Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

1. braku podlegania opodatkowaniu korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów służbowych – jest prawidłowe,

2. braku podlegania opodatkowaniu korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów prywatnych – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu czynności korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów służbowych, do celów prywatnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 grudnia 2021 r. (wpływ 30 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. (dalej jako: ,,Wnioskodawca”) jest spółdzielnią działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. 2013 r. poz. 1450 ze zm.), prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług finansowych na rzecz swoich członków.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca udostępnia pracownikom telefony komórkowe służące wykonywaniu obowiązków służbowych. Jednak, zgodnie z wewnętrznymi regulacjami, pracownicy mają możliwość korzystania z telefonu komórkowego zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych, w ramach przyznanego limitu. Wewnętrzne procedury nie dają natomiast możliwości wybrania innego sposobu korzystania z telefonu służbowego. Telefony komórkowe zastępują u większości pracowników telefony stacjonarne w biurze.

Koszty związane z użytkowaniem telefonów komórkowych ponosi w całości Wnioskodawca. Telefony komórkowe mają przyznane określone limity kosztów, rozliczane w cyklu miesięcznym. W przypadku, gdy koszty użytkowania telefonu służbowego przekraczają określony limit, pracownik jest obciążany kosztami przekraczającymi limit. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może odstąpić od obciążenia pracownika kosztami użytkowania telefonu komórkowego powyżej limitu. Ponieważ pracownicy nie ponoszą odpłatności za korzystanie z telefonów służbowych do celów prywatnych w ramach przyznanego limitu, Wnioskodawca uznał, że w takiej sytuacji pracownik uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Wartość tego przychodu nie może zostać jednoznacznie określona, dlatego Wnioskodawca określił ją w sposób zryczałtowany, zależny od wysokości przyznanego limitu kosztów dla danego pracownika (określony procent tego limitu). Stała kwota doliczana jest do przychodu pracownika ze stosunku pracy oraz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z wewnętrznymi regulacjami, telefony służbowe są przekazywane pracownikom wyłącznie na okres trwania umowy o pracę i przez cały czas pozostają własnością Wnioskodawcy. Pracownik jest zobowiązany do dbania o należyty stan telefonów komórkowych oraz do ich zwrotu na każde żądanie Wnioskodawcy. Pracownicy nie są upoważnieni do przekazywania telefonu osobom trzecim. Wraz z przekazaniem telefonu służbowego podpisywany jest protokół przekazania pracownikowi telefonu służbowego.

Wnioskodawca ponosi stałą, miesięczną opłatę za abonament na podstawie umowy zawartej z operatorem sieci komórkowej. W ramach abonamentu pracownicy mogą wykonywać nielimitowane połączenia do krajowych sieci komórkowych i stacjonarnych, wysyłać krajowe wiadomości SMS i MMS, korzystać z transmisji danych. Zgodnie z umową opłaty ponad abonament naliczane są w wyjątkowych przypadkach np. za połączenia międzynarodowe czy połączenia w roamingu. Ponieważ umowa określa abonament w sposób zryczałtowany, w szczególności nie określa stawki za minutę połączenia krajowego, za wysłanie krajowej wiadomości SMS i MMS oraz za transmisję danych, nie ma możliwości jednoznacznego określenia kosztu rozmów prywatnych wykonanych przez poszczególnych pracowników w danym okresie rozliczeniowym.

Wniosek został uzupełniony w dniu 30 grudnia 2021 r. o następujące informacje:

1. A. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Wnioskodawca uzyskuje i będzie w przyszłości uzyskiwał przychody przede wszystkim ze świadczenia na rzecz swoich członków usług finansowych określonych w ustawie o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych. Przedmiotowe usługi są zwolnione od podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 t.j. z dnia 14 kwietnia 2021 r. ze zm., dalej: ustawa o VAT.). Poza usługami zwolnionymi od podatku VAT, Wnioskodawca świadczy i będzie świadczył usługi opodatkowane podstawową stawką tego podatku. W związku z powyższym, Wnioskodawca stosuje wskaźnik proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy VAT. W strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy występują działy, które wykonują czynności służące sprzedaży zwolnionej oraz działy, które wykonującą czynności służące zarówno sprzedaży opodatkowanej VAT, jak i zwolnionej z VAT. Nabycie telefonów komórkowych oraz zakup usług telekomunikacyjnych daje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku wskaźnikiem proporcji, jednak jedynie w stosunku do telefonów użytkowanych przez pracowników zatrudnionych w komórkach Wnioskodawcy podejmujących czynności związane z działalnością zarówno zwolnioną, jak i opodatkowaną. Natomiast w stosunku do telefonów użytkowanych przez pracowników zatrudnionych w komórkach obsługujących wyłącznie działalność zwolnioną prawo takie nie przysługuje.

3. Udostępnianie na rzecz pracowników telefonów komórkowych do celów służbowych jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zarówno opodatkowaną, jak i zwolnioną z VAT.

a) W celu realizacji obowiązków służbowych pracownicy otrzymują od pracodawcy telefony komórkowe. Korzystanie z tych telefonów jest niezbędne do wykonywania przez nich zadań służbowych, czyli jest niezbędne do wykonywania działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

b) W zależności od komórki, w której dany pracownik Wnioskodawcy jest zatrudniony telefon służbowy wykorzystywany jest przez niego do różnych celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. I tak, na przykład, pracownik działu reklamacji odpowiedzialny za rozpatrywanie reklamacji członków A. telefon wykorzystuje do kontaktu z klientem lub innym pracownikiem odpowiedzialnym za kontakt z klientem, z kolei pracownik działu serwisu sieci agencyjnej kontaktuje się z Partnerami (`(...)`), a pracownik Działu (`(...)`) wykonujący czynności związane z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa telefon wykorzystuje do kontaktu z sądami, kontrahentami, urzędami itp. Telefony służbowe dodatkowo służą do kontaktu pomiędzy pracownikami poszczególnych działów. Podsumowując, telefony komórkowe wykorzystywane są przez pracowników do realizacji zadań, bez których Wnioskodawca nie mógłby funkcjonować na rynku. W zależności od komórki, w której pracownik jest zatrudniony będzie to działalność zwolniona lub opodatkowana podatkiem VAT. Przykładem działu, w którym pracownicy realizują zadania związane wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną będzie między innymi Dział (`(...)`), Sekcja (`(...)`), Dział (`(...)`), natomiast pracownicy Sekcji (`(...)`), Działu (`(...)`), Działu (`(...)`) itd. realizują zadania związane zarówno ze sprzedażą opodatkowana, jak i zwolnioną.

c) obrót opodatkowany stanowią w A. przede wszystkim przychody uzyskiwane z najmu nieruchomości, odsprzedaży mediów, opłat wnoszonych przez placówki partnerskie, usługi udostępniania rynku, usług reklamowych, a także niektórych opłat i prowizji dodatkowych związanych obsługą pożyczek i kredytów oraz prowadzenia rachunków członkowskich. W celu realizacji powyższych zadań pracownicy wykorzystujący telefony służbowe, a tym samym wpływają na osiągany obrót opodatkowany.

Natomiast, jeżeli chodzi o wykorzystywanie telefonu służbowego częściowo do celów prywatnych należy wskazać, że pracownik, któremu pracodawca udostępnia telefon komórkowy w celu realizacji zadań służbowych, może również wykorzystywać go na cele prywatne, ponieważ abonament wnoszony operatorowi sieci komórkowej nie jest uzależniony od ilości wykonywanych połączeń i czasu ich trwania. W związku z możliwością wykonywania połączeń na cele osobiste pracownika, pracodawca założył, że udostępnienie telefonów komórkowych służy zarówno działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak i celom prywatnym pracownika.

Należy jednak podkreślić, że pracodawca nie jest w stanie wyodrębnić kosztów rozmów prywatnych pracownika, ponieważ wielkość abonamentu jest stała, bez względu na to, czy pracownik korzysta z telefonu dla celów prywatnych, czy też nie. Możliwość korzystania przez pracownika z telefonu komórkowego również dla celów prywatnych nie wiąże się dla pracodawcy z dodatkowym obciążeniem. Udostępnienie telefonu służbowego jest dodatkowym benefitem, który zachęca pracowników do pracy i jest wyrazem starań pracodawcy o zapewnienie dobrej atmosfery. Wpływa to na wydajność pracy i zwiększa zaufanie pracowników do pracodawcy. W takim zakresie związane jest z działalnością gospodarczą i obrotem opodatkowanym VAT.

4. Pracownicy korzystają z telefonów komórkowych głównie do celów służbowych. Jednak mogą je również wykorzystywać do celów prywatnych. Część, w jakiej pracownik korzysta z telefonu służbowego do celów prywatnych stanowi wykorzystywanie tego telefonu na cele osobiste pracownika. Jednak nie ma możliwości jednoznacznego określenia wysokości kosztu rozmów prywatnych wykonanych przez pracownika w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca ponosi bowiem stałą, miesięczną opłatę za abonament na podstawie umowy zawartej z operatorem sieci komórkowej. Umowa określa abonament w sposób zryczałtowany, w szczególności nie określa stawki za minutę połączenia krajowego, za wysłanie krajowej wiadomości SMS i MMS oraz za transmisję danych. Nie ma więc możliwości jednoznacznego określenia kosztu rozmów prywatnych pracownika.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 3)

Czy korzystanie przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, korzystanie ze służbowych telefonów komórkowych zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług uznaje się także: ,,nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.

Z poważnych regulacji wynika, że nieodpłatne świadczenie usług na cele prywatne podatnika lub jego pracowników powinno zostać opodatkowane podatkiem VAT, a w konsekwencji ujmowane w ewidencji sprzedaży i deklaracji VAT.

Należy jednak mieć na uwadze argumentację wskazaną przez Wnioskodawcę w ad. 2, tj. w stanowisku odnoszącym się do podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z którą w opisanym stanie faktycznym nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż opisane świadczenie spełnianie jest także w interesie pracodawcy, w celu wykonywania działalności gospodarczej.

Ponadto, ponieważ opłata za abonament jest stała, a w umowie nie określono kosztu za minutę połączenia krajowego, nie jest możliwe jednoznaczne ustalenie kosztów ponoszonych w związku z wykorzystywaniem telefonu służbowego do celów prywatnych. Tym samym nie można jednoznacznie określić postawy opodatkowania podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

1. braku podlegania opodatkowaniu korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów służbowych – jest prawidłowe,

2. braku podlegania opodatkowaniu korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów prywatnych – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;

2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy:

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy:

Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3 –rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł (bez podatku), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 20 zł.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy:

W przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z powyższego przepisu wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy, należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi, wynikającymi z tego, konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować i udokumentować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy korzystanie przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępnia pracownikom telefony komórkowe służące wykonywaniu obowiązków służbowych. Zgodnie z wewnętrznymi regulacjami, pracownicy mają możliwość korzystania z telefonu komórkowego zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych, w ramach przyznanego limitu.

Koszty związane z użytkowaniem telefonów komórkowych ponosi w całości Wnioskodawca. Telefony komórkowe mają przyznane określone limity kosztów, rozliczane w cyklu miesięcznym. W przypadku, gdy koszty użytkowania telefonu służbowego przekraczają określony limit, pracownik jest obciążany kosztami przekraczającymi limit. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może odstąpić od obciążenia pracownika kosztami użytkowania telefonu komórkowego powyżej limitu. Ponieważ pracownicy nie ponoszą odpłatności za korzystanie z telefonów służbowych do celów prywatnych w ramach przyznanego limitu, Wnioskodawca uznał, że w takiej sytuacji pracownik uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z wewnętrznymi regulacjami, telefony służbowe są przekazywane pracownikom wyłącznie na okres trwania umowy o pracę i przez cały czas pozostają własnością Wnioskodawcy. Pracownik jest zobowiązany do dbania o należyty stan telefonów komórkowych oraz do ich zwrotu na każde żądanie Wnioskodawcy. Pracownicy nie są upoważnieni do przekazywania telefonu osobom trzecim. Wraz z przekazaniem telefonu służbowego podpisywany jest protokół przekazania pracownikowi telefonu służbowego.

Wnioskodawca ponosi stałą, miesięczną opłatę za abonament na podstawie umowy zawartej z operatorem sieci komórkowej. W ramach abonamentu pracownicy mogą wykonywać nielimitowane połączenia do krajowych sieci komórkowych i stacjonarnych, wysyłać krajowe wiadomości SMS i MMS, korzystać z transmisji danych. Zgodnie z umową opłaty ponad abonament naliczane są w wyjątkowych przypadkach np. za połączenia międzynarodowe czy połączenia w roamingu. Ponieważ umowa określa abonament w sposób zryczałtowany, w szczególności nie określa stawki za minutę połączenia krajowego, za wysłanie krajowej wiadomości SMS i MMS oraz za transmisję danych, nie ma możliwości jednoznacznego określenia kosztu rozmów prywatnych wykonanych przez poszczególnych pracowników w danym okresie rozliczeniowym.

Z powyższego opisu wynika więc, że pracownicy nie ponoszą odpłatności za korzystanie z telefonów służbowych do celów prywatnych w ramach przyznanego limitu, jak również może zaistnieć sytuacja, że w przypadku, gdy koszty użytkowania telefonu służbowego przekraczają określony limit, pracownik jest obciążany kosztami przekraczającymi limit.

Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Konsekwentnie opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Są to zatem te wszystkie nieodpłatne świadczenia usług, które odbywają się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. W przypadku nieodpłatnych świadczeń realizowanych na rzecz pracowników będą to także świadczenia, które nie są związane ze stosunkiem pracy ale zaspakajają prywatne/osobiste potrzeby pracownika, a ich zaspokojenie przez pracodawcę wynika wyłącznie z jego dobrej woli.

Jeżeli natomiast nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, tzn. nieodpłatne świadczenie usług będzie wykonane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

W wyroku z dnia 16 października 1997 r. C-258/95 (Julius Fillibeck Söhne GmbH & Co. KG) Trybunał Sprawiedliwości doszedł do wniosku, że co do zasady, pracodawca, organizując dla pracowników dojazd do zakładu, świadczy nieodpłatną usługę na ich prywatny użytek. Pracodawca w normalnych warunkach nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca pracy, a to w jaki sposób pracownik dostanie się do pracy jest jego indywidualną sprawą. Niemniej jednak, jeżeli z okoliczności wynika, że działalność prowadzona przez podatnika wymaga, aby pracodawca zapewnił transport pomiędzy domem a miejscem pracy, wówczas należy przyjąć, że usługa ta świadczona jest w celu nie innym niż działalność gospodarcza podatnika, natomiast prywatne korzyści pracownika wynikające z możliwości skorzystania z transportu mają znaczenie drugorzędne względem potrzeb podatnika.

W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalności przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu.

W drugim wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 (Danfoss and Astra Zeneca) Trybunał stwierdził, że co do zasady wydawanie pracownikom nieodpłatnych posiłków, służy zaspokojeniu ich prywatnych potrzeb w rozumieniu art. 6 ust. 2 Szóstej Dyrektywy. Jeżeli natomiast ze szczególnych okoliczności wynika, że zapewnienie posiłków przez pracodawcę nie służy zaspokajaniu prywatnych potrzeb tych ostatnich i nie jest dokonywane w celach innych niż związane z działalnością przedsiębiorstwa, wtedy osobista korzyść, jaka wynika z tego dla pracowników, wydaje się mieć jedynie charakter uboczny względem potrzeb przedsiębiorstwa. Podobnie jak w pierwszym powołanym wyroku, także i w tym orzeczeniu Trybunał podkreślił znaczenie ścisłego związku pomiędzy działalnością gospodarczą podatnika, a świadczoną nieodpłatnie usługą. Wskazał ponadto, że usługa ta powinna służyć przede wszystkim interesom podatnika, a korzyść pracownika powinna mieć charakter uboczny.

Zatem za usługi dokonane do celów działalności gospodarczej należy uznać takie, które mają związek z potrzebami tej działalności. Związek z działalnością gospodarczą mają natomiast takie czynności, których wykonanie jest celowe dla osiągnięcia bądź poprawienia efektów tej działalności. Ta celowość istnieć może również wtedy, gdy taka usługa nieodpłatna nie jest niezbędna do osiągnięcia efektu działalności gospodarczej, ale obiektywnie może na te efekty wpływać.

Mając na uwadze kryteria wynikające z powołanego orzecznictwa TSUE można wywieść wniosek, że co do zasady takie usługi, w których zasadniczą korzyść odnoszą pracownicy, należałoby uznać za świadczone na ich osobiste cele, a w konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy. Z drugiej jednak strony, jeżeli usługa taka nie jest świadczona przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności lub ma z nią nikły związek, to można mówić o świadczeniu usługi nie tyle na cele osobiste, lecz przede wszystkim w ramach innej działalności. W tym przypadku również czynność ta objęta jest opodatkowaniem zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że istotną kwestią dla zastosowania przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie, czy występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w powołanej wyżej sprawie C-371/07, który stwierdził, że „(`(...)`) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a, jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi »suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług« (art. 11 część A ust. 1 lit. c). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników” – vide pkt 40 opinii.

Mając zatem na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza podatnika powoduje, że nie występuje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że jeżeli chodzi o wykorzystywanie telefonu służbowego częściowo do celów prywatnych pracownik, któremu pracodawca udostępnia telefon komórkowy w celu realizacji zadań służbowych, może również wykorzystywać go na cele prywatne, ponieważ abonament wnoszony operatorowi sieci komórkowej nie jest uzależniony od ilości wykonywanych połączeń i czasu ich trwania. W związku z możliwością wykonywania połączeń na cele osobiste pracownika, pracodawca założył, że udostępnienie telefonów komórkowych służy zarówno działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak i celom prywatnym pracownika.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy ma zastosowanie tylko do tych spośród usług nieodpłatnych, które nie spełniają warunku w nim wymienionego, tj. dotyczy tych usług nieodpłatnych, które służą celom innym niż działalność gospodarcza podatnika. Jeśli ww. warunek nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

W rozpatrywanej sprawie nieodpłatne umożliwienie korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów służbowych nie będzie stanowiło świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca udostępnianie na rzecz pracowników telefonów komórkowych do celów służbowych jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zarówno opodatkowaną, jak i zwolnioną z VAT. W celu realizacji obowiązków służbowych pracownicy otrzymują od pracodawcy telefony komórkowe. Korzystanie z tych telefonów jest niezbędne do wykonywania przez nich zadań służbowych, czyli jest niezbędne do wykonywania działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zatem czynność ta nie będzie świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, korzystanie przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów służbowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie braku podlegania opodatkowaniu korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów służbowych zostało uznane za prawidłowe.

W odniesieniu do możliwości nieodpłatnego wykonywania połączeń na cele osobiste pracownika i informacją, że udostępnienie telefonów komórkowych służy również celom prywatnym pracownika, należy wskazać, że nieodpłatne udostępnienie telefonów komórkowych w zakresie w jakim służy celom prywatnym pracownika jest czynnością, która nie jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, ponieważ nie ma ona żadnego wpływu na przyszłe obroty, zyski, wizerunek Wnioskodawcy, itp. Usługi te zaspokajają wyłącznie osobiste potrzeby pracowników.

Jak wskazano wyżej przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) uznać należy, że potrzebami/celami „osobistymi" są takie potrzeby/cele, które „dotyczą danej osoby". Można więc przyjąć, iż potrzeby/cele osobiste są potrzebami/celami „prywatnymi”, tj. potrzebami/celami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami/celami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana z zatrudnieniem.

Zatem stwierdzić należy, że świadczone nieodpłatnie przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników usługi polegające na korzystaniu przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów prywatnych, nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i zaspokajają jedynie osobiste potrzeby tych osób.

W przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza podatnika powoduje, że nie występuje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

Wnioskodawca wskazał, że nabycie telefonów komórkowych oraz zakup usług telekomunikacyjnych daje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku wskaźnikiem proporcji, jednak jedynie w stosunku do telefonów użytkowanych przez pracowników zatrudnionych w komórkach Wnioskodawcy podejmujących czynności związane z działalnością zarówno zwolnioną, jak i opodatkowaną.

Natomiast w stosunku do telefonów użytkowanych przez pracowników zatrudnionych w komórkach obsługujących wyłącznie działalność zwolnioną prawo takie nie przysługuje.

Telefony służbowe dodatkowo służą do kontaktu pomiędzy pracownikami poszczególnych działów. Telefony komórkowe wykorzystywane są przez pracowników do realizacji zadań, bez których Wnioskodawca nie mógłby funkcjonować na rynku. W zależności od komórki, w której pracownik jest zatrudniony będzie to działalność zwolniona lub opodatkowana podatkiem VAT. Przykładem działu, w którym pracownicy realizują zadania związane wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną będzie między innymi Dział Windykacji, Sekcja Analizy Kredytowej, Dział Wsparcia Sieci Sprzedaży, natomiast pracownicy Sekcji Serwisu Sieci Agencyjnej, Działu Prawnego, Działu Księgowości itd. realizują zadania związane zarówno ze sprzedażą opodatkowana, jak i zwolnioną.

Jedną z przesłanek opodatkowania nieodpłatnego przekazania usług jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonywanych zakupów.

Jak wynika z opisu sprawy – nabycie telefonów komórkowych oraz zakup usług telekomunikacyjnych daje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku wskaźnikiem proporcji, jednak jedynie w stosunku do telefonów użytkowanych przez pracowników zatrudnionych w komórkach Wnioskodawcy podejmujących czynności związane z działalnością zarówno zwolnioną, jak i opodatkowaną.

Zatem korzystanie przez pracowników do celów prywatnych ze służbowych telefonów komórkowych, w komórkach Wnioskodawcy podejmujących czynności związane z działalnością zarówno zwolnioną, jak i opodatkowaną i gdy nabycie telefonów komórkowych oraz zakup usług telekomunikacyjnych daje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku wskaźnikiem proporcji, będzie podległo opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Natomiast korzystanie przez pracowników do celów prywatnych ze służbowych telefonów komórkowych, w komórkach Wnioskodawcy obsł****ugujących wyłącznie działalność zwolnioną i gdy nabycie telefonów komórkowych oraz zakup usług telekomunikacyjnych nie daje Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków, nie będzie podległo opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Ponadto, jak wskazano we wniosku, w przypadku, gdy koszty użytkowania telefonu służbowego przekraczają określony limit, pracownik jest obciążany kosztami przekraczającymi limit. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może odstąpić od obciążenia pracownika kosztami użytkowania telefonu komórkowego powyżej limitu. Zatem należy wskazać, że rozliczanie pracowników za korzystanie z telefonów pracodawcy jest nieodpłatne, to uzyskane w ten sposób korzyści będą stanowiły przychód dla pracowników. Jeżeli natomiast wykorzystywanie będzie odpłatne to będzie stanowiło przychód dla pracodawcy.

Zatem w rozpatrywanej sprawie istnieje również sytuacja, gdy pracownik jest obciążany kosztami użytkowania telefonu przekraczającymi limit.

Podkreślić należy, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwanego dalej TSUE, z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteyerke ECLI:EU:C:2005:47, w którym to wyroku Trybunał stwierdził m.in., że „Jak słusznie podkreśla rzecznik generalny w pkt 35 opinii, okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu produkcji, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej”. To ostatnie pojęcie wymaga bowiem wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym rzeczywiście otrzymanym przez podatnika (zob. podobnie wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86 Apple and Pear Devełopment Council, Rec, str. 1443, pkt 12), (pkt. 22)”.

Z powyższego wynika, iż dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza, w ocenie Trybunału, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Zatem, dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez dostawcę towaru lub świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za dostarczony towar lub wykonaną usługę zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz dostawcy. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie sprzedającego wykonującego usługę obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla dostawcy.

W świetle powyższych uwag należy uznać, że w przypadku, gdy koszty użytkowania telefonu służbowego przekraczają określony limit i pracownik jest obciążany kosztami przekraczającymi limit, spowoduje, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynność ta będzie odpłatna.

Należy zatem stwierdzić, w oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca obciążając pracowników kosztami użytkowania telefonu na cele prywatne, gdy przekroczono określony limit, będzie świadczyć na rzecz pracowników usługi, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie braku podlegania opodatkowaniu korzystania przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych do celów prywatnych należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem telefonów komórkowych oraz zakupem usług telekomunikacyjnych, jak i ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na informacji, że nabycie telefonów komórkowych oraz zakup usług telekomunikacyjnych daje Spółce prawo do odliczenia podatku wskaźnikiem proporcji, jednak jedynie w stosunku do telefonów użytkowanych przez pracowników zatrudnionych w komórkach Wnioskodawcy podejmujących czynności związane z działalnością zarówno zwolnioną, jak i opodatkowaną. Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element opisanego stanu faktycznego i nie było ono przedmiotem analizy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług. Natomiast w kwestiach dotyczących stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych oraz podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).