Wnioskodawca, pełniąc funkcję komornika sądowego, zajął nieruchomość będącą własnością dłużników - osób fizycznych. Nieruchomość ta, zabudowana domem mieszkalnym wybudowanym w 2006 roku, została nabyta przez dłużników w 2005 roku do majątku wspólnego małżeńskiego i była wykorzystywana do celów mieszkaniowych, co potwierdza ich zameldowanie. Dłużnicy nie prowadzili działalności gospodarczej na tej nieruchomości, co zostało potwierdzone przez urząd gminy. W związku z tym, sprzedaż tej nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ dłużnicy nie działali jako podatnicy VAT w związku z jej użytkowaniem.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
17 listopada 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 17 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji publicznej nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z dnia 3 stycznia 2022 r. (data wpływu 10 stycznia 2022 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2022 r. (data wpływu 25 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowy w (…). W dniu 13 maja 2019 r. Wnioskodawca dokonał zajęcia nieruchomości stanowiącej własność dłużników A PESEL (…) i B PESEL (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (…) (adres nieruchomości (…)). Zajęta nieruchomość zabudowana jest domem mieszkalnym rok budowy około 2006 r.
Z danych zawartych w księdze wieczystej wynika, że dłużnicy nabyli nieruchomość w drodze umowy przeniesienia własności na podstawie aktu notarialnego z dnia 28 lipca 2005 r. repertorium (…) na prawach wspólności ustawowej.
Z uwagi na brak kontaktu z dłużnikami w toku postępowania egzekucyjnego został ustanowiony kurator dla dłużników. Wnioskodawca z uwagi na brak kontaktu z dłużnikami nie mógł uzyskać informacji od dłużników, czy zajęta nieruchomość stanowiła majątek prywatny, czy też była składnikiem działalności gospodarczej.
Dodatkowo z uzyskanych przez Wnioskodawcę informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Urzędu Skarbowego wynika, że dłużnik A jest od dnia 13 marca 2008 r. wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą C, nr KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) (…), NIP (…) z siedzibą w (…), ul. (…), (…). Spółka C w okresie od 4 kwietnia 2008 r. do 31 maja 2017 r. była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług). Według danych z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wynika natomiast, że dłużniczka B prowadziła działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do ww. ewidencji w okresie od 3 grudnia 2015 r. do 30 czerwca 2016 r. z adresem siedziby (…), nr NIP (…). Na podstawie danych zawartych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów - wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT - Wnioskodawca ustalił, że dłużniczka B była zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w całym okresie prowadzenia działalności gospodarczej.
Wnioskodawca wystosował do dłużników następujące żądanie udzielenia wyjaśnień: *złożenie oświadczenia czy jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, *wskazania urzędu skarbowego, w którym rozlicza się z podatku od towarów i usług, *podanie swojego NIP i REGON. Pomimo wezwania dłużnicy nie złożyli żądanych wyjaśnień.
Ponadto Wnioskodawca od Urzędu Skarbowego w (…) w odpowiedzi na wniosek o udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych otrzymał informacje, że organ powyższy nie posiada informacji o prowadzonych przez dłużniczkę B w okresie od 03.12.2015 do 30.06.2016 r. czynnościach prawnych związanych z nieruchomością znajdującą się pod adresem (…), tj. jakoby miałaby być odnotowana jako środek trwały w prowadzonej w powyższym okresie działalności gospodarczej podatnika lub wystąpiłaby jako aport do innego podmiotu. Brak jest również dokumentów potwierdzających poniesione nakłady na przedmiotową nieruchomość zakwalifikowanych do kosztów podatkowych. Również w przypadku dłużnika A urząd skarbowy nie posiada informacji dotyczących nieruchomości pod adresem (…).
Z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę D wynika, że przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym parterowym z poddaszem, w którym to znajdują się 3 pokoje, łazienka z WC, kuchnia z jadalnią, korytarz, hall oraz pomieszczeniem gospodarczym. Nieruchomość jest wyposażona w sieć energetyczną, wodociągową. Działka jest częściowo ogrodzona i wykorzystywana dla potrzeb istniejącej zabudowy. Na działce znajdują się murki ozdobne obłożone granitem, studnia, pergola, przy budynku grill murowany. Teren jest obecnie nieuporządkowany, zaniedbany, nieużytkowany od kilku lat. Budynek mieszkalny został wybudowany na podstawie pozwolenia na budowę zgodnie z decyzją nr (…) Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Z informacji z Urzędu Miasta i Gminy (…) z dnia 27 października 2021 r. wynika, że dłużnicy nie odprowadzali podatku od nieruchomości z tytułu działalności gospodarczej.
W uzupełnieniu do wniosku z dnia 3 stycznia 2022 r. wskazano, że:
1. A i B nabyli nieruchomość do majątkowej wspólności małżeńskiej. Na podstawie Decyzji nr (…) z dnia 28.03.2006 r. Starosty (…) został zatwierdzony projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem. Na podstawie operatu szacunkowego biegłego sądowego D z dnia 09 września 2020 r. nieruchomość jest budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawca nie posiada innych informacji jakoby była ona wykorzystywana niezgodnie z jej przeznaczeniem, tj. do celów niemieszkalnych.
2. Na podstawie operatu szacunkowego biegłego sądowego D z dnia 09 września 2020 r. działka gruntu nr (…) położona na obszarze o różnym stopniu nachylenia w kierunku północnym, część działki zabudowana jest budynkiem mieszkalnym, pozostała część nie jest użytkowana. Działka jest częściowo ogrodzona (brama wjazdowa drewniana ) na powierzchni około 2600 m² wykorzystywanej dla potrzeb istniejącej zabudowy o kształcie zbliżonym do prostokąta, teren wokół budynku utwardzony kostką granitową . Na działce znajdują się murki ozdobne obłożone granitem, studnia, ozdobne nasadzenia, pergola, przy budynku murowany grill. Z informacji z urzędu gminy wiadomo, że małżonkowie (właściciele nieruchomości) byli w niej zameldowani co potwierdza fakt, że zakup nieruchomości miał służyć ich własnym celom mieszkaniowym przez cały okres jej posiadania.
3. Ustalono na podstawie informacji z Urzędu Skarbowego w (…), że organ nie posiada informacji o prowadzonych przez B w okresie od 03.12.2015 r. do 30.06.2016 r. czynności prawnych związanych z nieruchomością znajdującą się pod adresem (…), tj.: jakoby miałaby być odnotowana jako środek trwały w prowadzonej w powyższym okresie działalności gospodarczej podatnika lub wystąpiłaby jako aport do innego podmiotu. Ponadto brak jest również dokumentów potwierdzających poniesienie nakładów na przedmiotową nieruchomość, zakwalifikowanych do kosztów podatkowych. A nie prowadził działalności pod adresem (…).
Ponadto na podstawie informacji z Urzędu Miejskiego w (…) dłużnicy nie odprowadzali podatku od nieruchomości z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z operatem szacunkowym nieruchomość jest budynkiem typowo mieszkalnym. Nie stwierdzono w niej śladów świadczących o możliwości prowadzenia na niej działalności gospodarczej.
4. Nabycie przedmiotowej nieruchomości stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Nieruchomość gruntowa została nabyta na podstawie umowy kupna sprzedaży (akt notarialny) od innej osoby fizycznej, która również, nie działała jako czynny podatnik VAT. Do tej transakcji nie została również wystawiona faktura VAT. W związku z tym, dłużnicy nie mieli możliwości odliczenia podatku naliczonego nawet gdyby nieruchomość została zakupiona w ramach działalności gospodarczej. Budynek na zakupionym gruncie został wybudowany na podstawie pozwolenia na budowę zgodnie z decyzją nr (…) Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Właściwy urząd skarbowy nie posiada również informacji jakoby nieruchomość przy zakupie podlegała podatkowi VAT.
5. Dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Właściwy urząd skarbowy nie posiada informacji, czy od zakupu nieruchomości dłużnicy odliczyli podatek VAT w którejkolwiek działalności gospodarczej.
6. Nieruchomość położona w (…) jest budynkiem mieszkalnym i służyła do zaspakajania potrzeb mieszkaniowych. Z informacji z urzędu gminy wynika, że nie prowadzono w niej działalności gospodarczej, gdyż nie była ona opodatkowana stawkami podatku od nieruchomości jak przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Dłużnicy nie zgłosili w urzędzie gminy prowadzenia na nieruchomości działalności gospodarczej. Z posiadanych dokumentów nie wynika, że na nieruchomości była prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza.
Dłużnicy nie prowadzili działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT - potwierdzają to wpisy w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) oraz KRS.
7. Na podstawie informacji z Urzędu Skarbowego widnieje informacja PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-28 za rok 2016 (data wpływu 31.01.2017 r.), PIT-28A za rok 2016 (data wpływu 31.01.2017 r.). Z informacji od urzędu skarbowego nie wynika, że ww. nieruchomość była przedmiotem jakiegokolwiek najmu czy dzierżawy. Komornik nie uzyskał również informacji czy nieruchomość była przedmiotem użyczenia.
8. Na podstawie informacji z operatu szacunkowego nieruchomości z dnia 09 września 2020 r. - rok budowy nieruchomości (…) to 2006 r. Data zamieszkania B to 3.12.2015 r. Wobec powyższego transakcja sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.
9. Dłużnicy nie ponosili żadnych wydatków na ulepszenie budynku. Brak jakichkolwiek dokumentów z wydziału budownictwa Starostwa Powiatowego w (…) aby nieruchomość podlegała ulepszeniom czy modernizacji (brak pozwoleń czy innych zgłoszeń budowlanych).
10. Z dokumentów, posiadanych przez komornika - Wnioskodawcę wynika, że dłużnicy nie działali jako podatnicy przy transakcji zakupu nieruchomości (…) oraz w trakcie jej użytkowania. Wobec powyższego nie znajduje zastosowania przepis art. 43 ust. 21 ustawy VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości dłużników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca nie wystąpi tu w charakterze płatnika. W wypadku sprzedaży majątku osobistego dłużnika nie występuje on w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż czynność ta nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.). Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje wprawdzie na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tym niemniej zdefiniowane zostało ono w drodze orzecznictwa sądowego. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku sygn. C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), dotyczącym kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służącej jej do celów prywatnych uznał, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest ani przeznaczona, ani też wykorzystywana przez nią dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Dla uznania, iż nieruchomość stanowi majątek prywatny konieczne jest zatem, aby podatnik w całym okresie jej posiadania wykazywał zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dłużnicy wykorzystywali nieruchomość do celów osobistych i nie stała się ona składnikiem majątkowym działalności gospodarczej prowadzonej przez dłużników w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ani żadnej innej, gdyż nie została wniesiona do jej majątku, co jednoznacznie wynika z treści zapisów w księdze wieczystej. Z operatu szacunkowego sporządzonego dla Wnioskodawcy wynika, że nieruchomość ma charakter wyłącznie mieszkalny – nie posiada również żadnych budynków gospodarczych, które mogłyby służyć działalności gospodarczej. Wyklucza więc to również możliwość wykorzystywania jej w działalności gospodarczej. Fakt zameldowania w nieruchomości dłużników świadczy o tym, że służyła ona celom wyłącznie osobistym. Brak opodatkowania nieruchomości (lub jej części) podatkiem odpowiednim dla stawek dotyczących działalności gospodarczej potwierdzony został przez urząd gminy co jednoznacznie świadczy o tym, że nieruchomość nie była wykorzystywana do żadnej działalności gospodarczej.
W ocenie Wnioskodawcy nie znajdzie tu zastosowania również dyspozycja art. 43 ust. 21 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), gdyż przedmiotowy przepis dotyczy wyłącznie sprzedaży nieruchomości dokonanej przez komornika sądowego, które mogły być objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a ww. ustawy. W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację ustalono natomiast, że żadne ze wskazanych w art. 43 ust. 21 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) zwolnień od podatku nie zachodzi.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
W świetle art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.
Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.
W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów.
Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.
Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.
Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku.
Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.
Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1. niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, nieruchomość (zarówno zabudowana jak i niezabudowana) będąc rzeczą spełnia zawartą w tym przepisie definicję towaru, a jej zbycie jest traktowane jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji dostawy nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.
Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe przepisy stanowią odzwierciedlenie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
W art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.
Z treści cytowanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:
· po pierwsze – czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
· po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W przedmiotowej sprawie zasadnym jest przywołanie orzecznictwa TSUE (w tym wyroku z dnia 1 marca 2012 r., sygn. akt C-280/10 Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawertyn, jak również wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r., sygn. akt. C-400/98 Breitshol), z którego wynika, że poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.
W wyroku w sprawie C-280/10 Trybunał zwrócił uwagę, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności, a czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być zaliczane do działalności gospodarczej. Trybunał stwierdził również, że zasada neutralności podatku VAT w odniesieniu do obciążenia podatkowego przedsiębiorstwa wymaga, aby pierwsze wydatki inwestycyjne dokonane na potrzeby i cele przedsiębiorstwa były uznawane za działalność gospodarczą, oraz że z ową zasadą byłoby sprzeczne, gdyby rzeczona działalność rozpoczynała się dopiero w chwili, gdy towar jest faktycznie wykorzystywany, to znaczy gdy powstaje dochód podlegający opodatkowaniu.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, działając jako komornik sądowy dokonał zajęcia nieruchomości stanowiącej własność dłużników – osób fizycznych. Zajęta nieruchomość zabudowana jest domem mieszkalnym - rok budowy około 2006 r.
Z danych zawartych w księdze wieczystej wynika, że dłużnicy nabyli nieruchomość w drodze umowy przeniesienia własności na podstawie aktu notarialnego z dnia 28 lipca 2005 r. na prawach wspólności ustawowej. Nabycie przedmiotowej nieruchomości stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Nieruchomość gruntowa została nabyta na podstawie umowy kupna sprzedaży (akt notarialny) od innej osoby fizycznej, która również, nie działała jako czynny podatnik VAT. Do tej transakcji nie została również wystawiona faktura VAT. W związku z tym, dłużnicy nie mieli możliwości odliczenia podatku naliczonego. Właściwy urząd skarbowy nie posiada również informacji jakoby nieruchomość przy zakupie podlegała podatkowi VAT.
Dłużnicy nabyli nieruchomość do majątkowej wspólności małżeńskiej. Na podstawie decyzji z dnia 28.03.2006 r. został zatwierdzony projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem. Na podstawie operatu szacunkowego biegłego sądowego nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawca nie posiada innych informacji jakoby była ona wykorzystywana niezgodnie z jej przeznaczeniem, tj. do celów niemieszkalnych.
Z informacji z urzędu gminy wiadomo, że małżonkowie (właściciele nieruchomości) byli w niej zameldowani, co potwierdza fakt, że zakup nieruchomości miał służyć ich własnym celom mieszkaniowym przez cały okres jej posiadania.
Z uzyskanych przez Wnioskodawcę informacji z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Urzędu Skarbowego wynika, że dłużnik jest od dnia 13 marca 2008 r. wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W okresie od 4 kwietnia 2008 r. do 31 maja 2017 r. Spółka była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Według danych z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wynika natomiast, że dłużniczka prowadziła działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do ww. ewidencji w okresie od 3 grudnia 2015 r. do 30 czerwca 2016 r. z adresem siedziby przedmiotowej nieruchomości. Na podstawie danych zawartych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów - wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT - Wnioskodawca ustalił, że dłużniczka była zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w całym okresie prowadzenia działalności gospodarczej. Dłużnik nie prowadził działalności pod adresem, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość.
Ponadto Wnioskodawca od Urzędu Skarbowego otrzymał informację, że organ powyższy nie posiada danych o prowadzonych przez dłużniczkę w okresie od 03.12.2015-30.06.2016 r. czynnościach prawnych związanych z nieruchomością, tj. jakoby miałaby być odnotowana jako środek trwały w prowadzonej w powyższym okresie działalności gospodarczej podatnika lub wystąpiłaby jako aport do innego podmiotu.
Z informacji uzyskanych z urzędu skarbowego nie wynika, żeby ww. nieruchomość była przedmiotem jakiegokolwiek najmu czy dzierżawy.
Natomiast, z informacji z urzędu gminy wynika, że nie prowadzono w niej działalności gospodarczej, gdyż nie była ona opodatkowana stawkami podatku od nieruchomości jak przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Dłużnicy nie zgłosili w urzędzie gminy prowadzenia na nieruchomości działalności gospodarczej. Z posiadanych dokumentów nie wynika, że na nieruchomości była prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza.
Z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę wynika, że przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym parterowym z poddaszem, w którym to znajdują się 3 pokoje, łazienka z WC, kuchnia z jadalnią, korytarz, hall oraz pomieszczeniem gospodarczym. Nieruchomość jest wyposażona w sieć energetyczną, wodociągową. Działka jest częściowo ogrodzona i wykorzystywana dla potrzeb istniejącej zabudowy. Na działce znajdują się murki ozdobne obłożone granitem, studnia, pergola, przy budynku grill murowany. Teren jest obecnie nieuporządkowany, zaniedbany, nieużytkowany od kilku lat.
Dłużnicy nie ponosili żadnych wydatków na ulepszenie budynku. Brak jest jakichkolwiek dokumentów z wydziału budownictwa Starostwa Powiatowego aby nieruchomość podlegała ulepszeniom czy modernizacji (brak pozwoleń czy innych zgłoszeń budowlanych).
Pana wątpliwości dotyczą kwestii czy sprzedaż w drodze licytacji publicznej nieruchomości stanowiącej własność dłużników podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług i w konsekwencji będzie Pan zobowiązany do pobrania jako płatnik podatku VAT.
Aby ustalić czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należy dokonać analizy, czy dłużnicy w związku z korzystaniem z tej nieruchomości działali w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.
Analiza przywołanych przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do konkluzji, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest domem mieszkalnym. Wnioskodawca nie posiada informacji jakoby była ona wykorzystywana niezgodnie z jej przeznaczeniem, tj. do celów niemieszkalnych. Wprawdzie działalność dłużniczki była zarejestrowana pod adresem przedmiotowej nieruchomości, jednakże z informacji uzyskanych z urzędu skarbowego wynika, że nie została odnotowana jako środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo z informacji z urzędu gminy wynika, że na nieruchomości nie prowadzono działalności gospodarczej, gdyż nie była ona opodatkowana stawkami podatku od nieruchomości jak przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Dłużnicy nie zgłosili w urzędzie gminy prowadzenia na nieruchomości działalności gospodarczej. Z posiadanych dokumentów nie wynika, żeby na nieruchomości była prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza. Ponadto z informacji uzyskanych z urzędu skarbowego wynika, że nieruchomość nie była przedmiotem jakiegokolwiek najmu czy dzierżawy.
Skoro zatem przedmiotowa nieruchomość służyła dłużnikom na cele mieszkalne, to w odniesieniu do sprzedaży dłużnicy nie występują w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości odbywa się w ramach sprzedaży majątku osobistego, do którego unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.
Wobec powyższego, transakcja sprzedaży w drodze licytacji publicznej przez Wnioskodawcę nieruchomości stanowiącej własność dłużników nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania jako płatnik podatku VAT.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili