Gmina X przystąpiła do projektu pn. "(...)", finansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Projekt obejmuje m.in. stworzenie tożsamości strefy, promocję, a także przygotowanie mapy, albumu, filmu oraz aplikacji mobilnej. Efekty projektu będą wykorzystywane w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT, ponieważ sprawy turystyki i terenów rekreacyjnych należą do zadań własnych gminy. Gmina zarejestrowała się jako czynny podatnik VAT i dokonywała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) oraz importu usług. Płaciła VAT od faktur litewskich, mimo że większość z nich zawierała litewski VAT. Organ podatkowy stwierdził, że Gmina nie będzie mogła odzyskać VAT poniesionego w związku z realizacją projektu, ponieważ efekty projektu będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. Podstawą opodatkowania WNT i importu usług jest całkowita kwota zapłaty, w tym VAT wykazany na fakturach.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
16 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
- możliwości odzyskania podatku VAT (podatek od towarów i usług) poniesionego w związku z realizacją projektu pn. „(`(...)`)”,
- określenia podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i importu usług.
Uzupełnili go Państwo pismem z 21 grudnia 2021 r. (wpływ 21 grudnia 2021 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Gmina X przystąpiła do projektu pt. (…) w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (…). Projekt obejmuje m.in.: wykonanie tożsamości strefy (`(...)`) – identyfikacji wizualnej, promocję projektu na targach/festiwalach/wystawach turystycznych (`(...)`), stworzenie mapy, albumu fotograficznego, filmu i aplikacji mobilnej tras obszaru funkcjonalnego, gadżety promujące obszar funkcjonalny. Efekty realizowanego projektu wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z faktem, iż sprawy turystyki, w tym terenów rekreacyjnych, są zadaniem własnym Gminy wynikającym z ustawy o samorządzie gminnym.
W trakcie realizacji projektu Gmina X zarejestrowała się jako podatnik VAT czynny, który będzie dokonywał lub dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub będzie nabywał lub nabywa usługi, jeżeli usługi te stanowiłyby u podatnika import usług. Gmina otrzymała numer VAT-UE, o którym informowała litewskich wykonawców przy wystawianych fakturach.
Od wszystkich litewskich faktur Gmina odprowadziła VAT polski. Jednak większość faktur z Litwy była wystawiona z litewskim VAT-em. W związku z nieudanymi próbami wyegzekwowania faktury z zerowym VAT-em, wykonawcom Wnioskodawca płacił kwoty brutto, a dodatkowo do Urzędu Skarbowego Gmina odprowadzała VAT 23% liczony od kwoty brutto z faktur. W trakcie złożonego sprawozdania z realizacji projektu Instytucja sprawdzająca stwierdziła uchybienie w sposobie rozliczania i płatności za faktury VAT wystawione przez wykonawców z Litwy i zaliczenia VAT-u do wydatków kwalifikowalnych.
Ponadto, w piśmie z 21 grudnia – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazali Państwo, że ww. projekt jest realizowany na podstawie umowy o dofinansowanie nr (…) z 20 listopada 2020 r. w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (…). Dofinansowanie nie pochodzi ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
1. Czy Gmina X będzie mogła odzyskać VAT poniesiony w związku z realizacją projektu pn. „(…)”?
2. Co wchodzi do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i usług z faktur wystawionych przez wykonawców z Litwy, jeżeli miejscem opodatkowania jest terytorium kraju (Polska)?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad 1.
Gmina w związku z realizacją projektu nie będzie miała możliwości odzyskania naliczonego podatku VAT w całości ani w części, zarówno w trakcie ponoszenia wydatków na projekt, jak i po jego zakończeniu.
Zgodnie z ogólną zasadą, zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz.685), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Efekty realizowanego projektu wykorzystywane będą do realizacji zadań własnych Gminy w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb jej mieszkańców (art. 7 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym – Dz. U. z 2021 r. poz. 1372), które nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Ponadto, Gmina nie będzie wykorzystywała powstałych w trakcie projektu materiałów, usług do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Ad 2.
Gmina traktowała otrzymane faktury jako WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) albo import usług dlatego odprowadzała dodatkowy VAT polski od całkowitej kwoty zapłaty (tj. wraz z naliczonym podatkiem od wartości dodanej).
Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega opodatkowaniu w kraju, w którym zakończono ich wysyłkę lub transport (art. 25 ust. 1 ustawy o VAT).
Jeśli zakup towarów spełnia warunki do uznania za WNT, o których mowa w art. 9 ustawy o VAT, a mianowicie gdy:
- nabyte towary służą działalności gospodarczej,
- przemieszczanie towarów zostało dokonane pomiędzy dwoma różnymi krajami Unii Europejskiej, przy czym zakończenie ich wysyłki lub transportu nastąpiło na terytorium Polski,
- czynność ta została dokonana pomiędzy podmiotami działającymi w charakterze podatników,
to nabycie tych towarów zobowiązuje podatnika do rozliczenia w kraju WNT.
Nie zmienia tego fakt, że dostawa została już raz opodatkowana w innym państwie członkowskim UE. W takim przypadku podstawę opodatkowania z tytułu WNT stanowi całkowita kwota zapłaty (wraz z podatkiem od wartości dodanej), którą zagraniczny dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy z tytułu dokonanej sprzedaży.
Takie stanowisko prezentują również organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora IS w Katowicach z 16 grudnia 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-236/15/LG), z której wynika, że (`(...)`) podstawa opodatkowania transakcji nabycia towaru obejmuje całkowitą kwotę, jaką Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić, czyli cenę nabycia towaru stanowiącą całkowity koszt jego zakupu, włącznie z zagranicznym podatkiem od wartości dodanej, w przypadku gdy został on nieprawidłowo uwzględniony przez zagranicznego sprzedawcę.
Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanych powyżej stanowisk.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
W myśl art. 87 ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.
Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub/i niepodlegających temu podatkowi.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, że:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Art. 15 ust. 6 ustawy stanowi, że:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stanowi, że:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
W myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.
Z opisu sprawy wynika, że przystąpili Państwo do projektu pt. „(…)”w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (…). Projekt obejmuje m.in.: wykonanie tożsamości strefy (`(...)`) – identyfikacji wizualnej, promocję projektu na targach /festiwalach/wystawach turystycznych po stronie litewskiej i polskiej, stworzenie mapy, albumu fotograficznego, filmu i aplikacji mobilnej tras obszaru funkcjonalnego, gadżety promujące obszar funkcjonalny. Efekty realizowanego projektu wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z faktem, iż sprawy turystyki, w tym terenów rekreacyjnych, są zadaniem własnym Gminy wynikającym z ustawy o samorządzie gminnym.
W trakcie realizacji projektu zarejestrowali się Państwo jako podatnik VAT czynny, który będzie dokonywał lub dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub będzie nabywał lub nabywa usługi, jeżeli usługi te stanowiłyby u podatnika import usług. Gmina otrzymała numer VAT-UE, o którym informowała litewskich wykonawców przy wystawianych fakturach. Od wszystkich litewskich faktur odprowadzili Państwo podatek VAT. Jednak większość faktur z Litwy była wystawiona z litewskim VAT-em. W związku z nieudanymi próbami wyegzekwowania faktury z zerowym VAT-em, wykonawcom płacili Państwo kwoty brutto, a dodatkowo do Urzędu Skarbowego odprowadzali VAT 23% liczony od kwoty brutto z faktur.
Wskazali Państwo również, że projekt jest realizowany na podstawie umowy o dofinansowanie nr (…) z 20 listopada 2020 r. w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (…). Dofinansowanie nie pochodzi ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
Wątpliwości Państwa dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy będą mieli Państwo możliwość odzyskania podatku VAT poniesionego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.
W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Jak bowiem wskazali Państwo w opisie sprawy, efekty realizowanego projektu wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z faktem, iż sprawy turystyki, w tym terenów rekreacyjnych, są zadaniem własnym Gminy wynikającym z ustawy o samorządzie gminnym.
Zatem w analizowanej sprawie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie będzie spełniony. Tym samym Gmina nie będzie miała – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowego zadania.
W konsekwencji, nie będzie Państwu z tego tytułu przysługiwało prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.
W związku z realizacją ww. zadania nie będziecie mieli Państwo również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 80). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed 1 maja 2004 r. Ponieważ Państwo nie spełniacie tych warunków, nie macie możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.
Podsumowując, nie będą mieli Państwo możliwości odzyskania podatku VAT poniesionego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.
W dalszej kolejności wątpliwości Państwa dotyczą podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług wynikających z faktur wystawionych przez wykonawców z Litwy.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 17. ust 1 pkt 4 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b) usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
W oparciu o art. 17 ust. 2 ustawy:
W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy, jak i usługobiorcy.
Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy:
Przez import usług rozumie się to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
Natomiast kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania ww. rozdziału:
a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Na mocy art. 28b ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Stosownie do art. 28b ustawy:
W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.
Wnioskodawca wskazał, że dokonuje nabycia usług od podmiotu z Litwy, których miejscem opodatkowania jest terytorium kraju, zatem to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek rozliczenia kwoty podatku VAT z tytułu wskazanego importu usług.
W myśl art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Na mocy art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Stosowanie do art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy:
Podstawę opodatkowania obniża się o:
kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika oraz podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem samego VAT, a także koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy.
Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego „zapłata” to „uiszczenie należności za coś”, „należność za coś”, „odpłacenie komuś za coś”. Pojęcie zapłaty rozumiane jest więc jako należność za daną czynność opodatkowaną. Zapłata jest więc należnością (kwotą należną) za czynność opodatkowaną.
Na mocy powyższych regulacji w podstawie opodatkowania należy również uwzględniać m.in. podatek od wartości dodanej (czy też kwotę odpowiadającą podatkowi od wartości dodanej) także wówczas, gdy sprzedawca błędnie opodatkował daną sprzedaż.
Zatem podstawą opodatkowania z tytułu importu usług jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać z tytułu świadczenia usług od nabywcy lub osoby trzeciej, oraz podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze.
Należy nadmienić, że w myśl art. 30c ust. 1 i ust. 2 ustawy:
Podstawy opodatkowania z tytułu importu usług nie ustala się, w przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub wartość usługi, na podstawie odrębnych przepisów, zwiększa wartość celną importowanego towaru.
Podstawy opodatkowania przy dostawie towarów, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest nabywca tych towarów, nie ustala się, w przypadku gdy podatek od towarów, które są na terytorium kraju instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, został w całości z tytułu ich importu pobrany od podatnika dokonującego nabycia tych towarów. Jeżeli jednak kwota podatku z tytułu importu towarów jest niższa od kwoty podatku, jaka byłaby należna z tytułu dostawy tych towarów na terytorium kraju, podatnik dokonujący ich nabycia jest obowiązany do rozliczenia tej różnicy.
W analizowanej sprawie, podmiot litewski, w większości przypadków, do ceny sprzedaży wykazanej na fakturach za wykonane usługi doliczył litewski podatek VAT (podatek od wartości dodanej).
Wobec powyższego, podstawą opodatkowania z tytułu importu usług od podmiotu z Litwy jest należność (kwota należna), którą Państwo są obowiązani zapłacić za wykonaną czynność, czyli kwota brutto wynikająca z otrzymanej faktury.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Na mocy art. 9 ust. 2ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
– z zastrzeżeniem art. 10;
W myśl art. 9 ust. 3 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
– jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.
W transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towarów w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).
Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:
- po pierwsze – podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
- po drugie – po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podmiotu z Litwy.
Na mocy art. 25 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.
Zatem uwzględniając powyższe, miejscem dokonania czyli opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów dokonanego przez Wnioskodawcę od podmiotu litewskiego będzie terytorium kraju.
Zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy:
Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ust. 1-1b, 6, 7, 10, 11 i 17.
Z powyższego wynika, że podstawą opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy lub osoby trzeciej, oraz podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem samego VAT, a także koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy.
Uwzględniając powyższe, podstawa opodatkowania transakcji nabycia towaru obejmuje całkowitą kwotę, jaką Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić, czyli cenę nabycia towaru stanowiącą całkowity koszt jego zakupu, włącznie z zagranicznym podatkiem od wartości dodanej w przypadku, gdy został on nieprawidłowo uwzględniony przez zagranicznego sprzedawcę.
Jak wynika z opisu sprawy, podmiot litewski, w większości przypadków, do ceny sprzedaży wykazanej na fakturach doliczył litewski podatek VAT (podatek od wartości dodanej).
Zatem podstawą opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podmiotu z Litwy jest należność (kwota należna) z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czyli kwota brutto wynikająca z otrzymanej przez Państwa faktury.
Podsumowując, do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług z faktur wystawionych przez wykonawców z Litwy, jeżeli miejscem opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług jest terytorium kraju (Polska), wchodzi wszystko, co stanowi zapłatę, którą podmiot z Litwy otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży towarów i usług na Państwa rzecz, włącznie z kwotą podatku od wartości dodanej wykazaną na fakturze.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną, Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili