawy podlegające VAT w wysokości 5%, a kiedy jako świadczenie usług związanych z wyżywieniem, opodatkowane VAT w wysokości 8%.

Nowa, choć jednolita i już utrwalona linia orzecznicza zawarta w przytoczonych powyżej wyrokach stanowi, że jeśli klient kupuje pożywienie i nie korzysta z lokalu sieci (`(...)`), a więc spożywa burgera lub inny posiłek na zewnątrz, to jest to dostawa towaru objęta 5% stawką VAT. Dotyczy to również sprzedaży (`(...)`)/(`(...)`), która to sprzedaż w zamierzeniu przeznaczona jest tylko i wyłącznie do spożycia „na wynos” (na zewnątrz lokalu gastronomicznego). Zgodnie z przytoczonym powyżej orzecznictwem, jeśli klient postanowi zabrać zakupione danie na wynos, należy uznać, że podatnik dokonuje na jego rzecz dostawy towarów, która może być opodatkowana obniżoną stawką VAT w wysokości 5%. Natomiast jeśli klient zdecyduje się skorzystać z udostępnionej przez podatnika infrastruktury umożliwiającej konsumpcję posiłków na miejscu (np. z obsługi kelnerskiej, ze stolika, krzesła, sztućców, toalety, szatni i innych udogodnień) – wówczas należy uznać, że mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, opodatkowanej stawką VAT w wysokości 8%.

NSA w przytoczonych wyżej wyrokach wyraził również pogląd, że dla ustalenia stawki nie ma znaczenia klasyfikacja statystyczna ani sposób zapakowania towaru. Decydujące jest to, jaką decyzje podejmuje klient. Jeżeli towary są dostarczanie na wynos, zastosowanie powinna znaleźć stawka 5%.

W ocenie NSA stosowanie jednolitej 8% stawki VAT zarówno do sprzedaży posiłków na wynos, jak i w lokalu narusza zasadę neutralności podatku VAT. W ocenie sądu, właściwe jest zastosowanie odrębnych stawek podatku VAT, o ile możliwe jest wyodrębnienie sprzedaży na wynos. W niniejszym stanie faktycznym taka możliwość istnieje. Sprzedaż w systemie (`(...)`)/(`(...)`) ewidencjonowana jest z użyciem odrębnych kas.

Linia orzecznicza NSA, potwierdzająca zasadność stosowania 5% stawki VAT dla sprzedaży produktów na wynos w sieciach (`(...)`) wynika między innymi z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 kwietnia 2021 r. o sygn. C-703/19 (również dotyczącym polskiego franczyzobiorcy prowadzącego lokal sieci (`(...)`)), który stanowi, że:

„art. 98 ust. 2 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą 2009/47, w związku z pkt 12a załącznika III do tej dyrektywy oraz art. 6 rozporządzenia wykonawczego nr 282/2011 ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112, należy interpretować w ten sposób, że pojęcie »usług restauracyjnych i cateringowych« obejmuje dostarczanie żywności wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, mającymi na celu umożliwienie natychmiastowego spożycia tej żywności przez klienta końcowego, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego. Jeżeli klient końcowy podejmie decyzję o nieskorzystaniu z zasobów materialnych i ludzkich udostępnionych mu przez podatnika w związku z konsumpcją dostarczonej żywności, należy uznać, że z dostawą tej żywności nie wiąże się żadna usługa wspomagająca”.

Na kanwie wyroku TSUE o sygn. C-703/19 zapadło już także kilkanaście orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych. Należą do nich m.in.:

· Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 2021 r. o sygn. I SA/Po 292/19, LEX nr 3212420 uchylający obydwie decyzje I i II instancyjne organów administracji skarbowych (tak też wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 lipca 2021 r. o sygn. I SA/Po 510/19 oraz Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 czerwca 2021 r. o sygn. I SA/Lu 221/19): „Kryteria, w oparciu o które należy dokonywać czynności dokonywanych przez podatnika do dostaw gotowych posiłków i dań oraz napojów bądź usług związanych z wyżywieniem, dotyczą charakteru i zakresu usług towarzyszących dostawie gotowej żywności, co należy oceniać z punktu widzenia znaczenia dla klienta tych dodatkowych, wspomagających dostawę gotowej żywności usług, co z kolei manifestuje się sposobem dokonania przez klienta zakupu produktu (gotowego posiłku bądź dania). Nie ma zaś istotnego znaczenia klasyfikacja do określonej pozycji PKWiU. Nie ma także rozstrzygającego znaczenia kryterium przeznaczenia wytwarzanych produktów do bezpośredniej konsumpcji i brak umieszczenia produktów w opakowaniach oznaczonych datą przydatności do spożycia. Może ono bowiem mieć zastosowanie także w przypadku dostawy gotowych posiłków i dań oraz napojów”.

· Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 lipca 2021 r., I SA/Bd 265/19, LEX nr 3206428: „Jeżeli dokumentacja prowadzona przez podatnika pozwala na wyodrębnienie sprzedaży lodów na wynos, to należy do niej zastosować stawkę 5%, a nie 8%”. (…) „Zdaniem tut. Sądu przywołane okoliczności, są – wbrew twierdzeniom organu – istotne z punktu opodatkowania właściwą stawką. Stąd stwierdzenia zawarte w uzasadnieniu decyzji pozostają w oczywistej sprzeczności z treścią wyżej przywołanego wyroku TSUE C-703/19. Organ bowiem twierdzi, że dla zastosowania odpowiedniej stawki opodatkowania, okoliczności takie jak obsługa kelnerska, podanie dania w naczyniach, czy konsumpcja przez klienta wewnątrz lokalu, nie mają znaczenia, podobnie czy klient otrzymuje danie w pucharkach i czy podane zostały mu sztućce, czy występuje personel przyjmujący zamówienie oraz realizujący zamówienie w warunkach podanych przez podatnika. Sąd tego stanowiska organu nie podziela. Podobne uwagi należy poczynić do wywodu zaprezentowanego w piśmie organu z dnia (`(...)`) czerwca 2021 r. Otóż w ocenie tut. Sądu, ww. wyrok wprawdzie odwołuje się do dotychczasowego dorobku TSUE, jednak podaje także dalsze i nowe wskazówki, które są istotne przy zastosowaniu odpowiedniej stawki podatkowej. Jeszcze raz zwrócić należy uwagę na tezę postawioną przez TSUE, że usługi restauracyjne i cateringowe obejmują dostarczanie żywności wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, mającymi na celu umożliwienie natychmiastowego spożycia tej żywności przez klienta końcowego. Zatem istotne są podane przez podatnika informacje co do obsługi kelnerskiej, podawania menu, przyjmowania zamówienia od siedzących przy stolikach klientów, donoszenia im lodów w pucharkach ze sztućcami, przynoszenia paragonów, zapewnienia im możliwości skorzystania z toalety, sprzątanie stolików po opuszczeniu miejsca przez klienta. Jeszcze raz podkreślić należy, że oceny okoliczności należy dokonać w oparciu o punkt widzenia klienta. Zastosowanie wskazanych kryteriów oceny – według TSUE – należy połączyć z uwzględnieniem podjętej przez konsumenta decyzji o skorzystaniu z usług wspomagających dostawę żywności oferowanych przez podatnika. Jeżeli bowiem konsument nie zdecyduje się na skorzystanie z zasobów materialnych i ludzkich udostępnionych przez podatnika, zasoby te nie mają dla konsumenta decydującego znaczenia. Dlatego też w tym przypadku należy uznać, że dostarczaniu żywności lub napojów nie towarzyszy żadna usługa wspomagająca i że przedmiotową transakcję należy zaklasyfikować jako dostawę towarów (pkt 62). W przeciwnym wypadku należy zbadać, czy zakres usług towarzyszących/wspomagających nie ma charakteru dominującego. Skoro w przedmiotowej sprawie klienci kupują lody w wafelku i odchodzą od witryny/lady, nie korzystają z żadnych usług wspomagających, to wówczas uprawnione jest zastosowanie stawki 5% – poz. 28 załącznika nr 10 do u.p.t.u. (gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% (PKWiU ex 10.85.1). Jeżeli natomiast klienci siadają przy stolikach, czekają na kelnerkę, składają jej zamówienie, przynoszone są im lody w pucharkach wraz ze sztućcami, po konsumpcji ponownie podchodzi kelnerka, której płacą, to niewątpliwie mamy do czynienia z usługą, opodatkowaną stawką 8%”.

· Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 czerwca 2021 r. o sygn. I SA/Lu 342/19, LEX nr 3210643: „Jeśli przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle następuje nie na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny, nie stanowi to przeważającego elementu danej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi. (…) Porównanie kryteriów (wskazówek) sformułowanych przez TSUE w orzeczeniu w sprawie C-703/19 z argumentacją organu przedstawioną w kontrolowanej decyzji uzasadnia wniosek, zgodnie z którym organ nie wyjaśnił okoliczności faktycznych kluczowych dla zastosowania stawek VAT w zgodzie z treścią i celami dyrektywy 112. Z jednej strony – organ nieadekwatnie bazował na klasyfikacji PKWiU oraz na okolicznościach w postaci: przygotowania posiłków na miejscu na zamówienie klientów, wystroju i wyposażenia lokali umożliwiających spożywanie posiłków, zatrudnienia personelu zarządzającego i obsługującego klientów, dni i godzin funkcjonowania restauracji, wymogów dotyczących czystości restauracji, systemu sprzedaży i obsługi klientów. Z drugiej zaś – nie ustalił konkretnych warunków prowadzenia przez podatniczkę lokali w ramach sieci (`(...)`), przede wszystkim z perspektywy potrzeb i oczekiwań konsumentów. Nie rozważył relacji między oferowaniem klientom przygotowanych posiłków, napojów a usługami towarzyszącymi tym czynnościom według wskazówek TSUE. W szczególności organ nie przeanalizował czy te usługi towarzyszące – z perspektywy klientów – mają znaczenie wspomagające dostawę przygotowywanych posiłków i napojów, czy też są kluczowym, dominującym elementem charakterystycznym dla funkcjonowania lokali gastronomicznych, restauracji, gdzie bez skorzystania z infrastruktury lokalowej i obsługi kelnerskiej nie ma możliwości otrzymania posiłku, gdzie ilość przygotowywanych posiłków i napojów dla klientów jest wyznaczona w pierwszej kolejności przez możliwości lokalowe i skalę obsługi kelnerskiej”.

Wyroki NSA o sygn. I FSK 1749/18, I FSK 429/18, I FSK 430/18, I FSK 1374/18, I FSK 1487/17, I FSK 745/18, I FSK 789/18, I FSK 790/18, I FSK 811/18, I FSK 1729/18 oraz wyrok TSUE o sygn. C-703/19 a także przytoczone powyżej wyroki sądów administracyjnych, w ocenie Wnioskodawcy jednoznacznie stanowią, że właściwą stawką VAT dla usługi sprzedaży hamburgera w systemie (`(...)`)/(`(...)`) będzie stawka 5%.

Nazwa handlowa/ nazwy handlowe oraz informacje dodatkowe, w tym poufne:

(…)

Wnioskodawca w piśmie z dnia 22 listopada 2021 r. (data wpływu 25 listopada 2021 r.) wskazał, co następuje.

1. Wskazanie składu surowcowego hamburgera

Skład surowcowy poszczególnych składników wchodzących w skład gotowego produktu, tj. hamburgera.

Bułka (…) – (…).

Hamburger (…) – (…) mięso (…).

(…).

2. Klasyfikacja produktu według CN

Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do brzmienia art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”), towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN), są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN).

Jednolitemu stosowaniu Nomenklatury scalonej (CN), służą Noty wyjaśniające. Klasyfikacja towarów w Nomenklaturze scalonej podlega regułom zawartym w Ogólnych regułach interpretacji Nomenklatury scalonej zapewniającym jednolitą interpretację, co oznacza, że dany towar jest zawsze klasyfikowany do jednej i tej samej pozycji i podpozycji, z wyłączeniem wszelkich innych, które mogłyby być brane pod uwagę.

Reguła 1 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORINS) wskazuje, że tytuły sekcji, działów i poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne. Dla celów prawnych klasyfikację towarów ustala się zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów oraz zgodnie z Ogólnymi regułami interpretacji Nomenklatury scalonej.

Zgodnie z tytułem działu 16 Nomenklatury scalonej, dział ten obejmuje „Przetwory z mięsa, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych”. Natomiast Noty wyjaśniające do działu 16 wskazują, że „Niniejszy dział obejmuje również przetwory spożywcze (włącznie z tak zwanymi „przyrządzonymi posiłkami”) zawierające np. kiełbasę, mięso, podroby, krew, ryby lub skorupiaki, mięczaki lub pozostałe bezkręgowce wodne z warzywami, spaghetti, sosami itd., pod warunkiem, że zawierają więcej niż 20% masy kiełbasy, mięsa, podrobów, krwi, ryb, skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych lub dowolnej ich kombinacji”.

Uwzględniając powyższe, hamburger spełnia kryteria i posiada właściwości dla towarów objętych działem 16 Nomenklatury scalonej (CN). Klasyfikacja towaru została dokonana zgodnie z postanowieniami 1 reguły Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej.

W myśl art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy o VAT, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, w poz. 11 wskazano CN ex 16 „Przetwory z mięsa, ryb lub skorupiaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych – z wyłączeniem: 1. kawioru oraz namiastek kawioru objętych CN 1604, 2. przetworów z homarów i ośmiornic oraz innych towarów objętych CN 1603 00 i CN 1605”.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych wiążących informacjach stawkowych. Przykładowo wskazać należy na WIS z dnia (…) (znak: (…)), w którym Dyrektor KIS potwierdził, że „opisany we wniosku towar (hamburger), klasyfikowany jest do działu 16 Nomenklatury scalonej (CN) oraz nie mieści się w ww. wyłączeniach, jego dostawa, import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy, w zw. z poz. 11 załącznika nr 10 do ustawy”.

(…)

Uzasadnienie sposobu zidentyfikowania świadczenia na potrzeby podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Uwzględniając zatem powyższe przepisy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w przypadku sprzedaży hamburgera będącego przedmiotem analizy, w okolicznościach wskazanych we wniosku, mamy do czynienia ze sprzedażą towaru, czy też usługą w rozumieniu ustawy. Wymaga to wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem, w ramach całościowej oceny, wagi jakościowej – a nie tylko ilościowej – elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy towarów. W tym celu należy posiłkować się orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który w licznych wyrokach odniósł się do kwestii klasyfikacji czynności jako świadczenia usług, czy dostawy towarów.

Jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 27 października 2005 r., nr C-41/04, w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank przeciwko Staatssecretaris van Financiën, ECLI:EU:C:2005:649 (pkt 19) oraz wyroku z dnia 29 marca 2007 r., nr C-111/05 w sprawie Aktiebolaget NN przeciwko Skatterverket, ECLI:EU:C:2007:195 (pkt 21), w przypadku gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia, po pierwsze czy chodzi o dwa, czy więcej świadczeń odrębnych, czy też o świadczenie jednolite, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku owo jednolite świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług.

Natomiast w wyroku z dnia 10 marca 2005 r., nr C-491/03 w sprawie Ottmar Hermann przeciwko Stadt Frankfurt am Main, ECLI:EU:C:2005:157 (pkt 22), TSUE wskazał, że: „Ponieważ sprzedaży jakiegoś towaru zawsze towarzyszy świadczenie jakiejś minimalnej usługi (takiej jak wyłożenie towarów na stoiskach, wydanie faktury, itd.), jedynie usługi inne niż te, które towarzyszą nieodłącznie sprzedaży jakiegoś towaru, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie udziału świadczenia usług w odniesieniu do całości złożonej czynności, obejmującej również dostawę jakiegoś towaru”.

Zatem tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów.

W wyroku z dnia 2 maja 1996 r., nr C-231/94, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg, ECLI:EU:C:1996:184 w pkt 14 TSUE orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Stąd w odniesieniu do działalności restauracyjnej prowadzonej na promie TSUE podkreślił, że sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania, i że wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itd.) oraz meble i nakrycia. W niektórych przypadkach osoby fizyczne, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji (pkt 13 tego wyroku).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.3.2011, str. 1, z późn. zm.), usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji nie wynika, aby dostawie przedmiotowego towaru (hamburgera) towarzyszyły usługi przesądzające, że mamy do czynienia z usługą restauracyjną. W tym przypadku nie występują bowiem usługi charakterystyczne dla działalności restauracyjnej, takie jak: zamawianie posiłku przy stoliku u kelnera, nakrywanie do stołu, służenie poradą klientom i udzielanie im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podawanie tych produktów do stołu, czy też sprzątanie po posiłku, które w takiej sytuacji miałyby przeważające znaczenie, ze względu na to, że towar sprzedawany jest na wynos.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jako franczyzobiorca sieć lokali gastronomicznych funkcjonujących pod marką (`(...)`). W ramach swojej oferty sprzedaje klientom hamburgera (kanapkę z wkładem mięsnym) podawanego na ciepło, który jest na bieżąco przygotowywany na zapleczu punktu należącego do Wnioskodawcy. Przygotowanie hamburgera odbywa się poprzez podsmażenie bułki (…) oraz podsmażenie (…). Po procesie obróbki termicznej kanapka jest składana z pozostałych składników. Następnie kanapka owijana jest w papierowe opakowanie i pakowana w dużą papierową torbę. Torba papierowa wydawana jest klientowi poprzez specjalnie do tego przeznaczone okno restauracji w systemie (`(...)`)/(`(...)`). Po procesie przygotowania hamburgera ma miejsce jego sprzedaż. Hamburger sprzedawany w systemie (`(...)`) i (`(...)`) jest przeznaczony do spożycia poza lokalem Wnioskodawcy. Na żądanie klienta kasjer może wydać klientowi drewniane sztućce jednorazowe.

Mając na uwadze powyższą analizę oraz opis podany przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że – dla celów stosowania podatku od towarów i usług – sprzedaż hamburgera będącego przedmiotem wniosku należy uznać za dostawę towaru.

Uzasadnienie klasyfikacji towaru

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 42a pkt 2 lit. a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towaru, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi.

Symbole statystyczne i Nomenklatura scalona wykorzystywane w ustawie służą wyłącznie stosowaniu odpowiednich przepisów, w tym określeniu właściwej stawki podatku od towarów i usług. Nie przesądzają natomiast o tym, czy w świetle przepisów ustawy mamy do czynienia z towarem lub też usługą.

Dokonując klasyfikacji towaru spożywczego do odpowiedniego grupowania w odpowiedniej klasyfikacji statystycznej należy kierować się następującymi zasadami:

- jeżeli dostawie towaru spożywczego towarzyszą „dodatkowe usługi”, wspomagające, polegające np. na przygotowaniu i podaniu tego towaru do natychmiastowego spożycia, wykonywane przez sprzedającego – dostawa tego towaru klasyfikowana jest według PKWiU 2015 w grupowaniu 56 – Usługi związane z wyżywieniem;

- jeżeli towary spożywcze wydawane są w ramach usług restauracyjnych i cateringowych – klasyfikacja do PKWiU 2015 w grupowaniu 56 – Usługi związane z wyżywieniem;

- jeżeli natomiast dostawie towaru spożywczego nie towarzyszą żadne „dodatkowe usługi” wykonywane przez sprzedającego (z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z dostawą tych towarów, np. takie jak: umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku) – towar ten klasyfikowany jest według CN.

Przy czym zawsze należy w pierwszej kolejności ocenić towary spożywcze wydawane do bezpośredniego spożycia pod kątem zaklasyfikowania ich według PKWiU 2015 do grupowania „Usługi związane z wyżywieniem” PKWiU 56 (art. 41 ust. 2 i 2a oraz art. 41 ust. 12f ustawy). Podkreślić jednak należy, że sam fakt przyporządkowania danego towaru spożywczego do grupowania PKWiU 56 „Usługi związane z wyżywieniem” nie zmienia charakteru tego świadczenia jako towaru w świetle ustawy. Dopiero w sytuacji, w której towar ten nie podlega zaklasyfikowaniu w tym grupowaniu należy dokonać jego klasyfikacji według CN.

W przedmiotowej sprawie dokonanie dostawy hamburgera (kanapki z wkładem mięsnym) podawanego na ciepło (towaru pożywczego/dania/posiłku) wymaga wykonania szeregu dodatkowych „usług” związanych z procesem jego przygotowania do spożycia: podsmażenie bułki (…) oraz podsmażenie (…). Po procesie obróbki termicznej hamburger jest składany z pozostałych składników: (`(...)`). Czynności przygotowania hamburgera dokonywane są przez sprzedającego (Wnioskodawcę) na zapleczu punktu należącego do niego. Po przygotowaniu hamburger jest owijany w papierowe opakowanie, pakowany w dużą papierową torbę i sprzedawany przez specjalnie do tego przeznaczone okno restauracji, bezpośrednio klientom.

W tym miejscu należy wskazać, że klasyfikacja towaru według Nomenklatury scalonej ma miejsce, jeśli sprzedawanym towarom spożywczym nie towarzyszą żadne „dodatkowe usługi” wykonywane przez sprzedającego, przetwarzające ten towar (z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z dostawą tych towarów, np. wystawienie rachunku, umieszczenie towaru na półkach).

Jak ustalono w sprawie, dostawie hamburgera towarzyszą „dodatkowe usługi” wspomagające ich dostawę do natychmiastowego spożycia (m.in. podsmażenie bułki (…) i (…), złożenie hamburgera z poszczególnych składników), a zatem dostawa takiego towaru spożywczego klasyfikowana jest do grupowania PKWiU 56. Sprzedaż hamburgera nie może być klasyfikowana jako towar według kodu Nomenklatury scalonej, gdyż do tego grupowania klasyfikuje się towary, którym nie towarzyszą żadne usługi wspomagające ich wydanie do natychmiastowego spożycia, a tym samym towary które nie podlegają klasyfikacji do PKWiU 56.

Wobec powyższego, dostawę wyżej opisanego towaru spożywczego, któremu towarzyszą usługi dodatkowe, wspomagające jego dostawę, należy uznać za dostawę towaru w ramach usługi sklasyfikowanej do PKWiU 56 „Usługi związane z wyżywieniem”, przy czym przyporządkowanie tego towaru spożywczego do ww. grupowania PKWiU 56 nie zmienia charakteru tego świadczenia jako towaru w świetle ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na podstawie art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Stosownie do art. 41 ust. 12f ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie:

1. napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania;

2. towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie;

3. posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy.

Powyższy przepis wskazuje, że niezależnie od tego, jak dana czynność będzie traktowana w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług (tj. czy jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług) jeżeli będzie sklasyfikowana w dziale 56 PKWiU z 2015 r. będzie do niej miała zastosowanie stawka tego podatku w wysokości 8% (pod warunkiem braku wyłączenia wynikającego z art. 41 ust. 12f ustawy).

Jak już wcześniej wskazano – dostawa towaru będącego środkiem spożywczym (posiłkiem), któremu towarzyszą usługi wspomagające związane z tą dostawą, polegające na przygotowaniu i podaniu tego towaru do bezpośredniego spożycia, winna być zaklasyfikowana do PKWiU 56 – Usługi związane z wyżywieniem.

Rozstrzygając kwestię stawki podatku należy przeanalizować wyłączenia wskazane w art. 41 ust. 12f ustawy w odniesieniu do towaru, którego dotyczy wniosek.

Przedmiotowy produkt nie stanowi napoju, a więc wyłączenie wskazane w art. 41 ust. 12f pkt 1 ustawy nie ma zastosowania.

Nie jest to też towar nieprzetworzony – Wnioskodawca sam go wytworzył – wyprodukował z przedstawionych w opisie składników. Ponadto, w składzie produktu nie ma towarów wskazanych jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy. Zatem, również wyłączenia wskazane w art. 41 ust. 12f w pkt 2 i 3 ustawy nie mają zastosowania.

W związku z powyższym, dostawa towaru – hamburgera – w okolicznościach opisanych przez Wnioskodawcę we wniosku – jest klasyfikowana do działu PKWiU 56 – „Usługi związane z wyżywieniem”, przy czym nie jest objęta wyłączeniami, o których mowa w art. 41 ust. 12f ustawy, dlatego też podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12f w zw. z art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do towaru będącego jej przedmiotem, który zostanie sprzedany, zaimportowany lub wewnątrzwspólnotowo nabyty po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- towar, będący przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji, stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).