0112-KDIL1-2.4012.543.2021.1.NF

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w części dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz A (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) i nieprawidłowe w części dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji dokonanej przez A na rzecz Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) oraz korekty tej faktury (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

· ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz A (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1),

· ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji dokonanej przez A na rzecz Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2),

· korekty Faktury VAT (podatek od towarów i usług)_A (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

20 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką pod A – dalej „A” umowę zamiany (dalej „Umowa”). Umowa została sporządzona w formie aktu notarialnego.

(…)

Konsekwentnie na podstawie Umowy, na zasadach umowy zamiany w rozumieniu art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej „k.c.”):

(i) Wnioskodawca:

a) dokonał dostawy na rzecz A nieruchomości gruntowych wraz ze znajdującą się na nich budowlą, tj. działek nr 1 i nr 2 oraz S o długości x mb, o łącznej wartości netto wynoszącej 1.507.900,00 zł;

b) nabył od A nieruchomość gruntową wraz ze znajdującą się na niej budowlą, tj. działki nr 3 i S o długości x mb, o łącznej wartości 302.300,00 zł;

(ii) A:

a) dokonał dostawy na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości gruntowej wraz ze znajdującą się na niej budowlą, tj. działki nr 3 i S o długości x mb, o łącznej wartości 302.300,00 zł;

b) nabył od Wnioskodawcy nieruchomości gruntowe wraz ze znajdującą się na nich budowlą, tj. działki nr 1 i nr 2 oraz S o długości x mb, o łącznej wartości netto wynoszącej 1.507.900,00 zł.

Przed dokonaniem dostawy (przed datą zawarcia Umowy), Strony (Wnioskodawca i A) na zasadzie przepisu art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „Ustawa VAT”) złożyły zgodne oświadczenia, o których mowa w art. 43 ust. 11 Ustawy VAT o rezygnacji ze zwolnienia od podatku (o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT) i wyborze opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej „podatek VAT”).

Oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia od podatku i wyborze opodatkowania podatkiem VAT dostawy:

a) budowli (S) zlokalizowanej na działce nr 3 dokonywanej przez A na rzecz Wnioskodawcy zostało złożone Naczelnikowi (…) (właściwemu dla Wnioskodawcy);

b) budowli (S) zlokalizowanej na działkach o nr.: 2, 1, 4, 5, 6, 7 i 3 dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz A zostało złożone Naczelnikowi (…) (właściwemu dla A).

Wnioskodawca, w związku z dokonaną dostawą, wystawił w ustawowym terminie fakturę VAT, w której za podstawę opodatkowania podatkiem VAT (wartość sprzedaży netto) przyjął kwotę 302.300,00 zł (dalej „Faktura VAT_B”).

A zakwestionowało prawidłowość Faktury VAT_B stwierdzając, że została wystawiona nieprawidłowo w zakresie przyjętej w niej podstawy opodatkowania (wartości sprzedaży netto). Zdaniem A w Fakturze VAT_B Wnioskodawca powinien przyjąć za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) kwotę 1.507.900,00 zł.

Jednocześnie A w związku z dokonaną na rzecz Wnioskodawcy dostawą wystawił fakturę VAT, w której za podstawę opodatkowania podatkiem VAT (wartość sprzedaży netto) przyjął kwotę 302.300,00 zł (dalej „Faktura VAT_A”).

W ocenie Wnioskodawcy, Faktura VAT_A została wystawiona nieprawidłowo, albowiem jako podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) A winien wskazać kwotę 1.507.900,00 zł.

W związku z rozbieżnymi stanowiskami Wnioskodawcy i A odnośnie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dostaw dokonanych w ramach zawartej Umowy, a w konsekwencji – prawidłowości wystawionych Faktury VAT_B i Faktury VAT_A, dla ich rozstrzygnięcia Wnioskodawca uznał za zasadne i konieczne wystąpienie z wnioskiem o wydanie na jego rzecz indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem wniosku o interpretację nie jest kwestia rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT i wyboru przez Strony Umowy opodatkowania dokonanych dostaw podatkiem VAT.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca wystawiając Fakturę VAT_B do dokonanej w ramach Umowy dostawy na rzecz A, prawidłowo przyjął za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) kwotę 302.300,00 zł, tj. wartość netto działki nr 3 i znajdującej się na niej budowli (S o długości x mb), czy też za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) w Fakturze VAT_B Wnioskodawca powinien przyjąć kwotę 1.507.900,00 zł, tj. wartość działek nr 1 i nr 2 oraz znajdującej się na nich budowli (S o długości x mb)?

2. Czy otrzymana przez Wnioskodawcę Faktura VAT_A wystawiona do dokonanej w ramach Umowy dostawy na rzecz Wnioskodawcy, w której za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) A przyjął kwotę 302.300,00 zł została wystawiona prawidłowo, tj. czy zawiera prawidłowo określoną podstawę opodatkowania podatkiem VAT (wartość sprzedaży netto)?

3. Czy w związku z nieprawidłowo określoną podstawą opodatkowania i kwotą podatku naliczonego VAT na Fakturze VAT_A (zaniżoną wartością sprzedaży netto i zaniżoną kwotą podatku naliczonego VAT) Wnioskodawca ma prawo dokonania korekty Faktury VAT_A poprzez wystawienie noty korygującej, czy też może żądać od A dokonania korekty Faktury VAT_A, a A ma obowiązek wystawienia faktury korygującej do Faktury VAT_A?

Państwa stanowisko w sprawie:

Ad 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym wystawiając Fakturę VAT_B prawidłowo przyjął za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) kwotę 302.300,00 zł, tj. wartość netto działki nr 3 i znajdującej się na niej budowli (S o długości x mb).

Odpowiednio do przepisu art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielczy własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 603 k.c., przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych, potwierdzonym w orzecznictwie sądów administracyjnych dostawa nieruchomości dokonywana w ramach zamiany jest dostawą towarów w rozumieniu Ustawy VAT.

Przykładowo takie stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2021 r. (znak: 0114-KDIP4-3.4012.671.2020.2.MAT) wskazując, że „Dostawa towarów jest – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co również ma miejsce w przypadku umowy zamiany w odniesieniu do obu stron transakcji. Dokonanie zatem zamiany nieruchomości jest zamianą towarów, czyli odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w Ustawie VAT brak jest szczególnych regulacji mających zastosowanie wprost do dostaw realizowanych na podstawie umowy zamiany. Konsekwentnie skutki podatkowe związane z dostawami dokonywanymi na zasadzie umowy zamiany powstające na gruncie Ustawy VAT należy oceniać wg zasad ogólnych.

Dalszą konsekwencją tego, że Ustawa VAT nie traktuje umowy zamiany jako jednej transakcji dostawy, jest to że skutki podatkowe w podatku VAT związane z wykonaniem umowy zamiany (przeniesieniem własności nieruchomości przez jedną ze stron umowy zamiany na drugą, i przeniesienie wzajemne własności nieruchomości przez drugą stronę na stronę pierwszą) muszą być ocenianie indywidualnie po każdej ze stron umowy zamiany w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem przeniesienia dokonywanego przez daną stronę umowy zamiany.

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że w przypadku umowy zamiany nieruchomości, na gruncie Ustawy VAT mamy do czynienia z dwiema odpłatnymi transakcjami dostawy nieruchomości. Innym słowy dla każdej ze stron umowy zamiany, zamiana stanowi odpłatną dostawę towarów.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego stanu faktycznego, w wykonaniu Umowy doszło do dwóch odpłatnych dostaw mających za przedmiot zabudowane nieruchomości gruntowe, tj.:

a) dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz A mającej za przedmiot działkę nr 2 i działkę nr 1 oraz znajdującą się na nich budowlę (S);

b) dostawy dokonanej przez A na rzecz Wnioskodawcę mającej za przedmiot działkę nr 3 oraz znajdującą się na mej budowlę (S).

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 Ustawy VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na ceny towarów dostarczanych łub usług świadczonych przez podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy w Ustawie VAT nie ma zawartych szczególnych regulacji dotyczących zasad ustalania podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla dostaw dokonywanych w ramach umowy zamiany, stanowiących o tym, że podstawa opodatkowania VAT w przypadku dostaw dokonywanych w ramach umowy zamiany winna być ustalana odmiennie niż wynika to z przepisu art. 29a ust. 1 Ustawy VAT.

Z tych też względów, uwzględniając brzmienie przepisu art. 29a ust. 1 Ustawy VAT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podstawą opodatkowania podatkiem VAT dostaw dokonanych w ramach umowy zamiany, jest dla każdej ze stron wszystko to co otrzymuje ona od drugiej strony w zamian za przeniesienie prawa własności/prawa wieczystego użytkowania zbywanej w ramach umowy zamiany nieruchomości.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego stanu faktycznego, podstawą opodatkowania podatkiem VAT dla dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz A jest przyjęta w Umowie kwota 302.300,00 zł stanowiąca łączną wartość działki nr 3 i znajdującej się na niej budowli (S) nabywane w ramach Umowy od A, a nie kwota 1.507.900,00 zł.

Prawidłowość takiego stanowiska znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 stycznia 2020 r. (znak: 0111-KDIB3-2.4012.8702019.2.AZ), w której wskazano – „Stosownie do art. 29a ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. (`(...)`) Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić). Podstawą opodatkowania przy przeniesieniu prawa własności nieruchomości dokonywanego w ramach umowy zamiany zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy pomniejszone o kwotę podatku. W konsekwencji, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania w przypadku zamiany nieruchomości będzie dla Gminy cała wartość wynagrodzenia jaką Gmina otrzyma od osoby fizycznej, tj. suma wartości działki stanowiącej własność osoby fizycznej i dopłaty wynikającej z różnicy wartości zamienianych nieruchomości, pomniejszona o podatek należny”.

Tożsame stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął również m.in. w:

a) interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2020 r. (znak: 0113-KDIPT1-1.4012.776.2019.1.ZR) stwierdzając: „Z opisu sprawy wynika, że obie działki należące do Gminy zostały wycenione na łączną kwotę 9 330 netto, natomiast działka osoby fizycznej postała wyceniona na kwotę 3 110 zł netto. Przedmiotowa zamiana nastąpi z obowiązkiem dopłaty różnicy pomiędzy wartością netto działek po stronie osoby fizycznej. (`(...)`) Zatem stwierdzić należy, iż podstawą opodatkowania w przypadku zamiany nieruchomości będzie dla Gminy suma wartości działki stanowiącej własność osoby fizycznej (kwota 3 110 zł netto) i dopłaty wynikającej z różnicy wartości zamienianych działek, bez konieczności pomniejszania jej o kwotę podatku VAT, bowiem dla dostawy ww. działek ma zastosowanie zwolnienie z podatku od towarów i usług, tj. nie wystąpi kwota podatku należnego”.

b) interpretacji indywidualnej z 14 września 2020 r. (znak: 0111-KDIB3-1.4012.426.2020.2.IK) wskazując: „Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – Miasto zamierza nabyć w drodze zamiany prawo własności jednej nieruchomości (działki) 1, stanowiącej własność Skarbu Państwa, w użytkowaniu wieczystym osób fizycznych. Wartość jej prawa własności obciążona prawem użytkowania wieczystego wynosi 481.300,00 zł. Skarb Państwa w zamian za ww. nieruchomość otrzyma, działkę (`(...)`) w użytkowaniu wieczystym. Strony umowy Zamiany – Miasto i Skarb Państwa – nie będą dokonywać dopłat. Celem planowanej transakcji zamiany jest regulacja stanu prawnego nieruchomości. Zatem, jeżeli jedynym wynagrodzeniem Miasta od nabywcy Skarbu Państwa będzie otrzymana w wyniku zamiany nieruchomość (działka gruntu), to działka ta będzie stanowiła zapłatę za dokonaną dostawę prawa użytkowania wieczystego gruntów i wartość tej działki pomniejszona o kwotę podatku należnego będzie stanowiła, zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę opodatkowania (z uwzględnieniem braku dopłat do transakcji)”.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że prawidłowość przyjętej przez niego w Fakturze VAT_B podstawy opodatkowania podatkiem VAT (wartości sprzedaży netto) kwoty 302.300,00 zł stanowiącej łączną wartość działki nr 3 i znajdującej się na niej budowli (S) nabywanej w ramach Umowy od A potwierdza również stanowisko Szefa Krajowej Administracji Skarbowej zajęte w piśmie z 21 grudnia 2020 r. (znak: DOP7.8101.193.2020.PBD) wydanym na podstawie przepisu art. 14e §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 13 kwietnia 2017 r. (znak: IBPP2.4512.99.2017.3.KO), wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W interpretacji indywidualnej z 13 kwietnia 2017 r. (znak: IBPP2.4512.99.2017.3.KO) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że w przypadku zamiany podstawą opodatkowania podatkiem VAT dla każdej ze stron tej transakcji jest wartość wydawanej przez daną stronę własnej nieruchomości, a nie wartość nieruchomości otrzymywanej od drugiej strony.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej uznał takie stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej za nieprawidłowe.

W przywołanym piśmie z 21 grudnia 2020 r. (znak: DOP7.8101.193.2020.PBD) Szef Krajowej Administracji Skarbowej orzekł: „Z opisu sprawy wynika, że wartość nieruchomości Skarbu Państwa będących przedmiotem zamiany strony ustaliły w wysokości 1.270.000,00 zł a wartość nieruchomości stanowiących własność Gminy w wysokości 710.000.00 zł. Jednocześnie strony ustaliły, że transakcja ma nastąpić bez obowiązku dopłat wynikających z różnicy ceny zamienianych nieruchomości. W związku z planowaną transakcją zamiany nieruchomości opisanych we wniosku Powiat nie otrzyma od Gminy żadnych środków pieniężnych.

Zatem, o ile – jak wskazano we wniosku – jedynym wynagrodzeniem Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Wnioskodawcę, od nabywcy (Gminy) będzie otrzymana w wyniku zamiany nieruchomość, to wartość nieruchomości Gminy B. w zakresie podstawy opodatkowania zamiany nieruchomości niezabudowanych przez Wnioskodawcę, pomniejszona o kwoty należnego podatku, będzie stanowiła – zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 ustawy o VAT – podstawę opodatkowania. Innymi słowy, ustalona przez strony wartość przekazywanych przez Gminę B. nieruchomości stanowi cenę jaką Wnioskodawca płaci za przekazanie (dostawy towaru) dla Gminy B. Stąd też podstawą opodatkowania opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji zamiany nieruchomości, będzie po stronie Wnioskodawcy określona w pieniądzu wartość otrzymanych nieruchomości.

W przypadku konieczności opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT w wysokości 23%, Wnioskodawca powinien zatem wystawić fakturę VAT z wykazaną kwotą brutto 710.000,00 zł, w której zawiera się kwota netto i należny podatek VAT.

Resumując, w świetle powyższego należało uznać, iż stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, podstawą opodatkowania w przypadku zamiany przedmiotowych nieruchomości będzie dla Wnioskodawcy cała wartość jego nieruchomości, co spowoduje obowiązek wystawienia faktury VAT na kwotę odpowiadającą wartości nieruchomości stanowiących jego własność tj.: 1.270.000,00 zł w tym VAT należało uznać za nieprawidłowe”.

W świetle powyższego, Wnioskodawca prawidłowo określił podstawę opodatkowania podatkiem VAT dokonanej w ramach Umowy dostawy działki nr 2 i działki nr 1 oraz znajdującej się na nich budowli (S), przyjmując za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) w Fakturze VAT_B kwotę 302.300,00 zł, a nie kwotę 1.507.900,00 zł.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca wystawiając Fakturę VAT_B do dokonanej w ramach Umowy na rzecz A dostawy działki nr 2 i działki nr 1 oraz znajdującej się na nich budowli (S), prawidłowo przyjął za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) kwotę 302.300,00 zł, tj. wartość netto działki nr 3 i znajdującej się na niej budowli (S o długości x mb) nabywanej w ramach Umowy od A.

Ad 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym Faktura VAT_A (otrzymana przez Wnioskodawcę) wystawiona do dokonanej w ramach Umowy dostawy na rzecz Wnioskodawcy działki nr 3 oraz znajdującej się na niej budowli (S), w której za podstawę opodatkowania podatkiem VAT (wartość sprzedaży netto) A przyjął kwotę 302.300,00 zł została wystawiona nieprawidłowo, w części dotyczącej wskazania podstawy opodatkowania podatkiem VAT (wartości sprzedaży netto) i kwoty podatku naliczonego VAT.

W świetle stanowiska przedstawionego w Ad 1, w tym w szczególności wobec przywołanego stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, A nieprawidłowo określił w Fakturze VAT_A podstawę opodatkowania podatkiem VAT (wartość netto) oraz kwotę podatku naliczonego VAT.

Kwota 302.300,00 zł wykazana na Fakturze VAT_A jako podstawa opodatkowania podatkiem VAT nie jest bowiem wartością zapłaty w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 Ustawy VAT otrzymanej przez A od Wnioskodawcy w związku z dokonaną w ramach Umowy dostawą działki nr 3 i znajdującej się na niej budowli (S). W zamian za działkę nr 3 i znajdującą się na niej budowlę Wnioskodawca dokonał na rzecz A dostawy działki nr 2 i działki nr 1 oraz znajdującej się na nich budowli o łącznej wartości netto wynoszącej 1.507.900,00 zł.

Konsekwentnie prawidłowo wystawiona przez A faktura dokumentująca dokonaną przez A dostawę powinna wskazywać jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT (wartość sprzedaży netto) kwotę 1.507.900,00 zł, a podatek naliczony VAT w kwocie 346.817,00 zł.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym Faktura VAT_A została wystawiona nieprawidłowo.

Ad 3

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym w związku z nieprawidłowo określoną podstawą opodatkowania podatkiem VAT i kwotą podatku naliczonego VAT na Fakturze VAT_A (zaniżoną wartością sprzedaży netto i zaniżoną kwotą podatku naliczonego VAT) Wnioskodawca nie ma prawa dokonania korekty Faktury VAT_A poprzez wystawienie noty korygującej, i może żądać od A dokonania korekty Faktury VAT_A, a A ma obowiązek wystawienia faktury korygującej do Faktury VAT_A.

Zgodnie z przepisem art. 106k ust. 1 Ustawy VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Odpowiednio do przepisu art. 106e ust. 1 Ustawy VAT, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;

2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12. stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15. kwotę należności ogółem; (`(...)`).

Łączna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku pomyłki popełnionej w fakturze VAT polegającej na nieprawidłowym wskazaniu wartości sprzedaży netto (tj. podstawy opodatkowania podatkiem VAT) i kwoty podatku od wartości sprzedaży netto (tj. kwoty podatku naliczonego VAT) nabywcy nie przysługuje uprawnienie do wystawienia noty korygującej, celem skorygowania nieprawidłowości jakimi obarczona jest faktura VAT wystawiona przez podatnika dokonującego dostawy.

Konsekwentnie Wnioskodawca jest zdania, że wady Faktury VAT_A polegające na nieprawidłowo określonej podstawie opodatkowania podatkiem VAT i kwotą podatku naliczonego VAT (zaniżoną wartością sprzedaży netto i zaniżoną kwotą podatku naliczonego VAT) nie mogą być skorygowane przez Wnioskodawcę w drodze noty korygującej, o której mowa w art. 106k ust. 1 Ustawy VAT.

W ocenie Wnioskodawcy nie oznacza to, że podatnik który wystawił fakturę VAT zawierającą pomyłki w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 Ustawy VAT nie ma obowiązku skorygowania tych pomyłek.

Odpowiednio do przepisu art. 106j ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od tego, że w art. 106j ust. 1 Ustawy VAT ustawodawca nie posłużył się zwrotem „podatnik ma obowiązek wystawienia faktury korygującej”, należy uznać że w przypadku zaistnienia którejkolwiek z okoliczności zapisanych w tym przepisie, po stronie podatnika będącego wystawcą faktury VAT powstaje obowiązek wystawienia stosownej faktury korygującej.

W szczególności, w przypadku, w jakim po wystawieniu faktury VAT zostaje stwierdzona pomyłka w cenie lub w kwocie podatku, podatnik ma obowiązek bezzwłocznego wystawienia faktury korygującej, celem skorygowania wad pierwotnie wystawionej faktury VAT.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego stanu faktycznego, w związku z nieprawidłowo określoną podstawą opodatkowania podatkiem VAT i kwotą podatku naliczonego VAT na Fakturze VAT_A (zaniżoną wartością sprzedaży netto i zaniżoną kwotą podatku naliczonego VAT) po stronie A istnieje obowiązek dokonania korekty Faktury VAT_A w drodze faktury korygującej spełniającej warunki określone przepisem art. 106j ust. 2 Ustawy VAT.

Wskazując jak powyżej Wnioskodawca zauważa, że Ustawa VAT nie zawiera żadnego przepisu warunkującego obowiązek wystawienia faktury korygującej od wystąpienia o taką fakturę przez nabywcę. Obowiązkiem podatnika podatku VAT dokonującego dostawy jest ustalenie w sposób prawidłowy podstawy opodatkowania podatkiem VAT, a co za tym idzie wystawienia prawidłowej faktury VAT. Oznacza to, że w przypadku gdy po wystawieniu faktury zostaną stwierdzone pomyłki podlegające korekcie w drodze faktury korygującej, podatnik ma obowiązek bezzwłocznego wystawienia faktury korygującej, tak aby usunąć stan niezgodności. W szczególności dotyczy to sytuacji w jakiej po doręczeniu faktury nabywcy, nabywca wskazuje na wady faktury.

Brak w Ustawie VAT przepisu stanowiącego wprost o prawie nabywcy żądania wystawienia faktury korygującej, w przypadku w jakim pierwotnie wystawiona faktura zawiera pomyłki, w ocenie Wnioskodawcy nie oznacza, że nabywca nie ma prawa żądania wystawienia faktury korygującej, co mogłoby uzasadniać stanowisko, że wystawca nie ma obowiązku wystawienia faktury korygującej w sytuacji gdy obiektywnie wystawiona faktura jest wadliwa (zawiera pomyłki w pozycjach, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 Ustawy VAT).

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym w związku z nieprawidłowo określoną podstawą opodatkowania podatkiem VAT i kwotą podatku naliczonego VAT na Fakturze VAT_A (zaniżoną wartością netto i zaniżoną kwotą podatku naliczonego VAT) Wnioskodawca:

a) nie ma prawa dokonania korekty Faktury VAT_A poprzez wystawienie noty korygującej,

b) może żądać od A dokonania korekty Faktury VAT_A,

a A ma obowiązek wystawienia faktury korygującej do Faktury VAT_A.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz A (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) i nieprawidłowe w części dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania dla transakcji dokonanej przez A na rzecz Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) oraz korekty tej faktury (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl tego przepisu:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 2 pkt 22 ustawy zawiera definicję sprzedaży. I tak:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powyższego grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z przywołanej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy regulacji nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług powinna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), albo mieszaną – zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, musi zaistnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl powyższych regulacji prawnych należy uznać, że zamiana towarów, co do zasady jest czynnością objętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Natomiast zapis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję, że:

Do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tak więc umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną. Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów. W konsekwencji, przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z A umowę zamiany. Zgodnie z zawartą Umową:

(i) Wnioskodawca:

a) dokonał dostawy na rzecz A nieruchomości gruntowych wraz ze znajdującą się na nich budowlą, tj. działek nr 1 i nr 2 oraz S o długości x mb, o łącznej wartości netto wynoszącej 1.507.900,00 zł;

b) nabył od A nieruchomość gruntową wraz ze znajdującą się na niej budowlą, tj. działki nr 3 i S o długości x mb, o łącznej wartości 302.300,00 zł;

(ii) A:

a) dokonał dostawy na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości gruntowej wraz ze znajdującą się na niej budowlą, tj. działki nr 3 i S o długości x mb, o łącznej wartości 302.300,00 zł;

b) nabył od Wnioskodawcy nieruchomości gruntowe wraz ze znajdującą się na nich budowlą, tj. działki nr 1 i nr 2 oraz S o długości x mb, o łącznej wartości netto wynoszącej 1.507.900,00 zł.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT transakcji udokumentowanej Fakturą VAT_B wystawioną przez Wnioskodawcę (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że uregulowanie wynikające z ww. art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.). Przepis ten stanowi, że:

W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem

Elementy, które powinna zawierać faktury zostały wskazane w art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy.

Trzeba podkreślić, że uzależnienie podstawy opodatkowania od zapłaty faktycznie otrzymanej przez podatnika jest regułą bezwzględnie obowiązującą (z zastrzeżeniem wyjątków wyraźnie przewidzianych przez Dyrektywę VAT). Państwa członkowskie nie mogą ustanawiać innych reguł ustalania podstawy obliczania podatku np. dla niektórych rodzajów towarów.

Kolejnym problemem dotyczącym podstawy opodatkowania transakcji są zasady ustalania wysokości zapłaty, kiedy ma ona w całości lub w części formę inną niż pieniężna.

Wynagrodzenie niepieniężne może stanowić dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane w zamian za otrzymane świadczenie (barter). W przypadku transakcji barterowych istotne jest więc ustalenie, czy dostawa towarów lub świadczenie usług będą mogły być w każdej sytuacji uznane za zapłatę.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ukształtował się pogląd, zgodnie z którym, aby czynności takie mogły być uznane za zapłatę, muszą zostać spełnione następujące warunki:

· istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów lub świadczenia usług, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną a otrzymaną za nią zapłatą,

· istnienie możliwości określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu.

Pierwszy warunek jest odzwierciedleniem ogólnej zasady związku zapłaty z dokonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast spełnienie drugiego jest niezbędne do kwotowego określenia podstawy opodatkowania umożliwiającego ustalenie podatku należnego, który może być wyrażony tylko w formie pieniężnej. Dlatego też, gdy strony transakcji barterowej nie ustalą w umowie pieniężnej wartości dostawy towarów lub usługi świadczonej w ramach zapłaty, w celu określenia podstawy opodatkowania należy dążyć do ustalenia ich wartości wyrażonej w pieniądzu. Ustalenie to powinno opierać się na podstawowej zasadzie, stanowiącej, że opodatkowana jest zapłata faktycznie otrzymana przez podatnika. W praktyce wybór metody ustalenia wysokości zapłaty w transakcjach barterowych zależy od okoliczności transakcji.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE, podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto wspomniane wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (np. wyrok z 19 grudnia 2012 r. w sprawie C‑549/11 i z 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09).

Jeżeli wartość ta nie jest kwotą pieniędzy uzgodnioną między stronami, powinna ona, jako wartość subiektywna, odpowiadać wartości, jaką dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, oraz kwocie, jaką byłby on skłonny za tę usługę zapłacić (wyrok z 2 czerwca 1994 r. w sprawie C-33/93).

Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić).

Jeśli zatem Wnioskodawca określi w umowie zamiany wartość (cenę) dostarczanego towaru, to podstawą opodatkowania ww. dostawy w ramach umowy zamiany będzie wartość pieniężna ustalona przez strony w umowie stanowiąca zapłatę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 178):

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1. cena – wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę;

2. cena jednostkowa towaru (usługi) – cenę ustaloną za jednostkę określonego towaru (usługi), którego ilość lub liczba jest wyrażona w jednostkach miar w rozumieniu przepisów o miarach.

Z przytoczonych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą opodatkowania jest zapłata z tytułu dokonanej dostawy (np. w formie zamiany), pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. wartość netto (bez podatku). Przy czym to strony (a nie organ podatkowy) dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość – cenę, za którą dokonują transakcji. Zatem analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestii wartości planowanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z opisu sprawy wynika, że wartość będących własnością Wnioskodawcy nieruchomości gruntowych wraz ze znajdującą się na niej budowlą, tj. działek nr 1 i nr 2 oraz S o długości x mb została ustalona w wysokości 1.507.900,00 zł netto. Natomiast wartość nieruchomości gruntowej stanowiącej własność A wraz ze znajdującą na niej budowlą, tj. działki nr 3 i S o długości x mb została ustalona w wysokości 302.300 zł netto. Jednocześnie strony ustaliły, że zamiana następuje bez dopłat. Tym samym, w związku z planowaną transakcją zamiany nieruchomości opisanych we wniosku Wnioskodawca nie otrzyma od A żadnych środków pieniężnych.

Zauważyć należy, że uzgodnienie stron Umowy zamiany nieruchomości bez obowiązku dopłaty różnicy wartości nieruchomości stanowi podstawę aby twierdzić, że wartość nieruchomości nie przekracza wartości ww. nieruchomości A.

Zatem, o ile – jak wskazano we wniosku – jedynym wynagrodzeniem Wnioskodawcy od A będzie otrzymana w wyniku zamiany działka nr 3 i S o długości x1 mb o wartości 302.300,00 zł netto, to ta wartość, będzie stanowiła – zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 ustawy – podstawę opodatkowania.

Jak wyżej wyjaśniono podstawą opodatkowania jest bowiem zapłata z tytułu dokonanej dostawy (np. w formie zamiany), pomniejszona o kwotę należnego podatku, tj. wartość netto (bez podatku).

W konsekwencji należy przyjąć, że skoro strony Umowy zamiany rezygnują z dopłat, to podstawę opodatkowania należy przyjąć w wysokości odpowiadającej wartości niższej z zamienianych nieruchomości.

Podsumowując, Wnioskodawca wystawiając Fakturę VAT_B do dokonanej w ramach Umowy dostawy na rzecz A, jako podstawę opodatkowania powinien przyjąć wartość niższej z zamienianych nieruchomości (wartość netto działki nr 3 wraz ze znajdującą się na niej budowlą oraz S o długości x mb).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, Wnioskodawca ma również wątpliwości, że podstawa opodatkowania zawarta na Fakturze VAT_A została określona nieprawidłowo (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2).

Jak wskazał Wnioskodawca, A w związku z dokonaną na rzecz Wnioskodawcy dostawą wystawił fakturę VAT, w której za podstawę opodatkowania (wartość sprzedaży netto) przyjął kwotę 302.300,00 zł.

Mając na uwadze przedstawione w tej interpretacji uzasadnienie przepisów prawa w zakresie pytania nr 1, podstawa opodatkowania zawarta w Fakturze VAT_A została ustalona prawidłowo.

Jak wskazano powyżej, skoro strony Umowy ustaliły, że rezygnują z dopłat, to podstawę opodatkowania nieruchomości będącej przedmiotem zamiany należy przyjąć w wysokości odpowiadającej wartości niższej z zamienianych nieruchomości, tj. w kwocie 302.300 zł netto.

Tym samym, podstawa opodatkowania zawarta w Fakturze VAT_A została określona prawidłowo.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać jako nieprawidłowe.

Ponadto, dalsze wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, że Wnioskodawca zobowiązany jest do korekty Faktury VAT_A (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3).

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

− podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy:

Faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;

2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,

b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4. przyczynę korekty;

5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Na podstawie art. 106k ust. 1 ustawy:

Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w tej interpretacji w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym Faktura VAT_A została wystawiona prawidłowo, to nie ma podstaw do dokonania korekty tej faktury.

Podsumowując, z uwagi na fakt, że otrzymana przez Wnioskodawcę Faktura VAT_A została wystawiona prawidłowo, to nie ma podstaw do dokonania korekty tej faktury.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 również należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto w ramach postępowania interpretacyjnego nie oceniamy poprawności dokonanych przez Państwa wyliczeń kwot podatku przedstawionych w opisie sprawy.

Odnosząc się do podanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazujemy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i nie jesteśmy nimi związani.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

międzynarodowej.