0112-KDIL1-1.4012.760.2021.2.EB

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie :

- zwolnienia od podatku dostawy części nieruchomości zabudowanej willą wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej – jest prawidłowe;

- zwolnienia od podatku dostawy części nieruchomości zabudowanej willą wykorzystywanej na własne potrzeby mieszkaniowe – jest nieprawidłowe,

- zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanych działek o nr (`(...)`) – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 8 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej willą wykorzystywanej w części na potrzeby działalności gospodarczej i wykorzystywanej w części na potrzeby własne oraz zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanych działek o nr (`(...)`). Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 stycznia 2022 r. (wpływ 11 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od roku 2003 prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług hotelarskich. Do tych celów wykorzystuje Pani posiadaną willę oraz parking.

Na początku lat 90-tych dokonała Pani wraz z mężem zakupu budynku mieszkalnego zlokalizowanego przy ulicy (`(...)`) (numer działki (`(...)`) o powierzchni (`(...)`)ha). Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona ze środków własnych Pani i Pani męża i weszła do Państwa małżeńskiej wspólności. Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej i przy jej zakupie nie naliczono podatku od towarów i usług.

Następnie w roku 1998 rozpoczęła Pani przebudowę willi. Przebudowa budynku została zaprojektowana pod kątem wynajmu pokoi. Przebudowa nieruchomości zakończyła się w roku 2003. Po zakończeniu przebudowy część budynku o metrażu (`(...)`) m2 stanowi część mieszkalną przeznaczoną dla domowników, a część budynku o wielkości (`(...)`) m2 została przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej i wykorzystywana w ramach usług hotelarskich.

W trakcie przebudowy willi nie prowadziła Pani jeszcze działalności gospodarczej – w związku z tym nie odliczano podatku VAT (podatek od towarów i usług) od wydatków związanych z przeprowadzaną inwestycją. Budynek willi nie został nigdy wprowadzony do ewidencji środków trwałych – a w związku z tym nie był nigdy amortyzowany. Także wydatki związane z przebudową budynku nie zostały doliczone do wartości początkowej nieruchomości i nie podlegały amortyzacji.

Po otwarciu działalności dokonywała Pani także zakupu dużej ilości drobnego wyposażenia do pokoi hotelowych typu telewizor, kanapa, łóżka. Wyposażenie to finansowano z Pani środków własnych. Część takich wydatków wpisywana była w koszty podatkowe i odliczany był od nich podatek VAT. Natomiast część tych wydatków została rozliczona jako prywatne zakupy. W związku z tym nie była wpisana w koszty podatkowe i nie odliczano od nich podatku VAT.

Prowadząc działalność ponosiła Pani także koszty bieżące związane z utrzymaniem przedmiotowej nieruchomości np. gaz, woda, śmieci, internet. Wydatki te rozliczano jako koszty firmy i był odpisywany od tych wydatków podatek VAT.

Zakupiona willa jest przez Panią wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do dnia dzisiejszego.

W roku 2006 wraz z mężem dokonała Pani zakupu od osoby prywatnej z własnych środków 3 działek zabudowanych (o numerach (`(...)`)). Przedmiotowe działki były zabudowane zabytkową willą. Przy zakupie tych działek podatek VAT nie został naliczony. W dniu 1 lipca 2008 r. z nieustalonych dotąd przyczyn przedmiotowy budynek uległ spaleniu. Następnie ze względów bezpieczeństwa ruiny tego obiektu zostały całkowicie rozebrane.

Następnie w roku 2010 dokupiła Pani 3 kolejne niezabudowane działki (o numerach (`(...)`)). Zostały one zakupione od (`(...)`)ze środków własnych. Przy zakupie tych działek został naliczony podatek VAT – podatek VAT był bowiem elementem ceny wskazanym w akcie notarialnym).

Do przedmiotowej sprzedaży nie wystawiono jednak faktur VAT – a w związku z tym nabywca nie odliczył podatku naliczonego od tej transakcji.

Wszystkie 6 działek zostało zakupionych do wspólnego majątku obojga małżonków.

Wszystkie działki były zakupione pod kątem wybudowania na nich w przyszłości hotelu.

Wszystkie 6 działek stanowiło łącznie jedną zorganizowaną całość – jeden duży prostokąt o wymiarach około 60 m x 40 m (razem dokładnie (…) m2). W roku 2016 zrobiła Pani na tych działkach parking. Parking został zrobiony na powierzchni (…) m2 – i ta część działek w ewidencji gruntów figuruje jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Reszta obszaru działek stanowi w ewidencji gruntów grunty pozostałe. Przy czym parking znajduje się częściowo na każdej z 6 przedmiotowych działek – o numerach (`(...)`). Różny jest jedynie procent wykorzystania danej działki na potrzeby parkingu. Parking został wykonany poprzez wyrównanie terenu przy pomocy ciężkiego sprzętu oraz wysypanie terenu żwirem. Dodatkowo na terenie parkingu założono monitoring. W związku z tym przedmiotowy parking nie stanowi, w ocenie Pani, budowli, o której mowa w art. 3 pkt 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Żadna z przedmiotowych działek nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Natomiast wydatki na budowę parkingu były wpisane do tej ewidencji i podlegały amortyzacji.

Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla (`(...)`) poszczególne działki leżą w terenach o następujących symbolach:

· działki ewidencyjne o numerach (…) w terenie o symbolu 2.Uh.5 - teren usług hotelarskich,

· działki ewidencyjne o numerach (…) oraz (…) częściowo w terenie o symbolu 2.Uh.5 - teren usług hotelarskich oraz częściowo w terenie o symbolu 2.KDD.5 - tereny komunikacji – drogi publiczne klasy dojazdowej,

· działka ewidencyjna o numerze (…) częściowo w terenie o symbolu 2.Uh.5 – teren usług hotelarskich oraz częściowo w terenie o symbolu 2.UPO.2 - tereny usług oświaty.

Od tego roku 2016 parking był wykorzystywany odpłatnie dla gości zewnętrznych (turystów) oraz nieodpłatnie (w ramach świadczonej usługi hotelowej) dla zmotoryzowanych gości hotelowych Pani.

Obecnie myśli Pani o przejściu z końcem roku na emeryturę. W związku z tym chciałaby Pani sprzedać zarówno hotel jak i wszystkie 6 działek z parkingiem.

Wniosek uzupełniła Pani w dniu 11 stycznia 2022 r. o następujące informacje:

1. Pani (`(...)`) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 18 września 2003 r.

2. Budynek, o którym mowa we wniosku, nie był i nie jest wykorzystywany przez Panią (`(...)`) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Pani (`(...)`) nie świadczyła nigdy żadnych usług zwolnionych przedmiotowo od podatku od towarów i usług.

3. Pani (`(...)`) mieszkała w części mieszkalnej budynku willi wraz z rodziną.

4. Część mieszkalna budynku willi, znajdującego się na działce nr (`(...)`), przeznaczona dla domowników nie była nigdy wykorzystywana w prowadzonej przez Panią (`(...)`) działalności gospodarczej.

5. Pani (`(...)`) nie miała nigdy zamiaru wykorzystywania części willi przeznaczonej dla domowników w ramach działalności gospodarczej. Ta część była zawsze przeznaczona na potrzeby własne mieszkaniowe podatniczki.

6. Część budynku przeznaczona dla domowników nie była nigdy udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

7. Pani (`(...)`) nie ponosiła wydatków na ulepszenie lub przebudowę budynku willi (w okresie od momentu zakończenia przebudowy do momentu sprzedaży) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ww. obiektu.

8. Budynek nie został ulepszony przez Panią (`(...)`).

9. W ocenie Pani, przedmiotowe działki stanowią na moment sprzedaży tereny budowlane. Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla (`(...)`) poszczególne działki leżą w terenach o następujących symbolach:

- działki ewidencyjne o numerach (…) w terenie o symbolu 2.Uh.5 – teren usług hotelarskich,

- działki ewidencyjne o numerach (…) oraz (…) częściowo w terenie o symbolu 2.Uh.5 - teren usług hotelarskich oraz częściowo w terenie o symbolu 2.KDD.5 – tereny komunikacji – drogi publiczne klasy dojazdowej,

- działka ewidencyjna o numerze (…) częściowo w terenie o symbolu 2.Uh.5 - teren usług hotelarskich oraz częściowo w terenie o symbolu 2.UPo.2 – tereny usług oświaty.

Pytanie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku z 11 stycznia 2022 r.)

Czy planowana dostawa nieruchomości przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie zawarte w uzupełnieniu do wniosku z 11 stycznia 2022 r.)

W ocenie Pani, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem hotelu będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Natomiast sprzedaż pozostałych działek wraz ze znajdującym się na nich parkingiem nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne memające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem hotelu oraz pozostałych działek wraz ze znajdującym się na nich parkingiem będzie się mieściła w definicji artykułu 15. Mamy bowiem do czynienia ze sprzedażą nieruchomości wykorzystywanych przez podatniczkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość zabudowana budynkiem hotelu była przez Nią wykorzystywana do świadczenia usług hotelowych, natomiast pozostałe działki były wykorzystywane w części jako parking dla gości zewnętrznych (turystów) oraz Pani zmotoryzowanych gości hotelowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu, lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość powinna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, gdyż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy lub najemcy (dzierżawcy).

Dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata. Ponadto stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.We wskazanym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż w roku 1993 dokonała Pani zakupu budynku mieszkalnego zlokalizowanego przy ulicy (`(...)`). Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej i przy jej zakupie nie naliczono podatku od towarów i usług Następnie w roku 1998 rozpoczęła Pani przebudowę willi. Przebudowa budynku została zaprojektowana pod kątem wynajmu pokoi. Przebudowa nieruchomości zakończyła się w roku 2003. Od zakończenia przebudowy część budynku o metrażu (`(...)`) m2 stanowiła część mieszkalną przeznaczoną dla domowników, a część budynku o wielkości (`(...)`) m2 była nieprzerwanie do dnia dzisiejszego przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej i wykorzystywana w ramach usług hotelarskich.

W trakcie przebudowy willi nie prowadziła Pani jeszcze działalności gospodarczej – w związku z tym Podatniczka nie prowadziła szczegółowej ewidencji poniesionych kosztów przebudowy. Ale najprawdopodobniej koszt inwestycji przekroczył 30% wartości początkowej nieruchomości. Po zakończeniu modernizacji budynku w roku 2003 Pani (`(...)`) nie ponosiła już więcej żadnych wydatków na tą nieruchomość stanowiących ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem hotelowym korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art 43 ust 1 pkt 10 ustawy, bowiem sprzedaż ta następuje po pierwszym zasiedleniu budynku, a okres, który upłynął pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, jest dłuższy niż dwa lata.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Biorąc pod uwagę powołany wyżej przepis w przypadku sprzedaży przez Panią działek o numerach (`(...)`) zabudowanych w części parkingiem należy ustalić czy stanowią one tereny zabudowane czy też niezabudowane. Zgodnie ze wskazanym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego przedmiotowy parking został wykonany poprzez wyrównanie terenu przy pomocy ciężkiego sprzętu oraz wysypanie terenu żwirem. Dodatkowo na terenie parkingu założono monitoring.

Analizując systematykę ustawy o VAT, która przewiduje szczególne zasady opodatkowania dla dostawy budynków, budowli lub ich części, za "tereny niezabudowane" należy uznać tereny, na których nie znajdują się budynki, budowle lub ich części. Przy czym ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "budynku" oraz "budowli". Przepis art. 12 ust. 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej zawiera z kolei bardzo pojemną definicję "budynku", zgodnie z którą "budynek" oznacza "dowolną konstrukcję trwale związaną z gruntem". Zatem na potrzeby stosowania przepisów ustawy o VAT pojęcia "budynek" i "budowla” powinny być interpretowane zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Taki pogląd jest jednoznacznie akceptowany w orzecznictwie organów podatkowych oraz sądów administracyjnych (por. np. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 sierpnia 2017 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.212.2017.1.MW)

Zgodnie z definicjami sformułowanymi w art. 3 pkt 1, 2, 3, 3a, 4 i 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane:

1. obiektem budowlanym jest budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;

2. budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3. obiektami małej architektury są niewielkie obiekty, a w szczególności:

a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,

b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,

c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki;

4. budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

5. obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego;

6. urządzeniem budowlanym jest urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy należy, zdaniem Pani, uznać, że utworzony przez nią na działkach o numerach (`(...)`) parking nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych działek będzie stanowić sprzedaż terenów niezabudowanych w rozumieniu ustawy o VAT. A w związku z brakiem możliwości zastosowania dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt ustawy o VAT, zastosowanie znajdzie stawka podstawowa w wysokości 23%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie:

- zwolnienia od podatku dostawy części nieruchomości zabudowanej willą wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej – jest prawidłowe;

- zwolnienia od podatku dostawy części nieruchomości zabudowanej willą wykorzystywanej na własne potrzeby mieszkaniowe – jest nieprawidłowe,

- zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanych działek o nr (`(...)`) – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się:

rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunt, jak i budynek/budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu:

Obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy:

Rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy:

Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2. złożą:

a) przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub

b) w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów

- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy:

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części - w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;

3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;

2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości zabudowanych prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że od roku 2003 prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług hotelarskich. Do tych celów wykorzystuje Pani posiadaną willę oraz parking.

Na początku lat 90-tych dokonała Pani wraz z mężem zakupu budynku mieszkalnego (numer działki (`(...)`) o powierzchni (`(...)`)ha). Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona ze środków własnych Pani i Pani męża i weszła do małżeńskiej wspólności. Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej i przy jej zakupie nie naliczono podatku od towarów i usług.

Następnie w roku 1998 rozpoczęła Pani przebudowę willi. Przebudowa budynku została zaprojektowana pod kątem wynajmu pokoi. Przebudowa nieruchomości zakończyła się w roku 2003. Po zakończeniu przebudowy część budynku o metrażu (`(...)`) m2 stanowi część mieszkalną przeznaczoną dla domowników, a część budynku o wielkości (`(...)`) m2 została przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej i wykorzystywana w ramach usług hotelarskich.

W trakcie przebudowy willi nie prowadziła Pani jeszcze działalności gospodarczej – w związku z tym nie odliczano podatku VAT od wydatków związanych z przeprowadzaną inwestycją. Budynek willi nie został nigdy wprowadzony do ewidencji środków trwałych – a w związku z tym nie był nigdy amortyzowany. Także wydatki związane z przebudową budynku nie zostały doliczone do wartości początkowej nieruchomości i nie podlegały amortyzacji.

Po otwarciu działalności dokonywała Pani także zakupu dużej ilości drobnego wyposażenia do pokoi hotelowych typu telewizor, kanapa, łóżka. Wyposażenie to finansowano ze środków własnych. Część takich wydatków wpisywana była w koszty podatkowe i odliczany był od nich podatek VAT. Natomiast część tych wydatków została rozliczona jako prywatne zakupy. W związku z tym nie była wpisana w koszty podatkowe i nie odliczano od nich podatku VAT.

Prowadząc działalność ponosiła Pani także koszty bieżące związane z utrzymaniem przedmiotowej nieruchomości np. gaz, woda, śmieci, internet. Wydatki te rozliczano jako koszty firmy i był odpisywany od tych wydatków podatek VAT.

Zakupiona willa jest przez Panią wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do dnia dzisiejszego.

W roku 2006 dokonała Pani wraz z mężem zakupu od osoby prywatnej z własnych środków 3 działek zabudowanych (o numerach (`(...)`)). Przedmiotowe działki były zabudowane zabytkową willą. Przy zakupie tych działek podatek VAT nie został naliczony. W dniu 1 lipca 2008 r. z nieustalonych dotąd przyczyn przedmiotowy budynek uległ spaleniu. Następnie ze względów bezpieczeństwa ruiny tego obiektu zostały całkowicie rozebrane.

Jest Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 18 września 2003 roku. Budynek, o którym mowa we wniosku, nie był i nie jest wykorzystywany przez Panią wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nie świadczyła Pani nigdy żadnych usług zwolnionych przedmiotowo od podatku od towarów i usług. Mieszkała Pani w części mieszkalnej budynku willi wraz z rodziną. Część mieszkalna budynku willi, znajdującego się na działce nr (`(...)`), przeznaczona dla domowników nie była nigdy wykorzystywana w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Nie miała nigdy Pani zamiaru wykorzystywania części willi przeznaczonej dla domowników w ramach działalności gospodarczej. Ta część była zawsze przeznaczona na Pani potrzeby własne mieszkaniowe. Część budynku przeznaczona dla domowników nie była nigdy udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie ponosiła Pani wydatków na ulepszenie lub przebudowę budynku willi (w okresie od momentu zakończenia przebudowy do momentu sprzedaży) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ww. obiektu. Budynek nie został ulepszony przez Panią.

W pierwszej kolejności wątpliwości Pani dotyczą kwestii zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej willą.

W celu ustalenia, czy dostawa przez Panią nieruchomości zabudowanej willą będzie korzystała ze zwolnienia od podatku w pierwszej kolejności należy ustalić, czy wystąpi Pani w charakterze podatnika w związku z tą czynnością.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, polegającej na wykorzystaniu towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z opisu sprawy wynika, że w części wykorzystywała Pani nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Z kolei w pozostałej części wykorzystywała Pani nieruchomość na własne potrzeby jako osoba fizyczna na cele mieszkaniowe (część budynku przeznaczona dla domowników). Zatem ta część nieruchomości, którą wykorzystywała Pani wyłącznie na własne cele mieszkaniowe, nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że część nieruchomości wykorzystywana na cele działalności gospodarczej nie stanowi majątku osobistego w rozumieniu powołanego uprzednio art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż tej części ww. nieruchomości nie będzie stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym, ale dotyczyć będzie nieruchomości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem Pani w związku ze sprzedażą ww. części nieruchomości będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Natomiast sprzedaż części nieruchomości, która była wykorzystywana przez Panią na cele prywatne (część budynku przeznaczona dla domowników) będzie stanowić sprzedaż majątku prywatnego. Tym samym, w stosunku do sprzedaży ww. części nieruchomości nie będzie Pani występowała jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem dostawa przez Panią ww. nieruchomości, w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z kolei dostawa części nieruchomości wykorzystywanej wyłącznie na cele prywatne nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W celu ustalenia, czy w tej części, w której nieruchomość jest wykorzystywana do działalności gospodarczej zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, czy też opodatkowanie podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem ww. nieruchomości nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dostawa części budynku wilii, wykorzystywanej w działalności gospodarczej, nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż jak wynika z treści wniosku, ta część budynku była używana na potrzeby działalności gospodarczej Pani od roku 2003 (miało miejsce pierwsze zasiedlenie), a od pierwszego zasiedlenia tej części budynku do dnia planowanej sprzedaży minęły ponad 2 lata. Ponadto, jak wskazała Pani we wniosku, w roku 1998 rozpoczęła Pani przebudowę willi. Przebudowa budynku została zaprojektowana pod kątem wynajmu pokoi. Przebudowa nieruchomości zakończyła się w roku 2003. Po zakończeniu przebudowy część budynku o metrażu (`(...)`) m2 stanowi część mieszkalną przeznaczoną dla domowników, a część budynku o wielkości (`(...)`) m2 została przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej i wykorzystywana w ramach usług hotelarskich. W trakcie przebudowy willi nie prowadziła Pani jeszcze działalności gospodarczej – w związku z tym nie odliczano podatku VAT od wydatków związanych z przeprowadzaną inwestycją. Budynek willi nie został nigdy wprowadzony do ewidencji środków trwałych – a w związku z tym nie był nigdy amortyzowany. Także wydatki związane z przebudową budynku nie zostały doliczone do wartości początkowej nieruchomości i nie podlegały amortyzacji. Z opisu sprawy wynika również, że nie ponosiła Pani wydatków na ulepszenie lub przebudowę budynku willi (w okresie od momentu zakończenia przebudowy do momentu sprzedaży) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ww. obiektu. Zatem warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla dostawy ww. części budynku willi zostały spełnione.

W konsekwencji w odniesieniu do dostawy części budynku, która wykorzystywana była przez Panią do działalności gospodarczej, zostały spełnione warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa części gruntu (działki), na którym posadowiona jest ta część budynku willi, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Podsumowując, dostawa nieruchomości – willi w części, która była wykorzystywana przez Panią na cele prywatne (część mieszkalna przeznaczona dla domowników), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W stosunku do dostawy tej części nieruchomości nie będzie Pani występowała jako podatnik podatku od towarów i usług.

Z kolei dostawa części budynku willi wykorzystywanej przez Panią w celu prowadzenia działalności gospodarczej, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Również dostawa gruntu, na którym usytuowana jest ta część willi, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, co wynika z treści z art. 29a ust. 8 ustawy.

Biorąc pod uwagę fakt, że – w ocenie Pani – zwolnieniu podlegać będzie dostawa całej nieruchomości zabudowanej willą, stanowisko Pani w zakresie zwolnienia od podatku dostawy części budynku wykorzystywanej na cele działalności gospodarczej uznano za prawidłowe, a w zakresie zwolnienia od podatku dostawy części nieruchomości wykorzystywanej na cele prywatne uznano za nieprawidłowe.

Kolejna wątpliwość Pani dotyczy zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanych działek o nr (`(...)`).

Jak wynika z opisu sprawy w roku 2006 wraz z mężem dokonała Pani zakupu od osoby prywatnej z własnych środków 3 działek zabudowanych (o numerach (`(...)`)). Przedmiotowe działki były zabudowane zabytkową willą. Przy zakupie tych działek podatek VAT nie został naliczony. W dniu 1 lipca 2008 r. z nieustalonych dotąd przyczyn przedmiotowy budynek uległ spaleniu. Następnie ze względów bezpieczeństwa ruiny tego obiektu zostały całkowicie rozebrane. W roku 2010 dokupiła Pani 3 kolejne niezabudowane działki (o numerach (`(...)`)). Zostały one zakupione od Urzędu Gminy ze środków własnych. Przy zakupie tych działek został naliczony podatek VAT – podatek VAT był bowiem elementem ceny wskazanym w akcie notarialnym).

Do przedmiotowej sprzedaży nie wystawiono jednak faktur – a w związku z tym nabywca nie odliczył podatku naliczonego od tej transakcji. Wszystkie 6 działek zostało zakupionych do wspólnego majątku obojga małżonków. Wszystkie działki były zakupione pod kątem wybudowania na nich w przyszłości hotelu. Wszystkie 6 działek stanowiło łącznie jedną zorganizowaną całość – jeden duży prostokąt o wymiarach około 60 m x 40 m (razem dokładnie (…) m2). W roku 2016 zrobiła Pani na tych działkach parking. Parking został zrobiony na powierzchni (…) m2 – i ta część działek w ewidencji gruntów figuruje jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Reszta obszaru działek stanowi w ewidencji gruntów grunty pozostałe. Przy czym parking znajduje się częściowo na każdej z 6 przedmiotowych działek – o numerach (`(...)`). Różny jest jedynie procent wykorzystania danej działki na potrzeby parkingu. Parking został wykonany poprzez wyrównanie terenu przy pomocy ciężkiego sprzętu oraz wysypanie terenu żwirem. Dodatkowo na terenie parkingu założono monitoring. W związku z tym przedmiotowy parking nie stanowi, w ocenie Pani, budowli, o której mowa w art. 3 pkt 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Żadna z przedmiotowych działek nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Natomiast wydatki na budowę parkingu były wpisane do tej ewidencji i podlegały amortyzacji.

Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla (`(...)`) poszczególne działki leżą w terenach o następujących symbolach:

• działki ewidencyjne o numerach (…) w terenie o symbolu 2.Uh.5 - teren usług hotelarskich,

• działki ewidencyjne o numerach (…) oraz (…) częściowo w terenie o symbolu 2.Uh.5 - teren usług hotelarskich oraz częściowo w terenie o symbolu 2.KDD.5 – tereny komunikacji – drogi publiczne klasy dojazdowej,

• działka ewidencyjna o numerze (…) częściowo w terenie o symbolu 2.Uh.5 – teren usług hotelarskich oraz częściowo w terenie o symbolu 2.UPO.2 - tereny usług oświaty.

Od tego roku 2016 parking był wykorzystywany odpłatnie dla gości zewnętrznych (turystów) oraz nieodpłatnie (w ramach świadczonej usługi hotelowej) dla zmotoryzowanych gości hotelowych Pani.

W świetle powyższego powołanych wcześniej przepisów stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatnika należy zatem uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Jednocześnie ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.) „zamiar” oznacza „intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć”. Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m.in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Panią ww. działek będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, wszystkie działki zostały zakupione z zamiarem wybudowania na nich w przyszłości hotelu. W roku 2016 zrobiła Pani na tych działkach parking. Od roku 2016 parking był wykorzystywany odpłatnie dla gości zewnętrznych (turystów) oraz nieodpłatnie (w ramach świadczonej przez Panią usługi hotelowej) dla zmotoryzowanych gości hotelowych.

Zatem przedmiotowe działki są wykorzystywane przez Panią do celów zarobkowych.

Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Pani, a sprzedaż działek, będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działek o numerach (`(...)`), będzie podlegała po stronie Pani opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy nieruchomości niezbudowanych zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy :

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – na podstawie ust. 2 powołanego przepisu:

Określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działki o numerach ewidencyjnych (`(...)`) są niezabudowane i stanowią parking, który w Pani ocenie nie stanowi budowli. Natomiast dla działek będących przedmiotem zbycia opracowany jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z którego wynika, że ww. działki stanowią teren budowlany.

Zatem skoro, działki nr (`(...)`) będą stanowić tereny budowlane zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy. Planowana sprzedaż przez Panią wskazanych wyżej nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na mocy powołanego wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z opisu sprawy, Nieruchomości (działki niezabudowane) nie były wykorzystywane przez Panią wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT.

W konsekwencji, nie został spełniony jeden z warunków niezbędnych do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak już wskazano powyżej, sprzedaż przez Panią działek nr (`(...)`), będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż przez Panią ww. działek będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, sprzedaż przez Panią działek, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ani w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji dostawa przez Panią ww. działek będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Podsumowując, w opisanym wyżej stanie sprawy planowana sprzedaż niezabudowanych działek nr (`(...)`) nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku i będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Pani w części dotyczącej zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanych działek o nr (`(...)`) należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości, tj. Pani współmałżonka, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z osobnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).